ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΙΠΠΟΥ ΜΕ ΧΑΛΑΡΕΣ ΗΝΙΕΣ

     Όταν ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" ξεκινούσε το "ταξίδι" του στην Ιππική, το πρώτο πράγμα που κατάλαβε ήταν ότι, σε μια χώρα όπως στη σημερινή χώρα των γραικύλων, η υψηλή αυτή Τέχνη ήταν τόσο άγνωστη όσο, ακριβώς, άγνωστη παραμένει και η ευρύτερη Παιδεία! Και τότε ακόμη δεν είχε ακδοθεί και το βιβλίο "Σε θέση μάχης" του ειδικού δημοσιογράφου Άρη Τασούλη μέσα στο οποίο ο συγγραφέας αποκαλύπτει ότι η "Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας" μοιράζει πτυχία Προπονητών Α' Τάξεως χωρίς ...εξετάσεις! Τότε, λοιπόν, ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" απεφάσισε, παραλλήλως με την πρακτική του εκπαίδευση στο εξωτερικό, να εντρυφήσει στην θεωρία της Ιππικής επιλέγοντας έγκυρες γραπτές πηγές καταξιωμένων διεθνών Δασκάλων για να κατανοήσει βαθύτερα και πληρέστερα ό,τι σχετικό με την πανάρχαια τέχνη του Ξενοφώντος. Μεταξύ των Δασκάλων που επέλεξε να μελετήσει ήταν και ο Γερμανός συν-θεμελιωτής της νεώτερης Φυσικής Ιππικής (Natural Horsemanship) Klaus-Ferdinand  Hempfling, μια σπουδαία "φυσιογνωμία" στον χώρο της παγκόσμιας Ιππικής ο οποίος συνέγραψε ένα σπουδαίο βιβλίο φυσικής εκπαιδεύσεως Ίππων με τίτλο: "Dancing with Horses". Τότε, ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" όχι μόνον μελέτησε λέξη προς λέξη ευλαβικά το περιεχόμενό του αλλά και το μετέφρασε για δική του χρήση, εκτιμώντας το ως ένα από τα προσωπικά του ιππικά "ευαγγέλια" στα οποία χρωστά ευγνωμοσύνη για την γνώση που του προσέφεραν.

     Εν προκειμένω θα παρατεθεί ένα κεφάλαιο από εκείνη την μεταφραστική "δουλειά", ώστε οι "Έλληνες Κένταυροι" αλλά και οι φίλιπποι επισκέπτες μας, να κατανοήσουν μία βασικότατην ιππική παράμετρο η οποία σχετίζεται με την "συσπείρωση" του ίππου και την, σε αυτή, ανάμειξη των ηνιών οι οποίες αποτελούν ένα πολύ παρεξηγημένο και παρερμηνευμένο συνέργημα.

ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ;

Η βαρύτητα συνιστά ένα κυρίαρχο φαινόμενο στην φύση και, 

όπου ο κόσμος δεν κρύβει ερωτήματα,

όπου η ίδια η ζωή συνιστά απάντηση και η δράση ο μόνος νόμος,

τότε η εμπειρία είναι η επιβράβευση.

     Επί χιλιάδες χρόνια ο Άνθρωπος συμβαδίζει με τον Ίππο μέσα στη φύση. Τούτο συνιστά ένα μακρύ άνυσμα χρόνου στο "μάτι" του Ανθρώπου αλλά μόνον ένα βραχύ για την αναδρομική"μνήμη" του Ίππου ' ιδιαιτέρως βραχύ άνυσμα χρόνου, προφανώς,προκειμένου ο Ίππος να προσαρμοσθεί πλήρως στον Άνθρωπο, να "καταθέσει" την αρχέγονη φύση του με την συνυφασμένη αγριότητά της και ό,τι αυτή συνεπήγετο. Βεβαίως, αντικειμενικά, αυτές των χιλιάδων χρόνων ήσαν το ίδιο ελάχιστες και για το ανθρώπινο γένος, προκειμένου τα μέλη του να συμφωνήσουν μεταξύ τους περί του αληθούςκαι ενδεδειγμένου τρόπου συνεννοήσεως με αυτό το ατίθασο και ελεύθερο τετράποδο γένος των Ίππων. Kαι, εν προκειμένω, τα ερωτήματα και οι αντιθέσεις που περιέβαλαν, ανέκαθεν, το θέμα "Ίππος" και που εσκότισαν τον Άνθρωπο είναι πολλά και ποικίλα τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν.

     Ο Ίππος, ασφαλώς, μπορεί να μακροημερεύσει και χωρίς τον Άνθρωπο αλλά το αντίθετο θα ήταν αδύνατον. Καίτοι σε πολλές γωνιές του κόσμου σήμερα ο Ίππος δεν αποτελεί πρωταρχικήν αναγκαιότητα για την επιβίωση του Ανθρώπου, λίγο ως πολύ,ο αριθμός των Ανθρώπων που εμπλέκονται με τον Ίππο συνεχώς αυξάνεται.

     Αλλά, πως θα ξεκινήσουμε;

     Όλα αυτά τα οποία ο Άνθρωπος έχει ανακαλύψει και έχει τελειοποιήσει ως τις μέρες μας σχετικώς με το θέμα της Ιππασίας δεν καταλήγουν πάντοτε σε μία σειρά νέων ατελείωτων ερωτηματικών που χρήζουν, επίσης, περαιτέρω απαντήσεων; Λίγο ως πολύ, όποιος καταπιάνεται με την σπουδή της Ιππασίας είναι προορισμένος να αντιμετωπίσει πάρα πολλές αντιθέσεις και παράδοξα!

     Ένα από αυτά τα παράδοξα αποτελεί και τον πυρήνα αυτού του βιβλίου: Η συσπείρωση του Ίππου με χαλαρές ηνίες! Και αυτό το θέμα το οποίο είναι, εκ πρώτης όψεως, μία αντίφαση για τον κλασικό Ιππέα, αποτελεί και το αντικείμενο μελέτης του ανά χείρας βιβλίου.

     Πράγματι, όλοι εσείς οι οποίοι ασχολείσθε με την κλασικήν Ιππασία και μαθητεύσατε σε τυπικές ακαδημικές σχολές, όταν ακούτε "συσπείρωση με χαλαρές ηνίες, ή, καθόλου επαφή" δεν νοιώθετε ότι βρίσκεστε προ μιας βασικής αντιθέσεως, ή, καλύτερα, προ ενός αγεφύρωτου χάσματος δύο διαμετρικώς αντιθέτων "οχθών" ιππικής αντιλήψεως; Από την μια πλευρά, βλέπουμε την τυπική εικόνα του Ιππέως Δεξιοτεχνίας με την ακριβέστατη και σταθερότατην επαφή με την στομίδα του Ίππου του κι απ΄ την άλλη, ευκαιριακούς αυτοδίδακτους Ιππείς να ιππεύουν με χαλαρές ηνίες Ίππους οι οποίοι δεν εμφανίζουν καμιάν ένδειξη συσπειρώσεως. Αν όμως παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά αυτές τις δύο ιππεύσεις δεν θα βρούμε, άραγε, κοινές "συντεταγμένες";

     Μήπως, αυτό δεν μας φανερώνει ότι κι οι δυο, παραπάνω, αντιθετικές ιππεύσεις δεν θα μπορούσαν να  σ υ ν δ υ α σ θ ο ύ ν  ώστε να καταλήξουμε σε ένα ενιαίο συσπειρωτικό αποτέλεσμα;

     Τόσα πολλά, λοιπόν, ερωτήματα και τώρα τι; Τώρα ...συσπείρωση με χαλαρές ηνίες!

     Μήπως κάτι τέτοιο συνιστά σύνθεση των αντιθέτων; Κάτι το εντελώς καινούργιο; Μια υπεραπλουστευμένη, ας πούμε, λύση σαν το αυγό του Κολόμβου;

     Σίγουρα δεν πρόκειται για κάτι νέο! Πιθανώς να είναι τόσο παλιό όσο και η ίδια η Ιππασία. Παρά ταύτα, κατάφερε να παραμείνει εν δυνάμει ...αθέατο. Περί αυτού, ελάχιστοι, ελάχιστα γνωρίζουν και ελάχιστα αναφέρονται. Το γιατί; Ίσως γιατί αποτελεί μια πτυχή της Ιππασίας πολύ εξειδικευμένη, εν πολλοίς άγνωστη, που αφορά σε ολιγίστους οι οποίοι αντιμετωπίζουν τον Ίππο και την Ιππασία ως κάτι πολύ παραπάνω από ένα "μέσον" μεταφοράς και αθλήσεως, ή, έστω μία διέξοδο εξυπηρετήσεως και διασκεδάσεως...

     Ίσως αυτός να είναι και ο  λόγος για τον οποίον ο Ίππος καταλαμβάνει μια περίβλεπτη θέση ακόμη και στη Λογοτεχνία η οποία υλοποιεί και την έκφραση των ανθρώπινων οραμάτων για μιαν υπερφυσική ταύτιση με το πλάσμα εκείνο το οποίο για τον Άνθρωπο αντιπροσωπεύει την δύναμη, την ελευθερία την ομορφιά!

Ο θεμέλιος λίθος: Εμπιστοσύνη και κυριαρχία.  

     Ο συσπειρωμένος Ίππος είναι ένα πλάσμα πλήρες υπερηφανείας και ρώμης, το οποίο εκπαιδεύεται προκειμένου να είναι ευάγωγο, ήρεμο και εύψυχο ώστε να μεταφέρει τον αναβάτη στη ράχη του.

     Δεν αποτελούν, άραγε, οι χαλαρές ηνίες ένα "δείγμα" επικοινωνίας δύο διαφορετικών συνεργαζομένων πλασμάτων, των οποίων η σχέση χαρακτηρίζεται από ευπείθεια, εμπιστοσύνη, συντροφικότητα, αρμονία;

     Στο ανά χείρας βιβλίο θα προσπαθήσω να παρακολουθήσω τα ίχνη όλων αυτών των ιδιοτήτων. Θα ήθελα να θέσω πολλά ερωτήματα και, ασφαλώς, να απαντήσω, επίσης, σε αυτά.Διότι, όλα αποτελούν ερωτήματα σχετικά με τους τρόπους και τα μέσα που εξασφαλίζουν τέλεια κατανόηση της κοινής γλώσσας επικοινωνίας μεταξύ Ίππου και Ανθρώπου. Και όλα τούτα θίγουν άμεσα το ζήτημα της εμπιστοσύνης και της κυριαρχίας που συνιστά τον θεμέλιο λίθο αυτής της διμερούς συνεργασίας.

     Και, εάν δεν επιδιώκουμε απλώς να δοκιμάσουμε και να βαθμολογήσουμε την ιππευτικήν ικανότητά μας μέσα από τις κοινές ανταγωνιστικές διαδικασίες αν δεν μας ενδιαφέρει να επιδειχθούμε ως καλύτεροι Ιππείς από κάποιους άλλους, αν δεν μας απασχολεί να υπερπηδήσουμε ένα υψηλότερο εμπόδιο, τότε προς τι ο προβληματισμός μας; 

     Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια σύναψη ασκήσεων οι οποίες προκαλούν τον αναγνώστη να τις εφαρμόσει.

     Βήμα προς βήμα θα προσπαθήσω να παρουσιάσω το βαθύτερο νόημα των πραγμάτωνκαι να καταδείξω το πόσο ανώτερη απ΄ όσο συνήθως πιστεύουμε είναι η Ιππασία κι η ενασχόλησή μας με τα ευρύτερα ιππικά πράγματα.

Ζωντανή Παράδοση

     Στο βιβλίο αυτό θεωρούμε εαυτούς ως επιχειρούντες αντικείμενα τα οποία είναι κατανοητά, εμφανή και πάνω απ΄ όλα επαναλαμβανόμενα. Πέραν, όμως, αυτής της πρακτικής ανιχνεύουμε την ζωντανή Παράδοση του "αυλόγυρού" μας (Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Βόρειος Αφρική) η οποία διετήρησε και καλλιέργησε αυτή την αθέατη φιλοσοφία της επικοινωνίας με τον Ίππο μακριά από τα ιπποδρόμια και τις εκθέσεις.

     Και πως καταλήγουμε στη συσπείρωση με χαλαρές ηνίες; Εγώ απαντώ: "El equilibrio natural"! δηλαδή, με φυσικήν ισορροπία! Αυτό είναι όλο! Ό,τι ρυθμίζει την σχέση Ίππου και Ιππέως στην Ιππασία, όπου το παραμικρότερο "κινητικό' σινιάλο όσο απαρατήρητο και αν περνά στο κοινό μάτι, μπορεί να διαφοροποιήσει το κέντρο βάρους, επιδρώντας στη σχέση αυτή.