Β' ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ "ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΙΩΠΗΣ"
Η επανάσταση της εφησυχασμένης συνειδήσεως αποτελεί στόχο μιας Ομάδος συνασκουμένων κοινωνικών πολεμιστών όπως οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ». Και μπορεί το κάθε Μέλος μας να ακολουθεί στην ιδιωτική του ζωή τον εξατομικευμένο «δρόμο» του αλλά η τελική «Γραμμή Βολής» είναι κοινή για όλους.
Ιππεύοντας και τοξεύοντας, κρατούμε πάντα μια στάση ενατενίσεως του στόχου ο οποίος, για όλους τους έξω από εμάς, έχει την μορφή μιας ψάθινης επιφανείας κι όμως… Αυτή η ψάθα που για τον καθένα μπορεί στην επιφάνεια να είναι διαφορετική, διαφορετική όπως οι θρησκευτικές, πολιτικές και άλλες πεποιθήσεις, στο «βάθος» της εκφράζει το «εγώ» ενός εκάστου, αυτό που θα πρέπει καθένας μας να βελτιώσει και να αναδείξει …εξαχνώνοντάς το.
Αγγίζοντας το χνουδωτό τρίχωμα ενός πουλαριού ή τη λαβή ενός Τόξου συλλαμβάνουμε την παροδικότητα του Κόσμου και βιαζόμαστε να πετύχουμε τον «στόχο» με τους οκτώ βαθμονομημένους τομείς : σωστή ΔΙΑΒΙΩΣΗ, σωστή ΣΚΕΨΗ, σωστή ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, σωστή ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, σωστή ΣΤΑΣΗ, σωστή ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, σωστή ΠΡΑΞΗ, σωστή ΓΛΩΣΣΑ (αν και όπου χρειασθεί).
Ζούμε ασκητικά αλλά μέσα στην υπέρτατη χλιδή του φυσικού περιβάλλοντος που αντιπροσωπεύει μέσα στην απέριττη απλότητά του το περικαλλέστατο «ανάκτορο» του Σύμπαντος. Και, ξέρουμε πως μόνον έτσι, με ανεπτυγμένη την αισθητική Κοσμοθέαση θα καταφέρουμε να εντοπίσουμε την Αλήθεια που, πεισματικά, αναζητούμε, χωρίς να ξαφνιαστούμε με τον τελικό «απολογισμό»:
-Τι κερδίσαμε με τα καλά μας έργα; Τίποτε!
-Ποιο είναι τι νόημα των ιερών αληθειών; Κανένα!
-Ποιος είμαι εγώ; Κανείς!
Κι όμως, «θυσιαστήκαμε» όπως ο Χάι Κο κόβοντας το ίδιο το χέρι του για να πείσει τον Μποντιντάρμα να τον δεχθεί ως μαθητή του… αλλά αυτός ο «τελικός απολογισμός» και η απόλυτη πληρότητα της κενότητός του θα είναι η δική μας Νίκη. Άλλωστε, η αδυναμία να αντιληφθούμε την κενότητα και την παροδικότητα του Κόσμου είναι και η αιτία του πόνου τον οποίο, εμείς, δε βιώσαμε ποτέ! Η αμφιβολία για την ουσία των πραγμάτων είναι συνεχές καθήκον και η ελαχιστότητα μιας απλής ευθείας γραμμής εκφράζει το υπέρτατο συμπαντικό μεγαλείο που εμείς το βιώνουμε συνεχώς!
Το Σχολείο Σιωπής που εφαρμόζουμε για δεύτερο χρόνο έφερε τα αποτελέσματά του, βοηθώντας αρκετούς «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ» να αποκρυσταλλώσουν μία πρέπουσα ομαδική συμπεριφορά. Το κήρυγμα του αμίλητου ανθού μας δίδαξε αρκετά με την εκκωφαντική σιωπή του, μεταδίδοντάς μας σε κάθε Προπόνησή μας, χωρίς λόγια, τη γνώση και τη φώτιση. Αυτό το Σχολείο Σιωπής ήταν και ο καταλύτης που διέλυσε την ομίχλη των αισθήσεων που παράγουν οι άκαιροι και άσκοποι ήχοι, απαλλάσσοντάς μας από το ενδεχόμενο παραχαραγμένων ψευδαισθήσεων, επιτρέποντάς μας μια ξεκάθαρη αντιληπτικότητα, μιαν απόλυτη πνευματικήν ισορροπία.
Και γι αυτό τους ευχαριστούμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.