ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΤΥΧΗ Ή ΓΝΩΣΗ...;

     Συχνά στα δημοσιεύματά μας που έχουν σχέση με την ιππική δραστηριότητά μας επικαλούμεθα τον "μηδενικό δείκτη ατυχημάτων" με τον οποίο πιστώνεται η Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" κατά τα πέντε χρόνια συνεχούς λειτουργίας της και όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό, όταν η Ιππασία είναι μία από τις πλέον επικίνδυνες δραστηριότητες ειδικά στη σημερινή εποχή κατά την οποία ο Άνθρωπος έχει απομακρυνθεί από αυτήν, λόγω τεχνολογίας. Και, αναρωτιέται κανείς εάν αυτός ο "μηδενικός δείκτης ατυχημάτων" οφείλεται στη "τύχη" ή στη "γνώση" του ιππευτικού αντικειμένου; Ο ίδιος ο νόμος της αιτιοκρατίας αναιρεί τον παράγοντα "τύχη" και αυτό ισχύει και στην Ιππασία. Τίποτε δεν είναι "τυχαίο" στην Ιππασία όταν τα δεδομένα της είναι συγκεκριμένα και, παρά τις όποιες πιθανότητες, οι συνέπειες (και δη οι αρνητικές) είναι προβλέψιμες για τον έμπειρο και προσεκτικό Εκπαιδευτή.

     Πολύ πριν εφιππεύσει για το πρώτο του μάθημα ο εκπαιδευόμενος στη Σχολή μας, εξοικειώνεται στο έδαφος με την ήρεμη αντιμετώπιση καταστάσεων απειλής του από κινδύνους που έχουν σχέση με την συνεργασία του με ένα πλάσμα πολύ πιο δυνατό και πολύ πιο ογκώδες.

     Το εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Ιππικής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" περιλαμβάνει από τα πρώτα, κιόλας, μαθήματα την εκμάθηση της ελεγχόμενης και ασφαλούς πτώσεως από τον Ίππο. Ήδη από την πρώτη γυμνιππευτική εισαγωγή του αρχαρίου ο εκπαιδευόμενος εισάγεται σε διάφορες καταστάσεις ασταθούς ισορροπίας, με προοδευτική διαβάθμιση σοβαρότητος και δυσκολίας.

     Οι καταστάσεις ασταθούς ισορροπίας στις οποίες εισάγεται προοδευτικά κάθε εκπαιδευόμενος είναι ανάλογες της ιδιοσυγκρασίας του και των δυνατοτήτων απ΄ όπου αφορμάται για να διαβαθμιστούν, συν τω χρόνω, με την ιππική πρόοδό του. 

     Κατά τα μαθήματα, ο εκπαιδευόμενος στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ", ιππεύοντας πάντα γυμνιππευτικώς, ενθαρρύνεται να εφιππεύει και να αφιππεύει με αυτόνομη ζωηρή έφαλση, κατά τον στρατιωτικό τρόπο, σεβόμενος πάντοτε την ανατομική ευαισθησία του Ίππου. Κατ'  αυτή την αμφίδρομη διαδικασία αποκτά κιναισθησία ελέγχου "από" και "προς", με αυτό το "προς" πολύ χρήσιμο για μία ελεγχόμενη, απρόοπτη, πτώση. Αυτό, όμως, αποτελεί απλώς την αρχή, το πρώτο βήμα...

     Με την πρόοδο των μαθημάτων η εφευρετικότητα του Εκπαιδευτού θα θέσει τον μαθητή σε ολοένα και πιο "περίεργες" καταστάσεις ασταθούς ισορροπίας οι οποίες δεν αναπτύσσουν, απλώς, κιναισθησία ασφαλούς πτώσεως αλλά και αποφυγής πτώσεων εν γένει!

     Παίζοντας σε κάθε μάθημα, μαθαίνουμε να πέφτουμε με ασφάλεια, ή, μάλλον να μη πέφτουμε καν! Όταν έρθει η στιγμή να νοιώσουμε ότι στο επόμενο βήμα παραμονεύει η "πτώση" είμαστε ήδη έτοιμοι να διορθώσουμε εγκαίρως ώστε να παραμείνουμε στη ράχη του Ίππου μας, αλλά κι αν δε το καταφέρουμε μαθαίνουμε να ελέγχουμε τη πτώση μας όσο απρόοπτη κι αν είναι.

    Είναι φυσικό, κατά την διάρκεια ενός μαθήματος ο εκπαιδευόμενος να μην αντιλαμβάνεται τι επιδιώκει με την κάθε εντολή ο Εκπαιδευτής του, όμως, ο τελευταίος ξέρει πολύ καλά σε τι ωφελεί η κάθε άσκηση. Πάντα, η προτεραιότητά μας είναι η ασφάλεια κατά την ίππευση και προς αυτή την κατεύθυνση επιμένουμε συνεχώς, γι αυτό και πετυχαίνουμε τον σκοπό μας.

    Και φροντίζουμε να μη κουράζουμε ποτέ τον εκπαιδευόμενο με ανιαρές επαναλήψεις αλλά επιμένουμε να τον εκπαιδεύουμε με ευχάριστες ασκήσεις οι οποίες, όμως, περιέχουν μιαν ιδιαιτέρως σοβαρή ωφελιμότητα στον τομέα της ασφαλείας των πτώσεων. Όλες αυτές οι ασκήσεις ελέγχου των καταστάσεων ασταθούς ισορροπίας αλλά και των πτώσεων που εκτελούνται από τον εκπαιδευόμενο σε κάθε μάθημα μας επιτρέπουν να "στείλουμε στο εμπόδιο" γυμνιππευτικώς και με ...κλειστά μάτια, έναν απολύτως αρχάριο πιτσιρίκο.

     Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" όπως και όλοι οι Εφιπποτοξότες του Κόσμου, ιππεύουμε με γνώση, άσκηση και προσοχή που ενισχύουν την ιππευτική δεξιότητα και δεν αρκούμεθα στο ..."καζανάκι" (καπέλλο) που οι "δυτικόφρονες" νομίζουν ότι θα τους προστατεύσει! Κι ενώ αυτό το "σκεύος" δεν το απαγορεύουμε σε όποιον το θεωρήσει χρήσιμο, εν τούτοις, διαπιστώνοντας το πόσο περιττό (έως και επικίνδυνο...!) είναι, το ...χαρίζουμε σε όσους προτιμούν την παθητική "ασφάλεια" από την ενεργητική κατάκτησή της!