ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΝΕΟΥ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΗ 

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΥΛΩΝΟΠΟΥΛΟΥ

Με τελική βαθμολογία 93,8 %

     Θριαμβευτικό ήταν το αποτέλεσμα των εξετάσεων του νέου Εφιπποτοξότη Γεωργίου Μυλωνόπουλου οι οποίες διεξήχθησαν υπό την ακριβή τήρηση των Κανονισμών Εξετάσεων εξετάσεων, όπως τους έχουν ορίσει οι σχετικές αποφάσεις του Δ.Σ. της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας".

     Οι εξετάσεις ξεκίνησαν από την φάτνη, με τον υπό εξέταση Συνασκούμενο να ιπποκομεί το "επίκεντρο" των δραστηριοτήτων μας, τον Ίππο με τον οποίο θα διεξήγοντο οι εξετάσεις. Ο Sir Oswald Mosley και πάλι στα ...καθ' ημάς, "εισπράττοντας" την αέναη ευγνωμοσύνη μας για την ανεκτίμητη προσφορά του στην εκπαίδευση και στη πρόοδό μας.

     Αρκετοί Συνασκούμενοι ήρθαν νωρίτερα να χαρούν το κλίμα των εξετάσεων το οποίο, πάντοτε, είναι χαρούμενο και συντροφικό ως μία ευκαιρία ανταλλαγής γόνιμων συναισθημάτων.

     Είτε από το στέγαστρο, είτε από την περίφραξη του Ιππευτηρίου, πολλά μάτια κάθε εξετάσεις αγκαλιάζουν με αγάπη τον εξεταζόμενο και του στέλνουν θετική ενέργεια, όπως συνέβη και αυτή τη φορά με όλους να είναι εξ αρχής πεπεισμένοι για το άριστο αποτέλεσμα.

     Ο Αρχηγός της Ομάδος Κωνσταντίνος Δαμιανάκης με την βοήθεια του υπό επίβλεψη Εκπαιδευτή Μηνά Τσομπανιάν, επιθεώρησε την σωστή απόσταση και ασφαλή τοποθέτηση του στόχου για να δώσει το "Καλώς έχειν", ενώ κοντά τους ο υπό εξέταση Συνασκούμενος Γεώργιος Μυλωνόπουλος συνέχιζε τις διατάσεις του, προετοιμαζόμενος για την πρακτική του εξέταση που θα ακολουθούσε.

     Η επιτόπια προθέρμανση του εξεταζομένου ξεκίνησε ενώπιον όλων, υπό την επίβλεψη και τις οδηγίες του Υπαρχηγού της Ομάδος και Εκπαιδευτή του, Μάριου Ευθυμιάδη, με κινητικές βαδιστικές και αναπηδητικές τοξεύσεις  

     Κατόπιν ο Υπαρχηγός Ομάδος και Εκπαιδευτής του εξεταζομένου Μάριος Ευθυμιάδης συνόδευσε τιμητικώς τον Ίππο παραδίδοντάς τον στον εξεταζόμενο ο οποίος εφίππευσε, όπως προβλέπεται, δι εφάλσεως.

     Αμέσως, ο εξεταζόμενος άρχισε τις καλπαστικές εξόδους με τοξεύσεις υποχρεούμενος, εκ των κανονισμών, να θέσει τέσσερα εκ των έξι βελών εντός στόχου, προκειμένου η πρακτική του εξέταση να θεωρηθεί επιτυχής και να δικαιούται να συνεχίσει στην θεωρητική εξέταση ώστε να κριθεί, πλέον, ως Εφιπποτοξότης.

     Με στρατιωτικήν αυτοπειθαρχία, σταθερότητα και ακρίβεια, ο εξεταζόμενος Γεώργιος Μυλωνόπουλος από την πρώτη καλπαστική έξοδό του κατά την οποία έστειλε το βέλος του στο "ερυθρό" του στόχου, έδειξε ότι θα ..."σαρώσει", όπως κι έγινε.

     Υπό το παρατηρητικό βλέμμα του ...ευτυχέστατου Αρχηγού μας Κωνσταντίνου Δαμιανάκη ο οποίος νομίζει ότι μπορεί να καλύπτει τον ενθουσιασμό του πίσω από "συγκρατημένες" εκφράσεις, αλλά τον απροκάλυπτο ενθουσιασμό του Εκπαιδευτή υπό επίβλεψη Μηνά Τσομπανιάν, ο εξεταζόμενος συνέχισε τις καλπαστικές εξόδους του με τις προβλεπόμενες τοξεύσεις και με το ίδιο επιτυχές αποτέλεσμα της βολής.

     Και στις έξι καλπαστικές εξόδους του ο εξεταζόμενος υπήρξε το ίδιο σταθερά εύστοχος και αποτελεσματικός καταφέρνοντας να καρφώσει στον στόχο ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΙ βέλη του δίνοντας σε όλους την αίσθηση της επιτομής του σταθερού και ακλόνητου Πολεμιστή. 

     Η επική αυτή εφιπποτοξοτική εξέταση, αποτέλεσμα της άριστης διδασκαλίας του Υπαρχηγού Ομάδος και Εκπαιδευτή του εξεταζομένου Μάριου Ευθυμιάδη, αλλά και της υπέροχης διδασκαλίας του Ίππου από τον Αρχηγό Ομάδος Κωνσταντίνο Δαμιανάκη, υπήρξε το τεκμήριο της εφιπποτοξοτικής "ουσίας" του εξεταζόμενου  υπό το ευτυχές βλέμμα του Ιδρυτή της Ομάδος στην αναμνηστική τελική φωτογραφία της πρακτικής δοκιμασίας. Είναι η στιγμή την οποία ελάχιστοι έχουμε νοιώσει να επιστεγάζει υπερβατικές θυσίες που μεταφέρουν μέσα στον χρόνο υψηλές Αξίες, αναμορφώνουν χαρακτήρες και βελτιστοποιούν προσωπικότητες εν μέσω ενός καταρρέοντος παρακμιακού Κόσμου.

     Η "πυροδότηση" της επιτυχίας, μας προσέφερε έναν υπέροχο καταληκτικό επίλογο με έναν θριαμβικό γύρο του επιτυχόντος σε πλήρη καλπασμό χαιρετώντας τα Στελέχη της Διοικήσεως και τους Συνασκουμένους του που τον επευφημούσαν. Με άψογο κάθισμα επί του Ίππου, άνευ σέλλας και άνευ ηνιών, με ταχύτητα "σφαίρας" ο εξεταζόμενος Γεώργιος Μυλωνόπουλος ανταπέδωσε σε όλους τον χαιρετισμό καλπάζοντας και μοιραζόμενος την κοινή χαρά της επιτυχίας.

     Εν συνεχεία διεξήχθη η προφορική εξέταση η οποία μας έδειξε έναν εξεταζόμενο και πάλι πλήρη αυτοπεποιθήσεως και βεβαιότητος για τις, ορθές πάντοτε, απαντήσεις προς τους δύο εξεταστές του, τον Υπαρχηγό Ομάδος και Εκπαιδευτή του και τον Πρόεδρο του Δ.Σ. ως επιβλέποντα των εξετάσεων.

     Όμως, ο Εφιπποτοξότης δεν είναι μία ιδιότητα που κατακτάται ...εύκολα και η εξέταση του Συνασκουμένου Γεωργίου Μυλωνόπουλου συνεχίστηκε με την γραπτή εξέταση επί 20 ερωτήσεων που του έθεσαν οι δύο εξεταστές του [ανά 10 καθένας] και όχι με την "αμερικανιά" των "πολλαπλών επιλογών" αλλά της πρωτογενούς γραπτής και αναλυτικής απαντήσεως επί κάθε ερωτήσεως. Η πειθαρχία και η αυστηρότητα που αποτελούν επιλογές "μπαχαλάκηδων", παγκοσμίως, δεν έχουν θέση στην Έφιππη Τοξοβολία η οποία αποτελεί φυτώριο υγιών χαρακτήρων.

     Και μετά από την τελευταία, αυτή, δοκιμασία του, ο Εφιπποτοξότης, πλέον, Γεώργιος Μυλωνόπουλος χάρηκε την αγάπη και τον ενθουσιασμό όλων όσων παραβρέθηκαν στις εξετάσεις του δίπλα στον Εκπαιδευτή του, ο οποίος ανεκοίνωσε επισήμως το αποτέλεσμα: 93,8%. 

     Το νέο Εφιπποτοξότη τίμησε η Διοίκηση της Ομάδος αλλά και ο Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη Μηνάς Τσομπανιάν ο οποίος εφίππευσε, με τη σειρά του, για να χαιρετήσει τον νέο ισόβαθμό του.

     Ο αγαπημένος Μηνάς μας, με το γνωστό άψογο ιππευτικό στυλ του  αφιέρωσε έναν θριαμβευτικό καλπασμό στον Εφιπποτοξότη Γεώργιο Μυλωνόπουλο δίνοντάς μας την αρμονία του τελείου στρατιωτικού ιππικού "καθίσμτος".

     Τελικώς στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν έχουμε καταλήξει για το ποιος χαίρεται περισσότερο, εκείνος που τον αφορά η χαρά ή όλοι οι ...γύρω του. Και καταλήγουμε ότι για όλους, κάθε χαρά Μέλους μας είναι η χαρά όλης της Ομάδος.

     Και πάντοτε η χαρά διαχέεται μέχρι μέσα στις φάτνες των λατρευτών τετραπόδων μας όπου συνεχώς η παρουσία των "Ελλήνων Κενταύρων" καταυγάζει το θάλπος των πραγματικώς "άνω θρωσκόντων" στα πλάσματα που μας εμπιστεύεται η Φύση.

     Η λήξη και αυτής της δοκιμασίας επιβεβαίωσε την διαρκή ανοδική πρόοδο των "Ελλήνων Κενταύρων" άγουσα σε ένα ακόμη θετικότερο συμπέρασμα για την βαθμολόγηση της παρεχόμενης Παιδείας αλλά και ιππικής Εκπαιδεύσεως των μαθητών μας. Και τούτο, ακριβώς, σημαίνει την προ αυτών βελτίωση του επιπέδου των Στελεχών της Ομάδος άνευ της οποίας βελτιώσεως κάτι τέτοιο θα ήταν ανέφικτο.

     Εν μέσω ερειπίων η, πάλαι, Ελλάδα μπορεί να μην νοιώθει υπερήφανη μόνον για το αρχαίο παρελθόν της αλλά και για κάποια  ελάχιστα αναλάμποντα  συνθέτοντα στοιχεία της του παρακμιακού παρόντος της, μεταξύ των οποίων και οι "Έλληνες Κένταυροι" υπείκοντες τοις Κείνων κελεύσμασι.

Πλήρες φωτογραφικό λεύκωμα:

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ

ΚΑΙ
Η ΕΝΑΤΗ "ΜΑΝΤΡΑ"

     Την προσεχή Κυριακή, 3η Σεπτεμβρίου 2017, διοργανώνονται για μία ακόμη φορά οι εξετάσεις ενός μαθητή της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" προκειμένου να αναδειχθεί σε Εφιπποτοξότη, βασική αναγνώριση για μία Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας και σε αυτόν τον μαθητή μας, τον Γεώργιο ευχόμεθα όλοι καλήν επιτυχία. Με την ευκαιρία αυτή, όμως, θα πρέπει να θυμηθούμε και το βαθύτερο νόημα των εξετάσεων που ισχύουν για την διαπίστευση του Εφιπποτοξότη στην Ομάδα μας και το τι πραγματικά αυτές οι εξετάσεις σηματοδοτούν.

     Όπως είναι γνωστό η μοναδική Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "Έλληνες Κένταυροι" έλκει την καταγωγή της και διατηρεί τις ρίζες της στον Ουγγρικό Οργανισμό "Kassai" ο οποίος αναγνωρίζεται παγκοσμίως και ως το λίκνο της σύγχρονης Έφιππης Τοξοβολίας, με ό,τι αυτό σημαίνει, κυρίως, ως προς την αναγνώριση μιας απροσωπόληπτης, αξιοκρατικής, ιεραρχίας η οποία πρέπει να χαρακτηρίζει μια όμαιμη, ομόδοξη και ομότροπη ανθρώπινη κοινωνία, μικρή ή μεγάλη.

     Έτσι, από τον Οργανισμό "Kassai" διδαχθήκαμε να αναπτύσσουμε την δομή της Ομάδος μας κατά τρόπον απολύτως δίκαιο και αξιοκρατικό, επί τη βάσει της αναδείξεως γενναίων πολεμικών χαρακτήρων με ουσιαστικές μαχητικές δεξιότητες, ακολουθώντας και ανάλογη παιδαγωγική διδασκαλία βεβαίως, δε, με τους διδασκομένους να καλούνται να επαληθεύσουν την θετική έκβαση αυτής της διδασκαλίας που δέχθηκαν.

     Μιλώντας, όμως, για "διδασκαλία", πέραν από την δευτερεύουσα σημασία των πρακτικών δεξιοτήτων, αναφερόμεθα σε έναν τομέα βαθύτατης ουσίας διότι η διδασκαλία της Σχολής μας ταυτίζεται με την ένατη "Μάντρα" της βουδιστικής θεωρήσεως η οποία ορίζει τα εξής: "Αυτοί οι οποίοι αφιερώνονται σε υλικές πράξεις θα πέσουν στα πιο βαθιά σκοτάδια αγνοίας, αλλά η τύχη εκείνων που ασχολούνται με την καλλιέργεια της δήθεν γνώσεως, είναι ακόμη χειρότερη". ["ΣΡΙ ΙΣΟΠΑΝΙΣΑΝΤ", A. Tσ. Μπακτιβεντάντα, Σουάμι Πραμπουπάντα, The Bhaktivedanta Book Trust, 1978].

     Και οι επικείμενες εξετάσεις όπως και όλες οι εξετάσεις των μαθητών της Σχολής μας, πέραν των άλλων, πληρούν και το πνεύμα της ένατης "Μάντρα" ως ακρογωνιαίο λίθο της διδασκαλίας μας. 

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" τα πάντα είναι θεσμοθετημένα με Κανονισμούς συντεταγμένους όχι από ένα πρόσωπο αλλά από ένα πολυπρόσωπο Συμβούλιο που ενσαρκώνει τη λειτουργία μιας Απέλλας, μιας Δημογεροντίας, ή και ενός "Κύκλου" νομαδικής φυλής, που συνθέτουν οι εμπειρότεροι της μικρής κοινωνίας την οποία στηρίζουν. Ομοίως και οι εξετάσεις είναι θεσμοθετημένες και κεκανονισμένες από το ίδιο Συμβούλιο με κριτήρια δικαίου και λογικής, ώστε, επικεφαλής της Ομάδος μας να είναι η τάξη των Εφιπποτοξοτών από την οποία αναδεικνύεται ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Με άλλα λόγια, στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν μας ενδιαφέρει απλώς οι μαθητές μας να θωρακίζονται με γνώση και δεξιότητες αλλά, κυρίως, με την ενστικτώδη ικανότητα να αποφεύγουν ό,τι ψευδές σε όλα τα επίπεδα του βίου και όχι μόνον των γνωστικών αντικειμένων του διδακτικού κα εκπαιδευτικού προγράμματός μας. Έτσι πορευόμαστε σε όλα τούτα τα διψήφια χρόνια της λειτουργίας της Ομάδος μας και φαίνεται ότι πορευόμαστε στον ολόσωστο δρόμο κρίνοντας από τα αποτελέσματα των χαρακτήρων των Στελεχών μας.

     Και όπως τα πάντα στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" έτσι και οι εξετάσεις των μαθητών της είναι και πρέπει να είναι δημόσιες και, μάλιστα, ενώπιον και οιουδήποτε εκτός Ομάδος ενδιαφερομένου, ώστε να τεκμηριώνεται το απροσωπόληπτο, το αδιάβλητο και, εν τέλει, το δίκαιο του αποτελέσματος. Μόνον έτσι εμπεδούται η Ιεραρχία στην συνείδηση των Μελών μας αλλά και η σοβαρότητα της λειτουργίας της Ομάδος μας στην ευρύτερη, δημοκρατικώς, αναξιοκρατική κοινωνία η οποία και μπορεί να διδαχθεί από την Πλατωνική κοινωνία των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Την προσεχή Κυριακή, λοιπόν, είστε όλοι -ανεξαρτήτως εάν αποτελείτε Μέλη της Ομάδος μας ή όχι...- προσκεκλημένοι από τον Αρχηγό της Ομάδος μας στις εξετάσεις του αγαπημένου μαθητή μας Γεωργίου του οποίου θα κριθούν οι ηθικές, θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις τις οποίες ο Εκπαιδευτής του και Υπαρχηγός Ομάδος Μάριος Ευθυμιάδης, ο Αρχηγός Ομάδος και Αρχιεκπαιδευτής Κωνσταντίνος Δαμιανάκης αλλά και όλη η Ομάδα ως "κοιτίδα" παιδαγωγικής, του μετέδωσαν.

Η περίληψη μιας διαλέξεως:

Ο ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΣΠΙΔΟΣ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΩΣ

     Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" έχουν την Τιμή να περιλαμβάνουν στο δυναμικό τους ιδιαίτερους Έλληνες οι οποίοι, ως γνήσιοι Πολεμιστές δεν γνωρίζουν, απλώς, να ιππεύουν και να χειρίζονται τα όπλα τους αλλά και να αναδεικνύουν την σκέψη αλλά και την Ιστορία ως ατραπούς για την βελτιστοποίηση του ατομικού αλλά εθνικού μέλλοντός μας!  Ένας από αυτούς τους ιδιαίτερους Έλληνες και ο Γεώργιος Μυλωνόπουλος, δέκα εννέα χρόνων, φοιτητής Πολιτικών Επιστημών και ικανότατος μαθητής της Σχολής μας, προσφάτως παρουσίασε την δική του ερμηνευτική και συλλογιστική προσέγγιση για την ασπίδα του Αχιλλέως, σε μία διάλεξη ενώπιον διακεκριμένου Κοινού, στην αίθουσα της Ελληνικής λατρευτικής κοινότητος της "Ιεράς Φιλενθέων Ιστίης". Δυστυχώς, η εν λόγω διάλεξη δεν βιντεοσκοπήθηκε με αποτέλεσμα να δεχθούμε έναν καταιγισμό αιτημάτων για την ανάρτηση, έστω, μιας περιλήψεως της πολύ ενδιαφέρουσας εκείνης διαλέξεως, κάτι το οποίο μας προσφέρει, εν συνεχεία, ο ίδιος ο ομιλητής.

Ο Γεώργιος Μυλωνόπουλος

     Βρισκόμαστε στην Ραψωδία 'Π' της Ιλιάδας όπου, παρά την επιμονή του να μην πολεμήσει τους Τρώες, ο Αχιλλέας αποφασίζει να δώσει την πανοπλία του στον Πάτροκλο και να τον στείλει επικεφαλής των Μυρμιδόνων στο πλευρό των Αχαιών. Παρά τον αρχικό τρόμο που προκαλεί στους Τρώες η εμφάνιση του Πατρόκλου ο οποίος μέσα στην πανοπλία φαίνεται σαν τον Αχιλλέα, μετά από σύγκρουση με τον Έκτορα ο Πάτροκλος σκοτώνεται και ο Έκτορας παίρνει τα άρματα του. Η Ήρα κάνει τον ήλιο να δύσει νωρίτερα και η μάχη λήγει. Ο πόνος του Αχιλλέα είναι απερίγραπτος. Η μητέρα του, Θέτις, του λέει ότι για να εκδικηθεί το θάνατο του φίλου του θα χρειαστεί την καλύτερη πανοπλία που φτιάχτηκε ποτέ, την οποία η ίδια θα φροντίσει να προμηθευτεί από το Θεό Ήφαιστο. Στην Ραψωδία Σ (Οπλοποιία) ο Όμηρος αφιερώνει περίπου 130 στίχους στην ασπίδα του Αχιλλέα. Η συγγραφική δεινότητα και η λογοτεχνική περιγραφή της ασπίδας απ’ τον Όμηρο επηρέασε μεταγενέστερα τον Ησίοδο στην περιγραφή της Ασπίδας του Ηρακλή και τον Βιργίλιο στην περιγραφή της ασπίδας του Αινεία. Πολλοί μελετητές μάλιστα αναφέρουν ότι για την κατασκευή της Ασπίδας τόσο ο Ήφαιστος όσο και ο Όμηρος χρησιμοποίησαν όλη τους την τέχνη (μεταλλουργία και ποίηση αντίστοιχα). Και το αποτέλεσμα ήταν η ποιητική παρουσίαση του σπουδαιότερου έργου τέχνης της Ομηρικής εποχής.

      Το εκπληκτικό αυτό δημιούργημα απετελείτο από 2 στρώσεις ορείχαλκου, 2 στρώσεις κασσίτερου και 1 στρώση χρυσού. Σύγχρονες μελέτες του Πανεπιστημίου Πατρών απέδειξαν ότι κάθε άλλο παρά τυχαίος ήταν αυτός ο συνδυασμός. Υπολογίζεται ότι με σημερινά δεδομένα η ασπίδα ήταν αδιάτρητη από χτύπημα ακοντίου ανάλογο με εκείνο του παγκοσμίου ρεκόρ του 2000. Η ασπίδα ήταν μεγάλη σε μέγεθος και τα πέντε στρώματα μετάλλου που την αποτελούσαν την καθιστούσαν αδιαπέραστη. Ωστόσο η επιμονή του Ηφαίστου με την πολεμική αποτελεσματικότητα της Ασπίδας δε μείωσε καθόλου την επιθυμία του να κατασκευάσει ένα όπλο που θα είναι ταυτόχρονα και έργο τέχνης, προκαλώντας τόσο το φόβο όσο και τον θαυμασμό όσων την έβλεπαν.

     Η περιγραφή της ασπίδας ξεκινάει από το κέντρο και χωρίζεται σε 3 κύκλους.

     - Αρχικά απεικονίζει το σύμπαν: τη γη, τον ουρανό, τη θάλασσα, τον ήλιο και το φεγγάρι αλλά και τους βασικούς αστερισμούς.

     - Έπειτα απεικονίζονται δύο πόλεις, μια σε καιρό ειρήνης και μια σε καιρό πολέμου. Εν καιρώ ειρήνης, τελείται ένας γάμος και όλοι οι άνθρωποι ευτυχούν και διασκεδάζουν. Ταυτόχρονα όμως πραγματοποιείται και μια δίκη για το φόνο ενός άντρα καθώς δύο πολίτες διεκδικούν την αμοιβή για το θάνατο του.

     - Εν καιρώ πολέμου η πόλη πολιορκείται από δύο στρατούς και οι πολιορκητές χρησιμοποιούν όλα τα μέσα ώστε να εισβάλλουν στην πόλη.

     - Έπειτα βλέπουμε την εικόνα ενός χωραφιού το οποίο ακούραστα οργώνουν οι αγρότες για τρίτη φορά.

     - Ένα βασιλιά να παρακολουθεί τη συγκομιδή όσο οι εργάτες δουλεύουν και οι γυναίκες ετοιμάζουν ψωμί. Όλοι τους σε πλήρη αρμονία και ευημερία.

     - Ένα αμπέλι στο οποίο μαζεύουν και μεταφέρουν τα σταφύλια ενώ ένα αγόρι παίζει μελωδικούς σκοπούς.

     - Μια φάρμα προβάτων.

     - Ένα κοπάδι ταύρων που δέχεται επίθεση από δύο πεινασμένα λιοντάρια.

     - Μία σκηνή χορού, όπου νέοι άνδρες και γυναίκες χορεύουν υπό τους ήχους της λύρας ενός αοιδού.

     Γύρω γύρω από την ασπίδα απεικονίζεται το ρεύμα του Ωκεανού ο οποίος περιβάλλει την ασπίδα όπως περιβάλλει και τη γη στην οποία ζουν οι άνθρωποι.

     Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές ερμηνείες για τη σημασία της ασπίδας στο έργο. Μία από αυτές είναι ότι η ασπίδα αποτελεί μια απεικόνιση του κόσμου και της καθημερινότητας στις αρχαϊκές κοινωνίες. Άλλοι μελετητές υποστηρίζουν ότι λόγο του σημείου της περιγραφής (ανάμεσα στο θάνατο του Πατρόκλου και στην επιστροφή του Αχιλλέα), ο ποιητής τη χρησιμοποιεί για να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί στον αναγνώστη και έχει ενταθεί από την έξαρση της βίας. Ωστόσο οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν ότι η ασπίδα αποτελεί ένα έξοχο δείγμα της πρωτοπορίας του Ομήρου. Γιατί μόνο ως πρωτοτυπία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η λεπτομερής περιγραφή (ο Όμηρος αφιερώνει μια ολόκληρη ραψωδία) σε ένα όπλο που αποτελεί ταυτόχρονα έργο τέχνης και δείγμα ανεπτυγμένου πρώιμου πολιτισμού. Ας σκεφτούμε μόνο ότι μιλάμε για περίπου 3000 χρόνια πριν και οι πρόγονοι μας όχι μόνο είχαν προάγει τη μεταλλουργία σε ύψιστο επίπεδο αλλά ήταν ικανοί να αναπαριστούν σκηνές από την καθημερινή ζωή. Και αυτές οι σκηνές είναι που κάνουν τη διαφορά. Ο αναγνώστης ξεχνάει για λίγο τα γεγονότα του πολέμου και αναρωτιέται αν τελικά αξίζει αυτός ο πόλεμος περισσότερο από την ειρηνική ζωή (το όργωμα των χωραφιών, το γάμο, το χορό κλπ) Με τον τρόπο αυτό ο Όμηρος μετατρέπει ένα κατεξοχήν πολεμικό έπος σε έναν ύμνο για τη ζωή στην οποία ο πόλεμος είναι μόνο μια πτυχή. Επίσης θέλει να τονίσει τον αγώνα των Τρώων οι οποίοι μάχονται υπέρ βωμών και εστιών δείχνοντας στον αναγνώστη τι πρόκειται να χαθεί αν πέσει το Ίλιον.

     Η σχέση μεταξύ ειρήνης και πολέμου είναι κάτι για το οποίο αξίζει να προβληματιστούμε. Η ειρήνη είναι μια λέξη θετικά φορτισμένη η οποία ωστόσο ορίζεται μόνο ως το αντίθετο του πολέμου. Δύο έννοιες αντίθετες λοιπόν οι οποίες μοιάζουν να αλληλοσυμπληρώνονται και να συνυπάρχουν με αρμονία τόσο στο Ομηρικό έπος όσο και πάνω στο μέταλλο της ασπίδας. Ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ απαλλαγμένος από το ένστικτο της σύγκρουσης και ποτέ δεν πρέπει να θεωρεί δεδομένη την ευημερία του. Πρέπει όμως να την απολαμβάνει όταν την έχει και να είναι πρόθυμος να την υπερασπιστεί με κάθε κόστος. Αυτό είναι το μήνυμα του Ομήρου που φαίνεται πως είχε υψηλή θέση στις πνευματικές αναζητήσεις των αρχαίων Ελλήνων.

O Άρνο Μπρέκερ φιλοτεχνεί τον Έλληνα Μαραθωνιονίκη Σπύρο Λούη

     Πάνω στο ίδιο θέμα προβληματίστηκε πολλούς αιώνες μετά κι ένας άλλος καλλιτέχνης, μακριά αυτή τη φορά από τη χώρα μας και με διαφορετική μορφή τέχνης από τον Όμηρο. Ο λόγος για τον Άρνο Μπρέκερ, τον σπουδαιότερο ίσως γλύπτη του 20ου αιώνα. 

O μέγιστος καλλιτέχνης Άρνο Μπρέκερ

     Γεννημένος το 1900 μεσουράνησε κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου αλλά και του Β’ παγκοσμίου πολέμου στη Γερμανία. 

     Η αγάπη του Μπρέκερ για το Ελληνικό κάλλος είναι γνωστή. Ο ίδιος θαύμαζε τον Φειδία και τον Πραξιτέλη και τα αγάλματα του διαπνέονται από τη νεοκλασική αισθητική, συνδυάζοντας επιρροές από την αρχαία Ελλάδα και όσους παρέπεμπαν σε αυτήν: Ρώμη, Αναγέννηση, γερμανικό Ρομαντισμό. Η σχέση μεταξύ ειρήνης και πολέμου φαίνεται επίσης στο έργο του. 

     Ο Μπρέκερ εκφράζει το πολεμικό ιδεώδες σφυρηλατώντας σώματα αθλητικά και ετοιμοπόλεμα τα οποία όμως, ως επί το πλείστον παραμένουν γυμνά και εκτεθειμένα όπως μόνο σε καιρό ειρήνης μπορούν να είναι. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο:

     Είναι υποχρέωση όλων να ασκούνται και να προετοιμάζονται για πόλεμο και να μη φοβούνται να πάρουν μέρος όταν οι συνθήκες το απαιτήσουν. Δεν πρέπει όμως να τον επιδιώκουν ούτε να συμμετέχουν χωρίς να είναι έτοιμοι γι αυτό.