H EΠΕΡΧΟΜΕΝΗ
ΙΣΤΟΡΙΚΗ "ΝΙΚΗ" ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΚΑΙ
Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Οποιοσδήποτε παρακολουθεί
επισταμένως τις ειδήσεις στα ΜΜΕ της ελλαδικής τηλεόρασης το τελευταίο έτος και
διαθέτει ακόμη ελεύθερα ορισμένα ψήγματα νοημοσύνης έχει αν μη τι άλλο αρχίσει
να ψυχανεμίζεται πως οι πολιτικοί της χώρας προετοιμάζουν το κοινό των υπό ετών
συνεχούς εντατικής πλύσεως εγκεφάλου
πολιτών για την αποδοχή μίας μελλοντικής απώλειας εθνικού εδάφους το
οποίο εκτείνεται από ορισμένα νησιά έως και το μισό ίσως Αιγαίο.
Χωρίς να τηρούν πλέον ούτε τα
προσχήματα οι απανταχού δημοσιογράφοι έχουν αρχίσει ανεξαρτήτως κομματικής
ταυτότητος να επαναλαμβάνουν τις ίδιες ακριβώς φράσεις -ως να έχουν
συμπτωματικά αποστηθίσει όλοι τους το ίδιο κείμενο και προσπαθούν να πείσουν το
αποχαυνωμένο τους κοινό περί κάποιας "ρεαλιστικής διαπραγματεύσεως"
στο Αιγαίο, η οποία βεβαίως "αποτελεί μονόδρομο" και περιλαμβάνει την
μείωση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος από τα 12 στα 10, στα 8 ή ακόμα και στα 6
ναυτικά μίλια.
Αυτή η εντατική ψυχική
προετοιμασία είναι βασική προϋπόθεση για την αποδοχή του προσυνεννοημένου σε
πολιτικά επίπεδα αποτελέσματος της απώλειας του μισού Αιγαίου από την κοινή
γνώμη.
Αυτό αποτελεί την πρώτη φάση
ενός αντεθνικού σχεδίου, όμως οι επόμενες φάσεις είναι ακόμη πιο τρομακτικές,
προδοτικές και εφιαλτικές, σε επίπεδα που θα κάνουν την προδοσία της Κύπρου να
μοιάζει με στημένο παιχνίδι ποδοσφαίρου γ' τοπικής ερασιτεχνικής κατηγορίας.
Το γεωστρατηγικό ενδιαφέρον
της Τουρκίας επικεντρώνεται στο Αιγαίο, στον ορυκτό δηλαδή πλούτο της Ελλάδος
και τα υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, φυσικός πλούτος ο
οποίος καθώς φαίνεται, εκτιμάται πως διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα
στον κόσμο.
Και μοναδικός τρόπος για να
εξορύξει και να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα αυτά η Τουρκία είναι να καταλάβει
μέσω μίας πολεμικής σύρραξης ορισμένα από τα νησιά του Αιγαίου.
Όσο εξωφρενικό και αν
ακούγεται αρχικώς, σε μια τέτοια συμφωνία έχουν ήδη έλθει οι ηγέτες των δύο
χωρών οι οποίοι αμφότεροι δρουν υπό τις οδηγίες των ΗΠΑ (ο καθένας για τους
δικούς του λόγους) όμως δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να προχωρήσει επί
παραδείγματι σε ένα τηλεοπτικό διάγγελμα το κυβερνών κόμμα λέγοντας τα παραπάνω
γεγονότα ευθέως.
Την δυσμενή αυτή θέση της
ελληνικής κυβέρνησης θα διευκόλυνε μια τουρκική επίθεση προς την χώρα μας, αφού
λόγω ελλείψεως πολεμικού υλικού και έμψυχου δυναμικού και μετά από τρομερές
απώλειες από την μεριά μας στις πρώτες ώρες/ μέρες της μάχης η ελληνική κυβέρνηση
θα "αναγκαστεί" να προβεί σε "διαπραγματεύσεις".
Σε ένα δακρύβρεχτο έκτακτο
δελτίο τύπου θα εμφανιστεί ο πρωθυπουργός της χώρας μας και με πόνο ψυχής και
σπαρακτικές εκφράσεις θα μιλήσει για τις τεράστιες υλικές απώλειες -αφού η
οικονομική διάλυση του στρατεύματος οδήγησε στην κακή συντήρηση υλικών, τις
εδαφικές διεκδικήσεις του εχθρού στα νησιά μας αφού η έλλειψη ενδιαφέροντος από
τους νέους για τις στρατιωτικές σχολές οδήγησε στην υποστελέχωση του σώματος
και μια άτυπη αποστρατιωτικοποίηση, και τον υπέρογκο φόρο αίματος που καλείται
να πληρώσει ο Έλληνας στρατιώτης ο οποίος φθάνει στο μέτωπο χωρίς να διαθέτει
τα βασικά μέτρα για την προστασία του όπως κράνη kevlar και αλεξίσφαιρα γιλέκα, για τα πολεμικά μέσα
τα οποία δεν έχουμε πλέον στην διάθεσή μας αφού ήμασταν αναγκασμένοι προς τις
νατοϊκές μας υποχρεώσεις να παραδώσουμε πριν από λίγο καιρό στην Ουκρανία και
τέλος για την υπεροπλία της Τουρκίας απέναντι μας η οποία "με ύπουλο και
δόλιο τρόπο" δημιούργησε τις τελευταίες δεκαετίες τον μεγαλύτερο στρατό
μετά το Ιράν στην Μέση Ανατολή αντί να επικεντρωθεί στην "βαριά βιομηχανία
του τουρισμού" όπως πολύ σοφά, πασιφιστικά και δημοκρατικά πράξαμε εμείς.
Εν πολλοίς η ελληνική
κυβέρνηση θα εξαγγείλει μετά από τις πρώτες ολιγοήμερες αλλά κολοσσιαίες
στρατιωτικές ήττες πως είναι αναγκασμένη να παραδώσει τα κλειδιά του μισού
Αιγαίου στην Τουρκία, καθώς "είναι
τραγικό να βλέπουμε τους νέους μας να χάνονται σε μια άνιση μάχη απέναντι στην
πάνοπλη και πανέτοιμη Τουρκία".
Ο μέσος τηλεθεατής θα
μονολογήσει: "δεν βαριέσαι, χαλάλι μερικά νησιά, καλύτερα να χάσουμε
μερικά λίτρα πετρελαίου παρά αίματος", η μέση Ελληνίδα μάνα θα σκεφτεί:
"χίλιες φορές να χάσουμε τα πετρέλαια παρά τα παιδιά μας", ο μέσος
νέος άνδρας γαλουχημένος με αντιματσό, φεμινιστικό σκεπτικό, τις αξίες ισότητος
των φυλών και των φύλων θα πει στους φίλους του "εγώ δεν είμαι φτιαγμένος
για να πάω πόλεμο, δεν έχω πιάσει όπλο στη ζωή μου ας τα δώσει τα νησιά"
Και όλοι υπό τους ήχους λαϊκών
σκυλάδικων ασμάτων και της τραπ θα
χειροκροτήσουν και θα δώσουν θερμά συγχαρητήρια στον γενναίο πρωθυπουργό που
απέφυγε μια τραγωδία, εκλέγοντας τον πάλι στο κυβερνητικό αυτό αξίωμα στην
επόμενη εκλογική διαδικασία.
Η κυβέρνηση θα έχει επιτύχει
τους αντινατιβιστικούς της προεκλογικούς στόχους, αφού στην σύντομη αυτή μάχη
θα έχει χαθεί ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της νεολαίας που διακατέχουν πατριωτικά
αισθήματα αυτοθυσίας και τέλος οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συγχαρούν την Ελλάδα
για τους "σοφούς χειρισμούς" της υπόθεσης.
Σε μια τέτοια βέβαια αντεθνική
ουσιαστικώς επιστράτευση που προορίζει τον Έλληνα στρατιώτη κυριολεκτικά ως
κρέας για τα κανόνια των Τούρκων, το σοφότερο με γνώμονα το εθνικό συμφέρον θα
ήταν να μην παρουσιαστεί κανένας απολύτως εκεί που θα τον καλέσει ο "Ελληνικός
Στρατός", ο οποίος ούτε Ελληνικός πλέον είναι αλλά ούτε και στρατός.
Το άλλοτε αναρχικό σύνθημα
"δεν πολεμάμε" θα ηχεί πιο πατριωτικό από ποτέ.
Κανένας σχεδόν δεν θα είναι
εις θέσιν να προβλέψει το διαβολικό αυτό σενάριο πριν την εκτέλεσή του αφού από
την μεταπολίτευση και μετά το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας έχει δομηθεί έτσι
ώστε να δημιουργεί νέους όχι σκεπτόμενους εθνικά και συλλογικά, μα πειθήνιους
και υπάκουους θιασώτες της ισότητος και
του Πολιτιστικού Μαρξισμού.
Οι γενιές που μεγάλωσαν με τις
αξίες του ΠΑΣΟΚ, της ανοχής στην διαφορετικότητα των αθρόων ροών
λαθρομεταναστών, και την προστασία ως κόρης οφθαλμού των σεξουαλικών
μειονοτήτων παγκοσμίως θα παίξουν με την έλλειψη κριτικής σκέψης την παθητική
τους στάση (μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά) ρόλο-κλειδί στην ιστορική αυτή
προδοσία της χώρας.
Όσα χρόνια η χώρα μας δίδασκε
υποχρεωτικά στα δημόσια σχολεία μαθήματα που αφορούν τις έμφυλες ταυτότητες και
την σεξουαλική αγωγή στην προεφηβική ηλικία, στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου
οι νέοι Τούρκοι μάθαιναν για τις μεγάλες στιγμές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
για την στρατιωτική ιδιοφυΐα που ονομάζεται Μουσταφά Κεμάλ και τέλος για την
αλησμόνητη Γαλάζια Πατρίδα.
Οι δύο αυτές διαφορετικές
νοοτροπίες στην δημιουργία νέων πολιτών μέσω του εκάστοτε εκπαιδευτικού
συστήματος, θα έχουν οδηγήσει την μία χώρα στην ιστορικότερη πολεμική νίκη και
την άλλη στην συντομότερη (προδοτική) ήττα.
Το δοκιμασμένο σενάριο της προδοσίας των Πρεσπών επαναλαμβάνεται αυτήν τη φορά "on steroids" ως μια ακόμη "διεθνής διπλωματική επιτυχία" στα μάτια της κοινής γνώμης. Και στο όνομα πάντως των αξιών του "ανθρωπισμού" με τις οποίες η χώρα μας διοικείται εδώ και χρόνια δεν είναι δα και σημαντική η απώλεια μερικών νησιών και μίας θάλασσας που εξ άλλου "δεν έχει σύνορα".
Δεν είναι σημαντική απώλεια
στο μέτωπο του πολέμου ο αντρικός πληθυσμός των "native Ελλήνων" που αποτελούν αγκάθι στην πολυπολιτισμική κοινωνία που έχουν οραματιστεί οι
πιστοί στις "δυτικές αξίες", ηγέτες της μεταπολίτευσης.
Δεν είναι σημαντική η απώλεια
της εθνικής κυριαρχίας!
Σημαντικό είναι να μην
χαρακτηριστεί κανείς "ακραίος" και όλα τα συνθετικά παράγωγα των
λέξεων "-ίστας", "-ιστής" και "-φοβικός".
Είναι σημαντικό οι
τηλεσοφιστές που ξεδιάντροπα εμφανίζονται στις τηλεοράσεις να μην καταδικάσουν
τον μέσο Έλληνα πως βρίσκεται στη "λάθος πλευρά της ιστορίας" και τον
υποχρεώσουν να πιει ένα κώνειο αποσταγμένο από ενοχές.
Στον κόσμο αυτό όπου πλέον το παράλογο είναι λογικό, που αρνητικό σημαίνει θετικό και μια πραγματικότητα που έχει επιφέρει την απόλυτη αντιστροφή αξιών και αξίων, μια τέτοια καταστροφική ήττα θα παρουσιαστεί στο πανελλήνιο ως μια ηθικά ιστορική νίκη.
“Ordo
Ab Chao” IΩΑΝΝΗΣ
