Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2024

ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΗ ΙΠΠΑΦΕΣΗ... ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ"

 ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΗ ΙΠΠΑΦΕΣΗ...

ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ"


     Με Οικοδεσπότη του "σκιερού" και στενού χώρου τον ίδιο τον Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη, οι έντεκα παρόντες επισκέπτες δεν καλωσορίστηκαν ούτε φροντίστηκαν όπως επιτάσσουν οι κοινωνικοί τύποι, αλλά μια απρόσωπη φωνή ακούστηκε να μονολογεί: "Δεν είναι πρέπον να σας καλωσορίσω εγώ, αλλά η ίδια η Ιστορία να μας καλωσορίσει στο τέλος αυτής της προσπαθείας εάν αυτή αναδειχθεί αντάξιά της"!

     Καθώς όλα τα καλά ξεκινούν από σκιερά ...υπόγεια ή από σκιασμένα ανώγεια, στη δική μας περίπτωση το καλό ξεκινά από ένα ...κατώι που κατέλυσε το ...αδιαχώρητο όπου χωρέσαμε όλοι για να καθορίσουμε από κοινού την αποπληρωμή ενός ιστορικού χρέους σε μιαν ηρωική προσωπικότητα του αναγεννησιακού Ελληνισμού, κάνοντάς την γνωστή σε έναν κόσμο που αγνοεί και την αγνοεί.

      Κι όπως ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης δεν είχε Πατρίδα κι ήθελε να την ανιδρύσει "βαδίζοντας" στην "ατραπό" της "άυλης Πατρίδος", έτσι κι εμείς οι κατιόντες του την ίδιαν "ατραπό" ακολουθούμε, πένητες κατά την ύλη, "στρατιώτες-δρομάρηδες" με μόνο επιστέγασμά μας κάποια κατάλευκα, αποχρωματισμένα από τους αιώνες, αετώματα! 

     Τα θεμέλια της ταινίας της επικής βιογραφίας του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη "σκάφτηκαν" βαθιά απόψε, με παρόντες όλους τους εμπλεκόμενους παράγοντες αυτής της παραγωγής στην έδρα της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων". Με πειθαρχικότητα ευλαβουμένης εισόδου, ταξιθετήσεως, συμμετοχής και αποχωρήσεως, σπανιότατη σε "μεσογειακές" ή και "βαλκάνιες" συνάξεις, μία πραγματική ...μυσταγωγία! Κι όποιος ξέρει τον χώρο αντιλαμβάνεται ότι απόψε εδώ κατελήθη το ..."αδιαχώρητο", τετραγωνίσθηκαν "κύκλοι" και κυκλώθηκαν "τετράγωνα" αντινομιών μέχρι τελικής εκπορθήσεώς τους! 

     Ήδη στοχεύσαμε τα βέλη μας επί στόχων που χάθηκαν και κερδήθηκαν, ήδη δώσαμε τις δικές μας μικρές και μεγάλες μάχες που χάσαμε και κερδίσαμε, όμως, σημασία δεν έχει ούτε το "πριν", ούτε το "νυν", αλλά το "αεί" και προς αυτό στοχεύουμε μονίμως. 

     Άλλωστε, προς αυτό το "α ε ί" στόχευαν κι ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης, όσο κι οι Έλληνες αναγεννησιακοί συν-Στρατιώτες του στη Δύση, όπως τους περιέγραψε με την ενάργεια της πέννας του ο λατρευτός, εθνικός, Ιστορικός μας Κωνσταντίνος Σάθας! 

     Kαι κάπως έτσι, στην "στενωπό" της έδρας των "Ελλήνων Κενταύρων" το ίδιο άβολη όπως και τα όρια μιας "χωσιάς" των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως, ο χώρος που με βία μπορεί να βολέψει τρία άτομα, προετοιμάστηκε για να δεχθεί τετραπλάσιους φιλοξενούμενους "διαλεχτούς" της κοινής προσπαθείας. 

     Ο Γεώργιος Κλήμης-Καλλίμαχος, ο Τάκης Βογόπουλος, η Αλεξάνδρα Μπαλτιμά, ο Εξηκίας Τριβουλίδης, ο Γεώργιος Κοχλιός, ο Βασίλειος Κροκίδης-Πολυδεύκης, ο Κωνσταντίνος Ξενογιαννάκης, ο Σάκης Βαρδίκος, ο Αλκιβιάδης Βαρδίκος, ο Γεώργιος Παυλίδης-Μεγιστίας, ωσεί παρών ο ...απών λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων Παναγιώτης Γλυνός και σε μιαν άκρη κι ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων", καθένας με ένα βαρύ μερτικό δημιουργικής συμμετοχής στην ταινία της οποίας η παραγωγή αρχίζει, από απόψε συνθέτουν μιαν ανθρώπινη "αλυσίδα" στην οποία κατέληξαν πολλές μεθοδεύσεις που προηγήθηκαν επιβεβαιώνοντας ότι τα καλά ...κόλποις κτώνται! 

     Κι όποιος καταφέρνει να αποκρυπτογραφεί νοήματα ανάμεσα από αράδες, συλλαβές, ακόμη κι ανάμεσα από σκόρπια γράμματα, μπορεί να καταλάβει τι σημαίνουν αυτά τα ..."κόλπα", "κόλπα χωσιάς" και "χωσιαρέων" σε πλήρη εξέλιξη... 



Και με την ολοκλήρωση τούτης της προσπαθείας θα αποδειχθεί εάν, όντως, είμαστε άξιοι συνεχιστές της υπηρετήσεως της "άυλης Πατρίδος" εάν τούτα τα "κόλπα" θα συνεχιστούν, εφεξής, με την ίδιαν επιτυχία, ώστε να κάνουμε υπερήφανους για μας τον Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη και όλους τους συν-Στρατιώτες του εκείνης της εποποιίας των Ελλήνων της Δύσεως, μιας Δύσεως που έδυσε χωρίς οι Έλληνες να "δύουμε" ποτέ! Και δεν "δύουμε" διότι η εφευρετικότητά μας, αυτή που μας κληροδότησαν ο Οδυσσέας κι οι περιπλανώμενοι πολεμιστές των ελληνικών στρατιωτικών σχηματισμών της Αναγεννήσεως στη Δύση, είναι πείσμων και ανεξάντλητη! Έν' αλογάκι κι ένα τόξο για μας είν' αρκετό, έστω και χωρίς στέγη και με λιτό προσφάι που δεν βαραίνει ούτε στομάχι, ούτε -κυρίως!- το νού! 


Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.