EUGEN HERRIGEL

 EUGEN HERRIGEL

     Ο Eugen Herrigel (20 Μαρτίου 1884 Liechtenau Baden – 18 Απριλίου 1955 Partenkirchen Bayern) ήταν Γερμανός φιλόσοφος που δίδαξε φιλοσοφία στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο Tohoku στο Sendai της Ιαπωνίας από το 1924 έως το 1929 και εισήγαγε το Ζεν σε μεγάλα μέρη της Ευρώπης μέσω των γραπτών του.

     Αρχικώς, εισήλθε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης όπου σπούδασε θεολογία από το 1907 έως το 1908 και στη συνέχεια νεοκαντιανή φιλοσοφία από το 1908 έως το 1913. Απέκτησε το διδακτορικό του υπό τη διεύθυνση του Wilhelm Windelband (1848-1915) το 1913.

     Στρατεύθηκε κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και υπηρέτησε ως ιατρικό προσωπικό από το 1914 έως το 1916. Από το 1917 έως το 1918, τοποθετήθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών του Γενικού Επιτελείου του Δυτικού Μετώπου. Το 1923 απέκτησε τον τίτλο του καθηγητού Πανεπιστημίου.

     Ο Eugen Herrigel νυμφεύθηκε σε πρώτο γάμο την βαρόνη Paula von Beulwitz (1893-1924). Αυτή τον συνοδεύει στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια της αποστολής του στο Πανεπιστήμιο του Sendai το 1924. Μετά το θάνατό της νυμφεύεται και πάλι, τον Σεπτέμβριο του 1925, σε δεύτερο γάμο, την Auguste L. Seefried (Gusty Luise Herrigel).

     Ενώ ζούσε στην Ιαπωνία από το 1924 έως το 1929, σπούδασε Kyūdō, την παραδοσιακή ιαπωνική τοξοβολία, υπό τον Awa Kenzō (阿波研造:1880-1939), έναν Δάσκαλο της Τοξοβολίας και ιδρυτή του δικού του κινήματος που ονομάζεται «Το Μεγάλο Σκοπευτικό Δόγμα». Ο E. Herrigel ακολούθησε την Tοξοβολία την οποία σπούδασε επί χρόνια στην Ιαπωνία με την επιθυμία να κατανοήσει καλύτερα το Ζεν. Τον Ιούλιο του 1929 επέστρεψε στη Γερμανία και του ανατέθηκε η έδρα Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Erlangen. 

     Ο Eugen Herrigel ήταν ενεργό μέλος της Εθνικοσοσιαλιστικής "Ενώσεως για τον Πολιτισμό", μιας πολύ σημαντικής αδελφότητος για τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό που ιδρύθηκε κατά την εποχή της αμαρτωλής δημοκρατίας της Βαϊμάρης, προ της εκλογής του Αδόλφου Χίτλερ στο αξίωμα του Καγκελαρίου. Και αυτή η Ένωση ήταν ο σημαντικότερος φορέας Πολιτισμού στην μεσοπολεμική Ευρώπη, η δε αποδοχή του Eugen Herrigel ως Μέλους της δείχνει και την σημαντικότητα της προσωπικότητός του! Ας δούμε, επακριβώς ποια ήταν αυτή η Ένωση:

"Αγωνιστική Ένωση για τον Γερμανικό Πολιτισμό" (Kampfbund für Deutsche Kultur, KfdK)

     Η "Αγωνιστική Ένωση για τον Γερμανικό Πολιτισμό" (Kampfbund für Deutsche Kultur, KfdK), ήταν μια εθνικιστική και αντιεβραϊκή πολιτική Ένωση κατά τη διάρκεια της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, μιας εποχής πλήρους παρακμής για την Γερμανία, συνεχίζοντας να λειτουργεί και μετά την άνοδο του Εθνικοσοσιαλισμού στην εξουσία. Ιδρύθηκε το 1928 ως "Nationalsozialistische Gesellschaft für Deutsche Kultur" (NGDK, Εθνικοσοσιαλιστική Εταιρεία για τον Γερμανικό Πολιτισμό) από τον Εθνικοσοσιαλιστή φιλόσοφο και ιδεαλιστή Alfred Rosenberg παραμένοντας υπό την ηγεσία του μέχρι την αναδιοργάνωσή της και την μετονομασία της σε "Εθνικοσοσιαλιστική Πολιτιστική Κοινότητα" (Nationalsozialistische Kulturgemeinde) με σκοπό την ανάπτυξη του Πολιτισμού στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία αλλά και την ανάπτυξη του ΕυρωπαΪκού Πολιτισμού. Μετά την αναδιοργάνωσή της συγχωνεύτηκε με τη "Deutsche Bühne" (Γερμανική Σκηνή), που συνδέεται με την ίδρυση του επίσημου πολιτιστικού φορέως «Dienstelle Rosenberg» (DRbg, Τμήμα Rosenberg), ο οποίος, κατόπιν, έγινε γνωστός ως "Amt Rosenberg" (ARo, Γραφείον Rosenberg).

     Ο αριθμός των Mελών της Ενώσεως, που ήσαν κατά τόπους οργανωμένα, αυξήθηκε από περίπου 300 σε 25 τοπικά παραρτήματα τον Απρίλιο του 1929 σε περίπου 38.000 σε 450 τοπικά παραρτήματα μέχρι τον Οκτώβριο του 1933 όταν πλέον ο Αδόλφος Χίτλερ είχε εκλεγεί δια κοινοβουλευτικών διαδικασιών στο αξίωμα του Καγκελαρίου και διοικούσε την Γερμανία το "Γερμανικό Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα" (NSDAP).

     H Ένωση είχε ως Μέλη της διακεκριμένες πνευματικές προσωπικότητες της εποχής, φιλοσόφους, επιστήμονες, καλλιτέχνες, λογοτέχνες, εκδότες κλπ μεταξύ των οποίων Adolf Bartels, Ludwig Polland, Gustaf Kossinna, Philipp Lenard, Hugo Bruckmann, Julius Friedrich Lehmann. Επίσης, μεταξύ των Μελών της Ενώσεως υπήρξαν και κορυφαίες προσωπικότητες όπως οι επικεφαλής της "Εταιρείας του Φεστιβάλ Bayreuth" Winifred Wagner. η χήρα του φυλετιστή και αντιεβραίου ιδεολόγου Houston Stewart Chamberlain, η Eva Chamberlain, ο συνθέτης Paul Greiner, οι φιλόσοφοι Otto Friedrich Bolnow και ο Eugen Herrigel, ο ποιητής και μετέπειτα πρόεδρος του "Eπιμελητηρίου Λογοτεχνών του Γερμανικού Ράιχ" (Reichsschrifttumskammer) Hanns Johst. ο αρχιτέκτονας Paul Schulze-Naumburg, ο οποίος επιμελήθηκε του περιοδικού "Kunst und Rasse" (Τέχνη και Φυλή), ο Gustav Havemann, βιολιστής και αργότερα ηγέτης του "Επιμελητηρίου Μουσικής του Ράιχ" (Reichsmusikkammer) που ίδρυσε και ηγήθηκε μιας ορχήστρας Kampfbund, ο θεατρικός σκηνοθέτης Karl von Schirach, ο Fritz Kloppe που ηγήθηκε της "Werwolf", μιας μαχητικής αδελφότητος αφιερωμένης στην εκπαίδευση νεαρών αμυντόρων της πατρίδος, ο εθνικιστής θεολόγος και μουσικολόγος Fritz Stein, οι ηθοποιοί Carl Auen και Aribert Mog, ο φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και οικονομολόγος Othmar Spann και ο Αυστριακός  Friedrich Hayek, Αυστριακός οικονομολόγος, πανεπιστημιακός και φιλόσοφος, γνωστός για την υπεράσπιση του κλασικού φιλελευθερισμού, ο οποίος μετέπειτα (1984) ανεδείχθη ως  μέλος του Τάγματος Τιμής από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄, μετά από πρόταση της πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ για τις «υπηρεσίες του στη μελέτη των οικονομικών. Τέλος, συμβολικώς και κατά την επέτειο των γενεθλίων του Αδόλφου Χίτλερ (20ή Απριλίου 1933) στο Passau ο καθηγητής Edwin Werner (PhD) ιδρύει την δική του τοπική Ένωση στο Passau.

     Η "Αγωνιστική Ένωση για τον Γερμανικό Πολιτισμό", εκτός των φυσικών προσώπων, είχε και ως Μέλη της και εταιρικά Μέλη στα οποία περιελαμβάνετο ο "Σύνδεσμος Γερμανικών Αδελφοτήτων" [Deutsche Burschenschaften], ο "Σύνδεσμος Γερμανικής Πατρίδος" [Deutsche Landsmannschaft], οι Γυμναστικοί Σύλλογοι Γερμανικών Κολλεγίων" [Turnerschaften an deutschen Hochschulen], ο "Σύνδεσμος Γερμανικών Συντεχνιών" [Deutsche Gildenschaften], ο Σύνδεσμος Γερμανών Τραγουδιστών [Deutsche Sängerschaft], η Γερμανική Μουσική Εταιρεία Κολλεγίων [Sondershäuser Verband] και η Γερμανική Εταιρεία Τέχνης Κολλεγίων [Deutscher Hochschulring].

Συγγραφικό Έργο

     Το 1936, ο Eugen Herrigel δημοσίευσε ένα άρθρο 20 σελίδων που περιγράφει τις εμπειρίες του με τίτλο «Die Ritterliche Kunst des Bogenschiessens» ("Η Ιπποτική Τέχνη της Τοξοβολίας") στο ιαπωνολογικό περιοδικό "Zeitschrift für Japanologie". Αυτό αποτέλεσε αργότερα τον πυρήνα του πιο διάσημου έργου του "Ζεν και η Τέχνη της Τοξοβολίας", το οποίο είναι το έργο με τη μεγαλύτερη διεθνή επιρροή που γράφτηκε ποτέ για το Ζεν σε ευρωπαϊκή γλώσσα.

     Ο Eugen Herrigel πέθανε το 1955 και ανάμεσα στα χειρόγραφα που άφησε πίσω του βρέθηκαν ογκώδεις σημειώσεις για διάφορες "πτυχές" του Ζεν. Αυτές οι σημειώσεις επιλέχθηκαν και επιμελήθηκαν από τον Hermann Tausend σε συνεργασία με την Gusty L. Herrigel, την σύζυγο του συγγραφέως (που σπούδασε ιαπωνική ανθοδετική) και δημοσιεύτηκαν στα Γερμανικά με τον τίτλο "Der Zen-Weg" ("Ο Δρόμος του Ζεν"). Αυτή η έκδοση αναθεωρήθηκε και επιμελήθηκε από τον Alan Watts το 1960 και δημοσιεύτηκε από τον "Vintage Press" ως "The Method of Zen".

     Απολογισμός

     Ο Αυστριακός Volker Zotz, έγκριτος μελετητής και αναλυτής του Βουδισμού απεκάλυψε στο βιβλίο του για τον Βουδισμό και τον Γερμανικό Πολιτισμό ότι ο Eugen Herrigel ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος του Αδόλφου Χίτλερ και για την επιλογή του αυτή του απαγορεύτηκε να διδάξει στο Πανεπιστήμιο για τρία χρόνια μετά το 1945. Και είναι πασίγνωστο ότι από το 1945 μέχρι σήμερα, η αχαλίνωτη λογοκρισία των σιωνιστών εφαρμόζεται λυσσωδώς εναντίον οιουδήποτε προσώπου και οιασδήποτε ιδέας θεωρούν ότι διακυβεύει την παγκόσμια κυριαρχία τους, όπως και με διάφορους τρόπους εφαρμόσθηκε και εναντίον του Eugen Herrigel, όχι μόνον απαγορεύοντάς του να διδάξει Φιλοσοφία («μηδένα διδάσκειν φιλοσοφίας» όπως θα έγραφε και το εκείνο το ρωμαϊκό σκοταδιστικό διάταγμα…) αλλά και με διάφορες απόπειρες απομειώσεως της σχέσεώς του με το Ζεν και την Τοξοβολία, απόπειρες, πάντως που ποτέ δεν ξεπέρασαν τα όρια της υποκειμενικής κακοπιστίας με τον Eugen Herrigel να πιστώνεται με ένα εμβληματικό σύγγραμμα το οποίο θεωρείται το παγκόσμιο «ευαγγέλιο» της Τοξοβολίας αλλά και της ζενικής προσεγγίσεώς της!