ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

Φ Ω Σ, ΟΠΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ...ΔΕΟΣ!

 [ΜΕΡΟΣ ΣΤ']

     Υπάρχουν πολλά είδη ιατρικής, εξαρτώμενα από την προσέγγιση, την εθνική προέλευση, τους επιμέρους διαφόρους κλάδους ειδικοτήτων κλπ κλπ, διακρίνοντας μέχρι και την αστρολογικήν εκδοχή αυτής της ευρύτατης επιστήμης, την Αστρολογικήν Ιατρική η οποία, εσχάτως κατακτά ολοένα και περισσότερη επιστημονική «προσοχή» μέσα από την ολιστική «θέαση» που τείνει να κυριαρχήσει.

     Στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» επιμένουμε να μελετούμε τα πάντα τα οποία αποτελούν προέκταση της Ιππικής και της Τοξοβολίας με γνώμονα την αυτοβελτίωσή μας σε όλα τα υπαρξιακά μας επίπεδα και κάθε δράση μας τίθεται υπό το μικροσκόπιο μιας αντικειμενικής και ανιδιοτελούς παρατηρητικότητος ώστε κάθε εξαγόμενο να μπορεί να έχει ευρύτερην ωφελιμότητα.

     Καταστάσεις όπως η βελτίωση της κιναισθητικής ισορροπίας, της οράσεως κλπ κλπ, προεκτάσεις που καταλήγουν ακόμη και στη διερεύνηση της ευεργετήσεως ακόμη και των πασχόντων από Δ.Ε.Π.Υ. μελετώνται με πολύ μεθοδικότητα στο πειραματικό εργαστήριο των «Ελλήνων Κενταύρων» και μέσα στο πλαίσιο των πρακτικών, καθημερινών, δραστηριοτήτων μας.

     Έτσι, μέσα σε μία ενότητα στοχευμένων πειραματικών Προπονήσεων,επιχειρούμε να εξαγάγουμε θετικά συμπεράσματα για την βελτίωση της οράσεώς μας μέσα από επινοημένες ασκήσεις οι οποίες προάγουν πολλές παραμέτρους της. Και η παρούσα ημερίδα με πρωταγωνιστή τον Εκπαιδευτή υπό επίβλεψη, Εφιπποτοξότη Μηνά Τσομπανιάν ήταν η συνέχεια της ενότητος "Φ Ω Σ, ΟΠΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ...ΔΕΟΣ!" κατά το οποίο διχάσαμε και ανασυνθέσαμε την στοχαστικήν όραση κινούμενοι επί δύο αξόνων οπτικής αντιλήψεως, τον επιθυμητό της στοχαστικής γραμμής και τον συνεπαγόμενο εκ των χειρισμών του σκοπεύοντος προς εξαγωγή συγκριτικών συμπερασμάτων σχέση εχόντων όχι απλώς με την βελτίωση της σκοπεύσεως αλλά και της ιδίας της οράσεως του σκοπεύοντος.

     Τα βέλη "flu flu" στην Τοξοβολία είναι γνωστά και είναι εκείνα των οποίων η σχεδίαση του πτερώματος είναι τέτοια ώστε να επαυξάνει, κατά την πτήση τους, την οπισθέλκουσα ώστε να περιορίζει το βεληνεκές τους. Αυτά τα βέλη χρησιμοποιούνται, κυρίως, κατά ιπταμένων στόχων ή όπου αλλού απαιτείται βραχύ βεληνεκές ώστε να μη χάνονται. Το πτέρωμά τους δεν αποτελείται από τα κλασικά τρία ή τέσσερα φτερά αλλά από ένα ενιαίο μήκος μακρού πτεροειδούς σώματος (τεχνητού, συνήθως) το οποίο τοποθετείται περιστροφικώς και ελικοειδώς πέριξ του κορμού του βέλους ώστε να μην επιτρέπει βεληνεκές στο βέλος άνω των, συνήθως, 30 μέτρων. Και, στην δική μας περίπτωση θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα "flu flu" βέλη τα οποία, όμως, αποφύγαμε να χρησιμοποιήσουμε, χρησιμοποιώντας τα κοινά ώστε να εντείνουμε την σχεδιασμένη δοκιμασία υποχρεώνοντας τον ασκούμενο σε αδρότερη προσπάθεια, έτσι ώστε να ωφεληθεί περισσότερο. Στην περίπτωση μας, λοιπόν τα βέλη που χρησιμοποιήθηκαν είναι τα κοινά, με τριπλό φυσικό πτέρωμα τα οποία κινούνται σε μακρά βεληνεκή χωρίς ανασχέσεις και τα οποία ...κοστίζουν, με αποτέλεσμα ο Τοξότης να ενεργοποιείται πλήρως, ώστε να μην χαθεί κανένα βέλος με το συνεπαγόμενο κόστος του. 

     Η δεύτερη παράμετρος, μετά το είδος των βελών,είναι ο περιβάλλων χώρος μέσα στον οποίο θα διεξήγετο η συγκεκριμένη πειραματική ημερίδα και προτιμήσαμε ένα ιδανικό φυσικό τοπίο που το ονομάζουμε η ...τούνδρα του Θορικού. "Τούνδρα" είναι ένα χερσαίο οικοσύστημα μέσα στο οποίο οι επικρατούσες χαμηλές θερμοκρασίες εμποδίζουν την ανάπτυξη δένδρων και η λέξη "τούντρα"\, από την γλώσσα των Σάμι (εκρωσισμένα), σημαίνει "άδενδρη πεδιάδα". 

     Στην τούνδρα η κυρίαρχη βλάστηση αποτελείται από χόρτα, βρύα και λειχήνες ενώ σε μερικά μέρη της τούνδρας αναπτύσσονται και δέντρα. Και, όσο και εάν φανεί παράδοξο, ένα τέτοιο μικρό οροπέδιο με χαρακτηριστικά τούνδρας, εκτείνεται στο Θορικό (Αττικής), δίπλα ακριβώς από το Ιππευτήριό μας το οποίο, συχνά χρησιμοποιούμε για προπονητικούς σκοπούς λόγω του ανοικτού του πεδίου. Σε αυτό λοιπόν το ανοικτό, "τούνδρικο" χερσαίο τοπίο επιλέξαμε να διεξαγάγουμε την συγκεκριμένη πειραματικήν ημερίδα.

     Όπως μας ενημέρωνε το 65 χρόνων υψομετρικό κολωνάκι της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού, το συγκεκριμένο σημείο βρίσκεται 200 μέτρα ψηλότερα από την επιφάνεια της θάλασσας και οι επικρατούσες συνθήκες ήσαν χαμηλού βαρομετρικού με καλές ορατότητες και cavok, ενώ το gps μας έδινε θερμοκρασία 24C.

     Η τόξευση εν προκειμένω, ήταν απολύτως συγκεκριμένη και σύνθετη, με αντιθετικές παραμέτρους.

     Ο ασκούμενος θα έπρεπε να επιλέγει έναν νοητό στόχο επί του εδάφους όχι όμως σε μεγάλην απόσταση από τον ίδιο, να επιλέγει την γωνία μεγίστου βεληνεκούς δίνοντας στο βέλος του καθοδική τροχιά προσκρούσεως στον στόχο (εμπηκτική βολή), να παρατηρεί καθ΄ όλη την τόξευση το σημείο του στόχου (σκόπευση) αλλά και ολόκληρη την τροχιά του βέλους από την εγκατάλειψη της χορδής μέχρι την πρόσκρουση στον στόχο και, κατόπιν, να μεταβαίνει προς περσυλλογή του βέλους το οποίο, επ΄ ουδενί, δεν θα έπρεπε να χαθεί.

     Στοχαστική προσπάθεια, παρακολουθητική προσπάθεια, κινητική προσπάθεια σε έναν συνδυασμό λίαν ωφέλιμο για κάθε πλάσμα αδρανούν σε ένα αστικό περιβάλλον με ό,τι αυτό σημαίνει.

     Και στην περίπτωση του δικού μας Συνασκουμένου η σύνθεση των τριών προσπαθειών έδειξε ωφέλιμα αποτελέσματα και στο πεδίο της οπτικής οξύτητος και στο πεδίο της σωματικής εκγυμνάσεως και στο πεδίο της ψυχοπνευματικής γαλήνης, σε έναν χρόνο κατά πολύ μικρότερο του αρχικώς αναμενομένου.

     Κατ΄ αρχήν, οι πρώτες τοξεύσεις επεχειρήθησαν σε ένα αναπεπταμένα, άδενδρο, τοπίο. Το διάσπαρτο με πέτρες έδαφος επιβάρυνε την προσπάθεια της κινήσεως για την περισυλλογή του βέλους, αλλά εδώ δεν επιμείναμε πολύ λαμβανομένης υπ΄ όψη ανατομικής ευαισθησίας στα κάτω άκρα του Συνασκουμένου, Οι εδώ τοξεύσεις, τρόπον τινά, ήσαν περιορισμένες αριθμητικώς εν είδει προθερμάνσεως.

     Και, τηρώντας πάντοτε την διαλειμματικήν αρχή της εκγυμνάσεως, λόγω των γενικοτέρων συνθηκών, κατά την παρούσα φάση δώσαμε, προνοητικώς, τα απαιτούμενα περιθώρια ανανήψεως στον Συνασκούμενο, πριν μετακινηθούμε στο, ελαφρώς διαφοροποιημένο, επόμενο πεδίο.

     Εδώ, παρατηρούμε χαμηλά δένδρα και ανοίγματα ανάμεσα σε αυτά τα οποία θα είναι και οι επιλεγμένοι "στόχοι" μας, τα πεδία, δηλαδή, επί των οποίων θα επιχειρούμε να στέλνουμε τα βέλη μας.

     Η διάταξη των δένδρων θα δυσκολέψει κατά πολύ την στοχαστική διαδικασία αλλά και την παρατήρηση της τροχιάς λόγω της αποκρύψεώς της πίσω από τα δένδρα.

     Κι εδώ θα διανυθούν αποστάσεις για την περισυλλογή των βελών μετά από τις τοξεύσεις και, μπορεί εδώ η επιφάνεια του εδάφους να μην είναι διάσπαρτη από πέτρες, η κλίση του όμως συνεισφέρει σε δυσκολία.

     Τέλος, η άσκηση συνεχίσθηκε και ολοκληρώθηκε σε πεδίο κατάφυτο από υψηλά χόρτα μέσα στα οποία "καρφώνονταν" τα βέλη και θα έπρεπε ο ασκούμενος να κορυφώσει την προσπάθεια της παρατηρήσεως της τροχιάς προκειμένου να μην χάσει βέλος.

     Ο αγαπημένος Μηνάς μας, πράγματι, δεν έχασε ούτε ένα βέλος και η μόνη απώλεια της ημερίδος ήταν μία σπασμένη αιχμή από πρόσκρουση, προφανώς, του βέλους σε πέτρα.

     Πολλά νέα στοιχεία για την βελτίωση της οράσεως αλλά και του ενστίκτου μας προσθέσαμε στα ήδη εξαγόμενα από τις Προπονήσεις μας, μετά και από αυτή την ειδική προπονητικήν ημερίδα, την τόσο κοπιαστική. 

     Και είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι κινούμενοι και τοξεύοντας υπό τις παρούσες συνθήκες επί δύο ώρες η ευθέως ανάλογη της κοπώσεως ωφέλεια είναι το παραμένον ενώ η κόπωση αποθεραπεύεται ακόμη και με μια σύντομη στάση στα ερείπια που βρίσκονται στο δρόμο της επιστροφής προς τον Σταύλο.

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ