ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

 AΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ...ΔΑΝΕΙΩΝ

 

    Καταγινόμενοι με τον Ίππο και την Ιππική το πρώτο που μαθαίνουμε είναι ότι όσα κι αν …μάθουμε θα είναι ελάχιστα μπροστά σε εκείνα που είναι απαραίτητα να …μάθουμε, διότι ο τομέας αυτός της ανθρώπινης γνώσεως είναι εκ των ουκ άνευ! Έχοντας, ήδη, προβεί σε μία πρώτη ταξινόμηση μιας μεγάλης δωρεάς ειδικών βιβλίων τα οποία, πλέον, εμπλουτίζουν τη Βιβλιοθήκη μας ώστε να επαυξήσουν και τις γνώσεις μας, παρατηρούμε σε ένα σημαντικό, γαλλικό, βιβλίο, τα «δάνεια» του Γαλλικού Στρατού του 19ου αιώνος προς τον Ελληνικό Στρατό και ιδιαιτέρως προς το, πάλαι, Ελληνικό Ιππικό!

 

 

     Οργάνωση, εκπαίδευση, τακτική, εμφάνιση, εξοπλισμός, όλα τόσο συγγενή κι εξαρτημένα… ώστε,  να καταλαβαίνουμε «γιατί», ακόμη και σήμερα το μαστίγιο και ο πτερνιστήρας θεωρούνται απαραίτητα ιππικά …«αξεσουάρ»!

 

 

     Ευλόγως, θα απορήσει ο Έλληνας αναγνώστης πώς "εισέδυσαν", τελικώς, τόσες πολλές και διακριτές επιρροές του Γαλλικού Στρατού στον Ελληνικό Στρατό ο οποίος υπήρξε δημιούργημα του Βαυαρού Βασιλέως Όθωνος Α'; Πώς, ο συγκεκριμένος ανορθωτής της νεώτερης Ελλάδος επέτρεψε, τελικώς, την κυριάρχηση ...γαλλικών προτύπων ενώ θα είχε κάθε λόγο να προτιμήσει γερμανικά προτάγματα;

 

 

     Εάν κανείς προσέξει τα πρώτα, κιόλας, σχεδιάσματα βάσει των οποίων ο Βαυαρός Βασιλέας διοργάνωσε τον νεοσύστατο, τότε, Ελληνικό Στρατό, θα διαπιστώσει την εξ αρχής πρόταξη των γαλλικών προτύπων ακόμη και στην εμφάνισή του. 

 

 

     Και, εάν αναλογισθούμε τις "συμπεριφορές" πολλών αρχαιότερων Γερμανών ηγετών θα εντοπίσουμε έναν έντονο "γαλλισμό", συχνά "σκανδαλιστικό" για ένα έθνος όπως το Γερμανικό και για το οποίο λίγοι γνωρίζουν ότι παραμένει ανύπαρκτο όσο δεν διοικείται από ΕΝΑΝ στιβαρό Ηγέτη! Τι συνέβαινε, λοιπόν, με τον Ελληνικό Στρατό οποίος "χτίσθηκε" στα γαλλικά πρότυπα από έναν Βαυαρό Βασιλέα πολύ πριν η Γερμανία ανακαλύψει την γοητεία του Adolf Hitler; Μα, απλούστατα, η σκιά του ..."Κορσικανού Τέρατος" υπήρξε τόσο βαρειά ώστε, κατά την εποχή της ιδρύσεως του Ελληνικού Στρατού ο γερμανός "σχεδιαστής" του δεν μπόρεσε να την αποφύγει...

 

 

     Άλλωστε, ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ο ...αυτοπροσώπως και ...ιδιοχείρως στεφθείς Μονάρχης, υπήρξε μία προσωπικότητα η οποία επεσφράγισε την εποχή του όχι απλώς ως Κυβερνήτης μιας κυρίαρχης χώρας της κεντρικής Ευρώπης αλλά, κυρίως, ως κορυφαίος στρατιωτικός Ηγήτωρ, παρά τα όσα λάθη του!

 

 

     Έτσι, λοιπόν, επέκεινα των εθνικών διαφοροποιήσεων, η περσόνα του Μεγάλου Κορσικανού υπήρξε τόσο "εκθαμβωτική" κατά την εποχή του διοργανισμού του Ελληνικού Στρατού ώστε τα θεμέλιά του να εδραιωθούν σε βαρύνουσες γαλλικές "αντιλήψεις" εφ'  όλης της ύλης και, βεβαίως και ως προς το όπλο του Ιππικού! 

 

 

     Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και τα βασικά στρατιωτικά εγχειρίδια του πρώτου, εκείνου Ελληνικού Στρατού, κατά κανόνα, ανεφέροντο στην γαλλική στρατιωτική ορολογία και όχι στην γερμανική.

 

 

     Κι αυτός ο περίεργος "γάμος" του Ελληνικού Στρατού με τα γαλλικά στρατιωτικά πράγματα και νοοτροπίες κράτησε και μετά την είσοδο του 20ού αιώνος, όταν, ειδικώς, οι Αξιωματικοί του Ιππικού μας εξεπαιδεύοντο στην εν Saumure Ιππική Ακαδημία του Γαλλικού Στρατού η οποία, παρά την λαμπρή επιστημονική της ανάπτυξη, ουδέποτε κατάφερε να αγγίξει την φυσική ουσία του Ίππου και της Ιππικής προσεγγίζοντας το πλάσμα αλλά και την Ιππασία όπως η Φύση ορίζει.

 

 

     Ούτω πως, το Ελληνικό Ιππικό ευτύχησε να αναπτυχθεί τεχνικά και τεχνητά αλλά ουδέποτε κατάφερε να προσεγγίσει τον Ίππο και την Ιππική κατά Φύση, μέχρι που η λαίλαπα του ΙΙ Παγκοσμίου Πολέμου ανέδειξε στην πρώτη γραμμή πολύ πιο σύγχρονα όπλα.

 

 

     Σήμερα, η μελέτη των παρελθόντων ιππικών δογμάτων αποτελεί για την Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" έναν δευτερεύοντα ερευνητικό τομέα με στόχο την συγκριτική εκτίμηση του τελικού μας, "ορθού δρόμου".

 

 

     Με την τεράστια εμπειρία την οποία μας παρέχει η καθημερινή μας επαφή με το αντικείμενο των εφίπππων πολεμικών τεχνών και η επιτυχία της εξασκήσεώς τους με το (μοναδικό!) επίτευγμα της σταθερής διατηρήσεως ενός μηδενικού δείκτη ατυχημάτων, μας παρέχει πλέον το δικαίωμα να εκπαιδεύουμε τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" πέραν παρελθουσών "αγκυλώσεων" και "εμμονών" κατά τον ασφαλέστερο και πλέον αποτελεσματικό τρόπο, έτσι που να θεωρείται ότι η σημερινή λειτουργία της Ομάδος μας "αποπληρώνει" δια παντός τα "ξένα δάνεια" στην Ιππική με τα οποία η Ελλάδα βρέθηκε να είναι "χρεωμένη"!

 

   

     Δυστυχώς, αυτά τα δυτικότροπα «δάνεια» πλήρωσε η νεο-ελληνική Ιππασία καταλήγοντας στο γνωστό της σημερινό αδιέξοδο και, ως «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» είμαστε υπερήφανοι για την αναβίωση της, πραγματικά, Ελληνικής Ιππικής την οποία ανακαλύψαμε να επιζεί πολύ μακρύτερα από εκεί όπου, λογικώς, θα έπρεπε να συνέχιζε να υπάρχει!