ΕΞΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΞΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΒΛΑΣΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΡΦΥΟΣ

 

ΕΞΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΞΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΒΛΑΣΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΡΦΥΟΣ

Ο Αρχηγός του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος και Σχηματαρίου", Εκπαιδευτής Γ. Σταυριανόπουλος - Ιφικράτης, προνοητικότατα, ...κατόπτευσε το "έδαφος" στο οποίο θα διεξαχθεί προγραμματισμένη εκπαιδευτική εξόρμηση της Ομάδος μας η οποία, ήδη, έχει ανακοινωθεί. Εν συνεχεία, ο Ιφικράτης μας αφηγείται τις εντυπώσεις του από την περιοχή στην οποία θα εξορμήσουμε:

     Αξιοποιώντας τις καιρικές συνθήκες οι οποίες, ναι με άνευ έντονων βροχοπτώσεων πλην δε χαμηλής θερμοκρασίας, έντονης ομίχλης και ψιλόβροχου, αποφασίσαμε με φίλο της ομάδος, παθιασμένο ορειβάτη και λάτρη της περιπέτειας να κινηθούμε προς το όρος Δίρφυς, το οποίο θα αποτελέσει και εστία μελλοντικής μας προπονητικής εξόρμησης.

     Διαβαίνοντας το χωριό Στενή Ευβοίας (την ιστορία της οποίας μπορείτε να δείτε  εδώ ) ήρθαμε σε επαφή με ένα μέρος του οποίου η ιστορία είναι καλά κρυμμένη πίσω από τις λιθόκτιστες οικίες και τους θρύλους.

     Άμεση η άφιξή μας στο καταφύγιο "Μ. Νικολάου" του όρους Δίρφυς δεδομένου ότι για τον μέσο κάτοικο της Εύβοιας αποτελεί συχνό τόπο εξορμήσεων και πηγαίνουμε πλέον με κλειστά μάτια!

     Κινηθήκαμε εν μέσω πυκνής ομίχλης η οποία εφιστά αφενός μεν την προσοχή μας, παρακινεί δε για περιπέτεια και εξερεύνηση της φύσεως στα καλύτερά της!

     Πάντοτε εφοδιασμένοι με τον απαραίτητο εξοπλισμό που απαιτεί το βουνό, καθότι το βουνό απαιτεί σεβασμό, η ασέβεια δεν συγχωρείται.

     Αμέσως μετά την άφιξη προχωρήσαμε σε μία γενική περιήγηση στον χώρο, περιτριγυρισμένοι από πυκνό ελατόδασος στον όλο χώρο πέριξ του καταφυγίου.

     Καθότι όμως η αραιή βροχόπτωση άρχισε ελαφρώς να δυναμώνει, αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε στην τόξευση σε σημείο το οποίο επέτρεπε την ομαλή διεξαγωγή αυτής.

     Αρχικά δοκιμάσαμε την σταθερότητα του στόχου καθότι οι πολυτέλειες της πόλης και ο όλος εξοπλισμός της στήριξης του στόχου καταργούνται. Στην φύση αυτοσχεδιάζεις, χρησιμοποιείς όλα τα εν δυνάμει μέσα που σου παρέχει η γη προς όφελός σου.

     Στην συνέχεια ασκηθήκαμε σε περισσότερες στάσεις τόξευσης τις οποίες επιχειρήσαμε για πρώτη φορά.

     Ασκήσεις οι οποίες, όπως δείχνει, θα μας απασχολήσουν και στο εγγύς μέλλον και θα αφιερώσουμε σε αυτές τον απαιτούμενο χρόνο.

     Εξ' άλλου, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η βελτίωση έρχεται μέσα από την διαρκή άσκηση που με την σειρά της ενδυναμώνει τους απαιτούμενους νευρώνες προς βελτίωση τόσο της τοξευτικής ικανότητας, όσο και της συγκέντρωσης. (Για μια αναλυτικότερη σχέση τοξοβολίας - εγκεφάλου δείτε αυτόν τον σύνδεσμο).

     Μετά το πέρας της προπονήσεως ξανα-επικεντρωθήκαμε στον όλο περιβάλλοντα χώρο, ο οποίος μέσα από την θέλξη που ασκεί στον διαβαίνοντα, δεν μπορεί παρά να αποσπάσει την προσοχή του και να τον αφήσει ελεύθερο να πλανάται η σκέψη του ανάμεσα σε έναν κόσμο τελείως διαφορετικό από αυτόν που συνηθίσαμε στο άστυ.

     Καταφέραμε και κρατήσαμε στιγμιότυπα από χρωματικές λεπτομέρειες ενός καμβά ζωγραφισμένου με τα καλύτερα χρώματα με καλλιτέχνη την ίδια την Φύση.

     Κατευθυνθήκαμε προς το ελατόδασος, αφήνοντας το μυαλό να ηρεμήσει από την αρνητική ενέργεια που η πόλη σου φορτώνει.

     Κινηθήκαμε στο πραγματικό κόσμο απ' όπου προέρχεται και προορίζεται να επιστρέψει ο άνθρωπος.

     Αφιερώσαμε χρόνο για ηρεμία, χαλάρωση και περισυλλογή και γεμίσαμε το παγούρι - αντίκα της μεταπολεμικής περιόδου κρυσταλλένιο νερό από τις πηγές!

     Ο χρόνος όμως για να επιστρέψουμε πίσω στο καταφύγιο έφτασε, αφήνοντας πίσω το ελατόδασος, καθότι η μετεωρολογική υπηρεσία έδινε σήμα για βροχές κατά τις απογευματινές ώρες.

     Ο πολιτισμός από πίσω μας περίμενε, αναλάβαμε όλον τον εξοπλισμό και πορευτήκαμε προς το σημείο όπου αφήσαμε το αυτοκίνητο με σκοπό την επιστροφή. Κοινή όλων μας ελπίδα η άμεση απελευθέρωση από την εν εξελίξει κατοχή και εγκλεισμό, ως αποτέλεσμα ενός κόσμου διαμετρικώς αντιθέτου προς τον φυσικό άνθρωπο.

Σταυριανόπουλος Γεώργιος - Ιφικράτης

Πηγή εδώ

                                                            

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Ενώ οι καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών μετέτρεψαν σε λιμνοθάλασσα το σούπερ-Ιππευτήριο των Αθηνών, με την πανάκριβη ποταμίσια άμμο και τις υπερσύγχρονες σχεδιάσεις κάνοντάς το έτοιμο να υποδεχθεί βενετσιάνικες ...λεμβοδρομίες, η φυσική Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας", αν και υπό βροχή και αυτή, επέτρεψε στους Μεσσήνιους Συνασκουμένους μας να διεξαγάγουν ένα λαμπρό μάθημα εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου το οποίο διηύθυνε ο Αρχηγός του εκεί Παραρτήματος Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης.

     Για μια ακόμη φορά η υπεροχή των φυσικών συνθηκών στην Ιππική νίκησε το τεχνητό πλαίσιο που καθιερώνει η "ακαδημεική" ("Δυτική") Ιππική στην οποία ο Ίππος υφίσταται ανθρωποκεντρική "διαχείριση" με όσες συνέπειες διαπιστώνονται ακόμη και στην δυνατότητα ομαλής διεξαγωγής της υπό την εξέλιξη σοβαρών καιρικών φαινομένων. Διότι, όταν βρέχει, το, τεχνητό, αμμώδες έδαφος των Ιππευτηρίων, όσο καλές προβλέψεις απορροής ομβρίων διαθέτει εκ σχεδιάσεως, έχει πολύ μικρότερες αντοχές αποφυγής του φαινομένου της "λιμνοθάλασσας" απ΄ ό,τι το φυσικό έδαφος, όπως απεδείχθη και εν προκειμένω.

     Σ΄ αυτό, λοιπόν, το, υπό βροχήν, μάθημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" ο Αθανάσιος επανέλαβε για δεύτερη φορά την αποενοχοποίηση της καχυποψίας του νεαρού επιβήτορος προς τον Άνθρωπο, ακολουθώντας τον κανόνα της ευφυούς "διεγέρσεως" παβλωφικών αντανακλαστικών, με την παρουσία κι ενός ιππαρίου το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως καταλύτης.

     Πάρα πολύ σωστά ο Αθανάσιος δεν άφησε πολύ χρόνο να διαρρεύσει από το προηγούμενο μάθημα και στο δεύτερο εικοσιτετράωρα, αξιοποιώντας την "φρέσκια" μνήμη του επιβήτορος επεχείρησε την επανάληψη. Ας παρατηρήσουμε, λοιπόν, εν συνεχεία, την αλληλοδιαδοχή των σοφών χειρισμών του Αθανασίου ο οποίος κατάφερε ένα ακόμη "βαθύτερο" αποτέλεσμα "συμφιλιώσεως" του επιφυλακτικού επιβήτορος με την παρουσία του Ανθρώπου στον ζωτικό του χώρο και όχι μόνον... 

Με επίκεντρο τον "καταλύτη", το ιππάριο το οποίο συμπεριφέρεται διεκδικητικώς και ανταγωνιστικώς προς τον υπό εκπαίδευση επιβήτορα, η "αγέλη" με επικεφαλής τον Εκπαιδευτή, μπαίνει στη "σκηνή"

Και το ιππάριο δεν χρονοτριβεί περνώντας στην επίθεση επικεντρωμένο στην σακούλα με τα "φαγώσιμα" που κρατά ο "αδιάφορος" Εκπαιδευτής δίκην δολώματος. Ο επιβήτορας, σκεπτικιστής, δείχνει το ανάλογο ενδιαφέρον αλλά συγκρατείται με "δεκανίκι" την παλιά του επιφυλακτικότητα η οποία δείχνει να χρήζει επαναλήψεως της ...θεραπείας.

Ο ...αναιδής μικρόσωμος καταλύτης ...εφορμά στη σακούλα υπογραμμίζοντας τον ...δικαιωματισμό του στο περιεχόμενό της, ενώ ο επιβήτορας αυτοσυγκρατείται ευγενικότατα δείχνοντας ότι τον ενδιαφέρει το ...γεύμα, αλλά κι η επιφυλακτικότητα-επιφυλακτικότητα...

Εδώ, σε αυτή την πολύ κρίσιμη "στιγμή", ο Εκπαιδευτής ο οποίος με την περιφερειακή του όραση μέχρι τώρα παρατηρούσε "πίσω από την πλάτη του" την συμπεριφορά του επιβήτορος, χωρίς να στραφεί προς το μέρος του τελευταίου, διευθετεί το σώμα του κάθετα σε αρχηγική στάση που προσδίδει κύρος αρχηγού αγέλης και ακινητεί, ελέγχοντας ακόμη και την αναπνοή του ώστε να μη δώσει καμία αφορμή ανησυχίας στον επιβήτορα ενώ, διακριτικά και με ένα απολύτως ελεγχόμενο χέρι προσφέρει το φαγώσιμο ...δόλωμα, επιτρέποντας στον εκπαιδευόμενο να το πάρει. Το πρώτο "λάδωμα" είναι γεγονός και η συνδυαστική μνήμη του επιβήτορος μαζύ με τις ιδανικές συνθήκες χειρισμών, αποδίδει!

Τώρα ο Εκπαιδευτής κρατά προς την πλευρά του αναιδούς ιππαρίου την σακούλα επιτείνοντας την επαιτεία του επιβήτορος ο οποίος παρακαλά για νέο ...φαγώσιμο, αλλά ο Εκπαιδευτής δεν ενδίδει πολλαπλασιάζοντας τις ικεσίες του επιβήτορος ο οποίος προσεγγίζει ολοένα και περισσότερο τον Εκπαιδευτή, κάτι που του μειώνει ακόμη περισσότερο τα ...υπολείμματα των επιφυλάξεών του, όμως ο Εκπαιδευτής δεν αρκείται και συνεχίζει.

Ο Εκπαιδευτής επιμένει να μην ενδίδει σε προσφορά φαγωσίμου προς τον επιβήτορα αλλά εκμεταλλεύεται την "στιγμή" και του απλώνει το χέρι για να τον χαϊδέψει ώστε να αποενοχοποιήσει τις επιφυλάξεις του εκπαιδευομένου Ίππου του όχι μόνον για την ανθρώπινη παρουσία στον ζωτικό του χώρο αλλά και για την ψαύση του ανθρώπινου χεριού. 

Και πάλι μια σωστή επιλογή "γεωμετρίας" χώρου με τον Εκπαιδευτή σε ίσες αποστάσεις μεταξύ ...αναιδούς ¨καταλύτη" (για να μη του χαλάσει το επόμενο βήμα) και επιβήτορος, ευμενούς διαμορφώσεως της ψυχολογίας του εκπαιδευομένου, λήψεως σωστής στάσεως σώματος και το επόμενο φαγώσιμο ...δόλωμα στον δεξί ώμο του Εκπαιδευτή για να αφεθεί στη βουλιμία του εκπαιδευομένου με την σακούλα "πειρασμό" εκτός εμβελείας δράσεως του ιππαρίου.

Και να που ο εκπαιδευόμενο υποκύπτει στην γοητεία των ιδανικών συνθηκών και "αρπάζει" το φαγώσιμο από τον ώμο του Εκπαιδευτή ο οποίος, δολιότατος, δίπλα στο φαγώσιμο έχει εναποθέσει ..."όλως τυχαίως" τον συραγωγέα! Παμπόνηρος ο Εκπαιδευτής εκμεταλλεύεται για άλλη μια φορά την συνδυαστική μνήμη του ζώου η οποία θα καταγράψει συνδυαστικά φαγώσιμο=συραγωγέας και, παρακάτω θα δούμε γιατί...

Ωστόσο, πολύ σωστά ο Εκαπιδευτής εκμεταλλεύεται την εγγύτητα του εκπαιδευομένου και την θετικότατη αντίληψή του για την ...σακούλα την οποία έχει ήδη ταυτοποιήσει με ...θησαυροφυλάκιο κι αυτός ο δαιμόνιος Εκπαιδευτής εισάγει και στην αφοβία της σακούλας (κι όλοι οι Ιππείς καταλαβαίνουν τι κινδύνους σημαίνει ένας Ίππος μη εξοικειωμένος με την πλαστική σακούλα... Και, βεβαίως, υπό τόσο ιδανικές συνθήκες ο εκπαιδευόμενος ...ερωτεύεται την σακούλα  που μοσχοβολά μήλα και καρότα κι άλλα καρότα ...υψηλής μαναβικής! Όχι, αυτή η κίνηση δεν αποτελεί πανάκεια αφοβίας στη πλαστική σακούλα όμως είναι μια πολύ καλή αρχή!

Αλλά ο δολερός Εκπαιδευτής με τον σμπάρο αυτής της ημερίδος "ανασύρει από την φαρέτρα του" και τον συραγωγέα του οποίου την εξοικείωση είχε "δρομολογήσει" πριν, τοποθετώντας τον δίπλα στο δόλωμα. Η συνδυαστική μνήμη του επιβήτορος λειτουργεί και πάλι θετικά στην διακριτική επαφή του συραγωγέως στο ρύγχος του πολύ κοντά στο σημείο απ΄ όπου "τσίμπησε" το τελευταίο φαγώσιμο κι ο συραγωγέας μπήκε ακόμη πιο βαθιά στη συνείδησή του ως κάτι ...φίλιο. Παμπόνηρος ο Μεσσήνιος και σήμερα κατάφερα "τρία σε ένα".

"Αυλαία" στην ημερίδα κι ο εκπαιδευόμενος επιβήτορας, σήμερα, αγάπησε περισσότερο τον Άνθρωπο που μέχρι τώρα τον φοβόνταν, συμφιλιώθηκε με τις πλαστικές σακούλες και αποδέχθηκε την παρουσία του συραγωγέως, δηλαδή, "τρία σε ένα", ε!, δεν ήταν κι άσχημα... Ωστόσο ο μικρός αναιδής καταλύτης με την ξανθιά χαίτη ενίσταται για την απομάκρυνση της πολύφερνης ...σακούλας έτοιμος να διεκδικήσει και πάλι τα κυριαρχικά του δικαιώματα επί του περιεχομένου της ενώ ο εκπαιδευόμενος παρατηρεί με τρυφερότητα τον Εκπαιδευτή έτοιμος να συμβιβαστεί με ένα ακόμη χάδι στο μέτωπο όπως και το προηγούμενο. Πάντα οι δυνατοί προσβλέπουν σε κάτι ανώτερο από τις αναιδέστατες μισοριξιές οι οποίες, όμως, παραμένουν το ίδιο αξιολάτρευτες.

     Όλα τα παραπάνω αποτελούν μια σύντομη περίληψη της διαδικασίας που ακολουθήθηκε και ολόκληρη η παρουσίαση του σημαντικού αυτού μαθήματος θα δημοσιοποιηθεί σε ειδική έκδοση της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" προς χρήση των Μελών μας αλλά και οιουδήποτε ενδιαφέρεται να εκπαιδεύσει σωστά έναν νεόλεκτο Ίππο στους τομείς που διαλαμβάνονται στο συγκεκριμένο μάθημα!

ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΕΠΙΒΙΩΣΕΩΣ

 ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ  ΕΠΙΒΙΩΣΕΩΣ

      Σε μιαν εποχή κατά την οποία οι μεταπολεμικοί «νικητές» και, κατά τεκμήριο πλέον, εχθροί της Ανθρωπότητος «επικαιροποιούν» την ακατασίγαστη δίψα κυριαρχίας τους επί των ανοήτων κοινωνιών οι οποίες τους ανέχονται, καταλύοντας ακόμη και το δικαίωμα της ζωής των Πολιτών, έχουμε καθήκον δυναμικής αντιμετωπίσεώς τους με πρόταγμα την διατήρηση των υπάρξεών μας, των ζωών και της υγείας μας!

 

     Με επαληθευόμενο κατά γράμμα και από τα γεγονότα, το μήνυμα το οποίο, κατά την έναρξη της «κρίσεως» του κοροϊδοϊού, είχε απευθύνει προς τα Μέλη των «Ελλήνων Κενταύρων» ο Ιδρυτής της Ομάδος, αναδύεται επιτακτικό το καθήκον της ανατροπής των εφιαλτικών οργουελιανών σχεδίων των πραγματικών συνωμοτών που απεργάζονται την «νοσοποίηση» της Ανθρωπότητος προς ευχερέστερον έλεγχό της και την, εν τέλει, κυριαρχία τους.

    

     Και στο πλαίσιο της υγιούς αντιδράσεώς μας, η σωμασκία είναι το μεγάλο όπλο κατά των επιβούλων μας οι οποίοι προωθούν τις τοξικοεξαρτήσεις επιχειρώντας την πνευματικήν υποδούλωσή μας, όσο εμείς παραμένουμε υγιείς και ακμαίοι με την φυσικήν οξυγόνωση των κυττάρων μας.

 

     Για τον λόγο αυτό καλούμε τους «Έλληνες Κενταύρους» σε  ε γ ρ ή γ ο ρ σ η   ε π ι β ι ώ σ ε ω ς  εν μέσω θυέλλης συγκυριών και, ανεξαρτήτως πρακτικοτέρων αντιδράσεων τις οποίες απαιτεί η συγκροτημένη αντιμετώπιση των απειλών, αναπροσαρμόζουμε το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα εντός πλαισίου ουσιαστικότερης σωμασκίας και οξυγονώσεως, όπως πρέπει να αναπροσαρμόζεται κάθε δραστηριότητα αναλόγως των επικρατουσών συνθηκών.

 

     Ευτυχώς, με την έγκαιρη πρόβλεψη των δεινών εξελίξεων από το επιτελείο των «Ελλήνων Κενταύρων» ήδη έχει εκπονηθεί ένα εμπλουτισμένο ασκησιολόγιο το οποίο θα συντελέσει στην επίταση της σωμασκίας και της οξυγονώσεως που απαιτούν οι «καιροί», έχει ήδη δοκιμασθεί και έχει κριθεί αποτελεσματικό και, όπως έχουν παρατηρήσει οι παρακολουθούντες την δράση της Ομάδος μας, αρχίζει να εφαρμόζεται βαθμιαίως στο προπονητικό μας πρόγραμμα.

 

     Έτσι, μετά την εισαγωγή στο ασκησιολόγιό μας της Στάσεως του Τόξου η οποία ήδη δημοσιεύθηκε σε ειδικό εγχειρίδιο, σε λίγο θα δημοσιευθεί και η Στάση του Ίππου η οποία είναι και η βασικότερη άσκηση όχι απλώς ευσταθείας αλλά  ε δ ρ ά σ ε ω ς  η οποία θεμελιώνει ένα περαιτέρω υγιές όσο και ισχυρό «κτίσμα» ανθρωπίνου σώματος.

 

      Σε λίγο λοιπόν και, όσοι παραλλήλως προς όλη την άλλη, αδιαλείπτως συνεχιζόμενη, δραστηριότητα των «Ελλήνων Κενταύρων» παρακολουθήσετε και τις Προπονήσεις Τοξοβολίας (άλλωστε, δωρεάν προσφερόμενες!) θα δείτε την μεγάλην ωφέλεια ήδη από τη πρώτη συμμετοχή!

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "Έλληνες Κένταυροι", έχει την καταγωγή της στον Οργανισμό "KASSAI" με Δάσκαλο τον ίδιο τον παγκόσμιο Πρωταθλητή Kassai Lajos,  λειτουργεί από το 2005 με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων, είναι Μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Έφιππης Τοξοβολίας (W.H.A.F.) και έχει τιμηθεί με δύο πρώτα παγκόσμια βραβεία και πολλές διακρίσεις.

Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν εισπράττει χρήματα και, βεβαίως και η Τοξοβολία προσφέρεται ΔΩΡΕΑΝ στους μαθητές μας, ενώ τους παρέχονται και Τόξα (κατασκευής "KASSAI").

Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" παρέχει στα Μέλη της μια πολυσχιδή και ολοκληρωμένη εκπαίδευση η οποία αποβλέπει στη δόμηση χρηστών και δυνατών χαρακτήρων!

Οι τακτικές Προπονήσεις διεξάγονται στους Αμπελοκήπους (κέντρο) και την πρόσβαση στον προπονητικό χώρο εξυπηρετεί η μπλε γραμμή του μετρό, στάση "Αμπελόκηποι".

Aνεξαρτήτως του περιορισμένου του χώρου, μπορούμε όλοι να προπονούμεθα κατόπιν συνεννοήσεως στο 6977764737 ορίζοντας, όπως καθένας ευκαιρεί, ημερομηνία και ώρα, τουλάχιστον 24 ώρες πριν. Αυτό επιτρέπει τον καλύτερο συνδυασμό Συνασκουμένων με την καλύτερη σχεδίαση προπονητικού προγράμματος.

Πλην των νεοπροσερχομένων, όλοι υποχρεούνται να αποδέχονται το Καταστατικό της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας", τον Κανονισμό Λειτουργίας της Ομάδος, να φέρουν την προβλεπόμενη αμφίεση των "Ελλήνων Κενταύρων" και να τηρούν τις οδηγίες των Εκπαιδευτών. 

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Η απώλεια της εμπιστοσύνης του Ίππου, γενικώς, προς τους Ανθρώπους είναι μία κατάσταση βασανιστική για το ίδιο το ζώο που το εξαναγκάζει να στερείται του προνομίου της ανταλλαγής συναισθηματικών εμπειριών μέσα στο ανθρώπινο περιβάλλον όπου βρίσκεται. Βεβαίως, αυτά τα πλάσματα μπορεί να εμπιστεύονται μόνον τον Ιππαγωγό τους αλλά αυτό δεν σημαίνει συναισθηματική πληρότητα από το ανθρώπινο περιβάλλον ενώ, πολλές φορές σημαίνει κι εξαναγκασμό διότι, ασφαλώς, είναι υποχρεωμένα να τρώνε από τον Ιππαγωγό τον οποίο βλέπουν ως "σιτιστή" τους και όχι ως καθημερινό ολοκλήρωμα της ζωής τους. Αυτή, λοιπόν, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του Ίππου προς τον Άνθρωπο είναι απαραίτητη για λόγους οι οποίοι είναι, προφανώς, ευνόητοι. Και αυτή την αποκατάσταση επεχείρησε σήμερα ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας", Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης ο οποίος, ακολουθώντας το κανόνα που ακολουθούμε στους "Έλληνες Κενταύρους" κατέγραψε την διαδικασία που ακολούθησε και την κοινοποίησε, ως εξής:

«ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΙΠΠΟΥ»

ΑΝΑΦΟΡΑ

Καλαμάτα

Τετάρτη, 9η Δεκεμβρίου 2020 

Χώρος εκπαίδευσης: Αγρόκτημα «Λύρα»

     Ο  Δίας είναι ένας ίππος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στα χέρια γύφτων, έως περίπου τα δυόμιση έτη του, οπότε κι αγοράστηκε από τον τωρινό ιδιοκτήτη. Την ημέρα που μεταφέρθηκε στο κτήμα με φορτηγό των γύφτων, φορτωμένος κι αυτός ως πράγμα μαζί με άλλα αντικείμενα και παλέτες καθώς και ο τρόπος που αποβιβάστηκε από αυτό, με φωνές τραβήγματα και χωρίς ράμπα να διευκολύνει την κάθοδο, ήταν ενδεικτικό της εικόνας που έχει σχηματίσει το ον αυτό για τον άνθρωπο.

     Έκτοτε και έως σήμερα ο Δίας ήταν ένας ίππος που δύσκολα πλησιαζόταν και όταν ακόμα με τέχνασμα τον έπιανες και του περνούσες φορβειά και ρυτήρα ποτέ δεν δεχόταν με ευκολία το άγγιγμα του ανθρώπινου χεριού, ούτε κάν την πρόταση του προς το μέρος του. Το γεγονός προφανώς δηλώνει την εμπειρία που είχε ο ίππος από την ανθρώπινη χείρα. 

     Στόχος του σημερινού εγχειρήματος ήταν η έμμεση προσέγγιση μέσω της αποστασιοποιήσεως και με δόλωμα μια σακούλα με φρούτα και ένα σακουλάκι πατατάκια ώστε όταν ο υποφαινόμενος τρώει από την σακούλα να ακούγεται το μάσημα. Ας σημειωθεί ότι όταν έφτασα στο κτήμα ο ίππος είχε ήδη ταϊστεί πάρα πολύ γεγονός που δεν είχα προβλέψει αλλά παρόλα αυτά θέλησα να προχωρήσω στο εγχείρημα. Πριν όμως ξεκινήσω έδωσα οδηγία στον ιδιοκτήτη να μαζέψει ότι υπολείμματα τροφής είχαν απομείνει στον χώρο.

     Κρατώντας την σακούλα πλησίασα με ήπιο τρόπο εντός του ζωτικού χώρου του ίππου και αφού του γύρισα την πλάτη άρχισα να τρώω επιδεικτικά από την σακούλα φροντίζοντας να κάνω το δυνατόν περισσότερο θόρυβο με το μάσημά μου. Οι πρώτες του αντιδράσεις ήταν ασήμαντες έως ανύπαρκτες. Μετά από 15 λεπτά περίπου έκανε δύο οι τρείς προσεγγίσεις προς το μέρος μου αλλά με πλάγια πορεία και όχι πιο κοντά από 6 μέτρα ενώ πάντα φρόντιζα να του έχω γυρισμένη την πλάτη. Μετά από αυτό απομακρύνθηκε εντελώς σε άλλο χώρο του κτήματος επιδεικνύοντας παντελή αδιαφορία.

     Τον ακολούθησα στο νέο σημείο και πήρα θέση ξανά εντός του ζωτικού του χώρου κάνοντας ακριβώς τα ίδια πράγματα με πρίν. Σιγά σιγά και ενώ παρατήρησα το ενδιαφέρον του να αυξάνεται αποφάσισα να κάνω ότι μου πέφτει ένα μήλο από την τσάντα και να απομακρυνθώ κάπως από αυτό με συνεχώς γυρισμένη την πλάτη σε αυτόν και πάντοτε απολαμβάνοντας θορυβωδώς τα πατατάκια μου. Ο Δίας πλησίασε και έφαγε το πρώτο μήλο. Αυτό επαναλήφθηκε δύο φορές ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

     Στην επόμενη επανάληψη αφού μου «έπεσε» το φρούτο δεν απομακρύνθηκα καθόλου και εκείνος θέλοντας αλλά και μην θέλοντας να πλησιάσει άρχισε να περιστρέφεται γύρω μου στο ενάμιση μέτρο ενώ εγώ συνεχώς του γύριζα την πλάτη μου με το φρούτο πάντα στο έδαφος ανάμεσα στα πόδια μου. Τελικά αποφάσισε να το φάει.

     Το επόμενο βήμα, επίσης επιτυχές, ήταν το φρούτο να μείνει στο χέρι μου (το χέρι εντελώς κρεμασμένο) και να «προσφερθεί» πάντα με γυρισμένη την πλάτη.

     Στην συνέχεια θέλησα κρατώντας το φρούτο με τον ίδιο τρόπο να απομακρυνθώ αργά,  αργά για να δώ εάν θα με ακολουθήσει πράγμα που έκανε.  Πλέον φθάσαμε στο σημείο όπου ενώ απεχθανόταν το πλησίασμα του ανθρώπου τώρα πλησίαζε ο ίδιος αλλά και ακολουθούσε τον άνθρωπο.

     Τα επόμενα αχλαδάκια τα πήρε από τον ώμο μου, πάντα με την πλάτη γυρισμένη.

     Τελικό στάδιο το φρούτο-δόλωμα να ξεκινά από τον δεξί ώμο μου και να κινείται λοξά αριστερά προς τα κάτω και μπροστά μου παρασύροντας το κεφάλι του επάνω από τον ώμο μου. Εδώ κατάφερα επαφή με το σώμα μου κάνοντας ανεπαίσθητα βήματα προς τα πίσω όσο και επαφή του χεριού με τον αυχένα. Κατάφερα να τον χαϊδέψω σε όλο το κεφάλι και σχεδόν όλο το σώμα καθώς και στα πόδια χωρίς εμφανή δυσφορία. Δύο φορές που θέλησε κάπως να απομακρυνθεί τον πλησίασα πλαγίως με την πλάτη ελαφρά γυρισμένη,  χωρίς την σακούλα και συνέχισα να τον χαϊδεύω μέχρι να αποφασίσω ότι ήταν αρκετό και να τον αποχαιρετήσω.

Υποσημείωση:

     Πάντα ήξερα ότι θα γηράσκω αεί διδασκόμενος. Σήμερα όμως έμαθα ότι δεν έχω απλά ακόμα να διδαχθώ κάποια πράγματα αλλά πολλά πολλά πράγματα. Σήμερα κατανόησα και εμπέδωσα ότι ο ίππος ότι κάνει το κάνει για να επιβιώσει και όχι για να κάνει κακό και ότι ο ίππος μπορεί και συγχωρεί. Αδελφέ σε ευχαριστώ για τις αλάνθαστες συμβουλές σου. Ελπίζω να καταφέρω να κάνω δικό μου κάποτε όλο το φως της γνώσης που κουβαλάς.

Ο αδελφός σου

Αθανάσιος Α. Ψωρομύτης

     Αυτές οι διαδικασίες δεν είναι μόνον απαιτητικές ως προς τους χειρισμούς διακυβεύοντας πάντοτε ένα αντίθετο και πολύ χειρότερο αποτέλεσμα, αλλά προϋποθέτουν και μία εκλεπτυσμένη "mentalité" η οποία θα καθησυχάσει, εξ αρχής, τον Ίππο ώστε να αποδεχθεί στον ζωτικό χώρο εκείνον που τις επιχειρεί. Αποτελούν κρίσιμες εξετάσεις του επιχειρούντος ο οποίος θα "τσεκαριστεί" αυστηρότατα και ... "επί τη εμφανίσει" από τον καχύποπτο Ίππο ο οποίος, στο παραμικρό λάθος του επιχειρούντος θα "κλειδώσει" και θα διακόψει κάθε δίαυλο επικοινωνίας. Εν προκειμένω, ο Ίππος, από την πρώτη στιγμή, θα βαθμολογήσει εμπειρότατα κάθε έκκριση αδρεναλίνης του προσεγγίζουσας προσωπικότητος η οποία, ασφαλώς, είναι "non grata" τιθέμενος σε "συναγερμό φυγής" στο παραμικρό συμπεριφορικό λάθος του "εισβολέως" μη διατιθέμενος να παζαρέψει την ασφάλεια που του παρέχει η εκούσια αποστροφή του από τον Άνθρωπο και. ασχέτως των λόγων που του υπαγόρευσαν αυτή την αποστροφή. Στην περίπτωση δε της όποιας απόπειρας "επανατάξεως" της εμπιστοσύνης, η όλη διαδικασία απαιτεί από τον επιχειρούντα, απλώς, το τελείως ...αλάνθαστο, διότι ανά πάσα στιγμή (πάν λάθος) δεν θα ανακοπεί, απλώς, η πρόοδος προς την αποκατάσταση του προβλήματος αλλά θα ισχύσει ο νόμος της εντροπικής αταξίας. "Βαθιά νερά", λοιπόν, για τον Εκπαιδευτή μας αλλά η φυσική ικανότητά του να επικοινωνεί με τα ζώα και, ειδικώς, με τους Ίππους τον ανέδειξε ...δεινότατο "κολυμβητή" και ο Ίππος του ανταποκρίθηκε πανηγυρικώς και σε ελάχιστο χρόνο στο εγχείρημα. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι μια τέτοια ...πολεμική "επιχείρηση" απαιτεί μακρό χρόνο και ανεξάντλητην υπομονή από τον επιχειρούντα, ταυτοχρόνως δε και άριστη χρήση της "γλώσσας του σώματος" ώστε να μπορεί να "περνά" τα μηνύματά του προς τον Ίππο, ενώ, εν προκειμένω, εντυπωσιάζει η ταχύτητα την οποία ο ίδιος ο επιχειρών, επέτυχε στο έργο του!

     Κι έτσι, με τις ικανότητες και τις προσπάθειες του Αθανασίου, αφαιρέθηκε ένα ψυχικό βάρος καχυποψίας του συγκεκριμένου, νεαρού, επιβήτορος, προς τον Άνθρωπο αλλά, σε αυτές τις περιπτώσεις, εάν ο Ιππαγωγός δεν προσέξει να συνεχίσει βασικές αρχές διαχειρίσεως του συγκεκριμένου ζώου όταν έρχεται σε επαφή με Ανθρώπους, μπορεί μετά τον ίδιο ο Ίππος του να δέχεται, πλέον και τον Αθανάσιο, αλλά το ζώο θα εξακολουθήσει να παραμένει δύσπιστο προς τους Ανθρώπους εξακολουθώντας να φέρει το βαρύ ψυχικό φορτίο προς την "δίποδη" παρουσία. 

     Και παρόμοια επιτεύγματα, όπως το πρόσφατο του Αθανασίου Ψωρομύτη, μας κάνουν υπερήφανους στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" στην οποία, ακόμη και υπεράνω του κυρίως εφιπποτοξοτικού μας αντικειμένου, τίθεται η ευημερία του Ίππου.