ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΤΩΝ

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Μία δύσκολη αλλά και επίμοχθη προσπάθεια "μακράς διαρκείας" φαίνεται ότι οδηγήθηκε σε αίσιο τέλος:  η εκπαίδευση της νεαρής φοράδας Ρέας, από τον επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανάσιο Ψωρομύτη.

     Αυτή η προσπάθεια, όσο κι αν ακούγεται παράξενα, κατά ένα σημαντικό μέρος οφείλεται και στους υπολοίπους Συνασκουμένους του Παραρτήματος, με κάποια Μέλη περισσότερο και κάποια λιγότερο, τα οποία πλαισίωσαν τον μοναχικόν αγώνα του επικεφαλής και βοήθησαν, όλοι μαζύ το νεαρό και πρώην δυστροπότατο ζώο να συμφιλιωθεί με την ανθρώπινη παρουσία και να γίνει ευάγωγο από τον Άνθρωπο.

     Σ'  αυτή την Προπόνηση ο, πάντοτε υπεύθυνος και προσεκτικός, επικεφαλής, δείχνει ανεπτυγμένη την εμπιστοσύνη του προς την Ρέα στη ράχη της οποίας "εναποθέτει", πλέον, ακόμη και μαθητές-παιδιά.

     Έχοντας θεμελιώσει το δύσκολο εγχείρημά του στην διδασκαλία των "Ελλήνων Κενταύρων" και χωρίς να αποκλίνει διόλου από αυτήν, ο Αθανάσιος Ψωρομύτης, "εργαζόμενος" με την Ρέα κατέληξε σε μία επιτυχία χωρίς κανένα δυσάρεστο 'κόστος' που, κατά κανόνα, συνεπάγονται αυτά τα 'εγχειρήματα', ώστε να μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος για τον τελικό 'παρονομαστή' των προσπαθειών του.

     Τα Μέλη του Παραρτήματος μπορούν πια, χάρη στις εργατώρες που προσέφερε ανιδιοτελώς από το υστέρημα του προσωπικού χρόνου του ο Αθανάσιος Ψωρομύτης, να απολαμβάνουν την έφιππη πρόοδό τους και να 'εισάγονται' ολοένα και περισσότερο στην Ιππική.

     Όλα αυτά τα αγαθά και συμπαθέστατα Μέλη των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας", από τώρα μπορούν να χαίρονται μία ...στρίγγλα που δεν έγινε 'αρνάκι' αλλά ένα αξιολάτρευτο και ευάγωγο πλάσμα με την μορφή του Ίππου και τον χαρακτήρα αγγέλου χάρη στη θετική παρέμβαση ενός καθημερινού οικογενειάρχη και σκληρότατα εργαζόμενου ο οποίος κατάφερε να παραμερίσει την φυσική ροπή για ...ραστώνη και να επικεντρωθεί, με ό,τι αυτό σημαίνει, σε μία αλτρουιστική προσπάθεια υπέρ της ευημερίας ενός ζώου και της προόδου των Μελών του Παραρτήματός του.

     Διότι, όσο και αν ηχεί 'δυσερμήνευτα', η εκπαίδευση ενός Ίππου συντελεί πρωτίστως στην ευημερία της ίδιας της υπάρξεώς του.

     Τώρα, πλέον, φαίνεται ότι ένας Ίππος αξιόπιστος εντάσσεται στην Σχολή του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας"  αλλά και πάλι υπό την αίρεση της, τυπικής, εγκρίσεως του από τον υπεύθυνο ιππικής εκπαιδεύσεως και Ιδρυτή της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" ο οποίος θα έχει και την τελική ευθύνη της πιστοποιήσεως του συγκεκριμένου Ίππου ως καταλλήλου για την Σχολή της Καλαμάτας, αφού, όλα σ'  αυτή την Ομάδα γίνονται με υπευθυνότητα και προσοχή ...ουδεμία σχέση εχουσών με την ανευθυνότητα η οποία στιγματίζει μια μπαχαλοποιημένη κοινωνία.

     Εν αναμονή, λοιπόν, μιας τυπικής, ως φαίνεται, "εγκρίσεως" ενός επιτυχέστατου αποτελέσματος.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ 4ου ΧΡΟΝΟΥ

ΣΤΗ ΚΟΙΛΑΔΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

     Ιδανικά επιλεγμένες οι συνθήκες διδασκαλίας κάθε γνωστικού αντικειμένου της εκπαιδεύσεως των "Ελλήνων Κενταύρων", κατ΄ αντιδιαστολή της διδασκαλίας της "Τοξοβολίας εξ Επαφής" στον πολύ περιορισμένο χώρο της επιφανείας ενός ...τραπεζιού, η διδασκαλία του  4ου χρόνου απαιτεί την ...απεραντοσύνη των ...οριζόντων και, αυτή η απεραντοσύνη, δεν θα μπορούσε να προσφερθεί ιδανικότερα παρά στη κοιλάδα, δίπλα στο Ιππευτήριό μας, την Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Εδώ όπου το "μάτι" χάνεται σε μία από τις φυσικές αλλά και πεντακάθαρες εκτάσεις που σε κάνουν να πιστεύεις ότι βρίσκεσαι περισσότερο στο Καρακόρουμ παρά δίπλα από την πιο "τσιμεντοποιημένη" πρωτεύουσα της Ευρώπης, οι συνθήκες γίνονται ιδανικές ώστε να καταφέρεις να οπτικοποιήσεις την τροχιά του βέλους και να βιώσεις τον 4ο χρόνο της Τοξοβολίας κατά τον καλύτερο τρόπο!

     Κι αυτό κάναμε σήμερα σε τούτη την υπέροχην έκταση που μοσχοβόλαγε θυμάρι κι ανοιξιάτικα αγριολούλουδα ακολουθώντας ένα, βασικό, απλό "σκεπτικό"...

     Η διάπλατη χαμηλή βλάστηση με χορτάρι μέσα στο οποίο "χάνονταν" το βέλος διακυβεύοντας το κόστος της τοξεύσεώς σου στην αξία ενός βέλους που "κατάπινε" η επιφάνεια του εδάφους, το ένστικτο αναλαμβάνει εξ αρχής, δυναμικότατα, το "πηδάλιο" της διαδικασίας και το "μόνιτορ" που λέγεται "μάτι" και "οπτική αντίληψη" λειτουργεί υψίσυχνα ώστε να αποφευχθεί κάθε κοστοβόρα απώλεια.

     Έτσι, ...ανάγκα και θεοί πείθονται, η διδασκαλία του 4ου χρόνου ερείδεται επί της αδήριτης αποφυγής απωλείας του βέλους και τα πάντα εξελίσσονται ...ομαλότατα.

     Με εισαγωγικές τοξεύσεις μικρού βεληνεκούς αντίθετα από τον ήλιο και με συνεχιζόμενες τοξεύσεις μεγαλύτερου βεληνεκούς με ..."ούριο" ηλιακό φωτισμό, η κατανόηση του 4ου χρόνου βιώνεται αποτελεσματικότερα από τον ασκούμενο.

     Σήμερα καταφέραμε να διατηρήσουμε την αυτοσυγκέντρωσή μας εξασκούμενοι για πολύ περισσότερην ώρα από τον προγραμματισμό μας κάτω από έναν ασυνήθιστα έντονο για την εποχή ήλιο σε μιαν, όμως, πεντακάθαρην ατμόσφαιρα διανύοντας μεγάλες αποστάσεις για την περισυλλογή των βελών, ειδικώς, των τελευταίων τοξεύσεων.

     Η ιδιαιτερότητα του εδάφους με την πυκνή βλάστηση χαμηλού χόρτου μέσα στην οποία, όμως, κρύβονταν πέτρες που έπρεπε συνεχώς να προσέχεις, άσκησε και τα πόδια και το σώμα με έναν συνδυαστικό τρόπο που μόνον στις προπονήσεις των "Ελλήνων Κενταύρων" περιλαμβάνεται...

     Και οι αλλαγές σημείων τοξεύσεως κατέτεινε σε ένα αρμονικότατο αποτέλεσμα κατανοήσεως της σημασίας και της αξίας του 4ου χρόνου ακόμη και από πολύ μεγάλες αποστάσεις χωρίς καμία απώλεια βέλους και με στοχαστική συνέπεια σε όλες τις βολές. 

     Και η εξουθένωση μετά την εξάσκηση, φυσική κι αυτή, βρίσκει τη γιατρειά της επάνω στο φυσικό έδαφος με το "βάλσαμο" δροσερού νερού που τόσο το έχει ανάγκη ο οργανισμός...

     Στην εικαστικήν "αποτύπωση" η σμίκρυνση και η μεγέθυνση θα πρέπει να είναι αναλογικώς ίδιες κάτι που ισχύει και στην συγκριτική αποτίμηση της "Τοξοβολίας εξ Επαφής" και στην διδασκαλία του 4ου χρόνου, ειδικώς μέσα στο υπέροχο τοπίο της Κοιλάδος μας.

ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΑΚΟ ΠΡΟΣΚΤΗΜΑ

     Ένα αντικείμενο με ιδιαίτερο "παρουσιαστικό" περίμενε σήμερα να αποσυσκευασθεί και να ενταχθεί στη Μουσειακή Συλλογή των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Δύο παλιά ξίφη ασκήσεως (foils) βγήκαν μέσα από την προσεκτική συσκευασία προοριζόμενα για το τμήμα της Συλλογής "Λευκών Όπλων" αφού, η προτροπή του Οgasawara Kiyomoto περί του χρέους όσων υπηρετούμε την Έφιππη Τοξοβολία να καλλιεργούμεθα ποικιλοτρόπως, βρίσκει τηρητές της τους "Έλληνες Κενταύρους".

     Τα δύο ξίφη αποτελούν ζεύγος και αυτό τα κάνει ακόμη πιο σπάνια, είναι ενεπίγραφα και παρά την "σφραγίδα" του χρόνου επάνω τους, είναι άρτια και ευκόλως αποκαθιστάμενα!

   Δωρήτρια, προς την οποία είμεθα ευγνώμονες, του σπανίου, αυτού, ζεύγους ξιφών ασκήσεως η Συνιδρύτρια των "Ελλήνων Κενταύρων" Φλώρα Παπαδοπούλου που, από την έναρξη της λειτουργίας της Ομάδος, δεν έπαψε να στέκει πολύτιμος αρωγός της σε κάθε της έκφανση και σήμερα, για άλλη μια φορά, επί τω Νέω ...παγανιστικώ Έτει, συνεισέφερε στη Μουσειακή Συλλογή της με κάτι το οποίο, πραγματικά, εμπλουτίζει τις γνώσεις μας αλλά και τις προθήκες μας με πληροφόρηση σχετική με την Οπλομαχητική Τέχνη της κεντρικής Ευρώπης, του 18ου αιώνος.

     Επί της λάμας και εν μέσω δύο χαρακτηριστικών σταυρών εμφανίζεται εγχάρακτα η πόλη προελεύσεως των δύο ξιφών η οποία δεν είναι άλλη από την "Μέκκα" των αγχεμάχων Solingen, της Γερμανίας.

     Η τεχνοτροπία των υποφυλακτήρων χαρακτηριστική για την εποχή τους παραπέμπει σε μια "εν σμικρώ" αναπαραγωγή υποφυλακτήρων ευρωπαϊκών ξιφών του 18ου αιώνος.

     Και βεβαίως μπορεί να εμφανίζεται οξείδωση αρκετή αλλά η αποκατάσταση σε όλα τα σημεία και των δύο ξιφών δεν δείχνει διόλου δύσκολη.

     Ο "σφραγίδα" του χρόνου έχει αποτυπωθεί και στο ξύλο των λαβών όπου το σαράκι έχει ήδη αφήσει τις χαρακτηριστικές διεισδύσεις του.

     Πάντως και στο σημείο αυτό η αποκατάσταση προοιωνίζεται ικανοποιητικότατη ενώ η σχοίνινη περιέλιξη της λαβής η οποία διατηρείται αποτελεί την βάση και για την πλήρη ανάπλαση και αυτού του τμήματος των ξιφών.

     Υπέροχη συγκυρία η "ανακάλυψη" της Έφιππης Τοξοβολίας για τους "φεγγίτες" που ανοίγει σε όσους την υπηρετούν, ειδικώς, μέσα από την πολυδιάστατην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων".

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΑΘΩΟΤΗΤΑ...

     Και να που η παιδική φωνή "χαμηλώνει" κατά ένα τόνο και μπορεί να μην κατακτά την ρώμη του ιπποδαμαστή του Coustou αλλά, σίγουρα, κατατείνει προς αυτήν. Και να που η παιδική φωνή, χωρίς να χάνει τίποτε από την αθωότητά της, κάνει ένα βήμα προς την φύση του σκηνικού χαρακτήρος που θα αποδώσει και γίνεται πιο "πειστική". Πρόβα Ιππικού Θεάτρου και σήμερα, με τον Χρυσοβαλάντη μας, όπως πάντα, μελετηρό και βελτιωμένο.

     Σήμερα μας "εξομολογήθηκε" ότι αναζητά στην ετυμολογία των λέξεων την νοηματική τους "θωριά" κι έτσι διαβάζει. Κι αυτό το είδαμε καθαρά στην αποψινή του εκφορά όπου η κατανόηση του περιεχομένου των λέξεων τον βοήθησε και να τις ξεστομίσει φυσικά αλλά και να τις "χρωματίσει" καλύτερα. Ευτυχώς που υπάρχουν και 19χρονοι μακράν των "θυρών" των ...Π.Α.Ε. και των πετάλων των γηπέδων, αφιερώνοντας τον χρόνο τους στον Ίππο, στο Τόξο και στον Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη.

     Καθώς ο χρόνος της παραστάσεως ζυγώνει κι αύριο πρόβα θα έχουμε και είναι βέβαιο ότι ο Χρυσοβαλάντης θα δώσει χαρά στον Δάσκαλο-αρωγό μας Αλέξανδρο Χατζιάρα ο οποίος θα μας αφιερώσει τον πολύτιμο χρόνο του για να "περπατήσει" τούτη η προσπάθεια.

ΑΓΩΝΙΣΜΑ 

ΓΙΑ 

ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΕΣ

     Ας ξεκινήσουμε τον έλεγχο αποτιμήσεως της εθνικής μας ευφυίας και ας αποτιμήσωμε το μέγεθος της θελήσεώς μας για εθνικήν επιβίωση! Ας προσέξουμε τα εν συνεχεία είκοσι επίθετα τα οποία παρατίθενται κατά αλφαβητική σειρά και όχι κατά σειρά σημασίας και ας απαντήσουμε τι μας θυμίζουν, ένας-ένας: Αβέρωφ, Αιγινήτης, Αρεταίος, Αρσάκης, Βαλλιάνος, Βαρβάκης, Βικέλας, Δόμπολης,, Δρομοκαΐτης, Εμπειρίκος, Ευγενίδης,  Ζάππας, Ζωσιμάδες, Καλέντζης, Κοριαλένιος, Ροδοκανάκης, Σβορώνος, Σίνας, Σισμανόγλου, Σκυλίτσης, Είναι βέβαιο ότι ελάχιστοι σύγχρονοι κάτοικοι αυτής της χώρας θα μπορούσαν να απαντήσουν με ακρίβεια για ελαχίστους εκ των προαναφερομένων... Κι αυτό σημαίνει απομείωση της εθνικής μας ευφυίας αλλά και της θελήσεώς μας για εθνικήν επιβίωση αφού επιμένουμε να αγνοούμε όσους συνεισέφεραν σε αυτά κυρίως δε τον τρόπο συνεισφοράς τους!

     Κι όμως, αυτοί είναι που απελευθέρωσαν Ελληνικό έδαφος από τον ξένο ζυγό, που, ως μη ώφειλαν, έχτισαν νοσοκομεία για να μας γιατρέψουν, που, ως μη ώφειλαν, ίδρυσαν σχολεία για να μας μορφώσουν, που, ως μη ώφειλαν, συνεκρότησαν βιβλιοθήκες για να μας ανοίξουν τους πνευματικούς μας ορίζοντες, που, ως μη ώφειλαν, οικοδόμησαν εστίες για να μας αναψύξουν κι εμείς, όχι μόνον ένα "ευχαριστώ" δεν είπαμε στη Μνήμη τους αλλά διαγράφουμε με σβηστήρα μικροψυχίας ακόμη και τα ονόματά τους από την δική μας, ταπεινή και μικρόκαρδη μνήμη.

     Ζούμε, δυστυχώς, σε μία χώρα της οποίας οι κάτοικοι δολοφονούν, εξορίζουν ή στη καλύτερη περίπτωση αγνοούν τους ευεργέτες τους! Ζούμε, δυστυχώς,σε μία χώρα όπου οι ταπεινοί και ανάξιοι επιδιώκουν να δηλητηριάσουν κάθε σοφό Σωκράτη, να δολοφονήσουν κάθε ικανό Καποδίστρια, να εξορίσουν κάθε φιλόπατρι Όθωνα, και να αγνοήσουν κάθε Κάλβο, κάθε Παλαμά, κάθε Σικελιανό, κάθε Αυξεντίου, κάθε Λιαντίνη, και κάθε Καργάκο αφού αυτοί ποτέ δεν καταδέχτηκαν να σταθούν στο "μπαλκόνι" για να τάξουν ανεπίστρεπτα δανεικά προς ιδιοτελή κατανάλωση.

     Η των ευεργετών, εν Ελλάδι, "ατραπός" πολύ ...κρημνώδης και εάν, όλως συμπτωματικώς, αποφέρει κάποιον περιστασιακόν ανδριάντα κι αυτός θα πρασινίσει λησμονημένος σε κάποιο παρτέρι με τις "Αρχές" αδιάφορες για τα πρασινισμένα μούσκλια που θα τον ρημάζουν και τους διερχομένους να αρνούνται να καταδεχτούν ματιά πάνω του...

     Κι όσο τη λέξη "ευχαριστώ!" την έχουμε διαγεγραμμένη από το φτωχό λεξιλόγιό μας, το αίτιο του αφανισμού μας δεν θα είναι η λεξιπενία αλλά η ευτέλεια του ήθους που δειλιάζει προ της πρέπεουσας ευγνωμοσύνης στον ευεργέτη!

     Αλλά, προς τι όλα τούτα στο Ιστολόγιο μιας Ομάδος που υπηρετεί την Έφιππη Τοξοβολία; Κι όμως, υπάρχουν και "δυνατοί λύτες" ακόμη και για τα πιο δύσκολα ...σταυρόλεξα! Κι αυτό το "σταυρόλεξο" παραδίδεται ως ...αγώνισμα χωρίς "λυσάρι" για, πράγματι, δυνατούς Εφιπποτοξότες!

    ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     H ζενική, υπαρξιακή, "θέαση" του επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" Χριστόφορου Κασφίκη αποτελεί το μεγάλο προνόμιο προόδου των Μελών του και τούτο είναι πασιφανές μετά από κάθε Προπόνησή τους, όταν μελετούμε το οπτικοακουστικό υλικό της ομαδικής προσπαθείας τους, μαθαίνοντας κι εμείς από τις τακτικές τους!

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" και όπου δρουν οι "Έλληνες Κένταυροι" τηρώντας τις Αξίες αλλά και τους κανόνες λειτουργίας της Ομάδος η πρόοδος είναι δεδομένη και το ίδιο συμβαίνει και στην Κέρκυρα, όπου οι αγαπημένοι Συνασκούμενοί μας, πέραν των υπαρχόντων και δια του επικεφαλής τους, χαράζουν ακόμη πλατύτερες "ατραπούς" για την ανάπτυξη του ενστίκτου με την βοήθεια της "πυξίδος" του Χριστόφορου Κασφίκη ο οποίος είναι θετικότατα επηρεασμένος από τις ωφελιμότατες επιδράσεις των ανατολικών πολεμικών τεχνών με τις οποίες, επί χρόνια, ασχολείται!

     Ακρίβεια, κίνηση, ταχύτητα, αρμονία ήταν τα χαρακτηριστικά και αυτής της, τελευταίας, Προπονήσεως των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" κάτι που φαίνεται να επιδιώκει, σταθερά, ο επικεφαλής τους και να το επιτυγχάνει.

     Στην Κέρκυρα, όλο το προπονητικό περιεχόμενο εμφανίζει, πάντοτε, μια σταθερή ακολουθία η οποία, κατά κανόνα, καταλήγει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

     Και είναι χαρακτηριστικό ότι στους "Έλληνες Κενταύρους Κερκύρας" η σχεδίαση του προπονητικού ασκησιολογίου δεν είναι διόλου διστακτική στην εφαρμογή ακόμη και τολμηρότατων ασκήσεων που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ...επικίνδυνες.

     Όμως, η προσεκτική σχεδίαση των ασκήσεων και η λήψη όλων των απαραιτήτων μέτρων ασφαλείας από τον επικεφαλής Χριστόφορο Κασφίκη και τα δυσάρεστα αποτρέπει και τα ευχάριστα της ωφελείας εξασφαλίζει διότι αυτός είναι κα ο σκοπός της εκπαιδεύσεως των "Ελλήνων Κενταύρων", η εξάντληση των "ορίων" χωρίς επαπειλούμενο "κόστος" ατυχήματος ώστε τα Μέλη μας να προοδεύουν στο εφιπποτοξοτικό "αντικείμενό" μας!

     Εντυπωσιακή και η εικόνα των δύο νεοεισελθόντων νεαρών Συνασκουμένων μας υπό την διδασκαλία του επικεφαλής του Παραρτήματος.

     Είναι εμφανέστατο το πνεύμα πειθαρχίας, και αρμονίας στο οποίο εισάγει τα δύο παιδιά ο αγαπημένος μας Χριστόφορος και είναι τοις πάσι (νοήμοσι...) το πόσο απαραίτητα είναι αυτά τα δύο ελλείποντα στοιχεία στην παραπαίουσα κοινωνία μας...

      Διότι μόνον με πειθαρχία και αρμονία ο άνθρωπος, απεδείχθη κατά το "διάβα" του μπορεί να επιτύχει τους στόχους του και η ανεπάρκεια αυτών των δύο στοιχείων οδηγεί στο θλιβερό κατάντημα των συγχρόνων, μεταπολεμικών, κοινωνιών!

     Έτσι, με γνώση, αυταπάρνηση, ανιδιοτέλεια και με διάθεση συνεισφοράς προς τον Πολιτισμό και οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας", όπως και όλοι οι "Έλληνες Κένταυροι" οπουδήποτε και εάν λειτουργούν, επιδιώκουν την απότιση καθήκοντος προς την ανέλιξη του κόσμου μας μέσω μιας "ατραπού" η οποία ασκεί και ανελίσσει το ένστικτο ισορροπίας που τόσο πολύ το έχει ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος ζώντας σε μιαν εποχή πλεονάζουσας και περιρρέουσας ανισορροπίας.