ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ!

     Μπορεί η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" να ακολουθεί την Φυσικήν Ιππική η οποία ελάχιστη σχέση έχει με την ακαδημεικήν Ιππική της Κεντρικής Ευρώπης, όμως, η "ιχνηλασία" της τελευταίας και των Ιππικών Σχολών της, κυρίως, από την αναγεννησιακή περίοδο και εντεύθεν, είναι πολύ σημαντική υπόθεση για μας διότι έτσι μπορούμε να εξαγάγουμε συγκριτικά συμπεράσματα προβαίνοντας σε σχετικές αναθεωρήσεις των προσεγγίσεών μας επί τα βελτίω. Και για τον σκοπόν αυτό επιδιώκουμε να συγκροτήσουμε  ένα πληροφοριακό αρχείο τεκμηρίων (Βιβλιοθήκη κλπ) το οποίο θα μπορούσε να μας παράσχει ικανή πληροφόρηση σχετική με την κεντροευρωπαϊκήν Ιππική.

     Πολλαπλώς, ευγνώμονες ευχαριστίες προς τον Φίλο των "Ελλήνων Κενταύρων" κ. Γεώργιο Κοτζάμπαση για το διαρκές ενδιαφέρον του προς την Ομάδα μας, αλλά και την επαναλαμβανόμενη ευγενή προσφορά του προς την Βιβλιοθήκη και την ιππική συλλογή μας εμπλουτίζοντάς την, την φοράν αυτή, με ένα, εξαιρετικής λεπτομερείας, διακριτικό  της 4ης, κατά σειράν, επετείου της "Ημέρας του Γερμανικού Ιππικού" που τιμήθηκε στο Μόναχο το 1934.

ΔΩΡΕΑ ΣΤΟΛΩΝ 

ΙΠΠΙΑΤΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΠΠΙΚΟΥ

     Ακόμη μία ευγενής δωρεά φίλου της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" ο οποίος επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος, εμπλουτίζει τη μουσειακή συλλογή μας με ένα πρόσκτημα ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας και συναισθηματικής Αξίας!

     Τρεις στολές ανθυπολοχαγού Ιππιατρού του Ελληνικού Στρατού της ταραγμένης εποχής 1949-1951, σε αρίστη κατάσταση, πλην των σπανιότατων υποδημάτων (ημιαρβύλων) τα οποία φέρουν τις φυσικές φθορές του χρόνου.

     Εντυπωσιακή η κατάσταση των ενδυμάτων τα οποία, όχι μόνον δεν φέρουν καμία φθορά ή απόσπαση τμήματος με όλα τα διακριτικά αλλά και τα κομβία στη θέση τους, αλλά και με τις περισκελίδες ...σιδερωμένες, με "τσάκιση" λες και πρόκειται να φορεθούν αυτή την στιγμή!

     Οι στολές αυτές έρχονται να "σταθούν" πλάι στην συλλογή ιππιατρικών εργαλείων της Ίλης Βασιλικής Φρουράς της ιδίας περιόδου, που ήδη έχει ενταχθεί στην μουσειακή συλλογή μας.

     Έτσι, σιγά-σιγά αρχίζουμε να "χτίζουμε" κομμάτι-κομμάτι μιαν ιστορική περίοδο πολύ σημαντική για το Ελληνικό Ιππικό για το οποίο, ήδη, έχουμε συγκεντρώσει άφθονο αρχειακό υλικό με πολλά στρατιωτικά εγχειρίδια αλλά και έγγραφα του Ιππικού μας από τον 19ο αιώνα μέχρι τα μέσα του 20ού, όταν αυτό οδηγήθηκε προς την "δύση" του, λόγω της αναπτύξεως των Τεθωρακισμένων, αλλά και λόγω της αθλιότητος των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων που επεδίωξαν την διάλυσή του!

     Το νέο πρόσκτημα, πλην των χαρακτηριστικών υποδημάτων, δεν χρειάστηκε καμία συντηρητική επέμβαση και ήδη εναπετέθη στην προβλεπόμενη θέση.

     Οι ευγνώμονες ευχαριστίες μας ακολουθούν τον ευγενή δωρητή για την ανεκτίμητη προσφορά του η οποία θα διαιωνίσει την μνήμη του, άλλοτε, σημαντικότατου στελέχους του Κτηνιατρικού Σώματος του Ελληνικού Ιππικού που την έφερε!

ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΑΚΟ ΠΡΟΣΚΤΗΜΑ

     Ένα αντικείμενο με ιδιαίτερο "παρουσιαστικό" περίμενε σήμερα να αποσυσκευασθεί και να ενταχθεί στη Μουσειακή Συλλογή των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Δύο παλιά ξίφη ασκήσεως (foils) βγήκαν μέσα από την προσεκτική συσκευασία προοριζόμενα για το τμήμα της Συλλογής "Λευκών Όπλων" αφού, η προτροπή του Οgasawara Kiyomoto περί του χρέους όσων υπηρετούμε την Έφιππη Τοξοβολία να καλλιεργούμεθα ποικιλοτρόπως, βρίσκει τηρητές της τους "Έλληνες Κενταύρους".

     Τα δύο ξίφη αποτελούν ζεύγος και αυτό τα κάνει ακόμη πιο σπάνια, είναι ενεπίγραφα και παρά την "σφραγίδα" του χρόνου επάνω τους, είναι άρτια και ευκόλως αποκαθιστάμενα!

   Δωρήτρια, προς την οποία είμεθα ευγνώμονες, του σπανίου, αυτού, ζεύγους ξιφών ασκήσεως η Συνιδρύτρια των "Ελλήνων Κενταύρων" Φλώρα Παπαδοπούλου που, από την έναρξη της λειτουργίας της Ομάδος, δεν έπαψε να στέκει πολύτιμος αρωγός της σε κάθε της έκφανση και σήμερα, για άλλη μια φορά, επί τω Νέω ...παγανιστικώ Έτει, συνεισέφερε στη Μουσειακή Συλλογή της με κάτι το οποίο, πραγματικά, εμπλουτίζει τις γνώσεις μας αλλά και τις προθήκες μας με πληροφόρηση σχετική με την Οπλομαχητική Τέχνη της κεντρικής Ευρώπης, του 18ου αιώνος.

     Επί της λάμας και εν μέσω δύο χαρακτηριστικών σταυρών εμφανίζεται εγχάρακτα η πόλη προελεύσεως των δύο ξιφών η οποία δεν είναι άλλη από την "Μέκκα" των αγχεμάχων Solingen, της Γερμανίας.

     Η τεχνοτροπία των υποφυλακτήρων χαρακτηριστική για την εποχή τους παραπέμπει σε μια "εν σμικρώ" αναπαραγωγή υποφυλακτήρων ευρωπαϊκών ξιφών του 18ου αιώνος.

     Και βεβαίως μπορεί να εμφανίζεται οξείδωση αρκετή αλλά η αποκατάσταση σε όλα τα σημεία και των δύο ξιφών δεν δείχνει διόλου δύσκολη.

     Ο "σφραγίδα" του χρόνου έχει αποτυπωθεί και στο ξύλο των λαβών όπου το σαράκι έχει ήδη αφήσει τις χαρακτηριστικές διεισδύσεις του.

     Πάντως και στο σημείο αυτό η αποκατάσταση προοιωνίζεται ικανοποιητικότατη ενώ η σχοίνινη περιέλιξη της λαβής η οποία διατηρείται αποτελεί την βάση και για την πλήρη ανάπλαση και αυτού του τμήματος των ξιφών.

     Υπέροχη συγκυρία η "ανακάλυψη" της Έφιππης Τοξοβολίας για τους "φεγγίτες" που ανοίγει σε όσους την υπηρετούν, ειδικώς, μέσα από την πολυδιάστατην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων".

Είπαμε: ΚΑΚΕΙΝΑ ΜΗ ΑΦΙΕΝΑΙ

     Ένα υπέροχο ζευγάρι θιβετανικών αναβολέων του 19^ου αιώνος τύπου «Δράκων»  βρήκε την θέση του στη μουσειακή συλλογή της «Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας».

     Τι πιο ευχάριστο, παρά την όποια κόπωση αλλά και παρά την όποιαν έλλειψη χρόνου, η συνεισφορά στον Πολιτισμό και δη, στον ιππικό και τοξευτικό;

ΔΥΟ ENΣΤΟΜΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΗ' ΑΙΩΝΟΣ

     Το επιτυχές αποτέλεσμα μιας δημοπρασίας που έγινε στο Μόναχο από τον Οίκο "Hermann Historica" επαύξησε τα περιεχόμενα του Μουσείου της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" κατά δύο πολύ σημαντικά αντικείμενα, ενδεικτικά της κεντρο-ευρωπαϊκής χαλινώσεως του ιη' αιώνος.

     Δύο χειροποίητα ενστομίσματα, το ένα σύνθετο και το άλλο μία απλή στομίδα, τότε που ήταν ανύπαρκτη η βιομηχανοποιημένη "αγορά" ειδών Ιππασίας και Ιπποσαγής και όλα περνούσαν από το "χέρι" του τεχνίτη για τον οποίο δεν υπήρχε "πληρωμή" και η αμοιβή του ήταν το μεροφάι του, ειδικώς δε του σιδερά ο οποίος, στην κεντρική Ευρώπη εκείνης της περιόδου ήταν ο απαραίτητος "σκλάβος" της κοινωνίας.

     Δυστυχώς, ο πανδαμάτωρ χρόνος δεν επέτρεψε στο σύνθετο ενστόμισμα να διατηρηθεί ακέραιο μετά από τρεις αιώνες, ωστόσο, όπως έχει μας μεταφέρει πολλές πληροφορίες για την χαλινωτική νοοτροπία της εποχής του στην κεντρική Ευρώπη, όταν η γηραιά ήπειρος "ψηλάφιζε" τον Έλληνα Ξενοφώντα και ο Γάλλος François Robichon de La Guérinière τον παρερμήνευε... Από το ενστόμισμα αυτό λείπει το πλευρικό ωτίο με το κόσμημα άνθους της μιας πλευράς όπως και ο ένας από τους τέσσερις -πάντοτε χειροποίητους- δακτυλίους της στομίδος της ιδίας πλευράς.

     Εντυπωσιακής εργασίας χειρός σε καμίνι, κάθε μέρος που απαρτίζει αυτό το ενστόμισμα, από το χειροποίητο [κρίκο προς κρίκο] ψάλιο, το πλευρικό ωτίο με τον τρισδιάστατο ανθοδιάκοσμο, μέχρι και τα σημεία συνδέσεως των διασταυρουμένων βραχιόνων.

     Ευτυχώς, αυτό το σπανιότατο λόγω παλαιότητος ενστόμισμα, εξακολουθεί να μας παρέχει σημαντική πληροφόρηση για την ιπποσακτική και χαλινωτική "φιλοσοφία" της εποχής και της γεωγραφικής περιοχής της προελεύσεώς του 

     Της ιδίας περιόδου και τεχνοτροπίας είναι και η αυτοτελής στομίδα η οποία είναι εξ ολοκλήρου χειροποίητα κατεργασμένη και σε "φωτιά", όπως είναι εμφανές από το σημείο του "γυρίσματος" των άκρων του κυρίου σώματος προκειμένου να περάσουν μέσα από αυτά οι δύο δακτύλιοι ηνιοχείας. 

Βιβλιογαρφία:

Christian-H. Tavard "L' HABIT DU CHEVAL, Selle et Bride" , 1975.

ΜΟΥΣΕΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ 

ΤΗΝ ΙΠΠΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

     Μία μουσειακή συλλογή δεν θα πρέπει να απαθανατίζει μόνον το ιδανικό και την ομορφιά του Πολιτισμού αλλά και τα ελαττώματα και την ασκήμια του προς παραβολή και αποφυγή, κάτι το οποίο επιδιώκουμε και με την δική μας μουσειακή συλλογή η οποία "δομείται" με στοχευμένη σχεδίαση, ώστε να καταδείξει τον Ιππικό και Τοξευτικό Πολιτισμό με όλο τους  το μεγαλείο αλλά και την μικρότητα, χωρίς εξωραίζουσες ψιμυθιώσεις. 

     Τα τελευταία προσκτήματα του Μουσείου της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" αποτελούν μιάν αναφορά στην ιππική των Gauchos, δηλαδή, των καβαλάρηδων της Αργεντινής και εντάσσεται στη πρόθεσή μας να σκιαγραφήσουμε την "σκοτεινή πλευρά" της παγκόσμιας Ιππικής, αυτήν, που η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" προσπαθεί να αποπλύνει και να εξευγενίσει σεβόμενη την ευημερία του Ίππου.

     Με μία μινιμαλιστική "άποψη", ένα ζευγάρι βασανιστικών αργεντίνικων πτερνιστήρων [Nazarenas] κι ένα εγχειρίδιο [Facon] που φέρουν οι Gauchos στη μπότα τους και τα δύο του πρώτου ημίσεος του 20ού αιώνος, στερεώθηκαν σε ένα σύμπλεγμα παρασιτικών φυτών που αναπτύσσονται γύρω από έναν κορμό, προς τοποθέτηση στην αργεντίνικη "γωνιά" της μουσειακής συλλογής μας.

     Και τα δύο ενδεικτικότατα, νέα, προσκτήματα τεκμηριώθηκαν βάσει του μοναδικής συλλεκτικότητος βιβλίου "Equitatcion Gaucha" του Justo P. Saenz[h.] που εκδόθηκε το 1959 στο Buenos Aires, σε μία σπάνια, αριθμημένη έκδοση [φέρει αριθμό αντιτύπου 3999], βιβλιοδετημένου με πραγματικό δέρμα ...Ίππου επί του οποίου όλες οι ενδείξεις εξωφύλλου έχουν γίνει με πυρογραφία, ως ακόμη μία μαρτυρία ανθρώπινης βαρβαρότητος, ευρισκόμενου στη Βιβλιοθήκη μας.

ENA NEO ΠΡΟΣKTHMA

A NEW ACQUISITION

     Από σήμερα, ένα νέο πρόσκτημα, μία χειροποίητη στομίδα του ιθ’ αιώνος, από το Θιβέτ,  κοσμεί τη μουσειακή συλλογή μας. Η συντήρηση και το κορνιζάρισμα αποτελεί εργασία  του Αρχηγού των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» Αρπάλυκου.

     Since today, a new acquisition including a hand forged bit of nineteenth century, from Tibet, decorates our Museum-collection. The restoration and framing is a work of “Greek Centaurs” Team-Leader Harpalycus.