ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΘΙΒΕΤ

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΘΙΒΕΤ

     Στη μεγάλη "γειτονιά του κόσμου" η Ιππική σηματοδοτεί μεγάλα γεγονότα, όπως στο Θιβέτ το οποίο, χθες γιόρτασε την έλευση του νέου, δικού τους, έτους, με την καθιερωμένη ετήσια ιππικήν εκδήλωση στη Λάσα που συμπεριελάμβανε Έφιππη Τοξοβολία, Έφιππες Πολεμικές Τέχνες, Ιππασία Djigitovka και πολλά άλλα.

      Οι εικόνες που μας δίνει το Θιβετανικό Ειδησεογραφικό Πρακτορείο "Kangba TV" είναι συναρπαστικές και αποτυπώνουν την αγάπη των Θιβετανών για τον Ίππο, αλλά και τις υψηλές ιππικές τους δεξιότητες.

     Με την γνωστή προτίμησή τους στην έντονη πολυχρωμία, οι Θιβετανοί δίνουν παντού το δικό τους "στίγμα" χρωμάτων, όπως και σε αυτή την εκδήλωση, χαρακτηριστικό της τοπικής αισθητικής.

     Ο Ίππος ενώνει τον κόσμο και μας θυμίζει πάντα ότι αποτελεί έναν κοινό συνδετικό κρίκο Πολιτισμών. 

ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΣΜΕΝ!

 ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΣΜΕΝ!

     Ζητώντας προσφορές εκτυπώσεως ενός ανέκδοτου κειμένου που αφορά στις δράσεις της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" , άθελά μας, "εισπράξαμε" ενθουσιώδη σχόλια όχι μόνον για τις δράσεις μας αλλά και για την όλην Αισθητική της λειτουργίας μας από στελέχη σημαντικών εκδοτικών Οίκων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης! Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκαναν οι προσωπικές τηλεφωνικές κλήσεις (πέραν της τυπικής γραπτής επικοινωνίας) με τις οποίες, τα στελέχη γνωστών κορυφαίων εκδοτικών Οίκων θέλησαν να μας συγχαρούν για την ποιότητα του ομαδικού έργου μας και να μας τονίσουν την έκπληξή τους για όσα είδαν στο περιεχόμενο του υπό έκδοση κειμένου μας. Χαρακτηριστική και η διατύπωση μιας κυρίας που εκπροσωπεί αθηναϊκό εκδοτικό Οίκο και η οποία μας είπε: "Το βιβλίο σας περιέχει πολλές έγχρωμες φωτογραφίες που ανεβάζουν το κόστος και σε αυτές τις περιπτώσεις για την μείωση του κόστους καταφεύγουμε στην εκτύπωσή τους σε μαυρόασπρο. Επειδή όμως είναι καταπληκτικές και δεν θα θέλαμε να αδικηθεί η εικόνα του έργου σας θα σας τις χρεώσουμε στο μισό!". Ευγνώμονες προς όλους τους φίλους με τους οποίους επικοινωνήσαμε θα απαντήσουμε ότι θέλουμε να διατηρούμε πάντα επίκαιρο το βραβείο μας το οποίο κατακτήσαμε στους διεθνείς αγώνες της Κίνας ως η καλύτερα οργανωμένη Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας, παγκοσμίως! Διότι, εμείς είμαστε Έλληνες!

EUGEN HERRIGEL: "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 9ο ΜΕΡΟΣ ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 EUGEN HERRIGEL: "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 9ο ΜΕΡΟΣ

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

     Προς όσους προτίθενται να παρευρεθούν στην ημερίδα της παραστατικής αναλύσεως του 9^ου Μέρους του βιβλίου «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» του Eugen Herrigel, την Κυριακή 26^η Φεβρουαρίου 2023, στην έδρα της Ομάδος στις 16.00 μ.μ.:

     Επειδή κατά την συγκεκριμένη ημερίδα ο χρόνος που θα είναι αφιερωμένος στο παραστατικό ασκησιολόγιο επί της Γραμμής Βολής θα είναι πολύ περιορισμένος ώστε να μην επιτρέπει και την, παράλληλη, προφορική εισήγηση, όπως συνηθίζουμε μέχρι τώρα, παραθέτουμε εδώ την εισαγωγικήν αναφορά στο περιεχόμενο της ημερίδος ώστε να το μελετήσετε κατ’ ιδίαν, πριν βρεθείτε στην Γραμμή Βολής.

Μ Ε Ρ Ο Σ  9^ο

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΟΞΕΥΣΕΩΣ

Η ΠΛΗΡΩΣ ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΖΕΝΙΚΗ ΤΟΞΕΥΣΗ

     Αθροίζοντας τα όσα μέχρι τώρα αποκομίσαμε θεωρούμε επιβεβλημένη μια διευκρινιστική σύναψη για ένα ζήτημα το οποίο παραμένει παρεξηγημένο ή, απλώς, "ομιχλώδες" για πολλούς: Ποια είναι η αξία της  ε υ σ τ ο χ ί α ς  της τοξεύσεως στην ζενική προσέγγιση; Ποια είναι η σημασία των τοξευτικών αποστάσεων (απόσταση στόχου) και, εν γένει, ποια η διαφορά μεταξύ της τελετουργικής Ενστικτώδους Τοξοβολίας (όπως η ζενική, ή, το Ιαπωνικό Kyudo) και της, κακώς και ανιστορήτως, αναφερομένης ως "Ολυμπιακής";

     Παρά τις κάποιες συγκεχυμένες ή και αντίθετες απόψεις, η στοχαστική ακρίβεια είναι ο σκοπός τόσον της τελετουργικής Ενστικτώδους Τοξοβολίας όσο και της "Ολυμπιακής". Η μεγάλη και αγεφύρωτη διαφορά τους έγκειται στο ότι κατά την τελετουργικήν Ενστικτώδη Τοξοβολία τοξεύει αποκλειστικώς ο Τοξότης ενώ, κατά την "Ολυμπιακή" τοξεύει η τεχνολογία δια χειρών Τοξότη. Η τεράστια κατασκευαστική διαφορά των Τόξων της τελετουργικής Ενστικτώδους Τοξοβολίας και της "Ολυμπιακής" ερμηνεύει τον λόγο. Εκ των κατασκευαστικών διαφορών των Τόξων, δικαιολογείται και η μεγαλύτερη απόσταση τοξεύσεως (μακρύτερη απόσταση τοποθετήσεως του στόχου) που ισχύει στην "Ολυμπιακή" Τοξοβολία. 

     Σε κάθε περίπτωση, όμως, η τεράστια διαφορά τους έγκειται στο ότι η τελετουργική Ενστικτώδης Τοξοβολία καλλιεργεί την πνευματικότητα και τον ψυχισμό του Τοξότη, ενώ η "Ολυμπιακή" Τοξοβολία αναπτύσσει μηχανικώς τις χειριστικές δεξιότητές του. Επιπλέον, η τελετουργική Ενστικτώδης Τοξοβολία, ως "εσωτεριστική", επιτρέπει στον Τοξότη τον απεγκλωβισμό από το "εγώ" του και την ομαλή ανέλιξή του στην συνένωσή του με την υπέρτατην Οντότητα (φωτισμός - σατόρι) πέραν της ευστοχίας της τοξεύσεως, ενώ η "Ολυμπιακή" Τοξοβολία περιορίζεται στο πρακτικό ζήτημα της ευστοχίας της τοξεύσεως και μόνον, χωρίς καμιάν άλλη προσδοκία για την βελτίωση της "εσωτερικότητος" του Τοξότη.

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" προάγοντας την Έφιππη Τοξοβολία, ασφαλώς κι επιλέγει την Ενστικτώδη Τοξοβολία, αλλά αυτό δεν σημαίνει την εκ μέρους μας οιανδήποτε "πολεμικήν" εναντίον της "Ολυμπιακής" Τοξοβολίας, πέραν του, ιστορικώς, αδόκιμου προσδιορισμού της αφού η Τοξοβολία, στην αρχαιότητα, ουδέποτε υπήρξε ολυμπιακό αγώνισμα.

     Η δική μας Σχολή θεωρεί δικαίωμα ενός εκάστου την ελεύθερην επιλογή του "δρόμου" που του ταιριάζει ενώ, ως Σχολή πολεμικής τέχνης με πλήρη άρνηση σε πελατειακές σχέσεις με μαθητές και προσφέροντας αφιλοκερδώς τα όσα επί χρόνια προσφέρουμε, ουδεμία πρόθεση ...αγρεύσεως "πελατείας" μας χαρακτηρίζει.

     Και με όλα τα προαναφερθέντα ως δεδομένα, "διασταυρωνόμαστε" πλέον, με το ένατο μέρος του υπό αναλυτική παρουσίαση βιβλίου του Eugen Herrigel που "αγγίζει" τεχνικές παραμέτρους της ζενικής Ιαπωνικής Τοξοβολίας Kyudo, η οποία, ενίοτε, αναφέρεται και ως "Ritsu Zen", δηλαδή, Ζεν σε όρθια (κάθετη) στάση και της οποίας τα πρώτα τεκμήρια (κυνηγετικές παραστάσεις) ανάγονται στην περίοδο Yayoi (300 π.χ.χ. - 250 μ.χ.χ.) πριν εξελιχθεί σε τελετουργία των αυτοκρατορικών αυλών κατά τον 4ο - 5ο αι. πάντοτε υπό την επίδραση της Κινεζικής κουλτούρας.  

     Πριν, όμως, υπεισέλθουμε στο κυρίως περιεχόμενο αυτού του ενάτου μέρους, θα πρέπει να τονίσουμε ότι αναφερόμαστε σε ένα αντικείμενο (Kyudo) καθοσιωμένο για τα δεδομένα της Ιαπωνικής Κοινωνίας όπου, σήμερα, ασκούνται σε αυτό περίπου 135.000 Τοξότες (έναντι 145.000 αθλητών του Judo και 96.000 αθλητών του Iaido) αριθμός που δείχνει και την σοβαρότητα του πλαισίου εξασκήσεώς του.

      Η τελετουργική Ζενική Τοξοβολία "εγγράφεται" σε ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο ιδιαίτερης εμβαθύνσεως, κατάλληλο για ανατολικούς χαρακτήρες προικισμένους με αφοσίωση και υπομονή στο γνωστικό αντικείμενο και στον Δάσκαλο. Χαρακτηριστικό είναι, ότι, κάθε αρχάριος, απλώς, για να κρατήσει σωστά το μακρύ και ασύμμετρο Τόξο (Yumi) του σταθερά διευθυνόμενο προς τον στόχο, θα πρέπει να αφιερώσει περίπου δυο μήνες εάν και εφ΄ όσον εξασκείται πέντε φορές την εβδομάδα, άλλως, στην περίπτωση που εξασκείται μόνον μία έως δύο φορές θα απαιτηθεί να αφιερώσει έξι μήνες εξασκήσεως. Αντιθέτως, ο αρχάριος ο οποίος θα ασχοληθεί με οποιοδήποτε άλλο είδος Τοξοβολίας (Ενστικτώδους ή "Ολυμπιακής") θα μπορέσει ήδη από την πρώτη μέρα όχι μόνον να κρατήσει το Τόξο του αλλά και νατοξεύσει! Επιπλέον, οι υψηλές δυσκολίες της τελετουργικής Ζενικής Τοξοβολίας προϋποθέτουν, επιπροσθέτως από τον ασκούμενο και υπομονή χρόνου προκειμένου να αισθανθεί ικανοποίηση ευστοχίας, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να επιτύχει ευστοχία 50% μετά από συστηματικήν εξάσκηση ενός ή και δύο ετών, ανεξαρτήτως δε χρονικής διαρκείας εξασκήσεως η ευστοχία του θα κυμανθεί τελικώς μεταξύ 50% - 75%. Τώρα, καθίσταται ευκολότερο να κατανοήσουμε και το πνεύμα του Eugen Herrigel στο παρόν μέρος του βιβλίου του.

     Εισαγόμενοι σε ένα πεδίο το οποίο χαρακτηρίζεται, κυρίως, από τεχνικές παραμέτρους, στην αρχή, ερχόμαστε σε επαφή με τον στόχο, όπως μας τον περιγράφει ο συγγραφέας. Και ο στόχος αυτός (Μakiwara), κατά την περίπτωση του αρχαρίου εξασκουμένου, δεν σχηματοποιείται ώστε να αποτελεί ένα "μέτρο" βαθμολογίας στοχαστικών τοξευτικών επιδόσεων, αλλ' ως ένας απλός "υποδοχέας" βελών, ως ένα "εργαλείο" περισυλλογής βελών ώστε αυτά να μπορούν να επανασυλλεγούν και να επανατοξευθούν προς βελτίωση της τοξευτικής τεχνικής του Τοξότη και όχι προς βαθμολόγηση των επιδόσεων ευστοχίας του. Διότι αυτός ο στόχος δεν φέρει "πρόσωπο" με βαθμονομήσεις ομοκέντρων κύκλων και τοποθετείται σε απόσταση ίση με το μήκος, μόλις, δύο ...βελών! Όλα τούτα σημαίνουν την πλήρη διάσταση προσεγγίσεων της εσωτεριστικής Ζενικής Τοξοβολίας από την καθαρώς μηχανιστική "Ολυμπιακή" Τοξοβολία, την περιφρόνηση της πρώτης προς τις "αγωνίες επιδόσεων" που ταλανίζουν την δεύτερη λόγω του ότι  η Ζενική Τοξοβολία κρίνεται από την υπέρβαση του "εγώ" το οποίο θεωρείται ως η αφετηρία που οδηγεί στον προορισμό του "παντός", εν αντιθέσει προς την "Ολυμπιακή" όπου το "εγώ" αποτελεί παγιδευτικό δόκανο αιχμαλωτίσεως του ασκουμένου σε μιαν απλή αφετηρία η οποία εκλαμβάνεται ψευδώς και ως "προορισμός".

     Όμως, επάνω σε έναν τέτοιο στόχο ποια θα πρέπει είναι η ποιότητα της τοξεύσεως; Ποια θα πρέπει να είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ώστε να είναι "σύννομη" κατά την ζενική προσέγγιση;

     Ο συγγραφέας, αρχικώς, επισημαίνει την αστοχία των τοξεύσεών του και, παραπάνω, είδαμε τις τεχνικές δυσκολίες της Ιαπωνικής Τοξοβολίας, όμως ήταν μόνον αυτές οι οποίες οδηγούσαν τα βέλη του σε αποτυχία; Σαφώς όχι, όπως άλλωστε φέρεται να διευκρινίζει ο Δάσκαλος ο οποίος και επικεντρώνεται στην πνευματικότητα κάθε ζενικής τοξεύσεως.

     Σύμφωνα με τον Kenzo Awa, κάθε βολή θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από  π ν ε υ μ α τ ι κ ό τ η τ α  τόσο "ευρεία" και μακρόθωρη λες κι ο στόχος δεν βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής αλλά μακριά, στο άπειρο. Επίσης, κάθε βολή θα πρέπει να "χρωματίζεται" με ζωντάνια και ετοιμότητα του αποτελούν και βασικές παραμέτρους της συμπεριφοράς του πολεμιστή και όχι, απλώς, του αθλητή ο οποίος περιορίζεται σε χειριστική δεξιότητα η οποία αρκείται στην σκεπτικιστική και συγκρατημένη επανάληψη συγκεκριμένων τυπικών κανόνων. Αντιθέτως, στην ζενική Τοξοβολία είναι απαραίτητος ο φυσικός  α υ θ ο ρ μ η τ ι σ μ ό ς  του Τοξότη με κατάληξη αυτός να λειτουργεί ως χορευτής ενός τελετουργικού χορού όπου ο ίδιος να ταυτίζεται και να εναρμονίζεται με τον χορό ο οποίος δεν εμφανίζεται σαν "γνωστικό αντικείμενο", σαν επίκτητη δραστηριότητα, αλλ΄ ως κάτι το  φ ύ σ ε ι   σ υ ν υ π ά ρ χ ο ν  με τον τελετουργό-χορευτή! 

     Έτσι, σ'  αυτή την Τοξοβολία, η ισχύς του ίδιου του Τόξου περνά σε ένα δεύτερο "επίπεδο" με την πνευματική ποιότητα της τοξεύσεως να επιδρά τόσο καταλυτικά ώστε εκεί που η αυτή η ποιότητα κυριαρχεί, ο Τοξότης με Τόξο μικρότερης ισχύος να επιτυγχάνει πολύ καλύτερες επιδόσεις από έναν άλλο με Τόξο μεγαλύτερης ισχύος αφού η εμπεριεχόμενη πνευματικότητα είναι εκείνη η οποία αντισταθμίζει το έλλειμμα ισχύος μετατρέποντάς το σε ποιοτικό πλεόνασμα. 

     Και, μόνον υπ΄ αυτές τις προϋποθέσεις, η τόξευση θα χαρακτηρίζεται από την πνευματικότητα η οποία συνιστά και επικύρωση της ζενικής ποιότητος αυτής της εσωτεριστικής, τελετουργικής, Τοξοβολίας!      

     Στόχος, ποιότητα τοξεύσεως και εκείνο που έπεται είναι η αποσαφήνιση της στοχαστικής προσεγγίσεως. Πώς, τελικώς στοχεύει ο Τοξότης και ποια είναι η σχέση του στόχου με την αιχμή του βέλους, δηλαδή, με την ρύθμιση της πορείας του ώστε να πλήξει τον στόχο;

     Ο Δάσκαλος Kenzo Awa δηλώνει, δια της γραφίδος του Eugen Herrigel, ότι αυτή η σχέση υπάρχει αλλά ο μεταφραστής της ελληνικής αποδόσεως του πρωτοτύπου Φοίβος Πιομπίνος και πάλι στέκεται ανίκανος να μας μεταφέρει από τα Γερμανικά το πνεύμα του συγγραφέως με αποτέλεσμα η σχετική αποστροφή να προκαλεί σύγχυση στον ελληνόγλωσσο μελετητή. Ας προσέξουμε ιδιαιτέρως αυτό το σημείο... Δυστυχώς, στο δημοκρατικό εμπόριο "ιδεών" δεν επικρατεί μόνον η σκοπούμενη διαστρέβλωση της αλήθειας αλλά και η τσαπατσουλιά ως συνέπεια ελλείψεως Παιδείας και ευσυνειδησίας, κάτι που είναι εμφανές και στην περίπτωση της παρούσης μεταφράσεως και εκδόσεως από έναν εκδοτικόν οίκο ο οποίος δεν φημίζεται και για την αθωότητα των "προθέσεών" του. Ας δούμε λοιπόν προσεκτικά το τι μας λέει ο Kenzo Awa για την στοχαστική προσέγγιση της ζενικής Τοξοβολίας.

     Για τον μη ζενικό Τοξότη, μας λέει ο Kenzo Awa, το "πρόσωπο" του στόχου δεν είναι παρά ένα χαρτί προοριζόμενο να ξεσκιστεί από τα βέλη που θα καρφωθούν επάνω του και αυτός ο ρηχός κι επιδειξιομανής Τοξότης επιδιώκει την ευστοχία ως μέσο ικανοποιήσεως μιας ατομικής φιλοδοξίας η οποία τον κρατά υπόδουλο στον μικρόκοσμο του "εγώ" του. Αντιθέτως, η ζενική Τοξοβολία θεωρεί μιαρό έναν τέτοιον τυποποιημένο στόχο, αναγνωρίζοντας εκείνον ο οποίος στέκεται σε ένα υπερβατικό ..."απυρόβλητο" ώστε να αποκλείει στον Τοξότη να τον ...πλήξει δια της τεχνικής κι αυτός ο στόχος γι αυτή την Τοξοβολία εκφράζει τον ίδιο τον Βούδα! Και εις επίρρωση της όλης υπερβατικής καταστάσεως κατά την στοχαστική προσέγγιση της διδασκαλίας του, ο Eugen Herrigel μας περιγράφει ότι, παρατηρώντας τον Δάσκαλό του Kenzo Awa την ώρα που στόχευε, τα μάτια του ήταν σχεδόν κλειστά δείχνοντας ότι ίσως και να αγνοούσε τον στόχο, ως υπέρτατο δείγμα μεθέξεως σε μιαν τελετουργία μακράν των "επιγείων". Κι αυτό σήμαινε  έ κ σ τ α σ η, κάτι που αναλύεται επιπροσθέτως, στο τέλος του βιβλίου!

     Μόνον τότε η Τοξοβολία γίνεται "τέχνη χωρίς τέχνη" όταν ο Τοξότης αποδεσμεύεται από το "εγώ" του και αφήνεται σ΄ "αυτό" να τοξεύει! Όταν, όχι εμείς, αλλά "αυτό" χειρίζεται το Τόξο και ο στόχος μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε ή και να μη βρίσκεται πουθενά! Όταν, ακόμη και η ευστοχία εκλαμβάνεται όχι σαν ατομικό επίτευγμα, αλλά ως ...ευτυχής σύμπτωση που δεν διαταράσσει διόλου την διαρκή νιρβάνα του Τοξότη.  

                                                                                                 

     Ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" και επιμελούμενος της παρούσης παραστατικής αναλύσεως, στην νεότητά του είχε την Τιμή να διωχθεί από την διεφθαρμένη δημοκρατία για τις αριστοκρατικές Ιδέες του και να βρεθεί ως πολιτικός κρατούμενος στα δημοκρατικά κάτεργα! Παραμένοντας στην ειδική πτέρυγα των πολιτικών κρατουμένων της τότε, Φυλακής Αιγίνης, είχε την ευκαιρία να διδαχθεί αντισφαίριση από τον Συνταγματάρχη των Καταδρομών και άριστο τενίστα Δημήτριο Παπαποστόλου ασκούμενος μαζύ του καθημερινώς και υπό πολύ απαιτητικές συνθήκες, αν και ποτέ του δεν συνεκινείτο από αθλήματα που περιείχαν σφαίρα. Έτσι, καθημερινώς, στο ειδικό γήπεδο του τένις, στο προαύλιο της φυλακής, ο ακούραστος Δάσκαλος-Συνταγματάρχης μάθαινε τένις στον μαθητή του ο οποίος, όπως ήταν φυσικό, εισέπραττε συνεχείς ήττες, ώσπου κάποιαν ημέρα κέρδισε για πρώτη φορά τον ...Δάσκαλό του και τον κέρδισε με την αξία του, οπότε σημειώθηκε η ακόλουθη παράδοξη σκηνή: Ο μεν ηττημένος Δάσκαλος να πανηγυρίζει, ο δε νικητής μαθητής να τον παρακολουθεί απαθής! Τότε, εκνευρισμένος ο Συνταγματάρχης στρέφεται και λέει προς τον μαθητή του: "Μα καλά δεν χαίρεσαι που με κέρδισες, δεν χαίρεσαι που νίκησες τον Δάσκαλό σου;" Kι ο μαθητής, που τότε δεν είχε μελετήσει το "Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας" του απήντησε: "Ήταν μια σύμπτωση, κύριε Συνταγματάρχα"... Τώρα, μετά από πολλά χρόνια ο μεγάλος Eugen Herrigel το επιβεβαιώνει κι ελπίζω ο σεβαστός μου Συνταγματάρχης να κατανοεί την, τότε, ενστικτώδη απάθειά μου και να μην θυμώνει γι αυτήν! 

     Ομοία και η "προσέγγιση" του ζητήματος των βραβείων και διακρίσεων που κατέκτησε η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" θεωρώντας  ότι, όχι εμείς, αλλά "αυτό" τα κατέκτησε ανθ' ημών! Κυρίως, ότι η επιδίωξή μας δεν είναι η ματαιοδοξία της επιβραβεύσεως όσο της επιτελέσεως ενός καθήκοντος το οποίο η συνείδησή μας υπαγορεύει και αυτή ίσταται ως ο μόνος κριτής αποτιμήσεως της ποιότητος αυτής της ολοκληρώσεως. Διότι, "αυτό" δεν εξαρτάται παρά μόνον από ..."αυτό" και από "αυτό" εξαρτώνται τα πάντα! Ευτυχή τω τρόπω, η Φύση ρυθμίζει σοφά τα πάντα και η ανθρώπινη ευδαιμονία κρίνεται από το "μέτρον" της κατανοήσεως της Φύσεως ζωτικόν νευρώνα της οποίας αποτελεί το Ζεν, ή, "αυτό"!

     Εν κατακλείδι, η στοχαστική προσέγγιση της ζενικής Τοξοβολίας δεν επιδέχεται ουδεμιάς εκλογικευμένης ερμηνείας! Δεν νομιμοποιεί "λογικές επεξηγήσεις" και "τετράγωνες θεωρητικολογίες". Το μόνο που μπορεί να την οροθετήσει και να την ερμηνεύσει είναι το ...ακατανόητο και η εφαρμογή της καταλήγει σε μη στόχευση, όπως ακριβώς και "η τέχνη χωρίς τέχνη"!  Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στην ζενική τόξευση ο στόχος εκλαμβάνεται μεν "ωσεί μη υπάρχων" αν και πλήττεται ωσεί υπάρχων! Και το πλήγμα του δεν τεκμηριώνει παρά μόνον την μη πρόθεση πλήγματος, με ό,τι και αν αυτό σημαίνει! 

     Ακατανόητα όλα τούτα σε μια "πρώτην ανάγνωση" αλλά κατανοητά μέσα στο φυσικό πεδίο όπου η σιγουριά του υπνοβάτη τον κάνει να κινείται με ασφάλεια που δεν θα εξασφάλιζε σε καμία περίπτωση η ενεργή όραση και εγρήγορσή του. Κι ας το προσέξουμε ιδιαιτέρως αυτό το σημείο, διότι αυτό ακριβώς χωρίς να μας εξηγεί μας ...ερμηνεύει το ακατανοήτως ...κατανοητό και το τελικό πλήγμα του στόχου ο οποίος μπορεί να παραμένει αθεάτως ανύπαρκτος στην εγρήγορσή μας. Και, όταν πια, όλα μα όλα, στόχος, Τόξο και Τοξότης "ανακατευτούν" και γίνουν "ένα", χωρίς διακριτά όρια και περιγράμματα, χωρίς διαχωρισμούς, τότε και μόνον "αυτό" τοξεύει και πλήττει τον στόχο χωρίς καμιάν διαμεσολάβηση του "υπνοβάτη" Ανθρώπου τον οποίον, εν τοιαύτη περιπτώσει "διαπερνά η ίδια η χορδή" σε μία πλήρως επιτυχημένη τόξευση! 

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Όπως έχει αποδειχθεί, μια σωστή ομαδική εκπαιδευτική ημερίδα Τοξοβολίας εξαρτάται από την ορθή εκτίμηση του μέσου όρου "επιπέδου" της συνθέσεως της "Γραμμής Βολής" της!

     Αυτό σημαίνει ότι ο Εκπαιδευτής που επιδιώκει ένα ωφέλιμο αποτέλεσμα για τους εκπαιδευομένους του θα πρέπει, αρχικώς, να επιμείνει στην ορθή αξιολόγηση των ικανοτήτων τους, να εξαγάγει ακριβές συμπέρασμα περί αυτών και, εν συνεχεία, να συνθέσει ένα γόνιμο πρόγραμμα ώστε όλοι να προχωρήσουν κατά ένα βήμα κι αυτό φαίνεται να συμβαίνει καθ΄ όλες τις ομαδικές εκπαιδευτικές ημερίδες των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου λειτουργούμε, όπως συμβαίνει και στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" την οποία διευθύνει με ιδιαίτερη φροντίδα και επιτυχία ο επικεφαλής της Συνασκούμενος Χριστόφορος Κασφίκης!

     Όλα τούτα υλοποιήθηκαν και κατά την τελευταίαν εκπαιδευτικήν ημερίδα όταν προέκυψε ένα πρόγραμμα "sur mesure" και, συγκεκριμένα, "επί μέτρω" των Συνασκουμένων οι οποίοι επέστρεψαν στην "Γραμμή Βολής" μετά από μακρά περίοδο απουσίας.

     Στις περιπτώσεις αυτές, ανεξαρτήτως του τι έχει προσχεδιάσει ο Εκπαιδευτής, η άμεση αναθεώρηση του περιεχομένου της εκπαιδεύσεως είναι επιβεβλημένη κάτι που έγινε και κατά την συγκεκριμένην ημερίδα.  

     Ο σεβασμός προς την βασική παράμετρο της "ομαδικότητος" ως καθοριστικού πλαισίου υπάρξεως και λειτουργίας μιας Ομάδος, όπως αυτής των "Ελλήνων Κενταύρων", καθοδηγεί σταθερά τα "βήματά" μας, μακράν κάθε εξατομικευμένης ανταγωνιστικότητος και αυτό υπογραμμίζει την διαφορά μιας Ομάδος κάποιας πολεμικής τέχνης από κάποιαν άλλη "αθλητικού" χαρακτήρος!

     Κι εδώ έγκειται ακόμη μία επιπλέον (πέραν του φιλοσοφικού υποστρώματος) υπεροχή των πολεμικών τεχνών έναντι της "αθλήσεως"!

ΕΚΣΤΑΣΗ, Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΣΙΩΣΗ

ΕΚΣΤΑΣΗ,

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΣΙΩΣΗ

«Έκσταση» (Αρχ. Δημ.):

η μετάθεση εκ της οικείας (κανονικής) θέσεως.

 

     Η έννοια «έκσταση» μεθερμηνεύεται πολλαπλώς, όμως, εν προκειμένω σημαίνει το, δι’  ατενίσεως και έξω των αισθήσεων,  δ ι α λ ο γ ί ζ ε σ θ α ι. Κατά την φιλοσοφική της σημασία, η «έκσταση» ορίζει την αποκοπήν από τον εξωτερικόν αισθητό κόσμο και, συχνά, με την πλήρη εκμηδένιση της ιδίας της προσωπικότητος («ε γ ώ») προκειμένου η ατομική συνείδηση να συνταυτισθεί με το  τ έ λ ε ι ο   άπειρον ον, το  π α ν! Και είναι εμφανές ότι, αν η «οικεία» («κανονική») θέση του ατόμου βρίσκεται εντός του κόσμου των αισθήσεων («αισθητού») η εξ αυτού μετάθεση ορίζει την «έκσταση».

     Η έκσταση συσχετίζεται στενότατα μέχρι πλήρους αποδόσεως του Ζεν, αφού εμπεριέχει: (α) Την απόσπαση του ατόμου από τον εξωτερικόν, αισθητό, κόσμο και τους αρνητικούς περισπασμούς του, (β) την υπέρβαση του καθηλωτικού «εγώ» και (γ) την τάση συνενώσεως της ατομικής συνειδήσεως με το «παν», το «σύμπαν», την υπερβατικήν Οντότητα.

     Ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πλωτίνος εξέλαβε την έκσταση ως ανάδυση της συνειδήσεως πέραν των ορίων της ατομικότητος, δίκην μυστικής συνενώσεως με την υπερβατικήν Οντότητα, ο δε Friedrich Nietzsche ήταν αυτός ο οποίος μετέφερε στην νεώτερην εποχή την μυθική μορφή του Διονύσου ως συμβόλου εκστάσεως. Τέλος, η έκσταση ακολουθείται ως «πρακτικό μονοπάτι» επί του οποίου επιτελούνται οι θεραπευτικές διαδικασίες του Τεγκερισμού (Σαμανισμού) όπως, επίσης και πολλών, ανά τον κόσμο,  ανιμιστικών προσεγγίσεων.

     Δυστυχώς, ανέκαθεν ο άνθρωπος, αντί της επίπονης φυσικής ασκήσεως προς επίτευξη της ευεργετικής καταστάσεως της εκστάσεως, επέλεγε την «χημεία» ψυχοτρόπων ουσιών προς επίτευξή της, αλλά αυτό είναι απολύτως καταδικαστέο διότι, στην περίπτωση αυτή, το μεν εκστατικό αποτέλεσμα δεν πιστώνεται στον ίδιο τον άνθρωπο αλλά στην υποβοηθούσα «χημεία», ενώ εκ της χρήσεως των ουσιών είναι βέβαιες φθοροποιές παρενέργειες οι οποίες όχι μόνον δεν επιτρέπουν στην ατομική συνείδηση την τελεία συνένωσή της με το παν, το σύμπαν, την υπερβατικήν Οντότητα, αλλά και καταστρέφουν, οργανικώς, το σώμα του χρήστη αυτών των, συχνά εξαρτησιογόνων, ουσιών.

     Κατόπιν αυτών, στην προσπάθειά μας να διεισδύσουμε στην ζενικήν ατραπό, θα πρέπει να λάβουμε υπ΄ όψη και την έκσταση ως «βακτηρία» της βαδίσεώς μας στον υπό «χαρτογράφηση» τομέα! Βεβαίως, η «βακτηρία» αυτή δεν πρόκειται για κάτι διαφορετικό, για κάτι επιπλέον εκ των όσων ήδη έχουμε αναφερθεί και αναλύσει αναφορικώς με το Ζεν και τις προσεγγίσεις του, όμως, αυτό το επιπλέον εννοιολογικό «κλειδί» μας βοηθά να κατανοήσουμε ακόμη βαθύτερα την όλην ενότητα των διόδων προσελεύσεως στον σκοπό της συνενώσεως με την υπερβατικήν Οντότητα που αποτελεί και τον ζενικό στόχο!

EUGEN HERRIGEL "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 9ο ΜΕΡΟΣ

 EUGEN HERRIGEL 

"ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 

9ο ΜΕΡΟΣ

     Την Κυριακή, 26η Φεβρουαρίου 2023, στις 16:00 μ.μ. και στην έδρα της Ομάδος, καλούνται τα Μέλη των «Ελλήνων Κενταύρων» στην ένατην ημερίδα διδασκαλίας της αναλύσεως του έργου "Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας" του Eugen Herrigel, το οποίο εντάσσεται στον κύκλο των, υποχρεωτικής παρακολουθήσεως, μαθημάτων για όλους τους μαθητές μας, όπως έχει αναγγελθεί από 22ας Ιουνίου 2022.

     Την ανάλυση του έργου θα υλοποιήσει ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" Εφιπποτοξότης Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης.

     Όσοι ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν αυτή την ένατη, δ ω ρ ε ά ν, ημερίδα θα πρέπει να έχουν μαζύ τους τρία ατομικά βέλη και, εάν διαθέτουν, Τόξο, διαφορετικά, Τόξο χορηγεί και η Σχολή μας, διότι δεν θα πρόκειται περί απλής διαλέξεως, αλλά θα συνοδεύεται με πρακτικήν εφαρμογή προκειμένου να κατανοηθεί πλήρως το περιεχόμενο της θεωρητικής εισηγήσεως. 

     Η διδασκαλία του σχετικού υποχρεωτικού μαθήματος δεν εξαντλείται κατ΄ αυτή την ημερίδα και όσοι ενδιαφέρονται να ιππεύσουν στην Σχολή των Αθηνών θα πρέπει να παρακολουθήσουν όχι μόνον αυτήν αλλά και τις υπόλοιπες (δωρεάν, όπως πάντοτε) με τις οποίες θα ολοκληρωθεί η διδασκαλία και θα υπάρξουν εγκαίρως ανακοινώσεις για την διεξαγωγή τους.

     Απαραίτητες προϋποθέσεις είναι η έγκαιρη αναγγελία προσελεύσεώς σας στο τ. 6977764737, τρία ατομικά βέλη και η ενδυμασία Ομάδος ή εντελώς μαύρη αμφίεση χωρίς διακοσμήσεις και επιγραφές.

Σελίδα Εκδηλώσεως Facebook ΕΔΩ

EUGEN HERRIGEL ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ 8ο ΜΕΡΟΣ

  EUGEN HERRIGEL

ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

8ο ΜΕΡΟΣ

Από τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων"

Εφιπποτοξότην Αριστοτέλην Ηρακλέους Καλέντζη

Το Περιεχόμενο του 8ου Μέρους

     Επίμονος και βασανιστικός ο Eugen Herrigel, σ΄ αυτό το μέρος του συγγράματός του, μας κρατά καθηλωμένους στην ουσία της μεγάλης διδασκαλίας που δεν είναι άλλη από τις σταθερές παραμέτρους της επιμονής στην υπέρβαση του «εγώ» με διαρκή προσήλωση σε μιαν επαναλαμβανόμενη ασκητική τελετουργία η οποία απαιτεί πλήρην αυτοσυγκέντρωση, κενότητα νου και δεν γνωρίζει «χρονόμετρα». Και την επίδραση του χρόνου μας την δίνει με το καλύτερο παράδειγμα, μιλώντας μας για την αντίδραση ενός φύλλου μπαμπού που δέχεται πάνω του το χιόνι με απάθεια και αδράνεια μέχρις ότου το βάρος του χιονιού το κάνει να υποχωρεί αφήνοντας το χιόνι να γλιστρήσει από πάνω του χωρίς καμιά επενέργεια! Ναι αυτή είναι η υπέρβαση του «εγώ» κι ο απαιτούμενος χρόνος για την επίτευξή της, Η ίδια η επιπροστιθέμενη πίεση από την επαύξηση του βάρους του χιονιού θα αποτινάξει το χιόνι, η ίδια η επιπροστιθέμενη πίεση από την επαύξηση της προσπαθείας υπερβάσεως του «εγώ» θα τοξεύσει το βέλος χωρίς την επενέργεια του Τοξότη! Κάθε βιασύνη θα σκοτώσει την επιτυχία της υπερβάσεως του «εγώ» και της τοξεύσεως! Ο χρόνος, εν προκειμένω, είναι πλήρως αδιάφορος και στόχος είναι το ίδιο το «εγώ» το οποίο δεν θα πρέπει να εμφανίζεται πουθενά όταν «αυτό» (το βέλος) «τοξεύεται»! Κι αυτό μπορεί να οδηγήσει τον εξασκούμενο σε ανία, απώλεια διαθέσεως για επίτευξη επιτυχίας, όμως, εκεί όπου υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για το γνωστικό αντικείμενο, εκεί ο εξασκούμενος θα επιμείνει και θα κατακτήσει το γέρας της επιτυχίας, άλλως θα παραιτηθεί και θα αποσυρθεί επικυρώνοντας, πρωτίστως, την έλλειψη ουσιαστικού ενδιαφέροντος και, δευτερευόντως, ίσως και την έλλειψη ικανοτήτων.

     Αλλά, ποιο είναι το ακριβές ζητούμενο, το «δια ταύτα» όπως ο ανυπόμονος «δυτικός» αναγνώστης θα απαιτούσε να πληροφορηθεί; Ο Eugen Herrigel προέβλεψε και γι αυτόν…

     …Η επιδιωκόμενη ζενική τόξευση είναι αυτή κατά την οποία, όπως την παρατηρεί ο εξωτερικός θεατής, η άφεση της χορδής δεν συνεπιφέρει κραδασμό του σώματος του Τοξότη! Ταυτοχρόνως, ο ίδιος ο Τοξότης εισπνέει και εκπνέει αβιάστως με αδιατάρακτην αυτοσυγκέντρωση και σταθερούς καρδιακούς παλμούς! Έτσι, ο Τοξότης περνά στην επόμενη βολή, έτοιμος και για κάθε περαιτέρω σωστή πράξη, ή το σημαντικότερο, κάθε περαιτέρω σωστή απραξία στην καθημερινότητά του. Μιαν απραξία η οποία συνεισφέρει τα μέγιστα στην ψυχικήν αταραξία η οποία είναι και η απώτατη επιδίωξη του Ζεν!     

     Επιμένει, όμως, ο συγγραφέας και μας "αιχμαλωτίζει" διδακτικότατα στον κόμβο, τον άρρηκτο δεσμό, της αξιοπρεπείας της σχέσεώς μας με τον Δάσκαλο και την διαγραφή κάθε προθέσεως εξαπατήσεώς του με τεχνάσματα που η αδυναμία μας μπορεί να επινοήσει. "Δίκης οφθαλμός ος τα πανθ΄ ορά" είναι το "μάτι" του Δασκάλου για τον Γερμανό Φιλόσοφο και αδύνατη η αποφυγή από την σαρωτική παρατήρησή του... Πίσω από το "βλέπειν" ένα διαπεραστικό "αντιλαμβάνεσθαι" ..."ψαύει" την απειρία του μαθητή, αποκαλύπτοντας κάθε πονηριά, κάθε τέχνασμα παρακάμψεως της ουσίας της διδασκαλίας.

     Σμίλη «αναγλύφων» αναμνήσεων το παραπάνω απότμημα μας επανέφερε ολοζώντανες εικόνες ατόμων στη δική μας Σχολή που διασταυρώθηκαν στο «δρόμο» μας με την μάσκα του «μαθητή» αλλά με πραγματικό πρόσωπο επιδειξία που, απλώς, επιδιώκει να αναδειχθεί ισότιμος του επαίοντος χωρίς όμως να κοπιάσει και να αντιμετωπίσει άξια την πρόκληση της πληρώσεως της αγνοίας με ιδρώτα. Σ΄ αυτή την Σχολή που δεν έχει Δάσκαλο αφού, αυτός, διδάσκει από μακριά, υπήρξαν επισκέπτες που θέλησαν να φτάσουν τον μακρινό Δάσκαλο εξαπατώντας εαυτούς και προσπαθώντας να στήσουν σκαμνάκι για ν΄ αψηλώσουν ώστε να  ε π ι δ ε ί ξ ο υ ν  και μόνον, δεξιότητες και Αξία! Και, όπως ήταν φυσικό, κατέρρευσαν όχι προ ημών, αλλά προ εαυτών των ιδίων, μη καταφέρνοντας να υπερβούν το αυτοκαταστροφικό «εγώ»! Διότι, το «μάτι» του Δασκάλου βλέπει κι από μακριά κι ελέγχει τα πάντα κι επισημαίνει κθι απορρίπτει κάθε λαθροχειρία… Κι ενώ οι παθόντες ούτε που το κατάλαβαν, εμείς πονέσαμε για το πάθημά τους κρατώντας αυτόν τον πόνο ως δικό μας μάθημα ζωής, σαν αμοιβή μας, μιας και καμιάν άλλη αμοιβή ποτέ δεν απαιτήσαμε διακονούντες μιαν πολεμική τέχνη όπως αυτή της Έφιππης Τοξοβολίας. Άλλωστε, είναι γεγονός η, αμφίπλευρη, φυσική πρόνοια ανταμοιβής και τιμωρίας των πάντων!  

  

H ημερίδα

    

     Αφού   πέρασαν  προ  πολλού οι Βάρβαροι  στην  Ελλάδα, σήμερα περιμέναμε την "Βαρβάρα", ή όπως "βάφτισαν" την αναμενόμενη σοβαρή κακοκαιρία με  χιονοπτώσεις  στην Αττική και άλλα ισχυρά καιρικά φαινόμενα, ενώ στα φορητά τηλέφωνά μας ηχούσε το ενοχλητικό προειδοποιητικό μήνυμα το οποίο στα αφτιά όσων μεγαλώσαμε στο Αμβούργο με θερμοκρασίες -25C και παγωμένο τον ποταμό Έλβα, ακούγονταν ως κάλεσμα στην ...παιδική χαρά! Κι έτσι, λοιπόν: "Η Μπάρμπαρα μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ, να την προϋπαντήσουμε με Τόξα στην αυλή!". Kαι την προϋπαντήσαμε τοξεύοντας, προετοιμάζοντας την 8η συνέχεια της παραστατικής αναλύσεως του βιβλίου "Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας" του Eugen Herrigel που είναι προγραμματισμένη για την επόμενη Κυριακή και που κάθε φορά απαιτεί λεπτομερή και προσεκτικότατη προετοιμασία από τον αναλαβόντα την παρουσίαση επί της Γραμμής Βολής. Διότι, πριν την παρουσίαση κάθε μέρους αυτού του βιβλίου ενώπιον μαθητών στην Γραμμή Βολής, ο ίδιος ο Εκπαιδευτής και παρουσιάζων, προετοιμάζει πάντοτε πρώτος εαυτόν!

  

     Με τον, κατά Eugen Herrigel, κανόνα της ζενικής τοξεύσεως, όπως   αυτός  παραδίδεται  σε τούτο το μέρος του βιβλίου του, είχαμε την ευκαιρία, επί τέλους, να   δοκιμάσουμε   μια   πρώτη, γενική, προσέγγιση  στο επιθυμητό αποτέλεσμα και, κατ΄ αυτή την προπαρασκευαστικήν ημερίδα, μελετήσαμε την περιγραφόμενη από τον συγγραφέα αταραξία του κορμού κατά την άφεση της χορδής!

     Αν και «ακούγεται» απλή, αυτή η αταραξία με κύρια ένδειξη την απουσία κραδασμών δεν είναι διόλου εύκολη και τούτο δεν οφείλεται διόλου στον Μογγολικό εξοπλισμό (Τόξο και βέλη) με τον οποίο, αυτή την φορά, επιλέξαμε για να προετοιμαστούμε. Με τέλεια ρυθμισμένη την αναπνοή, με πλήρη έκπτωση του «εγώ», μόνοι μέσα στον χώρο και με υψηλήν αυτοσυγκέντρωση, η αταραξία, η έλλειψη κραδασμών στον κορμό κατά την έφεση της χορδής δεν είναι κάτι εφικτό και η τελική αίσθηση της αποτυχίας δείχνει πόσο πρέπει να επιμείνουμε στην σωστή τόξευση, όπως, άλλωστε, βασανίστηκε να επιτύχει κι ο Γερμανός συγγραφέας και Δάσκαλός μας.

     Ο βιαστικός «Δυτικός αποκρυπτογράφος» της καταστάσεως ίσως έσπευδε να εκφράσει την βεβαιότητα ότι ο ένοχός της, ασφαλώς, θα ήταν ο αριθμός των μυών που συνεργούν στην τόξευση και η αδυναμία σύντονης επανατάξεώς τους μετά τα επαγόμενα αποτελέσματα εκ της αφέσεως της χορδής κι αυτό, ίσως, να ήταν η εξήγηση, αν και όπως το βιώσαμε, υπεράνω κι αυτής της προσεγγίσεως υπήρχε το «κάτι άλλο» που χάλαγε το ιδανικό τελικό ζητούμενο. Τι ήταν αυτό το «κάτι άλλο»; Ήταν κάτι το ανατομικό ή κάτι το έχον σχέση με την απαιτούμενη εξιδανίκευση των παραμέτρων όπως με τον …απεγκλωβισμό μας από το «εγώ» στον βαθμό που αυτό απαιτείται από την ζενική προσέγγιση; Aν και αρχαριότατος μαθητής ο γράφων, αντελήφθη ότι, όντως, αυτό ήταν! Ο ίδιος, παραμένοντας προσκεκολλημένος στο λάθος να νομίζει ότι τόξευε αυτός κι όχι «αυτό» επανελάμβανε την εμμονικήν ατέλεια, αλλά χωρίς Δάσκαλο, δεν θα ήταν δυνατόν να καταλήξει με την πρώτη απόπειρα στο τέλειο αποτέλεσμα, θεωρώντας ότι έχει μπροστά του αρκετό χρόνον εξασκήσεως, κάτι που το διευκρίνισε με παρρησία και σε όσους παρέστησαν επί της Γραμμής βολής κατά την παρούσα παραστατικήν ανάλυση αυτού του μέρους του «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας».    

     Aς αναλογισθούμε τα μεγέθη του εγκεφάλου μας που  είναι και το πλέον πολύπλοκο,  ίσως  και ωραιότερο  μέρος   του  σώματός μας το οποίο, όμως, παραμένει  αθέατο, κρύβοντάς μας  την ωραία θωριά του! Αυτό, λοιπόν, το φυσικό θαύμα του οποίου ο κυβισμός  στον   Homo  Erectus ήταν   850 - 1100cc, ενώ στον σημερινό  Άνθρωπο (εδώ   και  40.000 χρόνια) φθάνει 1200 - 1500 cc, διαθέτει, περίπου, 100 δισεκατομμύρια νευρώνες που είναι τα εγκεφαλικά κύτταρα, καθένας δε από τους οποίους διαμορφώνει χιλιάδες έως και εκατοντάδες συναπτικές συνδέσεις που συνιστούν τους μεταξύ των νευρώνων «δεσμούς» που αριθμούν περίπου 1000 τρισεκατομμύρια συνδέσεις κάθε μια από τις οποίες έχει την δική της μορφή, λειτουργική υπόσταση και σημασία στην όλην εγκεφαλική διαπλοκή. Και όλα τούτα αποτελούν μόνον ένα μέρος του εγκεφάλου, καθώς πλάι σ’ αυτό εντοπίζουμε και τα νευρογλοιακά κύτταρα με τον υποστηρικτικό ρόλο τους τα οποία είναι περίπου 50 γύρω από κάθε νευρώνα. Το μισό περίπου μέρος του εγκεφάλου αποτελείται από την φαιά ουσία, το λιπώδες «μονωτικό» υλικό το οποίο συνεργεί στην μετάδοση των μηνυμάτων του εγκεφάλου, το οποίο, εάν ανεπτύσσετο θα διεμόρφωνε μια λωρίδα αρκετή ώστε να περιτυλιχθεί δύο φορές γύρω από την γη. Κι όλο αυτό το τεράστιο υλικό, εγκλωβισμένο μέσα στο κρανίο να ζωντανεύει και να πάλλεται με τις σκέψεις, τις εμπειρίες, τις εντυπώσεις και τα καθημερινά ερεθίσματα.

     Κι όμως… αν και κανείς δεν κατακτά πλήρη την μεγάλη ζενική διδασκαλία μελετώντας έστω και ένα ιδανικό βιβλίο όπως το «Ζεν στην τέχνη της Τοξοβολίας» του Eugen Herrigel, εν τούτοις όσο διεισδύουμε στην διδασκαλία του νιώθουμε, σιγά-σιγά, το κάθε μόριο του εγκεφάλου μας να μεγεθύνεται και να εκρήγνυται εκτός κρανιακής κάψας κατακλύζοντας όχι απλώς την Γραμμή Βολής αλλά ολόκληρο το σύμπαν. Ακόμη και στον προθάλαμο της υπερβατικής εμπειρίας αν κάποιος έχει καταφέρει να εισχωρήσει, αμέσως νιώθει την ευεργεσία της αντιληπτικής και συνειδησιακής διευρύνσεως να κατευθύνει τα βήματά του προς το φως του «σατόρι».

     Κι αυτή την φορά, με όλους τους παρόντες στην ημερίδα να αποτελούν τον βασικό «πυρήνα» αυτών που παρακολουθούν συστηματικώς τούτη την παραστατικήν ανάλυση, διαπιστώθηκε ότι, απλώς και μόνον η συμμετοχή τους σε μιαν «επιδερμική» και μόνον ανάπτυξη, είχε τα θετικά της οφέλη. 

     Διότι σήμερα παρατηρήσαμε σε όλους μιαν απειροελάχιστη μεν, πραγματική δε αποδέσμευση από το «εγώ» με την παράλληλη μεγέθυνση του ενστίκτου στην τοξευτική διαδικασία, χωρίς βεβαίως, ούτε καν, να εννοούμε τον πλήρη απεγκλωβισμό από το «εγώ» ή τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ενστίκτου στην άφεση της χορδής. Γενικώς, όμως, μετά από μία ενδεικτική εισαγωγή, χαρήκαμε στους παρόντες και προς το τέλος της ημερίδος την χαλαρότερη στάση του κορμού τους, κάτι στο οποίο στοχεύσαμε εξ αρχής.

     Βεβαίως και η ημερίδα άρχισε με ασκήσεις αναπνοής για την καλύτερη οξυγόνωση του περιεχομένου του κρανίου μας και των επιμέρους απαρτιζόντων μερών του!

     Κατά τις ασκήσεις που ακολούθησαν δόθηκε έμφαση, αν όχι στον προς το παρόν ανέφικτο απεγκλωβισμό από το «εγώ», τουλάχιστον, στην υπόμνηση αυτής της μονοδρομικής προτεραιότητος!

     Εστιάζοντας την προσοχή των παρισταμένων επί της Γραμμής Βολής στον κορμό του Τοξότη, ο Εκπαιδευτής, αφού τόξευσε επανειλημμένως, τους ζήτησε να διατυπώσουν τις παρατηρήσεις τους επί του κορμού του κατά την διάρκεια των τοξεύσεων και εκείνοι (τρεις εκ των τεσσάρων) ευστοχότατα υπεγράμμισαν την «απάθεια» του κορμού χωρίς κινήσεις και συσπάσεις, κάτι που ήταν και το ζητούμενο της ημέρας.

          Η επαρκής οξυγόνωση εκ των αναπνευστικών ασκήσεων και η «εγγραφή» στην μνήμη της εικόνας ενός «απαθούς» κορμού Τοξότη, μάλλον λειτούργησε ευεργετικώς για τους Συνασκουμένους, συνεχίζοντας το πρόγραμμα της ημερίδος.

     Επελέγησαν διάφορες ασκήσεις με κλιμάκωση του βαθμού δυσκολίας στάσεως, με σταθερό αποτέλεσμα.

      

     Η διείσδυση στο πνεύμα του Ζεν δεν είναι υπόθεση ενός μαθήματος, ίσως, ούτε μιας ζωής. Και, δυστυχώς, ο ανυπόμονος άνθρωπος, ιδιαιτέρως ο δυτικός βιάζεται για ένα «χειροπιαστό» αποτέλεσμα, συχνά, αποφεύγοντας κάθε «κάματο», όχι απλώς σωματικό αλλά και …διανοητικό, επιδιώκοντας έναν «κότινο» ο οποίος δεν του αξίζει! Κι αυτό μας  θυμίζει τον αισώπειο μύθο του «Γεωργού και των Παιδιών του»:

     «Γεωργός τις μέλλων καταλύειν τον βίον και βουλόμενος τους εαυτού παίδας πείραν λαβείν της γεωργίας, προσκαλεσάμενος αυτούς έφη’ “Παίδες εμοί, εγώ μεν ήδη του βίου υπέξειμι, υμείς δ΄ άπερ εν τη αμπέλω μοι κέκρυπται ζητήσαντες, ευρήσετε πάντα”. Oι μεν ουν οιηθέντες θησαυρόν που κατορωρύχθαι, πάσαν την της αμπέλου γην μετά την αποβίωσιν του πατρός κατέσκαψαν. Και θησαυρώ μεν ου περιέτυχον, η δε άμπελος καλώς σκαφείσα πολλαπλασίονα τον καρπόν ανέδωκεν.» 

     (Λίγο πριν πεθάνει ένας γεωργός, θέλοντας να αποκτήσουν τα παιδιά του πείρα της γεωργίας, τα μάζεψε και τους είπε: «Παιδιά μου…εγώ αφήνω πια τη ζωή, όμως εσείς να ψάξετε να βρείτε όλα όσα είναι κρυμμένα στο αμπέλι μου». Τα παιδιά, πιστεύοντας ότι κάπου εκεί υπήρχε κρυμμένος θησαυρός, μετά τον θάνατο του πατέρα τους κατέσκαψαν κάθε σπιθαμή του αμπελιού. Βεβαίως, θησαυρό δεν βρήκαν, αλλά το αμπέλι που σκάφθηκε καλά, απέδωσε πολλαπλάσιο καρπό.)

     Και αυτός ο μύθος που μας θυμίζει ότι ο πραγματικός θησαυρός του Ανθρώπου είναι ο πραγματικός του κάματος προς επίτευξη ενός στόχου, πουθενά αλλού δεν βρίσκει εφαρμογή όσο στην περίπτωση της ζενικής «αναζητήσεως» κατά την οποίαν απαιτείται επιμονή και συστηματική προσπάθεια η οποία κουράζει αλλά, εν τέλει αποδίδει καρπούς!

     Αυτούς δε τους καρπούς δρέψαμε «εν σμικρώ» και κατά την παρούσα ημερίδα όταν επιχειρήσαμε μιαν αναδρομή στο πνεύμα των προηγουμένων συνεδριών και στα διδάγματά τους.

     Οι παριστάμενοι οι οποίοι αποτελούν και το «σώμα» των τακτικώς παρακολουθούντων την ανάλυση του συγγράμματος του Eugen Herrigel, αν και αιφνιδιάστηκαν με την διαδικασία, εν τούτοις, έπεισαν ότι κινούνται στην σωστή τροχιά της κατανοήσεως της διδασκαλίας του Γερμανού Φιλοσόφου, έχοντας ήδη «θεμελιώσει» ένα σωστό ξεκίνημα.

     Οι οκτώ, μέχρι στιγμής, ημερίδες, δείχνουν ότι ξεκινήσαμε και ήδη «σκάβουμε» όλοι μαζύ την «άμπελο» του Ζεν με βέβαιη την προοπτική της συνεχίσεως της «ανασκαφής» μέχρι «πολλαπλασίου καρπού», όπως θα έγραφε και ο Αίσωπος!

     Και σ΄ αυτή την περίπτωση, ο «καρπός» δεν έχει ποσοτική σημασία, αλλά ποιοτική, η οποία κατοπτρίζεται στην καθημερινότητα εκείνου ο οποίος καλλιεργεί την «άμπελο» καλλιεργώντας τον εαυτό του! 

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

Συνεχίζεται...