"ΘΝΗΣΚΟΥΣΑ" Η ...ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ;

 "ΘΝΗΣΚΟΥΣΑ" Η ...ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ;

     Mόνος πραγματικός κι αναφαίρετος πλούτος για τον Άνθρωπο είναι η γνώση και η πηγή της γνώσεως είναι και η εμπειρία του, αλλά, κυρίως, το καταγεγραμμένο απόσταγμα που ξεχειλίζει από τις σελίδες των βιβλίων με τα οποία ο χρόνος γεμίζει τα ράφια των Βιβλιοθηκών, όπως και της δικής μας, των "Ελλήνων Κενταύρων". Και κάθε φορά που ακούμε κάποιον επισκέπτη μας απορημένο να μας ρωτά "Μα καλά, όλα αυτά τα βιβλία τα έχετε διαβάσει;" ψάχνουμε να βρούμε λόγια για να του απαντήσουμε ότι όχι μόνον τα έχουμε διαβάσει αλλά και τα διαβάζουμε συνεχώς και για πολλοστή φορά διότι, κάθε φορά, κάθε που τα ξεφυλλίζουμε μελετώντας το περιεχόμενό τους ανακαλύπτουμε και κάτι καινούργιο, κάτι που ποτέ προηγουμένως δεν το είχαμε προσέξει, όπως κι αυτή την φορά, ξανα-μελετώντας ένα βιβλίο που το πιάνουμε συχνά στα χέρια μας.

     Αυτό το βιβλίο εκδόθηκε το 1935 και είναι τυπωμένο με χαρακτήρες Fraktur τους οποίους πολλοί γνωρίζουν ως "Γοτθικούς", όπως ακριβώς συνηθίζονταν στην Γερμανία ιδίως κατά την περίοδο του III Reich. Άλλωστε, βρισκόμαστε δύο μόλις χρόνια μετά την ανάδειξη, κατόπιν εκλογών, ως Καγκελαρίου του Αδόλφου Χίτλερ και όλες οι τότε εκδόσεις χαρακτηρίζονταν από υψηλή ποιότητα περιεχομένων με το τελικό εκδοτικό αποτέλεσμα πάντοτε σε καλλιγραφικά Fraktur. Κι αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο, σε εξαιρετικό χαρτί και εκτύπωση είναι ένα σύγγραμμα 211 σελίδων του Ferdinand Lessing με τίτλο "ΜONGOLEN". Ο Γερμανός συγγραφέας Ferdinand Lessing (1882-1961) υπήρξε σπουδαίος σινολόγος και βαθύς γνώστης του Λαμαϊσμού ώστε να είναι δεδομένη η αυθεντία του, ενώ, παραλλήλως, τα πέντε μεγάλα ταξίδια του στην Άπω Ανατολή (όπως φαίνονται στον, παραπάνω, χάρτη) τον "πίστωσαν" και με μιαν επιτόπια γνώση πολλών αντικειμένων με τα οποία καταπιάστηκε. Κι όμως, αυτός ο διανοητής της Ανατολής και των όσων την συνθέτουν δεν απέφυγε το λάθος και το λάθος αυτό κατεγράφη στο βιβλίο του με μία απλή λέξη στην λεζάντα μιας φωτογραφίας...

     "Sterbende" (θνήσκουσα) η λέξη, γραμμένη, όπως και όλο το βιβλίο, με τυπογραφικούς χαρακτήρες Fraktur και, κάτω από την φωτογραφία του Τοξότη η λάθος φράση: "Μία θνήσκουσα Τέχνη", εννοώντας την ...Τοξοβολία! Έτσι ο συγγραφέας είδε την Τοξοβολία τον 20ό αιώνα με την δυτικότροπη σκέψη του σε μιαν εποχή υπεραναπτύξεως της τεχνολογίας όταν οι κοινωνίες, χάρη στη καθημερινή ευκολία τους, έσπευδαν να αποτινάξουν παραδοσιακές τέχνες που τις στήριξαν επί αιώνες, μεταξύ των οποίων και την Τοξοβολία. Κι όμως! Απεδείχθη ότι πλείστες όσες παραδοσιακές τέχνες, μεταξύ των οποίων και η Τοξοβολία, όχι μόνον δεν ήσαν απορριπτέες αλλά και τους έμελλε να αναπτυχθούν ακόμη περισσότερο αποκαλύπτοντας οφέλη πολύ μεγαλύτερα της επιδερμικής τους, τελικώς, "πρακτικότητος".

     Πράγματι, η Τοξοβολία, μετά την ραγδαία άνθιση της τεχνολογίας απεκάλυψε τον ψυχωφελή "εσωτερισμό" της αναδεικνύοντάς τον σε "ίαμα" ψυχής σε μιαν εποχή υψηλών εντάσεων ως συνεπειών του τρόπου ζωής που συνεπάγεται το πλαίσιο της τεχνολογικής αναπτύξεως. 

     Δεν είναι, άλλωστε, αμελητέο το ότι σήμερα, η Τοξοβολία ανθεί παντού στον πλανήτη και σε μια "γωνιά" του, όπως η σημερινή Ελλάδα, δεν ανθεί απλώς ως πολεμική τέχνη και ως άθλημα αλλά κορυφώνεται και ως διαδικασία ενισχύσεως του ανθρωπίνου ενστίκτου "δίδοντας όραση" σε τυφλούς, όπως συμβαίνει στην Σχολή Τυφλών Τοξοτών και Εφιπποτοξοτών των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας"! 

     Και τον 21ο αιώνα, η Τοξοβολία αναφαίνεται ανελισσόμενη, όχι μόνον ως υψηλή τέχνη ευρύτατης αποδοχής με πολλαπλασίως περισσότερες "εστίες" καλλιεργείας της ανά την υδρόγειο, αλλά και ως απαραίτητο μέσον "ισορροπίας" του Ανθρώπου εν μέσω ενός περιβάλλοντος εχθρικού για την υπαρξιακή γαλήνη του, διαψεύδοντας την απαισιόδοξη λεζάντα της φωτογραφίας του αειμνήστου Ferdinand Lessing.