ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΡΙΧΤΑΡΙΑ, ΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ...ΜΑΔΡΙΓΑΛΙΑ

     Φαίνεται ότι όταν απομακρύνεσαι από το καθωσπρεπιλίκι και θέτεις υπό παραίτηση την σοβαροφάνεια καταφέρνεις το πραγματικά καθωσπρέπει και λειτουργείς πραγματικά σοβαρά.

     Κι αυτό το εξαίσιο χειμωνιάτικο βράδυ, ένα ακόμη συναπάντημα ωραίων Ανθρώπων που κατέληξε σε μια, πραγματικά, ψυχικήν ευωχία, ήταν ακόμη μια ευτυχής συγκυρία θεατρικής ωφελιμότητος αλλά και ποιοτικής συναναστροφής από τις σπάνιες στη στεγνότητα των κοινωνικών σχέσεων της εποχής μας.

     Απόψε, σ΄ ετούτο το γόνιμο τετράωρο που κύλησε χωρίς κανείς μας να το καταλάβει, ο Γιάννης Δρίτσας δίδαξε την σημασία της αναπνοής στην εκφορά του λόγου, εν μέσω ομαδικού κεφιού και ηχηρών ...μαδριγαλίων που αποτελούν το αγαπημένο μουσικό είδος του, μοναδικού, Οικοδεσπότη!

     Σημαντικότατο θέμα για τον ηθοποιό, όπως και για τους μαθητές της Σχολής του Ιππικού μας Θεάτρου.

     Αναλυτικός, περιγραφικός, γλαφυρός στη διδασκαλία του ο Γιάννης Δρίτσας, σ΄ αυτή την πρώτη για το νέο έτος πρόβα του "Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη", αν και κράτησε πολύ ώρα σε εγρήγορση τους μαθητές του, κανείς δεν κουράστηκε με την γοργή ροή αυτού του μοναδικού εσπερινού μαθήματος που ξεκίνησε στις οκτώ και έληξε λίγο πριν τα μεσάνυχτα.

     Πολλή διδασκαλία, άφθονες ασκήσεις, αρκετή ανάλυση κι όλα τούτα μέσα σε μία ατμόσφαιρα ενθουσιώδη με έκδηλη την αγάπη και την αλληλεγγύη σε μια δύσκολη μαθησιακή ατραπό, των παρευρισκομένων.  

     Αλλά, σήμερα, η Ζηνοβία μας είχε την ευγενή πρόνοια να φέρει και την πρωτοχρονιάτικη πίτα την οποία, στο τέλος κόψαμε.

     Μια πίτα με θεσπέσιο άρωμα και μοναδική γεύση ήταν φυσικό να γίνει ανάρπαστη αλλά, κανένας δεν είχε βρει το φλουρί ώσπου...

     Ώσπου ο Οικοδεσπότης άρχισε να "σκαλίζει" τα τυπικά κομμάτια που παρέμεναν ανέγγιχτα, της Ομάδος, του σπιτιού και της ...γάτας στης οποίας το κατάλευκο κομμάτι "φώλιαζε" το φλουρί!

     Περιττή κάθε περιγραφή του τι ακολούθησε με τον Οικοδεσπότη αγκαλιά με την τυχερή, πανέμορφη, τετράποδη να πανηγυρίζουν για το εύρημα!

     Κι ως φαίνεται από τις πρώτες, κιόλας, στιγμές του νέου χρόνου, κάμποση τύχη επιφυλάσσει η ειμαρμένη στην Ομάδα μας.

     Με την φροντίδα του Γεωργίου, διαφαίνεται στον ορίζοντα και η κάλυψη μιας βασικής λεπτομερείας για την ολοκλήρωση της σκηνικής αρτιότητος του υπό προετοιμασία έργου: Ήδη δείχνει να συμπληρώνεται και η εκκρεμότητα του χορού της σκηνής finale όπως την οραματίστηκε ο συγγραφέας του έργου... Και, μάλιστα, με την πλέον ευοίωνη προοπτική... Και τι καλύτερο, λίγο πριν χωρίσουμε να επιβεβαιώνουμε να βρεθούμε αύριο στο Ιππευτήριο για να χαρούμε τους όμορφους Ίππους που θα μας περιμένουν... Τι καλύτερο...;