ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΓΟΝΕΙΣ ΟΛΒΙΟΙ, ΟΛΒΙΩΝ ΤΕΚΝΩΝ...

     Η νεαρή Κατερίνα, από τις άριστες μαθήτριες της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", έτοιμη να δώσει τις εξετάσεις της ως υποψήφια Εφιπποτοξότρια, σήμερα έδειξε την ικανότητά της στο Ιππηλάσιο, ένα βασικό εκπαιδευτικό κεφάλαιο της Εκπαιδεύσεως των μαθητών μας.

     Αυτοσυγκεντρωμένη, αποτελεσματική, ακριβής και, προ παντός, γενναία, ιππεύοντας επί δύο ώρες απέδειξε ότι ένα μικρό "εύθραυστο" κοριτσάκι μπορεί να αναδειχθεί σε σκληρό αντίπαλο και έφιππο χρήστη των όπλων σε βαθμό που μπορεί να ξαφνιάσει! 

     Κυρίως, ένα μυαλό ευκίνητο, ευέλικτο, νευρώδες, όπως ακριβώς και το σώμα που δείχνει να ηρεμεί νωχελικά χαϊδεύοντας ένα γατάκι, αλλά χωρίς να βραδύνει να μετατραπεί σε αίλουρο όταν χρειασθεί...  Η ...κλασική παιδαγωγική των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"!

     Όσο παρατηρούμε τους μαθητές μας τόσο νοιώθουμε υπερήφανοι για τα νέα Ελληνόπουλα και τις ικανότητές τους και νοιώθουμε ακόμη πιο υπερήφανοι όταν πίσω και πάνω από αυτές τις ικανότητες παρατηρούμε το ήθος τους  που είναι εμφανές καθ'  όλη τη διάρκεια του μαθήματός τους.

     Αν και σήμερα ζητήθηκαν δύσκολα πράγματα από την μικρή Κατερίνα εκείνη έσφιξε τα δόντια και τα κατάφερε τέλεια.

     Ας σημειωθεί ότι η σπάθη που χρησιμοποίησε σε μερικές από τις σημερινές ασκήσεις της ζυγίζει δυόμιση φορές όσο μια κανονική προοριζόμενη για ανδρικά χέρια κι όμως, η μικρούλα αυτή κατάφερε να εκτελέσει έφιππη και εν κινήσει όλα τα κοψίματα που της ζητήθηκαν σφίγγοντας τα δόντια από το βάρος του όπλου της.

     Όμως, τίποτε το τυχαίο μιας και η Κατερίνα είναι κόρη της Μαριάνθης, μιας γυναίκας που την "σπουδάζεις" μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της "Εγκλωβισμένοι σ'  έναν μύθο", ενός λογοτεχνήματος που ξεχειλίζει από τη δύναμη της τρυφερότητος, όπως ακριβώς κι ο ουρανός της Σπάρτης που φαίνεται ότι την εμπνέει. Γιατί, η Μαριάνθη, όπως και αρκετά άλλα Μέλη της Ομάδος μας γεννά δυνατό γραπτό λόγο όπως γεννά και δυνατά παιδιά σαν τη Κατερίνα της που, όπως τις χαιρόμασταν σήμερα και τις δύο, τη μία πλάι στην άλλη, θυμηθήκαμε ότι μέσα στη περιρρέουσα κοινωνική παρακμή εξακολουθούν να ανθίζουν ακμάζοντες Έλληνες!

     Γενναίοι παραμένουν οι Έλληνες και στην εποχή μας, ολίγιστοι αλλά γενναίοι και, προ παντός, όλβιοι κάτω από τη σκιά του ...Ταϋγέτου! Και κάπου εκεί στα Μαύρα Λιθάρια, ή και στα Καλύβια Θορικού, μπορεί ένας Ίδας ή μια Κατερίνα να κρατούν το ίδιο επιδέξια ένα σπαθί απειλώντας κάποιον Άλεξ ή μιαν ...αδυναμία που έχει να κάνει με παιδικά χέρια.

     Όλβιοι κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι σ΄ ετούτη την Ομάδα απολαμβάνοντας τα Μέλη μας να γυμνάζονται και να ασκούν το πνεύμα τους παράγοντας έργο Πολιτισμού επάνω ή και κάτω από τον Ίππο... Κι όταν αναλογιζόμαστε ότι στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" μπορεί οι Συγγραφείς να είναι τόσοι όσοι και οι ...Εφιπποτοξότες, νοιώθουμε ακόμη πιο υπερήφανοι! Αυτή η Ομάδα πραγματικά αποτελεί κοινωνική "ποιοτική όαση"! Μάλιστα, απόψε, λίγο μετά τη λήξη των μαθημάτων, χαρήκαμε πάνω στο τραπέζι το νέο βιβλίο ακόμη ενός Μέλους μας: Σακίλα, συγχαρητήρια, εξαιρετικό το πόνημά σου!