Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

ΚΡΙΤΙΚΗ : ΑΥΤΗ Η ΑΚΑΝΘΩΔΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ!


     Κάποτε νόμισα ότι συνταξιοδοτούμενος θα απηλλασσόμην από το βαρύ φορτίο του επαγγελματικού αντικειμένου μου που δεν ήταν άλλο από την κριτική του λυρικού θεάτρου. Βαρύ, πραγματικά, διότι από ένα "γλίστρημα" της πένας μπορούσε να θιγεί η καριέρα ενός καλλιτέχνη, μπορούσε να θιγεί η ίδια η Τέχνη. Πολύ αργότερα κατάλαβα ότι η κριτική είναι υποχρέωση βίου όσων ενδιαφερόμεθα για την βελτίωση της ζωής και του Κόσμου και, καθ' όλη τη διάρκεια ενός υπεύθυνου βίου, η προσοχή προς αποφυγή "γλιστρημάτων" θα πρέπει να παραμένει αμείωτη.


Το (πρώτο) υπό κρίση βιβλίο.

     Και να που πρέπει να ξαναγράψω κάποιες παρατηρήσεις για ένα από τα ελάχιστα ελληνόγλωσσα βιβλία Ιππικής που κυκλοφορούν αυτό τον καιρό, με πρόθεση όχι να "καυτηριάσω" αλλά να αναδείξω κάποια ουσιαστικά και μέχρι στιγμής άλυτα προβλήματα ιππικής εκπαιδεύσεως στη σημερινή Ελλάδα. 

Το επίσημο εκπαιδευτικό εγχειρίδιο της Γερμανικής Ομοσπονδίας Ιππασίας.

     Είναι γνωστό το πόσο βασικό είναι το εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για έναν εκπαιδευόμενο αλλά και για το ίδιο το εκπαιδευτικό αντικείμενο κυρίως εκεί όπου οι συνθήκες δεν ευνοούν την απόκτηση πρακτικής εμπειρίας. Για τον Μογγόλο εκπαιδευόμενο Ιππέα ένα έντυπο εκπαιδευτικό εγχειρίδιο Ιππικής θα ήταν περιττό διότι ο Μογγόλος γεννιέται ανάμεσα σε αγέλες Ίππων και πεθαίνει μέσα σ' αυτές! Αντιθέτως, για τον Έλληνα  ο οποίος ζει σε αστικό περιβάλλον, συχνά χωρίς καν κατοικίδιο και πλησιάζει τον Ίππο σε μεγάλη ηλικία, το εκπαιδευτικό εγχειρίδιο Ιππικής είναι απαραίτητο τόσο για τον ίδιο όσο και για την ανάπτυξη της Ιππικής στην Ελλάδα.Το ίδιο ισχύει και για πολλές δυτικές χώρες οι κορυφαίες εξ αυτών ανεγνώρισαν εγκαίρως την σχετική ανάγκη και, δια των επισήμων Ομοσπονδιών Ιππασίας τους εξέδωσαν σχετικά εκπαιδευτικά εγχειρίδια προκειμένου να αναπτύξουν την εθνική Ιππική τους, αλλά και την εθνική οικονομία τους μέσω της Ιππικής η οποία δεν παύει να αποτελεί έναν ισχυρό εθνικό οικονομικό παράγοντα. Aυτά, όμως,είναι "άγνωστες λέξεις" για μία χώρα που μοίραζε ...διακοποδάνεια στους πολίτες της για να τα ξεχρεώνει, κατόπιν,στο Δ.Ν.Τ...

Το επίσημο εκπαιδευτικό εγχειρίδιο της Αυστριακής Ομοσπονδίας Ιππασίας.

     Δυστυχώς, με την "Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας" δεν συμβαίνει το ίδιο διότι οι "επικεφαλής" της είναι απλοί διαχειριστές και όχι άνθρωποι προερχόμενοι από την Ιππική, χωρίς ειδικές γνώσεις και, κυρίως, χωρίς βούληση αναδείξεως της Ιππικής τόσο ως Τέχνης όσο και ως παιδευτικής παραμέτρου της ίδιας της Κοινωνίας μας. Έτσι, στη σημερινή Ελλάδα,η πρωτοβουλία της συγγραφής ιππικών εκπαιδευτικών εγχειριδίων επαφίεται στις προθέσεις ιδιωτών, προθέσεις οι οποίες σκοντάφτουν τόσο στην απουσία συντεταγμένου πλάνου ιππικής εκπαιδεύσεως (ευθύνη της "Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιππασίας") όσο και στην "αγνότητα" (εισπρακτική διάθεση) ενός εκάστου συγγραφέως κι εκδότη.

Άψογη στη ...κομμωτική η "δυτική Ιππασία"! Στα υπόλοιπα, όμως...;

     Επανερχόμενοι στο υπό κρίση βιβλίο με τίτλο "ΑΛΟΓΑ, Το πλήρες βιβλίο για τη Φροντίδα τους", του συγγραφέως Tim Hawcroft, εκδόσεων "Βασδέκη" (1999), θα πρέπει να πούμε ότι στην ελληνόγλωσση εκδοχή του δείχνει την "εικόνα" δύο ξεχωριστών "βιβλίων" : αφ' ενός, ενός ιππολογικού και, αφ' ετέρου, ενός ιππιατρικού. 

Η "ταυτότητα" του βιβλίου.

     Κατ' αρχήν, στην ταυτότητα της εκδόσεως δεν εμφανίζεται όνομα μεταφραστού αλλά η αόριστη διατύπωση ότι "Η μετάφραση και η επιμέλεια έγινε από το επιτελείο των εκδόσεων Βασδέκη". Επειδή, όμως, η μετάφραση ιππικού συγγράμματος προϋποθέτει απολύτως ειδικευμένο μεταφραστή ( η Ιππική εμπεριέχει κινδύνους ζωής και δεν προσφέρεται σε φιλολογικούς μεταφραστές αλλά σε ειδικευμένους γνώστες του αντικειμένου) φρονούμε ότι ένας οιοσδήποτε εκδοτικός οίκος δεν διαθέτει, κατ' ανάγκη, μεταφραστή ιππικών συγγραμμάτων (πολύ, δε, περισσότερο "Επιτελείο"...) και τούτο, δυστυχώς, φάνηκε και στην περίπτωση του υπό κρίση βιβλίου. Και φάνηκε, όχι κατά το ιππιατρικό του "σκέλος" το οποίο διακρίνεται ως απολύτως ικανοποιητικό, αλλά κατά το ιππολογικό του το οποίο κρίνεται ως απολύτως ανεπαρκές (μεταφραστικώς) έως και επικίνδυνο (πρωτογενώς συγγραφικό)! Ας τα πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά τους...

"Η ηνία" θα ήθελε να γράψει ο υποτιτλίζων... 

Το "ινίο" (=οστούν, ινιακόν) θα έπρεπε να γραφεί...

     Εν αρχή ην ο λόγος και δεν θα παραγνωρίσουμε ότι επί χρόνια εκκρεμεί από πλευράς "Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιππασίας" η έκδοση επισήμου εντύπου εγχειριδίου ιππικής ορολογίας προς αποφυγή της επικρατούσας "βαβυλωνίας" η οποία δεν ευνοεί καθόλου την Ιππική στην Ελλάδα! Απορούμε με την "Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας" πως διαχειρίζεται πακτωλό δημοσίων και ιδιωτικών χορηγιών μη ξεκαθαρίζοντας στον κόσμο της την διαφορά του "ηνίου" (=χαλινός) από την "ηνία" (=γκέμι) και το "ινίο" (=οστούν κεφαλής)! Ο αντίκτυπος αυτής της παραλείψεως είναι εμφανής και στο παρόν βιβλίο όπου η σύγχυση των προαναφερθέντων τριών βασικών όρων, κυριολεκτικώς, σαστίζει τον αναγνώστη. Και το γλωσσικό πρόβλημα του παρόντος βιβλίου, δυστυχώς, δεν εξαντλείται εδώ.


Ήσσονος, μεν,σημασίας, δυσχεραίνει δε σοβαρά κατά την εννόηση.

     Μία ατελής τελική διόρθωση του όλου κειμένου δείχνουν αβλεψίες όπως η παραπάνω. Το δυστύχημα είναι ότι οι συγκεκριμένες αβλεψίες, αν και ήσσονος σημασίας, παρακωλύουν την ροή της μελέτης του αναγνώστη ο οποίος χρειάζεται διακοπή της αναγνώσεως και συνειρμική εκταμίευση προκειμένου να αντιληφθεί το, κατά περίπτωση, νόημα. 


"Μακριά απ' την ακρωμία"; Σοβαρολογεί ο μεταφραστής;

     Αν, όμως, μέχρι εδώ τα προβλήματα εντοπίζονται στον γλωσσικό τομέα του κειμένου, το συγκεκριμένο βιβλίο με τις πρόχειρα εκτιθέμενες πληροφορίες μπορεί να επιφέρει σοβαρές ζημίες, ακόμη και βλάβες ζωής, τόσο στον Ίππο όσο και στον Ιππέα. Παρατηρώντας τον υποτιτλισμό της παραπάνω φωτογραφίας εντοπίζουμε μια πολύ επικίνδυνη, για την υγεία του Ίππου, διευκρίνιση : "...μακριά απ΄την ακρωμία." Kαι οι περί την Ιππική καταγινόμενοι γνωρίζουν ότι αν το σάγμα τοποθετηθεί "μακριά" απ΄την ακρωμία, τα νεφρά του Ίππου δεν έχουν καμία ελπίδα ...μακροβιότητος! Αν, πάλι, προσέξουμε ότι ενώ ο υπότιτλος μιλά για "μακριά" η φωτογραφία δείχνει το ακριβώς αντίθετο, ο αναγνώστης και δη ο άπειρος, προς τον οποίο προορίζεται το βιβλίο,  θα πρέπει να ρίξει πασιέντζα προκειμένου να "οσμισθεί" το εννοούμενο... Σε κάθε περίπτωση και για ένα τόσο λεπτό αλλά και ζωτικό σημείο επισάξεως από το οποίο εξαρτάται η υγεία του Ίππου, ο εκδότης θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός. Τα πράγματα, όμως, γίνονται ακόμη σοβαρότερα στην παράγραφο περί ενδεδειγμένης αφιππεύσεως του Ιππέως! Και εδώ δεν διαφαίνεται μεταφραστική ευθύνη αλλά ευθύνη πρωτογενούς συγγραφής από τον ίδιο τον συγγραφέα η οποία μεταβιβάζεται στον ίδιο τον εκδότη.



Εγκληματικές κι επικίνδυνες "δυτικές" ανοησίες !

     Ο ως άνω, προτεινόμενος από αυτό το βιβλίο, τρόπος αφιππεύσεως είναι ο καλύτερος δρόμος του Ιππέως προς το ...νεκροταφείο, ειδικώς δε εάν υλοποιήσουμε επακριβώς την παραπάνω εικόνα με το δεξιό πόδι μας να σέρνεται επάνω στη ράχη του Ίππου! Ευνόητο είναι ότι, κατά την διάρκεια όλης της προτεινόμενης αφιππευτικής διαδικασίας, ο Ιππέας εκτίθεται σε άμεσο κίνδυνο ζωής στην περίπτωση κατά την οποία ο Ίππος -για έναν από τις χιλιάδες υπαρχόντων λόγων- μετακινηθεί και/ή πανικοβληθεί ή αφηνιάσει! Αφ' ης στιγμής ο Ιππέας απεμπλέξει το δεξί πόδι του από τον δεξιό αναβολέα, παραμένοντας με το αριστερό πόδι εμπεπλεγμένο στον αριστερό αναβολέα, αιωρούμενος σε τόξο υπερβάσεως του σώματος του Ίππου με το κινούμενο δεξί πόδι του, αφ' ενός τίθεται σε ασταθή κινητική κατάσταση η οποία, αφ' εαυτού της, μπορεί να εκληφθεί ως εντολή κινήσεως από τον Ίππο. Εάν, πάλι, το διαγράφον τόξο δεξιό πόδι αγγίσει οιονδήποτε σημείο του πίσω τμήματος του Ίππου, τότε και πάλι ο Ίππος δύναται να εκλάβει το άγγιγμα ως εντολή κινήσεως! Επιπλέον, καθ' όλη την διάρκεια της ασταθούς κινητικής καταστάσεως του Ιππέως εάν το, εμπεπλεγμένο στον αριστερό αναβολέα, αριστερό πόδι του αγγίσει το πλευρό του Ίππου αυτός και πάλι μπορεί να το ερμηνεύσει ως εντολή κινήσεως, ενώ τέλος, καθ΄όλη την διάρκεια της προτεινομένης διαδικασίας κανείς δεν εγγυάται ότι ο Ίππος δεν θα τρομάξει, ή αιφνιδιασθεί, ή αφηνιάσει για κάποιον από τους χιλιάδες υπάρχοντες λόγους με αποτέλεσμα την απότομη εκκίνηση φυγής! Σε κάθε μία από τις παραπάνω περιπτώσεις, με το ένα πόδι (αριστερό) εμπεπλεγμένο στον έναν αναβολέα (αριστερό) ο Ιππέας κινδυνεύει να χάσει την ισορροπία του και να συρθεί με το κεφάλι στο έδαφος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ακόμη και τον θάνατο! Έτσι, προ μηνών στην Ελλάδα (Βόλος) είχαμε θανατηφόρο ατύχημα Ιππέως ο οποίος παρεσύρθη με το αριστερό πόδι εμπεπλεγμένο στον αναβολέα από Ίππο ο οποίος, απροβλέπτως, έλαβε εντολή κινήσεως ή αφηνίασε! Το σημείο αυτό του υπό κρίση βιβλίου είναι εξαιρετικώς επικίνδυνο και θα πρέπει αμέσως να διορθωθεί διότι εγκυμονεί κίνδυνο ζωής σε όποιον το υιοθετήσει! Είναι τοις πάσι γνωστό ότι στην Ιππασία η πρώτη ενέργεια του υπό αφίππευση ή και πτώση Ιππέως είναι η έγκαιρη απεμπλοκή και από τους δύο ταυτοχρόνως αναβολείς προς αποφυγή, εν εναντία περιπτώσει, παρασυρμού του από τον φεύγοντα Ίππο! Και αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζει ο πλείστους τίτλους επικαλούμενος (B.V.Sc.,Hons, M.A.C.V,Sc) συγγραφέας Tim Hawcroft. Δεν είναι όμως τυχαία η αποστροφή μας προς την "δυτική Ιππασία" της οποίας η ανοησία δεν εξαντλείται, απλώς, στα ...κομμωτικά τερτίπια ταλαιπωρίας των Ίππων αλλά συνεργεί και σε θανατηφόρες "καταστάσεις" υπό μορφή ...βαθυστόχαστης "διδασκαλίας"!




     Tέλος, να επισημάνουμε ότι μέχρι σήμερα γένος Ιππιδών με το όνομα "Πλήσιππος" δεν ...ανεκαλύφθη! Αγαπητέ κ. Βαδέκη εδώ ισχύει το "Αυτό, ποτέ κανένα στόμα, δεν το 'βρε και δεν το 'πε ακόμα..."! 



     Επαίνους θα είχαμε να εκφράσουμε για το ιππιατρικό σκέλος αυτής της εκδόσεως, σκέλος το οποίο προφανώς επιμελείται ο Ιππιατρός κ. Αλέξανδρος Μητσόπουλος. Πραγματικά, μόνον για το σκέλος αυτό, αξίζει να αγορασθεί το εν κρίσει βιβλίο διότι ο Έλληνας Ιππιατρός μεταφέρει στον αναγνώστη του κατά τον πληρέστερο κι ευκρινέστερο τρόπο όλα όσα ο Ιππέας και ο καταγινόμενος περί την Ιππική πρέπει να γνωρίζει για τον πολύτιμο τετράποδο Συνεργάτη και Σύντροφό του. Πραγματικά, ο κ. Αλέξανδρος Μητσόπουλος είναι άξιος συγχαρητηρίων γι αυτή την εκλαϊκευμένη και, αμείωτα, επιστημονική συμβολή του!
______________________

Και αν εξακολουθείτε να αντέχετε, ιδού και το κερασάκι...

Το (δεύτερο) υπό κρίση βιβλίο.

     Πραγματικά, ελάχιστες φορές στη ζωή μας, κρατώντας στα χέρια μας ένα βιβλίο, νοιώθουμε τόσο έντονα ότι μας δουλεύουν ξεδιάντροπα! Οι εκδόσεις "Ι. ΚΑΡΑΚΩΤΣΟΓΛΟΥ" με αυτό το "βιβλίο" το κατάφεραν και με το παραπάνω...!


     Είναι προς τιμή των εκδόσεων "Ι. ΚΑΡΑΚΩΤΣΟΓΛΟΥ" το ότι δεν επεκαλέσθησαν "Επιτελείο μεταφραστών" στην ταυτότητα αυτού του κατ' ευφημισμόν "βιβλίου Ιππασίας"! Διότι είναι ηλίου φαεινότερον ότι την εν λόγω "μετάφραση" διέπραξε πρόσωπο εντελώς ξέταιρο και με την Ιππασία αλλά και με την κοινή λογική! Κατά τα λοιπά, οι εκδόσεις "Ι.ΚΑΡΑΚΩΤΣΟΓΛΟΥ" θα πρέπει να παραμένουν ήρεμες: κανείς δεν θα διανοηθεί να παραβιάσει το "copyright" των θεσφάτων που περιγράφονται σε αυτό το μνημείο ιππικής ασχετοσύνης, όπου διδασκόμεθα τα ανήκουστα που φθάνουν και μέχρι ..."παραδοσιακή μπότα του στάβλου με δαντέλες"!! Ας τα πάρουμε, όμως, τα πράγματα με όση ψυχραιμία μας επιτρέπει αυτό το τραγικό (!) εκδοτικό αποτέλεσμα:



     Όσοι εννοούμε (και δεν θα χρειαζόμασταν ποτέ αυτό το βιβλίο...) αντιλαμβανόμεθα ότι η συγγραφέας του, Βernadette Faurie αλλά και η προλογίζουσα (τότε) Πρόεδρος της F.E.I. A.Y.Infanta Donna Pilar de Borbón έβαλαν τα "δυνατά" τους για ένα αξιοπρεπές βοήθημα Ιππασίας χωρίς, όμως, να γνωρίζουν το τι τους περιμένει από τη μεταφραστική βαλκανική προχειρότητα... Δυστυχώς, οι αποδέκτες αυτού του βιβλίου οι οποίοι προσδοκούν να μάθουν από αυτό, όχι μόνον δεν θα μάθουν αλλά και θα παρανοήσουν προσπαθώντας να καταλάβουν το τι διαβάζουν αν δε καταλήξουν στον ...ψυχίατρο! Σαφές παράδειγμα η παραπάνω φωτογραφία που δείχνει Ιππείς με κοντομάνικα να καλπάζουν σε ένα καλοκαιρινό τοπίο και ο υποτιτλισμός που μιλά για ...χιονισμένα (!!) όρη! Τέτοια δείγματα λογοτεχνικής παρανοίας κοσμούν αυτή την έκδοση απ΄άκρου εις άκρον αλλά αυτά δεν είναι το σημαντικό κουσούρι του ανά χείρας βιβλίου... Υπάρχουν και τα ...χείριστα!


     Αυτός ο κακουργηματικός άσχετος που ...διέπραξε την "μετάφραση" δε μπήκε καν στο κόπο να ρωτήσει έναν γνώστη του αντικειμένου ως προς την ορολογία της Ιππασίας η οποία και δύσκολη είναι και απολύτως ειδική. Με αναίδεια χιλίων πιθήκων έγραψε ό,τι του κατέβηκε με αποτέλεσμα να "τσαλακώσει" την ελληνόγλωσση έκδοση ακυρώνοντας την φιλότιμη προσπάθεια της ξένης συγγραφέως. Η παραπάνω εικόνα είναι ενδεικτική του χάους ορολογίας που επικρατεί στη συγκεκριμένη έκδοση και που αν ένας αρχάριος βασισθεί σ' αυτή ουδέποτε θα μάθει! Και το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στο ως άνω δισέλιδο αλλά σε όλη την έκταση αυτού του βιβλίου.


     Ο αδίστακτος ...μεταφραστής επεχείρησε ακόμη, μέσα στην άγνοιά του, να αποδώσει κατά ...βούληση ακόμη και όρους οι οποίοι ιππικώς είναι δύσκολοι και εξειδικευμένοι, χωρίς να υποψιάζεται ότι η Ιππική δεν είναι ...φιλολογία αλλά επιστήμη με κανόνες. Έτσι, κατέληξε να μας δώσει δικούς του όρους και μάλιστα έξω από κάθε γλωσσική νοηματική, όπως :


     Ή κάτι σαν αυτό που ακολουθεί το οποίο σου ανατρέπει και κάθε αίσθηση ...ισορροπίας! Για να φανταστούμε το πέλμα του ποδιού μας ΕΠΑΝΩ από το κέντρο βάρους μας και θα βρεθούμε σε ...κωλοτούμπα! Αυτή, άραγε, είναι η επιδίωξη του μεταφραστού και του εκδότη προσφέροντάς μας αυτό το βιβλίο για το οποίο, μάλιστα, φοβούνται ...αντιγραφή επικαλούμενοι "copyright";


     Όχι, αυτά που σας παραθέτω δεν είναι περιεχόμενα cartoon ή χιουμοριστικού fanzine αλλά βιβλίου που θέλει να τιτλοφορείται "Ο ΠΛΗΡΗΣ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΠΠΑΣΙΑ"!


     Και ας μην επιχειρήσουμε να σχολιάσουμε "τσιτάτα" όπως το παραπάνω... Ας πούμε, "...η πιο κοινή θέση (κάθισμα;) που χρησιμοποιείται σε όλες τις περιπτώσεις ιππασίας είναι η βασική ή ντρεσάζ..." και πάρτε αυτή τη θέση όταν επιχειρήσετε, π.χ., ...Cross Country, με κάθετο τον κορμό σας, στητοί και μακρύνετε τα πόδια σας όταν πηδάτε τους κορμούς ή τα χαντάκια, για να δουν θέαμα όσοι σας παρακολουθούν! Και καλά να πάθουμε, αφού διαβάζουμε τέτοια βιβλία! 


     Τέλος, ότι οι παραδοσιακές μπότες του Σταύλου φέρουν ...δαντέλες, ούτε ο πιο cult εξημμένος ...αρτίστος δεν θα μπορούσε να φαντασθεί! Αυτός ο ...τρισμέγιστος μεταφραστής θα πρέπει να είχε καταναλώσει ανεξέλεγκτες δόσεις ...μεσκαλίνης για να καταλήξει ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν μπότες Σταύλου και μάλιστα ...παραδοσιακές με ...δαντέλες!! Και, καλά, να φορέσουμε εφαρμοστές μπότες για να προστατεύσουμε τις φτέρνες μας (!!!) αλλά και παραδοσιακές μπότες Σταύλου με ...δαντέλες; Εδώ είναι Βαλκάνια και όλα είναι δυνατά αλλά αν η Mme Βernadette Faurie μάθει ποτέ τι της βάλανε να λέει στην ελληνική μετάφραση του βιβλίου της σίγουρα θα πολιτογραφηθεί...εξωγήινη! Εμείς, απλώς λέμε "Ντροπή"!

     Για να λέμε και το καλό του βιβλίου αυτού, σε αντίθεση με το προηγούμενο, δίνει μία σωστή οδηγία αφιππεύσεως (σ. 73) προτρέποντας τους αναγνώστες του να αφαιρούν ταυτοχρόνως και τους δύο αναβολείς πριν αφιππεύσουν! Κάτι είναι κι αυτό!

     Επειδή ο γράφων δεν αρκείται στην κριτική αλλά επιθυμεί ειλικρινά την βελτίωση των ιππικών πραγμάτων της Χώρας μας, προ ετών, όταν πρωτομελέτησα το συγκεκριμένο βιβλίο, συνήντησα προσωπικώς τον εκδότη του κ. Ι. Καρακώτσογλου και του προσέφερα αφιλοκερδώς ένα αντίτυπο επί του οποίου σημείωσα μία πλήρη διόρθωση των αμέτρητων λαθών του, με την ευχή να ακολουθήσει μία σωστή επανέκδοση αυτού του κειμένου προς όφελος των Ελλήνων αναγνωστών του. Μέχρι σήμερα δεν γνωρίζω εάν ακολούθησε διορθωμένη επανέκδοση. Σίγουρα, όμως, η ως άνω κρινομένη έκδοση θα πρέπει αμέσως να πολτοποιηθεί και το νέο χαρτί που θα προκύψει θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί σε διαφημιστικά φέιγ-βολάν διότι εάν χρησιμοποιηθεί και πάλι για την έκδοση βιβλίου Ιππικής υπάρχει κίνδυνος ...βλαπτικότητος ως εκ του βεβαρυμένου παρελθόντος του!


     Και για να ευθυμήσουμε λίγο, μέρες που είναι, ας ακούσουμε τις ευχές της Φύης η οποία μπορεί να μπήκε στα 13 (και για Dobermann αυτό σημαίνει πολλά...) αλλά διατηρεί αμείωτη stamina και κέφι ώστε να μη συγχύζεται με αυτά που συγχύζουν το ...μπαμπά της, παραμένοντας πάντα στο ...ύψος και στο ...ύφος της! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, λοιπόν και από τον γράφοντα και από τη συντακτική Ομάδα αυτού του Ιστολογίου των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" που δε μάθαμε να μασάμε τα λόγια μας διατηρώντας δήθεν "ισορροπίες" αλλά επιδιώκουμε, ασχέτως κόστους, την βελτίωση όσων μας αφορούν!

4 σχόλια:

  1. aristoteli πώσ πρεπει να αφιπευσουμε απο ενα αλογο τελικα?για να αποφυγουμε να μασ παρασυρει σε περιπτωση που τρομαξει και ειμαστε με το αριστερο ποδι στον αναβολεα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Aγαπητέ Κωνσταντίνε,

    Ως επί το πολύ, οι Εφιπποτοξότες δεν χρησιμοποιούμε καθόλου ηνίες (παραμένουν επί του αυχένος του Ίππου συνεπτυγμένες και στερεωμένες με κόμβο), αλλά και καθόλου αναβολείς, εκτός των επισήμων αγώνων κατά την διάρκεια των οποίων χρησιμοποιούμε αναβολείς. Έτσι δεν τίθεται ζήτημα. Αφιππεύουμε, ελέγχοντας με το ένα χέρι σταθερά τη λαβή του Τόξου και των βελών μας, με ελεύθερη εκτίναξη κατά την οποία αποφεύγουμε να προξενήσουμε ιδιαίτερες, αιφνίδιες, πιέσεις στη ράχη του Ίππου.

    Στην περίπτωση κλασικής ιππεύσεως με χρήση ηνιών και αναβολέων εάν, μεν, πρόκειται περί ελεγχομένης αφιππεύσεως ακινητούμε τον Ίππο, αφαιρούμε και τους δύο αναβολείς ταυτοχρόνως, περνάμε τις ηνίες στο αριστερό χέρι το οποίο το στηρίζουμε, όχι πιέζοντας, στην ακρωμία, ανασηκώνουμε το δεξί πόδι επάνω από το σώμα του Ίππου φροντίζοντας να μη τον αγγίξουμε και δια χαλαρής εφάλσεως εγκαταλείπουμε τον Ίππο και προσγειωνόμαστε όρθιοι με τα δύο πόδια δίπλα στην αριστερή πλευρά του Ίππου μεριμνώντας ώστε και το αριστερό πόδι μας να μην ακουμπήσει τον Ίππο καθ' όλη την διάρκεια της κινήσεώς μας. Πάντοτε αποφεύγουμε την άσκηση πιέσεων στη ράχη του Ίππου τόσο εφιππεύοντας όσο και αφιππεύοντας.

    Εάν, δε,πρόκειται περί αναγκαστικής αφιππεύσεως (ΠΤΩΣΗ) με τον Ίππο εν κινήσει τότε, ευρισκόμενοι σε συνεχή ετοιμότητα μεριμνούμε για την άμεση και ταυτόχρονη απελευθέρωση των ποδιών μας από τους αναβολείς και εγκαταλείπουμε ακολούθως τον Ίππο εφαρμόζοντας στο μέτρο του δυνατού τις παραμέτρους της προηγουμένης περιπτώσεως, ή στη περίπτωση πτώσεως φροντίζουμε να απελευθερώσουμε τα πόδια από τους αναβολείς και πέφτουμε ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ τις ηνίες μέχρι τη στιγμή που αισθανθούμε ότι ακουμπήσαμε στο έδαφος οπότε ΑΜΕΣΩΣ ΤΙΣ ΑΦΗΝΟΥΜΕ. Το κράτημα των ηνιών κατά την πτώση μέχρι την στιγμή της προσγειώσεως (ΠΡΟΣΟΧΗ ΝΑ ΑΦΕΘΟΥΝ ΟΙ ΗΝΙΕΣ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ) διευθετεί αναγκαστικά το σώμα μας ώστε η προσγείωση να μας "βρει" με την έδρα ή τον κορμό ή τα πόδια αλλά ποτέ με το κεφάλι.

    Επειδή, όμως, η Ιππική διδάσκεται μόνον στο Ιππευτήριο, τα παραπάνω αποτελούν γενική πληροφόρηση και μόνον η συστηματική εξάσκηση στο Ιππευτήριο θα δώσει απαντήσεις στο σημαντικό, για την Ιππασία, ερώτημά σου.

    Με εκτίμηση,

    Αριστοτέλης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν έχω διαβάσει κείμενο με ακριβέστερη γραφή από τα κείμενα αυτού του μπλογκ. Ιππεύω χρόνια και διαβάζω πολλά για την ιππασία αλλά τέτοια κείμενα σπάνια. Ψάχνω να βρω ένα ν να έχει ξεφύγει αλλά ούτε το παραμικρό. Κομπιούτερ είστε η ο αρχαίος φιλόσοφος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Mε κάτι παραπάνω από δύο χρόνια καθυστέρηση, αγαπητή κ. G. Zafeiropoulou ανακαλύπτω το σχόλιό σας για να σας ευχαριστήσω θερμά και να σας πω ότι, αντιμετωπίζοντας την Ιππική με την δέουσα προσοχή, είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε και ακριβολόγοι σε ό,τι την αφορά.

    Με εκτίμηση,

    Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.