ΣΧΟΛΗ ΤΥΦΛΩΝ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΩΝ

TA ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΔΙΚΑΙΟΤΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΣΤΕΡΟΥΣ ΚΑΘΙΣΤΗΣΙΝ

...μυστήριόν σου μη κατείπης τω φίλω, 

κού μη φοβηθής αυτόν εχθρόν γενόμενον,

Μένανδρος

     Οι θρησκείες, δηλαδή, οι υπερβατικές προσεγγίσεις στην εννόηση του Κόσμου και της ζωής, ως μυχίου ανθρωπίνου ενδιαφέροντος, πάντοτε συνετίθεντο από την φανερή και την μυστική τους λατρεία. Σαφής ο Στράβων όταν υπογράμμιζε (Η, 43) ότι τόσον οι Έλληνες όσον και οι μη Έλληνες διέθεταν ταυτοχρόνως φανερά και μυστικά λατρευτικά τελετουργικά! Ειδικώς δε περί των Ελλήνων, ο Ευριπίδης ("Ρήσος", στ. 943-944) θεωρούσε ότι τα μυστήρια, ως λατρευτικά τελετουργικά της πατρώας θρησκείας τα δίδαξε πρώτος ο Ορφέας: "Μυστηρίων τε και απορρήτων φάνας έδειξεν Ορφεύς" Σύμφωνη και η γνώμη του Πρόκλου ("Περί της κατά Πλάτωνα Θεολογίας", βιβλ. Α΄, 27) ο οποίος θεωρεί ότι η θεολογία των Ελλήνων στο σύνολό της εκπηγάζει από την ορφική μυστηριακή μύηση.

     Αλλά, το τι είναι "μυστήριο" μας το ερμηνεύει το λαξικό του Σουίδα: "μυστήρια εκλήθη παρά το τους ακούοντας μύειν και μηδενί ταύτα εξηγείσθαι μύειν δε έστι το κλείειν το στόμα"! Το μυστήριο, λοιπόν, δεν είναι παρά το χρέος της  σ ι ω π ή ς. Και το νεοπλατωνικόν "προικώον" της εισφοράς του ορισμού του "μύστη" είναι, κατά τον Ησύχιο: "Μύσται μύοντες γαρ τας αισθήσεις και έξω των σαρκικών φροντίδων γενόμενοι, ούτω τας θείας αναλάμψεις εδέχοντο"! Και οι μύστες, όπως υπογραμμίζει και ο Ευριπίδης, χαρακτηρίζονται από μία ευδαίμονα κατάσταση εντελώς ξένη στους αμυήτους, αναγνωρίζοντας στην μύηση την μεγάλη ευεργεσία στο να ανελίσσει τον Άνθρωπο σε υψηλότερο επίπεδο δικαιοσύνης κρίσεως αλλά και ευσεβείας!

     Η μυσταγωγία, λοιπόν, δεν αποτελεί μιαν διαδικασία εκπαιδευτική, διδασκαλική ή διαλεκτική, αλλά, τουναντίον, μία τακτικήν ερμητική όπου ο λόγος διερμηνεύεται δια της σιωπής και η "αποκάλυψη" επιτυγχάνεται δια του πάθους. "Ου μαθείν τι αλλά παθείν και διατεθείναι", έλεγε ο Αριστοτέλης υπενθυμίζοντάς μας ότι ουδεμία δογματική ή άλλη διδασκαλία δεν συνιστούσε τη "μύηση", ούτε κα καμία ερμηνεία  ή επεξήγηση συνεχωρείτο προς τον μυούμενο από τον μύστη.

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" υπάρχει "μύηση";, υπάρχουν "μύστες";, υπάρχει "μυστήριον"; Η Σχολή των Τυφλών Εφιπποτοξοτών των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" που διευθύνεται από τον Αρχηγό τους Αθανάσιο Ψωρομύτη αποτελεί απαντητικό τεκμήριο παραδιδόμενο δι έργου και όχι δια λόγου. Άλλωστε, έχουμε πάντα στην "ακοή" της συνειδήσεώς μας την " φωνή" του Νικηφόρου Γρηγορά ("Ρωμαϊκή Ιστορία"): "...παρ ημίν δε, οις ακίβδηλον το της ευσεβείας ομολογείται μυστήριον, ουτωσί βεβηλούσθαι..."!

     Χωρίς να κινδυνεύει διόλου να αντιμετωπίσει τα αυστηρά βλέμματα των έξι παρέδρων του φρικτού Δικαστηρίου των Θεσμοθετών παραβιάζοντας την σιγή, ο Αθανάσιος (αλλά και οι υπόλοιποι...) και αναγνωρίζοντας ότι "αρχής παντός έργον μέγιστον" (Πλάτωνος Πολ. 337 Α) δώσαμε μια στροφή της ανέμης ως συμβολείς Πολιτισμού με αποτέλεσμα, σήμερα, οι καρποί της διπλής προσεγγίσεως μιας Πολεμικής Τέχνης (ορατης και ενστικτώδους) να καταλήγει στην υλοποίηση μιας, αρχήθεν, ουμανιστικής προσδοκίας η οποία άπτεται της βελτιώσεως του ιδίου του Ανθρώπου. 

     Ο Αθανάσιος, παλαιό Μέλος των "Ελλήνων Κενταύρων" ανεκάλυψε, μαζύ με αρκετά άλλα Μέλη μας, πέραν του ορατού και το αθέατο, χωρίς να περιμένει να του προσφέρουν το "μαγικό ραβδάκι" της εφιπποτοξοτικής τελειότητος ή και χωρίς να επιτρέψει σαυτόν την ...ανία ώστε να ηχήσει στην ακοή του η εξόδιος προσταγή "θύρας τοις ωσίν επίβεσθε βεβηλοι" (Πλάτωνος, Συμπ), αισθανόμενος το βρόντημα της πύλης στη ράχη του. 

     Στεφανωμένος με  μ α ύ ρ α  πρόβεια μαλλιά ο Πυθαγόρας κατά την δική του μύηση από τους Ιδαίους Δακτύλους, με το  μ α ύ ρ ο  να συμβολίζει την τυφλότητα του βεβήλου εκ της οποίας ο μυούμενος έχει καθήκον αποδεσμεύσεως. Και στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" το  μ α ύ ρ ο χρώμα που κυριαρχεί τον ίδιο συμβολισμό έχει, ήτοι, το χρέος υπερβάσεως της αρχαριότητος σε μία διαδικασία η οποία ενθαρρύνει την περίσκεψη καθ΄ όλο το άνυσμα του βίου. Διότι, σκοπός της Ομάδος μας είναι να καταλύσουμε την "τυφλότητα" ψυχής αλλά και οφθαλμών, να δώσουμε φως στην "βιοτή" μας και το ισχυρότερο αλλά, κυρίως, διαυγέστερο φως είναι αυτό της γνώσεως. 

     Όλβιοι οι επιτυγχάνοντες κι εμείς όλβιοι περί αυτών! Δείγμα κορυφαίο η Σχολή Τυφλών Εφιπποτοξοτών, των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" και ο Αρχηγός τους!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

     Όλες οι φωτογραφίες προέρχονται από την τελευταία εκπαιδευτικήν ημερίδα τυφλών, με τον Συνασκούμενο Κωνσταντίνο να ιππεύει και να τοξεύει όπως φαίνεται σε αυτές, υπό την διδασκαλία του Αρχηγού του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας, Αθανασίου Ψωρομύτη.

ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ:

ΚΑΛΩΣΗΛΘΕΣ ΕRRIK NOUR!

K' oι Σταυροφόροι οι τολμηροί κ' ακαταμάχητοι

οι ορμητικοί σε κάθε των πορεία κ' έφοδο,

είναι δειλοί και νευρικοί και δεν μπορούν να προχωρήσουν

τρέμουν σαν μικρά παιδιά, και σαν μικρά παιδιά κλαιν,...

[Κ.Π.Καβάφης, Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923]

     Σ΄ ετούτη τη στενόχωρη και μικρόκαρδη γειτονιά της νοτιοβαλκανικής μεμψιμοιρίας, οι βαριοφόρτωτοι Σταυροφόροι δειλιάζουν και κάθονται στη γωνιά μυξοκλαίγοντας, ώσπου τα σπαθιά τους τ΄ αρπάζουν κάποια ατίθασα παλιόπαιδα για να παίξουν με τον πειστικότερο τρόπο τον πιο πετυχημένο πόλεμο! Κι ενώ τούτα τα βρωμόπαιδα γλεντοκοπάνε σπαθίζοντας άγρια και ματώνοντας τον ορίζοντα, οι Σταυροφόροι σφουγγίζουν τα μίζερα δάκρυα των φόβων τους, με τον Αλεξανδρινό Καβάφη να χαμογελάει παμπόνηρα πίσω από τα ολοστρόγγυλα γυαλιά του...

     Διόλου περίεργο το περιπαικτικό ειδύλλιο του πνεύματος του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη με το πεπρωμένο... Αιώνες τώρα νικάει στα σημεία της μοίρας και του χρόνου, αλλά, εσχάτως παρατηρείται να μας παίζει ένα κρυφτούλι που υπόσχεται τα καλύτερα.

     Και, σαν βέλη δραστικά που ξεφεύγουν πληθωρικά από μιαν ξέφραγη φαρέτρα, τα καλύτερα κοντοζυγώνουν την προσπάθεια του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων", σαν απόψε που καλωσορίσαμε έναν από τους καλύτερους σύγχρονους κλασικούς χορευτές μας, τον Errik Nour μέσα στην Ανώτερη Σχολή Κλασικού Χορού του αγαπημένου μας Αλέξανδρου Χατζιάρα.

Ο Εrrik Nour σε χορογραφία Αλεξάνδρου Χατζιάρα

     Γιος εμβληματικού πρώτου χορευτή της Λυρικής Σκηνής, με μία ξεχωριστή Παιδεία Ψυχής που αντανακλάται στη σεμνότητα της παρουσίας του που διόλου δεν ξιπάζεται από το ξέχειλο ταλέντο, ο Errik Nour από σήμερα είναι κοντά μας και θα μπορούμε να τον χαιρόμαστε από μια τόση δα απόσταση, προνόμιο μέγα σε σχέση με την απόσταση από σκηνής που τον χαίρονται οι θεατές των παραστάσεών του.

     Κι απόψε ο Σκηνοθέτης μας Γιάννης Δρίτσας μαζύ με το θερμό μας καλωσόρισμα, έδωσε και τις πρώτες "οδηγίες προς ...καλλιτεχνικώς ναυτιλλομένους" στον αγαπημένο μας Errik ώστε να προχωρήσουμε στην προσέγγιση του κειμένου!

     Ευγνώμονες Errik για την χαρά της παρουσίας σου ανάμεσά μας και για την ευγένεια της προσφοράς του πολύτιμου χρόνου σου μέσα στις τόσες καλλιτεχνικές υποχρεώσεις σου!

     Αν ζούσε ο Μάνος και το 'γραφε σαν "Σχόλιο του Τρίτου" σίγουρα θα διάλεγε για μουσικό "χαλί" την φωνή της Μαίρης Λω να τραγουδά το "Μην τον ρωτάς τον Ουρανό"! Κι ύστερα θα ακούγαμε εκείνη την ευγενική γυναικεία φωνή που θα μας έλεγε παιδιάστικα: "Τρίτο Πρόγραμμα!".

ME ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΓΛΩΣΣΑΣ

     Είναι  φ ρ ι κ ι α σ τ ι κ ή  η ειλικρίνεια της γλώσσας της Φύσεως και των αυθεντικών πλασμάτων της, μεταξύ των οποίων και ο Ίππος! Είναι η γλώσσα που σε καθηλώνει να την ακούσεις χωρίς να σου επιτρέπει την ιεροσυλία του όποιου αντιλόγου. Κι αυτή την γλώσσα απολαύσαμε και πάλι στο Ιππευτήριο ακούγοντας τον ευγενικό μας επιβήτορα να μας αφηγείται σοφές παραινέσεις νοσταλγικής αριστοκρατικότητος περί την επικοινωνία με την θεϊκή του υπόσταση. Πόσο προνομιούχοι όσοι βρήκαμε στη ζωή μας το "μονοπάτι" προς τον Σταύλο, παρακάμπτοντας την χθα,αλότητα του -δήθεν- "Άνω θρώσκοντος" ο οποίος, ως μόνος εφευρέτης δόλου, δεν φθέγγεται φυσικώς αλλά θορυβεί κακόηχα...

     Και, να, ο Sepp που σήμερα μας εξομολογήθηκε με τι λεπτότητα αλλά και ευφυία απαιτεί από τον Άνθρωπο να τον χειρίζεται ώστε να του ανταποδίδει την υλοποίηση των προσδοκιών συνεργασίας που, κάθε φορά τον σπρώχνουν ως εδώ, στο αναπεπταμένο Ιππευτήριο όπου δεν κινούνται, απλώς, πλάσματα, αλλά ...συνομιλούν.

     Μετά από πολύ καιρό αποχής από τα "εγκόσμια" του Ιππευτηρίου, κυρίως λόγω κακών καιρικών συνθηκών που επιμένουν επί μήνες, ο Παντελής, σήμερα πέρασε και πάλι προς τα μέσα την "Ωραία Πύλη" του ασκητηρίου χώρου των ιδαλγών της Ιππικής και...

     ...Και, ο Παντελής μας άφησε άφωνους με την ωραιότερη συραγώγηση που έχουμε απολαύσει!

     Αυτή η συραγώγηση ήταν, πραγματικά, μία μυσταγωγία επικοινωνίας Ίππου και Ανθρώπου, συραγωγούμενου και συραγωγούντος, ορχήστρας και μαέστρου.

     Ο Ίππος εξετέλεσε τους "καθαρότερους", τρεις, βηματισμούς αμφιπλεύρως και πάντοτε με την πρωτοβουλία των εντολών του συραγωγούντος άνευ και μετά μάστιγος, παρά το συγκεκριμένο τετράποδο συραγωγείται πάντοτε με μάστιγα και κατευθείαν σε καλπασμό και μόνον!

     Αλλά, μέχρι εδώ! Διότι η "απιστία" προς το Ιππευτήριο "πληρώνεται" και το τίμημα είναι βαρύ, τουτέστιν, αδυναμία ακόμη και των βασικών!

     Κι έτσι, ο Παντελής μας κατάλαβε πολύ καλά ότι στην Ιππασία δεν αρκεί το άριστο "feeling" αλλά χρειάζεται και η συστηματική επαφή με το "αντικείμενο", κάτι που θα τον ωφελήσει στο επόμενο μάθημα...

     Άψογη στο εισαγωγικό της μάθημα και η καλή μας Λίλιαν που ξεκίνησε σήμερα μαζύ μας την δική της ιππική "περιπέτεια", παραμένοντας αυτοσυγκεντρωμένη και τηρώντας το Σχολείο Σιωπής μέχρι σημείου να εμπνεύσει τον ...Λουκιανό να θυμηθεί την σιγή ως νόμο του Πυθαγόρου (Περί Ορχήσεως). 

     Με "βακτηρία" της την Παιδεία Αθλήσεως από σχετικές σπουδές στο εξωτερικό, η Λίλιαν απέσπασε την εμπιστοσύνη και την συνεργασιμότητα του Ίππου της ήδη από το έδαφος με την πολύτιμη καθοδήγηση του Παντελή.

     'Αψογη η εκτέλεση των ασκήσεων του πρώτου μαθήματος όπως διδάσκεται στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", σε μία ρουτίνα 14 χρόνων χωρίς κανένα δυσάρεστο απρόοπτο, απ΄ αρχής μέχρι τέλους.

     Διότι, εμείς, σ΄ αυτή τη Σχολή δεν μιάμε "ανθρώπινα" αλλά μιλάμε την γλώσσα της Φύσεως με την φρικιαστικήν ειλικρίνειά της αλλά, συνάμα, μια μοναδικήν ευκρίνεια που μας κάνει κατανοητούς στον αδελφό Ίππο ο οποίος μας ανταποδίδει τα όσα του ζητούμε.

     Δει δε Παιδείας της ψυχής (όπως επιμένει ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων"), δει δε τε και Αθλήσεως θα έπρεπε να συμπληρωθεί... Και το αποτέλεσμα, ό,τι αρμονικότερο!

     Διότι, εάν η ιππασία δεν είναι Παιδεία ψυχής αλλά και πλήρης άθληση, τότε, τι είναι; 

ΜΥΗΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ 

ΣΤΗΝ ΕΡΕΤΡΙΑ

Tο εμβληματικό "Οινοποιείο ΛΥΚΟΣ"

     Ένα αξιέπαινο "άνοιγμα" για την μύηση των Ευβοέων στην Παραδοσιακή Τοξοβολία επιχειρεί δυναμικά ο Αρχηγός του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος" Εφιπποτοξότης, Γεώργιος Σταυριανόπουλος - Ιφικράτης με τους μαθητές και βοηθούς του. Αυτή την φορά στο φημισμένο Οινοποιείο "ΛΥΚΟΣ", (Ερέτρια, Εύβοια) όπου, επ΄ ευκαιρία μιας εκδηλώσεως, ο Ιφικράτης και ο βοηθός του Γεώργιος-Λυκάων, σε διάστημα τεσσάρων ωρών, έφεραν πλέον των 50 ατόμων και των δύο φύλων και διαφόρων ηλικιών που δεν είχαν πιάσει ποτέ Τόξο στα χέρια τους, σε επαφή με την Παραδοσιακή-Ενστικτώδη Τοξοβολία. 

     Παραλλήλως με την θερμή "αγκαλιά" του Οινοποιείου προς τους προσκεκλημένους του, ο Ιφικράτης υπέδειξε στο ίδιο Κοινό την συναρπαστική "αγκαλιά" της δικής μας Τοξοβολίας δημιουργώντας μιαν ωραιότατην ατμόσφαιρα κι ένα ξάφνιασμα πολύ θετικό σε όλους. 

     Άριστα οργανωμένος, με πρόγραμμα που να εγγυάται ασφάλεια, διατήρηση του ενδιαφέροντος του Κοινού αλλά και ωφέλεια, διαθέτοντας δικά του μέσα (Τόξα και βέλη) κυρίως, υπομονή και μεράκι για την Τοξοβολία, ο αγαπημένος μας Ιφικράτης έφερε σε επαφή τους επισκέπτες του Οινοποιείου με την Τοξοβολία κατά ένα τρόπο επαρκέστατο και πλήρη, αποδεικνύοντας ότι είναι, εκτός από ένας ικανός Εφιπποτοξότης και ένα καλός οργανωτής εκδηλώσεων.

     Το Κοινό του Ιφικράτη, χάρη στη διδασκαλία του, ανταποκρίθηκε με ασφάλεια, ταχύτητα και, κυρίως, αποτελεσματικότητα στις απαιτήσεις της Τοξοβολίας και χάρηκε τα οφέλη αυτής της ιδιαίτερης δραστηριότητος που αν την καθιέρωνε καθένας στη καθημερινότητά του ο Κόσμος μας θα ήταν ηρεμότερος και καλύτερος.

     Επιτυχέστατη η πρωτοβουλία του Οινοποιείου "ΛΥΚΟΣ" για την πρόσκληση των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος" στην εκδήλωσή του διότι οι εντυπώσεις όσων έλαβαν μέρος ήσαν άριστες!

     Σε λίγες ημέρες (1η Ιουνίου 2019) ο αγαπημένος Ιφικράτης μας επιχειρεί νέα διοργάνωση μυήσεως Κοινού στην Παραδοσιακή-Ενστικτώδη Τοξοβολία η οποία μόλις προαναγγέλθηκε σε σελίδα μέσου κοινωνικής δικτυώσεως και θα διεξαχθεί στο Σχηματάρι. 

     Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" αισθάνεται υπερήφανη με τέτοιες πρωτοβουλίες και, πάντοτε ευγνώμων σε όσους αναλαμβάνουν παρόμοιο έργο δηλώνει την αμέριστη στήριξή της!

Πλήρες φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

"ΑΥΤΟΨΙΑ" ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ

     Υπό το "φως" μιας τεχνογνωσίας αποθησαυρισμένης επί 14 χρόνια στο "ταμείο" της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" σε κάθε προπονητική ημερίδα το συμπέρασμα επαναλαμβάνεται: για τον Εκπαιδευτή είναι απείρως ελκυστικότερη η εργασία με την δυσκολία παρά με την ευκολία, είναι πολύ προτιμότερη η αφιέρωση εκεί που ο "ορίζων" του αποτελέσματος χάνεται μέσα σε αντίξοες συνθήκες παρά εκεί που το αποτέλεσμα προκρίνεται επιτυχές!

     Συνασκούμενοι μακράν της ιδανικότητος ηλικίας, σωματοτύπου και εμπειρίας, σήμερα στην Γραμμή Βολής "αντιμετωπίσθηκαν" προπονητικώς με ένα ασκησιολόγιο επιτοπίως ..."taylor made" .

                                 

     Ανάληψη τεράστιου ρίσκου ατυχήματος κάθε εγχείρημα εφαρμογής του σημερινού προγράμματος δεδομένης της δυσκαμψίας σωμάτων, εμφανούς ελλείμματος ισορροπίας και απειρίας τοξευτικής τεχνικής, σε ένα ασκησιολόγιο που προέβλεπε υψηλή αίσθηση ισορροπίας και χειριστικής, τοξευτικής δεξιότητος! 

     Διότι το σημερινό ασκησιολόγιο ήταν κατάλληλο μόνον σε όσους μπορούσαν να διεκπεραιώσουν βασικό πρόγραμμα "επί δοκού" και, κανείς, αντιλαμβάνεται τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο, όταν, πέφτοντας από το μισό ύψος του σημερινού ασκησιολογίου ο καθηγητής Σπύρος Μαρινάτος στο αγαπημένο του αρχαιολογικό εργοτάξιο έχασε τη ...ζωή του!

     Κι όμως... εδώ, σταθμίστηκαν τα πάντα, κυρίως η μορφολογία της επιφανείας του εδάφους για το ενδεχόμενο της πτώσεως η οποία και υπήρξε με μόνη συνέπεια ένα μικρό σκίσιμο στο ...κολάν. Αλλά οι ευεργετικές συνέπειες απετιμήθησαν στο τέλος!

     Δεν χρειάστηκαν πολλά για να καταλάβουμε ότι ο λαβύρινθος ενός ατόμου που είναι αφομοιωμένος από το αστικό περιβάλλον και το γραφείο, δεν έχει και τις ιδιαιτέρως συγκλονιστικές "προσλαμβάνουσες εμπειρίες! Κι έτσι, αποφασίσαμε αυτόν τον λαβύρινθο να τον "ασκήσουμε" λίγο στα δύσκολα και να επιχειρήσουμε το "πάντρεμα" της προόδου του με την ανάπτυξη του ενστίκτου ως γεωμετρικώς αποδίδον "υποστύλωμα".

     Η αγαπημένη μας Sabine, καταλλήλως καθοδηγούμενη και με τον λίαν αυτοπειθαρχημένο χαρακτήρα έδειξε να θέτει αμέσως "υπό έλεγχο" τις αδυναμίες της, μετατρέποντάς τις σε δυνατότητες και, σύντομα, κατάφερε να σταθεί και να τοξεύσει επί της δοκού!

     Για τους άνδρες Συνασκουμένους της σημερινής Γραμμής Βολής δεν ετέθη, καν, ζήτημα!

     Τα μικρά, συγκρατημένα, εναρκτήρια άλματα άνευ τοξεύσεων, ακολούθησαν στο ασκησιολόγιο και καθένας δεν έδειξε, μόνον, το επίπεδο της ασκήσεώς του αλλά και το επίπεδο του ..."λαβυρίνθου" του με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

     Και, πάλι, για τον ..."ανδρικό πληθυσμό" δεν ετέθη ζήτημα.

     Όμως, η πρόοδος της Sabine που επετεύχθη σε ελάχιστη ώρα μεθοδευμένης προετοιμασίας, πραγματικά, μας εξέπληξε!

     Παρενεβλήθησαν προπονητικοί "νομείς" που "έδεσαν" το "σκαρί" και ως προς τον τομέα της αναπτύξεως του ενστίκτου εν συνδυασμώ με την Τοξοβολία εξ Επαφής.  

     Μετά ταύτα, η "έξοδος" της σημερινής εκπαιδευτικής ημερίδος βαθμολόγησε τις τοξεύσεις της Sabine με εξαιρετική τεχνική και ευστοχία κι επιβεβαίωσε στον Εκπαιδευτή ότι η επίλυση των δυσκολότερων "εξισώσεων"  χαρίζει την μεγαλύτερη ικανοποίηση!

     Τελικώς, όλα είναι υπόθεση του "δρόμου" ενώ ο "προορισμός", πάντοτε, απολύτως αναμενόμενος!

     Υπέροχες προπονητικές εμπειρίες στο "σταυροδρόμι" Ίππου και Ανθρώπου, εκεί όπου τα όρια γίνονται τόσο ασαφή κι αλληλεπικαλυπτόμενα με μία σύνθεση, ταξιδερμικώς, αντ-ιτιθέμενων παραμέτρων που απολήγουν σε μιαν εξαίσια συν-τιθέμενην αρμονία...