ΠΡΩΤΗ, ΕΠΙ ΑΝΑΒΟΛΕΩΝ...
...κι αρχίζουν τα πιο δύσκολα!

     Όταν γύρω σου μια κοινωνία καλπάζει με σκοτισμένη σκέψη επί ίχνους ομαδικής παραφροσύνης ανεξέλεγκτα προς την καταστροφή της, ενώ εσύ νηφάλιος χαίρεσαι το καθαρό οξυγόνο καλπάζοντας επί ψυχωφελούς ίχνους, τότε κάτι σημαντικό έχεις ώστε να αισθάνεσαι ικανοποιημένος από την ύπαρξή σου έστω και εν μέσω απελπισμένων όπως οι ίδιοι προτίμησαν!

     Σήμερα, λοιπόν, η ημερίδα προέβλεπε την πρώτη μύηση των δύο Γεωργίων στη χρήση των αναβολέων σε καλπασμό διότι, καίτοι εντελώς αρχάριοι μέσα σε ελάχιστα μαθήματα επέδειξαν τόση δεξιότητα, ώστε ο επικεφαλής εκπαιδεύσεως των "Ελλήνων Κενταύρων" απεφάσισε και διέταξε (...δημοκρατικότατα!) την έξοδό τους σε καλπαστική τόξευση επί αναβολέων αφού είναι γνωστό ότι η Σχολή της Ομάδος μας δεν πάσχει από τυπολατρικές αγκυλώσεις αλλά κήδεται της διαρκούς προόδου των μαθητών της παντί τρόπω, όπως ακριβώς πρέπει να αντιμετωπίζεται ακαριαία και κάθε ζήτημα της καθημερινότητός μας, πολλά εκ των οποίων δύνανται να έχουν και απειλητικό χαρακτήρα!

     Συμβολικό το τρακτέρ σ΄ αυτή την ημερίδα διότι δυό "τρακτέρ" της Ιππικής, αν και αρχάρια, θα ανελάμβαναν βαρύτερα καθήκοντα με την εκμάθηση της χρήσεως των αναβολέων για πρώτη φορά, ενώ, το τρίτο και βαρύτερο "τρακτέρ" απεδείχθη σήμερα η Αρχηγός Ομάδος και Εκπαιδεύτρια υπό επίβλεψη Χρυσή Ηλιάδη, η οποία ανέλαβε την διεξαγωγή των μαθημάτων της ημέρας έχοντας και την ευθύνη της φροντίδος του βρέφους της το οποίο, αναγκαστικώς, είχε μαζύ της!

     Το να προσφέρεις ανιδιοτελώς μαθήματα Ιππασίας στα Μέλη της Ομάδος σου είναι μία πράξη αλτρουιστική, όμως, το να τα προσφέρεις με ένα βρέφος στους ώμους σου είναι μία πράξη ηρωική και στην εποχή της παραγνωρίσεως των Αξιών κάτι τέτοιες λεπτομέρειες που, συνήθως, περνούν απαρατήρητες στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" παραμένουν αξιοπρόσεκτα σημάδια ευγνωμοσύνης προς τον Άνθρωπο ο οποίος εν μέσω "θυέλλης" εξακολουθεί να στέκεται ορθός! 

     Τα σημερινά, λοιπόν, μαθήματα ξεκίνησαν με την εφαρμογή των αναβολέων και την επεξήγηση της ορθής τοποθετήσεως των ποδιών επάνω τους. Και στην περίπτωση του πρώτου Γεωργίου, του και ..."εγκεφαλικού" αποκαλουμένου, η έκπληξή μας ήταν μεγάλη όταν ο ίδιος, από την πρώτη στιγμή και ενστικτωδώς, "ανεκάλυψε" την ιδανική θέση την οποία διετήρησε μέχρι το τέλος του μαθήματός του.

     Και η άψογη τοποθέτηση των ποδιών του Γεωργίου στους αναβολείς ήταν τόσο ...σκανδαλώδης που μας έδωσε την αφορμή αστεϊσμών ρωτώντας τον αν τα βράδια δραπετεύει από το κρεβάτι του για κρυφές ...Προπονήσεις!

     Ακόμη και στις καλπαστικές τοξεύσεις του ο Γεώργιος δεν "χάλασε" ούτε για μια στιγμή την ορθή χρήση των αναβολέων του.

     Ο έτερος Γεώργιος, με την υπερκινητικότητα και το αιματώδες ταμπεραμέντο του μπορεί να υστέρησε στην τελειότητα χρήσεως των αναβολέων αλλά κατάφερε να εκτελέσει ικανοποιητικότατα τις καλπαστικές εξόδους του αλλά και να προσομοιώσει τοξεύσεις.

     Όπως, άλλωστε ήδη έχουμε πει, κάθε ημέρα στο Ιππευτήριο είναι μια κερδισμένη ημέρα στη ζωή κάθε Ιππέως και Ιππαγωγού!

     Ο πιο τυχερός, όμως, απ΄ όλους σήμερα ήταν ο μικρούλης γιος της Αρχηγού μας ο οποίος έγινε και πάλι μασκότ της Σχολής και από τους ώμους της Μητέρας του βρέθηκε στην αγκαλιά όλων χαρίζοντας σε όλους το διάπλατο χαμόγελό του.

      Από αγκαλιά σε αγκαλιά ο μικρός και στο τέλος και πάνω στο αλογάκι για μία βόλτα! Τα δικά μας παιδιά δεν αρκούνται στα ξύλινα αλογάκια των παιδικών κέντρων αλλά τα αισθάνονται ζωντανά πλάι τους να τους χαρίζουν την ευεργετική τους παρουσία!

     Και κάπως έτσι έκλεισε για τους "Έλληνες Κενταύρους" ο πιο δραστήριος μήνας στην 13χρονη ιστορία της Ομάδος μας. Με 29 ημέρες μαθημάτων και Προπονήσεων συμπεριλαμβανομένων και των Παραρτημάτων μας, με την ανάδειξη ακόμη μιας Εφιπποτοξότριας, με πέντε νέα Μέλη, με 49 νέες αναρτήσεις στο Ιστολόγιό μας και, κυρίως, με χαρά και ικανοποίηση για ό,τι κάνουμε, βέβαιοι όντες ότι ομαδικώς συνεισφέρουμε στον ανθρώπινο Πολιτισμό υπηρετώντας ανιδιοτελώς τον Ίππο και το Τόξο! 

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΗΡΩΟΣ

ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΗΡΩΩΝ

     Με λύπη υποδεχτήκαμε χθες την θλιβερή είδηση του θανάτου ενός νεαρού συμπατριώτη μας μετά από συμπλοκή με την αλβανική αστυνομία. Το ερώτημα που προκύπτει μετά από αυτό το γεγονός είναι το κατά πόσο ο 35χρονος Κωνσταντίνος Κατσίφας διεκδικεί επάξια τον τίτλο του Ήρωος ή όχι.

     Ξεκινώντας την μελέτη του θέματος οφείλει ο καθένας να σταθεί στον ορισμό του Ήρωος και να εξάγει από εκεί τα πρώτα συμπεράσματα. Ο χαρακτήρας του Ήρωος αποτελεί συνδυασμό Πίστεως και Αγώνα. Μπορεί όλοι μας να πιστεύουμε και να αγωνιζόμαστε. Ο Ήρωας, όμως, πιστεύει και αγωνίζεται περισσότερο. Κατά γενική θεώρηση όλοι οι αγώνες έχουν κάποια αξία, δεν αναδεικνύουν όμως όλοι οι αγώνες Ήρωες. Οι Ήρωες αναδεικνύονται μόνον από τους αγώνες από τους οποίους απουσιάζει η ατομική ωφέλεια, είτε αυτή είναι πραγματική είτε είναι νομιζόμενη. Αλλά, κυρίως, οι Ήρωες αναδεικνύονται από αγώνες στους οποίους πέραν από σωματικές καταθέτουν και νοητικές ικανότητες καθώς και περισσεύματα ευφυίας. Και από αυτό, δυστυχώς για τον ίδιο, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί Ήρωας.

     Μόλις οι Αχαιοί κατέφθασαν στην Τροία, μας λένε οι παλιές ιστορίες, κανένας δεν τολμούσε να αποβιβαστεί από τα πλοία και να πατήσει στην παραλία της Τροίας. Κι αυτό γιατί η Θέτιδα τους είχε δώσει χρησμό σύμφωνα με τον οποίο ο πρώτος που θα πατούσε το χώμα της Τροίας θα έπεφτε νεκρός. Ο Πρωτεσίλαος, ωστόσο, χωρίς να λάβει καθόλου υπόψιν του τον χρησμό αυτό, πήδηξε από το πλοίο του στη στεριά και αμέσως βρήκε τον θάνατο από το κοντάρι του Έκτορα. Ο Λουκιανός, στους Νεκρικούς Διαλόγους, γράφει: «Για τον θάνατό σου, Πρωτεσίλαε, δεν φταίει κανείς άλλος παρά μονάχα εσύ, αφού τόσο απερίσκεπτα και με τέτοια αδιαφορία για τον κίνδυνο σκοτώθηκες μόνο και μόνο για να δοξαστείς!». Στον Πρωτεσίλαο, λοιπόν, ο αρχαίος κόσμος αρνήθηκε τον τίτλο του Ήρωος. Κι αυτό γιατί δεν συμπεριφέρθηκε με ευφυία αλλά απλώς έχασε τη ζωή εξαιτίας της ανόητης και απερίσκεπτης πράξης του.

     Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, οπλισμένος σαν αστακός μέσα σε εχθρικό έδαφος, έριξε 31 σφαίρες εναντίον των Αλβανών αστυνομικών οι οποίοι, αφού τον κάλεσαν δις να παραδοθεί, έκαναν ομολογουμένως συγκρατημένη χρήση των όπλων τους αφού στο σώμα του νεαρού Έλληνα βρέθηκαν μόνο δύο βολές. Επίσης, καταρρέει πλέον με πάταγο η αρχική είδηση ότι οι αστυνομικοί κινήθηκαν εναντίον του απλώς και μόνο επειδή ύψωσε την ελληνική σημαία. Στην περιοχή γινόταν τελετή μνήμης και οι υψωμένες ελληνικές σημαίες ήταν εκατοντάδες.

     Όσο και να πονάει πολλούς, η αλήθεια είναι πικρή και όπως φαίνεται ο Κωνσταντίνος Κατσίφας προκάλεσε ο ίδιος την μοίρα του ανοίγοντας πυρ απέναντι στους άνδρες της αλβανικής αστυνομίας άνευ λόγου και αιτίας. Το ότι μπορεί να είχε μια αγνή και άδολη αγάπη για τα βορειοηπειρωτικά ελληνικά χώματα, δεν τον κατατάσσει αυτομάτως στην κατηγορία των Ηρώων, τις τάξεις των οποίων κοσμούν τιτάνες όχι μόνον στην ικανότητα χειρισμού των όπλων αλλά, κυρίως, στην σκέψη και στη διάνοια.

     Εάν αύριο εγώ φέροντας πλήρη φόρτο μάχης και ολόκληρο οπλοστάσιο επ’ ώμου εισβάλω στα τουρκικά σύνορα για να απελευθερώσω την Μικρά Ασία, προφανώς δεν θα είμαι Ήρωας αλλά ένας κοινός μισότρελος.

     Η ελληνόφωνη κοινωνία σήμερα, όμως, έχοντας απωλέσει οποιοδήποτε συνδετικό κρίκο με το παρελθόν της έχει την ανάγκη δημιουργίας Ηρώων, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Οι κάτοικοι τούτης εδώ της γραικίας, οι περισσότεροι εξ' αυτών έχοντας βάλει βύσμα για να υπηρετήσουν την στρατιωτική τους θητεία στην πυλωτή της πολυκατοικίας τους, διψούν για την κατασκευή Ηρώων. Και αυτό είναι επικίνδυνο. Μια κοινωνία που επιθυμεί να κατασκευάσει ψεύτικους ήρωες είναι πολύ πιο επικίνδυνη από μια κοινωνία χωρίς καθόλου ήρωες...  

Β.Ο.

     Σε μία ανελλήνιστη κοινωνία στην οποία η απαιδευσία διαπλέκεται με την ομαδική παραφροσύνη για να καταλήξει σε φαλκιδεύσεις βασικών Αξιών όπως ο "Ηρωισμός", τεκμήρια παιδαγωγικής ήθους, όπως το παραπάνω, είναι απαραίτητα για την επανευθυγράμμιση εκτροπών που και αναμενόμενες είναι και ανεπίστρεπτα αυτοκαταστροφικές! 

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Αν και τα έργα στον νέο προπονητικό χώρο των «Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας» δείχνουν να μην έχουν αποπερατωθεί, με τη μπετονιέρα και τα οικοδομικά υλικά «ετοιμοπόλεμα», εν τούτοις είναι εμφανές το «δέσιμο» των Κερκυραίων Συνασκουμένων όπως αυτό καταγράφεται από τον φωτογραφικό φακό κατά τις διάφορες φάσεις της τελευταίας τους προπονητικής ημερίδος.

     Εκείνο που πάντοτε μας εντυπωσιάζει στο προπονητικό τους πρόγραμμα είναι η δυναμική προσέγγιση της ενστικτώδους Τοξοβολίας η οποία την αναδεικνύει σε πολεμική τέχνη και όχι απλό «άθλημα» ενισχύοντας το ψυχικό σθένος αλλά και γαληνεύοντας χαρακτήρες παρέχοντάς τους αυτοπεποίθηση.

     Από καταβολής του, το Παράρτημα των «Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας» πιστώνεται με μία αξιοθαύμαστη τακτική προς την κατεύθυνση της ενδυναμώσεως της αυτοπεποιθήσεως των Μελών του μέσα από το τοξευτικό ασκησιολόγιο και αυτό είναι κάτι ανεκτίμητο για όλους όσους ασκούνται στη Γραμμή Βολής του.

     Ο νέος τους χώρος ο οποίος δείχνει να ευνοεί ακόμη περισσότερο την πολυπόθητη, για όλους, αυτοσυγκέντρωση «υπόσχεται» δυναμική πρόοδο, όπως, άλλωστε, την παρατηρήσαμε από το ξεκίνημα της δράσεώς του!

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ 

"ΝΑΙ" 

ΣΤΗΝ ΙΠΠΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ

     Η Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων" και Εκπαιδεύτρια υπό επίβλεψη Χρυσή Ηλιάδη, μπορεί προσφάτως να διαπιστεύθηκε ως Εφιπποτοξότρια αλλά η εκπαίδευσή της για την συμμετοχή της σε διεθνείς αγώνες ήδη ξεκίνησε στη μυητική της φάση.

     Μπορεί την κυρίως εκπαίδευση των προοριζομένων για αγώνες να την επωμίζεται πάντοτε ο εμπειρότατος Εκπαιδευτής μας Αρπάλυκος, ωστόσο μία πρώτη προετοιμασία γι αυτή την εξειδίκευση γίνεται αμέσως μετά την διαπίστευση κάθε Εφιπποτοξότη και Εφιπποτοξότριας.

     Σήμερα, λοιπόν, η αγαπημένη μας Χρυσή ξεκίνησε να μονιμοποιεί στις Προπονήσεις της την χρήση αναβολέων και να ακολουθεί ένα πρόγραμμα το οποίο, μέσω της επαναλήψεως ενός βασικού ασκησιολογίου, θα την προετοιμάσει ώστε σε λίγο να παραδοθεί στα ικανότατα "χέρια" του Αρπάλυκου.

     Βεβαίως, το σημερινό ασκησιολόγιο δεν θα μπορούσε παρά να ξεκινήσει με προσαρμοσμένες διατάσεις οι οποίες προετοιμάζουν τον Ιππέα στα ...δυσκολότερα!

     Κι απ΄ό,τι φάνηκε, η φυσική κατάσταση της Χρυσής μας είναι σε τέτοιο επίπεδο ώστε δεν τη δυσκόλεψε καθόλου να εκτελέσει το προθερμαντικό της πρόγραμμα με ακρίβεια και άνεση!

     Μετά, λοιπόν, τις τυποποιημένες διατατικές της ασκήσεις, η Χρυσή μας, άρχισε να διδάσκει τον Ίππο της τις επιθυμητές ταχύτητες κινήσεως στα επιθυμητά μήκη του δικού μας Ιππευτηρίου που η ίδια, με την, σχεδόν, καθημερινή της εργασία, "χάραξε" με τις οπλές του Ίππου της, επάνω σε ένα φυσικό έδαφος που κάποτε ήταν πνιγμένο από χαμηλή βλάστηση!

     Και γίνεται αντιληπτό πόσοι έπαινοι αξίζουν σε μία Αρχηγό όταν η επίμοχθη εργασία της ακολουθείται από ένα τέτοιο τεκμήριο...

     Σήμερα, λοιπόν, η Χρυσή μας κατάφερε να αγγίξει την εισαγωγική "πύλη" ενός πρωτολείου, όπως μία πρώτη "εκδοχή" της ιππεύσεως εν ισορροπία, όπως φαίνεται στο παραπάνω βίντεο, ας ετοιμάζεται, δε, ο αγαπημένος μας Αρπάλυκος να την αναλάβει σε λίγο!

     Σήμερα, όμως, η Χρυσή μας δεν εκπαιδεύθηκε, μόνον, η ίδια αλλά εκπαίδευσε και την νεαρή μαθήτριά της Κατερίνα η οποία ολοκλήρωσε το δεύτερο, μόλις, μάθημά της σε πλήρη αρμονία με τον λατρευτό μας επιβήτορα Sepp ο οποίος, με την σειρά του έδειξε ιδιαίτερην αδυναμία στην Κατερίνα με τα χαριτωμένα καμώματά του.

     Η Χρυσή, συνετή ως Εκπαιδεύτρια, πολύ σοφά επέμεινε να "καθίσει" βαθύτερα και ασφαλέστερα τη μαθήτριά της, λόγος για τον οποίο προτίμησε και πάλι μάθημα συραγωγήσεως που έφθασε όμως στο επίπεδο του τροχασμού με ένα χέρι! 

     Πειθαρχημένος χαρακτήρας η νεαρή μαθήτρια και με εύκαμπτο, παιδικό σώμα, υπήρξε υπόδειγμα εκτελέσεως του βασικού ασκησιολογίου εμβαθύνσεως "καθίσματος" επί του συραγωγέως, από την πρώτη στιγμή.

     Η μεθοδικότητα της διαδοχής των ασκήσεων ήταν η προβλεπόμενη και αυτό αναδεικνύει την Χρυσή σε μία, μέλλουσα, άριστην Εκπαιδεύτρια δοθέντος ότι, ήδη, από τριών μηνών εκπαιδεύει με ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια μαθητές διαφόρων ηλικιών πάντοτε με ασφάλεια και καταληκτική πρόοδο.

     Έτσι κι αυτή τη φορά το μάθημα της Κατερίνας θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως "ιδανικό" με την μαθήτρια καλά "καθισμένη" στη ράχη του Ίππου αλλά και τον Ίππο πανευτυχή μαζύ της.

     Όσοι παρακολουθήσαμε το μάθημα αυτό δε παραλείψαμε να συγχαρούμε και τους τρεις, Ίππο, Εκπαιδεύτρια και εκπαιδευόμενη για την θετικότατη "χημεία" που ανέπτυξαν καταλήγοντας σε ένα άριστο αποτέλεσμα.

ΣΤΑ "ΧΝΑΡΙΑ" ΤΩΝ ΔΡΟΜΑΡΗΔΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ 

ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

     Πολλά Μέλη των "Ελλήνων Κενταύρων" διεκδικούν την επιβίωση τους στο εξωτερικό ώστε και τους εαυτούς τους να συντηρήσουν και την Πατρίδα να βοηθήσουν αφού η εσωτερική ακαταστασία οδηγεί τους πολίτες αυτής της μοιραίας χώρας σε αφανισμό! Αλλά η έξοδός τους προς τις "στράτες" του κόσμου, ούτε την Πατρίδα τους κάνει να ξεχάσουν, ούτε και την Ομάδα μας!

     Τελευταίος "αναχωρητής" ο Εκπαιδευτής της Ομάδος μας και Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος", Εφιπποτοξότης Ιφικράτης - Γεώργιος Σταυριανόπουλος ο οποίος εγκαταστάθηκε στο Βουκουρέστι, σε μία πόλη εκπληκτικής αρχιτεκτονικής και ρυμοτομικής ομορφιάς, που την σέβονται οι κάτοικοί της εν αντιθέσει με την πρωτεύουσα της γραικίας, την ..."πλουμισμένη" στα ερείπια, στα σκουπίδια και στο γκραφίτι! 

     Ο δικός μας Ιφικράτης σε λιγότερο από έναν μήνα διαμονής στη Ρουμανική πρωτεύουσα, κατάφερε να έρθει σε επαφή με τοπικούς πολιτιστικούς συλλόγους που δραστηριοποιούνται στην Τοξοβολία και να προπονηθεί μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον στην ενστικτώδη Τοξοβολία χρησιμοποιώντας Κορεάτικο τόξο που ευγενώς του παραχωρήθηκε! 

     Και με τον Ιφικράτη μας, οι "Έλληνες Κένταυροι" φτάσαμε και στο Βουκουρέστι, μετά την Αγγλία που μας έφτασαν ο Αρπάλυκος, η Εριθέλγη, ο Κωνσταντίνος, η Κωνσταντίνα και η Ειρήνη, μετά την Γαλλάι που μας έφτασε ο Βασίλειος, μετά την Δανία που μας έφτασε ο Δημήτρης και μετά τις πέντε ηπείρους που μας φτάνουν οι Γεώργιος και Μαριλένα, όλα "παιδιά" της μεγάλης "Οικογενείας" μας!

     Κάπως έτσι, οι "Έλληνες Κένταυροι Χαλκίδος" ...επεκτείνονται στο ...Βουκουρέστι το οποίο αποτελεί έναν, κατ' εξοχήν, πολιτισμικό προορισμό όπου η Παιδεία και ο σεβασμός προς την Ιστορία του τόπου αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό των κατοίκων. 

     Η διατήρηση της αρχιτεκτονικής δομής και η δέουσα προσοχή για την βιωματική προσέγγιση της ιστορίας, σ΄ αυτή την πόλη, δεν μπορεί παρά να αφήσει εκστασιασμένο τον κάτοικο μίας χώρας όπως η σύγχρονη γραικία που έχει συνηθίσει στην απαξίωση κάθε πολιτισμικού στοιχείου από ψυχοδιαστροφικούς νεοβανδάλους που υπηρετούν έναν ψευδεπίγραφο "νεωτερισμό" πίσω από το ν οποίο συγκαλύπτεται η βαρβαρότητα της απαιδευσίας! 

     Σύντομα, τόσο οι Προπονήσεις όσο και οι εν γένει πολιτιστικές δραστηριότητες θα εντατικοποιηθούν... και αφήνουμε στην δική σας φαντασία τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται!

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

     Τι είναι επιτυχία? Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να φτάσει κανείς εκεί.  Πόσο χρόνο θέλει για να την προκαλέσει κάποιος? Και αμέσως μετά? Τι κάνουμε αμέσως μετά την επιτυχία?

     Όλοι μας την αναζητάμε... Για τον καθένα μας ατομικά είναι και διαφορετική... Ένα ακόμη παράδειγμα που καθιστά τον κάθε από μας ξεχωριστό και ιδιαίτερο.

     Σε όλους μας όμως λειτουργεί το ίδιο... Αποτέλεσμα της είναι η χαρά, η οποία έχει τεράστια δύναμη και επιδρά τόσο σε εμάς όσο και στους γύρω μας. Συνεπώς αναζητούμε την δύναμη. Όσο μεγαλύτερη είναι η επιτυχία τόσο μεγαλύτερη και η δύναμη που δημιουργεί. Μπορεί να ελέγξει κάποιος αυτή την δύναμη? Όχι... γιατί είναι συναίσθημα. Είτε δικό μας είτε τον γύρω μας... Όποιος νομίζει πως ελέγχει την δύναμη που ασκεί η Επιτυχία απλά κοροϊδεύει τον εαυτό του...

     Το να "κουμπώσεις" ένα βέλος στο Τόξο σου, είναι για κάποιον επιτυχία, για κάποιον άλλον είναι πλέον δεδομένο καθώς το έχει επιτύχει στο παρελθόν οπότε δεν δίνει καν σημασία. Για κάποιον να ανοίξει το τόξο τόσο όσο χρειάζεται για την απόσταση που έχει από τον στόχο είναι επιτυχία, για κάποιον άλλον που θέλει να σιγουρευτεί πως το βέλος του θα πλήξει το κέντρο του στόχου ανοίγει πλήρες άνοιγμα (ακόμα και στην ίδια απόσταση με τον προηγούμενο) επειδή θεωρεί ακριβώς αυτό επιτυχία. Επιτυχία για κάποιον είναι η σωστή στάση γιατί μετέπειτα θα έρθει η επιτυχία της ευστοχίας. Επιτυχία για κάποιον είναι να μην φύγει κανένα βέλος εκτός στόχου. Επιτυχία για κάποιον είναι να εφιππεύσει,... να κάνει Έφιππη Τοξοβολία,...να εκτελεί γυμνιππευτικές ασκήσεις,... να βρει δουλειά,... Να κάνει οικογένεια,... Να μάθει κολύμπι,... Να πουλήσει μινιατούρες,... Να ... Να ... Να ... Να Και πολλά ακόμα παραδείγματα...

     Για την επιτυχία, βασικός παράγοντας είναι η Θέληση η οποία είναι και η κινητήρια δύναμη. Το "μέγεθος" της θέλησης που έχει ο καθένας μας για κάτι θα δείξει τον χρόνο που χρειαζόμαστε για να φτάσουμε στην επιτυχία.

     Το πόσο εύκολα η δύσκολα φτάνει κανείς στην επιτυχία εξαρτάται από της ικανότητες και της δεξιότητες που έχει ο καθένας, (είτε αυτές του δόθηκαν από την γέννηση του, είτε αυτές που βελτιώνει, είτε αυτές που ανακαλύπτει)... Και αυτό ισχύει για οποιαδήποτε παράδειγμα και να συμπληρώσετε οι ίδιοι μετά από το "Επιτυχία είναι να...".

     Επιτυχία είναι καλή έκβαση Μετά Από προσπάθεια ή αγώνα)... Οποιοσδήποτε κι αν είναι ο στόχος μας αν το πετύχουμε είναι επιτυχία. Τι κάνουμε αμέσως μετά?... Φυσικά "αναζητούμε νέο στόχο"... Αυτή η διαδικασία μας φέρνει στην ανάπτυξη, στην βελτίωση και στην ωρίμανση μας...

     Ποιος είναι όμως ο δρόμος για την επιτυχία? Υπάρχει? Είναι διαφορετικός στον καθένα μας? Ο Δρόμος είναι ένας... Για όλους...

     Όποιος από σας θέλει να φτάσει στην επιτυχία πρέπει να περάσει από τον δρόμο της ΑΥΤΟΓΝΩΣΊΑΣ. Και δεν υπάρχει άλλος. Καταρχάς να διαλέξει έναν στόχο και ποιες  οι απαιτήσεις του... Να γνωρίσει τον εαυτό του και τα όρια του, (ο καθένας μας έχει όρια)... Τι ικανότητες και τι δεξιότητες κατέχει... Να κατανοήσει τα λάθη του,... να τα παραδεχτεί πρώτα στον εαυτό του και μετά στους άλλους... Να μετρήσει την θέληση του...

     Αν δεν κάνουμε ΕΣΤΩ ένα από τα παραπάνω παραμένουμε στάσιμοι... Δεν έχουμε επιτυχία, δεν έχουμε βελτίωση, δεν κλείνει ποτέ ο κύκλος ... (στον οποίο η επιτυχία είναι η αρχή και το τέλος, ένα μοναδικό σημείο, το μόνο που αλλάζει είναι ο στόχος που θέτουμε κάθε φορά και ξανά σχηματίζεται ο κύκλος με αρχή την επιτυχία του προηγούμενου στόχου και τέλος της επιτυχίας του παρόντος στόχου)...

     Ο δρόμος της επιτυχίας είναι δύσκολος... Πολύ... Αλλά όπως είπαμε ο μοναδικός... Στα δικά σας χέρια είναι η επιλογή να τον διασχίσετε για να φτάσετε στην επιτυχία...

     Ποιος δεν θέλει αυτή την δύναμη η οποία μετακινεί πλήθη ΜΟΝΟ με το συναίσθημα...

     Όσο για την επιτυχία μιας Ομάδας ο δρόμος παραμένει ο ίδιος, αυτά που πρέπει να κάνουμε για να διασχίσουμε τον δρόμο είναι ακριβώς τα ίδια που αναφέραμε πιο πάνω... Αυτό που αλλάζει είναι πως για την επιτυχία ενός ομαδικού στόχου  συντελεί ο καθένας μας ξεχωριστά αλλά πρέπει να γίνει συντονισμένα κινούμενοι όλοι με την ίδια συχνότητα... Οτιδήποτε άλλο μας δίνει μόνο στασιμότητα...

     Εμείς.θέλουμε την δύναμη της επιτυχίας!

     Σας ευχαριστώ όλους για σήμερα!

     Εφιπποτοξοτικά!

   

  Χρυσή Ηλιάδη

     Αρχηγός Ομάδος