Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΗΡΩΟΣ
ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΗΡΩΩΝ
Με λύπη υποδεχτήκαμε
χθες την θλιβερή είδηση του θανάτου ενός νεαρού συμπατριώτη μας μετά από
συμπλοκή με την αλβανική αστυνομία. Το ερώτημα που προκύπτει μετά από αυτό το
γεγονός είναι το κατά πόσο ο 35χρονος Κωνσταντίνος Κατσίφας διεκδικεί επάξια
τον τίτλο του Ήρωος ή όχι.
Ξεκινώντας την μελέτη
του θέματος οφείλει ο καθένας να σταθεί στον ορισμό του Ήρωος και να εξάγει από
εκεί τα πρώτα συμπεράσματα. Ο χαρακτήρας του Ήρωος αποτελεί συνδυασμό Πίστεως
και Αγώνα. Μπορεί όλοι μας να πιστεύουμε και να αγωνιζόμαστε. Ο Ήρωας, όμως,
πιστεύει και αγωνίζεται περισσότερο. Κατά γενική θεώρηση όλοι οι αγώνες έχουν
κάποια αξία, δεν αναδεικνύουν όμως όλοι οι αγώνες Ήρωες. Οι Ήρωες
αναδεικνύονται μόνον από τους αγώνες από τους οποίους απουσιάζει η ατομική
ωφέλεια, είτε αυτή είναι πραγματική είτε είναι νομιζόμενη. Αλλά, κυρίως, οι
Ήρωες αναδεικνύονται από αγώνες στους οποίους πέραν από σωματικές καταθέτουν
και νοητικές ικανότητες καθώς και περισσεύματα ευφυίας. Και από αυτό, δυστυχώς
για τον ίδιο, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί Ήρωας.
Μόλις οι Αχαιοί
κατέφθασαν στην Τροία, μας λένε οι παλιές ιστορίες, κανένας δεν τολμούσε να
αποβιβαστεί από τα πλοία και να πατήσει στην παραλία της Τροίας. Κι αυτό γιατί
η Θέτιδα τους είχε δώσει χρησμό σύμφωνα με τον οποίο ο πρώτος που θα πατούσε το
χώμα της Τροίας θα έπεφτε νεκρός. Ο Πρωτεσίλαος, ωστόσο, χωρίς να λάβει καθόλου
υπόψιν του τον χρησμό αυτό, πήδηξε από το πλοίο του στη στεριά και αμέσως βρήκε
τον θάνατο από το κοντάρι του Έκτορα. Ο Λουκιανός, στους Νεκρικούς Διαλόγους,
γράφει: «Για τον θάνατό σου, Πρωτεσίλαε, δεν φταίει κανείς άλλος παρά μονάχα
εσύ, αφού τόσο απερίσκεπτα και με τέτοια αδιαφορία για τον κίνδυνο σκοτώθηκες
μόνο και μόνο για να δοξαστείς!». Στον Πρωτεσίλαο, λοιπόν, ο αρχαίος κόσμος
αρνήθηκε τον τίτλο του Ήρωος. Κι αυτό γιατί δεν συμπεριφέρθηκε με ευφυία αλλά
απλώς έχασε τη ζωή εξαιτίας της ανόητης και απερίσκεπτης πράξης του.
Ο Κωνσταντίνος
Κατσίφας, οπλισμένος σαν αστακός μέσα σε εχθρικό έδαφος, έριξε 31 σφαίρες
εναντίον των Αλβανών αστυνομικών οι οποίοι, αφού τον κάλεσαν δις να παραδοθεί,
έκαναν ομολογουμένως συγκρατημένη χρήση των όπλων τους αφού στο σώμα του νεαρού
Έλληνα βρέθηκαν μόνο δύο βολές. Επίσης, καταρρέει πλέον με πάταγο η αρχική
είδηση ότι οι αστυνομικοί κινήθηκαν εναντίον του απλώς και μόνο επειδή ύψωσε
την ελληνική σημαία. Στην περιοχή γινόταν τελετή μνήμης και οι υψωμένες
ελληνικές σημαίες ήταν εκατοντάδες.
Όσο και να πονάει
πολλούς, η αλήθεια είναι πικρή και όπως φαίνεται ο Κωνσταντίνος Κατσίφας
προκάλεσε ο ίδιος την μοίρα του ανοίγοντας πυρ απέναντι στους άνδρες της
αλβανικής αστυνομίας άνευ λόγου και αιτίας. Το ότι μπορεί να είχε μια αγνή και
άδολη αγάπη για τα βορειοηπειρωτικά ελληνικά χώματα, δεν τον κατατάσσει
αυτομάτως στην κατηγορία των Ηρώων, τις τάξεις των οποίων κοσμούν τιτάνες όχι
μόνον στην ικανότητα χειρισμού των όπλων αλλά, κυρίως, στην σκέψη και στη
διάνοια.
Εάν αύριο εγώ φέροντας
πλήρη φόρτο μάχης και ολόκληρο οπλοστάσιο επ’ ώμου εισβάλω στα τουρκικά σύνορα
για να απελευθερώσω την Μικρά Ασία, προφανώς δεν θα είμαι Ήρωας αλλά ένας
κοινός μισότρελος.
Η ελληνόφωνη κοινωνία
σήμερα, όμως, έχοντας απωλέσει οποιοδήποτε συνδετικό κρίκο με το παρελθόν της
έχει την ανάγκη δημιουργίας Ηρώων, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Οι κάτοικοι τούτης
εδώ της γραικίας, οι περισσότεροι εξ' αυτών έχοντας βάλει βύσμα για να
υπηρετήσουν την στρατιωτική τους θητεία στην πυλωτή της πολυκατοικίας τους,
διψούν για την κατασκευή Ηρώων. Και αυτό είναι επικίνδυνο. Μια κοινωνία που
επιθυμεί να κατασκευάσει ψεύτικους ήρωες είναι πολύ πιο επικίνδυνη από μια
κοινωνία χωρίς καθόλου ήρωες...
Β.Ο.
Σε μία ανελλήνιστη κοινωνία στην οποία η απαιδευσία διαπλέκεται με την ομαδική παραφροσύνη για να καταλήξει σε φαλκιδεύσεις βασικών Αξιών όπως ο "Ηρωισμός", τεκμήρια παιδαγωγικής ήθους, όπως το παραπάνω, είναι απαραίτητα για την επανευθυγράμμιση εκτροπών που και αναμενόμενες είναι και ανεπίστρεπτα αυτοκαταστροφικές!
