ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Επιμένοντας να μελετάμε την Ιστορία του τόπου μας, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε ένα πολύ σημαντικό Μουσείο το οποίο "απαθανατίζει" μια σημαντικότατη κοινωνική παράμετρο, την Αστυνόμευση, της οποίας η καλύτερη εκδοχή είναι η προστασία του Πολίτη και η χειρότερη είναι ο εξευτελισμός της ως ασκεριού πραιτωριανών φρουρών μιας διεφθαρμένης εξουσίας.
Τούτη τη φορά βρεθήκαμε στο Μουσείο της Ελληνικής Αστυνομίας, με ξεναγό μας έναν εύορκο Αστυνομικό, Yποδιευθυντή της Διευθύνσεως Ιστορίας της Αστυνομίας και διοργανωτή του Μουσείου, εξαιρετικό "στήριγμα" των προσπαθειών μας στο γύρισμα της ταινίας που προετοιμάζουμε, τον φίλτατο Καλλίμαχο.
Το πρώτο πράγμα που βλέπουμε σε αυτό το πολύ ειδικό επίκεντρο Πολιτισμού είναι την ατομική επιμονή για την διάσωση της Ιστορίας και την αξιοπρεπέστατην έκθεση πολλών κειμηλίων, αλλά και πληροφοριών που συνθέτουν το αγαθό της Αστυνομεύσεως σε μία χώρα η οποία, εδώ και μισό αιώνα, έχει θέσει εν αμφιβόλω την ασφάλεια των πολιτών της, εξ αιτίας των αυτοκτονικών επιλογών των "πολιτικών ηγεσιών" της.
Και το πρώτο πράγμα που δεν βλέπουμε σ΄ αυτό το Μουσείο είναι το ουσιαστικό ενδιαφέρον της Πολιτείας για την Ιστορία της Αστυνομεύσεως αφού τα εμφανή μέσα αυτού του σημαντικού χώρου παραμένουν "φειδωλά" μπροστά σε αυτά που θα έπρεπε να είναι. Δυστυχώς, ούτε διοράματα, ούτε σπάνια ιδρυτικά τεκμήρια προβεβλημένα σύμφωνα με τις μουσειολογικές απαιτήσεις της εποχής μας δεν είδαμε κι αναρωτιόμαστε τι απέγιναν όλα εκείνα τα σημαντικότατα που συνέθεσαν το "διάβα" της Αστυνομεύσεως της χώρας μας...
Ωστόσο, ο επισκέπτης πληροφορείται αρκετά, τόσο για την Ιστορία του ηρωικού Σώματος της Χωροφυλακής το οποίο, με θυσίες των Ανδρών του, συνεισέφερε τα ανεκτίμητα στην δημόσια τάξη της χώρας μέχρι την ιταμή και για κομματικούς λόγους διάλυσή του, όσο και για την Ιστορία του Σώματος της Αστυνομίας.
Και στον χώρο, επίτοιχος, δεσπόζει ο θυρεός του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη ο οποίος κατάφερε να διασωθεί από την συστηματική εξαφάνιση που επιχειρείται επί δεκαετίες με σκοπό την αλλοίωση του ιστορικού παρελθόντος ολόκληρης της χώρας.
Προσεγμένα τα εκθέματα στις προθήκες, αλλά και φροντισμένοι οι αναρτημένοι πίνακες και φωτογραφίες, μεταφέρουν στον επισκέπτη μια συμπυκνωμένη πληροφόρηση για την ιστορική "διαδρομή" Χωροφυλακής και Αστυνομίας.
Οπλισμός, στολές, διάσημα, προσωπικά αντικείμενα κλπ, όλα με επαρκείς επεξηγηματικές πληροφορίες "μιλούν" στον επισκέπτη κατά πως πρέπει αλλά και τον βάζουν σε σκέψεις...
Μικρές "λεπτομέρειες" που δίνουν τις δικές τους "πινελιές" πληροφορήσεως για εποχές που το κυνήγι των ληστών δεν είχε ούτε καν την ευκολία ενός φακού και κατά την διάρκεια της νύκτας οι λάμπες πετρελαίου και ασετυλίνης βοηθούσαν τον διώκτη χωροφύλακα να επιτελέσει το καθήκον του στα απόκρημνα μέρη που τριγύρναγε.
Εδώ οι στολές του Διοικητή του ηρωικού "Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη" Γεωργίου Σαμουήλ ο οποίος, με τους Άνδρες του, στη Μάχη των Αθηνών, έσωσε την Ελλάδα από την αρπακτική λαίλαπα των σοβιετόδουλων κομμουνιστών κατά τον συμμοριτοπόλεμο!
Εδώ και η πρόσφατη στολή ενός αστυνομικού-θύματος οπαδικής βίας που έχασε τη ζωή του όταν δέχθηκε θανατηφόρο φωτοβολίδα σε γηπεδικά επεισόδια... Αίσθηση προκαλεί η σύγκριση των δύο στολών που βρίσκονται στον ίδιο χώρο "αντιμέτωπες", επιβεβαιώνοντας ότι κάθε εποχή έχει τους ήρωες που της "αξίζουν", είτε υπερασπιζόμενοι την Πατρίδα, είτε αναλισκόμενοι υπέρ ...ποδοσφαιρικών συμφερόντων ως παράπλευρες απώλειες των συμπλοκών των ιδιωτικών συμμοριών που συντηρούν οι "μεγαλοπαράγοντες" διεφθαρμένων δημοκρατιών.
Ανάμεσα σε πολλά, κάποια εκθέματα προσελκύουν την προσοχή του επισκέπτη λόγω του ιδιαίτερου ιστορικού ενδιαφέροντός τους αλλά και της σπανιότητός τους όπως η ενδυμασία του Κρητός Χωροφύλακος την οποία είδαμε για πρώτη φορά στην ακέραια "εκδοχή" της.
Σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορούμε να προσπεράσουμε εύκολα τον "σωστικό μόχθο" του οργανωτή ενός Μουσείου αλλά και για την επίπονη προσπάθεια συντηρήσεως ενός τόσο πολύτιμου υλικού!
Πολύ συναρπαστική και η όλη αρχιτεκτονική του ιστορικού κτηρίου μέσα στο οποίο στεγάζεται το Μουσείο της Αστυνομίας.
Οι αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες αυτού του κτηρίου αιχμαλωτίζουν το βλέμμα του επισκέπτη τον οποίο μεταφέρουν σε άλλες εποχές υψηλής δομικής Αισθητικής.
Το πρόγραμμα της επισκέψεώς μας συνεχίσθηκε στους μεγάλους εξωτερικούς χώρους όπου ανοικτά προαύλια, υπαίθρια κλιμακοστάσια, εκκλησίες και μνημεία δίνουν μιαν άλλη αίσθηση.
Εντυπωσιακό και το παμπάλαιο ναϊδριο της Παναγίας Χελιδονούς που βρίσκεται μέσα σ' αυτό τον χώρο.
Εδώ, σ΄ αυτό το ναίδριο η ατμόσφαιρα είναι ιδιαιτέρως υποβλητική και η οροφογραφία ασυνήθιστη και από τις πλέον επιτυχημένες.
Κάπου, στα εξωτερικά παρτέρια προσέξαμε κι έναν πανέμορφο, τεράστιο, κάκτο που όμοιό του δεν έχουμε δει πουθενά στο αθηναϊκό λεκανοπέδιο.
Ευγνώμονες οι ευχαριστίες μας προς την Διεύθυνση Ιστορίας της Αστυνομίας η οποία πιστώνεται με τούτο το χρησιμότατο Μουσείο σε έναν χώρο που, φιλοξενώντας το, δικαιώνει την ιστορικότητά του.
Και ιδιαιτέρως ευγνώμονες προς τον ξεναγήσαντα Γεώργιο Κλήμη ο οποίος, με την ευρυμάθειά του και τον ευφραδέστατο λόγο του, μας θύμισε τον εξαιρετικό προκάτοχό του αείμνηστο Αστυνόμο Σπύρο Πηλό οποίος με τις εκπληκτικές, εβδομαδιαίες. ραδιοφωνικές εκπομπές του από τον σταθμό της αξέχαστης "Υ.ΕΝ.Ε.Δ." κατάφερνε να συμφιλιώνει τους πολίτες με την Αστυνομία, όταν οι Έλληνες δεν κλειδώναμε τις πόρτες των σπιτιών μας και οι Αστυνομικοί δεν οπλοφορούσαν όπως όταν ζώστηκαν τα όπλα μετά την "μεταπολίτευση"-μεταπολήστευση!
Αστυνομικοί, σαν τον, τότε, Σπύρο Πηλό και σαν τον, νυν, Γεώργιο Κλήμη μας κάνουν να ελπίζουμε ότι η Αστυνόμευση μπορεί να έχει πάντοτε και ανθρώπινο "πρόσωπο"!
Αποχωρήσαμε, μη παραλείποντας να υποκλιθούμε στο μνημείο των, ηρωικώς, πεσόντων της Χωροφυλακής, τιμώντας την μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν για να μην χαθεί μια Πατρίδα την οποία διακυβεύουν αναίσχυντα οι σημερινοί κομματικοί μητραλοίες!
