ΠΕΡΙ ΚΑΙΡΩΝ, ΚΑΙΡΟΥ ΚΑΙ ...ΓΗΡΥΟΝΗ
Ο καιρός δε φαίνεται να αγαπά την ...Τοξοβολία και ο τρικέφαλος Γηρυόνης μας ξεκούφανε με τις φωνές του από το πρωί της Κυριακής να μη ζυγώσουμε στη Γραμμή Βολής. Παρά ταύτα, εμείς βρεθήκαμε εκεί που έπρεπε και, μαζύ μας, βρέθηκε πάνω από τα κεφάλια μας κι ένα τεράστιο καταιγιδοφόρο νέφος του οποίου η βάση ήταν πολύ χαμηλότερη από τη κορυφή του Υμηττού, θέαμα σπάνιο για το λεκανοπέδιο. Κι επειδή, υπό τέτοιες καιρικές συνθήκες δεν παίζουμε κάτω από ψηλά δέντρα έχοντας, μάλιστα, ανάμεσά μας κι ένα παιδί, αποφασίσαμε να αποχαιρετήσουμε τον τρικέφαλο Γηρυόνη και να βρεθούμε σε ασφαλέστερα σημεία, όπως σε ένα ωραιότατο "πατάρι" απολαμβάνοντας τον ωραιότατο χυμό που μας προσέφερε ο πάντοτε ευγενής και φιλόφρων Πολυδεύκης μας!
Ωστόσο, προλάβαμε να χαρούμε την παρουσία αγαπημένων φίλων και Συνασκουμένων και, κυρίως, τον νεαρό Μιλτιάδη, άξιο εγγονό ηρωικού Πάππου, ο οποίος υπερασπίσθηκε γενναία τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό!
Κι ενώ ο Μιλτιάδης μας έδειξε ότι οι άγγελοι μπορούν να πετούν και χωρίς φτερά αλλά πάντα με το Τόξο στο χέρι, το απόγευμα ο Εφιπποτοξότης και Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη Μηνάς Τσομπανιάν μας θύμισε ότι ένα Στέλεχος των "Ελλήνων Κενταύρων" παραμένει ευπαρουσίαστος ακόμη και υπό καταιγίδα για να συζητήσει θέματα και προγραμματισμούς της Ομάδος μας! Τι να κάνουμε, σε πείσμα των καιρών και του ...καιρού διατηρούμε την ...ιδιαιτερότητά μας, όπως και το πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνος ή και κάμποσους αιώνες παλιότερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.