ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

HABEMUS  PAPAM

     Μια ευτυχισμένη σύμπτωση μπορεί να μη μας έκανε να συνδεθούμε και πάλι  με τον χώρο όπου πρωτοξεκίνησε, το 2005, η Έφιππη Τοξοβολία στην Ελλάδα.

     Σήμερα, στον συγκεκριμένο χώρο που απετέλεσε το λίκνο της πολεμικής τέχνης μας στη χώρα μας, η "συνέχεια" του Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων", ο Αρχηγός της Ομάδος Εφιπποτοξότης Κωνσταντίνος Δαμιανάκης, επανέλαβε την μυητική διαδικασία ενός επιβήτορος Ίππου στην Έφιππη Τοξοβολία και, τελικώς, εφίππως ετόξευσε.

     Δεκατρία χρόνια μετά, τέτοιες μέρες, στον ίδιο χώρο, ο σημερινός Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων" εισήγαγε στην Έφιππη Τοξοβολία έναν εξαιρετικό επιβήτορα τιμώντας κατά τον καλύτερο τρόπο μιαν "επέτειο" τόσο σημαντική για την Ελληνική Έφιππη Τοξοβολία, σε μια προπονητική ημερίδα γεμάτη αρμονία και θετικήν εκπαιδευτικήν αποτελεσματικότητα.

     Αν και, από τότε, πολλά άλλαξαν στον συγκεκριμένο χώρο, ο πρώην Προπονητής του Ιδρυτή της Ομάδος μας ο οποίος δεσπόζει του Ιππευτηρίου, παραχώρησε ευγενώς έναν υπέροχο Ίππο στην "συνέχεια" του πρώην προπονουμένου του, κάνοντας όλα να μπερδεύονται "γλυκά" εκεί όπου οι Άνθρωποι ανεκάλυψαν την ομορφιά της φύσεως και την αρμονία της ζωής. 

     Τα πάντα ξεκίνησαν με την απαραίτητη "εισαγωγική σφυγμομέτρηση" του χαρακτήρος του Ίππου και, για μία ακόμη φορά επιβεβαιώσαμε την ανοησία του μέσου ανθρώπου να θεωρεί ότι ο ευνουχισμός των επιβητόρων είναι προϋπόθεση επιτεύξεως ..."ηρεμίας" του ζώου.

     Ο Ιδρυτής της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων", διατηρώντας εντελώς αντίθετη άποψη, θυμάται ότι ακόμη και ως αρχάριος, αλλά και μετέπειτα, έχοντας ιππεύσει συνεχώς επιβήτορες σε πολλές χώρες, έχει αποκομίσει την καλύτερη άποψη περί αυτών ως προς την εναρμόνισή τους με τον Άνθρωπο και την επίτευξη συναινετικής συνεργασίας.

     Ο συγκεκριμένος Ίππος, ο Sepp, αν και επιβήτορας, αποδεχόμενος, αρχήθεν, την ενδεδειγμένη προσέγγιση της Φυσικής Ιππικής εισήχθη στο σύστημά μας αμέσως και χωρίς καμία αρνητική αντίδραση. Αν και μέχρι τώρα μαθημένος να ιππεύεται με στομίδα, σέλλα κλπ, από την πρώτη στιγμή που του αφαιρέθηκε η στομίδα και ιππεύθηκε χωρίς σέλλα ανταποκρίθηκε άψογα στις εντολές του Ιππέως του και Αρχηγού των "Ελλήνων Κενταύρων" Κωνσταντίνου, αποδεικνύοντας ότι πίσω από τις ανθρωποκεντρικές προκαταλήψεις τα ζώα παραμένουν αξιόπιστοι συνεργάτες του ανθρώπου, τηρουμένων, πάντοτε, των φυσικών κανόνων.

     Από την πρώτη στιγμή της ρυταγωγήσεως, αν και με τελείως διαφορετική ιπποσαγή από εκείνη που μέχρι τώρα είχε συνηθίσει εν ώρα εργασίας, ο Sepp συνδέθηκε με τον Άνθρωπο και ανταποκρίθηκε με σωστή, χαλαρή, κίνηση.

     Η εφίππευση δι εφάλσεως, από τον Αρχηγό των "Ελλήνων Κενταύρων", υπήρξε τεχνικότατη και χωρίς καμία πρόκληση ενοχλήσεως, αιφνιδιασμού ή επιβαρύνσεως,  μέχρι σημείου ο Sepp να μην αντιδράσει καν, αν και μη εξοικειωμένος με τον συγκεκριμένο τρόπο εφιππεύσεως.

     Αυτός ο επιβήτορας, ο, για τους μικρόνοες ανθρώπους "επικίνδυνος βαρβάτος", δέχθηκε ηρεμότατος τον δι' εφάλσεως αναβάτη του και τόσο ευπρόσδεκτα, όταν πολλοί εκτομίες αντιδρούν αρνητικά ακόμη και σε εφιππεύοντες με υποβοηθητικό ...αναβαθμό.

     Οι βασικές γυμνιππευτικές ασκήσεις οι οποίες συνθέτουν το ασκησιολόγιο του εκπαιδευτικού προγράμματός μας διεξήχθησαν εντελώς απρόσκοπτα.

     Ο Sepp ούτε για μια στιγμή δεν έδειξε όχι να δυσανασχετεί, αλλά ούτε καν να απορεί για τα όσα αισθάνθηκε να λαβαίνουν χώρα στη ράχη του.

     Η ευκαμψία αλλά και η ιππική δεινότητα του αναβάτη του βοήθησε τον Sepp όχι μόνον να ανταποκριθεί στα ζητούμενα αλλά και να δείχνει συνεχώς ότι απολαμβάνει την συγκεκριμένη εργασία και συνεργασία με τον Άνθρωπο.

     Αξίζει να σημειωθεί ότι οι υποκάτω διελεύσεις του Κωνσταντίνου όχι μόνον δεν ενόχλησαν τον Sepp αλλά και τον έκαναν να αναμένει την έξοδο του Αρχηγού μας κάτω από την κοιλιά του. Αυτός, ο κατά τον πανύβλακα "κόσμο"..."επικίνδυνος βαρβάτος" στέκονταν τόσο ήρεμος όσο ο Κωνσταντίνος πέρναγε κάτω από την κοιλιά του αλλάζοντας διευθύνσεις, διεψεύδοντας κάθε προκατάληψη...

     Ακόμη και το ορθοστάδην του Κωνσταντίνου απέδειξε ότι ο Sepp είναι διαθέσιμος για κάθε ανθρώπινη απαίτηση αρκεί αυτή να "διατυπώνεται" σωστά...  

    Έτσι, η κατάληξη του ορθοστάδην του Κωνσταντίνου με αφίππευση δι εκτινάξεως υπήρξε τόσο αρμονική ώστε στο φακό έδειξε μία τεχνική αναπήδηση από βατήρος ...κολυμβητηρίου, με τον Ίππο εντελώς ατάραχο και ακίνητο.

     Μετά ταύτα, ακολούθησε η εξοικείωση του Sepp στο Τόξο και στα βέλη καθώς και η μύησή του στην Έφιππη Τοξοβολία.

     Από το πρώτο βήμα, ο επιβήτορας έδειξε ενδιαφέρον για το Τόξο και τα βέλη τα οποία όχι μόνον δεν τον ενόχλησαν αλλά του κέντρισαν την προσοχή κάνοντάς τον να ακολουθεί τον Άνθρωπο-χειριστή σαν ...οικόσιτο. 

     Ο όλος εισαγωγικός χειρισμός ευθύς εξ αρχής απέδωσε καρπούς και "συμφιλίωσε" τον Ίππο με το Τόξο και τα βέλη χωρίς να αφήνει καμία αμφιβολία για την παραπέρα αποδοχή της Έφιππης Τοξοβολίας στη ράχη του.

     Παρά ταύτα, ακολουθήθηκε όλο το πρόγραμμα δοκιμασίας της αποδοχής Τόξου και βελών μέχρι σημείου εξαντλήσεως κάθε ενδεχομένου.

     Οι τοξεύσεις από εδάφους, επίσης, δεν έδειξαν να ενοχλούν τον επιβήτορά μας.

     Όλη η από εδάφους τοξευτική διαδικασία έδειξε ότι παρέμεινε στην χορεία της περιφερειακής και μόνον οράσεως του Ίππου χωρίς καν να απασχοληθεί να παρακολουθήσει απευθείας τα "δρώμενα" μπροστά και γύρω του.

     Τέλος ο Αρχηγός της Ομάδος μας ετόξευσε έφιππος και εν κινήσει τα ...παρθενικά βέλη από την ράχη του Sepp  απολαμβάνοντας την απάθεια του ευγενούς ζώου.

     Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας των "Ελλήνων Κενταύρων" ο Ιδρυτής και ο Αρχηγός της, αισθάνονται ευγνώμονες προς τον Ιππαγωγό-προπονητή Δημήτρη Κυριακίδη και προς τον υπέροχο επιβήτορα Sepp για όσα, σήμερα, ...επετειακήν ημέρα για την Ελληνική Έφιππη Τοξοβολία μας προσέφεραν. Και, τίποτε το πλέον σημαντικό στον χώρο της Ιππικής να μπορούμε να αναφωνούμε "Habemus Papam", ανακαλύπτοντας έναν τετράποδο συνεργάτη της περιωπής του Sepp.

ΥΓ:

Η «Ελληνική Εφιπποτοξοτική Εταιρεία» και η Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας των «Ελλήνων Κενταύρων» θεωρούν τον ευνουχισμό των επιβητόρων Ίππων ως πράξη αντιφυσική και, ως εκ τούτου, εγκληματική, προερχόμενη από την ανόητη ανθρωποκεντρική σκέψη ότι δια του ευνουχισμού ο επιβήτορας Ίππος καθίσταται ευκολότερα και συντομότερα υποχείριος του Ανθρώπου.

Η εγκληματική πράξη του ευνουχισμού των επιβητόρων Ίππων σε μία κοινωνία της οποίας τα μέλη έχουν, ήδη, αποδεχθεί δι εαυτούς τον ευνουχισμό του συστήματος, πέραν της αντιφυσικότητός της, είναι και εντελώς αναποτελεσματική διότι ένας επιβήτορας Ίππος μπορεί κάλλιστα να εξελιχθεί σε έναν άριστο συνεργάτη του Ανθρώπου εφ΄ όσον –όπως και για κάθε Ίππο ή άλλο πλάσμα- ο Άνθρωπος επενδύσει επάνω του την αρμόζουσα εκπαιδευτική προσπάθεια.

Ο Ιδρυτής των «Ελλήνων Κενταύρων» ακόμη και ως αρχάριος Ιππέας ίππευσε αμέτρητους επιβήτορες Ίππους, διαφόρων φυλών, στην Ελλάδα, Αυστρία, Σλοβενία, Γερμανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ιταλία και Μογγολία, χωρίς ποτέ κανείς από αυτούς να του προκαλέσει το οιονδήποτε πρόβλημα, ακόμη και συνίππευσε εντός του αυτού Ιππευτηρίου με συνευρισκόμενες φοράδες υπό τον απόλυτο έλεγχο του ιππευομένου επιβήτορος.

Κάποτε, οι ανόητοι, ανθρωποκεντρικώς (και όχι φυσιοκεντρικώς), σκεπτόμενοι θα πρέπει να εννοήσουν ότι δεν αποτελούν τον «ομφαλό» του Κόσμου, να σεβασθούν επί ίσοις όροις όλα τα, γύρω τους, φυσικά πλάσματα και να αποδώσουν σε αυτά την οφειλόμενη προσπάθεια ΣΥΝεννοήσεως και ΣΥΝεργασίας, χωρίς την ηλιθία έπαρση της ανθρωποκεντρικής, δήθεν, «ανωτερότητος».