ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΠΡΟΑΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΡΕΤΗ

…και μόνον!

     Απορημένοι, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" παρακολουθούμε την εκτροπή των ...φιλολογούντων περί τις Πολεμικές Τέχνες στη χώρα μας, σε ανιαρές θεωρητικολογίες και τεράστιο έλλειμμα στην ουσιαστικήν ανάπτυξη μαχητικών δεξιοτήτων! Ατελείωτα "κατεβατά" με "κλασικές" αναπαραγωγές αρχαιολαγνιζουσών εικονογραφήσεων, χωρίς ίχνος σύγχρονης δράσεως και πρακτικής εφαρμογής των ιστορικών περισωσμάτων τα οποία, γραφιάδες της πολυθρόνας "απλώνουν" δίκην ...τραχανά σε διάφορα ιστολόγια! Ένας κακός εσμός λογάδων που αυτοτιτλοφορούνται "ιστορικοί ερευνητές" (...πιασ' τ' αυγό και κούρευ' το!) προσπαθούν απεγνωσμένα να αποκτήσουν λόγο υπάρξεως φληναφηματολογούντες επί παντός ιστορικού "επιστητού" με άξονα αναφοράς τον Πόλεμο με τον οποίο όχι μόνον δεν έχουν σχέση αλλά και στο βάθος φοβούνται, προσπαθώντας να τον ...εξορκίσουν με βερμπαλίζοντες πλατιασμούς περί "Πολεμικών Τεχνών" και άλλων ψευδεπιγράφων ερευγμών... Μόδα έχει καταντήσει και το Βυζάντιο, με ανίατους ...χριστιανίζοντες Καναπεδάριους (κατά το "Νοτάριους"), πομφολυγούντες περί ...Βαράγγων, Ακριτών και λοιπών σουρεαλιστικών ...αγιογραφιών, με απώτερο στόχο την ...αυτο-αγιογράφησή τους και μόνον! Όλους αυτούς τους παρακολουθούμε με απορία για το πως είναι δυνατόν να θεωρητικολογούν ανοήτως χωρίς, έστω, ο λόγος τους να τους παρασύρει στην οξυγόνωση της πρακτικής συμμετοχής σε αυτό που δείχνουν να θαυμάζουν, δηλαδή, στις Τέχνες Πολέμου!

     Η Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" έχει, βεβαίως, το προνόμιο να είναι η μοναδική στην Ελλάδα (και μία από τις ελάχιστες παγκοσμίως) η οποία ασχολείται με τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες και της οποίας η διδασκαλία παρά το ότι εδράζεται επί της ιστορικής τεκμάρσεως, επικεντρώνεται στην ουσία της αναπτύξεως πρακτικών δεξιοτήτων των μαθητών της μη αρκούμενη σε θεωρητικολογίες. Βεβαίως, τούτο δε σημαίνει ότι μόνον όπου υπάρχει εμπλοκή Ίππου συγχωρείται να παρέχεται η πιστοποίηση της "πολεμικότητος" μιας Τέχνης αλλά και άνευ τούτου μία Τέχνη δύναται να θεωρείται ως "Πολεμική" αρκεί να εμπεριέχει το στοιχείο της πρακτικής συμμετοχής στη πολεμικότητα που θα πρέπει να την επισφραγίζει. Όμως, πέραν ημών θα θέλαμε κάποτε να δούμε και άλλους να ασχολούνται με την πρακτική των Τεχνών του Πολέμου και όχι απλώς να τις ευτελίζουν με αποπτιλωτικές ...επιπάσεις χριστιανικής εμμονικότητος!

     Έτσι, απορούμε προς τι ο κόπος να βλέπουμε ανθρώπους που χάνουν την ώρα τους στα παρκέ αιθουσών επιδιδόμενοι σε ...σκηνική "σπαθασκία" νομίζοντας ότι διακονούν την Τέχνη της Σπαθασκίας, προσπαθώντας με ξύλινα "σπαθιά" και ...χορευτική χάρη να ακουμπήσει ο ένας το ξύλο του άλλου, αντί να ασκούνται στη καταφορά κτυπημάτων όπως ακριβώς και στη Σπαθασκία! Τι νόημα έχει να σκονίζουν τις ακριβές δίχρωμες χνουδωτές κάλτσες τους (που πλένονται και δύσκολα!) σούρνοντάς τις νωχελικά πάνω στα καλογυαλισμένα παρκέ μόνο και μόνο για βγάλουν selfies προς ανάρτηση στο Facebook και δε προτιμούν τη ...πατροπαράδοτη καφετέρια με τη τριώροφη "φραπεδούμπα" που δε καταπονεί και με "σικέ ζεύξεις".  

     "Τίτλοι" επί ..."τίτλων" και βαρύγδουπες ονομασίες επί βαρυγδούπων ονομασιών "Σχολών", δήθεν, "Πολεμικών" Τεχνών μας αηδιάζουν καθημερινώς "σκοντάφτοντας" πάνω τους και γνωρίζοντας ότι κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους επικαλούμενες ...φύκια για μεταξωτές κορδέλλες! 

     Παραλλήλως, παρατηρείται και το φαινόμενο των θηρευτών εντυπώσεων, απατεωνίσκων, οι οποίοι επιχειρούν να "χτίσουν" προφίλ στο περιθώριο της δράσεως των Πολεμικών Τεχνών, υπό την παρελκυστική "ιδιότητα" των "ερευνητών" και "μελετητών" ...αμελέτητων, πλαγιοκοπώντας τεχνηέντως τα παμπάλαια και γνωστά επιχειρώντας να εμφανίσουν εαυτούς ως εξερευνητές καινών και ...αγνώστων συγχαίοντας το καινόν με την ...κενότητα! 

     Είναι, επιεικώς, αστείο, επί παραδείγματι, να «ανακαλύπτουμε» με σχεδόν 30 χρόνων καθυστέρηση το βιβλίο του D. Nishimura (1988) με τίτλο “Crossbow, Arrow-Guides, and the Solenarion” και να ξεπατικώνουμε τα περί «Σωληναρίου» ώστε με τη χρήση …’καρμπόν’ να προσπαθούμε να εντυπωσιάσουμε ως ανακαλύψαντες τον …τροχό υπογράφοντας με το όνομά μας ξένους κόπους! Με αυτή την απρέπεια που αγγίζει τα όρια της ανεντιμότητος, παραμένουμε απλοί αντιγραφείς-λογοκλόποι, παραλλήλως δε και στερούμενοι πρακτικών δεξιοτήτων!

     Όταν δε ο αυτοκράτωρ Μαυρίκιος στο «Στρατηγικό» του ήδη από το 600 μ.χ.χ. μας έχει περιγράψει πλήρως τον Βυζαντινό στρατό, το να αναμασάμε με καθυστέρηση …15 αιώνων, τα όσα εκείνος κατέγραψε ως «ημέτερες» …ανακαλύψεις, αυτό-ξοδευόμενοι σε πολεμο-θεωρητικολογίες και αποφεύγοντας να ασκηθούμε αποκτώντας, τουλάχιστον, πολεμικές δεξιότητες, είναι επιεικώς …γραφικό!

     Και, δυστυχώς, αυτές τις απρέπειες αλλά και γραφικότητες κάποιοι θεωρούν ως αρκετές για να τους δώσουν λόγω υπάρξεως μέσα σε μία δημιουργική διεθνή κοινότητα η οποία υπό την έννοια της «Αναβιώσεως» και της «Ιστορικής Μελέτης», πράγματι, προάγει την αναγκαιότητα της προαγωγής των μαχητικών δεξιοτήτων των μελών της δια της εμβαθύνσεως στην ιστορική γνώση και έρευνα!

     Στην Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ», επί μία σχεδόν δεκαετία ακολουθούμε μία σταθερή προσέγγιση η οποία απέδωσε τους αναμενόμενους καρπούς παγκοσμίων διακρίσεων αλλά και ευρύτατης αναγνωρισιμότητος: ερευνούμε και μελετούμε την θεωρία του πολεμικού μας αντικειμένου αλλά και δεν παραλείπουμε να το καλλιεργούμε πρακτικώς στα Μέλη μας αναπτύσσοντας τις μαχητικές δεξιότητές μας, μη αρκούμενοι σε πράξεις ρηχού, εφήμερου, εντυπωσιασμού αυτό-τιτλοφορούμενοι (δήθεν) «μελετητές» και «ερευνητές» μελετώντας και ερευνώντας τα ήδη μελετημένα και ερευνημένα!

     Παρατηρώντας κάποιος τα πεπραγμένα της Ομάδος των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» διαπιστώνει την έμφαση που δίνουμε εξίσου στη θεωρητική γνώση όσο και στη πρακτική δεξιότητα του μάχεσθαι! Δεν μελετούμε, απλώς, αλλά συγκροτούμε τη Βιβλιοθήκη και την Αρχειοθήκη μας ώστε να διαθέτουμε ως Ομάδα τις δικές μας πηγές όποτε τις χρειαζόμαστε χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι να καταφεύγουμε σε τρίτους και αντλούμε από τις δικές μας πηγές ό,τι και όσα χρειαζόμαστε ώστε να τα «πάρουμε» στο Ιππευτήριο και να τα κάνουμε πράξη επ’  ωφελεία των μαθητών μας. Για μας δεν αποτελεί «φετίχ» η επίδειξη θεωρητικής γνώσεως αλλά βατήρα εκ του οποίου, με κόπο και κίνδυνο, θα επιχειρήσουμε το άλμα μας προς την ψυχική και σωματική ωφέλεια!

     Και εν μέσω της περιρρέουσας παρακμής η οποία χαρακτηρίζει και τον κύκλο των εγχωρίων θεωρητικολογούντων λογοκλόπων, δήθεν, «αναβιωτών»-«μελετητών» της σύγχρονης ελλαδικής κοινωνίας, προσπαθούμε να υπογραμμίσουμε όλα τα παραπάνω αυτονόητα ώστε αυτός ο σπουδαίος γνωστικός τομέας που λέγεται «Ιστορική μελέτη και αναβίωση» να ανθίσει, επιτέλους και στη σημερινή Ελλάδα.

     Η Ομάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» ουδέποτε επικαλέσθηκε ρόλο «Δασκάλου», γενικώς, στα της Ιστορικής μελέτης και αναβιώσεως. Θεωρεί ότι το πλεονέκτημά της έγκειται στην επιμονή της στο μεγαλείο της ιδιότητος του αρχαρίου η οποία εγγυάται την συνέχιση της διαρκούς προόδου του γνωστικού αντικειμένου και των δεξιοτήτων. Επίσης, αρνήθηκε και από την ίδρυσή της να επικαλεσθεί κάθε … “copyright”, θεωρώντας ότι η γνώση αποτελεί δικαίωμα όλων! Αντιθέτως, ό,τι κατάφερε, ό,τι πέτυχε το κοινοποίησε «απροστάτευτα» ώστε να μπορέσει ο καθένας να καρπωθεί τα ωφέλιμα επιτεύγματα της Σχολής μας αποφεύγοντας, έτσι, κόπους και κινδύνους που εμείς αντιμετωπίσαμε. Κι όλα τούτα όχι από «φιλάνθρωπη» διάθεση αλλά από χρέος προς τη προαγωγή του Πολιτισμού της οποίας τα οφέλη επιστρέφουν σε όλους μας.

     Αλληλέγγυοι προς όλους τους ομοτέχνους μας, ακόμη και προς αυτούς οι οποίοι επέδειξαν συμπλεγματική εχθρότητα προς την Ομάδα μας, έχουμε κάθε διάθεση ανιδιοτελούς μεταδόσεως όσων, κατά τη διάρκεια της επιτυχούς λειτουργίας μας καταφέραμε να κατακτήσουμε διότι το δικό μας όραμα δεν είναι η μικρόκαρδη πίστωση εφήμερων «επιτευγμάτων» αλλά η απροσωπόληπτη διαιώνιση της Πολεμικής Αρετής προς τους επερχομένους, κάτι που αποτελεί θεμέλιο Πολιτισμού.

     Η νεώτερη Ελλάδα ανέκαθεν αντιμετώπιζε την, όχι πάντοτε άδικη…, αποδοκιμασία των ξένων για προχειρότητα, απατεωνιά, τσαπατσουλιά και οκνηρία. Καιρός είναι να τους διαψεύσουμε, έστω και μόνον στο τομέα της ιστορικής μελέτης και αναβιώσεως,  κυρίως, της ίδιας της Πολεμικής αρετής, με συστηματικό έργο-συμβολή στον παγκόσμιο Πολιτισμό! Και προς αυτή τη κατεύθυνση κινούμεθα οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ», κηδόμενοι της πολιτισμικής αξιοπρεπείας της Πατρίδος μας.