ΕΝΔΙΑΕΡΙΑΥΕΡΙΝΗΧΕΤΟΙ

     Τουτέστιν, οι νηχόμενοι (κολυμβώντες) μέσα στα ρεύματα του αέρος και, ενίοτε, στις μεσημβρινές αύρες... Λέξη ενταφιασμένη στο μνήμα του χρόνου μαζύ με ό,τι Ελληνικό και πατρώον. Όμως, στους "Έλληνες Κενταύρους" τα Ελληνικά ουδέποτε θάπτονται και η λέξη αυτή ζωντάνεψε σε μιαν ιδιαίτερη Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας στην οποία εξελίξαμε ένα κεφάλαιο κλασικού προπονητικού ασκησιολογίου το οποίο έχουμε, πλειστάκις, υλοποιήσει με διαφόρους Συνασκουμένους, μελετώντας το όχι μόνον τοξευτικώς αλλά, κυρίως, κινησιολογικώς, έχοντας εντοπίσει σ΄ αυτό μεγάλα οφέλη κιναισθητικής βελτιώσεως. 

     Εκεί όπου καλλιεργείται η ευταξία του πνεύματος συνωδά τη αρμονία του περιβάλλοντος, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", "εκεί" είναι εφικτή και η εξαγωγή συμπερασμάτων προόδου μετά από κάθε πρακτικήν εξάσκηση, κατόπιν των αποτελεσμάτων της οποίας βελτιώνεται η ψυχή, ο νους και το σώμα!

     Επιτομή επιθετικής τοξευτικής εφορμήσεως, η συγκεκριμένη άσκηση, αναπτύσσει στο έπακρο την καταδρομική ψυχολογία του Τοξότη ανυψώνοντας σε ακραία κορύφωση το ένστκτό του κατά την διάρκεια μιας "φάσεως" κατά την οποία το σώμα βρίσκεται σε μία βαρυτική τροχιά, ο νους κατατετμημένος στην τήρηση των ενδεδειγμένων χειριστικών τεχνικών ενώ, παραλλήλως, είναι προσηλωμένος επί του στόχου εγκαταλείποντας όλα τα υπόλοιπα στο θείον ένστικτο το οποίο, τελικώς, θα τοποθετήσει και το βέλος επί του στόχου.

     Την συγκεκριμένη άσκηση την επαναλαμβάνουμε συχνά, κάθε φορά με επιμέρους βελτιώσεις παρατηρώντας Συνασκουμένους διαφορετικών σωματοδομών και ικανοτήτων, εν δράσει. Την φορά αυτή, όμως, θελήσαμε να την προεκτείνουμε και προς το πεδίον της κιναισθησίας με δύο Συνασκουμένους διαφορετικών ηλικιών (με απόσταση σχεδόν πενήντα χρόνων...) διαφορετικών ταμπεραμέντων, διαφορετικών σωματοδομών, διαφορετικών ικανοτήτων διαφορετικών..., διαφορετικών..., γενικώς, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ! Τούτη την φορά επιδιώξαμε και τον κινητικό συντονισμό και, να! τι πετύχαμε...

     Και αυτό που πετύχαμε ας μη φανταστεί κανείς ότι αποτελεί εφαρμογή μόνον της ενστικτώδους Τοξοβολίας! Αντιθέτως! Αυτό που πετύχαμε συνιστά παράμετρο και της Ιππικής κατά την ελεγχόμενη βαρυτική πτώση μετά από ελεγχόμενη εγκατάλειψη Ίππου, δηλαδή, ακρογωνιαία συνισταμένη της ασφαλείας της Ιππεύσεως.

     Και αν αναρωτηθεί καείς για την  ε υ σ τ ο χ ί α  του αποτελέσματος θα αφήσουμε το φωτογραφικό τεκμήριο να απαντήσει: 100% και με τα έξι βέλη επί του στόχου!!

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν αρκείται σε ακαδημεικές θεωρητικολογίες αλλά ερευνά συστηματικότητα στην καθημερινή πρακτική της Ομάδος μας κάθε τι σχετικό με την Ιππική και την Τοξοβολία και τα πορίσματά της δεν τα προορίζει προς αναμάσηση σε συνάξεις "θεωρητικολογούντων" ...συνέδρων, αλλά τα παρουσιάζει συνεχώς μέσα από τις σελίδες του παρόντος Ιστολογίου προς υποβοήθηση κάθε ενδιαφερομένου. Κι έτσι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε εμείς οι "Έλληνες Κένταυροι" επενδύοντας τις προσπάθειές μας στο απτό όφελος των Μελών και μαθητών μας. Κι έτσι συνεχίζουμε ως ενδιαεριαυερινήχετοι εκεί όπου άλλοι ...μπουσουλάνε!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΧΑΛΚΙΔΟΣ"

     Συντεταγμένες σκέψεις, συντεταγμένες δράσεις και οι "Έλληνες Κένταυροι Χαλκίδος" συνεχίζουν τις δικές τους, παρά την απουσία στο εξωτερικό του Αρχηγού τους. Ο Μάριος και η Μαρίνα στη Γραμμή Βολής κατά την καθιερωμένη τους εβδομαδιαία Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας. Θα μπορούσαν να βρίσκονται στη ...καφετέρια, όμως, αυτά  τα παιδιά εμφορούνται από Αξίες!

     Ποιος είπε ότι τα παιδιά μας δεν είναι αντάξια αξίας καταγωγής και αξίων γονέων; Ποιος νομίζει ότι σ΄ αυτή την παρακμιακή κοινωνία όλοι είναι ...χαμένοι; 

ΠΕΡΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΙΠΠΩΝ
[Απάντηση σε δύο μηνύματα]

     Με αφορμή προηγούμενη ανάρτησή μας για την έναρξη κύκλου εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου στο Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" δύο Ιππαγωγοί και αναγνώστες μας, από την Θεσσαλία ο πρώτος και την Κρήτη ο δεύτερος, μας απέστειλαν μηνύματα με τα οποία ο μεν πρώτος μας ρωτά εάν αναλαμβάνουμε την εκπαίδευση ξένων Ίππων ενώ και οι δύο μας ρωτούν πότε, με ποια μέσα  και με ποιον τρόπο ενδείκνυται να αρχίζει η εκπαίδευση ενός Ίππου.

     Αναφορικώς με το πρώτο ερώτημα η απάντησή μας είναι αρνητική ελλείψει χρόνου. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο, παρά την επιθυμία μας, δεν καταφέραμε στο παρελθόν να ανταποκριθούμε σε προσκλήσεις Μονών του Αγίου Όρους να αναλάβουμε, σε κάποιες από αυτές, την εκπαίδευση των Ίππων τους, όπως μας το ζήτησαν.

     Ως προς το δεύτερο ερώτημα η απάντησή μας έχει ως εξής:

     Όσο και εάν ακούγεται ως παραδοξολογία, η εκπαίδευση κάθε πλάσματος θα πρέπει να αρχίζει πριν αυτό ...γεννηθεί! Τούτο σημαίνει ότι η κυοφορούσα θα πρέπει να διάγει σε τέτοιο περιβάλλον ώστε να επιτυγχάνεται η απαραίτητη φυσική γαλήνη αλλά και να πληρούνται πολλές άλλες παράμετροι ώστε το πλαίσιο της κυοφορίας να είναι το ενδεδειγμένο για την προετοιμασία μιας αδιατάρακτης προσωπικότητος. Πέραν αυτών: 

     Κατά την δική μας τακτική, η εκπαίδευση ενός Ίππου αρχίζει από το στάδιο του νεογέννητου πώλου όταν αυτός δέχεται τις διακριτικές (και όχι "ασφυκτικές") ψαύσεις του Ανθρώπου με τον οποίον αναμένεται να συνεργασθεί στο μέλλον. Αντιθέτως, κατά την δυτική Ιππική, η εκπαίδευση ενός Ίππου αρχίζει πολύ μετά, αφού διέλθουν το όριο της ενηβώσεως η οποία αρχίζει όταν κλείσουν τα δύο έτη και ορίζει την εμφάνιση του οίστρου στα θηλυκά και την γεννητικήν ορμή στα αρσενικά. 

     Το όριο της ενηβώσεως δεν είναι κοινό για όλους τους Ίππους και διαφέρει κατά γένος, φυλή, σωματοδομή αλλά και διατροφικό πρόγραμμα, παράμετροι που επιταχύνουν ή επιβραδύνουν την ενήβωση. Επί παραδείγματι, παρατηρούμε πρόωρην ενήβωση στα θηλυκά κατά την ηλικία των 12 ή 18 μηνών κάτι που οφείλεται συνήθως σε προηγμένες συνθήκες διατροφής αλλά, πάντως, δεν επιτρέπεται η χρησιμοποίησή τους για αναπαραγωγική διαδικασία πριν γίνουν τριών ετών ώστε να γεννήσουν όταν θα είναι τεσσάρων ετών, με ιδανικήν ηλικία ενάρξεως της αναπαραγωγής τα έξι έως δέκα πέντε χρόνια. Φορβάδες θερμόαιμων φυλών ενδείκνυται να χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή μέχρι τα είκοσι δύο χρόνια τους και ψυχρόαιμων φυλών μέχρι τα δέκα οκτώ τους.

     Σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως ηλικίας, εάν ένας Ίππος αναλαμβανόμενος από τον Ιππαγωγό, διαπιστωθεί ότι δεν είναι εκπαιδευμένος, τούτο δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αφεθεί όπως έχει αλλά πάντοτε υπάρχει η δυνατότητα δια της εκπαιδεύσεως να αποβάλει κακές συνήθειες και να βελτιώσει την σχέση συνεργασίας του με τον Άνθρωπο κάτι, βεβαίως, που θα απαιτήσει πολύ περισσότερο κόπο και χρόνο από πλευράς του Εκπαιδευτή. Για την περίπτωση αυτή, της καθυστερημένης ενάρξεως της εκπαιδεύσεως Ίππου, αλλά και για κάθε άλλη περίπτωση εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου, η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" διαθέτει ειδικό εκπαιδευτικό εγχειρίδιο το οποίο, μάλιστα, περιέχει και ειδικό κεφάλαιο βελτιώσεως κακών συμπεριφορών του Ίππου με υλοποιήσιμες οδηγίες που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές.

     Μέχρι την ηλικία των τριών μηνών ο πώλος θα πρέπει να αφήνεται ελεύθερος πλάι στην μητέρα του αλλά ο Ιππαγωγός θα πρέπει συχνά να επισκέπτεται τα δύο ζώα διατηρώντας υψηλή την σχέση εμπιστοσύνης με την μητέρα και, ως εκ τούτου, εμμέσως και με τον πώλο. Η περίοδος αυτή είναι η κρισιμότερη για την διαμόρφωση στον πώλο θετικών συναισθημάτων για τον Άνθρωπο οποίος θα πρέπει να τον αγγίζει διακριτικώς, κυρίως σε όλο το μήκος των ποδών και στα ιερά, τους γλουτούς και τους μηρούς (καπούλια) με ευχάριστες ψαύσεις (αισθητές αλλά όχι έντονες) απομακρυνόμενος πριν δυσφορήσει ο πώλος, κάτι πολύ σημαντικό. Βαθμιαίως οι ψαύσεις θα εντείνονται και κατά την αφή και κατά την χρονική διάρκεια και κοντά στο τρίτο μήνα της ηλικίας του πώλου αυτός δεν θα παρουσιάζει καμίαν αντίσταση στους χειρισμούς (ευγενείς, πάντοτε) των ποδών του από τον Ιππαγωγό. Τέλος, από την στιγμή της γεννήσεώς του ο πώλος και μέχρι την ενήβωση, είναι πολύ χρήσιμο να δέχεται και στα τέσσερα πέλματά του απαλές ρυθμικές κρούσεις της παλάμης του Ιππαγωγού, διαδικασία η οποία θα πρέπει να ολοκληρώνεται με την γραμμική κίνηση της παλάμης του Ιππαγωγού, για τα μεν εμπρόσθια από το στέρνο μέχρι τα άκρα των ποδών με περιστροφική κίνηση και, για τα οπίσθια, από τον ειλεακό (λαγόνιο) λόφο, μέχρι τα άκρα των ποδών, επίσης, με περιστροφική ψαύση της παλάμης. 

     Όλη η παραπάνω προ-παιδευτική προετοιμασία ονομάζεται "imprinting", δηλαδή, "αποτύπωση" στον εγκέφαλο του πώλου της καλής σχέσεώς του με τον Ιππαγωγό ως διαμόρφωση  "πεδίου μνήμης" συνεργασίας με τον Άνθρωπο ("The touch that teaches"). Επίσης, μία τακτική των Ινδιάνων της φυλής Αrapaho είναι, όταν ο πώλος κλείσει διάρκεια ζωής δύο μηνών, οπότε διακρίνει την μητέρα του επαρκώς, τουλάχιστον μια φορά την ημέρα ο Ιππαγωγός να εκπνέει πολύ κοντά στα ρουθούνια του μερικές ζεστές εκπνοές (χνωτισιές) χαϊδεύοντάς τον, ταυτοχρόνως, απαλά με το χέρι, ώστε ο πώλος να ταυτοποιεί τον Ιππαγωγό και να τον αναγνωρίζει ως μέρος του περιβάλλοντός του. Σε αυτή την περίπτωση εμείς συνιστούμε την διακριτικήν επαφή της ανθρώπινης παρειάς και των χειλέων του εκπνέοντος με το ακρορρίνιο (ρινικό κάτοπτρο) του Ίππου, κάτι εξαιρετικώς αποτελεσματικό στην διαμόρφωση πολύ συνεκτικής σχέσεως με τον Ίππο. 

     Ουδεμία σκέψη για εφαρμογή επιφατνιδίας φορβειάς θα πρέπει να γίνει μέχρι την συμπλήρωση της ηλικίας των τριών μηνών! Κάθε περιορισμός μέχρι σ΄ αυτή την ηλικία γίνεται πρόξενος μελλοντικών δυστροπιών χαρακτήρος και θα πρέπει να αποφεύγεται. Όμως, όταν ο πώλος γίνει τριών μηνών είναι υποχρεωτικό να του εφαρμόσουμε την επιφατνιδία φορβειά κάτι που επισημοποιεί την έναρξη της κυρίως εκπαιδεύσεώς του αν και ακόμη δεν επιτρέπεται να στερεώσουμε επάνω της ρυτήρα για να ρυταγωγήσουμε, τυχόν, τον Ίππο. Η επιφατνιδία φορβειά θα παραμένει επί της κεφαλής του Ίππου δίκην προετοιμασίας του για την εκπαίδευσή του που θα ακολουθήσει, ενώ, διακριτικώς και μόνον με το χέρι του Ιππαγωγού η επιφατνιδία φορβειά μπορεί να χρησιμοποιείται προκειμένου ο πώλος να μετακινείται ελαχιστότατα, επί λίγων εκατοστών και μόνον, ώστε να τον βοηθήσουμε να αντιληφθεί την μηχανική της σημασία.

     Όταν ο πώλος απογαλακτίσει, σε ηλικία έξι έως εννέα μηνών, τότε μπορούμε να τον οδηγούμε, με την βοήθεια ρυτήρος, σε περιπάτους μακριά από την μητέρα του και επί αποστάσεων συνεχώς αυξανομένων, ξεκινώντας από μία απόσταση πέντε μέτρων. Ιδανικό θα είναι κατά την διάρκεια αυτών των περιπάτων,  το ένα χέρι του Ιππαγωγού να αφήνεται χαλαρό μεταξύ ακρωμίας και ραχιαίας περιοχής του Ίππου, όσο το άλλο χειρίζεται τον ρυτήρα. Η ανάλυση της σημασίας αυτού του σημείου είναι εκτενέστατη αλλά, συνοπτικώς θα λέγαμε ότι έτσι ο Ίππος προετοιμάζεται και για την αποδοχή του εφιππίου η οποία θα ακολουθήσει μετά από σύντομο χρόνο. Αυτές οι περιπατητικές ρυταγωγήσεις αλλά και οι μετέπειτα, χαλαροί, έφιπποι περίπατοι που θα ακολουθήσουν, όπως μας υπενθυμίζει ο σοφός Ιππιατρός και Ιππολόγος, καθηγητής Θεόδωρος Γ. Αντίκας ("Ίπποι και Ιππολογία", τ. Α', σ. 165) αποτελούν "παρακαταθήκη" του μεγάλου Ξενοφώντος: "Οι από των γυμνασίων περίπατοι, καθαρά τα σώματα παρασκευάζουσι και ισχυρά". Κατά τους περιπάτους και ειδικούς κατά τους αρχικούς, υποβοηθητική είναι και η παρουσία φορβάδος διότι οι πώλοι, ενστικτωδώς αντιλαμβανόμενοι την ιεραρχία της αγέλης, δείχνουν ιδιαίτερην εμπιστοσύνη στις φορβάδες, ειδικώς δε προς όσες εξ αυτών διαθέτουν ηγετική προσωπικότητα, όπως κατά κανόνα συμβαίνει.

     Από την περίοδο ολοκληρώσεως απογαλακτισμού του πώλου, ήτοι, από έξι σχεδόν μηνών αρχίζει και η διαδικασία της ηπίας, κατ΄ αρχήν, συραγωγήσεως με όσον γίνεται και πιο περιορισμένη χρήση "δείκτη" (μάστιγος) ο οποίος, σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να έρθει σε επαφή με οποιοδήποτε σημείο του πώλου ή να του προξενήσει τρόμο. Η συραγώγηση του πώλου εκτελείται αποκλειστικώς στο Κυκλοτερές και μόνον σ΄ αυτό, με έμφαση στα φωνητικά παραγγέλματα και με την προοπτική της πλήρους καταργήσεως και του συραγωγέως με την συραγώγηση να εκτελείται δια της επαφής των κανθών των οφθαλμών συραγωγούντος και συραγωγουμένου. Η διάρκεια των συραγωγήσεων θα πρέπει να είναι βραχύτατη τις πρώτες φορές (ποτέ περισσότερο των δέκα λεπτών) φθάνοντας μετά τις δέκα συραγωγήσεις στη διάρκεια των είκοσι λεπτών, το πολύ.

     Εάν ο πώλος βρίσκεται σε σταυλικό περιβάλλον ομοσταύλων Ίππων ενθαρρύνεται να συναγελάζεται μαζύ τους εφ΄ όσον το έδαφος είναι ομαλό απηλλαγμένο επικινδύνων στοιχείων και υπάρχει ασφαλής περίφραξη. Αυτό θα βοηθήσει το νεαρό ζώο, με το παιγνίδι, να θέσει τις βάσεις μιας εύρωστης και στιβαρής σωματοδομής. 

     Από της ηλικίας των δώδεκα έως δέκα οκτώ μηνών, ο πώλος δύναται να δεχθεί την πρώτη χαλίνωσή του (βεβαίως,  ά ν ε υ  στομίδος), αλλά και ένα ελαφρύ εφίππιο (ελαφρά σέλλα) αρχικώς άνευ αναβολέων, αλλά μετά από ένα μήνα εφαρμογής με τους αναβολείς κρεμάμενους και με την βοήθεια ρυτήρος, από του εδάφους, να ρυταγωγηθεί από τον Ιππαγωγό κατά την εκτέλεση των, ως άνω, περιπάτων. Κατά την διαδικασία αυτή ο Ιππαγωγός θα πρέπει να χειρίζεται τόσο διακριτικά τον πώλο ώστε αυτός σε καμια περίπτωση να μην τρομάξει από αιφνιδιαστική κρούση επάνω του των αναβολέων.

     Μόλις η σωματική διάπλαση το επιτρέψει και ποτέ προ των δέκα έξι μηνών, στον επισεσαγμένο πώλο μπορούμε να επιτρέψουμε σε έναν πολύ ελαφρύ αναβάτη να εφιππεύσει πολύ προσεκτικά και, αρχικώς, με  ημιαναβάσεις, βραχείες (δευτερολέπτων έως λεπτών) επικαθήσεις και αφιππεύσεις προς επανάληψη μερικών φορών, ενώ, εν συνεχεία και μετά από μία βδομάδα ο ίδιος ελαφρύς αναβάτης (σωματοδομής παιδός) επιτρέπεται να οδηγεί έφιππος τον πώλο σε βαδιστικές εξόδους αρχικώς μήκους ολίγων μέτρων αυξανομένης της αποστάσεως συν τω χρόνω και, μετά πάροδο κάποιων εβδομάδων αναπτύσσουμε και την ταχύτητα σε τροχασμό, εν τέλει δε και σε καλπασμό.  

     Όπως είναι εμφανές, όλο το προηγηθέν κείμενο αποτελεί την  π ρ ο ε τ ο ι μ α σ ί α  της ενάρξεως της κυρίας εκπαιδεύσεως, παρά ταύτα, συνιστά το θεμέλιό της και η ακριβής τήρηση των επισημαινομένων σταδίων διευκολύνει πάρα πολύ τον Ιππαγωγόν-Εκπαιδευτή, συντομεύοντας τον χρόνον της κυρίας εκπαιδεύσεως. Αναφορικώς, δε, με την κυρίαν εκπαίδευση, αυτή είναι συνθετότατη και πολυπρισματικότατη σε έκταση απαγορευτική για την ανάπτυξή της από της σελίδος ενός Ιστολογίου, οπότε, για την κυρίως εκπαίδευση του Ίππου είναι επιβεβλημένο ο ενδιαφερόμενος να ανατρέχει στην υπάρχουσα βιβλιογραφία.

ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΕΣ "ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ"

     Το ένα μετά το άλλο, τα χαριτωμένα "κομμάτια" του "παζλ" της παραστάσεως της Σχολής Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" τοποθετούνται στη "θέση" τους.

     Σε μία αυτοδύναμη προσπάθεια είναι φυσικό και η σκηνογραφική σπουδή και υλοποίηση να γίνει με ίδιες δυνάμεις κι απ΄ ό,τι φαίνεται, ο μέγας θεός της εμπνεύσεως κι εδώ λειτουργεί όχι "από μηχανής" αλλά από θετικών εμπειριών και θετικότερης ...μνήμης.

     Εν προκειμένω η έμπνευσή μας αφέθηκε σε μία διδακτικότατην εμπειρία του παρελθόντος όταν ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων", ως πολιτιστικός (και όχι "καλλιτεχνικός") συντάκτης μεγάλου γερμανικού δημοσιογραφικού εντύπου είχε παρουσιάσει στο Γερμανικό και διεθνές κοινό τον μεγάλο Έλληνα σκηνογράφο και ενδυματολόγο Νικόλαο Σ. Πετρόπουλο*, με την ευκαιρία του σχεδιασμού του των Προπυλαίων του καλλιμαρμάρου Παναθηναϊκού Σταδίου, κατά την εκεί διοργάνωση του 6ου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου (1997). 

     Στην μνημειακή έκδοση του Υπουργείου Πολιτισμού ο σκηνογράφος  Ν. Σ. Πετρόπουλος κατέχει μία περίοπτη θέση:

     Εκείνη, όμως, η, αρχικώς, γερμανόγλωσση, παρουσίαση του μεγάλου Έλληνος σκηνογράφου από τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων", ταυτοχρόνως, μεταφράσθηκε στα Ελληνικά και δημοσιεύθηκε, για το Ελληνικό Κοινό, σε αθηναϊκό περιοδικό το οποίο, τότε, έκανε αρκετές ανατυπώσεις λόγω πολλαπλής εξαντλήσεώς του. Το περιεχόμενο της παρουσιάσεως παρατίθεται εν συνεχεία και για την ευκολότερην ανάγνωση, "κλικάρετε" επάνω στις εικόνες.

     Τότε, ο μετέπειτα Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" μελετώντας το "έργο" και τον "Άνθρωπο"  είχε κατανοήσει πλήρως την "Κοσμοθέαση" και το καλλιτεχνικό "όραμα"  του διακεκριμένου σκηνογράφου, συνεχίζοντας επί πολύ την "σπουδή" αυτής της σημαντικής "περιπτώσεως" με την λαμπρή Ιταλική Παιδεία αλλά και την υψηλότατη Ελληνο-ευρωπαϊκή "καταβολή" αναλογιζόμενος πάντοτε την απερίφραστη διακήρυξη του εμβληματικού δημιουργού περί της αφορμήσεως της εμπνεύσεώς του σ΄ εκείνα τα "Προπύλαια" για τα οποία προκάλεσε την μήνη των κακαισθήτων επικριτών του, αστοιχειώτων "κατιόντων" των σφαγέων της Ελένης Παπαδάκη και δυναμιτιστών της άλλης "Ελένης", της ιστορικής ταινίας του Νικολάου Γκατζογιάννη!

     Από εκείνη την αλησμόνητη συνάντηση στο σπίτι του Ν. Σ. Πετρόπουλου και την μελέτη που επηκολούθησε, ανεδείχθη μία σύζευξη Ρωμαϊκού μεγαλείου αλλά και Ιταλικής, λεπτοφυούς, Αναγεννήσεως χωρίς κανένα στοιχείο "απισχνάσεως" της ρώμης η οποία εκ Ρώμης έλκει την καταγωγή και αδιάκοπη συνέχεια στην Ευρωπαϊκή Τέχνη μέχρι σήμερα.

     Στον "Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη", λοιπόν, αυτή η ρωμαλέα "συντεταγμένη" σκηνογραφικής εμπνεύσεως θα τηρηθεί προς Τιμήν του σκηνογράφου Ν. Σ. Πετρόπουλου, Δασκάλου Τέχνης αλλά και Ήθους ανδρώας τοποθετήσεως όσων σέβονται εαυτόν ως δημιουργοί, αρνούμενοι να υποταχθούν σε υπαγορευόμενους εκβιασμούς ποταπών κομματικών σκοπιμοτήτων.

     Και ήδη άρχισαν να κρατούνται οι πρώτες σκηνογραφικές σημειώσεις! 

* ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ 

Νίκος Σ. Πετρόπουλος

Σκηνοθέτης, Σκηνογράφος, Ενδυματολόγος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943. Σπούδασε στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο, στη Σχολή Δοξιάδη και στη Σχολή Σκηνογραφίας/Ενδυματολογίας της Ακαδημίας Καλών Τεχνών Ρώμης (1970). Ως σπουδαστής διετέλεσε βοηθός του Ιταλού σκηνογράφου/ενδυματολόγου Φράνκο Λαουρέντι. Έκανε διδακτορική διατριβή με τίτλο «Το ρωσικό μπαρόκ εφαρμοσμένο στη σκηνογραφία και στην αρχιτεκτονική» (1971). Πρωτοεμφανίστηκε ως σκηνογράφος το 1971. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και με το ελεύθερο θέατρο σε περισσότερες από 150 παραγωγές. Δημιούργησε σκηνογραφίες για τηλεοπτικές σειρές. Το 1985 στράφηκε στην όπερα, σκηνοθετώντας και σχεδιάζοντας σκηνικά και κοστούμια σε ευρωπαϊκές σκηνές και φεστιβάλ για περισσότερες από πενήντα όπερες όπως Το ελιξίριο του έρωτα [L' elisir d'amore] στο Γκντανσκ, Ριγολέττος [Rigoletto] στη Βαρσοβία κ.ά. Παράλληλα εργαζόταν ως αρχιτέκτονας. Σκηνοθέτησε πλήθος παραστάσεων όπερας σε παραγωγές του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης (1991/2009). Για το έργο του τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Ένωσης Ελλήνων Κριτικών Μουσικής και Θεάτρου (2009). Κατά την περίοδο 1971/2013, Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε ως σκηνογράφος/ενδυματολόγος ή/και σκηνοθέτης, σε 22 όπερες, δύο οπερέτες και έξι χοροδράματα, σε περίπου 100 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών. Μεταξύ αυτή ήσαν τα λυρικά έργα Η δύναμη του πεπρωμένου [La forza del Destino], Η νυχτερίδα [Die Fledermaus], Κάρμεν [Carmen] (Ηρώδειο, 1977), Καβαλερία ρουστικάνα [Αγροτικός ιπποτισμός/Cavalleria rusticana], Τόσκα [Tosca], Ριγολέττος [Rigoletto], Ο μαγικός Αυλός [Die Zauberflöte], Ναμπούκο [Nabuccο] (Ηρώδειο, 1992), Μανον Λεσκώ [Manon Lescaut], Τα παραμύθια του Χόφμαν [Les contes d’ Hoffmann] κ.ά. Σχεδίασε σκηνικά ή/και κουστούμια για τα χοροδράματα Ζορμπάς, Σεμπάστιαν, Η ωραία κοιμωμένη κ.ά. Διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΛΣ (1987) και, επί σειρά ετών, σύμβουλος του ΔΣ (1981/88).

Παραγωγές

Κάρμεν (Carmen), 1977

Ο μαγικός αυλός (Die Zauberflöte), 1979

Ναμπούκκο (Nabucco), 1981

Ο μαγικός αυλός (Die Zauberflöte), 1984

Μποέμ (La bohème), 1987-1988

Ντον Τζοβάννι (Don Giovanni), 1988

Μποέμ (La bohème), 1991-1992

Ναμπούκκο (Nabucco), 1992

Τόσκα (Tosca), 1998

Τόσκα (Tosca), 1999-2000

Τόσκα (Tosca), 2000

Τραβιάτα (H παραστρατημένη) (La traviata), 2001

Τόσκα (Tosca), 2002

Τραβιάτα (H παραστρατημένη) (La traviata), 2003

Τόσκα (Tosca), 2004

Τραβιάτα (H παραστρατημένη) (La traviata), 2006

Τόσκα (Tosca), 2007

Ριγολέττος (Rigoletto), 2008-2009

Τόσκα (Tosca), 2008

Ριγολέττος (Rigoletto), 2009-2010

Τραβιάτα (H παραστρατημένη) (La traviata), 2010

Τόσκα (Tosca), 2011

Μανόν Λεσκώ (Manon Lescaut), 2012

Ριγολέττος (Rigoletto), 2013

Τραβιάτα (H παραστρατημένη) (La traviata), 2015

Μαντάμα Μπαττερφλάι (Madame Butterfly), 2016

Ριγολέττος (Rigoletto), 2016

Τραβιάτα (H παραστρατημένη) (La traviata), 2016

Ριγολέττος (Rigoletto), 2017

Τόσκα (Tosca), 2018

ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΟΥΓΓΡΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ

     Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" προερχόμενη από την Σχολή του Ουγγρικού Οργανισμού "KASSAI" και αλληλέγγυα με τον ευγενή λαό των Ούγγρων, τιμά μαζύ του σήμερα τα 63 χρόνια από την ηρωϊκή εξέγερσή του κατά της σοβιετικής τυραννίας, συμπάσχουσα για τα όσα εγκλήματα υπέστη ο λαός αυτός από τους σοβιετικούς εισβολείς

     Νοερώς, βρισκόμαστε στην οδό Andrássy út 60, στο κτήριο όπου δολοφονήθηκαν από τους κομμουνιστές κατακτητές αμέτρητοι Ούγγροι πατριώτες ατενίζοντας τις φωτογραφίες τους που περιζώνουν την πρόσοψη και υποκλινόμενοι στη μνήμη τους! 

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ 

ΕΔΩ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΝΕΟΛΕΚΤΟΥ ΙΠΠΟΥ

ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΤΩΝ

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Ελαφρώς υψηλότερος του Ιππαρίου, ο Ίππος Δίας, είναι ένας νεαρότατος επιβήτορας (!) με ισχυρή προσωπικότητα, ντελικάτος, ο οποίος παραμένει ανίππευτος, ενώ τα ελάχιστα χρόνια της ζωής του τα διέθεσε καλπάζοντας σε φυσικές εκτάσεις ανωφερικής μορφολογίας χωρίς καμία εκπαιδευτική παρέμβαση του Ανθρώπου. Τόσο η προσωπικότητα, όσο και η ηλικία, η σωματοδομή, αλλά και η διαμορφωθείσα ψυχολογία, το κατατάσσουν στην δυσκολότερη κατηγορία νεολέκτων Ίππων υπό εκπαίδευση., 

     Παρ΄ όλες αυτές τις δεδομένες δυσκολίες εκπαιδεύσεως, Εφιπποτοξότης Εκπαιδευτής και ο Αρχηγός του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανάσιος Ψωρομύτης, τόλμησε να ξεκινήσει την εκπαίδευση του Διός προκειμένου να τον εξελίξει σε Ίππο Σχολής έχοντας ήδη αρκετήν προηγούμενη εμπειρία ως Εκπαιδευτής νεολέκτου Ίππου αλλά και έχοντας μοναδικά επιτεύγματα ως Ιππέας και Εφιπποτοξότης στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Παλαιότατο Μέλος της Ομάδος μας ο Αθανάσιος και έχοντας πλήρως αφομοιώσει το πνεύμα εκπαιδεύσεως Ίππων και Ιππέων της Σχολής μας "διήνυσε δρόμο" μέχρι να καταφέρει να υποχειριάσει τον Δία και να τον οδηγήσει στο Κυκλοτερές προκειμένου να αρχίσει την εκπαίδευσή του διότι ο νεαρότατος Ίππος κάθε άλλο παρά συνεργάσιμος θα μπορούσε να είναι. Η "σύλληψη" έγινε υπό διαδικασίες ...παγιδεύσεως, μάλλον ταχύτερα από τον αναμενόμενο χρόνο και, κατόπιν, ακολούθησαν τα "περαιτέρω".

     Πολύ σοφά, ο Αθανάσιος πριν ξεκινήσει την εργασία του διερεύνησε τον βαθμό ευαισθησίας του Ίππου υποβάλλοντάς τον σε δοκιμασία ψήκτρας (βούρτσας) και ξύστρας διαπιστώνοντας ότι ο Δίας προτιμούσε την ξύστρα. Σε αυτή την προκαταρκτική φάση ο Εκπαιδευτής "πέρασε" τα απαραίτητα μηνύματα και "διαβεβαιώσεις καλής θελήσεως του Ανθρώπου" στο υπό εκπαίδευση ζώο, καθησυχάζοντάς το για την παρουσία του δίπλα του.  Και, αυτό το πρώτο μάθημα Ιπποκομίας την οποία πρέπει να αποδεχθεί ο νεαρός Ίππος φάνηκε να αποδίδει.

     Ο Αθανάσιος επέλεξε τον δύσκολο δρόμο της προετοιμασίας του Ίππου προς ανεπίσακτην, πρώτην, εφίππευση την οποία, στο τέλος, με την επιμονή αλλά και τις ικανότητες που τον διακρίνουν, κατάφερε. Μέχρι τότε, όμως είχε αρκετά να κάνει.

     Έτσι,, ο Αθανάσιος αφού "έπεισε" τον Δία να ...συραγωγηθεί ξεκίνησε την σχετική διαδικασία.

     Κατά την συραγώγηση ο Δίας επέδειξε την "καλή" και την "κακή" πλευρά κινήσεώς του και ο Αθανάσιος κράτησε "σημειώσεις" για την επόμενην εκπαιδευτικήν ημερίδα προκειμένου να επιχειρήσει βελτιώσεις. Ακολούθως, ο Εκπαιδευτής θα έπρεπε να αναπτύξει και την δέουσα εφευρετικότητα ώστε να διαμορφώσει ένα εγκλωβιστικό σημείο προκειμένου να εφιππεύσει όχι μόνον με διασφαλισμένη την ακινησία του ζωηρού επιβήτορος αλλά και με την απαιτούμενη διακριτικότητα (ελαφρύτητα) επικαθίσεως του αναβάτη ώστε το ζώο να μην ενοχληθεί και αντιδράσει ως προς την εφίππευση.

     Την διαδικασία, ήδη, την γνωρίζει καλώς ο Αθανάσιος και η διάταξη της υποδομής του σημείου έγινε κατά το πρέπον.

     Και ο εγκλωβισμός και ο καθησυχασμός και η υποβοηθητική "πλαισίωση" συνέτειναν να συντελέσουν ώστε, το μεν ζώο να σταθεί, ο δε Ιππέας να ξεκινήσει την διαδικασία της πρώτης εφιππεύσεως.

     Η επικάθιση έγινε με καλό "κάθισμα" χωρίς το ζώο να αντιδράσει, έχοντας ήδη διαμορφωμένη θετική σχέση με τον Εκπαιδευτή του προς τον οποίο έδειξε εμπιστοσύνη.

     Εν συνεχεία εναπετέθη ελεύθερος ο καταζώστης επάνω στη ράχη του Ίππου με την προοπτική της επανεφιππεύσεως με την ψευδοσαγή της σελλίσκης. Ήδη τα όσα έγιναν αυτή την πρώτην ημέρα ήσαν αρκετά και ο Ίππος προχώρησε κατά πολύ όμως ο Αθανάσιος παραμένει απαιτητικός όσο και μεθοδικός με αποτέλεσμα να καταφέρει ακόμη περισσότερα με την προοπτική της εκπαιδεύσεως του Ίππου και στην αποδοχή της επισεσαγμένης εφιππεύσεως.

     Και στην περίπτωση αυτή, ο Αθανάσιος εφίππευσε διακριτικότατα δι ...ευνοήτους λόγους και βρέθηκε επί της ράχεως του Ίππου χωρίς αντιδράσεις του τελευταίου. Ο κανόνας της "στρογγυλής κινήσεως" σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις αποκαλύπτει την βαρύτητά του.

 Από το οπτικοακουστικό υλικό, η ρυταγωγική διαδικασία έδειξε πολύ αποτελεσματική στο τέλος της πρώτης αυτής εκπαιδευτικής ημερίδος.

Με δείγματα σχέσεως αρίστης συνεργασίας έληξε αυτή η πρώτη εκπαιδευτική ημερίδα ως νεολέκτου Ίππου του νεαρού επιβήτορος Διός!

     Και, αναλογιζόμενοι πόσο "μακριά" έφθασε σήμερα η εκπαίδευση του νεαρού επιβήτορος δεν μπορούμε παρά να επαινέσουμε κα πάλι τον Αρχηγό των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" για τις ικανότητές του και την αντοχή του. Και μαζύ του να επαινέσουμε και τον βοηθό του, Συνασκούμενο Μελέτη, ο οποίος συνέβαλε σημαντικά στην όλη προσπάθεια!

     Το Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" για άλλη μια φορά επιχειρεί την εκπαίδευση νεολέκτου Ίππου, πολύ δυσκολότερη την φορά αυτή, αφήνοντάς μας την αίσθηση ότι και πάλι θα καταλήξει στο αισιότερο αποτέλεσμα, κάτι για το οποίο είμαστε βέβαιοι!  

Πλήρες Φωτογραικό Λεύκωμα ΕΔΩ

Υστερόγραφο:

     Κι ενώ στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" καθημερινώς και συστηματικώς επί δεκατέσσερα χρόνια μελετούμε τον Ίππο και καταγινόμαστε εν τω βάθει με αυτόν, "φύτρωσε" προσφάτως ένας θεωρητικολογών βυζαντινόπληκτος αφελής που παριστάνει τον ...πολύφερνο "οπλοδιδάσκαλο" παρέα με έναν παραθρησκευτικό γελοιογράφο για να μας πείσουν ότι τα Lipizzaner τα οποία, προερχόμενα εξ Ισπανίας και εισήχθησαν στην περιοχή της σημερινής Σλοβενίας μόλις το 1580 (έναν και πλέον αιώνα μετά την κατάρρευση του "Βυζαντίου") εχρησιμοποιούντο από τους ακόμη ...ανατολικότερον ευρισκόμενος ..."Βυζαντινούς"! Τραγική η χώρα των γραικών τους οποίους οι κρατικές "ομοσπονδίες" χρίζουν "δασκάλους" για να μεταδίδουν την αγραμματοσύνη και τον δογματικό σκοταδισμό σε ατυχή παιδιά τα οποία το σύστημα θέλει υπόδουλα των συμφερόντων του! Ουδεμία ντροπή στη χωματερή των νεοτούρκων γραικύλων!