ΤΟ ΤΟΞΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΤΡΙΑΙΝΑ

 ΤΟ ΤΟΞΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΤΡΙΑΙΝΑ

     Όταν το αρχαίο Ελληνικό Τόξο γίνεται τόσο οικείο με τον Θεό των θαλασσών συμπληρώνοντας την τρίαινά του, ο Ποσειδώνας τιμάται από τον Συνασκούμενο Περικλή Τελειορίδη με ένα βίντεο σαν αυτό! Δείτε το, αξίζει!  

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΤΥΦΛΩΝ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΩΝ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

 ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΤΥΦΛΩΝ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΩΝ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ" 

     Και να μια φωτεινή "ρωγμή" που μπορεί να εμπνεύσει ένα ποιοτικό "μονοπάτι" ανθρωπιστικής κατευθύνσεως μέσα στον περιρρέοντα απάνθρωπο ζόφο μιας κοινωνίας υπό διάλυση: Δύο διαφορετικοί φορείς πολιτιστικού έργουμε ανιδιοτελή προσφορά προς τον συνάνθρωπο "γεφυρώνονται" για να δημιουργήσουν ένα τεκμήριο παροτρύνσεως κοινωνικής αλληλεγγύης εν μέσω ενός, σαρωτικού, μαζικού ατομισμού που οδηγεί σε ένα καταστροφικό ομαδικό αδιέξοδο!

     Η μοναδική, παγκοσμίως, Σχολή Τυφλών Ιππέων και Τοξοτών που λειτουργεί στην Καλαμάτα στο πλαίσιο των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" υπό την διεύθυνση του Εκπαιδευτή Αθανασίου Ψωρομύτη και το Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας, όπως προκύπτει από ενημέρωση της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας κ.Τζίνας Πετροπούλου, θα συνεργαστούν για την παρουσίαση της εκπαιδεύσεως τυφλών συνανθρώπων στην Έφιππη Τοξοβολία σε ένα ντοκιμαντέρ της περιφερειακής "Ενώσεως Τυφλών Νοτίας Πελοποννήσου".

     Τα γυρίσματα αρχίζουν αύριο, Δευτέρα 4η Δεκεμβρίου στους "Σταύλους Μανιάτη", με την συμμετοχή εκπαιδευομένων της Σχολής Τυφλών Ιππέων και Τοξοτών των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" προσδοκώνταςνα επιβεβαιώσουμε ότι με την συνεργασία όλων μας κανείς συνάνθρωπος ανεξαρτήτως ατομικών προβλημάτων δεν θα στερείται των προνομίων της ζωής ούτε και των πιο "ειδικών", όπως η Ιππασία, η Τοξοβολία και η Έφιππη Τοξοβολία!  

ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΟΥΣΤΑΪΡΑ: ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΜΑΝΙΑΤΕΣ

     ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΟΥΣΤΑΪΡΑ: 

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΜΑΝΙΑΤΕΣ

     Με το σιωνοκρατούμενο διαδίκτυο να έχει καταντήσει "λημέρι" κοινωνικής αποβλακώσεως, ανακαλύπτουμε με ιδιαίτερη χαρά ένα "διαμάντι" το οποίο υπογράφει ο ιστοριοδίφης δημοσιογράφος Γιώργος Μουσταίρας και με αντικείμενο τον ελληνικής καταγωγής Κορσικανό Ναπολέοντα Βοναπάρτη.

     Με γλαφυρή γλώσσα και τεκμηριωμένη η αναφορά του Γιώργου Μουσταίρα στον μεγάλο Κορσικανό με τίτλο "ΠΟΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ Ο ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΝΙΑΤΕΣ", αξίζει να μελετηθεί όχι μόνον από τους Μανιάτες αλλά και από κάθε Έλληνα αφού ο Ναπολέων Καλόμερος (Buona Parte = Kαλό Μέρος) επηρέασε καθοριστικώς την παγκόσμια Ιστορία.

     Η προσωπικότητα του άλλοτε "κορσικανού τέρατος" που, προσεγγίζοντας το Παρίσι, έγινε η "Αυτού Μεγαλειότητα ο Αυτοκράτωρ" κατέχει μια σημαντική θέση στην Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων" με πολλές σπάνιες εκδόσεις προηγουμένων αιώνων και όχι μόνον...

     Ο Μέγας Ναπολέων, πάντοτε θα εκπροσωπεί τον  α δ ί σ τ α κ τ ο ν έφιππο Ηγεμόνα ο οποίος διδάσκει ότι από την ράχη του Ίππου του διαχειρίζεται την ζωή και τον θάνατο με το σπαθί του μη φοβούμενος "τιμήματα" και "συνέπειες" προ της δικαιώσεως των οραμάτων του, όποια κι αν είναι αυτά!

ΟΠΛΟΜΑΧΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΜΑΧΗΤΙΚΗ

 ΟΠΛΟΜΑΧΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΜΑΧΗΤΙΚΗ

Η σιχαμερή δημοκρατία του αλλοτριωμένου προτεκτοράτου που βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο βούρκο που ορίζει την άλλοτε κραταιά Ελλάδα, συνεχίζει να ενταφιάζεται στο μνήμα του κοινωνικού της ολέθρου, με την νεανική εγκληματικότητα στο αποκορύφωμά της, τους "μαθητές" της να ανασύρονται αναίσθητοι στις τουαλέτες των σχολείων τους μετά από υπερκατανάλωση ναρκωτικών ενώ κάποιοι από αυτούς χάνουν τις ζωές τους, με ανηλίκους να προωθούν στο διαδίκτυο πορνογραφικό υλικό εκβιάζοντας ...συμμαθητές τους, με αρχιδικαστές να συλλαμβάνονται σοδομιζόμενοι από ανηλίκους λαθροεισβολείς στους οποίους, ως αντάλλαγμα των "επιβάσεων" προωθούν κοκαίνη, με την πρόεδρο της δημοκρατίας να πασχίζει την καθιέρωση του ...γκόμενου στην εξέδρα των επισήμων στις παρελάσεις, με τον αρχηγό της αντιπολιτεύσεως να πλασάρει τον δικό του γκόμενο ως κομματική persona, με την ανηψιά του πρωθυπουργού να αγοράζει ξένα διϋλιστήρια με τα λεφτά ενός λαού που λιμοκτονεί, με μία κοινωνία αναισχύντως εκδιδόμενη δίκην ακόρεστης πόρνης στα πεζοδρόμια προς την οποία την κατευθύνει ο δόλιος σιωνισμός που την ελέγχει αδιαλείπτως, ήδη, από την εποχή του Γεωργίου Β' και Ιωάννη Μεταξά! Ευτυχώς εν μέσω των αμέτρητων ηλιθίων δημοκρατών οι οποίοι ευτελίζουν το ζειν συνθλίβοντάς το στον δυσώδη σφιγκτήρα τους, οι ανέκαθεν ο λ ί γ ι σ τ ο ι  Έλληνες που πασχίζουμε για την διάσωση του Πολιτισμού και της υστεροφημίας της φυλής μας, εξακολουθούμε ένα συστηματικό έργο που συνάδει με την ανθρώπινη αριστοκρατικότητα η οποία συνιστά τον άξονα ανελίξεως του ανθρώπινου είδους, παρά πάσα περιρρέουσα αθλιότητα και παρακμή. Και, με τα πρωτοσέλιδα να καταγράφουν την αθλιότητα της αντιφασιστικής δημοκρατίας μιας θνήσκουσας κοινωνίας υποδούλων πολιτών, οι "΄΄Ελληνες Κένταυροι" καταφέρνουμε να αποσυνδεόμαστε από την σαπίλα και την ασκήμια επιδιδόμενοι σε ένα ψυχωφελές έργο αλλά και αισθητικό, μακράν του εσμού των ηλιθίων.

     Στο πλαίσιο των πολλαπλών διαδράσεων των αναρτήσεών μας με τις χιλιάδες των καθημερινών αναγνώσεών τους, ο κ. Μανώλης Κοντόπουλος, μας έστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα και αναφερόμενος στην προηγούμενη ανάρτησή μας "ΙΔΙΩΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΑΛΛΟΦΩΝΗΣ ΟΠΛΟΜΑΧΙΑΣ" μας ρωτά εάν γνωρίζουμε το βιβλίο του Αδόλφου Ταβερνιέ "Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟΜΑΧΕΙΝ" και ποια η γνώμη μας για την ελληνική του μετάφραση. Προς τον αγαπητό μας κ. Μανώλη Κοντόπουλο, προφανώς, φίλοπλο των αγχεμάχων, ευχαρίστως απαντούμε:

     Ασφαλώς και γνωρίζουμε το συγκεκριμένο έργο του Γάλλου Οπλοδιδασκάλου του 19ου αιώνος και στην Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων" φυλάσσονται τρεις διαφορετικές εκδόσεις του συγκεκριμένου βιβλίου, η ελληνική (βλ. παραπάνω) και δύο διαφορετικές γαλλικές.

     Μάλιστα, στην ογκωδέστερη και πολυτελέστερη έκδοση που κατέχουμε (με βιβλιοδεσίες εποχής και οι δύο) υπάρχει και ιδιόγραφη αφιέρωση του Μετρ Αδόλφου Ταβερνιέ προς φίλο του.

     Δυστυχώς, όμως, δεν είμαστε σε θέση να βαθμολογήσουμε την ελληνική μετάφραση του συγκεκριμένου έργου στην Ελληνική διότι αυτό προϋποθέτει επισταμένη συγκριτική μελέτη κάτι που εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να επιχειρήσουμε ώστε να μορφώσουμε υπεύθυνη γνώμη.

     Γενικώς, όμως, θα επισημάνουμε την διαφορετικότητα των αντικειμένων "Οπλομαχία" και "Μονομαχητική" με την πρώτη αναφερόμενη στην άσκηση της χρήσεως αγχεμάχων και την δεύτερη (κατ΄ Αδόλφο Τεβερνιέ, τουλάχιστον...)  αναφερόμενη στην ένοπλην επίλυση προσωπικών διαφορών επί πεδίου και δια της χρήσεως είτε αγχεμάχων, είτε και πυροβόλων όπλων με την δεύτερη να θεωρείται "παράνομη", βεβαίως, από την συντεχνία των δικαστών που σοδομίζονται από λαθροεισβολείς και προωθούν ναρκωτικά, σε ανηλίκους, όπως προανεφέραμε.  

ΕΝΑ ΑΝΕΝΤΑΧΤΟ ...ΕΓΧΟΡΔΟ

 ΕΝΑ ΑΝΕΝΤΑΧΤΟ ...ΕΓΧΟΡΔΟ

     Κι αν, ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία, δεν καταφέρατε να απαντήσετε στο ερώτημα "ΤΙ" είναι ζωή, μη διστάσετε να πείτε "Ζωή είναι ρυθμός"! Ζωή είναι το "tempo" της αναπνοής, της κινήσεως, της παραγωγής έργου του οποίου η ποιότητα κρίνεται από τον ...ρυθμό! Και, σ' ετούτη την εκπαιδευτικήν ημερίδα το επιβεβαιώσαμε και πάλι!

     Και ο ήχος έγινε ηχώ προόδου αφού το Τόξο μόνον εξ αιτίας της περιορισμένης φαντασίας των μουσικών δεν έχει ακόμη ακόμη ενταχθεί στα έγχορδα της ορχήστρας ενώ το τύμπανο, σ΄ αυτή την ημερίδα έπαιξε τον ρόλο ενός μετρονόμου ο οποίος δεν μέτρησε μόνο αλλά και παρεπλάνησε για να βοηθήσει την αυτοσυγκέντρωση της Εύας.

     Η διαδικασία της μεταφοράς από την κοντινή απόσταση στη μέση πέρασε από μια διδαδρομή αποφυγής πανικού στόχου και πολλών "τεχνασμάτων" διατηρήσεως μιας καλής τεχνικής που έχει ήδη επιτευχθεί και έχει εδραιωθεί, κυρίως, από την προθυμία της Εύας να διατηρεί πυκνότητα εκπαιδευτικών ημερίδων, κάτι εξαιρετικό.

     Κυρίως, η διαδικασία αυτή πέρασε μέσα από το "φίλτρο" της κινήσεως που αποσπά το νου από παγιδεύσεις σε καθηλωτικούς μικρο-υπολογισμούς.

     Βεβαίως δε, είναι αδύνατον σε τέτοιες περιπτώσεις να μην παρασυρθείς και συ σε μια μοιρασιά της χαράς του κλίματος που δημιουργείται σε έναν χώρο όπου η προσπάθεια γεμίζει με φως ένα αστικό τοπίο το οποίο, εκτός Τοξευτηρίου, λούζεται από τον ζόφο της παρακμής και του βαλτώματος.

     Πολλά βήματα στη Γραμμή Βολής και άλμα στην αυτοπεποίθηση της τοξεύσεως, σήμερα, για την Εύα και ο μεγάλος αριθμός βελών που τοξεύει σε κάθε ημερίδα σύν την πυκνότητα των ημερίδων συν την αντίληψή της, αυτή η Συνασκούμενη καταφέρνει τα δικά της άλματα ακόμη και σε ...βάδην. Κι όταν...

     ...Όταν καταφέρνεις να προσλαμβάνεις πλήρως αυτό που σου "μεταφέρεται", αλλά και να το αξιοποιείς προεκτείνοντάς το πολλαπλασίως, τότε πραγματικά ανελίσσεις την γνώση και την δεξιότητα και η Εύα αυτό το καταφέρνει στην εντέλεια.

ΙΔΙΩΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΑΛΛΟΦΩΝΗΣ ΟΠΛΟΜΑΧΙΑΣ

ΙΔΙΩΜΑΤΙΣΜΟΙ 

ΓΑΛΛΟΦΩΝΗΣ ΟΠΛΟΜΑΧΙΑΣ

     Για εμάς τους γερμανογλώσσους, η Γαλλική είναι κάτι μεταξύ ερευγμού νυφίτσας και τριγμού αναπηρικού αμαξιδίου σαν εκείνα τα παμπάλαια που χρησιμοποιήθηκαν κάποτε στην παράσταση του υπογείου του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών "Πυλάδης" του Γεωργίου Κουρουπού. Έτσι, όταν αναγκαζόμαστε να την μάθουμε και όταν την χρησιμοποιούμε, το κάνουμε για να αξιοποιήσουμε ένα "εργαλείο", όπως, π.χ., ένα ανοιχτήρι κρασιού ή τα καλαπόδια των υποδημάτων μας. Όμως, όσο καλά κι αν μάθουμε αυτή την γλώσσα η οποία αποτελεί εσχάτη δοκιμασία της ταλαίνης ...σταφυλής μας, όταν βρεθούμε σε μία Αίθουσα Όπλων στο Παρίσι, θα διαπιστώσουμε αμέσως τις σοβαρές μας ελλείψεις διότι, εδώ, οι Οπλοδιδάσκαλοι τα "πρώτα δύσκολα" τα οποία θα μας βάλουν θα είναι οι ιδιωματικές διατυπώσεις της γαλλόφωνης Οπλομαχίας που θα μας κάνουν να χάσουμε χρόνο μέχρι να καταλάβουμε το περιεχόμενο ενός μαθήματος, κάτι που υπέστημεν (εν μέσω πολλών ...άλλων) κατά την τελευταία παραμονή μας στην πόλη του σωρού παλαιοσιδηρικών του πύργου Eiffel (ωραίοι οι Παρίσιοι, αλλά μακράν αυτού του εκτρωματικού σκελέθρου!). 

     Προς αποκατάσταση, λοιπόν, των ημετέρων γλωσσικών κενών, αλλά και παντός ετέρου συμπάσχοντος ενδιαφερομένου οι παραπάνω σελίδες προερχόμενες από έγκριτην έκδοση του ιθ' αιώνος η οποία φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων"  όπου και καταγράφονται οι σημαντικότερες ιδιωματικές εκφράσεις της γαλλόφωνης Οπλομαχίας με τις αντίστοιχες αναλυτικές-περιφραστικές ερμηνείες τους, προς γνώση και ...συμμόρφωση!  

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 

     

Με ασυγκράτητην, ομολογουμένως, σαρκαστική διάθεση παρακολουθούμε γύρω μας μιαν ηλίθια ρητορική αμέτρητων φορέων πολυειδούς θρησκευτικότητος ή ποικιλόχρωμου πολιτικού κομματισμού να υπόσχεται την σωτηρία των Ανθρώπων μέσω δογμάτων τα οποία ήδη έχουν αποδειχθεί απάνθρωπα! Διάφορες θρησκείες υπόσχονται να μετατρέψουν σε  δ ο ύ λ ο  του αυτοσχέδιου θεού τους τον Άνθρωπο για να τον ...σώσουν, ενώ αριστερο-δέξιοι κομματικοί στραγγαλιστές διακηρύσσουν ότι μπορούν να κάνουν τον Άνθρωπο να ευημερήσει φυλακίζοντάς τον σε ουτοπικές "στάνες" με πολύχρωμα σύμβολα που αποπνέουν εμπάθεια και μισαλλοδοξία. Και καγχάζουμε με τα διάφορα "επιχειρήματα" των "εκατέρωθεν" ηλιθίων που πασχίζουν να συστρατεύσουν τους αφελείς για να αλληλοσφαγούν, αφού, εν τέλει, πεπρωμένο τους είναι ο αφανισμός! Διότι, η σοφή οικονομία της Φύσεως άγει τους αρρώστους στην ..."ίαση" του θανάτου.

     

Αντιθέτως, όσοι υγιείς και συστρατευμένοι με τους κανόνες της Φύσεως, όπως οι "Έλληνες Κένταυροι", αναζητούμε εμπράκτως και διαρκώς την κατά Φύση "ευθεία" με μιαν υπερβατική διδασκαλία η οποία επιτάσσει την υπέρβαση κάθε εμποδίου με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα, μια διδασκαλία η οποία δεν περιορίζεται από κανένα δόγμα και καμία "ντιρεκτίβα" παρά μόνον από το κατά Φύση πλαίσιο της ζωής. Στη δική μας Σχολή, αστρουγγάριστοι και αμίαντοι ανθρωποκατασκεύαστων δογμάτων, αποδεικνύουμε ότι η υπέρβαση παντός εμποδίου από τον Άνθρωπο επιτρέπεται μόνον δια του φυσικού "προσανατολισμού" απηλλαγμένου κάθε, υποκειμενικώς "κεχρωσμένης", ιδιοτελείας!

     

Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ενσωματώνει τον Άνθρωπο στην Φύση και τον συμφιλιώνει με τον δεκατετράκις δυνατότερο, σύντροφο ζωής, τον Ίππο και με το Τόξο που του διεσφάλισε τροφή και ελευθερία, πάντοτε επί φυσικού και απεριορίστου πεδίου το οποίο, μόνον, νοείται ως ζωτικός του χώρος, μακράν καγκέλλων, συρματοπλεγμάτων και τοίχων που περιορίζουν πρωτίστως την σκέψη και δευτερευόντως το σώμα ενός εμβίου πλάσματος! Και, για τον λόγο αυτό, ουδέποτε καθορίσαμε τον δικό "ΜΑΣ" στίβο και τους δικούς "ΜΑΣ" Ίππους, αλλά εξ αρχής θεωρούμε ότι όλη η γη είναι ο στίβος μας και όλοι οι Ίπποι οι σύντροφοί μας χωρίς καμιάν ιδιοτελή ιδιοκτησιακή πρόθεση αλλά και χωρίς καμιά διάθεση ουτοπικής κοινοκτημοσύνης διότι, σε καμία περίπτωση δεν συναινούμε σε υλικές "κτήσεις" μιας και αυτό χαρακτηρίζει την ειλικρίνεια της προλεχθείσης, υποκειμενικώς αχρωμάτιστης ανιδιοτελείας στην οποία δεν εμφιλοχωρούν κτητικές ...αντωνυμίες. Και αυτό επισφραγίζει μια πραγματική πολεμική τέχνη, όπως και, εξ αρχαιοτάτων χρόνων, προϋποτίθεται.

     

Και δημιουργώντας έργο, ένα διαρκές έργο επίπονο και υπεύθυνο όσο και αποτελεσματικό, οικτίρουμε τους "πέριξ" ημών απελπισμένους σχολιαστές του ...πληκτρολογίου να επιμένουν πλασάροντας αναποτελεσματικές έως και αυτοκαταστροφικές αφύσικες "συνταγές" ...ευημερίας που οδηγούν στον ομαδικόν αφανισμό είτε ως δεξιοί, είτε ως αριστεροί, είτε ως εβραιοχριστιανοί, είτε ως ...αντβεντιστές της εβδόμης ημέρας(!) συχνά, μάλιστα, κατηγορώντας μας επί πολιτική ...αδρανεία διότι δεν τους παρακολουθούμε στη δική τους αυτοχειριαστική κατεύθυνση. Τους παρακολουθούμε να μας προσάπτουν "αδιαφορία για τα κοινά" εννοώντας, βεβαίως, αδιαφορία για την θανατηφόρα πορεία που εκείνοι ακολουθούν κομματιζόμενοι, ακόμη δε και να μας ειρωνεύονται ότι παίζουμε με "αλογάκια" και "τοξάκια" αφού, ως ανελλήνιστοι αγνοούν και τον Ξενοφώντα και τον Απόλλωνα, όμως... Όμως, στους ηλιθίους αναγνωρίζεται το ακαταλόγιστο κι εμείς δεν επιτρέπεται να παραβιάσουμε αυτή την βασική αρχή δικαίου, συνεχίζοντας απτόητοι την δική μας Πολιτική  για 18ο συνεχή χρόνο, με απτά αποτελέσματα και με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων, βοηθώντας εαυτούς και αλλήλους στην υπέρβαση εμποδίων ζωής με σημείο προσβάσεως τον πυλώνα μιας αρχέγονης όσο και κορυφαίας πολεμικής τέχνης, της Έφιππης Τοξοβολίας η οποία είναι "Η" ακεραιωμένη Πολιτική, όπως και κάθε τι το οποίο προάγει τον Άνθρωπο μέσα στο πλαίσιο της Φύσεως. 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ:

    Στην έδρα της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", επί αναλογίου, εκτίθεται μία παλαιά, αναστατική αρχαίων περγαμηνών, έκδοση του 19ου αιώνος του βιβλίου του Αριστοτέλους "ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ". H έκθεση αυτού του βιβλίου, εν μέσω πολλών άλλων εξίσου σπουδαίων της Βιβλιοθήκης μας (Πλάτωνος, Ξενοφώντος κλπ), δεν είναι διόλου τυχαία...