EUGEN HERRIGEL "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 6ο ΜΕΡΟΣ

  EUGEN HERRIGEL 

"ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 

6ο ΜΕΡΟΣ

     Την Κυριακή, 8η Ιανουαρίου 2023, στις 16:00 μ.μ. και στην έδρα της Ομάδος, καλούνται τα Μέλη των «Ελλήνων Κενταύρων» στην έκτην ημερίδα διδασκαλίας της αναλύσεως του έργου "Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας" του Eugen Herrigel, το οποίο εντάσσεται στον κύκλο των, υποχρεωτικής παρακολουθήσεως, μαθημάτων για όλους τους μαθητές μας, όπως έχει αναγγελθεί από 22ας Ιουνίου 2022 .

     Την ανάλυση του έργου θα υλοποιήσει ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" Εφιπποτοξότης Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης.

     Όσοι ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν αυτή την έκτη, δ ω ρ ε ά ν, ημερίδα θα πρέπει να έχουν μαζύ τους τρία ατομικά βέλη και, εάν διαθέτουν, Τόξο, διαφορετικά, Τόξο χορηγεί και η Σχολή μας, διότι δεν θα πρόκειται περί απλής διαλέξεως, αλλά θα συνοδεύεται με πρακτικήν εφαρμογή προκειμένου να κατανοηθεί πλήρως το περιεχόμενο της θεωρητικής εισηγήσεως.

     Η διδασκαλία του σχετικού υποχρεωτικού μαθήματος δεν εξαντλείται κατ΄ αυτή την ημερίδα και όσοι ενδιαφέρονται να ιππεύσουν στην Σχολή των Αθηνών θα πρέπει να παρακολουθήσουν όχι μόνον αυτήν αλλά και τις υπόλοιπες (δωρεάν, όπως πάντοτε) με τις οποίες θα ολοκληρωθεί η διδασκαλία και θα υπάρξουν εγκαίρως ανακοινώσεις για την διεξαγωγή τους.

     Απαραίτητες προϋποθέσεις είναι η έγκαιρη αναγγελία προσελεύσεώς σας στο τ. 6977764737, τρία ατομικά βέλη και η ενδυμασία Ομάδος ή εντελώς μαύρη αμφίεση χωρίς διακοσμήσεις και επιγραφές.

Η σελίδα της εκδηλώσεως ΕΔΩ

EUGEN HERRIGEL ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ 5ο ΜΕΡΟΣ

 EUGEN HERRIGEL

ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

5ο ΜΕΡΟΣ

Από τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων"

Εφιπποτοξότην Αριστοτέλην Ηρακλέους Καλέντζη

Το Περιεχόμενο του 5ου Μέρους

     Η ΓΑΛΗΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΤΕΡΙΑΣ 

 ΤΟ  ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

     Θα ξεκινήσουμε με μία αποκατάσταση της διατυπώσεως «ά ν ο ι γ μ α  Τόξου» ή «ά ν ο ι γ μ α  χορδής» που ακολουθήσαμε στο προηγούμενο 4^ο Μέρος συντασσόμενοι με τα εσφαλμένα αλλά και διεθνώς «κρατούντα» και θα την διορθώσουμε ακριβολογικώς, πλέον, σε «έ λ ξ η  χορδής» κάτι που θεωρούμε ορθότερο. Το Τόξο δεν είναι «κλειστό» όταν δεν εφαρμόζεται «έ λ ξ η» στην χορδή, ούτε η χορδή «ανοίγει» όταν έ λ κ ε τ α ι! Απλώς, όταν η χορδή παραμένει ευθύγραμμη, χωρίς  έ λ ξ η το Τόξο παραμένει  α ν ε ν ε ρ γ ό,  ήτοι, χωρίς φόρτιση βλητικής ενεργείας, αλλά σε καμία περίπτωση «κλειστό», όπως εσφαλμένα διατυπώνεται, π.χ., στην Αγγλική η οποία δεν είναι και η πλέον ακριβολόγος γλώσσα. Και είναι απαραίτητο, σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως μια πολεμική τέχνη, η ακριβολόγος διατύπωση προς αποφυγή παρεξηγήσεων.  Πάντα ταύτα διότι στο 5^ο Μέρος θα ξεκινήσουμε με την επαναφορά στη μνήμη των όσων προανεφέρθησαν περί της σημαντικής συμβολής συμβολής της πνευματικής δυνάμεως στην  έ λ ξ η  της χορδής, μειώνοντας την μυική δύναμη που απαιτείται για τον ίδιο λόγο.

     Με μια πολύ χρήσιμη επισήμανση ξεκινά τούτο το 5^ο Μέρος ο Eugen Herrigel θυμίζοντάς μας πόσο ελάχιστο είναι αυτό που, από τον αρχάριο Τοξότη, μπορεί να θεωρηθεί … «σπουδαίο», δηλαδή, η επίτευξη της έλξεως της χορδής με την συμβολή της πνευματικής δυνάμεως η οποία εξοικονομεί μυική δύναμη! Και από αυτή την λεπτομέρεια, ο Γερμανός συγγραφέας εξηγεί πως κατάλαβε τον ορισμό ως «ήπια τέχνη» όσων αμυντικών  αμυντικών συστημάτων οδηγούν στην νίκη επί του αντιπάλου χωρίς σπατάλη μυικής ενεργείας παραχωρώντας στον αντίπαλο το μειονέκτημα της σπατάλης αυτή. Και τότε, ο Eugen Herrigel, θυμήθηκε τον Λάο Τσε ο οποίος θεωρεί ότι η πραγματική ζωή μοιάζει με το νερό που, χωρίς να υποχωρεί, χωρίς να αφανίζεται,  π ρ ο σ α ρ μ ό ζ ε τ α ι  στον, εκάστοτε, διατιθέμενο χώρο που του προσφέρεται. Aυτά τα …απλά «σινικά», ας τα έχουμε υπ΄ όψη όλοι εμείς οι «δυτικοί» οι οποίοι παρασυρόμεθα σε άγονες εμμονικές επιλογές, αφιστάμενοι των λύσεων που μας παρέχει η ίδια η φύση.

     Κι έχοντας αποσαφηνίσει και την φάση της έλξεως της χορδής, σ΄ αυτό το μέρος, θα περάσουμε και θα αναλύσουμε την φάση της  α φ έ σ ε ω ς  της χορδής προς  α π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ η  του βέλους.

     Επικαλούμενοι δύο διαφορετικούς όρους (άφεση και απελευθέρωση) στην συγκεκριμένη φάση, υπογραμμίζουμε τα αλληλένδετα, μεν, αλλά δύο διαφορετικά συμβάντα, δε, που συνυπάρχουν σ΄ αυτήν. Διότι, χωρίς έλξη χορδής δεν μπορεί να απελευθερωθεί το βέλος ώστε να υλοποιηθεί η τόξευση.    

     Πριν, όμως, ο Eugen Herrigel προχωρήσει πάρα κάτω, εκτός από διδακτικός και βαθύτατα παιδαγωγικός καθώς ήταν ως πανεπιστημιακός Δάσκαλος, ανασύρει την χρησιμότητα της επαναλήψεως ως «μητέρας» της μαθήσεως, για να μας ξαναφέρει στη μνήμη το βασικό σημείο αναφοράς που καθορίζει την ζενικήν ουσία στην Τοξοβολία κατά το στάδιο της αρχαριότητος, σημειώνοντας: «Το να πλήξει κανείς τον στόχο δεν είναι κανένα κατόρθωμα, αφού ο Τοξότης στέκεται σε απόσταση το πολύ δύο μέτρων από αυτόν». Εμείς δε, θα προεκτείναμε αυτή την διατύπωση καθ΄ όλο το άνυσμα της Τοξοβολίας, όπως αυτό είναι πλέον παραδεκτό από όλους τους μύστες αυτής της ευγενούς τέχνης την οποία ο Κομφούκιος ανεγνώρισε ως την μόνη στην οποία μπορούν να ανταγωνίζονται οι ανώτεροι Άνθρωποι (Κομφουκίου: «Ανάλεκτα», κ.3,7).

     Έτσι, θα θυμηθούμε ένα σημαντικό βιβλίο που συνέγραψε ο Αμερικανός πανεπιστημιακός καθηγητής Winston L. King με τίτλο «Zen and the way of the Sword» (Oxford University Press,1993) στο οποίο όχι μόνον συμφωνεί με τον Eugen Herrigel ως προς το σημείο αυτό αλλά και επικαλείται (σ. 244) την διατύπωση ακόμη ενός σημαντικού Αμερικανού ειδήμονος, του Paul Crompton ο οποίος, στο βιβλίο του «The Complete Martial Arts» (McGraw-Hill, 1989, σ.59) υπογραμμίζει ακριβώς ότι στην Τοξοβολία η κατάκτηση του στόχου δεν είναι το πλέον σημαντικό επίτευγμα του Τοξότη, αναγνωρίζοντας ως «επιτυχία» (όρο υπό προϋποθέσεις…) την τόξευση του βέλους μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο διανοητικής καταστάσεως η οποία χαρακτηρίζεται από την πλήρη απουσία επιθυμίας επιτυχίας, με «αδειασμένο» κενό τον νου από κάθε «πρόθεση» και επικεντρωμένο μόνον στο μεγαλείο της «στιγμής». Και αυτό, εν προκειμένω, ορίζει και την «ζενικότητα».  

     Κατόπιν της, ως άνω, χρήσιμης «παρενθέσεως» ξαναβρισκόμαστε με το Τόξο ανά χείρας, το βέλος εγκαθιδρυμένο στην χορδή και έλκοντας την χορδή με τον ασιατικό τρόπο στον οποίο πρωταγωνιστεί ο αντίχειρας, όπως ο Eugen Herrigel περιγράφει. Εν προκειμένω, την έλξη της χορδής προκαλεί ο αντίχειρας ο οποίος, προστατευμένος μέσα σε ένα χειρόκτιο με κατάλληλη προστατευτική διαμόρφωση του «αντίχειρός» του, «περικυκλώνει» την χορδή κάτω από το βέλος ενώ τρία δάχτυλα, ο δείκτης, ο μέσος κι ο παράμεσος, τον συγκρατούν κλειστό στη θέση του μέχρι που θα ανοίξουν, θα τον απελευθερώσουν ώστε να ανοίξει κι αυτός για να αφεθεί η χορδή εκτοξεύοντας και το βέλος. Αλλά, ακριβώς αυτή την στιγμή της αφέσεως της χορδής οι αμέτρητες ταλαντώσεις της προκαλούν κραδασμούς κι εντάσεις που εκτρέπουν την βολή κλονίζοντας τον Τοξότη όταν αυτός είναι ανυποψίαστος… Και για να καταλάβει ο Τοξότης το «αντίδοτο» γι αυτή την εκτροπή δεν αρκεί η άψογη στάση και τεχνική κάτι που, κυρίως, ο αρχάριος επιδιώκει με την βοήθεια εκλογικευμένων διαδικασιών τις οποίες προσεγγίζει με ανάλογη πρόθεση επιτυχίας και ωφελιμιστική σκέψη! Και τούτο διότι, σε μια τέτοια περίπτωση εκλογικευμένης προσεγγίσεως καταντούμε σαν τη σαρανταποδαρούσα η οποία βάζει …τρικλοποδιά στον εαυτό της και παραμένει ακίνητη, μη μπορώντας να ρυθμίσει δια του νου την αλληλουχία κινήσεων καθενός από τα …σαράντα πόδια της μιας και στη περίπτωση της Τοξοβολίας ισχύει ανάλογη αλληλουχία πολλών επιλογών και κινήσεων. Κι όσο ο αρχάριος Τοξότης παγιδεύεται στο να σκέφτεται το τι πρέπει να πράξει για να απελευθερώσει την χορδή τόσο δεν θα καταφέρνει μιαν ιδανική τόξευση αφού αυτή θα επιτευχθεί μόνον όταν ο ίδιος λειτουργεί  χ ω ρ ί ς  να  σ κ έ φ τ ε τ α ι, μόνον όταν η τόξευση επιτελεσθεί τόσον  ε ν σ τ ι κ τ ω δ ώ ς, χωρίς εκλογικεύσεις, ώστε να αιφνιδιάσει και τον ίδιο τον Τοξότη!

     Ο σοφός Σουν Τζου, ή, όποιος τέλος πάντων συνέγραψε την «Τέχνη του Πολέμου», ένα «ευαγγέλιο» της νίκης χωρίς μάχη, που διέπεται από τις αρχές του Ταοϊσμού και χρονολογείται μεταξύ του 5ου και του 3ου π.χ.χ. αιώνος, μας λέει: «Αυτοί που δεν έχουν συνειδητοποιήσει τα μειονεκτήματα της χρήσεως των όπλων δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσουν και τα πλεονεκτήματα από την χρήση τους»! Και το Τόξο, κατά την διάρκεια της τοξεύσεως έχει το μειονέκτημα σφοδρών αντιδράσεων οι οποίες επιβαρύνουν τον Τοξότη, παρασύροντάς τον, κατά κανόνα, σε άγονα αποτελέσματα! Κι εδώ αναδεικνύεται σπουδαία η διδασκαλία του Kenzo Awa όπως μας την μεταφέρει ο Eugen Herrigel! Και η «συνταγή» είναι η αποποίηση της εκλογικεύσεως σε όλη την διαδικασία της τοξεύσεως, με την αντικατάστασή της από ένα ενστικτώδες και μη έχον χρεία ερμηνείας … «εἰκῇ καί ὡς ἔτυχε», «εἰκῇ πράττειν», χωρίς προσχεδιασμό και εκλογίκευση, με τον ίδιο τρόπο που ένα παιδίπιάνει το ζαχαρωτό για να το φέρει στο στόμα του χωρίς να προσχεδιάσει τις κινήσεις των δαχτύλων του και του χεριού του, χωρίς να προεντοπίσει στη σκέψη του το ακριβές σημείο του στόματός του και το άνοιγμα των χειλιών του, την λειτουργία των σιαγόνων και της γλώσσας, ή και την διαδικασία της καταπόσεως, αυτά, δηλαδή, που ορίζουν τον εαυτό του, αυτά από τα οποία είναι αποδεσμευμένο γευόμενο «έτσι»,  α σ τ ό χ α σ τ α  το ζαχαρωτό! Και τούτο σημαίνει ότι αν δεν αποδεσμευτούμε από τον εαυτό μας, από το «εγώ» μας, η σωστή τόξευση θα παραμένει ανολοκλήρωτη!

     Βαρύτατο "φορτίο" το πεπερασμένο "εγώ", με την αναπόδραστη φθαρτότητά του και όσα επακόλουθα σέρνει πίσω του. Ένα "φορτίο" που λειτουργεί ως τυραννική οπισθέλκουσα στην πορεία της ανελίξεως του Ανθρώπου και μακάριοι όσοι καταφέρνουν να αποδεσμευτούν από αυτό το δυσβάσταχτο άχθος! Και, αν η Τοξοβολία συνιστά μέρος και δη σημαντικό, όπως εμείς το αντιλαμβανόμεθα, της ανελίξεως του ατόμου, τότε, σε αυτή την περίπτωση, το βαρύτατο "φορτίο" του "εγώ" είναι κατά προτεραιότητα απορριπτέο!

     Αυτό ακριβώς μας διδάσκει ο Δάσκαλος Kenzo Awa και αυτή την σοφή "αποστροφή"-παρακαταθήκη του:

     "Η σωστή βολή γίνεται την κατάλληλη στιγμή μόνον όταν αποδεσμευτείτε από τον εαυτό σας."

     Εμβαθύνοντας σε τούτη την λακωνική φράση ερμηνεύουμε και όσες λαθεμένες συμπεριφορές (δικές μας και ξένες...) κατέληξαν στην αποτυχία ένεκεν βιασύνης και εγωιστικής "υπερτροφίας" με την συντριβή του οράματος και την μετατροπή του σε στάχτες παρελθόντος...

     Λέξεις ελάχιστες και σοφά επιλεγμένες για να ορίσουν τον χρόνο (κατάλληλη στιγμή) και τον τρόπο (αποδέσμευση), κανόνας ο οποίος ορίζεται από τις συντεταγμένες της  κ α ρ τ ε ρ ί α ς  που αναμένει τον φέροντα την κατάλληλη στιγμή  χ ρ ό ν ο  και του  τ ρ ό π ο υ, δηλαδή, την  α π ο δ έ σ μ ε υ σ η  από το "εγώ". Πρόκειται, όμως, πραγματικώς περί δύο διαφορετικών συντεταγμένων ή, μήπως και οι δύο ταυτίζονται σε μία και, δη, στην αποδέσμευση από το "εγώ"; Διότι, αυτή η στιγμή που προϋποθέτει το “άδειασμα του νου” και την ταύτισή μας με τον στόχο, όπως είδαμε προηγουμένως, εναποθέτει στο ένστικτο την τελεσφόρηση της τοξευτικής προσπαθείας όχι στέλνοντας το βέλος προς τον στόχο αλλά φέρνοντας τον στόχο στον Τοξότη.

     Όντως, η στιγμή της αποδεσμεύσεως από το "εγώ" ορίζει και τον κατάλληλο  χ ρ ό ν ο  για μια σωστή βολή διότι αυτό το χρονικό όριο σηματοδοτεί στον Τοξότη την απελευθέρωσή του από το υπαρξιακό "φορτίο" του και την δυνατότητά του να απελευθερώσει και την χορδή του χωρίς να εκλογικεύει χειρισμούς και τεχνικές, ελεύθερος άγχους για το όποιο αποτέλεσμα, με την σιγουριά ενός υπνοβάτη ο οποίος εναποθέτει στο ένστικτό του την υλοποίηση μιας ομαλούς κινήσεως, μιας σωστής τοξεύσεως πέραν από την εναγώνια επιθυμία και εκτός συμπερασματικών λαβυρίνθων!

     Και, αυτό ακριβώς, είναι Ζεν, αν, βεβαίως, νομιμοποιείται εκ των πραγμάτων μια τέτοια διατύπωση...

     Κι εμείς θα προσθέταμε ότι η αποδέσμευση από το «εγώ» δεν είναι κάτι δύσκολο! O Βουδισμός Μαχαγιάνα στον οποίον εντάσσεται και το Ζεν, διδάσκει ότι όλοι, εξίσου, αποτελούμε τον «οικητήριο χώρο» του Βούδα η φύση του οποίου και μας χαρακτηρίζει οπότε, όλοι από κοινού, έχουμε και την ίδια πρόσβαση στη φώτιση την οποία μας αποκρύπτει η αχλύς των ψευδαισθήσεών μας, στερώντας μας αυτό που υπάρχει μπροστά μας! Δεν απομένει, λοιπόν, παρά να ανοίξουμε το πνευματικό «τρίτο μάτι» μας προς μία πραγματικότητα η οποία υπάρχει γύρω μας και μας αφορά, κατανοώντας ότι το πραγματικό αποτέλεσμα προκύπτει εκεί που δεν το φανταζόμαστε, ενώ ο χρόνος επιτεύξεώς του εγγράφεται ως υποσύνολο στο μέγα άθροισμα του χρόνου αναμονής για τον οποίον ο Άνθρωπος είναι προετοιμασμένος και εξασκημένος! Κι αν ανοίξουμε αυτό το «τρίτο μάτι» η αποδέσμευση από το «εγώ» μας είναι …οίκοθεν νοούμενη.

H ημερίδα

     Με προτεραιότητα την, ε ν σ τ ι κ τ ώ δ η  και χωρίς την συμμετοχή οιασδήποτε νοητικής υποστηρίξεως,  ά φ ε σ η  της χορδής προς απελευθέρωση του βέλους, κατ΄ αυτή την ημερίδα, ακολουθήσαμε ένα ευχάριστο "μονοπάτι" συνειδητοποιήσεως της σημασίας της ενστικτώδους διαδικασίας, απολαμβάνοντας μια γουλιά παραδοσιακού ηδύγευστου.

     Ρηξικέλευθοι στις εκπαιδευτικές μας μεθόδους ως "Έλληνες Κένταυροι" επιμείναμε στο βίωμα αντί των ακαδημαϊκών βερμπαλισμών και παραχωρήσαμε στον ουρανίσκο μας την "απόσταξη" της εμπειρίας μιας πράξεως που εκτελείται ενστικτωδώς, χωρίς σκέψη, για να μας ευφράνει με τη μεθυστική επίγευση αμυγδάλου ακόμη και στην ...Γραμμή Βολής, όπου την επιχειρήσαμε. 

     Κατά την έναρξη της ημερίδος, λοιπόν, σερβιριστήκαμε, το καλλίγευστον "Amaretto di Saronno" και αφήσαμε το μεθυστικό αμύγδαλο να ευφράνει τον ουρανίσκο μας.

     "Σερβιριστήκαμε", έτσι, χ ω ρ ί ς  ν α   σ κ ε φ τ ο ύ μ ε  ΠΩΣ? θα πιάσουμε το ποτηράκι, ΠΩΣ? θα κρατήσουμε το μπουκάλι, ΠΩΣ? θα αποσφραγίσουμε το μπουκάλι, ΠΩΣ? θα γεμίσουμε το ποτηράκι, ΠΩΣ? θα φέρουμε στα χείλη μας το ποτηράκι, ΠΩΣ? θα πιούμε μέσα απ΄ το ποτηράκι, ΠΩΣ? θα διαχειριστούμε το ποτό μέσα στο στόμα μας, ΠΩΣ? εν τέλει, θα απολαύσουμε αυτό το υπέροχο υγρά και θα το καταπιούμε... Όλα αυτά τα κομβικά όσο και καθοριστικά του τελικού αποτελέσματος "ΠΩΣ?" ούτε που τα έφερε ο νους του καθενός μας στο προσκήνιό του, αλλά όλοι νιώσαμε να μας τυλίγει τον ουρανίσκο το υπέροχο αμύγδαλο του ιστορικού ιταλικού καλλιτεχνήματος "Amaretto di Saronno", έτσι, ξαφνικά, απ΄τη μια στιγμή στην άλλη, χωρίς προμελέτη και προσχεδιασμό, χωρίς ...άλγεβρα και ...τριγωνομετρία, αφού έ τ σ ι  έπρεπε να συμβεί  α υ τ ό!

     Και με αδειασμένη την "κούπα" μας, συγγνώμη, το ...ποτηράκι θέλαμε να πούμε, με αδειασμένο το μυαλό μας όπως ακριβώς απαιτεί η "ζενική κενότητα" νιώσαμε την ύπαρξή μας να απλώνεται ελεύθερη παντού, σαν το νερό που εξαπλώνεται για να καταλάβει όλο τον προσφερόμενο χώρο μέσα στον οποίο χέεται και ξεκινήσαμε τις τοξεύσεις μας επαφιέμενοι στην κυριαρχία του ενστίκτου μας! 

     Οι τοξεύσεις μας επεχειρήθησαν μέσα στο πλαίσιο της απαθείας μιας εκστάσεως  εκτός τόπου και χρόνου, μιας μη συμμετοχής του λογικού κατά την οποία ούτε ο τόπος (της Γραμμής Βολής) ούτε ο χρόνος (η στιγμή της αφέσεως της χορδής) έδειξαν ότι αποτελούσαν σημεία αναφοράς! Καμία βιασύνη για την άφεση της χορδής, καμία "σπουδή χρονομέτρου" αλλά πλήρης υποταγή στην ωρίμανση της "στιγμής" η οποία, εκείνη αφ΄ εαυτού της και μόνον, ορίζει την πράξη αφέσεως χωρίς καμιάν ανθρώπινη παρέμβαση! «Εἰκῇ καί ὡς ἔτυχε», όπως προείπαμε και  χ ω ρ ί ς  να στοχεύουμε διόλου διότι, σε αυτό το σημείο εντοπίζεται και η αιτιώδης πρωταγωνιστικότητα του ενστίκτου! Και τα βέλη..., πού πήγαν τα βέλη, υπ΄ αυτές τις "τυφλές" συνθήκες τοξεύσεως; Τα βέλη βρέθηκαν όλα καρφωμένα επί του στόχου και στην καλύτερη, δυνατή, συγκέντρωση!

     Και οι εμπειρίες κοινές σε όλους, ανεξαρτήτως "αρχαρίου" ή "προχωρημένου" με όλες τις τοξεύσεις υπό κατάσταση ψυχικής χαλαρότητος και "βλητικής" (θα λέγαμε...) "απολαύσεως", σαν να έπαιζε ο παιδικός εαυτός μας με το Τόξο...

     Το ίδιο βελτιωμένες και οι συγκεντρώσεις των, επί του στόχου, βελών όλων και με εκείνη την αυτοματική χαλαρότητα που επέτρεπε στον ουρανίσκο να απολαμβάνει το ιταλικό ηδύγευστο χωρίς διανοητικήν ...υπερκόπωση!

     Αυτή η πέμπτη συνεδρία μας έδειξε αδρά, μετά από τόσα χρόνια πειραματικής έρευνας στην ενστικτώδη Τοξοβολία  και τις, εφεξής, απαραίτητες μεταβολές και βελτιώσεις διδασκαλίας της που θα πρέπει να εισαγάγουμε στην Σχολή μας. 

     Αδιάψευστο τεκμήριο ωφελείας η διεμβολή της ζενικής παραμέτρου και οι συγκεντρώσεις των βελών αυτής της ημερίδος το επιβεβαιώνουν.

     Μετά την λήξη της δράσεως στη Γραμμή Βολής συζητήσαμε εκτενώς τα διατρέξαντα και καταλήξαμε, από κοινού, σε σημαντικά συμπεράσματα για την βελτίωση των τοξευτικών προσεγγίσεών μας!

     Κι όπως το χέρι υψώθηκε μετά την άφεση της χορδής και την απελευθέρωση του τελευταίου βέλους, χαιρετίσαμε με ευγνωμοσύνη τους Δασκάλους μας, τον Eugen Herrigel, τον Kassai Lajos και όσους άλλους μας χειραγώγησαν μέχρις αυτό το σημείο  ώστε να μπορούμε να ανοίξουμε σιγά-σιγά το τρίτο "μάτι" μας και να χαρούμε τον απέραντο ζενικό ορίζοντα της Τοξοβολίας. Σε έναν κόσμο αντιφασιστικής παρακμής και ηθικής αθλιότητος, ο Εθνικοσοσιαλιστής Eugen Herrigel εξακολουθεί να ωφελεί ανθρώπινες ψυχές εκ του τάφου του!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

Συνεχίζεται...

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Μετά την δικαιολογημένη απουσία του στο μάζενα του ελαιοκαρπού, ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" έθεσε και πάλι σε κίνηση υψηλής λειτουργίας την Σχολή του υποδεχόμενος και δύο νέες εκπαιδευόμενες (Μητέρα και κόρη) οι οποίες, μάλιστα άφησαν "πίσω" τους και εικόνες ιδανικής εκτελέσεως του ασκησιολογίου αρχαρίων.

     Μία ασφαλής και εργώδης "κυψέλη" δημιουργίας υψηλού ιππικού έργου, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" παραμένει μια εστία χαράς και φημιουργίας για τους μαθητές της, υπό την διαρκή επίβλεψη και τον μόχθο του Αρχηγού και Εκπαιδευτή Αθανασίου Ψωρομύτη! 

     Σ΄ αυτή την επαρχιακή Σχολή που θα την ζήλευαν πολλές "πρωτευουσιάνικες" ομόλογες Σχολές, ο υποδειγματικός Εκπαιδευτής της παρέχει παράδειγμα εικόνας όχι μόνον "Ιππέως" αλλά και χαρακτήρος, ώστε να εμπνέει αυτό το οποίο στη δική μας την Ομάδα αποκαλούμε "παράδειγμα Κενταύρου"!

     Διότι, για τους "Έλληνες Κενταύρους", η υποδειγματική ίππευση αντανακλάται στην διάθεση του Ίππου και, Ίππος και Άνθρωπος συνθέτουν τον κανόνα της γαλήνιας συνεργασίας στο "μονοπάτι" της ζωής!

     Έτσι, αυτή την γαλήνια αρμονία η οποία πηγάζει από την συνεργασία του Εκπαιδευτή με τον Ίππο, παρατηρούμε και στους μαθητές της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας", αρχής γενομένης από τους αρχαρίους τους οποίους, εδώ, θαυμάζουμε από νωρίς να ιππεύουν με άριστο "κάθισμα" και ορθούς χειρισμούς έναν ανενστόμιστο και ανεπίσακτο σχολικό Ίππο.

     Εκτιμούμε πολύ το ότι σε μία εντελώς αρχάρια εκπαιδευόμενη με μονοψήφιο αριθμό μαθημάτων παρατηρούμε την ευθεία που συνδέει ηνίες με βραχίονες και το ορθό "κάθισμα" με την καθετότητα αφτιού και αστραγάλου.

     Ομοίως χαιρόμαστε και την πειθαρχημένη στάση του σώματος (κορμού και άκρων) ήδη από το πρώτο εισαγωγικό μάθημα μιας εντελώς αρχάριας εκπαιδευόμενης η οποία δεν αναδεικνύει μόνον την ορθή διδασκαλία του Εκπαιδευτή της, αλλά και την δική της ικανότητα να εφαρμόσει επακριβώς οδηγίες που τις ακούει a prima vista, 

     Kαι, βεβαίως, αυτή η ιππευτική ορθότητα δεν αφορά στην ωριμότητα της ηλικίας αλλά στην, ανεξαρτήτως αυτής, προσωπικότητα του εκπαιδευομένου ο οποίος εκτελώντας θέτει υπό βαθμολόγηση την συγκρότηαή του, δίνοντάς μας την χαρά σ΄ αυτή την ημερίδα να βαθμολογήσουμε με άριστα όχι μόνον την πρωτοείσακτη Μητέρα αλλά και την, επίσης, πρωτοείσακτη κόρη!

     Σιγά-σιγά, ασφαλώς, όλα θα βελτιώνονται, ακόμη και η ευταξία της κόμης την οποία για λόγους ασφαλείας την απαιτούμε ελεγχόμενη στις κυρίες διότι τα μαλλιά όταν είναι ελεύθερα στις Αμαζόνες μπορεί να δίνουν μιαν όμορφη εικόνα κινήσεως αλλά αποτελούν κινδύνους τραυματισμών όταν εμπλακούν σε κλαριά ή σε μέρη της ιπποσαγής, με απρόβλεπτες συνέπειες! Και στην Σχολή μας μπορεί η "προστατευτική κάσκα" να μην είναι υποχρεωτική αλλά τηρούμε συγκεκριμένα μέτρα ασφαλείας που μας πιστώνουν με έναν μηδενικό δείκτη ατυχημάτων κατά τα 17 συνεχή έτη λειτουργίας μας! 

     Και μεταξύ αυτών των μέτρων ασφαλείας βρίσκονται και πολλές ασκήσεις οι οποίες αποσκοπούν στην πλήρη κάλυψη των Ίππων και των μαθητών μας από κάθε δυσάρεστο απρόοπτο, ασκήσεις που ποτέ δεν παραλείπουμε και δεν κουραζόμαστε να εφαρμόζουμε, ασκήσεις που, κατά κανόνα, ενισχύον την σχέση μεταξύ Ίππου και Ιππέως η οποία αποτελεί και το "κλειδί" της ασφαλείας της ιππεύσεως. 

     Σ'  αυτή την Σχολή παρατηρούμε την επακριβή διδασκαλία της Γυμνιππευτικής η οποία αποτελεί (και αυτή!) "θεμέλιο" ασφαλούς ιππεύσεως, ώστε κάθε "προστατευτικό" μέσο να κρίνεται περιττό αφού, έτσι, εντείνεται το ιππικό ένστικτο που διατηρεί σε διαρκή εγρήγορση το αίσθημα αυτοσυντηρήσεως.  

     Και η "επακριβής" διδασκαλία δίνει έμφαση στην  α κ ρ ί β ε ι α  των χειρισμών και των κινήσεων, κάτι που σε τούτη την Σχολή τηρείται ευλαβικότατα!

     Παρά ταύτα, ο Αρχηγός της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης εμφανίζει ένα ..."μειονέκτημα", τηρώντας απαρεγκλίτως την βασική αρχή του Οργανισμού των "Ελλήνων Κενταύρων" να θεωρούμε εσαεί εαυτούς ως μαθητές και να ακολουθούμε τους Δασκάλου κι Εκπαιδευτές μας!...

     Έτσι, ο Αθανάσιος, αν και αξιότατος να αναπτύξει την οιανδήποτε πρωτοβουλία σε όλα τα επίπεδα της Σχολής του, παραμένει προσκολλημένος στον Εκπαιδευτή του και, σεμνότατος όπως είναι, ζητά, παντοιοτρόπως, την συναίνεσή του για να προχωρήσει, κάτι που ο Εκπαιδευτής του προσπαθεί να του το θεραπεύσει διότι, πλέον, ο Αθανάσιος είναι πολύ καλύτερος του Εκπαιδευτή του και αυτό διατυπώνεται μετά λόγου γνώσεως! 

     Απομένει, λοιπόν, να χαρούμε την εκτίναξη της δραστηριότητος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" από τον Αρχηγό κι Εκπαιδευτή τους που μπορεί και πρέπει να την πάει ακόμη ψηλότερα!

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΑΜΥΓΔΑΛΟΥ ΤΟ ΑΥΡΙΑΝΟ ΜΑΣ ...ΚΟΑΝ

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΑΜΥΓΔΑΛΟΥ 

ΤΟ ΑΥΡΙΑΝΟ ΜΑΣ ...ΚΟΑΝ 

     «Όταν στο "Ristorante Verona" δεν έρεε το κατάξανθο τοσκάνικο "Chianti Ruffino" συνοδεύοντας μία "δυνατή" sοppressata, ...απασφαλίζονταν ένα φλασκί λομβάρδικου "Disaronno" για να πλημμυρίσει ο ναός της γευσιγνωσίας με άρωμα αμυγδάλου και να τέρψει ουρανίσκους που θα απολάμβαναν εκείνα τα γευστικά καλούδια που είχαν φτάσει από τα κελάρια της Madonna dei Miracoli. Μπορεί για τους γραικυλο-χατζηρωμηούς όλα τούτα ν΄ ακούγονται ...σινικά, όμως, για τους μαθητές του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, τον Έλληνα Θράκα και τους Λατίνους ...βερονέζους, η ποιότητα του πολέμου παραμένει συνακόλουθη της ποιότητος της ζωής και το καλλίγευστο, κεχριμπαρένιο, "Disaronno" σκορπά την ίδια "μέθη" με το συναρπαστικό θέαμα των αποκεφαλισμένων αντιπάλων του γενναίου Έλληνος Στρατιώτη της Αναγεννήσεως...»

     Τα παραπάνω σημειώναμε στο Ιστολόγιο της Ομάδος μας δυόμιση χρόνια πριν και αύριο, στην, προ-εορταστική, 5^η συνεδρία της παραστατικής αναλύσεως του βιβλίου του Eugen Herrigel “Zεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» θα προσφέρουμε ηδύποτο “Amaretto Di Saronno” και, μάλιστα, υπό μορφήν …ασκήσεως! Ναι, η απόλαυση του ουρανίσκου μπορεί να υποβοηθά το πνεύμα…, το έχετε φανταστεί; Αύριο θα το …βιώσουμε! 

     Ενημερώνονται οι Συνασκούμενοι οι οποίοι προτίθενται να παρακολουθήσουν την αυριανή συνεδρία ότι ακόμη και εάν ισχύσει η πρόγνωση περί καταιγίδος η συνεδρία θα διεξαχθεί κανονικώς σε κλειστό χώρο όπου και στο παρελθόν έχουμε επιχειρήσει με επιτυχία προπονητική δραστηριότητα.