ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ!

 ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ!

     Καθοριστική σύναψη της μέχρι τώρα προόδου της αρχάριας Εύας μας, η παρούσα εκπαιδευτική ημερίδα την οδήγησε σε ένα τέλειο "κάθισμα" ιππεύσεως και στην πλήρη βελτιστοποίηση του καλπασμού μετά από πολύ λιγότερα των είκοσι μαθημάτων! Αυτή την φορά η Εύα υποχρεώθηκε να καλπάσει με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και τα κατάφερε κατά τον καλύτερο τρόπο επιτρέποντας στον Ίππο της να αναπτύξει τον ταχύτερο καλπασμό του και, χωρίς οχλήσεις ηνιών, να απογειωθεί κυριολεκτικώς σαν "αέρας" επάνω από το έδαφος!

     Άψογη Αμαζόνα, πλέον η Εύα, επέτυχε να "σταθεροποιηθεί" επί του Ίππου κατά τον ασφαλέστερο τρόπο και να επιτρέψει στο αγαπημένο μας τετράποδο να αποδώσει, άνετο και "πανάλαφρο", έξι εισαγωγικούς, "άοπλους" όσο και ωραιότατους, ισοτονικούς, καλπασμούς, πριν η Εύα αναλάβει το Τόξο της!

     Κι όπως στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ο Εκπαιδευτής δεν διαθέτει "χρονόμετρο" και δεν επιτρέπεται στον μαθητή να αφιππεύσει αν δεν ολοκληρώσει το προβλεπόμενο ασκησιολόγιο της κάθε εκπαιδευτικής ημερίδος, η Εύα μας ανέλαβε το Τόξο της μόνον όταν κατέκτησε την τελειότητα "καθίσματος" στις άοπλες καλπαστικές εξόδους της.

     Διότι, εμείς δεν θα θέλαμε ποτέ να καταντήσουμε στο αποτέλεσμα της παραπάνω "εικόνας"! 

     Αναλαμβάνοντας το Τόξο της και κατά την διάρκεια των έξι, ακόμη, καλπστικών εξόδων της με ισάριθμες τοξεύσεις, η Εύα, πλέον, "μετέφερε" την τελειότητα του "καθίσματός" της ενώ ο Ίππος της διατηρούσε τον ταχύτατο όσο και "ανάλαφρο" ισοτονικό καλπασμό του, διευκολύνοντάς την στην στοχαστική διαδικασία κατά τον ωραιότερο τρόπο όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα.

     Η τεχνική της Εύας, πράγματι, υποδειγματική, μας έκανε να εκπλαγούμε για τα αποτελέσματα των τοξεύσεών της!

     Ο στόχος, πολύ μικρότερος του προβλεπομένου στις εξετάσεις, έδειξε ότι αν η Εύα, σήμερα, έδινε εξετάσεις διαπιστεύσεως θα ήταν εκείνη που θα αποσπούσε την μεγαλύτερη βαθμολογία από όσους μέχρι σήμερα εξετάσθηκαν στην Σχολή μας! Όμως, εν αντιθέσει προς τα ...αστεία "καθιερωμένα" των συγχρόνων "Σχολών πολεμικών τεχνών", στην δική μας Σχολή το ζητούμενο είναι η απόκτηση βιωματικής μαχητικότητος και όχι, απλώς, η ...ομαδική αναμνηστική φωτογραφία "κυτίων κενών περιεχομένου" που επιδεικνύουν στον φακό "διπλώματα" και "περγαμηνές" για "κορνιζάρισμα εσωτερικής καταναλώσεως"! Έτσι, η Εύα έχει ακόμη "δρόμο" για τις εξετάσεις της...

     Η αυστηρή τήρηση των κανόνων ευημερίας του Ίππου συνωδά τη διαλειμματική εξασκήσει (ΔΙΑΛ.ΕΞΑ.) του Ίππου, με την επιτυχάστατην ολοκλήρωση των δώδεκα προηγηθέντων αόπλων και ενόπλων καλπασμών, επέβαλε την έξοδο του Ίππου σε φυσικό έδαφος εκτός Ιππευτηρίου για την χαλάρωση και την αναψυχή του.

     Ομοίως, οι ίδιοι λόγοι αφορούν και στην Αμαζόνα μας, οπότε, το "ζεύγος" Ίππος και Αμαζόνα βρέθηκαν στην πανέμορφη φυσική έκταση που περιβάλλει το Ιππευτήριό μας.

     Κι εδώ, επί φυσικού πεδίου, τα όσα κατεκτήθησαν εντός Ιππευτηρίου παρέμειναν ως είχαν, με τον Ίππο και την Αμαζόνα μας ανάλαφρους και αποθερμαινόμενους υπό, επίσης, ιδανικές συνθήκες "αποθεραπείας"!

     Μια ακόμη εκπαιδευτική ημερίδα η οποία άγει προς την τελειότητα ολοκληρώθηκε και ο ατελέστατος ανθρώπινος νους μπορεί να παρεκκλίνει σε ατόπημα, αποδίδοντας εύσημα στον Εκπαιδευτή! Λάθος! Διότι, πίσω από τις τακτικές του Εκπαιδευτή κρύβονται οι πραγματικοί Δάσκαλοι οι οποίοι, πέραν του φυσικού Δασκάλου, είναι η  π α ρ α τ ή ρ η σ η  του περιβάλλοντος κόσμου και η  μ ε λ έ τ η των παραμέτρων της φυσιολογίας του.

     Αναφορικώς με την παρατήρηση του κόσμου είναι δεδομένο ότι το εξασκημένο "μάτι" μας έχει συλλάβει την τραγικότητά του της οποίας τις "συντεταγμένες" έχουμε, εκ της ιδρύσεως της Σχολής μας, καταστήσει παραδείγματα προς αποφυγήν της μαζοκρατικής ασκήμιας του με επίγνωση του "δέον γενέσθαι"!  Και γι αυτό επιλέξαμε εξ αρχής την Πλατωνική προσέγγιση των επί μέρους "ζητημάτων" που αποτρέπουν "εξωλισθήσεις"! Γι αυτό, επιλέξαμε τον δικό μας φυσιοκεντρικό προσανατολισμό και την αφομοίωσή μας από την Φύση!   

     Επιπλέον, όπως και αδιαλείπτως, δεν θεωρήσαμε ότι τα ..."ξέρουμε όλα" και πολύ πριν, σήμερα, βρεθούμε στο Ιππευτήριο καταφύγαμε στην Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων" για να συμβουλευθούμε έναν ογκώδη περγαμηνό τόμο του 1648 ο οποίος μας "φώτισε" ζωτικές απορίες επί της φυσιολογίας του Ανθρώπου.   

     Σ΄ αυτές τις σελίδες εντοπίσαμε τον συντελεστή της επιτυχίας της σημερινής μας εκπαιδευτικής ημερίδος ξεπερνώντας αντικειμενικές δυσκολίες υπερβάσεως της ανθρώπινης φυσιολογίας! Kι όσην αλήθεια περιέχει η καταγεγραμμένη ανθρώπινη σοφία του παρελθόντος καμία μελλοντική δεν μπορεί να την υποκαταστήσει, εκτός, του να την συμπληρώσει!

     Τέλος, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ο φυσικός Δάσκαλός μας είναι πολύ μακριά, στην Ουγγαρία, ωστόσο η παιδαγωγική, κυρίως, διδασκαλία του καθοδηγεί τα "βήματά" μας! Και σ΄ αυτή την διδασκαλία πιστώνεται η πρόοδός μας και όχι στον Εκπαιδευτή ο οποίος, απλώς, εφαρμόζει τα παρά του Δασκάλου "δεδιδαγμένα". Έτσι, ακριβώς σε αυτά τα "δεδιδαγμένα" επιμένουμε, σε μιαν "εστία" ψυχωφελών εφαρμογών όπως η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" με αποτελέσματα όπως τα προαναφερθέντα τα οποία όλοι χαιρόμαστε και χωρίς ούτε  μ ί α  πτώση!

ΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΣΚΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΗΣ ΜΑΧΗΣ

 ΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ 

ΣΚΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΗΣ ΜΑΧΗΣ

     Αλλά, «τι» ακριβώς μπορεί να παρουσιασθεί σε μιαν εκπαιδευτικήν ημερίδα κάποιας Σχολής εφίππων πολεμικών τεχνών η οποία, μέσω της σπουδής του Πολέμου επιδιώκει την ανάδειξη αρίστων μαχητών όσο και αρίστων Ιππέων; Kαι, προς τι το πρόταγμα της θεατρικής διδασκαλίας σε μια τέτοιαν ημερίδα; Ας αρχίσουμε από το...τέλος!

    

Η μελέτη και διείσδυση στην ψυχολογία του πολεμιστή, ασφαλώς και διευκολύνει τον εκπaιδευόμενο κάποιας πολεμικής τέχνης να την «κατακτήσει» ουσιαστικότερα και ευκολότερα δοθέντος ότι μια τέτοια τέχνη δεν συνιστά απλώς «δεξιότητα» αλλά «τρόπο ζωής» (και θανάτου!). Αυτή, τουλάχιστον είναι η άποψη του Ιδρυτή της Σχολής των «Ελλήνων Κενταύρων» ο οποίος επιμένει ότι η «ποίηση ήθους» συνιστά βασική παιδεία ψυχής. Και, η συγκεκριμένη διδασκαλία, ασφαλώς, δεν αφορά μόνον στο ανθρώπινο δυναμικό της ημερίδος αλλά και στον ίδιο τον σχολικό Ίππο, κυρίως σε αυτόν,  ο οποίος αποτελεί και τον θεμέλιο λίθο επί του οποίου θα δομηθεί η όλη ημερίδας. Συνεπώς, κατά την παρούσα ημερίδα το πεδίο της συνασκήσεως αντιπροσώπευσε μια «θεατρική σκηνή» επί της οποίας, με πλάγιο λόγο και δια της αποφυγής κουραστικών ακαδημαϊσμών, εισήχθησαν, Άνθρωποι και Ίππος, στην ατραπό της μελέτης του Ήθους και της τακτικής του (εφίππου) Πολέμου.

     Κανείς από τους πέντε συνασκηθέντες δεν αντελήφθη ότι η σχεδίαση τούτης της ημερίδος δεν είχε σχέση με ένα απλό εκπαιδευτικό πρόγραμμα αλλά με μία «αθέατη» ...παράσταση η οποία περιέκλειε όλες τις παραμέτρους ενός σκηνικού δρωμένου με ... «μοιρασμένους» ρόλους και ένα σενάριο ομαδικής δράσεως, πάντως, εξατομικευόμενο σε προ-στοχευθέντα οφέλη για τον κάθε συντελεστή.

     H ευγένεια και η αλληλεγγύη, όσο κι αν δεν διδάσκονται, εν τούτοις, καλλιεργούνται και αποτελούν την βάση ενός ομαδικού έργου και αυτές πάντοτε πλεονάζουν στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων». Δύο «ομιλούντα» δείγματα στις παραπάνω φωτογραφίες, τόσο ασυνήθιστες σε μια παρακμιακή κοινωνία όπως αυτή στην οποία ζούμε...

     Αρχικώς, ο Εκπαιδευτής  Μηνάς θα έπρεπε να ανανεώσει την σχέση του με την ιππικήν εκπαίδευση των μαθητών μας, προάγοντας την επαφή του με τον Ίππο και τις ατομικές του δεξιότητές.

     Έτσι, αναθέτοντάς του τον ρόλο του σκηνικού «πρωταγωνιστή» και παρά την σεμνότητά του η οποία τον παροτρύνει να ... «περνά απαρατήρητος», του παραδώσαμε τον σχολικόν Ίππο, τον οπλίσαμε με Δόρυ και του υποδείξαμε να ηγηθεί της «αγέλης» όλων μας προκειμένου να μας οδηγήσει από τον Σταύλο στο πεδίο των ασκήσεων.

     Καθ’  όλην αυτή την δεκαπεντάλεπτη διαδρομή του δώσαμε την ευκαιρία να «αναγνωρίσει» έναν Ίππο τον οποίο ίππευε για πρώτη φορά και να εισαχθεί στην ένοπλη ψυχολογία για ό,τι θα ακολουθούσε.

     Εν συνεχεία, μετά την άφιξή μας στο προβλεπόμενο σημείο, ο Μηνάς, με ανορθωμένο το μακρύ ξίφος του, υπεχρεώθη σε περιστροφές επί της ράχεως του Ίππου του όχι μόνον για την ενίσχυση του ισορροπιστικού «καθίσματός» του αλλά και για την βαθύτερη διάγνωση της καταλληλότητος του σχολικού Ίππου ως πλάσματος δεκτικού ασυνήθιστων καταστάσεων. 

     Η ενδυνάμωση της εκπαιδευτικής ψυχολογίας του Μηνά ήταν απαραίτητη για την εκ μέρους του υποστήριξη του περαιτέρω προγράμματος. Και να...

     Παλαιό Μέλος (2008) των «Ελλήνων Κενταύρων» ο Ταξίαρχος ε.α. κ. Δημήτριος Χατζηλιάδης, διακεκριμένος καθηγητής της «Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων», Σπηλαιολόγος και πρώην Αντιπρόεδρος του «Συνδέσμου Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδος» είχε σειρά να μυηθεί στην Φυσικήν Ιππική και στην Έφιππη Τοξοβολία.

     Αν κι έμπειρος Ιππέας ο κ. Ταξίαρχος, όπως μας είπε, ήταν η πρώτη φορά που ίππευε γυμνιππευτικώς διότι, δυστυχώς, ούτε στον Στρατό ούτε πουθενά αλλού του είχε δοθεί η δυνατότητα να ιππεύσει ανεπίσακτον και ανενστόμιστον Ίππο (άνευ σέλλας και στομίδος) και κατ’  απολύτως φυσικόν τρόπο, κάτι που μόλις επιχειρούσε και, βεβαίως, με το πολύ καλό «κάθισμά» του έδειξε να απολαμβάνει!

     Διδάσκοντάς μας, πλέον, ο κ. Ταξίαρχος Ήθος στρατιωτικό και πειθαρχία, ακολούθησε πιστά τις οδηγίες του Μάνου μας (ο οποίος προετοιμάζεται για την διαπίστευσή του αλλά και για τον ρόλο του ως μέλλοντος Εκπαιδευτή), ώστε να προθερμανθεί σωστά πριν επιχειρήσει την πρώτη «έξοδό» του στην Έφιππη Τοξοβολία! Διότι, ο συγκεκριμένος εκπαιδευόμενος ήταν για μας μια ευκαιρία διδαχής της ουσίας μιας πολεμικής τέχνης, όπως αυτές οι δύο αρετές τις οποίες άνευ λόγου και δια πράξεως και μόνον, μας δίδαξε, λόγος για τον οποίον και τον ευγνωμονούμε! 

     Σε ελάχιστο χρόνο, υπό την συνεχή καθοδήγηση του Μάνου κυρίως δε, με την δική του αυτοπειθαρχία και δεξιότητα ο αγαπητότατος κ. Δημήτριος Χατζηλιάδης επεχείρησε την πρώτη του έφιππη και εν κινήσει τόξευση με εξαιρετική, ως αρχάριος, τεχνική!

     Το ίδιο άψογες και όλες οι ακολουθήσασες  «έξοδοι» Έφιππης Τοξοβολίας του κ. Ταξιάρχου απέδειξαν ότι η εμπέδωση του στρατιωτικού Ήθους προάγει τον μαχητή όχι απλώς στο πεδίο μιας πολεμικής τέχνης αλλά και σε αυτό της ίδιας της ζωής.

     Η παρουσία του Ταξίαρχου κ. Δημήτρη Χατζηλιάδη σήμερα στην ημερίδα μας, κατέγραψε ακόμη ένα ρεκόρ ηλικίας στη Σχολή μας και απέδειξε ότι η δύναμη της θελήσεως δεν περιορίζεται από τις αριθμητικές «ηλικίες» που καταγράφονται στα αστυνομικά δελτία ταυτότητος αλλά εμφανίζεται «απτή» στην καθημερινότητα με τις επιδόσεις του ατόμου!

      Η αυτοπειθαρχία, όμως, όπως και καμία αρετή, δεν αποτελεί ...ανδρικό προνόμιο και αυτή την φορά «συμπαραστάθηκε», όπως πάντοτε και στην Ταξιαρχία ώστε να ανακτήσει την σχέση της με την Φυσικήν Ιππική, μετά από μία αιφνιδιαστική απουσία λόγω προσωπικών υποχρεώσεων.

     Έμπειρη Αμαζόνα η Ταξιαρχία δέχθηκε με ευχαρίστηση την μεταφορά της ασκήσεώς της σε φυσικό, εκτός Ιππευτηρίου, πεδίο και ανταποκρίθηκε επιτυχέστατα σε ό,τι της ζητήθηκε να εκτελέσει.  

     Υπό το συνεχές ενδιαφέρον του Μάνου αλλά και του Μηνά, πάντοτε ...αλληλέγγυων στους Συνασκουμένους τους, η Ταξιαρχία ξαναβρήκε αμέσως τον καλόν εαυτό της με την Φυσικήν Ιππική και το φυσικό «κάθισμα», αλλά και αφέθηκε και στην ευφυέστατη διδασκαλία του Μηνά του οποίου ο ευρηματικότατος νους ανακαλύπτει πάντοτε ...ρηξικέλευθα μονοπάτια διδασκαλίας.

     Έτσι, από εδάφους ο Μηνάς ανέλαβε την έφιππη Ταξιαρχία σε μία διαδραστική διδασκαλία τεχνικής τοξεύσεων. 

     Προσεκτικός και διεξοδικός, ο Εκπαιδευτής Μηνάς, παρέμενε σε κάθε διορθωτική λεπτομέρεια που χρειάζονταν η Ταξιαρχία πριν συνεχίσουν.

     Και, πράγματι, κάθε επανάληψη και καλύτερη και σε λίγο η Ταξιαρχία «απαγκιστρώθηκε» από τον Εκπαιδευτή της για να μας ξαναθυμίσει και πάλι τον καλόν εαυτό της που ξέρουμε.  

     Το σταθερώς εγκάρδιο κλίμα της Ομάδος των «Ελλήνων Κενταύρων» δεν αφήνει κανέναν να ξεχνά τα όσα μαθαίνει κοντά μας και η Ταξιαρχία μας, σύντομα, στάθηκε στο ...ύψος της με άριστη τεχνική στις έφιππες τοξεύσεις της! 

     Σήμερα, η Εύα μας ήρθε να διδαχθεί και μας ...δίδαξε κι αυτή όπως, προηγουμένως και ο Ταξίαρχος κ. Δημήτριος Χατζηλιάδης! Με την διαφορά, ότι η Εύα μας δίδαξε κάτι διαφορετικό: Ότι, οι «αποχρώσεις» μιας πολεμικής τέχνης, συχνά, είναι τόσο δυσδιάκριτες ώστε να δημιουργούν σύγχυση, ιδίως στον αρχάριο, περί του σημαντικού και ασημάντου, προκαλώντας μάλιστα και αδικαιολόγητες απογοητεύσεις.

     Η Εύα, η οποία ήδη και σε ελάχιστα μαθήματα  κατάφερε να καλπάζει και να τοξεύει εντός Ιππευτηρίου σήμερα εκλήθη να «μεταφέρει» τις δεξιότητές της από το Ιππευτήριο στο ανοικτό, φυσικό, έδαφος και, βεβαίως τα κατάφερε!

     Και όχι απλώς τα κατάφερε αλλά και όπως πρόσεξε το παρατηρητικό μάτι του Εκπαιδευτή και ο αδιάψευστος φακός της κάμερας, για πρώτη φορά ανέπτυξε μια πρωτοβουλία οπλίσεως του Τόξου της σε καλπασμό, κάτι σημαντικότατο για την πρόοδο του Εφιπποτοξότη.

     Κι ενώ όλα αυτά τα κατάφερε η Εύα μας κι ενώ αφίππευσε με την ιδανικότερην αφίππευση κρατώντας ψηλά τις ηνίες (εκμάθηση ασφαλούς εγκαταλείψεως του Ίππου) σε κάποια στιγμή την είδαμε να δακρύζει διότι ένιωσε ότι δεν μπορούσε να αυτοσυγκεντρωθεί σε μια ...διευθυντική φάση του προγράμματός της! Είναι οι ... «αποχρώσεις» που προαναφέραμε!

     Και οι Εκπαιδευτές ...εκπαιδεύονται και δεν εκπαιδεύουν μόνον! Κι ο Μηνάς είχε σειρά να φρεσκάρει δεξιότητες, αρχίζοντας την κυρία γνωριμία του με τον σχολικό Ίππο εκτελώντας εισαγωγικούς ισοτονικούς καλπασμούς. 

     Ο εξαιρετικός μας Εκπαιδευτής συνέχισε με καλπαστικές τοξευτικές «εξόδους» δείχνοντας τον απέραντο σεβασμό του στην ευημερία του ζώου χωρίς να το αγχώνει και χωρίς να του προκαλεί περιττή κόπωση.   

     Με τελειότητα βοηθημάτων (μόνον κορμός και πόδια, εν προκειμένω) επί φυσικής καλπαστικής διαδρομής, ο Μηνάς ανέπτυξε την φιλοτιμία του σχολικού Ίππου ώστε αυτός να εξέρχεται σε αρμονικότατους καλπασμούς με τον Μηνά να τοξεύει απερίσπαστος! Τέχνη Εκπαιδευτή και μόνον! 

     Τέλος και πριν αρχίσει το κυρίως μέρος αυτής της ημερίδος, δηλαδή η διδασκαλία της έφιππης μάχης και της χρήσεως των όπλων, ο Μηνάς εξοικείωσε τον Ίππο και στην καλπαστική διαδρομή μάχης με τον καλύτερο τρόπο τον οποίο κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός! 

     Βεβαίως, στο αγαπημένο μας τετράποδο το οποίο εκγυμνάζουμε πάντοτε υπό τους κανόνες της διαλειμματικής εξασκήσεως (ΔΙΑΛ.ΕΞΑ.) που μας δίδαξε ο αείμνηστος Δάσκαλός μας Θεόδωρος Γ. Αντίκας (DVM, PhD) προσφέραμε μια παύση εργασίας ώστε να ανανήψει πριν συνεχίσουμε και ολοκληρώσουμε αυτή την ημερίδα.

     Όπως παρατηρεί ο αναγνώστης, αφήσαμε για τον επίλογο αυτής της ημέρας τον καλότατο Μάνο ο οποίος έχει ένα μεγάλο ...μειονέκτημα, τον ασυγκράτητο δυναμισμό του ο οποίος εξιτάρει τον Ίππο ο οποίος, μαζύ του, μετατρέπεται σε ...πολεμική μηχανή κατάλληλη μόνον για ...Μογγόλους κατακτητές! Κι αυτό φθάνει μέχρι σημείου να δυσκολεύει ακόμη και τον ίδιο τον Μάνο, όπως και συνέβη στο τέλος της σημερινής ημερίδος.

     Το αντικείμενο αυτής της διδασκαλίας έφιππης σκηνικής μάχης ήταν η εμπλοκή των δύο βασικών όπλων αιχμής, του Δόρατος και του Δορυπελέκυος (Αλεβάρδας) με πεζό Αλεβαρδιέρο τον Μηνά και Ίππαιχμο Δορατοφόρο τον Μάνο.

     Αν και ο Μηνάς στο παρελθόν ασκήθηκε με αυθεντικό βαρύ Δορυπέλεκυ στην περισυλλογή κρίκων, αυτή την φορά είχε την ευκαιρία να προχωρήσει στην περισυλλογή ...«εφίππου αντιπάλου» δια της αξιοποιήσεως της σχεδιάσεως του Δορυπελέκεως, αρχικώς, μαθαίνοντας την σωστή χρήση των μοχλικών τομών του.

     Με ζεύξεις όπλων, πρώτα σε στάση και κατόπιν σε κίνηση του Ίππου τον οποίο διηύθυνε επιτυχέστατα ο Δορατοφόρος Μάνος, ο επί γης Αλεβαρδιέρος Μηνάς επεδίωξε να εμπλέξει το, από του Ίππου, προβαλλόμενο Δόρυ, σύροντάς το δια του Δορυπελέκυος προς το μέρος του και μαζύ με αυτό και τον φέροντα, επιτιθέμενο και ανθιστάμενο, Μάνο.

     H άσκηση επανελήφθη αρκετές φορές και εξελίσσεται σε μιαν εντυπωσιακή «σκηνογραφία» προς όφελος της βελτιώσεως ακόμη περισσότερο του ευσταθούς «καθίσματος» του εφίππου πολεμιστή αλλά και, εν γένει, του Ιππέως με σημερινό αποδέκτη τον Μάνο ο  οποίος δείχνει να γεννήθηκε για τα πολύ ...δύσκολα, αν και αρκέσθηκε στην ειρηνική ...δικηγορία! 

     Σε κάποιους δεν άρεσε καθόλου η λήξη αυτής της ημερίδος και συνέχισαν την μάχη τους και στο δρόμο της επιστροφής προς τον Σταύλο ενώ οι επιβάτες των διερχομένων οχημάτων από την δημοσιά παρατηρούσαν έκπληκτοι ένα τσούρμο αλλόκοτων καβαλάρηδων και πεζών να διασχίζει τα χωράφια ανταλλάσσοντας ...δορατισμούς και διασκεδάζοντας σαν «καρέ» από προηγούμενους αιώνες...

     Πολύφερνη σε οφέλη για όλους τούτη η ημερίδα διδασκαλίας έφιππης σκηνικής μάχης κατά την οποία όλοι διδάξαμε και όλοι διδαχθήκαμε από όλους σε μιαν ασφαλέστατη και χωρίς κανένα δυσάρεστο απρόοπτο, όπως πάντα, διάδραση με επίκεντρο τον Ίππο και τον Πόλεμο. Με πολύ ενθουσιασμό,, κέφι και άριστη ομαδική «χημεία», κουρασμένοι αλλά και ευδαίμονες, ανανεώσαμε την κοινή υπόσχεσή μας για την σύντομη συνέχιση της συνασκήσεώς μας!    

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Μετά την δικαιολογημένη απουσία του στο μάζενα του ελαιοκαρπού, ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" έθεσε και πάλι σε κίνηση υψηλής λειτουργίας την Σχολή του υποδεχόμενος και δύο νέες εκπαιδευόμενες (Μητέρα και κόρη) οι οποίες, μάλιστα άφησαν "πίσω" τους και εικόνες ιδανικής εκτελέσεως του ασκησιολογίου αρχαρίων.

     Μία ασφαλής και εργώδης "κυψέλη" δημιουργίας υψηλού ιππικού έργου, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" παραμένει μια εστία χαράς και φημιουργίας για τους μαθητές της, υπό την διαρκή επίβλεψη και τον μόχθο του Αρχηγού και Εκπαιδευτή Αθανασίου Ψωρομύτη! 

     Σ΄ αυτή την επαρχιακή Σχολή που θα την ζήλευαν πολλές "πρωτευουσιάνικες" ομόλογες Σχολές, ο υποδειγματικός Εκπαιδευτής της παρέχει παράδειγμα εικόνας όχι μόνον "Ιππέως" αλλά και χαρακτήρος, ώστε να εμπνέει αυτό το οποίο στη δική μας την Ομάδα αποκαλούμε "παράδειγμα Κενταύρου"!

     Διότι, για τους "Έλληνες Κενταύρους", η υποδειγματική ίππευση αντανακλάται στην διάθεση του Ίππου και, Ίππος και Άνθρωπος συνθέτουν τον κανόνα της γαλήνιας συνεργασίας στο "μονοπάτι" της ζωής!

     Έτσι, αυτή την γαλήνια αρμονία η οποία πηγάζει από την συνεργασία του Εκπαιδευτή με τον Ίππο, παρατηρούμε και στους μαθητές της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας", αρχής γενομένης από τους αρχαρίους τους οποίους, εδώ, θαυμάζουμε από νωρίς να ιππεύουν με άριστο "κάθισμα" και ορθούς χειρισμούς έναν ανενστόμιστο και ανεπίσακτο σχολικό Ίππο.

     Εκτιμούμε πολύ το ότι σε μία εντελώς αρχάρια εκπαιδευόμενη με μονοψήφιο αριθμό μαθημάτων παρατηρούμε την ευθεία που συνδέει ηνίες με βραχίονες και το ορθό "κάθισμα" με την καθετότητα αφτιού και αστραγάλου.

     Ομοίως χαιρόμαστε και την πειθαρχημένη στάση του σώματος (κορμού και άκρων) ήδη από το πρώτο εισαγωγικό μάθημα μιας εντελώς αρχάριας εκπαιδευόμενης η οποία δεν αναδεικνύει μόνον την ορθή διδασκαλία του Εκπαιδευτή της, αλλά και την δική της ικανότητα να εφαρμόσει επακριβώς οδηγίες που τις ακούει a prima vista, 

     Kαι, βεβαίως, αυτή η ιππευτική ορθότητα δεν αφορά στην ωριμότητα της ηλικίας αλλά στην, ανεξαρτήτως αυτής, προσωπικότητα του εκπαιδευομένου ο οποίος εκτελώντας θέτει υπό βαθμολόγηση την συγκρότηαή του, δίνοντάς μας την χαρά σ΄ αυτή την ημερίδα να βαθμολογήσουμε με άριστα όχι μόνον την πρωτοείσακτη Μητέρα αλλά και την, επίσης, πρωτοείσακτη κόρη!

     Σιγά-σιγά, ασφαλώς, όλα θα βελτιώνονται, ακόμη και η ευταξία της κόμης την οποία για λόγους ασφαλείας την απαιτούμε ελεγχόμενη στις κυρίες διότι τα μαλλιά όταν είναι ελεύθερα στις Αμαζόνες μπορεί να δίνουν μιαν όμορφη εικόνα κινήσεως αλλά αποτελούν κινδύνους τραυματισμών όταν εμπλακούν σε κλαριά ή σε μέρη της ιπποσαγής, με απρόβλεπτες συνέπειες! Και στην Σχολή μας μπορεί η "προστατευτική κάσκα" να μην είναι υποχρεωτική αλλά τηρούμε συγκεκριμένα μέτρα ασφαλείας που μας πιστώνουν με έναν μηδενικό δείκτη ατυχημάτων κατά τα 17 συνεχή έτη λειτουργίας μας! 

     Και μεταξύ αυτών των μέτρων ασφαλείας βρίσκονται και πολλές ασκήσεις οι οποίες αποσκοπούν στην πλήρη κάλυψη των Ίππων και των μαθητών μας από κάθε δυσάρεστο απρόοπτο, ασκήσεις που ποτέ δεν παραλείπουμε και δεν κουραζόμαστε να εφαρμόζουμε, ασκήσεις που, κατά κανόνα, ενισχύον την σχέση μεταξύ Ίππου και Ιππέως η οποία αποτελεί και το "κλειδί" της ασφαλείας της ιππεύσεως. 

     Σ'  αυτή την Σχολή παρατηρούμε την επακριβή διδασκαλία της Γυμνιππευτικής η οποία αποτελεί (και αυτή!) "θεμέλιο" ασφαλούς ιππεύσεως, ώστε κάθε "προστατευτικό" μέσο να κρίνεται περιττό αφού, έτσι, εντείνεται το ιππικό ένστικτο που διατηρεί σε διαρκή εγρήγορση το αίσθημα αυτοσυντηρήσεως.  

     Και η "επακριβής" διδασκαλία δίνει έμφαση στην  α κ ρ ί β ε ι α  των χειρισμών και των κινήσεων, κάτι που σε τούτη την Σχολή τηρείται ευλαβικότατα!

     Παρά ταύτα, ο Αρχηγός της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης εμφανίζει ένα ..."μειονέκτημα", τηρώντας απαρεγκλίτως την βασική αρχή του Οργανισμού των "Ελλήνων Κενταύρων" να θεωρούμε εσαεί εαυτούς ως μαθητές και να ακολουθούμε τους Δασκάλου κι Εκπαιδευτές μας!...

     Έτσι, ο Αθανάσιος, αν και αξιότατος να αναπτύξει την οιανδήποτε πρωτοβουλία σε όλα τα επίπεδα της Σχολής του, παραμένει προσκολλημένος στον Εκπαιδευτή του και, σεμνότατος όπως είναι, ζητά, παντοιοτρόπως, την συναίνεσή του για να προχωρήσει, κάτι που ο Εκπαιδευτής του προσπαθεί να του το θεραπεύσει διότι, πλέον, ο Αθανάσιος είναι πολύ καλύτερος του Εκπαιδευτή του και αυτό διατυπώνεται μετά λόγου γνώσεως! 

     Απομένει, λοιπόν, να χαρούμε την εκτίναξη της δραστηριότητος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" από τον Αρχηγό κι Εκπαιδευτή τους που μπορεί και πρέπει να την πάει ακόμη ψηλότερα!