"ΡΕΦΑΡΙΣΜΑ" ΜΕΤΑ ...ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑΣ!
Κουβαλώντας τον ίδιον εξοπλιστικό φόρτο εποπτικών μέσων και τον ίδιο πρόγραμμα εκπαιδεύσεως στο μυαλό μας,, οι ίδιοι Άνθρωποι κι ο ίδιος Ίππος, όπως και χθες, σήμερα καταλήξαμε σε ένα εντελώς διαφορετικό αποτέλεσμα το οποίο, όχι απλώς "ρεφάρισε" τα χθεσινά "μέτρια" αλλά και κατέληξε σε μία σημαντική κερδοφορία εκπαιδευτικής ωφελιμότητος!
Μακράν "οικιστικών" περιβαλλόντων, χωρίς κτίσμα ή ανθρώπινη ύπαρξη τριγύρω μας, με μία ατμόσφαιρα πεντακάθαρη ανάμεσα στα αρχαία και νεώτερα λιόδεντρα, Ίππος και Άνθρωποι δεν θα μπορούσαμε να θεωρούμε εαυτούς προνομιούχους έναντι των όσων ξοδεύουν τις υπάρξεις τους στη τσιμεντούπολη.
Κι αυτή η προνομία της φυσικής ..."οξυγονώσεως" καθρεφτίστηκε στο αποτέλεσμα τούτης της καρποφόρας ημερίδος κατά την οποία ο Παντελής μας τόξευσε τα, υπερβολικώς, εμπροσθόβαρα βέλη του καλπάζοντας και ενισχύοντας την τεχνική του αλλά και την τοξευτική του ενσυναίσθηση!
Στη Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", λοιπόν, ο Ίππος μας συνέχισε από εκεί που έμεινε χθες, στην επαφή του με το πλαστικό ενόχλημα που πρέπει να ξεπεράσει και σήμερα δέχθηκε με μικρότερη ενόχληση να οσφρανθεί αυτό το "διαβολικό" αντικείμενο διπλωμένο ώστε να επικυρώσει την ακινδυνότητά του πριν το δει, σιγά-σιγά να αναπτύσσεται μπροστά του και κάτω από τα πόδια του... Ανθρώπινες πονηριές για έναν ίππο απαλλαγμένο από περιττά ...άγχη!
Η ανάπτυξη συλλογικής αυτοσυγκεντρώσεως με τα γνωστά ...ζογκλερικά, σήμερα ανέδειξε έναν, εντελώς, "άλλο" Παντελή από τον χθεσινό, με άνεση κινήσεων ακόμη και όταν ο Ίππος μετέβαλε, απροειδοποίητα, βηματισμό και γεωμετρία ισορροπίας.
Εδραζόμενος σε ιδανικό "κάθισμα" ο Παντελής, απλώς "παρακολουθούσε" την πτήση των σφαιριδίων του ακολουθώντας χωρίς υστερήσεις τον Ίππο του ενώ, χθες, μετεωρίζονταν μεταξύ κυνηγητού των σφαιριδίων και της ...ράχεως του Ίππου του.
Και, πραγματικά, η άσκηση αυτή είναι μοναδική για όποιον θέλει να αναπτύξει την σχέση του με το "κάθισμα" που είναι ιδανικό για την Ιππασία, κάτι που στη Σχολή μας συνηθίζουμε συχνά για όλους τους Συνασκουμένους μας κατά περιόδους.
Και κάπως έτσι διατηρείται και η αρίστη σχέση ισορροπίας και διευθυντικής ανέσεως κατά την Ιππασία, σε Ιππείς που θέλουν να απολαύσουν τον Ίππο στο αυθεντικό του περιβάλλον εκτός "πλαστικών" ανθρωποκατασκεύαστων Ιππευτηρίων όπου χάνεται η φυσικότητα της ιππεύσεως.
Με αυτά και αυτά, ο Ιππέας 'οχι απλώς "συνδέεται" με ασφάλεια με τον Ίππο του αλλά κατορθώνει και να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του αντιμετωπίζοντας με ευστάθεια κάθε κατάσταση κινήσεως επί παντοειδούς εδάφους. Κι αυτή είναι η επιδίωξη της Σχολής μας.
Η σημερινή κατακλείδα, η Έφιππη Τοξοβολία, ανέδειξε έναν προπονούμενο σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από κάθε άλλη φορά και τον λόγο δεν τον κατάλαβε ούτε και ο ίδιος!
Πράγματι, όταν του ζητήθηκε να τοξεύσει ένα βέλος σε βραχύτατη καλπαστικήν απόσταση το έκανε με άνεση ασχέτως εάν οι συνθήκες τον εξανάγκαζαν να διευθύνει, να καλπάζει, να υπολογίζει (σημείο) και να στοχεύει εντελώς μηχανικά και χωρίς να συνειδητοποιεί αυτόν τον τετραπλό περισπασμό της προσοχής του που κατέληγε σε μία επιτυχή ανασύνθεση στο ποθητό αποτέλεσμα.
Δέκα καλπαστικές διαδρομές με τοξευτικήν επιτυχία μεγαλύτερη του 80% δεν είναι και λίγο!
Κι έτσι, τελικώς, όλοι χαρούμενοι από αυτή την λαμπρήν εκπαιδευτικήν ημερίδα εγκατέλειψαν την όμορφη Κοιλάδα μας με τον παππού να έχει "κλέψει" το γλυκύτατο αλογάκι από τον προπονούμενό του απολαμβάνοντας κι αυτός, με την σειρά του κάτι ελάχιστο από αυτό που χαίρεται να απολαμβάνουν οι προπονούμενοί του!
Ούτε κι αυτό είναι λίγο όταν οι υποχρεώσεις σου προς τους επερχομένους δεν σου επιτρέπουν να χαρείς εκείνο που, κάποτε, νόμισες ότι το προόριζες για τον εαυτό σου μέχρι να ανακαλύψεις ότι δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο στη ζωή από τη μοιρασιά με τους αγαπημένους σου εκείνου που θεώρησες δικό σου ..."προνόμιο"!
