ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ (ίσως και ...ΥΣΤΕΡΙΚΟΙ) ΕΤΕΡΟΧΡΟΝΙΣΜΟΙ κ.ά.
Οι ιστορικές αναπαραστάσεις είναι ένας τρόπος εκμαθήσεως της Ιστορίας και, ως εκ τούτου, μία πολύ σοβαρή εκπαιδευτική παράμετρος η οποία θα πρέπει να προσεγγίζεται με την δέουσα σοβαρότητα και γνώση, λόγος για τον οποίον και οι ιστορικοί αναπαραστάτες θα πρέπει να διαθέτουν και γνώση και σοβαρότητα κάτι το οποίο, δυστυχώς, δεν φαίνεται να ισχύει πάντοτε, όπως και στην περίπτωση ενός εγχειρήματος, αγαθών μεν, προθέσεων αλλά οικτρού αποτελέσματος που επεχειρήθη, προσφάτως, στην γείτονα Ιταλία (Νάπολη) ως συνεργασία μεταξύ τοπικής "μεγαλοϊδεατικής" φιλελληνικής ομάδος και αρχαιόθρησκης ελλαδικής ομάδος.
Χωρίς καμία διάθεση ακυρώσεως των αγαθών προθέσεων των διοργανωτών του συγκεκριμένου δρωμένου που έλαβε χώρα στην πανέμορφη Νάπολη της Ιταλίας και με ειλικρινή εκτίμηση στον "σπινθήρα" της εμπνεύσεώς τους με δεδομένη την σχέση Ελλήνων και Ιταλών όταν, μάλιστα, οι Έλληνες είμεθα ακόμη και οι ιστορικοί ονοματοθέτες των αδελφών γειτόνων μας, δεν θα μπορούσαμε να αγνοήσουμε σημαντικά λάθη που, δυστυχώς, καταγράφηκαν από τους φακούς της ίδιας της διοργανώσεως την οποία "χρεώνουν" με ασύγγνωστους ιστορικούς ετεροχρονισμούς (ανιστορικότητα) αλλά και με απαράδεκτη προχειρότητα, όπως επισημαίνουμε εν συνεχεία:
Aνιστορικότητα
Δυστυχώς για τους διοργανωτές αυτού του δρωμένου, απεδείχθη ότι ούτε ήξεραν, ούτε ρώτησαν τίποτε περί του αρχαίου Ελληνικού Τόξου το οποίο ενέθεσαν για λόγους εντυπωσιασμού σε έναν σκηνικό πειραματισμό, ενώ θα μπορούσαν και να ρωτήσουν και να μάθουν, καταλήγοντας στην ορθή επιλογή.
Έτσι, προτίμησαν να παρουσιάσουν ένα σύγχρονο αθλητικό διαιρούμενο(!) τόξο που προκαλεί θυμηδία ενώ θα μπορούσαν να παρουσιάσουν ένα αυθεντικό αρχαίο Ελληνικό Τόξο όπως θα έπρεπε.
Οι συγκεκριμένοι διοργανωτές φαίνεται ότι αγνοούν ότι στη σημερινή Ελλάδα ένας Συνέλληνας, ο Περικλής Τελιορίδης κατάφερε μετά από δική του ιστορική μελέτη και μετά από "σιγή" αιώνων, να αναβιώσει με ακρίβεια το αρχαίο Ελληνικό Τόξο την αναβίωση του οποίου έχουν ήδη, προ πολλού, παρουσιάσει οι Ευρωπαίοι τιμώντας το έργο του.
Κι ενώ στην Ελλάδα κάποιοι, όπως ο Περικλής Τελιορίδης, εργάζονται συνειδητά για να αναβιώσουν την Ελληνικήν Ιστορία ενώ το έργο τους αναγνωρίζεται από τους ξένους, κάποιοι άλλοι όλα τούτα τα αγνοούν κι επιμένουν να αφελληνίζουν την Ελληνικήν Ιστορία περί της οποίας κόπτονται, επικαλύπτοντάς την ( = μπασταρδεύοντάς την) με ξένες νοθεύσεις! Τι κρίμα!
Λες και εάν ρωτούσαν και εάν δεν ζητούσαν υποστήριξη, δεν θα τους δίδονταν...
Όμως, το σαράκι του γραικυλισμού ευδοκιμεί και στις δήθεν ..."ελληνικότερες" των προθέσεων, πάντοτε με ολέθρια αποτελέσματα.
Πέραν, όμως, αυτού, απαράδεκτες από πλευράς ιστορικότητος, ήσαν και οι εμφανίσεις των συντελεστών του δρωμένου τους οποίους ο φακός της διοργανώσεως κατέλαβε ψοφοδεείς (απουσία σκηνοθετικής προετοιμασίας), με μίνι φρεσκοσιδερωμένες ...φούστες και φανελάκια ..."T-shirt" και με εντελώς ανιστόρητα ...'ξώφτερνα σανταλάκια ...παντοφλέ! Ήμαρτον!...ούτε σε πασαρέλα του Λάκη Γαβαλά!
...Ήμαρτον καλοί μας Συνέλληνες, ούτε σκηνοθέτης, ούτε σκηνογράφος, ούτε ενδυματολόγος! Την "παράσταση" τι την θέλατε όταν, μάλιστα, ανάλογα αποτελέσματα των γειτόνων Σκοπιανών τα σαρκάζουμε μέχρι ...κλαυσιγέλωτος; Και ας μη θίξουμε και την εντελώς αμήχανη "χορογραφία" με την παραπαίουσα κυρία "τοξότρια" η οποία έδειχνε ότι πάσχιζε να ροκανίσει τον ...χρόνο! Ούτε και χορογράφος, λοιπόν...!
Προχειρότητα
Όπως προαναφέραμε, σκοπός μας δεν είναι η αποδόμηση μιας ωραίας, κατ΄ αρχήν, ιδέας, μιας γόνιμης εμπνεύσεως αλλά η επισήμανση αστοχιών προς μελλοντικήν αποφυγή. Έτσι, εν προκειμένω δεν θα επεκταθούμε σε μία λεπτομερή αναφορά στιγμάτων προχειρότητος αλλά, ενδεικτικώς, θα αναφερθούμε σε μία χαρακτηριστική φωτογραφία η οποία δημοσιεύεται στο επίσημο λεύκωμα του δρωμένου και από το οποίο την αντλήσαμε. Ας την δούμε:
Δυστυχώς, μια τέτοια φωτογραφία θα έπρεπε να είχε "καταπνιγεί" στη λεκάνη της ναπολιτάνικης ...μπουγάδας και όχι να αναρτηθεί μαζύ με τα οπίσθια της ευρυπρώκτου πλύστρας της οποίας φαίνεται και ο ιμάντας του στηθοδέσμου... Είναι υπόθεση ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ(!) αγαπητοί Συνέλληνες η "εικόνα" του έργου μας και επ΄ αυτού οι Έλληνες αποδίδουμε μεγάλη σημασία, αυτοσεβασμού ένεκεν και όχι φοβούμενοι την κριτική τρίτων και, εάν αυτό το στοιχειώδες δεν το έχουμε εννοήσει, πόρρω απέχουμε από κάθε, μα κάθε(!), "ελληνικότητα"!