ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΕΩΣ

[ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΙΠΠΟΥ]

     «Μια ευτυχισμένη σύμπτωση…» όπως θα ξεκινούσε και ένα κοινωνικό «ευαγγέλιο» έφερε αυτόν τον πανέμορφο Ίππο στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» κι από την πρώτη στιγμή ο Λάμπων επέδειξε άριστη συνεργασιμότητα αλλά και γενναιότητα εμπιστευόμενος πλήρως τον Εκπαιδευτή αλλά και την όλη διαδικασία της Έφιππης Τοξοβολίας. Όμως κάθε πλάσμα δικαιούται να έχει τις επιφυλάξεις του σε ο,τιδήποτε, επιφυλάξεις οι οποίες μπορεί να αναφανούν σε οποιανδήποτε φάση της ζωής του χωρίς να συγχωρείται σε κανέναν να εκπλαγεί από αυτές. Και στις περιπτώσεις των επιφυλάξεων των ζώων που βρίσκονται κοντά στον Άνθρωπο διαχειριζόμενα από εμάς, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι, ώστε, με υπομονή, μεθοδικότητα και πραότητα να βοηθήσουμε τα ζώα μας να υπερβούν τις επιφυλάξεις τους και να συνεργασθούν καλύτερα μαζύ μας.

     Σήμερα, λοιπόν, ο γενναίος μας Λάμπων, έδειξε μεγάλην ανησυχία μπροστά σε μιαν …άκακην αλυσιδωτή coiffe η οποία είναι απαραίτητο εκπαιδευτικό σκεύος του Ιππικού Θεάτρου αλλά και πιθανό μέρος μιας παραστάσεως, οπότε, ανεφύη η υποχρέωσή μας να εξοικειώσουμε τον αγαπημένο μας Ίππο με την …παρουσία της.

     Με την διαδικασία της εξοικειώσεως «εγχάρακτη» στ μυαλό του Εκπαιδευτή, ο τελευταίος, προτίμησε να εμπλέξει σ΄ αυτή κι έναν μαθητή ώστε η όλη εξοικείωση να «περάσει» ως διδασκαλία και στον μαθητή ως ένα επιπλέον μάθημα εντός ενός προγραμματισμένου μαθήματος Ιππευτηρίου. Αυτή η ''οικονομία'' μαθημάτων προηγείται πάντοτε του προγραμματισμού στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» επ΄ ωφελεία των μαθητών μας και, κάπως έτσι, αρχίσαμε την εξοικειωτική διαδικασία ρίχνοντας κατά γης την coiffe και διευθύνοντας διακριτικά τον Ίππο προς αυτήν με –φυσικό!- αποτέλεσμα ο Ίππος να την αποφεύγει!

     Ο εφιππεύων μαθητής επελέγη για την ψυχραιμία του και για τους λεπτούς χειρισμούς του λόγω της αρίστης σχέσεώς του, γενικώς, με τον Ίππο, όπως αυτές οι αρετές αποτελούν βασικές προϋποθέσεις σε μια τέτοια ζωτική διαδικασία. Διαφορετικά, ο κίνδυνος οριστικού «καψίματος» του Ίππου θα ήταν βέβαιος. Και, πράγματι, ο Απόστολος, εξ αρχής και μέχρι τέλους, επέδειξε και την πρέπουσα ψυχραιμία αλλά και εφάρμοσε λεπτούς χειρισμούς ώστε να καταλήξουμε στο προσδόκιμο αποτέλεσμα.

     Πρώτη μας επιδίωξη ήταν ο Ίππος να μην φοβηθεί την επαφή με την coiffe και αφήσαμε στον ίδιο την πρωτοβουλία αυτής της επαφής διασφαλίζοντας, εκ προϊμίου, την ακεραιότητα της πολύτιμης coiffe από κακοποίηση διότι, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι τα υλικά αντικείμενα τα οποία εμπλέκονται σε παρόμοιες εκπαιδευτικές διαδικασίες είναι και …αναλώσιμα, άλλως η Ιππική θα κόστιζε ακόμη ακριβότερα!

     Θα μπορούσαμε από την πρώτη στιγμή να παρακάμψουμε αυτό το στάδιο της ιδιότυπης «επαφής» ακολουθώντας την δοκιμασμένην ατραπό ενός «tricky training» το οποίο κατατάξαμε ως ένα δεύτερο στάδιο προκειμένου η προτεραιότητα της «επαφής» να διασφαλίσει ένα ισχυρό θεμέλιο στην όλη διαδικασία, όπως κι έγινε. Έτσι, επιμείναμε σ΄ αυτή την «επαφή» η οποία κι επετεύχθη με την ακριβή εφαρμογή των οδηγιών του Εκπαιδευτή από τον έφιππο χειριστή Απόστολο.

     Το ενισχυτικό «tricky training» ακολούθησε με την coiffe, πλέον, να …σερβίρει …καραμέλες ενώ ο Λάμπων …υπέκυπτε στη γοητεία των …αρωμάτων τους. Και η επαφή, τώρα, ήταν συνειδητότερη με απευθείας προσέγγιση με την κεφαλή και τις αισθήσεις να αναζητούν αυτό το περίεργο αντικείμενο το οποίο, έως και λίγο πριν, ενέπνεε ανησυχία ή και τρόμο.

     Τώρα, ο Λάμπων αποζητούσε να πλησιάσει την coiffe, θα λέγαμε με αδήμονα χαρά, αφού το δόλωμα της …καραμέλας δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητο.

     Κι αφού ο Λάμπων χάρηκε μερικές καραμέλλες παίρνοντάς τις άφοβα πάνω από την coiffe, τώρα η παβλωφική «στροφορμή» τον οδηγούσε προς την coiffe η οποία, όμως, δεν είχε πια καραμέλες.

     Και ο Λάμπων, μη μπορώντας να δεχθεί την απουσία …καραμελών, ερευνούσε άφοβα την coiffe μέχρι σημείου να την τινάζει άφοβα για να βρει τις καραμέλες, διαπιστώνοντας έτσι ότι αυτό το σκεύος του πρώην φόβου του ήταν από …πολύφερνο έως εντελώς ακίνδυνο!

     Παρά ταύτα, για τον Εκπαιδευτή η διαδικασία δεν είχε ολοκληρωθεί και η coiffe άλλαξε θέση για να ελεγχθεί και πάλι ο βαθμός εξοικειώσεως του Ίππου μαζύ της και τοποθετήθηκε επί ενός ορθοστάτη ώστε ο Ίππος να την εντοπίσει ξαφνικά επί της πορείας του και να μελετηθούν οι αντιδράσεις του οι οποίες, τελικώς, ήσαν θετικές.

     Το ίδιο επανελήφθη και αργότερα με την coiffe σε διαφορετικό σημείο ενώ ο Λάμπων και πάλι την πλησίασε αυθόρμητα και χαλαρά, χωρίς καμιάν. 

     Και βλέποντας, ο Λάμπων, ότι η coiffe δεν απέδιδε …καραμέλες δεν δίστασε να ερευνήσει με την ίδια παβλωφική κεκτημένη ταχύτητα τον σάκο που ήταν «παρά πόδας» του ορθοστάτη με την coiffe. Τουτέστιν, ...με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια! Διότι σε κάθε μάθημα δεν θα πρέπει να ωφελούνται όσο τον δυνατόν περισσότεροι μαθητές, αλλά και όλοι επί όσων περισσοτέρων εκπαιδευτικών αντικειμένων είναι δυνατόν!

     Kι ενώ όλα πήγαν κατ΄ ευχήν κι ενώ ο Λάμπων, πια, έδειξε πλήρην εμπιστοσύνη προς την coiffe, ο Εκπαιδευτής δεν βιάστηκε να θεωρήσει ότι η διαδικασία της εξοικειώσεως παρά το επιτυχές τέλος αυτής της πρώτης εφαρμογής, ολοκληρώθηκε. Στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» η επί δεκαπενταετία διατήρηση μηδενικού του δείκτη ατυχημάτων σημαίνει φρόνηση η οποία είναι άμεσα συναρτημένη με την γνώση, την υπομονή, την επιμονή  και την μεθοδικότητα! Γι αυτό και …έπεται συνέχεια!