ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΗΔΗ, ΕΠΙ ΘΥΡΑΙΣ!

    Οι πολεμικές τέχνες, ως δια βίου εξάσκηση και τελείωση. δεν σχετίζονται με τον «αθλητισμό» διότι δεν αποτελούν «αθλήματα». Συνεπώς, οι πολεμικές τέχνες δεν στοχεύουν σε «πρωταθλητισμό» ο οποίος, άλλωστε, είναι και η ‘ταφόπλακα’ του Αθλητισμού διότι σημαίνει την κορύφωση της αθλητικής προσπαθείας του αθλουμένου και, ταυτοχρόνως, την ‘ημερομηνία λήξεως’ της αθλητικής του σταδιοδρομίας.

     Σε ένα πραγματικά εμβληματικό βιβλίο για τον αθλητισμό, υπό τον τίτλο «Στάδια», (1952) ο αρχιτέκτων Παύλος Μ. Μυλωνάς, αναφερόμενος στον πρωταθλητισμό, γράφει: «…η παρακμή του αθλητισμού ήρχισε και συνετελέσθη εις την Ελλάδα πολλούς αιώνας προ των ρωμαϊκών χειροκροτημάτων επί τη δημοσία αλληλοσφαγή ανθρώπων εις το μέσον του αμφιθεάτρου». Ακόμη,  «Η υπερβολή πάντοτε βλάπτει. Ιδίως δύναται να βλάψη τον αθλητισμόν. Η λατρεία του νικητού αθλητού εις την Αρχαίαν Ελλάδα επέφερε την  ε ι δ ί κ ε υ σ ι ν  των αθλητών, αύτη επέφερε μοιραίως τον  ε π α γ γ ε λ μ α τ ι σ μ ό ν, ο δε επαγγελματισμός αποτελεί πάντοτε το τέλος του αληθούς αθλητισμού.» Και, τέλος «Εις τον εκπεσμόν του αθλητισμού εβοήθησε τα μέγιστα και η βραβειομανία των συμπολιτών του νικητού. Ούτος ελάμβανε μεν απλούν στέφανον εις τους στεφανίτας αγώνας, τον εγέμιζαν όμως δώρα και τιμάς οι συμπολίται του. Υπήρχον δε και άλλοι αγώνες πλην των στεφανιτών με έπαθλα χρηματικά. Ούτω η βράβευσις κατήντησε τον αθλητισμόν  π η γ ή ν  π λ ο υ τ ι σ μ ο ύ. Τούτο δε εγέννησε δύο ειδών κακά: Αφ΄ ενός μεν τον  υ π ε ρ α θ λ η τ ή ν, όστις εδαπάνα ολόκληρον την ζωήν του εις την συλλογήν νικών, ταξιδεύων από πόλεως εις πόλιν και λαμβάνων μέρος εις πάντας τους αγώνας, αφ΄ ετέρου δε την δ ω ρ ο δ ο κ ί α ν. Διατί να σκοτώνεται κανείς εις τίμιον αγώνα όταν δύναται να εξέλθη τούτου νικητής αβρόχοις ποσί, μοιράζων με τον αντίπαλον τα κερδη;Τα δύο αυτά κακά, γεννηθέντα ταυτοχρόνως και ομού ενεργούντα, εξεδίωξαν από τους στίβους τους πολλούς αθλητάς και τους ανεβίβασαν εις τα κερκίδας ως απλούς θεατάς. Διότι αφ΄ ης στιγμήςεμφανισθή ο επαγγελματίας, ο ερασιτέχνης δεν δύναται πλέον να να ανταπεξέλθη κατ΄ αυτού. Κατά τον 4^ον αιώνα η λέξις  α θ λ η τ ή ς  και  α σ κ η τ ή ς σημαίνει ήδη τον επαγγελματίαν κατ΄ αντιδιαστολήν του  ι δ ι ώ τ η  ς  που σημαίνει τον ερασιτέχνην. Οι πλείστοι των νέων δεν εγυμνάζοντο πλέον, ιδίως δε οι της αρχούσης τάξεως, αλλά  δ ι ε σ κ έ δ α ζ ο ν   π α ρ ι σ τ ά μ ε ν ο ι  εις το θέαμα των αγώνων».   

     Η Έφιππη Τοξοβολία ως πολεμική τέχνη ακολουθεί τους κανόνες της δια βίου ασκήσεως και, όπως είναι φυσικό, δεν σύρεται στην παγίδα του «πρωταθλητισμού», όμως, αυτό, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι και στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» όσοι επιθυμούν να «σφυγμομετρήσουν» τις επιδόσεις τους στην πολεμική τέχνη μας δεν μπορούν να το κάνουν. Αντιθέτως, η Ομάδα μας ευνοεί τους Εφιπποτοξότες της να συμμετέχουν σε έγκυρους, διεθνείς, αγώνες θέτοντας σε δοκιμασία και αξιολόγηση τις ικανότητές τους υπό συναγωνιστικές συνθήκες.

     Παρά τις πρώτες παγκόσμιες, αλλά και άλλες, διακρίσεις τις οποίες έχει κατακτήσει η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων», επιδίωξή της δεν είναι η επαύξηση των τροπαίων της αλλά η εμπέδωση Ήθους και μαχητικότητος στα Μέλη της. Ανεξαρτήτως, όμως, αυτών, οι «Έλληνες Κένταυροι» όπως και στο παρελθόν, έτσι και στο παρόν και στο μέλλον διακρίνουν χαρακτήρες και ενδιαφέρονται για την καλύτερη κατά το δυνατόν κατάρτιση των Μελών τους ώστε να μπορέσουν να λάβουν μέρος σε διεθνείς αγώνες υπό τις ασφαλέστερες και αξιοπρεπέστερες προϋποθέσεις ώστε και να διδαχθούν και να αξιολογηθούν διότι, ένας αγώνας, πρωτίστως, είναι «μάθημα» και «διδασκαλία» του αντικειμένου του για όσους λαμβάνουν μέρος.

     Παρά την ηλικία του των ένδεκα χρόνων, αλλά και την αρχαριότητά του στην Έφιππη Τοξοβολία, ο νεαρός Χάρης συνοψίζει όλα τα χαρακτηριστικά που απαιτεί ένας αγώνας από τους αγωνιζομένους του και, ήδη, προετοιμάζεται και γι αυτό το «στάδιο» της Έφιππης Τοξοβολίας.

     Με ένα ειδικό προπονητικό πρόγραμμα και με εξασφαλισμένα όλα τα πολλά και ποικίλα μέσα και προϋποθέσεις που απαιτούνται για την αγωνιστική προετοιμασία του, ο Χάρης μας, από σήμερα περνά σε ένα άλλο «στάδιο» προαλειφόμενος για την εξέλιξη την οποία ο ίδιος απαιτεί και προς την οποία συνάδει η προσωπικότητα του, οι ικανότητές του, τα παρεχόμενα μέσα ενός πολυδύναμου Σταύλου και, οπωσδήποτε, η τεχνογνωσία των «Ελλήνων Κενταύρων».

     Σήμερα, ο ενδεκάχρονος Χάρης υπέστη μία σκληρότατη δοκιμασία για την αξιολόγηση της μαχητικότητος του χαρακτήρος του και το σθένος του απέναντι στην φυσικήν αντιξοότητα η οποία είναι, πάντοτε, μία αναμενόμενη κατάσταση υπό αγωνιστικές συνθήκες. Του ζητήθηκε να ιππεύσει υπό συνθήκες μέγιστης εντάσεως ανέμου (10-12 knots) και …ημίφωτος με επιβήτορα Ίππο και σε χώρο όπου η πρωτοφανής πνοή ανέμου σάρωνε στο πέρασμά της τα πάντα μέχρι σημείου να ξεσκίσει τις τέντες του Βαδιστηρίου του Σταύλου!

     Και ο Χάρης με το μόνιμο χαμόγελό του ετοίμασε τον επιβήτορα ξεκινώντας απολύτως  π ε ι θ α ρ χ η μ έ ν ο ς  το πρόγραμμά του αδιαφορώντας, ακόμη και για τον αφηινιασμό του Ίππου του ο οποίος ταράχθηκε σοβαρότατα από τον έντονο άνεμο και τις συνέπειές του στο Ιππευτήριο, μέχρι που ο Εκπαιδευτής του, διαπιστώνοντας την  γ ε ν ν α ι ό τ η τ α  του νεαρού εκπαιδευομένου του, έδωσε την εντολή της παύσεως της Προπονήσεως!

     Ένας μέλλων πρωταθλητής είναι, ήδη, επί θύραις!

     Διότι, όλα πρέπει να γίνονται με γνώση, περίσκεψη και σοβαρότητα. Κυρίως, με επίμοχθη προσπάθεια και μαχητικότητα, όπως, άλλωστε, απαιτούν όλες οι πολεμικές τέχνες!