Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024

και, ΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ΜΑΣ!

και, ΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ΜΑΣ!


Ηλίας Φραγκούλης, ο συκοφάντης μας ...επ' αυτοφώρω!


     Mε το επαχθές όσο και βαρύ "φορτίο στη πλάτη" του, ο αντιφασισμός καταγράφεται, διαχρονικά, ως βαρύτατη ψυχο-διανοητική διαταραχή και αφήνει πίσω του ένα στίγμα εγκλήματος που καταλήγει σε αμέτρητες δ ο λ ο φ ο ν ί ε ς   φ υ σ ι κ ώ ν   π ρ ο σ ώ π ω ν  ή, όπου δεν τα καταφέρνει, σε  δ ο λ ο φ ο ν ί ε ς   χ α ρ α κ τ ή ρ ω ν!


H δολοφονημένη από τους αντιφασίστες Ελένη Παπαδάκη.

     Από την δολοφονία της κορυφαίας Ελληνίδος τραγωδού Ελένης Παπαδάκη μέχρι σήμερα, οι ντόπιοι αντιφασίστες υποχρεώνουν την Ιστορία να τους καταγράψει ως την "επιτομή" του εγκλήματος, βάφοντας τα χέρια τους στο αίμα των αμέτρητων θυμάτων τους που αφήνουν πίσω τους, από τα Διϋλιστήρια της Ούλεν, την Πηγάδα του Μελιγαλά, την Στιμάγκα, τον Φενεό, το Αγιονόρι, την 17Ν, την "Marfin", τους Φουντούλη-Καπελώνη και ...ων ουκ έστι αριθμός!


Ο δολοφονημένος από τους αντιφασίστες Θάνος Αξαρλιάν.

     Και αποθρασυμένοι από το αντάλλαγμα της ατιμωρησίας που τους προσέφερε ο μητραλοίας Κωνσταντίνος Καραμανλής για να τους εργαλειοποιήσει ως δεκανίκια της εξουσιατικής του κυριαρχίας, οι αντιφασίστες συνέπηξαν αγέλη θρασύδειλων υαινών επάνω στο πτώμα του δολοφονημένου Θάνου Αξαρλιάν νομίζοντας ότι μπορούν να υποδυθούν και ρόλο "κήνσορος ηθικής", αυτοί οι κορυφαίοι δωσίλογοι εγκλημάτων καθοσιώσεως! 

Με κοινό διαστροφικό "υπόστρωμα"! 

       Συμπορευόμενος με το όλο "σκηνικό" και κάποιος Ηλίας Φραγκούλης, ο οποίος επιμένει στην δολοφονία χαρακτήρων δια της κατασυκοφαντήσεως και της επικλήσεως ξεδιάντροπων ψευδών, ενώ δηλώνει ..."κριτικός κινηματογράφου", τεκμηριώνοντας την πλήρη διάστασή του με την όποια Τέχνη η οποία προϋποθέτει, τουλάχιστον, ευγένεια ψυχής την οποία προδήλως στερείται ο εν λόγω οικτρός συκοφάντης. Και, οικτρός συκοφάντης, γιατί;

     Διότι ο Ηλίας Φραγκούλης εν γνώσει της αναληθείας του λιβελλογραφήματός του με εμφανίζει ως δράστη εγκλημάτων(!) τα οποία ο υ δ έ π ο τ ε  δ ι έ π ρ α ξ α, ο υ δ έ π ο τ ε  κ α τ α δ ι κ ά σ θ η κ α γι αυτά και ο υ δ έ π ο τ ε  και  καθ΄ ο ι ο ν δ ή π ο τ ε  τ ρ ό π ο ν  ε ν ε π λ ά κ η ν  στην διάπραξή τους. Συγκεκριμένα, οι κοινός συκοφάντης Ηλίας Φραγκούλης  με εμφανίζει, δι αναρτήσεώς του στο προσωπικό του ιστολόγιο "Free Cinema", ως δράστη των βομβισμών στους κινηματογράφους "ΡΕΞ" και "ΕΛΛΗ" με τις οποίες πράξεις ο υ δ ε μ ί α  σ χ έ σ η  είχα, ο υ δ έ π ο τ ε  κ α τ η γ ο ρ ή θ η κ α  γι αυτές και, βεβαίως, ο υ δ έ π ο τ ε  κ α τ α δ ι κ ά σ θ η κ α  γι αυτές! Και ο οικτρός συκοφάντης Ηλίας Φραγκούλης γνωρίζει πολύ καλά, όπως το γνωρίζουν όλοι, ότι για τους βομβισμούς στους κινηματογράφους "ΡΕΞ" και "ΕΛΛΗ" κατεδικάσθησαν τελεσιδίκως και αμετακλήτως οι Απόστολος Πρωτοπαππάς και Νικόλαος Παναγόπουλος, μέλη του ακροδεξιού μορφώματος "Ο.Ε.Α."  (Οργάνωση Εθνικής Αποκατάστασης) με αρχηγούς τους επίσης καταδικασμένους τελεσιδίκως και αμετακλήτως, ιατρό-γυναικολόγο Ιωάννη Κουρκουλάκο και λοχαγό Χρήστο Τζαβέλλα. Σημειωτέον ότι η "Ο.Ε.Α." ήταν προβοκατόρικο κατασκεύασμα του νεοδημοκράτη στρατηγού Νικολάου Γρυλλάκη ο οποίος δια της τρομοκρατίας επεχείρησε να δημιουργήσει "αντιχουντικές" και "αντιφασιστικές" εντυπώσεις, ενισχύοντας την εξουσιαστικότητα της "Νέας Δημοκρατίας" και, άξιο καμιάς απορίας, ότι στο κοινό παιγνίδι της εξαπατήσεως και χειραγωγήσεως του δημοκρατικού όχλου, εν προκειμένω, ο Ηλίας Φραγκούλης παραχαράσσοντας την αλήθεια των βομβισμών των κινηματογράφων "ΡΕΞ" και "ΕΛΛΗ" ...συνεταιρίζεται με τον πλέον σκοτεινό οργανωτή τρομοκρατίας στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, τον πασίγνωστο στρατηγό της μητσοτακικής(!) κλίκας Νίκο Γρυλλάκη! Βεβαίως δε, ο Ηλίας Φραγκούλης, εκ του πονηρού, επιχειρεί να με συκοφαντήσει όχι ευθέως αλλά με την ανάρτηση, δήθεν, ...σχολίου "επισκέπτη" του υπογράφοντος ως "βλαχάκι (το)", όταν μετράμε στην ανάρτηση μόνον 4 "like" επί τρία χρόνια (!) στοιχείο που μαρτυρά την επισκεψιμότητα του εν λόγω "ιστολογίου", την "απήχησή" του και βεβαίως και τις πιθανότητες ...σχολιασμού εκ τρίτων και με όλα αυτά, χωρίς ο διαχειριστής του ιστολογίου Ηλίας Φραγκούλης να απαλλάσσεται της ποινικής ευθύνης για συκοφαντική δυσφήμιση! Και ιδού το, εξ ολοκλήρου ψευδές και συκοφαντικό επίδικο σχόλιο:


     Και το παραπάνω "σχόλιο" δεν είναι απλώς ψευδές και συκοφαντικό, αλλά και διασκεδαστικό, ως προοριζόμενο δι΄ ηλιθίους αναγνώστες αφού ο συντάκτης του αγνοεί πρωτίστως τον συκοφαντούμενο ο οποίος δεν λέγεται "Αλέξανδρος" αλλά ...Αριστοτέλης! Και όταν αγνοείς την ταυτότητα του κρινομένου μάλλον είσαι άκριτος "κριτικός" που θα πρέπει να παραδοθείς στην κοινή κρίση και εμπτυσμό, διότι, απλώς, δείχνεις έλλειψη στοιχειώδους σοβαρότητος! Αλλά ο επί 30ετία εργασθείς ως κ ρ ι τ ι κ ό ς  Λυρικού Θεάτρου Aριστοτέλης και όχι ...Αλέξανδρος, συκοφαντούμενος, περιορίζεται να καγχάσει για κάποιους αυτοπροσδιοριζόμενους ως ..."κριτικούς" προκειμένου, δια της ακρισίας τους, να εξεμέσουν τα αντιφασιστικά τους ξερατά, μπας και μπορέσουν να "ξελαφρώσουν"!

      Ο ίδιος ...περισπούδαστος "κριτικός" Ηλίας Φραγκούλης που επιδοκιμάζει το αηθέστατο όσο και ψευδέστατο λιβελλογράφημα του ανωνύμου που υπογράφει ως "το βλαχάκι", με συνδέει με το ..."Κόμμα 4ης Αυγούστου" του Κώστα Πλεύρη όταν ο Αριστοτέλης Καλέντζης ουδέποτε είχε σχέση με το οποιοδήποτε κόμμα ή οργάνωση ή κίνημα ή ο,τιδήποτε σχετικό μόρφωμα! Αντιθέτως, ο Ηλίας Φραγκούλης πλαστογραφεί την πραγματικότητα σύμφωνα με την οποία, ο συκοφαντούμενός του ήταν αυτός ο οποίος απεκάλυψε δημοσίως τον ρόλο του Κώστα Πλεύρη ως χαφιέ των κρατικών μυστικών υπηρεσιών σε δύο βιβλία του ("ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ '80 ...ΚΑΤΕΡΓΟ!"  και "Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΠΛΕΥΡΗ"). Συνειδητός ψεύτης και ασεβής προς τους αναγνώστες του, λοιπόν, ο Ηλίας Φραγκούλης ...εξεμεί τα απερίγραπτα προς ικανοποίηση ορμεμφύτων αδιαφορώντας για στοιχειώδεις κανόνες φυσιολογικής δημόσιας συμπεριφοράς και με τα όσα αναρτά στη φυλλάδα του παραμένει άξιος γέλωτος διότι όχι μόνον αγνοεί τον "κρινόμενο" ο οποίος λέγεται Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς και όχι "Α λ έ ξ α ν δ ρ ο ς" αλλά αγνοεί και το περιεχόμενο της προσωπικότητος του κρινομένου του, καταλήγοντας σε μια συκοφαντία "πρωινάδικου"!     

     Η "κριτική" μπουρδολογία του Ηλία Φραγκούλη αναφορικώς με την ταινία του Τάκη Βογόπουλου "Αλέξανδρος ο Μακεδών" δεν μας αφορά όπως, φαίνεται, δεν αφορά και γενικώς η "κριτική"  του, τους αναγνώστες του. Αντιθέτως, μάλιστα, παρατηρούμε ότι η αρνητική "κριτική" του ακρίτου "κριτικού" φέρνει πελατεία στις κινηματογραφικές αίθουσες και ο Τάκης Βογόπουλος θα πρέπει να του χρωστά ευγνωμοσύνη:


    Είναι δε γεγονός ότι στις αναρτήσεις του Ηλία Φραγκούλη οι αναγνώστες του σημειώνουν και πολύ χειρότερα, κρίνοντας το "έργο" του που δεν κατάφερε να αγγίξει την Τέχνη αλλά επεδίωξε να την διπλαρώσει πλαγίως ως ..."κριτικός"! Και, οι αναγνώστες του γενικεύουν την δική τους, πλέον, κριτική όχι επί των "κινηματογραφικών" ασυναρτησιών, αλλά περί όλων των κειμένων του ως εξής: 


     Δυστυχώς, ο συγκεκριμένος "χώρος" κατήντησε "τσίρκο" με κατάληξη να παρακολουθούμε τον κάθε "ταλαίπωρο" να εξεμεί ανεξέλεγκτα αθλιότητες, λόγος για τον οποίο δεν αξίζει να ασχοληθούμε με τον κάθε "Φραγκούλη"  (που ίσως να νομίζει ότι ασκεί και εξουσία "κριτικής καλλιτεχνικού έργου"...) αλλά ποιος νοιάζεται για τέτοιους, όταν ο κάθε woke-"πουθενάς" πίσω από ένα πληκτρολόγιο περιγράφει "ούτω πως" και την ...Μαρία Κάλλας; 


     Eν κατακλείδι, εμείς θα απαντήσουμε στον Ηλία Φραγκούλη για την δική μας σχέση με τον Κινηματογράφο, για την οποία ο "κριτικός" αναρωτιέται ...ποια είναι κι αυτό επειδή ο ¨"έγκριτος" συκοφάντης μας παριστάνει τον αναλφάβητο μη έχοντα πρόσβαση στις δημοσιεύσεις του Ιστολογίου μας το οποίο είναι προσβάσιμο και σε συκοφάντες και σε ηλιθίους και σε κακιασμένες "ευπαθείς" υπάρξεις που πάσχουν από υπερευαίσθητα ...οιστρογόνα, γενικώς σε όλους, των ..."πουθενάδων" συμπεριλαμβανομένων! 

     Λοιπόν Ηλία Φραγκούλη, ο Αριστοτέλης (και όχι "Αλέξανδρος"!) Καλέντζης, ο οποίος δεν παριστάνει τον "κινηματογραφικό παράγοντα" (άλλα είναι τα κυρίως ενδιαφέροντά μου) ξεκίνησε ως παιδί να "εφάπτεται" με τον Κινηματογράφο συμμετέχοντας στην ταινία "Οι Βοσκοί" του Νίκου Παπατάκη, συνεργάσθηκε δύο φορές με την "Warner Bros" (α και β), συνεργάσθηκε με τον σκηνοθέτη Ευάγγελο Μυγδάλη στο ιστορικό ντοκιμαντέρ "ΜΑΡΑΘΩΝ 2500 ΧΡΟΝΙΑ", συνεργάσθηκε με την σκηνοθέτιδα Ελένη Βλάσση στο ιστορικό ντοκιμαντέρ "ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ", συμμετείχε στο ιστορικό ντοκιμαντέρ με τίτλο "SPARTANS WARRIORS"  του "History Channel", συνεργάσθηκε με τον σκηνοθέτη και μουσικό Δημήτρη Κατή στο βίντεο "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΗΡΩΑ", παρήγαγε μία ταινία μικρού μήκους με τίτλο "ΖΥΓΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΓΙΟΥΡΤΑ", συνεργάσθηκε με τον Αμερικανό παραγωγό (Hollywood, Los Angeles, U.S.) Vincent Mc Lean στην παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ για την ιστορικότητα της Έφιππης Τοξοβολίας, παρήγαγε το λαογραφικό ντοκιμαντέρ με τίτλο "Ο ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΠΛΑΓΙΟΒΑΔΙΣΤΗΣ", παρήγαγε σειρά τηλεοπτικών εκπομπών στο "EXTRA CHANNEL" με θέμα την Ιππασία στην Ελλάδα και παρουσιάζοντας σε αποκλειστικότητα την Πριγκίπισσα Pilar  Πρόεδρο της F.E.I, παρήγαγε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο "Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΙΠΠΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ", συνεργάσθηκε με τον σκηνοθέτη Τάκη Βογόπουλο στην ταινία του "ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ" κλπ κλπ. Κι ενώ αυτή είναι η δική μου σχέση με τον Κινηματογράφο ώρα είναι να μας πεις κι εσύ Ηλία Φραγκούλη για την δική σου ...σχέση, διότι με αυτά που γράφεις σε βρίσκουμε σχετικότατο με την συκοφαντία, αλλά ά σ χ ε τ ο με τον κινηματογράφο, όπως, άλλωστε, σημειώνουν σκωπτικά και οι αναγνώστες σου!  

     Επειδή, δε τους αντιπάλους μας τους επιλέγουμε με κριτήριο την περιωπή τους, ο Ηλίας Φραγκούλης, προς το παρόν δεν κρίνεται άξιος ...αντιπαλότητος, αφού δεν θα μας ήταν τιμητική η "συνεύρεση" με κακιασμένους ακκιζομένους "λεπτεπίλεπτων" συμπεριφορών! Όμως, αυτό δεν αποτελεί συγχωροχάρτι σε εγκληματικές, συκοφαντικές, πράξεις... Και ο νόμος προβλέπει την, δια του ηλεκτρονικού τύπου, συκοφάντηση προσώπων!   

ΖΟΥΜΕ ΕΝ ΜΕΣΩ ΗΛΙΘΙΩΝ!     


Και δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί διαφορετικά εκείνος που καταντά ένα αστικό τοπίο όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία, εκείνος που χωρίς να σε γνωρίζει καν σε καλεί να αποδείξεις ότι δεν είσαι ...ελέφαντας, εκείνος ο οποίος αγνοώντας ακόμη κι αυτό το όνομά σου, σε διασύρει ως ...κακούργο(!), νομίζοντας ότι ένα φαιδρό πληκτρολόγιο και μια νοσηρή εμπάθεια, του παρέχουν την ...εξουσία της κατασυκοφαντήσεώς σου! Διότι, της συκοφαντίας προηγείται η ηλιθιότητα, άνευ της οποίας ο συκοφάντης δεν θα εξετίθετο ποτέ! Όμως, όλα τούτα προϋποθέτουν στοιχειώδη ευφυία, της οποίας η έλλειψη τεκμηριώνει, ακριβώς, την ...ηλιθιότητα!

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024

REPÉRAGE ΣΤΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΣΤΑΔΙΟ

 REPÉRAGE ΣΤΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΣΤΑΔΙΟ



     Η ασκήμια, η απομείωση της Αισθητικής της ζωής είναι το βαρύ παρεπόμενο κάθε δημοκρατίας και τούτο είναι εμφανές και στη περίπτωση της ελλαδικής δημοκρατίας. Σήμερα, το ξανα-διαπιστώσαμε επισκεπτόμενοι τους χώρους του Παναθηναϊκού Σταδίου, για ένα ακόμη repérage της ταινίας μας "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης". 

     "Στραγγαλισμένο" μέσα σε έναν ασφυκτικό βρόγχο ανηλεούς τσιμέντου, το Καλλιμάρμαρο, προσπαθεί να "αναπνεύσει" και να αναδείξει την αρμονία των κερκίδων του, πάντως, χωρίς να τα καταφέρνει!

     Οι πέντε βαρβαρόφτιαχτοι ολυμπιακοί κύκλοι του, ξεβαμμένοι και οικτροί χωρίς τα συμβολικά χρώματά τους, επιστεγάζουν ως "πτωχοί συγγενείς" την σφενδόνη αλλά δεν πείθουν για τον ολυμπιακό χαρακτήρα τους...

     Μια προσεκτικότερη ματιά, ακριβώς από πίσω, εμφανίζει μιαν εκτρωματική κατασκευή "Bauhaus" η οποία, αντί μιας κλασικής επιλογής όπως θα έπρεπε, αποκαλύπτει την κακαίσθητη βαρβαρότητα ενός εσμού ο οποίος επιβεβαιώνει -και εν προκειμένω- τον J. Ph. Fallmerayer και προτιμά ...σ κ ρ α π  σιδερικά αντί ο,τιδήποτε άλλου ευγενούς υλικού!

     Μέσα στον ιστορικό χώρο με τους καλοπληρωμένους και πάμπολλους υπαλλήλους, φύλακες κλπ που δε φαίνονται να νοιάζονται και για την καταστροφή του όσο να παρκάρουν μέσα σ΄ αυτό τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια τους, οι γνωστοί ψυχοδιαστροφικοί γκραφιτάδες έχουν αφήσει το στίγμα τους με την "υπουργό" ..."Τσιμενδώνει" να θερίζει κομματικούς επαίνους ως μονόφθαλμη εν μέσω θεόστραβων. Όμως, αυτό είναι "δημοκρατία" και ημείς οι Πλατωνικοί δεν στενοχωρούμεθα διόλου όταν οι περιρρέουσες συνθήκες μας επιβεβαιώνουν! 

     Η νέα μας ταινία μεγάλου μήκους "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης" αναπτύσσει συνεχώς ολοένα και μεγαλύτερες απαιτήσεις προετοιμασίας κι εμείς ξεχάσαμε και ...καρέκλα και κρεβάτι. Όμως, όλο τούτο το τρέξιμο είναι υπέροχο αφού μπορούμε να ανταποκριθούμε ακόμη (...) κι όταν στο τέλος πάντα ανακαλύπτουμε να μας προσφέρεται το ...αναζητούμενο! 


     Ιστορική η ευρύτερη περιοχή και με τα απομένοντα σημεία αυθεντικού φυσικού τοπίου μπορεί να προσφέρει, ακόμη, "εικόνες" πειστικής αρχαιότητος.


     Έτσι, το "γυμνό μάτι"  σε συνδυασμό με την "βακτηρία" εγκύρων πηγών από την Βιβλιοθήκη μας από την οποία δεν απομακρυνόμεθα ποτέ, μπορεί να αποδώσει σωστές επιλογές σημείων γυρισμάτων.


     Κι αυτή την φορά, η συγκεκριμένη "σελίδα" της πηγής μας, μας χειραγώγησε ώστε να εντοπίσουμε αυτό που στη δική μας "σελίδα 18" του Σημειωματαρίου Repérage, καταγράψαμε. Και το repérage αποτελεί τέχνη έρευνας και υπομονής.


     Και η "σελίδα" της πηγής μας, "εύγλωττη" όπως πάντα, μας έδειξε και μία "οπτική" προς το παρελθόν την οποία αγνοούν πολλοί μελετητές του αθηναϊκού τοπίου και, εν γένει, της Ελληνικής αρχαιότητος που ορίζει μιαν ευθεία μέχρι την κορύφωση του Παρθενώνος.

ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ...

 ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ...



     Όταν ο Alain Delon πρωταγωνιστούσε στον «Δολοφόνο με το αγγελικό πρόσωπο» είχε πράγματι ένα αγγελικό πρόσωπο, αλλά δεν ήταν ...δολοφόνος! Όταν ο Άγγελος Αντωνόπουλος πρωταγωνιστούσε στον «Άγνωστο Πόλεμο» σίγουρα δεν ήταν ...συνταγματάρχης και δη ο ...Διαγόρας Βαρτάνης! Όταν ο Μιχάλης Μανιάτης πρωταγωνιστούσε στον «Άγγελο» ασφαλώς και δεν είχε σκοτώσει τον ...εραστή του! Ο ηθοποιός αναλαμβάνει την διεκπεραίωση ενός ρόλου, απηλλαγμένος παντός βάρους ενοχικής ταυτίσεως με την υποδυόμενη προσωπικότητα, τις πράξεις, τις παραλείψεις ή και τις ιδέες της. «Κλασικά εικονογραφημένα κι ...αυτονόητα» ώστε να μην αφήνεται κανένα περιθώριο στρεβλής συσχετίσεως του οιουδήποτε φυσικού προσώπου που αναλαμβάνει υποχρέωση διεκπεραιώσεως σκηνικού ρόλου με τις ιδιότητες της προσωπικότητος που υποδύεται!

     Ελληνολάτρης ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης και στρατευμένος στις τάξεις των αντικληρικαλιστών Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως, ενεφορείτο από συγκεκριμένη θρησκευτική πεποίθηση όπως αυτή ιστορείται τεκμηριωμένα! Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός που θα υποδυθεί τον Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη στην ταινία μας σπένδει στον Δία αλλά μπορεί κάλλιστα να πιστεύει οπουδήποτε ελεύθερα και χωρίς αυτό να αποτελεί δικαίωμα κρίσεως για οιονδήποτε τρίτο. Το αυτό ισχύει και για την Alessandra Scala η οποία μπορεί, ως φυσικό πρόσωπο, να πιστεύει οπουδήποτε αλλά ως πρωταγωνίστρια της ταινίας μας είναι υποχρεωμένη να συντάσσεται με το σενάριο και τις οδηγίες του Σκηνοθέτη.


     Mάλιστα τότε, θυμόμαστε τις υπέροχες βραδιές που περνάγαμε στο οικογενειακό αρχοντικό του αγαπημένου μας Μιχάλη Μανιάτη, στην οδό Δεινοκράτους, όταν απολαμβάναμε τα υπέροχα εδέσματα που μας προετοίμαζε ο ίδιος, η καλότατη αδελφή και ο θαυμάσιος ανεψιός του και ποτέ δεν αναρωτηθήκαμε εάν είχε κρύψει το ...πτώμα του εραστή του σε κανα ντουλάπι! 

    Αναφορικώς δε με τις συνθέσεις των συντελεστών μιας ταινίας, ούτε στον «Δολοφόνο με το αγγελικό πρόσωπο», ούτε στον «Άγνωστο Πόλεμο», ούτε στον «Άγγελο» απαιτήσαμε να ανοίξουμε φάκελλο με τα πολιτικά, φιλοσοφικά κλπ ...φρονήματα του Σκηνοθέτη, των εικονοληπτών, των ηχοληπτών κλπ, αλλά, στην κάθε ταινία, κρίναμε την δουλειά του καθενός και μόνον!

     Γενικώς, στους "Έλληνες Κενταύρους" ακολουθούμε αυστηρώς μία τακτική αποφυγής κάθε ρατσιστικής παρεκκλίσεως εφ'  οιουδήποτε ζητήματος έχοντας πάντοτε κατά νου εκείνο που διετύπωσε ο Γερμανός φιλόσοφος Dr. Otto Dietrich στο έργο του "Οι φιλοσοφικές βάσεις του Εθνικοσοσιαλισμού": "Δεν αποδεχόμεθα, απλώς, την ελευθερία της προσωπικότητος του άλλου, αλλά την απαιτούμε!". Έτσι κι εμείς στη δική μας Σχολή καταφέρνουμε να "συστεγάζουμε" Φασίστες, Κομμουνιστές, Αθέους, Ενθέους, Λευκούς, Μαύρους, πλήρως εναρμονισμένους και αλληλέγγυους σε μια κοινή προσπάθεια. Κι αυτά τα καταφέρνουμε τηρώντας το παράδειγμα ενός ιστορικού στρατιωτικού σώματος, των Waffen-SS στο οποίο πάμπολλες διαφορετικές και συγκρουόμενες φυλές με πάμπολλες διαφορετικές και συγκρουόμενες θρησκείες κατάφερναν να εναρμονίζονται απολύτως μεταξύ τους σε έναν κοινό αγώνα. Κι αυτό, αρέσει δεν αρέσει, είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα εναρμονίσεως αντιτιθεμένων ανθρώπων και ανθρωπίνων ομάδων στην παγκόσμια Ιστορία! 

     Και η δική μας η προσπάθεια προς ανίδρυση Πατρίδος, αυτό δηλαδή που μας αφορά και ζωπυρώνει τη δράση μας, είναι ο δικός μας συνδετικός κρίκος ο οποίος αποτελεί και τον πυρήνα της ταινίας μας η οποία δεν δίνει διάρα για πολιτικές, κομματικές και θρησκευτικές διαιρετικές μισαλλοδοξίες, αλλά επικεντρώνεται σε ένα μήνυμα το οποίο πρωτο-διετύπωσε ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης με επίγνωση της ανάγκης ανοικοδομήσεως Ελληνικής Πατρίδος.

ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΝΟΣ ...ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ, ΕΣΤΙΑΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ!

 

ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 

ΕΝΟΣ ...ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ,

 ΕΣΤΙΑΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ!



     Κατά την πρόοδο της προετοιμασίας της ταινίας μεγάλου μήκους «Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης» που προετοιμάζουμε, με ευχαρίστηση παρατηρούμε εκδηλώσεις ενδιαφέροντος συμμετοχής αξιολόγων Συνελλήνων οι οποίοι, υπό διάφορες ιδιότητες, προσφέρονται να συνεισφέρουν και είναι θέμα χρόνου και συνεννοήσεων ο εμπλουτισμός του ήδη υπάρχοντος δυνατού «cast» με επιπλέον συνεργάτες. Eπ' αυτού, όμως, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε κάτι:

     Αυτή η ταινία έχει εξ αρχής ένα τεχνικό πλεονέκτημα που ανελίσσεται και σε ...ηθικό: Είναι "χειροποίητη", ίσως δε και ..."αχειροποίητη"!

     Αυτή η ταινία δεν δομείται επάνω στην οθόνη ενός υπολογιστή με τα δάχτυλα να πληκτρολογούν κατεβάζοντας πληροφορίες και στοιχεία...

     Ο "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης" συντίθεται μπροστά σε μια "ζωντανή" Βιβλιοθήκη με αυθεντικές εκδόσεις εποχής οι οποίες περιέχουν στις κιτρινισμένες σελίδες τους την αλήθεια του χρόνου και, από εκεί αντλούνται τα μικρά "λιθαράκια" που δομούν αυτή την ταινία όντας όλα τους "στιβαρά", όπως πρέπει να είναι τα δομικά υλικά ενός σοβαρού έργου!

     Κι όσο κι αν ο σκοπός μας δεν είναι η κατάληξη σε ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, εν τούτοις, επιμένουμε στον χαρακτήρα ενός τεκμηριογραφήματος το οποίο θα αποδώσει την ιστορική προσωπικότητα του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη όπως ακριβώς και ο χρωστήρας του Alessandro di Mariano di Vanni Filipepi που τον γνωρίσαμε και ως Sandro Botticelli.

      Έτσι «πορευόμαστε» στην προετοιμασία και δημιουργία αυτής της ταινίας: Με «μέτρο» την αλήθεια του χρόνου και της Ιστορίας!

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2024

"ΠΡΟΣΩ, ΜΕΘ' ΟΡΜΗΣ ΑΚΑΘΕΚΤΟΥ"

 "ΠΡΟΣΩ, ΜΕΘ'  ΟΡΜΗΣ ΑΚΑΘΕΚΤΟΥ"



     Ωσεί παρόντες και οι ασθενήσαντες και, δικαιολογημένως, απόντες αυτής της καθοριστικής συνάξεως για την προετοιμασία των γυρισμάτων της ταινίας μεγάλου μήκους "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης" και η βραδιά γεμάτη εκπλήξεις! Διότι αυτή η "νύχτα"   ...γέννησε και Ευφροσύνη και ...Πατριάρχη!

     Από νωρίς στην έδρα των "Ελλήνων Κενταύρων"  η Γιούλη (Ευφροσύνη) και η Αλεξάνδρα (Alessandra) για να παραλάβουν τις τσάντες με τις φορεσιές τους και η εντελώς άσχετη με την υποκριτική (καθηγήτρια Φιλολογίας, άλλωστε...) Γιούλη, μόλις πρόβαρε την εσωτερική της φορεσιά, το εσωτερικό μισοφόρι, αυτό που θα καλύπτεται απ΄ το πανωφόρι, με αχτένιστο κεφάλι και χωρίς τα υπόλοιπα παραφερνάλια, ξάφνου έδειξε μιαν αυθεντικότατη "Ευφροσύνη" με ένα ανθρώπινο πρόσωπο, ώστε να μας βάλει στον πειρασμό να της ζητήσουμε να μας πει, a prima vista, χωρίς καν διδασκαλία, την πρώτη ατάκα του ρόλου της: "Μπήκανε;".

     Κι η Ευφροσύνη, η Γιούλη, κρύφτηκε πίσω από την εξώπορτα (όπως και στην πραγματική σκηνή) και, χωρίς καμιά πρόβα, με φωνή που διέχεε μιαν εναγώνια ανάσα, ακούστηκε στο πειστικότερο ερώτημα: "Μπήκανε;" Την θαυμάσαμε και την ακούσαμε να μας θυμίζει πόσα μπορούμε να κρύβουμε χωρίς να το ξέρουμε, πόσα ιαματικά για την ύπαρξή μας όπως το βίωμα ενός υποκριτικού ρόλου... Ήταν το ωραιότερο ξεκίνημα αυτής της βραδιάς. 

     Κατόπιν, στο γνωστό στέκι, τα "κλειδιά" της ταινίας γύρω από τον εξαιρετικό Γιώργο Κλήμη - Καλλίμαχο, τον σκηνοθέτη μας, συμπλήρωναν τα "κουτάκια" των εκκρεμοτήτων της ατζέντας.

     Πάντα εκρηκτικός ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης, ο αιματώδης Τάκης Βογόπουλος που νομίζεις ότι θα σε πυροβολήσει ακόμη κι όταν σε ...καλημερίζει, δείχνει ολοένα και πιο τέλεια επιλογή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και από τώρα τον φανταζόμαστε πλάι στον ...Βλαντ Τσέπες...

     Ιδανικές μορφές και όλοι οι υπόλοιποι του cast, σιγά-σιγά ..."δρομολογούνται" για τους on camera ρόλους τους, μαζύ, βεβαίως με την εξαιρετική Αλεξάνδρα Μπαλτιμά στον συμπρωταγωνιστικό ρόλο της Alessandra Scala. Αλλά γι αυτή θα υπάρξει ειδική αναφορά...   

     Όμως, το ελλοχεύον "αρπακτικό" καθισμένο στο κλαρί του, παρατηρούσε με ένα "ευρυγώνιο" μάτι που ήταν καρφωμένο στον ανυποψίαστο διπλανό του ο οποίος δεν ήταν άλλος από τον εικονολήπτη της ταινίας μας, τον ικανότατο Νεκτάριο ο οποίος συνεργάζεται σταθερά σε όλες τις ταινίες του Τάκη Βογόπουλου. Κι ο Νεκτάριος δεν κατάλαβε ότι το "αρπακτικό" ζυγιάζονταν να εφορμήσει και ...εφόρμησε! 

     Ήταν η στιγμή που το "αρπακτικό" ένιωσε ότι ανεκάλυψε τον Πατριάρχη του σεναρίου στο πρόσωπο του Νεκταρίου κι ανεφώνησε: "Δύο σε ένα και εικονολήπτης και Πατριάρχης! Τι λέτε;" Και τότε όλοι στράφηκαν στον αιφνιδιασμένο Νεκτάριο και συμφώνησαν αμέσως! Ναι, δύο σε ένα, άλλωστε και το "αρπακτικό" σερβίρει μέχρι και καφέδες στα γυρίσματα! Σε μιαν ομαδική προσπάθεια όλοι είναι για όλους και για όλα!

     Νύχτα υπέροχη και γονιμότατη! Νύχτα γεμάτη εκπλήξεις και πρόοδο ώστε, "μεθ'  ορμής ακαθέκτου", να βγάλει σπίθες η καινούργια υπερσύγχρονη κάμερα στα χέρια του Νεκταρίου κι ο ίδιος να υπερβεί φυσικούς νόμους προκειμένου να την χειρίζεται κινηματογραφώντας τον εαυτό του! Ε, να το δούμε κι αυτό και τι στο κόσμο! Άλλωστε, στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" έχουμε διαπράξει τα ...χειρότερα!

EΓΚΑΡΔΙΩΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ!

 EΓΚΑΡΔΙΩΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ!


      Πόσο συγκινητικό να βλέπεις σε μια μνημειακήν έκδοση, μιαν αφιέρωση η οποία γράφηκε με πράσινη μελάνη το 1944 στην ιστορική Γοτίγγη (Göttingen) όπου ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων", έδωσε, στο Ίδρυμα "Max Planck", τις αποφοιτήριες εξετάσεις του... 

     Και πως να ευχαριστήσεις, άραγε, τον ευγενέστατο δωρητή της εκδόσεως αυτής ο οποίος, παρά την πυρετώδη προετοιμασία του για μετακίνηση σε μακρινή χώρα, μεριμνά για τον εμπλουτισμό της Βιβλιοθήκης μας με κάτι χρησιμότατο και σπανιότατο;

     Κορυφαίος Αρχιτέκτων της νεώτερης Ευρώπης ο Albert Speer σε μία κοινωνία κορυφαίας Αισθητικής, εκείνης του ΙΙΙ Reich, με τα έργα του βανδαλισμένα από τους βάρβαρους ηττημένους "νικητές" να μαρτυρούν την νίκη των "ηττημένων" ολοζώντανα στα σχέδια και τις μνήμες!


     H απαράμιλλη θεουργία της Γερμανικής Εθνικοσοσιαλιστικής Τέχνης στην ακροκεραύνια αρχιτεκτονική της έκφανση, αποτυπωμένη στο σχεδιαστήριο του ονειρικού Albert Speer, μεταφέρεται στις αισθήσεις μας μέσα από τις σελίδες αυτής της "μαρτυρίας" με τίτλο "ΝEUE DEUTSCHE BAUKUNST", του τόμου τον οποίο μας αφήνει πίσω του ο ευπατρίδης κ. R.F.W. o οποίος, την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές ταξιδεύει προς Ανατολάς! 


     Σελίδες που αναβλύζουν αρχιτεκτονικήν αρμονία, σελίδες που τεκμηριώνουν την απώλεια ενός περιβάλλοντος δομικής τελειώσεως το οποίο κατεκρήμνισαν οι άτεχνοι ηττημένοι "νικητές", σελίδες υψηλού Πολιτισμού οι οποίες αφ΄ εαυτού τους είναι αρκετές για να δικαιώσουν μιαν Ευρώπη η οποία, αν και ερειπιώσα, νομοτελειακώς θα ανορθωθεί επ΄ αγαθώ της Αισθητικής του άνω θρώσκοντος!


     Aυτό το βιβλίο δεν διαβάζεται, απλώς, αλλά και ακούγεται! Ακούγεται με τον βαγκνερικό καταρράκτη ενός "Tannhäuser" που διευθύνεται από τον Hans Knappertsbusch όπως ακριβώς και τότε, το 1940 διότι, έτσι, με συζυγή οπτικοακουστική τελειότητα, η Αρχιτεκτονική αποκωδικοποιείται και γίνεται κτήμα των Αισθήσεων όπως ο Άνθρωπος μπορεί να απολαύσει.


     Κι ας απολαύσουμε έτσι ολοκληρωμένα τον θεουργό Albert Speer από το ράφι της Βιβλιοθήκης μας, όπως στέκεται πλάι στο άλλο μνημειακό έργο του "DIE NEUE REICHSKANZLEI", υπενθυμίζοντάς μας ότι οι Θεοί και τα έργα τους δεν δολοφονούνται ούτε από πυρηνικές βόμβες, ούτε από δολερούς τοκογλύφους, αλλά καταυγάζουν στο στερέωμα μέσ' απ΄ τα ολύμπια δώματα όπου διαιωνίζονται υπαγορεύοντας τους νόμους του ανθρώπινου πεπρωμένου!