ΥΦΑΣΜΑ ΑΝΤΙ ΑΛΥΣΙΔΩΤΟΥ

 ΥΦΑΣΜΑ ΑΝΤΙ ΑΛΥΣΙΔΩΤΟΥ

     Aνεκτίμητος υποστηρικτής της Ομάδος μας ο Συνασκούμενος Βασίλειος Κροκίδης-Πολυδεύκης, μεριμνά ακατάπαυστα για την συμπλήρωση των απαιτήσεων οπλισμού της ταινίας μας "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης" και αυτή την φορά, ερευνώντας το διαδίκτυο, ενετόπισε ένα ύφασμα που μιμείται τον αλυσιδωτό θώρακα σκεπτόμενος ότι θα ήταν χρήσιμο για την πρωταγωνίστριά μας ώστε να μην ταλαιπωρηθεί από το βάρος ενός πραγματικού αλυσιδωτού.

     Έτσι σήμερα μας έφερε το συγκεκριμένο ύφασμα που μιμείται έναν πραγματικό μεταλλικό αλυσιδωτό, όπως κατέφθασε από την Αμερική και ξεκινήσαμε να μελετούμε την "πειστικότητά" του on camera, επάνω στην Αλεξάνδρα μας.

     Παίξαμε με διαφράγματα και φωτισμούς, αποστάσεις και αντανακλάσεις, προσπαθώντας να προσεγγίσουμε την τελικήν αποτύπωσή του επάνω στον φακό μιας κινηματογραφικής κάμερας.

     Αν και ως "όγκος" το συγκεκριμένο υλικό υπήρξε ικανοποιητικό, διαπιστώσαμε ότι, στον φακό, διατηρούσε ένα "λάσπωμα" υπό όσους διαφορετικούς φωτισμούς επιχειρήσαμε. Εν ολίγοις, "ζωντανό" πείθει πολύ περισσότερο απ΄ όσο στον φακό και απομένει να μελετήσουμε την "εικόνα" του και με καταγραφή υπό φυσικόν ημερήσιο φωτισμό.

     

Κοντά μας απόψε και ο φίλτατος Κωνσταντίνος, ένας άνθρωπος της 7ης Τέχνης, με παραγωγή δικών του ταινιών και με τις πολύτιμες συμβουλές του να μας κάνουν σοφούς κάθε φορά που τον συναντούμε. Βεβαίως, με λαμπερό μυαλό, ο Κωνσταντίνος μας προσφέρει κάθε φορά που τον συναντούμε και την ευκαιρία να "ακονίσουμε" την σκέψη μας αφού μας θέτει συνεχώς σημαντικά ερωτήματα και όχι μόνον ...κινηματογραφικού χαρακτήρος αλλά και φιλοσοφικού. Και τέτοιες ευκαιρίες ευρύτερου στοχασμού δεν εννοούμε να τις αφήσουμε να πάνε χαμένες.   

ΕΝΑΡΞΗ ΚΥΚΛΟΥ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

 ΕΝΑΡΞΗ ΚΥΚΛΟΥ 

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

     H διδασκαλία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" εκτεινόμενη επί δύο βασικών αξόνων, τεχνογνωσίας των εφίππων πολεμικών τεχνών και ασφαλείας της ιππεύσεως, όπως είναι κατανοητόν, είναι εξόχως απαιτητική και η επιτυχής διακονία της προϋποθέτει από κάθε έναν που θα ενδιεφέρετο να την μεταλαμπαδεύσει ομόηθες, ομόδοξον και ομότροπον με τελευταίο το "ομότροπον" το οποίον είναι και το ευκολότερον αφομοιώσιμο ενώ, εν προκειμένω, το ΗΘΟΣ και  η ΝΟΗΣΗ προηγούνται. Έτσι και παρά τον "βομβαρδισμό" προτάσεων εκπροσωπήσεώς μας στην Θεσσαλονίκη που δεχόμαστε από την πρώτη μας επίσημη εμφάνιση στην 75η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, μόλις τώρα εμφανίζονται προοπτικές ανιδρύσεως στην Μακεδονία Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων" μετά το ενδιαφέρον παλαιού Συνασκουμένου μας ιδιαιτέρως ταλαντούχου στην Ιππική και, βεβαίως, ομοήθους και ομοδόξου.

     Αν και αρχάριος ο Κωνσταντίνος, αν και μόνιμος κάτοικος της συμπρωτεύουσας, οργάνωσε τις προσωπικές υποχρεώσεις του ούτω πως, ώστε να βρεθεί στην Αθήνα και να έχει την δυνατότητα μιας εις βάθος εκπαιδεύσεως ώστε να αναλάβει την βαρύτατην ευθύνη της εκπροσωπήσεως της Σχολής μας στη Βόρειο Ελλάδα.

     H περίπτωση του Κωνσταντίνου μας επικυρώνει τον Philipp Lersch, έναν Γερμανό Ψυχολόγο ο οποίος σπούδασε Ιστορία Λογοτεχνίας, Ψυχολογία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Ludwig Maximilian του Μονάχου, ολοκληρώνοντας τις σπουδές του το 1923 με διατριβή στην Ιστορία Λογοτεχνίας («Όνειρο στον γερμανικό ρομαντισμό»). Από το 1925 έως το 1933, ο Lersch εργάστηκε υπό τον Max Simoneit στο Ψυχολογικό Εργαστήριο του Υπουργείου Ενόπλων Δυνάμεων του ΙΙΙ Reich για την ανάπτυξη δοκιμασιών χαρακτηρολογικής ικανότητας για αιτούντες αξιωματικούς. Το αποτέλεσμα της χαρακτηρολογικής του επιλογής είναι η διατριβή του «Πρόσωπο και Ψυχή», που δημοσιεύθηκε το 1932. Αν και ουδέποτε εντάχθηκε στο NSDAP, το Γερμανικό Εργατικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ, ο Philipp Lersch υπεστήριξε σθεναρότατα το III Reich και τους αγώνες του υπέρ της Επιστήμης. Όμως, τι ακριβώς εννοούμε; Μα τίποτε άλλο πλην της επιμονής του στον σεβασμό του κανόνος της πλατωνικής στρωματικής δομής της προσωπικότητος την οποίαν και δια της συμπεριφοράς του δικαιώνει. Και για τον λόγον αυτό ο Κωνσταντίνος μας πείθει για την καταλληλότητά του να αναλάβει υπευθυνότητα στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ώστε να ενταχθεί στον Κύκλο Περιορισμένων Μαθημάτων ξεκινώντας την ειδικήν εκπαίδευσή του στο curriculum της Σχολής μας.

     Η Αλεξάνδρα μας, από την πλευρά της, ξεκινά την ιππικήν εκπαίδευσή της προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες του ρόλου της ως πρωταγωνιστρίας της ταινίας μεγάλου μήκους που προετοιμάζουμε "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης" και σήμερα "γνώρισε" για πρώτη φορά τον Ίππο πρωτοεισαγόμενη -και με λαμπρήν επιτυχία, μάλιστα!- στην υψηλή τέχνη της Ιππασίας.

     Υπό συνθήκες ισχυρού ψύχους και με πραγματικά στρατιωτική πειθαρχία, ως είθισται άλλωστε και οι δύο σημερινοί Συνασκούμενοί μας ασχολήθηκαν επί ώρα με την εκμάθηση της Ιπποκομίας φροντίζοντας τον σχολικό Ίππο μας υπό την αυστηρήν και απαιτητικότατη φροντίδα του Εκπαιδευτή τους, αφού προηγουμένως και οι δύο εξετέλεσαν όπως πρέπει τον Κύκλο Προσεγγίσεως κατά τον Κανονισμό των μαθημάτων μας γενόμενοι αποδεκτοί από τον Ίππο.

     Ακολούθησε η εξάσκηση και των δύο στην διαδικασία της ρυταγωγήσεως η οποία είναι ένα κρίσιμο εναρκτήριο σημείο της αποκτήσεως "ελαφρών χειρών" αλλά και διασυνδέσεως με τον Ίππο.

     Χάρμα ιδέσθαι και οι δύο στην ρυταγώγηση, βοήθησαν τον Ίππο να τους εμπιστευθεί ακόμη περισσότερο και να διασυνδεθεί μαζύ τους ώστε το υπόλοιπο του μαθήματος να διεξαχθεί υπό συνθήκες πλήρους ασφαλείας.

     Η εφίππευση και η διαδικασία χειρισμού του Ίππου και των δύο υπήρξε υποδειγματική με τον Κωνσταντίνο να βοηθά την Αλεξάνδρα και αντιστρόφως υπό την άγρυπνη επίβλεψη του Εκπαιδευτή και με τελικό αποτέλεσμα έναν σχολικόν Ίππο ιδανικότατο στην υπηρεσία όλων.

     Ο Κωνσταντίνος με προηγούμενη ιππικήν εμπειρία στην Σχολή μας ήταν περισσότερο παρορμητικός του επιτρεπομένου με αποτέλεσμα να κάνει τον Εκπαιδευτή του πολύ πιο προσεκτικό και παρεμβατικό ώστε να τον συγκρατεί και να περιορίζει την μόνιμη ροπή του η οποία τον ωθούσε να εκτελέσει πολύ περισσότερα από τα προβλεπόμενα περιεχόμενα αυτού του μαθήματος.

     Πλήρως αφομοιωμένος από την φύση, ο Κωνσταντίνος, παρά την αρχαριότητά του ήδη "στέκει" έφιππος με πλήρην ασφάλεια έτοιμος για ...ακρότητες οι οποίες, όμως, μπορούν να αναμένουν την επαύξηση της εμπειρίας του ώστε να τις χαρεί μαζύ με τον Ίππο του.

     Ο πειθαρχημένος χαρακτήρας του τον βοήθησε ώστε να ολοκληρώσει επιτυχέστατα ένα πρόγραμμα διαχειρίσεως ασταθούς ισορροπίας σε ελάχιστο χρόνο και να "ξαναθυμηθεί" όσα είχε διδαχθεί προ χρόνων επίσης στην Σχολή μας.

     Έτσι, ο Κωνσταντίνος, σήμερα, επανασυνεδέθη με το ιππικό αντικείμενο και εξ όσων φαίνεται θα είναι και ο πρώτος μαθητής μας ο οποίος θα δει τάχιστα δικαιωμένο τον χρόνο που προγραμμάτισε να αφιερώσει στο Ιππευτήριό μας, ερχόμενος από την Θεσσαλονίκη ειδικώς για να εκπαιδευθεί κοντά μας.

     Εξίσου πειθαρχημένη και ικανότατη κι η Αλεξάνδρα μας σ΄ αυτό το "βάπτισμα" της Ιππασίας, ξεπέρασε πολύ γρήγορα το πρώτο όσο και αναμενόμενο δέος προς τον όγκο του Ίππου και υπάκουσε πλήρως στις οδηγίες του Εκπαιδευτή της με αποτέλεσμα τάχιστα να αναλάβει τις ηνίες και την διεύθυνση του Ίππου της.

      Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Αλεξάνδρα, μόλις με το σημερινό της, πρώτο μάθημα, κάλυψε μεγάλο μέρος των αναγκών του ρόλου της, αλλά η απαιτητικότητα της παραγωγής της ταινίας στην οποία πρωταγωνιστεί επιμένει στην ασφάλεια των συμμετεχόντων.

     Τα μαθήματα αυτού του περιορισμένου κύκλου θα συνεχισθούν και, εξ αρχής, η σχεδίασή τους δείχνει αρκετά γόνιμη. Άλλωστε, στα μαθήματα αυτού του κύκλου επενδύεται και όλη η προηγούμενη τεχνογνωσία των είκοσι συνεχών χρόνων της λειτουργίας της Σχολής μας, κάτι που καθιστά τυχερούς τους συμμετέχοντες μαθητές.

ΣΚΑΡΙΦΗΜΑ ΤΕΛΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ"

 ΣΚΑΡΙΦΗΜΑ ΤΕΛΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ

 ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: 

"ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ" 

     

Όταν το 1827 εξέδιδε το μνημειακό έργο του στη Φλωρεντία ο παγκόσμιος λαογράφος Giulio Ferrario ο Παρθενώνας σκιάζονταν από τζαμιά κι ολόκληρη η Αθήνα δεν ήταν παρά μια γούβα με λιμνάζοντα έλη και μια μικρή αγορά όπως ο μεγάλος Ιταλός την επιχρωματίζει στη γκραβούρα που φαίνεται παραπάνω. Όχι, τότε οι Έλληνες δεν "έφτιαχναν Παρθενώνες ενώ οι Ευρωπαίοι έτρωγαν βελανίδια πάνω στα δέντρα", όπως αυτάρεσκα αναμασούν οι ανόητοι γραικύλοι αφού, ήδη, προ πολλών αιώνων οι Έλληνες είχαν πάψει να αποτελούν τον κανόνα των κατοίκων της πάλαι Ελλάδος. Παρά ταύτα, ακόμη και με την υπόδουλη Ελλάδα σε πλήρη παρακμή μέχρις αφανισμού της, οι Ευρωπαίοι, όπως κι ο λαμπρός Giulio  Ferrario την σπούδαζαν με επίκεντρο την αρχαιότητά της ανεξαρτήτως εάν ποτέ μέχρι σήμερα εκείνος ο Πολιτισμός δεν ανεπαρήχθη. Και η συνέπεια προς την αυθεντικότητα της ταινίας μας "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης", μας υπαγορεύει να ανασύρουμε από την Βιβλιοθήκη μας έναν από τους πολλούς τόμους που συνθέτουν το πλήρες έργο "Il costume antico e moderno".

     Στον συγκεκριμένο αυτό τόμο (Εuropa III) ο Giulio Ferrario μας εφοδιάζει με πολύτιμες πληροφορίες οι οποίες σπονδυλώνουν την τελευταία σκηνή της ταινίας μας η οποία θα "επιστρέψει" τον θεατή εκεί απ΄ όπου, χρονικώς, η ταινία ξεκινά: στην Αρχαιότητα, αφού τούτο το παραστατικό έργο αποτελεί μια γέφυρα που συνδέει την ακμή του Ελληνισμού με την ακλόνητη πίστη και την μάχη για την αναζωπύρωσή της. Και, βεβαίως, στις σελίδες του δεν ανακαλύπτουμε μόνον στοιχεία και επιχρωματισμένες εικόνες αρχαίων ενδυμασιών, αλλά πολύ περισσότερα.

     Στις σελίδες αυτές βλέπουμε την αναπαράσταση της ελληνικής αρχαιότητος με κάθε λεπτομέρεια ώστε να καθοδηγηθούμε σκηνογραφικώς. 

     Ο χαράκτης αυτού του έργου θα πρέπει να είναι πολύ υπερήφανος για την εργασία του, της οποίας οι λεπτομέρειες είναι αξιοπρόσεκτες.

     Aρκεί δε μια προσεκτική ματιά για να δούμε όχι μόνον στατικές εικόνες αλλά και "κινούμενες" , όπως αυτές των χορευτριών βακχικών χορών, εκστασιαζόμενοι με την αναρρίπιση της πτυχολογίας των φορεμάτων τους.

     Όμως, εκεί που είναι ανεκτίμητη η συνεισφορά αυτού του έργου στην κατανόηση του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού είναι στο πεδίο της μουσικής όπου βεβαίως, την πρώτη θέση κατέχει η αναφορά στα όργανα εκείνης της εποχής.

     Και ασφαλώς, πρώτη η λύρα ως το κυρίαρχο έγχορδο της αρχαιότητος, ίδια η "φωνή" του Απόλλωνος όπως μέλπει στα ιερά χέρια του.

     Aλλά, μουσική χωρίς πνευστά δεν νοείται κι έτσι ο Giulio Ferrario με την βοήθεια του χαράκτη του μας δίνουν την εκδοχή κάποιων αρχαϊκών πνευστών. 

     Τέλος, σ΄ αυτές τις σελίδες μνημονεύονται και τα κρουστά τα οποία συνεπλήρωναν την αρχαϊκήν ορχήστρα ώστε να μπορούμε να απολαύσουμε και την εικόνα ενός ολοκληρωμένου συνόλου της, όπως απεικονίζεται σε αυτό το περιγραφικότατο έργο του ανεκτίμητου Giulio Ferrario.

     

Συνιστώσα ακρογωνιαία του κ α λ ο ύ  η Μουσική, επαληθεύει τον ιδρυτή της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας Πλωτίνον ο οποίος θεωρούσε ότι αυτό, δηλαδή, το "καλόν", "ένα" κατά την τοποθέτησή του, δεν ήταν αντιληπτόν απλώς από τις αισθήσεις αλλά "δια ψυχής ορώμενον" εάν, βεβαίως, ήταν "απολύτως καλόν". Και η Μουσική εάν είναι απολύτως καλή, δεν γίνεται αντιληπτή, απλώς, δια της ακοής αλλά δια της επέκεινα των φυσικών αισθήσεων "αντιλήψεως της ψυχής" την οποία αδυνατεί να προσδιορίσει η επιστημονική ορολογία της φυσιολογίας των όντων. Και το καλόν υφίσταται στην φύση και στην τέχνη, στον χρόνο και στον χώρο, ώστε η Μουσική να είναι «...η εν χρόνω μετά ρυθμού και αρμονίας υψηλή ευαρέσκεια της ψυχής η παρεχομένη δια της μιμήσεως των εν τη φύσει ηδέων και ευφροσύνων φθόγγων.» (Κωνσταντίνου Γ, Ζησίου: «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ» εν Αθήναις, 1910). Κι έτσι, η Μουσική, υποδιαιρείται κατά τον εξωτερικόν, μεν, τρόπον εκφράσεως σε  φ ω ν η τ ι κ ή  (με την βοήθεια της ανθρώπινης φωνής) και σε   ο ρ γ α ν ι κ ή  (με την βοήθεια των μουσικών οργάνων) ενώ, δε, κατά την εσωτερική σύσταση, οι παλαιότεροι την ανέλυαν κατά το "εναρμόνιον" και κατά το "διάτονον" (ή "χρώμα") ή, όπως κατόπιν επεκράτησε, σε "αρμονία" και "μελωδία". 

     Όμως, μιλώντας για "Μ ο υ σ ι κ ή", τι ακριβώς εννοούμε; Tι, ακριβώς, υποδηλώνει η λέξη αυτή και πού μας παραπέμπει;  

O Συνθέτης της μουσικής της ταινίας μας Γεώργιος Κοχλιός

 

Όπως σημειώνει ο Καθηγητής Μουσικής του Ωδείου Αθηνών Κ. Α. Ψάχος στο συνοπτικό σύγγραμμά του «Δύναμις και επενέργεια της Μουσικής» (Αθήναι, τύποις Διονυσίου Ευστρατίου,1905) η λέξη «Μουσική» παράγεται από το ρήμα «μάω» το οποίο σημαίνει «επινοώ κάτι», «αναζητώ κάτι» διανοητικώς (Πλατ. Κρατυλ. σ. 406), ενώ κατά τον Πλούταρχο, η λέξη «Μούσα», στον πληθυντικό, παράγεται εκ του «ομού ούσαι». Για τους Έλληνες η Μούσα ήταν η θεά της υμνωδίας, του άσματος, της ωδής, της ποιητικής, της ορχήσεως και κάθε επιστήμης που εξημερώνει τα ανθρώπινα ήθη. Επίσης, οι Έλληνες τιμούσαν την Μούσα ως θεά που ενέπνεε αοιδούς και μάντεις και υπ΄ αυτό το πνεύμα συναντούμε την λέξη και στον Όμηρο ο οποίος, τόσο στην Ιλιάδα όσο και στην Οδύσσεια, επικαλείται την Μούσα στις πλέον ποιητικές αναλαμπές και στις πιο κρίσιμες στιγμές των έργων του. Ειδικώς στην Οδύσσεια (Ω 60), ο Όμηρος ορίζει ως εννέα τις Μούσες, ήτοι, Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολύμνια, Ουρανία και Καλλιόπη, έφοροι και προστάτιδες τεχνών κι επιστημών. Οι Μούσες, κατά τις παλαιότατες Πελασγικές δοξασίες διεκρίνοντο ως (α) Π ρ ε σ β υ γ ε ν ε ί ς (Θελξινόη, Αοιδή, Αρχή και Μελέτη, κόρες του δευτέρου Διός ή, κατά Μίμνερμο, του Ουρανού), (β) Ν ε ώ τ ε ρ ε ς (κοινώς καλούμενες "εννέα Μούσες", κόρες του τρίτου Διός και της Μνημοσύνης) και (γ) Ν ε ώ τ α τ ε ς (ή "Πιερίδες", κόρες του Πιέρου και της Αντιόπης [Cic. Nat. deor 3.21.]. O Παυσανίας αριθμεί ως αρχικές μεν, μόνον τρεις Μούσες (Μελέτην, Αοιδήν και Μνημήν) κατόπιν, δε, τις εννέα του Πιέρου του Μακεδόνος (IX. 19.2. cier. Nat.).

Επιπλέον, οι Έλληνες της αρχαιότητος απέδιδαν στον όρο "Μουσική" την σύναψη όλων των γνώσεων που εκπροσωπούσαν οι Μούσες και ο Δειπνοσοφιστής Αθηναίος σημειώνει: «Το δε όλον έοικεν η παλαιά των Ελλήνων σοφία τη μουσική μάλλον δεδομένη», με άλλα λόγια, ως Μουσική νοείται ένα συνολικό εύρος γνώσεων που εμείς θα το αποκαλούσαμε "Παιδεία" δοθέντος ότι, για ό,τι σήμερα εμείς εννοούμε με τον όρο "μουσική" τότε εκαλείτο "αρμονική". Κατόπιν, δε, η λέξη "μουσική" εξελίχθηκε σε έναν τεχνικόν όρο που σημαίνει την φωνητικήν ή την οργανική μελωδία η οποία οροθετεί το απαραίτητο στοιχείο κάθε μορφής παιδεύσεως, ιδιαιτέρως δε, της ποιητικής και της ρητορικής.

Επανερχόμενοι όμως, μετά την μακρά μας, όσον και απαραίτητη, παρέκβαση, στον Giulio Ferrario και στον τόμο "Europa III" του έργου του "Il costume antico e moderno", ανακαλύπτουμε και δύο αναδιπλούμενες παρτιτούρες αρχαίας Ελληνικής Μουσικής, όπως ο συγγραφέας τις θέλει. Αυτές τις παρτιτούρες και κατόπιν παρακλήσεώς μας, ο ευγενής Συνθέτης της μουσικής της ταινίας μας τις "μετέφρασε" οργανικώς στα δύο ηχητικά δείγματα που ακολουθούν και τα οποία μας παραπέμπουν στην ιταλικήν "εκδοχή" περί αντιλήψεως της αρχαίας Ελληνικής Μουσικής η οποία, όμως, δεν παύει να έχει την, αξιοπαρατήρητη, σημαντικότητά της διότι, αυτή η "ιταλική εκδοχή" της αρχαίας Ελληνικής Μουσικής σε συνδυασμό με τα "ιταλικά βιώματα" του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη θα εμπνεύσει τον εξαιρετικό Γεώργιο Κοχλιό ώστε να συνθέσει την πλέον αυθεντική μουσική της τελικής σκηνής της ταινίας μας, πάντοτε, ..."αυθεντικότητος ένεκεν"!

«ΟΡΧΗΣΗ»

Έργο με μολύβι "chiaro scuro" του Αριστοτέλους Ηρ. Καλέντζη

από το μανιφέστο τέχνης του: «ΣΕ ΣΕΝΑ» (1983).

Η τελική σκηνή της ταινίας μας, περί της οποίας και το παρόν "σκαρίφημα", δομείται με δύο "δομικά υλικά", την μουσική του Γεωργίου Κοχλιού και την όρχηση γύρω από το κυρίαρχο, εμβληματικό, γλυπτό του Εξηκία Τριβουλίδη το οποίο επισφραγίζει και την ταινία, υπογραμμίζοντας την νομοτέλεια της πραγματώσεως του οράματος του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη με την επανίδρυση της Ελλάδος κάτι που θα τεκμηριωθεί με εμβόλιμες σκηνές από την σημερινή ανέγερση του περικαλλέστατου Διοπανείου Ναός στην Αρκαδία, τα θυρανοίξια του οποίου οι "Έλληνες Κένταυροι" θα συνεορτάσουμε, αποδίδοντας τα δέοντα στους δύο Θεούς με τοξεύσεις των αρχαίων Ελληνικών Τόξων τα οποία, κατόπιν μακροχρόνιας αρχαιολογικής μελέτης, κατάφερε να ανακατασκευάσει ο Συνασκούμενός μας Περικλής Τελειορίδης!

Ο Έλληνας Στρατιώτης Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης, ως πολεμιστής και λόγιος, μας διδάσκει ότι χωρίς πνεύμα ο πόλεμος ευτελίζεται σε βαρβαρότητα και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" συντάσσεται μ' εκείνο τον λαμπρό Στρατιώτη, συνδυάζοντας την άσκηση στα όπλα με την διακονία των Μουσών καλλιεργώντας την Παιδεία των μαθητών μας. Γι αυτό και η ταινία μας δεν περιορίζεται στην ανάδειξη του πολεμικού κλέους του βιογραφουμένου της αλλά, κυρίως, στην Παιδεία του ως ανθρώπου και πολεμιστή. Έτσι, μια συστηματική εργασία μελέτης και ανασυστάσεως της πνευματικής του υποστάσεως επιχειρείται στα αφανή, πλην εργωδέστατα, "παρασκήνια" της παραγωγής αυτής της ταινίας, όπως αρμόζει σε ένα τόσο σοβαρό εγχείρημα. Και, πιστεύουμε, ότι το αποτέλεσμα θα δικαιώσει τις προσπάθειές μας!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ

 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ

     Η Παραγωγή της ιστορικής ταινίας μεγάλου μήκους "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ" έχει την χαρά να καλέσει τους εμπλεκομένους σ' αυτήν, τα Μέλη των "Ελλήνων Κενταύρων", αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο, στο πρώτο γύρισμα που θα γίνει στο κέντρο των Αθηνών, την προσεχή Τετάρτη 15η Ιανουαρίου 2025 και ώρα 23:00 νυκτερινή.

     Για περισσότερες πληροφορίες: 6977764737 

ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΑΣ

     Αν και έχει γίνει επισταμένως όλη η απαραίτητη ιστορική έρευνα για την συγγραφή του σεναρίου της ταινίας μεγάλου μήκους "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ" που προετοιμάζουμε για να εορτάσουμε τα 20 χρόνια συνεχούς λειτουργίας των "Ελλήνων Κενταύρων", αν και το σενάριο έχει ήδη ολοκληρωθεί και βρισκόμαστε προ της ενάρξεως των "γυρισμάτων", εμείς συνεχίζουμε να εμπλουτίζουμε το περιεχόμενό της με πλάνα ιστορικής ακριβείας τα οποία εμπνέονται από ένα repérage το οποίο εξελίσσεται και θα εξελίσσεται μέχρι και το τελικό ...montage! 

     Τούτο σημαίνει ότι γι' αυτή την ταινία θα συνεχίζεται μέχρι και το montage η αναζήτηση φυσικών σημείων που θα υποστηρίζουν συναρπαστικήν "εικονοληψία" με ιστορικό, πάντοτε, περιεχόμενο για την ανάδειξη σκηνών που θα διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή.

     Βεβαίως, υπεράνω των φυσικών σημείων θα στέκεται η παραστατικότητα της εποχής και της αληθείας των διαδραματιζομένων κατόπιν προσεκτικής έρευνας των παραμέτρων της κάθε σκηνής.

     Με λίγα λόγια, μπορούμε να μιλήσουμε για μια πρωτοτυπία "γυρισμάτων" που διαμορφώνουν το παράδοξο της συνεχείας τους, σχεδόν, μέχρι και μετά την ...ολοκλήρωση της ταινίας!

     Άλλωστε, οι Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως και ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης παραμένουν ανεξάντλητες Αξίες για τον Ελληνισμό και ολόκληρη την Ευρώπη!