Ο H. KNAPPERTSBUSH ΔΙΕΥΘΥΝΕΙ R. WAGNER
ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΤΑ ΡΟΠΑΛΑ "ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΝ" ΠΟΛΙΤΕΣ!
Η 24η Ιουλίου, ως αποφράς ημέρα για την Πατρίδα μας, θα δικαιολογούσε περισσότερο έναν νιτσεϊκό τίτλο όπως "Η Γένεση της Τραγωδίας" αφού στις 24 Ιουλίου 1974 η κατάρα της "μεταπολίτευσης" εμίανε την χώρα οδηγώντας την στο σημερινό της κατάντημα με δράστες Καραμανλήδες, Παπανδρέου και λοιπούς Τσοχατζοπουλαίους "εισηγητές" της εθνικής χρεωκοπίας και του πλέον εγκληματικού αστυνομικού κράτους, μέσα από την δημοκρατικότατη και αντιφασιστικότατη "ρητορική" τους!
Κι όμως, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" καταφέραμε μια τέτοιαν αποφράδα ημέρα να την μετατρέψουμε σε ορόσημο θετικής δημιουργίας και μολπής στη Φύση και στην χαρά της Ιππικής! Άλλωστε, μάθαμε πια πολύ καλά πως να καταφέρνουμε να παραμένουμε όρθιοι και δυνατοί μέσα στον περιρρέοντα "χαμό" και να μην επιτρέπουμε στο τέρας που λέγεται "σύστημα" να μας αγγίζει!
Χθες λοιπόν, 24η Ιουλίου 2012, το Ιππευτήριό μας έδειχνε το ίδιο ήρεμο και σιωπηλό... Όμως, αν και αμείωτα εργώδες, αν πρόσεχε κανείς περισσότερο τον Αρπάλυκο και τη Στέλλα να εκπαιδεύουν τους αρχάριους μαθητές του δεν μπορούσε παρά να ακούσει, σ΄ αυτό το Ιππευτήριο, υπέροχες μουσικές που, αν πρόσεχε λίγο περισσότερο, θα παρατηρούσε ότι στο "βάθος" τους ο Hans Knappertsbusch διηύθυνε Richard Wagner, με όλη εκείνη την εξαίσια ακρίβεια, δυναμική ροή και ονειροπόληση της εγγραφής του 1928 !
Μπορεί ο Αρπάλυκος και η Στέλλα να είναι δύο νέοι Εκπαιδευτές Ιππασίας της Ομάδος μας αλλά, χθες, η διεξαγωγή των μαθημάτων τους μας παρέπεμψε ισχυρά στο πόντιουμ της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, το 1928 όταν ένας μεγάλος Βαγκνεριστής αρχιμουσικός μας χάριζε αιώνια ακούσματα... Ο Αρπάλυκος "εμύησε" την Σύλβια και "προχώρησε" στο (μόλις!) δεύτερο μάθημά του τον Νάσο. Η Στέλλα "προχώρησε" στο τέταρτο μάθημά του τον Κωνσταντίνο. Τα αποτελέσματα αποτυπωμένα στις φωτογραφίες που ακολουθούν.
Η Σύλβια που βρέθηκε κοντά μας για να εκπαιδευθεί στην Ιππασία, είναι ένα παιδί καλλιεργημένο, επικοινωνιακό, με ένα διαρκές χαμόγελο αλλά, όπως μας εκμυστηρεύτηκε, χωρίς καμία επαφή με την Ιππική και τους Ίππους. Παιδί του γραφείου, παιδί του αστικού περιβάλλοντος αλλά στα πλέον κατάλληλα χέρια για να εκπαιδευθεί στην Ιππική: στα χέρια του Αρπάλυκου που εκπαιδεύουν σα να κρατούν μπαγκέτα, με ιδιαίτερη προσοχή, ακρίβεια, δυναμισμό και ...λυρισμό για τον Ίππο που λατρεύει και τον μαθητή του που σέβεται!
Η Σύλβια ακολούθησε όλη την προβλεπόμενη διαδικασία του εισαγωγικού, "μυητικού", μαθήματος του Προγράμματός μας, ξεκινώντας από τον "Κύκλο προσεγγίσεως του Αρχηγού", αποσπώντας χωρίς ιδιαίτερο κόπο και από την πρώτη επαφή την εμπιστοσύνη του Ίππου της.
Κατόπιν, πάντα με το ίδιο χαμόγελο αλλά και με μία χορευτική διάθεση, μας κατέπληξε με την άμεση και ακριβέστατη εκτέλεση όλων των ασκήσεων του γυμνιππευτικού Προγράμματός μας.
Δε κουράστηκε, ούτε για μια στιγμή, να εκτελεί τις ασκήσεις της συγκεντρωμένη στις δύσκολες ισορροπιστικές απαιτήσεις της Γυμνιππευτικής η οποία αποτελεί τη βάση της Φυσικής Ιππασίας.
Κι αυτός ο "άνθρωπος του γραφείου" φάνηκε τόσο φυσικός που θα μπορούσε να μας κάνει να πάρουμε όρκο ότι δουλεύει σε ...τσίρκο από γεννησιμιού της! To,πραγματικά, εμπνευσμένο μάθημα του Αρπάλυκου βοήθησε τον καλύτερο "εαυτό" της μαθήτριάς του να "καλπάσει" προς τα έξω και να κατακτήσει αμέσως το καλύτερο αποτέλεσμα.
Αλήθεια, γιατί όλα αυτά τα ταλαντούχα παιδιά διατηρούνται μακρυά από την ελλαδική "Ιππασία" η οποία κρατά επτασφράγιστες τις πόρτες των "νενομισμένων Ομίλων" που ανοίγουν μόνον για ολίγους "επωνύμους"; Όμως, ο Αρπάλυκος με την διεξοδική διδασκαλία του φαίνεται ότι βρέθηκε στο χώρο της Ελληνικής Ιππικής ακριβώς γι αυτά τα παιδιά. Έτσι, σ' αυτό το τελευταίο ..."λυρικό" μάθημά του προχώρησε ακόμη περισσότερο την αγαπητή μας Σύλβια η οποία, μετ΄ ου πολύ, βρέθηκε να αναλαμβάνει τις ηνίες και να διευθύνει τον Ίππο της με άψογο κάθισμα και χειρισμούς!
Τέλος, η Σύλβια, κατά την ολοκλήρωση του "παρθενικού" μαθήματός της που διήρκεσε μιάμιση ώρα, έκλεισε τα μάτια της και διηύθυνε με σιγουριά τον Ίππο της περνώντας για πρώτη φορά και το πρώτο εμπόδιό της! Ναι, αυτή που δεν είχε καμία προηγούμενη επαφή με την Ιππασία, χάρη στην αρμονική διδασκαλία του Αρπάλυκου!
Θα ήταν φυσικό να ισχυρισθεί κανείς ότι στην γρήγορη και ολοκληρωτική επιτυχία του μαθήματος προς την Σύλβια συνέτεινε ο σωματότυπός της... Όχι! Αμέσως μετά την Σύλβια, ο Αρπάλυκος ανέλαβε τον Νάσο μας προκειμένου να αναπτύξει την κιναισθησία του με διάφορα τεχνάσματα που βοηθούν κατά περίπτωση...
Στην αρχή του μαθήματος, ο Νάσος έτρεξε πλάι στον Ίππο του, ένοιωσε τον βηματισμό του κι "έδεσε" την επικοινωνία του μ' αυτόν.
Κατόπιν, ζητήθηκε από τον Νάσο να μας διαβάσει δυνατά τις σελίδες ενός περιοδικού, διευθύνοντας σταθερά τον Ίππο του, ώσπου, τέλος, πέρασε κι αυτός το εμπόδιό του με την ίδιαν άνεση με την οποία, λίγο πριν, βάδιζε και διάβαζε αμέριμνος.
Αλλά η μουσική εμπειρία των μαθημάτων μας της 24ης Ιουλίου, όπως προαναφέρεται, ήταν ..."συμφωνική"! Μαζύ με τον Αρπάλυκο και η Στέλλα έδωσε κι αυτή ένα υψηλό δείγμα αποτελεσματικής "μπαγκέτας" κατά την ιππική της διδασκαλία προς τον Κωνσταντίνο!
Η Στέλλα, με έναν χαρακτήρα ιδιότυπα απαιτητικό, μεθοδικό, αλλά και αλτρουιστικό, "ξανάστειλε" τον Κωνσταντίνο στο τέλος του μαθήματος με κλειστά μάτια στο εμπόδιο, το οποίο και πέρασε με άκρίβεια και με άνεση! Η παρορμητική Στέλλα, θα μπορούσαμε να πούμε, είναι το φυσικό συμπλήρωμα του "εγκεφαλικού" Αρπάλυκου, κάτι σαν τα μπάσα και πρίμα μιας ορχήστρας δίνοντάς μας και οι δύο ένα εναρμονισμένο εκπαιδευτικό αποτέλεσμα.
Ίσως φανεί υπερβολικό σε κάποιους αναγνώστες μας αλλά, αυτή την 24η Ιουλίου στο Ιππευτήριό μας, οι βηματισμοί των αγαπημένων μας τετραπόδων ακούγονταν ανάμεικτοι με την "Είσοδο των Ξένων" από τον "Tannhäuser" ή με την εισαγωγή στον "Ιπτάμενο Ολλανδό" του Richard Wagner σίγουρα, πάντως, με έναν Hans Knappertsbush στο πόντιουμ!
