Η ΛΑΘΟΣ ΣΥΡΑΓΩΓΗΣΗ

 Η ΛΑΘΟΣ ΣΥΡΑΓΩΓΗΣΗ

     Ο γνώστης της Ιππικής και δη της Ιππασίας, έχει πάντα κατά νου ότι η σωστή κίνηση του Ίππου χαρακτηρίζεται από  ρ υ θ μ ό, είτε αυτή η κίνηση είναι σε βάδην, είτε σε τροχάδην, είτε σε καλπασμό (βραχύ ή εκτενή).  Κάθε βηματισμός, για να παρέχει ευστάθεια στον Ίππο θα πρέπει να είναι ομαλώς χρονισμένος και, ανεξαρτήτως ταχύτητος, θα πρέπει να ακολουθεί την αρμονία του "tempo" του. Όλοι οι βηματισμοί του Ίππου θα πρέπει να διακρίνονται από την αρμονία και την σταθερότητα ρυθμού, χωρίς απότομες εξάρσεις ή υφέσεις, χωρίς διακυμάνσεις που επιφέρουν διαταραχή της ισορροπίας του ζώου. Και ποτέ δεν ξεχνάμε ότι η Ιππασία είναι "μουσική" με όλους τους κανόνες αρμονίας του αποτελέσματός της.

     Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι εκπαιδεύοντας έναν Ίππο ώστε να επιχειρεί σωστά όλους τους βηματισμούς του (συραγώγηση) θα πρέπει να σεβόμαστε το πλαίσιο και τους κανόνες κάθε βηματισμού ξεκινώντας από το βάδην, ακολούθως στο τροχάδην και καταλήγοντας στον καλπασμό. Αυτή είναι η υποχρεωτική κλιμάκωση στην συραγώγηση η οποία επιτάσσει  την επιμονή στην ορθή εκτέλεση καθενός ενός εκάστου των βηματισμών και προς τις δύο κατευθύνσεις, αποκλείοντας την υπερπήδηση κάποιου βηματισμού ή την διαταραχή του ρυθμού τους. 

     Το περιεχόμενο μιας σωστής συραγωγήσεως η οποία δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τον συνολικό χρόνο των 20 λεπτών είναι:  Βάδην εργασίας, τροχασμός, καλπασμός, τροχασμός, βάδην εργασίας και προς τις δύο κατευθύνσεις. Πριν και μετά, οι διαδικασίες της προθερμάνσεως και αποθερμάνσεως είθισται να εκτελούνται σε βάδην, εκτός κυκλοτερούς υπό συνθήκες χαλαρής ρυταγωγήσεως.

     Δυστυχώς, παρατηρούμε, σχεδόν κατά κανόνα, το φαινόμενο κάποιων Εκπαιδευτών να επιχειρούν συραγωγήσεις με τον Ίππο σε υπερένταση αρχίζοντας από τροχασμό ή και καλπασμό, χωρίς προηγουμένως να τον έχουν συραγωγήσει σε βάδην, είτε διότι αποφεύγουν να επιμείνουν στον πρώτο βηματισμό λόγω ολιγωρίας, είτε διότι θεωρούν ότι οι ταχύτεροι βηματισμοί είναι σημαντικότεροι, διαπράττοντας μέγα λάθος!

     Η ομαλή και ωφέλιμη εξάσκηση κάθε εξασκουμένου απαιτεί βαθμιαία και όχι απότομη κόπωση κάτι που είναι και επικίνδυνο για την υγεία του εξασκουμένου. Έτσι και η εξάσκηση του Ίππου στην βάδιση (συραγώγηση) απαιτεί την βαθμιαία έκθεσή του σε φυσική κόπωση, υπαγορεύοντάς μας να ξεκινούμε πάντοτε από το βάδην και προς τις δύο κατευθύνσεις.

     Επειδή ο Ίππος εξερχόμενος της φάτνης του, συχνά, επιδεικνύει ζωηρότητα κι ενθουσιασμό, η άμεση μεταγωγή του από την φάτνη στο κυκλοτερές όπου γίνεται η συραγώγηση τον παρασύρει σε άμεσο τροχασμό ή και καλπασμό, κάτι που θα πρέπει, όμως, να του "θεραπεύσουμε" ώστε η συραγώγηση, υποχρεωτικώς, να ξεκινά από βάδην. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι προτιμότερο, βγάζοντας τον Ίππο από την φάτνη του, να τον ρυταγωγούμε επί κατευθύνσεως άσχετης προς το κυκλοτερές και αφού τον χαλαρώσουμε, κατόπιν να τον εισάγουμε στον χώρο συραγωγήσεως όπου θα ξεκινήσουμε την συραγώγηση σε βάδην. Και, όταν αυτό καταστεί "συνείδηση" για τον Ίππο τότε μπορούμε να τον εισάγουμε απευθείας από την φάτνη στο κυκλοτερές χωρίς πρόβλημα. 

      Άλλοτε, πάλι, εισάγουμε τον Ίππο στο κυκλοτερές ρυταγωγώντας τον και μετά από κάποιο μήκος ρυταγωγήσεως εκτείνουμε βαθμιαία τον συραγωγέα ενώ ο Ίππος συνεχίζει σε βάδην και ξεκινούμε την βάδην συραγώγηση μην επιτρέποντας στον Ίππο να αντιληφθεί την έναρξη της συραγωγικής διαδικασίας.    

     Το χειρότερο είναι ότι κάποιοι νομίζουν ότι συραγώγηση είναι ο τροχασμός και ο καλπασμός, δηλαδή, οι ταχείς βηματισμοί, αγνοώντας την σημαντικότητα του βάδην που είναι και η βάση κινήσεως του Ίππου. Οι συγκεκριμένοι θεωρούν ότι με τον τροχασμό και τον καλπασμό θα κριθεί η ποιότητα του συραγωγικού έργου τους αλλά δεν ξέρουν ότι αυτό κρίνεται πολύ περισσότερο με την επίδειξη ενός αρμονικού βάδην σε βάθος ολοκληρώσεως ενός ιδανικού κύκλου. Βεβαίως, για τους συγκεκριμένους δεν τίθεται ζήτημα διότι δεν πρόκειται περί  Εκπαιδευτών!

     Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον Ίππο να αναπτύξει πρωτοβουλία αποφυγής του βάδην  και να περιφρονήσει τα παραγγέλματα του Εκπαιδευτή ο οποίος θα πρέπει να επιμένει στην ακριβή εκτέλεσή τους από τον εξασκούμενο Ίππο.

101ος

101ος

     Mπορεί να μην ολοκληρώσαμε την εκπαίδευση του προηγουμένου Ίππου που πέρασε από τα χέρια μας, του εκατοστού κατά σειρά στα 20 συνεχή χρόνια της λειτουργίας των "Ελλήνων Κενταύρων" και αυτό για λόγους ανεξαρτήτως της θελήσεώς μας, αλλά ο εκατοστός πρώτος προς εκπαίδευση Ίππος έφτασε σήμερα στα χέρια μας με την σύσταση ότι είναι λίγο "επίμονος" και "τραβάει"! Και ο συγκεκριμένος Ίππος σήμερα θα έπρεπε να ιππευθεί για πρώτη φορά χωρίς στομίδα, εισαγόμενος από την Δυτική Ιππασία στην Φυσικήν Ιππική με όσα αυτή η "μετάπτωση" συνεπάγεται. 

     Με λίγα λόγια, μέσα σε ένα και μόνον μάθημα, ο Ίππος θα έπρεπε να μάθει να λειτουργεί με έναν εντελώς νέο τρόπο ελέγχου ο οποίος, ναι μεν θα τον απήλλασσε από την βασανιστική στομίδα και άλλα μέσα κακοποιητικά που χρησιμοποιούνται στην Δυτική Ιππασία, όμως, η διεύρυνση ελευθερίας που σήμερα θα του παρήχετο θα μπορούσε να προκαλέσει ανεπιθύμητα κενά ασφαλείας της ιππεύσεως τα οποία ο Εκπαιδευτής του εισαγόμενου Ίππου θα έπρεπε να προλάβει. 

     Και, βεβαίως, όχι μόνον τα προλάβαμε, αλλά και απολαύσαμε ακόμη μία ασφαλέστατη και γόνιμη ημερίδα με τον Εκπαιδευτή Μηνά να εισάγεται ακόμη βαθύτερα στα "μυστικά" της εκπαιδεύσεως Νεολέκτου Ίππου με τον ίδιο τον Ίππο να μας εμπιστεύεται από την πρώτη στιγμή και να χαλαρώνει αμέσως κυλιόμενος κατά γης. 

Αρνούμενοι κάθε βασανιστικό μέσο της "Δυτικής Ιππασίας" και χωρίς να παραλείπουμε κανένα μέτρο ασφαλείας για τον Ίππο και τον χειριστή του, μετά από τον απαράβατο Κύκλο Προσεγγίσεως και την προβλεπόμενη εισαγωγική ρυταγώγηση, οδηγήσαμε και αυτό το αξιολάτρευτο τετράποδο στον στίβο του Ιππευτηρίου για την μύησή του στην Φυσικήν Ιππική και στην εργασία άνευ των περιοριστικών βοηθημάτων που μέχρι σήμερα είχε υποχρεωθεί να δέχεται!

     Η επί του στίβου διευθυντική ρυταγώγηση μετέφερε στον Ίππο την πρώτη αίσθηση ελέγχου άνευ στομίδος και ο Μηνάς εξετέλεσε άψογα αυτή την καθοριστική μυητική διαδικασία.

     Ας σημειωθεί ότι ο Εκπαιδευτής Μηνάς διακρίνεται για την ευγένεια των χειρισμών του η οποία, συνοδευόμενη από τον σεβασμό του για κάθε ζωντανό πλάσμα, είναι το μεγάλο του πλεονέκτημα στην επικοινωνία του (και!) με τον Ίππο, κάτι που φάνηκε και σήμερα.

     Η συραγώγηση ήταν αυτό που θα έπρεπε να επακολουθήσει κι επακολούθησε.

     Στην περίπτωση ενός πρωτοείσακτου Ίππου η συραγώγηση μας αποκαλύπτει πολλά και σημαντικά τόσο για τον χαρακτήρα του Ίππου όσο και για την αντίληψή του, την όλη ψυχολογία αλλά και την κινησιολογία του.

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", εκ της ιδρύσεώς της, έδωσε μεγάλη σημασία στην καθόλου εργασία εδάφους και ειδικώς στην συραγώγηση και όποιος παρακολουθεί την εργασία μας θα διαπιστώσει την ιδιαίτερην έμφαση που αποδίδουμε σε αυτή την εκπαιδευτική διαδικασία απαιτώντας ειδικώς από τους Εκπαιδευτές μας να την κατέχουν σε βάθος.

     Σήμερα, ο εκπαιδευόμενος Ίππος μας, συραγωγούμενος, έδειξε δυνατότητες κι αδυναμίες επιτρέποντάς μας να τις αξιολογήσουμε και να προγραμματίσουμε βελτιώσεις όπου αυτές κρίνονται απαραίτητες.

     Ακολούθησαν ασκήσεις εργασιακής συζεύξεως και αλληλαποδοχής Ίππου και Ιππέως, μια ενότητα συνεργασίας εδάφους πριν από κάθε "πρώτη" ίππευση, με συντονισμό όχι μόνον επίπεδης κινήσεως αλλά και παράλληλης υπερπηδήσεως εμποδίου.

Με εξαιρετική ρυταγωγικήν αντίληψη ο Μηνάς, βοήθησε τον Ίππο να εκτελέσει αρμονικότατα την άσκηση με εξαιρετικό υπερπηδητικό συντονισμό και άνεση κινήσεων και, για άλλη μια φορά ο Μηνάς απέδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει έναν εκπαιδευόμενο Ίππο να εννοήσει το πλαίσιο μιας ασκήσεως σε πολύ σύντομο χρόνο. Κι εδώ ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της σημερινής ημερίδος με την εργασία εδάφους, επίπεδη και εισαγωγικήν υπερπηδητική υπεράνω διαγώνιας βαλβίδος.

Και, επί τέλους, ήρθε η ώρα της εφιππεύσεως του Μηνά ο οποίος, όπως προβλέπεται στην Σχολή μας, εφίππευσε δι εφάλσεως, όπως ακριβώς επιτάσσει η στρατιωτική εφίππευση.

Με χειριστή του, πλέον, τον έφιππο Μηνά ο Ίππος τέθηκε σε άσκηση κυκλικής διευθυντικής συραγωγήσεως κατά την οποία ο από εδάφους συραγωγών ήλεγχε την ασφάλεια ενώ ο Μηνάς διηύθυνε επί του κυκλικού ίχνους. Και πάλιν αξιοπρόσεκτο το πολύ καλό "κάθισμα" του Μηνάκαι οι ακριβείς διευθυντικοί χειρισμοί του.

Ακολούθησε η αποενοχοποίηση των ηνιών με την άφεσή τους από τον Μηνά ο οποίος διετήρησε το πολύ καλό "κάθισμά" του και την όλην άνεση της ιππεύσεώς του.

Εν συνεχεία ο Ίππος, με έφιππο διευθύνοντας τον Μηνά και πάντοτε υπό τον έλεγχο του από εδάφους συραγωγούντος, τέθηκε σε άσκηση εκτελέσεως πολύ κλειστού ίχνους "8" ανάμεσα σε δύο κορίνες εγγύτατα τοποθετημένες.

Μετ' ου πολύ ο Μηνάς, ενστικτωδώς, τοποθέτησε τον "ώμο εντός" ξεκινώντας την ωραία "περιπέτεια" της Ιππικής Δεξιοτεχνίας με τον συγκεκριμένο Νεόλεκτον Ίππο! Πάντοτε έτσι ξεκινάμε τα ωραία της ζωής χωρίς καν να το καταλάβουμε! Και τώρα, ο Μηνάς χωρίς και πάλι να το καταλάβει, ίππευε χωρίς την ασφάλεια του από εδάφους συραγωγούντος, ελεύθερος και αφοσιωμένος στην διεύθυνση του Ίππου του, πάντοτε επί κλειστού ίχνους "8".

Στο δικό μας εκπαιδευτικό πρόγραμμα όλα επιτυγχάνονται μέσα από μία αλληλουχία αρμονικών διαδοχών, ήρεμα και αθόρυβα, χωρίς καμία απρόβλεπτη κι αιφνιδιαστική ..."παρεμβολή". Και σήμερα, όταν πια ο Μηνάς αποκαμωμένος αφίππευσε κι οδήγησε τον Ίππο του στη φάτνη, έδειξε για άλλη μια φορά ότι ο κατά φύση Άνθρωπος όχι μόνον μπορεί να εναρμονισθεί με τα φυσικά πλάσματα συνεργαζόμενος δημιουργικότατα με αυτά, αλλά και να διατηρήσει την ψυχική του υγεία μέσα σε έναν άρρωστο και αυτοκαταστροφικό κόσμο.

Ο Πλάτων και ο Ξενοφών (ποιος πρώτος, ποιος δεύτερος, δεν έχει σημασία...) μας έδωσαν την ανθρώπινη εκδοχή του "Συμποσίου" στην οποία εντοπίζουμε πτυχές που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ακόμη κι ακατανόητες έως και ενοχλητικές! Όμως στο Ιππευτήριο τα δικά μας ...ιππικά "Συμπόσια" είναι μόνον κατανοητά και ευχάριστα, χωρίς τίποτε το "δύσπεπτο", αντιθέτως δε, γεμάτα υπέροχες εμπειρίες με πρωταγωνιστή ένα πλάσμα ιδιαίτερης αξίας. Και το σημερινό μας "Συμπόσιο" με τον ...Ερμή, τον νέο σχολικό Ίππο μας, δείχνει ότι θα αποτελέσει την απαρχή μιας νέας εκπαιδευτικής δραστηριότητος που θα χαρούμε ακόμη περισσότερο απ΄ όσο όλες τις προηγούμενες μπαίνοντας στον 21ο χρόνο λειτουργίας της Σχολής μας ενώ το επίπεδο στο οποίο προσδοκούμε να φθάσει η εκπαίδευση αυτού του Ίππου υπερβαίνει κάθε προσδοκία. Σημειωτέον δε, ότι η ανάληψη της εκπαιδεύσεως του Ερμή γίνεται σε ιδιαιτέρως βεβαρημένες "ημέρες" με τα Στελέχη της Σχολής ήδη υπερφορτωμένα από καθήκοντα και ευθύνες λόγω των εν εξελίξει εργασιών της ταινίας μεγάλου μήκους που προετοιμάζουμε. Όμως, η ζωή γίνεται ακόμη πιο όμορφη, υπό το βάρος ευθυνών, όπως ισχύει για εμάς τους Έλληνες.

ΚΑΙ ΤΟ ΤΥΡΑΚΙ ΕΦΕΡΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ!

 ΚΑΙ ΤΟ ΤΥΡΑΚΙ ΕΦΕΡΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ!

     Μπορεί, χθες το ..."τυράκι" να επέδρασε, αλλά σήμερα θα έπρεπε να φέρει αποτέλεσμα και το ...έφερε και με  το παραπάνω!

     Πολύ χαμηλή θερμοκρασία και σήμερα με τα χέρια παγωμένα, με υετό κατά περιόδους που "αποτέλειωνε" ό,τι απέμενε σε ένα ανεμοδαρμένο, ανοικτό, Ιππευτήριο, αλλά η μεθοδική εκπαίδευση δεν παρουσίασε ούτε "ρωγμή" συνεχείας και ο εκπαιδευόμενος απέδωσε γενναιότατα το αναμενόμενο!

     Όχι, εμείς δεν ζεσταίνουμε εν στάσει τον "κινητήρα", αλλά τον προθερμαίνουμε εν κινήσει! Έτσι, χωρίσαμε την ημερίδα στο εισαγωγικό και στο κυρίως σκέλος κι αρχίσαμε με το πρώτο που ήταν η εκτέλεση αρμονικών όσο κι ελεγχόμενων τροχασμών με τον Ίππο και τον εκπαιδευόμενο σε ένα πλαίσιο διαλειμματικής εκπαιδεύσεως όπως το δίδαξε ο αείμνηστος Δάσκαλός μας, καθηγητής Ιππιατρός, Θεόδωρος Αντίκας, ώστε να αποφύγουμε την όποιαν εφίδρωση του Ίππου η οποία, υπό τις κρατούσες καιρικές συνθήκες θα ήταν πιθανός πρόξενος κρυολογήματος του Ίππου μας. Όσο για τον εκπαιδευόμενο ούτε λόγος, διότι αυτός είχε πάρει τα μέτρα του...

     Με παγωμένα χέρια η διεύθυνση του Ίππου, το κράτημα των ηνιών, ήταν μια δοκιμασία, ωστόσο ο εκπαιδευόμενός μας Κωνσταντίνος τα κατάφερε ...ηρωικότατα! Έχει αποδειχθεί ότι ένα μάθημα υπό αντίξοες, χειμερινές, συνθήκες αξίζει για πολλά και σήμερα το επαληθεύσαμε. Και όταν οι τροχασμοί άγγιξαν και σταθεροποιήθηκαν στο επιθυμητό αρμονικό αποτέλεσμα, ο Εκπαιδευτής προχώρησε στο δεύτερο και σημαντικότατο σκέλος της ημερίδος που δεν ήταν άλλο από την εισαγωγή του Κωνσταντίνου στην ρυταγώγηση με έναν Ίππο ο οποίος έχει την κίνηση προς τα αριστερά ως την δύσκολη πλευρά του.

     Σε μια τέτοια περίπτωση το πρώτο που έχει να θεραπεύσει ο Εκπαιδευτής είναι το δέος που προξενεί το μέγεθος και η δύναμη κινήσεως του Ίππου στην, φυσιολογική, ανθρώπινη φοβικότητα του εκπαιδευομένου. Και αυτό το έλαβε υπ΄ όψη του ο Εκπαιδευτής έχοντας αρχίσει να το "επεξεργάζεται" και να το θεραπεύει στον εκπαιδευόμενο από την προηγουμένη, αφού, όλα στην Σχολή μας γίνονται προσχεδιασμένα και όχι με περιστασιακούς αυτοσχεδιασμούς! Έτσι ξεκίνησε, ενώπιον του εκπαιδευομένου την επίδειξη της συραγωγήσεως του Ίππου προς την καλή του, δεξιά, πλευρά.

     Όταν ο Ίππος εδραίωσε τους βηματισμούς του, ο Εκπαιδευτής ξεκίνησε την συραγώγηση και προς την δύσκολη κατεύθυνση του Ίππου, την αριστερή. Κι όλα τούτα ενώ, εμφανώς, ο εκπαιδευόμενος έδειχνε ζωηρό ενδιαφέρον να αναλάβει την συνέχεια της συραγωγήσεως την οποίαν, ήδη από την προηγουμένη έδειχνε να θέλει να απολαύσει. Και, βεβαίως, ο Εκπαιδευτής παρέδωσε τον συραγωγέα στον Κωνσταντίνο, βέβαιος για την συνέχεια.

     Ο Κωνσταντίνος ξεκίνησε προς την εύκολη κατεύθυνση (δεξιά) την συραγώγησή του δείχνοντας ότι είχε αφομοιώσει πλήρως τους σωστούς χειρισμούς κατόπιν των όσων προηγήθησαν.

     Κατόπιν, με αξιοπρόσεκτην ευκολία, ο Κωνσταντίνος έστρεψε προς την δύσκολη κατεύθυνση (αριστερή) τον Ίππο και αρμονικότατα ξεκίνησε να τον ρυταγωγεί και προς αυτήν χωρίς ο Ίππος να φέρει καμιάν αντίρρηση. 

     Η Ιππική αποκαλύπτει, κυρίως, την πνευματική συγκρότηση του ενασχολουμένου με αυτήν και, εν προκειμένω, ο Κωνσταντίνος, δικαίωσε τις πανεπιστημιακές του σπουδές ως αποφοίτου Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας με μεταπτυχιακό στην Πολιτική Θεωρία και Φιλοσοφία (Πολιτικό Νομικής) με ειδικότητα στις πρωτόγονες φυλές! Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Ιππική; Tι σχέση έχουν όλα αυτά με την συραγώγηση; Xα! Κοινός παρονομαστής όλων, είναι η πνευματική συγκρότηση και όταν ο άνθρωπος την διαθέτει την δείχνει το ίδιο στο πανεπιστημιακό έδρανο και στον στίβο του Ιππευτηρίου! Κι όποιος δεν την διαθέτει, περιορίζεται να λοιδορεί ό,τι δεν καταλαβαίνει, γενόμενος περίγελος αυτού του καταλυτικού μειονεκτήματός του. 

     Ακόμη μία γόνιμη ημερίδα ολοκληρώθηκε με τον Ίππο ξεκούραστο και κατάστεγνο και θριαμβευτή τον εκπαιδευόμενο, ενώ "δεδιδαγμένος" εξήλθε και ο αρχαριότερος των μαθητών, Εκπαιδευτής! Όπως, δηλαδή, πρέπει να καταλήγει κάθε εκπαιδευτική ημερίδα σε μια Σχολή κηδόμενη της ασφαλείας και προόδου των μελών της.

ΚΑΙ ΜΕ ΤΥΡΑΚΙ ΣΤΗ ΦΑΚΑ...

 ΚΑΙ ΜΕ ΤΥΡΑΚΙ ΣΤΗ ΦΑΚΑ...

     Και σήμερα ο καιρός πολύ ψυχρός με έντονο υετό που διαπερνούσε κόκκαλα, όμως η "αγία τριάς" δεν ορρωδεί προ καιρικών φαινομένων και ο αγαπημένος μας Βορειοελλαδίτης, όσο λάθος εποχή κι αν διάλεξε για να μας δώσει την χαρά της παρουσίας του, είχε όλη την διάθεση να ασκηθεί στο ανοιχτό μας Ιππευτήριο που το δέρνουν όλοι οι άνεμοι κι όλες οι καταιγίδες!

     Η ύλη της σημερινής ημερίδος περιελάμβανε για τον Κωνσταντίνο βελτίωση τοξευτικής τεχνικής, διεύθυνση Ίππου δια μιας χειρός και Έφιππη Τοξοβολία (μα πολύ, όμως!). Επιπλέον αυτών, πάντως, περιελάμβανε κι ένα ...δέλεαρ, κάτι σαν το τυράκι στη φάκα. Αυτό το τελευταίο θα το δούμε διότι ήταν μόνον η αρχή, αφού προετοιμάσθηκε ως "πρόλογος" εκείνου που θα ακολουθούσε την επομένη...

     Εισερχόμενοι στον ...ανεμοδαρμένο στίβο χρησιμοποιήσαμε ως μέσον ...θερμάνσεώς μας την εν κινήσει Τοξοβολία ώστε, εκτός της βελτιώσεως της σωματικής μας θερμοκρασίας να βελτιώσει ο εκπαιδευόμενος την τοξευτική τεχνική του και, κυρίως, να συνδεθεί με την "τυφλή" εγκαθίδρυση βέλους στην χορδή ώστε, κατόπιν, να διευκολυνθεί στην Έφιππη Τοξοβολία.

     Η κινητική Τοξοβολία, όπως και ο κινητικός διαλογισμός, πάντοτε ευνοεί την αυτοσυγκέντρωση την οποίαν δεν έχει ανάγκη μόνον ο εκπαιδευόμενος αλλά, πρωτίστως, ο Εκπαιδευτής, όπως και ο σχολικός Ίππος για τον οποίον προβλέπεται άλλη προσέγγιση.

     Κατά την εκτέλεση των ασκήσεων Έφιππης Τοξοβολίας ο Κωνσταντίνος επέδειξε πλήρη πειθαρχία εκτελέσεως οδηγιών και κατάφερε να πραγματοποιήσει πολύ περισσότερες των προσδοκώμενων, εν κινήσει, εφίππων τοξεύσεων.

     Αν και προς αποφυγή πανικού στόχου δεν χρησιμοποιήθηκε επί τούτου στόχος, ο Κωνσταντίνος κατάφερε να επιτύχει συγκέντρωση βελών σε επίγειο στόχο που χαράχθηκε στο έδαφος του Ιππευτηρίου επιδεικνύοντας καλή στοχαστικήν αντίληψη και πλήρη έλεγχο χειρισμών.

     Γενικώς, επί μισή περίπου ώρα ο εκπαιδευόμενος τόξευε έφιππος και εν κινήσει, ενώ είχε διάθεση να συνεχίσει και μόνον λόγοι αποφυγής υπερκοπώσεώς του και, ενδεχομένως, μυοσκελετικού τραυματισμού του ανάγκασαν την διακοπή της τοξευτικής ροής του.

     Και να που ήρθε και το ...τυράκι στη φάκα όταν ο Εκπαιδευτής ξεκίνησε, επιδεικτικώς αδιάφορα, να συραγωγεί τον σχολικόν Ίππο ο οποίος, στην προκειμένη περίπτωση εξέρχεται ομαλώς προς τα δεξιά, αλλά αρνείται να εξέλθει προς τα αριστερά.

     Η συραγώγηση του Ίππου είναι μία βασική εκπαιδευτική διαδικασία η οποία δίνει την αίσθηση του ζώντος πλάσματος στα χέρια του Ανθρώπου-χειριστή του και με τον συραγωγέα (ιμάντα) στον ρόλο του "ομφαλίου λώρου", διασυνδέει Ίππο και Άνθρωπο ακεραιώνοντας την σχέση τους.

     Έτσι, σήμερα, ο Εκπαιδευτής θέλησε να ερεθίσει το ενδιαφέρον του εκπαιδευομένου του γι' αυτή την ζωτική διαδικασία, αρχίζοντας την συραγώγηση του σχολικού Ίππου μας προς την "καλή" του διεύθυνση (δεξιά) ενώπιον του εκπαιδευομένου. 

     Με τους κατάλληλους χειρισμούς, την υπομονή και την "γλώσσα του σώματος" του συραγωγούντος, ο Ίππος εξήλθε σε συραγώγηση και προς τα αριστερά, πάντοτε ενώπιον του εκπαιδευομένου στον οποίον, όμως, ο Εκπαιδευτής δεν έδωσε την ευκαιρία της συραγωγήσεως, αλλά διέκοψε το μάθημα ανανεώνοντας την συνέχεια για την επομένη.

     Ναι, κρίνεται ωφελιμότερο για κάποιον που πρόκειται να εκπαιδευθεί στην συραγώγηση να εξοικειωθεί αρκετά με την κίνηση του συραγωγούμενου Ίππου πριν τον αναλάβει εις χείρας ώστε να υποψιασθεί επαρκώς για τους κανόνες που διέπουν την συραγώγηση και τις εντάσεις του Ίππου που θα αντιμετωπίσει ώστε να αποφευχθεί κάθε αιφνιδιασμός του από μία πιθανή διαφυγή του Ίππου εκ του ελέγχου του συραγωγούντος. Και σήμερα ήταν, απλώς, η εισαγωγή σ΄ αυτό το κρίσιμο "κεφάλαιο" της ιππικής εκπαιδεύσεως. 

     Καθόλου ευχαριστημένος ο εκπαιδευόμενος που δεν του δόθηκε η δυνατότητα να συραγωγήσει τον Ίππο, αλλά δεν έβγαλε μιλιά! Το τυράκι "δούλεψε" και ...ες αύριον τα σπουδαία!      

     Το ίδιο βράδυ αλλάξαμε "σκηνικό" παρακολουθώντας μιαν ενδιαφέρουσα διάλεξη περί του Ιαμβλίχου νιώθοντας, περισσότερο, να "βαδίζουμε" σε μια νοητή γέφυρα μεταξύ Πλάτωνος και Πρόκλου, βεβαίως, ...εκτός Ιππευτηρίου!