Ο ΕΥΘΕΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΟΡΜΟΥ ΤΟΥ ΙΠΠΕΩΣ

 Ο ΕΥΘΕΙΑΣΜΟΣ 

ΤΟΥ ΚΟΡΜΟΥ ΤΟΥ ΙΠΠΕΩΣ

     Ο ευθυτενής κορμός του Ιππέως είναι το "κλειδί" της καλής ισορροπίας, το "θεμέλιο" της αρμονικής παρακολουθήσεως της κινήσεως του Ίππου δίκην "εκκρεμούς", δηλαδή, η ίδια η ασφάλεια της Ιππασίας! Και, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την βασική άσκηση που ενισχύει τον κορμό, ανεξαρτήτως διαμαρτιών διαπλάσεώς του, στο να αποκτήσει ευθειασμό απαραίτητο στην ασφαλή ίππευση!

      Αρχίζοντας από το βάδην, προχωρώντας σε τροχάδην και καταλήγοντας στον καλπασμό (βλ. φωτογραφία), πάντοτε με ανεπίσακτο και ανενστόμιστο Ίππο, ο εκπαιδευόμενος καλείται να ιππεύει με τα χέρια αποδεσμευμένα από κάθε στήριξη (σε ηνίες, περιλαίμιο  ή οπουδήποτε αλλού) κάτι που χωρίς ο ίδιος να το αντιλαμβάνεται, κάτι "αυτοματικό", τον παρασύρει στην ανακάλυψη της "ατραπού του εκκρεμούς" του κορμού και, δι αυτής, στην επίτευξη σταθερότερης ισορροπίας.

     Το ανεπίσακτον ευνοεί την βαθύτερην "αντίληψη" της κινήσεως του Ίππου λόγω της αμεσότερης επαφής της έδρας του Ιππέως με την ράχη του Ίππου και, σε συνδυασμό με την υπερύψωση των χειρών που είναι ελεύθερες κάθε στηρίξεως, ο κορμός βρίσκει από μόνος του τον ρόλο του εκκρεμούς, ενεργοποιώντας την προσδοκώμενη "παρακολούθηση" της κινήσεως της λεκάνης που είναι απαραίτητη στο σωστό "κάθισμα" κατά την διάρκεια της κινήσεως του Ίππου.

     Όχι, δεν είναι το "προστατευτικό καπέλλο" η πανάκεια της ασφαλείας της ιππεύσεως όπως εσφαλμένα νομίζεται, υπάρχουν πολύ σημαντικότερες παράμετροι που δεν πρέπει να αγνοούνται και δυστυχώς ...αγνοούνται! 

ΑΠΟ ΤΟ "ΠΛΑΤΩΝΙΚΟ ΘΕΩΡΕΙΟ" ΜΑΣ

 ΑΠΟ ΤΟ "ΠΛΑΤΩΝΙΚΟ ΘΕΩΡΕΙΟ" ΜΑΣ 

     Είναι τεράστια η διαφορά να δημιουργείς Πολιτισμό σε μία χώρα όπου ο Πολιτισμός αποτελεί αναγνωρίσιμη συνιστώσα και σε μία άλλη όπου ο "πολιτισμός" εκλαμβάνεται μόνον ως ...κομματικός εν μέσω μιας απολίτιστης κοινωνίας! Είναι εντελώς διαφορετικό το να αναδεικνύεις Παραδόσεις σε μία χώρα όπως η Ουγγαρία η οποία τιμά εκπολιτιστές και σε μία χώρα(?) όπως η Ελλάδα(?) η οποία πισω-σπρώχνει "εκκοματιστές"! Κι εδώ έγκειται η διαφορά συλλογικής αποδοχής ενός έργου όπως η Έφιππη Τοξοβολία και οι έφιππες  πολεμικές τέχνες στην Ουγγαρία και στην Ελλάδα(?).

     Αυτά σκεφτόμουν όταν προ ημερών μία καλοπροαίρετη κυρία, στέλεχος μεγάλου πολιτιστικού Ιδρύματος προέτεινε την ανάδειξη του έργου των "Ελλήνων Κενταύρων" ενώ ο φίλτατος Περικλής Τελειορίδης μας διετύπωσε μιαν εξαιρετική πρόταση η οποία συνέπεσε και με την πρόταση της ευγενούς κυρίας...

     Όμως, μιλάμε για ένα εβραϊκό προτεκτοράτο που δεν προάγει Πολιτισμό αλλά "woke ατζέντα" καθ' υπόδειξη εκείνων που το εκμεταλλεύονται από πολλών χρόνων και εκ της ..."αφανείας" των εγκληματικών συμφερόντων τους. Για ένα προτεκτοράτο που διοικείται ώστε το ανθρώπινο περιεχόμενό του να παραμένει απαίδευτο και σε διαρκή σκοτία ώστε να είναι ευχείριστο, ένα προτεκτοράτο στο οποίο η αστεία "Ακαδημία" του, η οποία απέφυγε να ανακηρύξει ως Ακαδημαϊκό τον κορυφαίο Έλληνα Φιλόλογο της Ελλάδος Ιωάννη Συκουτρή, ανέδειξε ως "ακαδημαϊκούς" την αγράμματη κομμουνίστρια Έλενα Τσαουσέσκου την οποία εκτέλεσε ως κακούργα ο Ρουμανικός λαός και την αγράμματη κομμουνίστρια Λουντμίλα Ζίβκοβα η οποία πέθανε, ολόγυμνη, από κατάχρηση ναρκωτικών. Και, ευτυχώς που η σημερινή φαιδρή "Ακαδημία" απέφυγε την περαιτέρω γελοιοποίηση με την ανάδειξη και του ...Κώστα Ταχτσή ως ..."ακαδημαϊκού", όπως προετοιμάζονταν! 

     Τι χρείαν λόγου έχουμε, άλλωστε, όταν στο σημερινό προτεκτοράτο των γραικύλων η Ευρωπαϊκή Κομισιόν στέλνει αλλεπάλληλες εγκυκλίους προειδοποιώντας ότι οι κάτοικοί του βρίσκονται στον "πάτο" ως οι πλέον ανεκπαίδευτοι Ευρωπαίοι! Τι χρείαν λόγου έχουμε, όταν το ανώτατο πνευματικό(?) Ίδρυμα, το Οθώνειον Πανεπιστήμιο το οποίο για λόγους κομματικούς κι αυτό, παραχαράχθηκε σε "Καποδιστριακό" ώστε να μην θυμίζει τίποτε από την ιστορική πραγματικότητα του κομματικώς ...απαρέσκοντος ιδρυτή του Βασιλέως Όθωνος Α';

     Μιας κι αναφερθήκαμε στη βιομηχανία διπλωματούχων ...τούβλων - "Πανεπιστήμιο", αξίζει να ξεφυλλίσουμε ένα έντυπο ..."θέσφατο" που διδάσκεται στους ατυχείς φοιτητές του και δη στο Τμήμα των ..."Μουσών" του ίσως από το ...μούσι του Μαρξ ο οποίος κυριαρχεί στις ονειρώξεις των κομμουνιστών "διδασκόντων" του! Και, δειγματοληπτικώς, ας ...εγκύψουμε σε ένα κομματικό πόνημα κάποιας κ. Καίτης Ρωμανού η οποία με κύριο προσόν το κομματικό διαβατήριο του Κ.Κ.Ε. ...μπούκαρε απόκοντα στο επιτελείο του μετασοβιετικού "Καποδιστριακού" συγγράψασα το βαρύγδουπο πόνημα "Σκηνική Μουσική του Εικοστού Αιώνα" ώστε να μπορέσει να διαγράψει ευσχήμως την ουσία της Σκηνικής Μουσικής (Wagner, Verdi) της οποίας ο ιδεολογικός πυρήνας υπήρξε εντελώς διαφορετικός από εκείνον της woke μεταπολεμικής εποχής που προωθούν οι κομματικοί υποβολείς της κάθε κ. Καίτης! 

      Λαμβανομένου υπ΄ όψη ότι ως επίκεντρο της Σκηνικής Μουσικής παραμένει παγκοσμίως αναγνωρισμένη η Όπερα, στο περισπούδαστο "σύγγραμμα"  της κ. Καίτης και επί 232 σελίδων η Όπερα καταλαμβάνει (στο τέλος!) μόνον ...7 ουσιώδεις σελίδες και κάμποσες με παρτιτούρες! Έτσι, σε ...7 σελίδες οι φοιτητές του "Τμήματος Μουσικών Σπουδών" θα αποκτήσουν ...οπερική Παιδεία και θα κατανοήσουν αυτό το κορυφαίο μουσικό είδος. Και το πλέον αστείο, η κ. Καίτη μπαίνει κατευθείαν στο σοβιετικό "ψητό" που είναι και το εμφανές αντικείμενο του πόθου της, αποφεύγοντας κάθε αναφορά στον "ομφάλιο λώρο" της Όπερας του 20ού αιώνος με την καταγωγή της, πάντοτε για κομματικούς λόγους της συγγραφέως. Σημειωτέον δε, θα αποφύγουμε, για λόγους σοβαρότητος..., να κρίνουμε το "περιεχόμενο" του κειμένου αυτού του εντύπου, διερωτώμενοι εάν το συνέγραψε "χειρ τις ή πους τις"... αποφεύγοντας κάθε ...ομοφοβική τάση και "εκτυφλωμένοι" από την συγγραφική λάμψη ενός φωστήρος της ...τρισηλίου θεότητος! 

     Είναι κατανοητό το άχθος ψυχής ενός "πλασιέ woke ατζέντας" σε κάθε ...προστριβή του με την ιστορική πραγματικότητα και, δη, ενός τομέως όπως η Παιδεία και η Τέχνη, λόγος για τον οποίο η κ. Καίτη, στην περίπτωση της Όπερας, αποτάσσεται μετά ...βδελυγμίας τον Richard Wagner και βάζοντας σε ξένα χείλη την δική της μύχια ...εξομολόγηση, αποφαίνεται περί του κορυφαίου οπερικού συνθέτη όπως διαβάζουμε στο παραπάνω παράθεμα. 

     Και με οκτώ κακογραμμένες αράδες η κ. Καίτη "καθαρίζει" με τον ...ενοχλητικό Richard Wagner, όπως διαβάζουμε παραπάνω.

     Είναι βεβαίως αυτονόητη η αποστροφή της κ. Καίτης προς κάθε τι κομματικώς αρεστόν της, αλλά, δυστυχώς, εκ των πραγμάτων δεν προσφέρονται και πολλά προς κάλυψη του κενού όσων η εμβρίθειά της απορρίπτει, Έτσι, η κυρία αυτή επιστράτευσε "σοβιετόστροφους" ...ρεγιονισμούς, ...σουπρεματισμούς, ...κονστρουκτιβισμούς για να μας πει ότι η καθαρή συγκίνηση στη τέχνη (της) είναι να κρεμάσεις τη μασέλα σου μπροστά σε ένα τελάρο που δείχνει λεκέδες ή ένα μαύρο καρέ σε ένα άσπρο φόντο...

     Κάπως έτσι η κ. Καίτη υποχρεώνει τους φοιτητές της να "εισπνεύσουν"  την ανόητη όσο και κακαίσθητη σοβιετολαγνία της, μη παραλείποντας, ασφαλώς, να μας εξιστορήσει τον "σοσιαλιστικό ρεαλισμό" στην Σοβιετική Ένωση με την απαραίτητη αντιφασιστική "κορώνα" που αποτελεί πάσο εντάξεως σε μισθολογικές καταστάσεις επιλεκτικών "στρατεύσεων" κι ενώ εμείς αγωνιούσαμε να μάθουμε για την ...Όπερα, καταλήξαμε να την ακούσουμε να μας προτείνει προς ...διδακτικήν ακρόαση ένα εξάμβλωμα όπως αυτό που ακολουθεί με πρωταγωνίστρια την σύζυγο του ...Μάο Τσε Τούγκ:

     Kαταλαβαίνουμε, λοιπόν, το επίπεδο της "Παιδείας" μιας χώρας στης οποίας το "Πανεπιστήμιο" διδάσκονται οι παραπάνω αθλιότητες ως "Όπερα" και αφού η Όπερα είναι και το κορυφαίο είδος Μουσικής, δημιούργημα Μουσών, φανταζόμαστε σ΄ αυτή την χώρα τι "αντίληψη" επικρατεί περί "Παιδείας" και "¨Πολιτισμού" πριν επανέλθουμε στον αρχικό μας προβληματισμό περί της συλλογικής αποδοχής σοβαρών έργων όπως η Έφιππη Τοξοβολία και οι έφιππες πολεμικές τέχνες οι οποίες δεν περικλείουν και το ...κλέος της συζύγου του Μάο Τσε Τουγκ ή της κ. Καίτης...

     Ωστόσο, η όλη κατάσταση μας είναι λίαν ευχάριστη διότι φαιδρότερη δεν θα μπορούσε να υπάρξει, παρατηρώντας την αντιφασιστική δημοκρατία να αφανίζεται εν μέσω των ανομημάτων της, κυρίως, των πολιτιστικών ανομημάτων της για τα οποία καθίσταται αξία ...εμπτυσμού μαζύ με όλα τα δίποδα παραφερνάλιά της! Και, από το δικό μας "Πλατωνικό Θεωρείο" το δράμα της "πλατείας", με πάμπολλες κυρίες "Καίτες", αναδεικνύεται στην διασκεδαστικότερη κωμωδία!

Η ΛΑΘΟΣ ΣΥΡΑΓΩΓΗΣΗ

 Η ΛΑΘΟΣ ΣΥΡΑΓΩΓΗΣΗ

     Ο γνώστης της Ιππικής και δη της Ιππασίας, έχει πάντα κατά νου ότι η σωστή κίνηση του Ίππου χαρακτηρίζεται από  ρ υ θ μ ό, είτε αυτή η κίνηση είναι σε βάδην, είτε σε τροχάδην, είτε σε καλπασμό (βραχύ ή εκτενή).  Κάθε βηματισμός, για να παρέχει ευστάθεια στον Ίππο θα πρέπει να είναι ομαλώς χρονισμένος και, ανεξαρτήτως ταχύτητος, θα πρέπει να ακολουθεί την αρμονία του "tempo" του. Όλοι οι βηματισμοί του Ίππου θα πρέπει να διακρίνονται από την αρμονία και την σταθερότητα ρυθμού, χωρίς απότομες εξάρσεις ή υφέσεις, χωρίς διακυμάνσεις που επιφέρουν διαταραχή της ισορροπίας του ζώου. Και ποτέ δεν ξεχνάμε ότι η Ιππασία είναι "μουσική" με όλους τους κανόνες αρμονίας του αποτελέσματός της.

     Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι εκπαιδεύοντας έναν Ίππο ώστε να επιχειρεί σωστά όλους τους βηματισμούς του (συραγώγηση) θα πρέπει να σεβόμαστε το πλαίσιο και τους κανόνες κάθε βηματισμού ξεκινώντας από το βάδην, ακολούθως στο τροχάδην και καταλήγοντας στον καλπασμό. Αυτή είναι η υποχρεωτική κλιμάκωση στην συραγώγηση η οποία επιτάσσει  την επιμονή στην ορθή εκτέλεση καθενός ενός εκάστου των βηματισμών και προς τις δύο κατευθύνσεις, αποκλείοντας την υπερπήδηση κάποιου βηματισμού ή την διαταραχή του ρυθμού τους. 

     Το περιεχόμενο μιας σωστής συραγωγήσεως η οποία δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τον συνολικό χρόνο των 20 λεπτών είναι:  Βάδην εργασίας, τροχασμός, καλπασμός, τροχασμός, βάδην εργασίας και προς τις δύο κατευθύνσεις. Πριν και μετά, οι διαδικασίες της προθερμάνσεως και αποθερμάνσεως είθισται να εκτελούνται σε βάδην, εκτός κυκλοτερούς υπό συνθήκες χαλαρής ρυταγωγήσεως.

     Δυστυχώς, παρατηρούμε, σχεδόν κατά κανόνα, το φαινόμενο κάποιων Εκπαιδευτών να επιχειρούν συραγωγήσεις με τον Ίππο σε υπερένταση αρχίζοντας από τροχασμό ή και καλπασμό, χωρίς προηγουμένως να τον έχουν συραγωγήσει σε βάδην, είτε διότι αποφεύγουν να επιμείνουν στον πρώτο βηματισμό λόγω ολιγωρίας, είτε διότι θεωρούν ότι οι ταχύτεροι βηματισμοί είναι σημαντικότεροι, διαπράττοντας μέγα λάθος!

     Η ομαλή και ωφέλιμη εξάσκηση κάθε εξασκουμένου απαιτεί βαθμιαία και όχι απότομη κόπωση κάτι που είναι και επικίνδυνο για την υγεία του εξασκουμένου. Έτσι και η εξάσκηση του Ίππου στην βάδιση (συραγώγηση) απαιτεί την βαθμιαία έκθεσή του σε φυσική κόπωση, υπαγορεύοντάς μας να ξεκινούμε πάντοτε από το βάδην και προς τις δύο κατευθύνσεις.

     Επειδή ο Ίππος εξερχόμενος της φάτνης του, συχνά, επιδεικνύει ζωηρότητα κι ενθουσιασμό, η άμεση μεταγωγή του από την φάτνη στο κυκλοτερές όπου γίνεται η συραγώγηση τον παρασύρει σε άμεσο τροχασμό ή και καλπασμό, κάτι που θα πρέπει, όμως, να του "θεραπεύσουμε" ώστε η συραγώγηση, υποχρεωτικώς, να ξεκινά από βάδην. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι προτιμότερο, βγάζοντας τον Ίππο από την φάτνη του, να τον ρυταγωγούμε επί κατευθύνσεως άσχετης προς το κυκλοτερές και αφού τον χαλαρώσουμε, κατόπιν να τον εισάγουμε στον χώρο συραγωγήσεως όπου θα ξεκινήσουμε την συραγώγηση σε βάδην. Και, όταν αυτό καταστεί "συνείδηση" για τον Ίππο τότε μπορούμε να τον εισάγουμε απευθείας από την φάτνη στο κυκλοτερές χωρίς πρόβλημα. 

      Άλλοτε, πάλι, εισάγουμε τον Ίππο στο κυκλοτερές ρυταγωγώντας τον και μετά από κάποιο μήκος ρυταγωγήσεως εκτείνουμε βαθμιαία τον συραγωγέα ενώ ο Ίππος συνεχίζει σε βάδην και ξεκινούμε την βάδην συραγώγηση μην επιτρέποντας στον Ίππο να αντιληφθεί την έναρξη της συραγωγικής διαδικασίας.    

     Το χειρότερο είναι ότι κάποιοι νομίζουν ότι συραγώγηση είναι ο τροχασμός και ο καλπασμός, δηλαδή, οι ταχείς βηματισμοί, αγνοώντας την σημαντικότητα του βάδην που είναι και η βάση κινήσεως του Ίππου. Οι συγκεκριμένοι θεωρούν ότι με τον τροχασμό και τον καλπασμό θα κριθεί η ποιότητα του συραγωγικού έργου τους αλλά δεν ξέρουν ότι αυτό κρίνεται πολύ περισσότερο με την επίδειξη ενός αρμονικού βάδην σε βάθος ολοκληρώσεως ενός ιδανικού κύκλου. Βεβαίως, για τους συγκεκριμένους δεν τίθεται ζήτημα διότι δεν πρόκειται περί  Εκπαιδευτών!

     Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον Ίππο να αναπτύξει πρωτοβουλία αποφυγής του βάδην  και να περιφρονήσει τα παραγγέλματα του Εκπαιδευτή ο οποίος θα πρέπει να επιμένει στην ακριβή εκτέλεσή τους από τον εξασκούμενο Ίππο.

ΣΠΟΥΔΗ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ: "ΙΠΠΟΤΟΞΟΤΗΣ" Ή "ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΗΣ";

 ΣΠΟΥΔΗ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ:

"ΙΠΠΟΤΟΞΟΤΗΣ" Ή "ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΗΣ";

     Με αφετηρία την αρχαία ρήση «ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις», διάκονοι όντες της Έφιππης Τοξοβολίας, καλούμεθα στην σπουδή του ενδεδειγμένου αυτοπροσδιορισμού μας, αποσαφηνίζοντας τις δύο κρατούσες εκδοχές, ήτοι, (α) του "Ιπποτοξότη" και (β) του "Εφιπποτοξότη". Και σε αυτή την σπουδή "γνώμονάς" μας είναι το ρηθέν του Δασκάλου μας Kassai Lajos: "Δεν ακολουθούμε τους Προγόνους μας αλλά αυτό που ακολουθούσαν εκείνοι και εάν αυτό αποδειχθεί εσφαλμένο εμείς θα πρέπει να το διορθώσουμε"!

     Αρχικώς, ας θυμηθούμε ότι ένας "αυτοπροσδιορισμός" λειτουργεί όπως η δέσμη ενός σκηνικού προβολέως η οποία θα φωτίσει τον πρωταγωνιστή ώστε, όχι μόνον για να τον αναδείξει αλλά και για να τον καταστήσει διακριτό εν μέσω της όλης σκηνικής δράσεως. Και, τούτο σημαίνει ότι η φωτεινή δέσμη θα υπογραμμίσει μιαν αλήθεια, αποκλείοντας ασάφειες και παρεξηγήσεις!

     Ποιο είναι, λοιπόν, το επιδιωκτέον εν προκειμένω; H αληθής ανάδειξη του πρωταγωνιστή της Έφιππης Τοξοβολίας στην οποία ναι μεν συνεργούν ως σκηνικοί συμπράκτες δύο, ταξιδερμικώς, διαφορετικά πλάσματα (Άνθρωπος και Ίππος), αλλά ο πρωταγωνιστής παραμένει ο Άνθρωπος ο οποίος πιστώνεται ή χρεώνεται με το τελικό επιτυχές ή ανεπιτυχές αποτέλεσμα το οποίο είναι η ευστοχία ή η αστοχία της τοξεύσεως.    

α. "ΙΠΠΟΤΟΞΟΤΗΣ"

     Αρχαιότερος εκ των δύο όρων, αναμφιβόλως, κρίνεται ο όρος "Ιπποτοξότης", ένας όρος-προγονικό κληροδότημα και ακολουθούν κάποια δείγματα αναφοράς του από τους κλασικούς έως και μεταγενέστερους συγγραφείς:

"...Καὶ ἱππαρχεῖν δέ τινι ᾑρημένῳ οἶδά ποτε αὐτὸν τοιάδε διαλεχθέντα· Ἔχοις ἄν, ἔφη, ὦ νεανία, εἰπεῖν ἡμῖν ὅτου ἕνεκα ἐπεθύμησας ἱππαρχεῖν; οὐ γὰρ δὴ τοῦ πρῶτος τῶν ἱππέων ἐλαύνειν· καὶ γὰρ οἱ ἱπποτοξόται τούτου γε ἀξιοῦνται· προελαύνουσι γοῦν καὶ τῶν ἱππάρχων. Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τοῦ γνωσθῆναί γε· ἐπεὶ καὶ οἱ μαινόμενοί γε ὑπὸ πάντων γιγνώσκονται. Ἀληθές, ἔφη, καὶ τοῦτο λέγεις..." [Ξενοφῶντος, Απομνημονεύματα (Μημνήματα) — βιβλίο Γ]

"…εἰσὶ δ’ οἱ Γέται καὶ οἱ ταύτῃ ὅμοροί τε τοῖς Σκύθαις καὶ ὁμόσκευοι, πάντες ἱπποτοξόται." [Θουκυδίδου, Ἱστορίαι, 2.96.1–2.96.4]

"…τοῖσι γὰρ μήτε ἄστεα μήτε τείχεα ᾖ ἐκτισμένα, ἀλλὰ φερέοικοι ἐόντες πάντες ἔωσι ἱπποτοξόται, ζῶντες μὴ ἀπ᾽ ἀρότου ἀλλ᾽ ἀπὸ κτηνέων, οἰκήματά τε σφι ᾖ ἐπὶ ζευγέων…" [Ἡροδότου, Ἱστορίαι, 4.46–4.47 ]

"…ἐπήλασαν οἱ ἱππόται, ἐσίνοντο πᾶσαν τὴν στρατιὴν τὴν Ἑλληνικὴν ἐσακοντίζοντές τε καὶ ἐστοξεύοντες ὥστε ἱπποτοξόται τε ἐόντες καὶ προσφέρεσθαι ἄποροι· τὴν τε κρήνην τὴν Γαργαφίην …" [Ηροδότου, Ἱστορίαι,  9.49]

"…οὗτοι δὲ αὐτοὶ ἱπποτοξόται ἦσαν." [ Ἀρριανού, Αλεξάνδρου Ανάβασις, 3.8.3–3.8.4]

"…οἱ μὲν δὴ δορατίοις ἀκροβολιζόμενοι Ταραντῖνοι ὀνομάζονται, οἱ δ᾽ ἕτεροι ἱπποτοξόται…"  [ Ἀρριανού, Τέχνη Τακτική, 4.5]

"...τούτων δὲ ὅσοι μὲν ἱπποτοξόται πλησίον τῆς φάλαγγος ἐφεστάντων, ὡς ὑπερτοξεύειν ὑπὲρ αὐτήν· ὅσοι δὲ λογχοφόροι ἢ κοντοφόροι ἢ μαχαιροφόροι …"  [ Ἀρριανού, Ἔκταξις κατά Ἀλανῶν, 21-22]

" ἱπποτοξόται, δορατοφόροι, κοντοφόροι, ὑπασπισταί, σκευοφόροι, ἱππαγωγοί, ἅμιπποι …" [Julius Pollux - Onomasticon 1.9.3–4]

"...πολλοὶ γὰρ ἦσαν ἱππεῖς καὶ λογάδες ἀντιπαρατεταγμένοι, πρό δ' αὐτῶν ἱπποτοξόται Μάρδοι καὶ λογχοφόροι Ἴβηρες …" [Πλουτάρχου, Βίοι Παράλληλοι, Λεύκολλος, 31]

"…διαφέρειν δὲ, ὅτι Ῥωμαῖοι μὲν σχεδόν τι ἅπαντες καὶ οἱ ξύμμαχοι Οὔννοι ἱπποτοξόται εἰσὶν ἀγαθοὶ, Γότθων δὲ τὸ ἔργον τοῦτο οὐδενὶ ἤσκηται, ἀλλ' οἱ μὲν ἱππεῖς αὐτοῖς μόνοις δορατίοις τε καὶ ξίφεσιν εἰώθασι χρῆσθαι, οἱ δὲ τοξόται, πεζοί τε ὄντες καὶ πρὸς τῶν ὁπλιτῶν καλυπτόμενοι, ἐς μάχην καθίστανται."  και "…οἱ δὲ ξύμμαχοι Οὔννοι ἱπποτοξόται εἰσὶν…" και "…διαφόρων ἔθνων τά τε ὁπλιτικὰ καὶ τὰ ἱππικὰ καὶ τὰ ἄλλα· ἐν τοῖς δὲ ἱππικοῖς καὶ ἱπποτοξόται ἐστὶν οἳ ταῖς ἀσκήσεσιν ὑποτάσσονται." [Προκοπίου, Περί των Πολέμων]

κ.ά.

     Κατόπιν τούτων, παρατηρούμε ότι ο όρος "Ιπποτοξότης" ο οποίος, σημειωτέον, ουδέποτε ανελύθη από τους αρχαίους συγγραφείς, αφομοιώνει τα δύο διαφορετικά, ταξιδερμικώς, πλάσματα (Τοξότη και Ίππο) σε μία ενιαία εξαγόμενη "εικόνα", όπου ο τοξεύων Άνθρωπος και ο Ίππος ομογενοποιούνται ασαφώς και αδιακρίτως καταλήγοντας σε μιαν ...ποιητική "σύζευξη" Κενταύρου η οποία μπορεί να έχει ουσιώδη αλληγορική σημασία αλλά, επ΄ ουδενί, προσδιοριστικήν ακριβολογία η οποία αποτελεί και την βάση του ζητουμένου! Και, εν προκειμένω, η επιδιωκόμενη ακριβολογία δεν μπορεί να έχει άλλον "πυρήνα" εκτός του Ανθρώπου διότι περί του Ανθρώπου πρόκειται και ο προσδιορισμός, αφού ο Άνθρωπος (και όχι ο συμμετέχων Ίππος) τοξεύει, όπερ και η ουσία της όλης δράσεως!

     Καθίσταται, λοιπόν, κατ΄ αυτήν την περίπτωση, αναγκαίος ο διαχωρισμός των δύο εμπλεκομένων συμπρακτών ώστε να καθίσταται διακριτός ο ρόλος του πρωταγωνιστή (επικέντρου) Ανθρώπου ο οποίος τοξεύει όχι ως μέρος του Ίππου αλλά ανεξαρτήτως και, κατά την άποψή μας, αναδεικνύεται ως επικρατέστερος ο όρος:

β. ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΗΣ

σύμφωνα με τον οποίον, δύο διαφορετικά πλάσματα σε δύο διαφορετικούς ρόλους συνεργάζονται αλλά δεν ομογενοποιούνται, με τον Άνθρωπο να τοξεύει  ε φ ί π π ω ς. Και ο όρος "Ε φ ι π π ο τ ο ξ ό τ η ς" πρωτοεισήχθη στο Ελληνικό λεξιλόγιο από τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" ως νεολογισμός το 2005, προκειμένου να διορθωθεί η σημασιολογική ατέλεια (βλ. παραπάνω) του αρχαίου, προηγηθέντος, όρου "Ιπποτοξότης".  

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

     Δύο τα συνθέτοντα μέρη της Έφιππης Τοξοβολίας ως πολεμικής τέχνης: Η παιδεία και η δεξιότητα. Η παιδεία, ώστε ο ασκούμενος να μπορεί να προσεγγίσει την φιλοσοφία της και να εναρμονισθεί με τα αξιακά της προτάγματα και η δεξιότητα, απλώς για να την εξασκήσει.

     Όλα τα προαναφερθέντα καθιστούν διακριτή την διαφορά μεταξύ Εφιπποτοξοτών από διάφορες κοινωνίες των οποίων τα αξιακά και μορφωτικά πρότυπα διαφέρουν

     Στην Ουγγαρία ο Kassai Lajos τιμάται από το κράτος της πεπαιδευμένης Ουγγρικής κοινωνίας, παρασημοφορείται και αναγορεύεται σε Ιππότη των Γραμμάτων και των Τεχνών όχι απλώς διότι είναι ο αναβιωτής και πρωταθλητής μιας πολεμικής τέχνης (και άλλοι είναι…) αλλά, διότι το μορφωτικό επίπεδο του Ουγγρικού λαού είναι σε θέση να αντιληφθεί και να εκτιμήσει την πολιτιστική συνεισφορά του μεγάλου Δασκάλου η οποία επενδύεται στο ίδιο το Ουγγρικό  έ θ ν ο ς του οποίου το άκουσμα δεν βρίσκει ως ...αρνητή κανέναν ψυχανώμαλο εθνομηδενιστή!

     Αντιθέτως, στην σημερινή Ελλάδα (?) όπου το γενικό πολιτιστικό επίπεδο, η παιδεία και η αισθητική είναι στο χαμηλότερο ευρωπαϊκό επίπεδο (όπως άλλωστε το επεσήμανε και η ειδική ανακοίνωση της Κομισιόν, που εξεδόθη πριν λίγο καιρό) με αποτέλεσμα ακόμη και η έννοια του έθνους να είναι ενοχοποιημένη, ο κάθε «Kassai Lajos», στην καλύτερη περίπτωση, θα ήταν …φορολογικώς υπόδικος από φαλμεραϊκά σλαυο-οθωμανικά κατάλοιπα που θα του ζητούσαν καταβολή κάποιου ΦΠΑ ακόμη και εάν ο ίδιος απεδείκνυε ότι ποτέ δεν είχε εισπράξει χρήματα από κανέναν!

     Όσοι, λοιπόν, εντυπωσιάζονται για τις διαφορετικές συνθήκες Έφιππης Τοξοβολίας στην Ουγγαρία από αυτές που αντιμετωπίζουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα (?) θα πρέπει να αναλογισθούμε τις εντελώς διαφορετικές εθνικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στην Ουγγαρία κατ΄ αντιστοιχία με αυτές που αντιμετωπίζουμε εμείς, φέρνοντας στο νου, π.χ., την οίκοθεν νοούμενη καθαρότητα της υπαίθρου ως αποτέλεσμα του Πολιτισμού της Ουγγαρίας και τα …μπάζα των σπασμένων τζαμαριών που οι ασυνείδητοι έχουν ξεφορτώσει  στα μονοπάτια που εμείς ιππεύουμε και που κάθε φορά προσέχουμε να μη τα πατήσουμε…

     Θα πρέπει, λοιπόν, οι «Έλληνες Κένταυροι» να αντιληφθούμε ότι ασκούμενοι στην Έφιππη Τοξοβολία στη κοινωνία των γραικύλων, δεν διατηρούμε το πλεονέκτημα των Ούγγρων (π.χ.) ομοτέχνων μας να ασκούμεθα σε μία κοινωνία υψηλού πολιτιστικού επιπέδου, επαρκέστατης παιδείας και λαμπρής αισθητικής, ώστε να μπορούμε να αφιερωθούμε στη πολεμική τέχνη μας όπως της αξίζει, αλλά, προηγουμένως, θα πρέπει να δώσουμε μάχη για έμφαση στην ψυχοπνευματική καλλιέργεια του εαυτού μας, στην εξύψωση των εναρέτων παραμέτρων του χαρακτήρος μας (virtu) και, εν κατακλείδι, να επιδιώξουμε την ανάπτυξη εφιπποτοξοτικής δεξιότητος.

     Θα ήταν όμως εφικτή η υλοποίηση της προτάσεως της προηγουμένης παραγράφου πριν ή καταλήξουμε στο …γηροκομείο ή κάπου πλέον … «καταληκτικά»;

     Σωστός ο προβληματισμός και γι αυτό θα εξηγήσουμε ότι στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» με δεδομένες τις «περιβαλλοντικές» αντιξοότητες και λοιπές κοινωνικές αβελτερίες, επιχειρούμε την ταυτόχρονη, συνδυαστικήν, ανέλιξή μας τόσο ως προς την ψυχοπνευματική βελτίωσή μας, όσο και προς την ανάπτυξη των εφιπποτοξοτικών δεξιοτήτων μας, λόγος για τον οποίο η δική μας Σχολή δεν είναι, απλώς, ένα «εργαστήριο» κατακτήσεως μιας πολεμικής τέχνης αλλά και ένα «σμιλευτήριο» πνεύματος δια της αναπτύξεως του οποίου και μόνον μπορεί να προσεγγίσουμε την Έφιππη Τοξοβολία κατανοώντας την φιλοσοφία της και ό,τι μπορεί να την απαρτίζει.  

     Όλα τα παραπάνω συνεκτιμήθησαν από τον Ιδρυτή της Ομάδος και επί τη βάσει αυτών άρχισε η λειτουργία της Σχολής των «Ελλήνων Κενταύρων» της οποίας ο βασικός άξονας είναι η, κατ΄ αρχήν, παιδαγώγηση των μαθητών της και, βεβαίως, η παροχή εφιπποτοξοτικής εκπαιδεύσεως. Και μέχρι σήμερα, αυτός ο άξονας παραμένει και θα παραμείνει καθοριστικός για την πορεία όλων μας, θεωρούμενος εκ των ουκ άνευ!

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "Έλληνες Κένταυροι", έχει την καταγωγή της στον Οργανισμό "KASSAI" με Δάσκαλο τον ίδιο τον παγκόσμιο Πρωταθλητή Kassai Lajos,  λειτουργεί από το 2005 με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων, είναι Μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Έφιππης Τοξοβολίας (W.H.A.F.) και έχει τιμηθεί με δύο πρώτα παγκόσμια βραβεία και πολλές διακρίσεις.

Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν εισπράττει χρήματα και, βεβαίως και η Τοξοβολία προσφέρεται ΔΩΡΕΑΝ στους μαθητές μας, ενώ τους παρέχονται και Τόξα (κατασκευής "KASSAI").

Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" παρέχει στα Μέλη της μια πολυσχιδή και ολοκληρωμένη εκπαίδευση η οποία αποβλέπει στη δόμηση χρηστών και δυνατών χαρακτήρων!

Οι τακτικές Προπονήσεις διεξάγονται στους Αμπελοκήπους (κέντρο) και την πρόσβαση στον προπονητικό χώρο εξυπηρετεί η μπλε γραμμή του μετρό, στάση "Αμπελόκηποι".

Aνεξαρτήτως του περιορισμένου του χώρου, μπορούμε όλοι να προπονούμεθα κατόπιν συνεννοήσεως στο 6977764737 ορίζοντας, όπως καθένας ευκαιρεί, ημερομηνία και ώρα, τουλάχιστον 24 ώρες πριν. Αυτό επιτρέπει τον καλύτερο συνδυασμό Συνασκουμένων με την καλύτερη σχεδίαση προπονητικού προγράμματος.

Πλην των νεοπροσερχομένων, όλοι υποχρεούνται να αποδέχονται το Καταστατικό της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας", τον Κανονισμό Λειτουργίας της Ομάδος, να φέρουν την προβλεπόμενη αμφίεση των "Ελλήνων Κενταύρων" και να τηρούν τις οδηγίες των Εκπαιδευτών.