"Ο ΗΛΙΟΣ ΛΑΜΠΕΙ ΟΛΟΠΟΡΦΥΡΟΣ ΚΙ ΟΛΟΓΙΟΜΟΣ..."

 "Ο ΗΛΙΟΣ ΛΑΜΠΕΙ 

ΟΛΟΠΟΡΦΥΡΟΣ ΚΙ ΟΛΟΓΙΟΜΟΣ..."

     6η Απριλίου, σήμερα, ημέρα κατά την οποία το 1941 οι Γερμανικές Εθνικοσοσιαλιστικές δυνάμεις απελευθέρωσαν την Πατρίδα μας από την βασιλομεταξική δικτατορία και τον τυραννικό βρεταννικό ζυγό στον οποίο οι μητραλοίες ντόπιοι εντολοδόχοι των Βρεταννών, Γεώργιος Β΄ και Ι. Μεταξάς την έσυραν! Κι αυτή την ιστορικήν ημέρα, την αφιερώσαμε σε μιαν ...δυναμικότατην εκπαιδευτικήν ημερίδα ΈφιππηςΤοξοβολίας στην οποία κυριάρχησε η ανάπτυξη καλπαστικής ταχύτητος και γρήγορων χειρισμών επί πολύ μικρού στόχου, μεγέθους μικρού μπαλονιού. Και, βέβαια, μια τέτοια, ελληνικότατη ημέρα δεν θα μπορούσε παρά να εορτάζεται με ένα αυθεντικώς ανακατασκευασμένο αρχαίο Ελληνικό Τόξο δια χειρός του Συνασκουμένου μας Περικλέους Τελειορίδη του οποίου αποτελείκαι ευγενή δωρεά προς την Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων"!

     Οι δύο εκπαιδευόμενοι, η Εύα κι ο Μάνος στις θέσεις τους από πολύ νωρίς το πρωί με ...κατακόκκινη την ανατολή του ηλίου, ξεκίνησαν τις δοκιμαστικές τοξεύσεις τους επί του στόχου, κυρίως, για να εξοικειωθούν με το διόλου εύκολο αρχαίο Ελληνικό Τόξο το οποίο, βεβαίως, δεν προορίζεται και για έφιππη χρήση.  

     Παρά ταύτα, οι τοξεύσεις έδειξαν ότι και οι δύο θα μπορούσαν να χειριστούν αυτό το ιδιότυπο και, παγκοσμίως, χωρίς παρόμοιο, οπότε και ξεκίνησε το κυρίως ασκησιολόγιο.  

     Σήμερα, ο φωτογραφικός φακός "έψαξε" πολύ την Εύα και την κατέγραψε με κάθε λεπτομέρεια και ..."απ' όλες τις πλευρές"! Η απαιτητικότητα αυτής της ημερίδος υπεχρέωσε τον "φωτογράφο" να μη χάσει κανένα "καρέ" των επιδόσεών της και η βαθμολογία της ήταν κάτι παραπάνω από "άριστα"!

     "Ημερίδα καλπαστικής ταχύτητος" η σημερινή και η ταχύτητα των καλπασμών της Εύας "στα κόκκινα", πάντοτε με την έγνοια της αποφυγής περιττής κοπώσεως του Ίππου τον οποίο επιδιώκουμε να παχύνουμε. Και όταν ολοκληρώθηκε ο κύκλος των εισαγωγικών καλπασμών και το "κάθισμα" της Εύας έδειξε άριστο, η νεαρή εκπαιδευόμενη ανέλαβε το Τόξο της. 

     Τώρα, ήταν η σειρά των τοξευτικών καλπαστικών εξόδων της Εύας η οποία, εξ αρχής, έδειξε ότι είναι κυρίαρχη Ίππου και Τόξου! 

     Εντυπωσιακή σήμερα, όχι μόνον η Εύα, αλλά και η διάθεση του σχολικού Ίππου μας ο οποίος καθ΄ όλη την διάρκεια της ημερίδος υπήρξε υποβοηθητικός και για τους δύο εκπαιδευομένους μας.

     Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά την παρούσα ημερίδα η Εύα λειτούργησε περισσότερο ως ..."σκηνική ντίβα" παρά ως εκπαιδευόμενη σε μια πολεμική τέχνη κι αυτό την βοήθησε να ξεπεράσει κάμποσα "σκαλοπάτια" ανεβαίνοντας την "κλίμακα" της εκπαιδεύσεώς της. 

      "Κανόνας αυτοπεποιθήσεως" οι χειρισμοί της Εύας έδειξαν ότι η βιωματική εμπειρία της ...υποκριτικής την βοήθησε να εισχωρήσει στον ρόλο της Αμαζόνος έστω και ασυναισθήτως, ενώ η όλη "εικόνα" της, πράγματι, υπήρξε ..."σκηνική"! 

     Ούτε για την Εύα ούτε και για τον Μάνο "έπεσε" η ταχύτητα των καλπαστικών εξόδων αλλά σήμερα, τα "πόδια" της Εύας ως βοηθήματα ταχύτητος έκαναν ένα μεγάλο "άλμα" μπροστά.

     Μέχρι και την τελευταία καλπαστική της τόξευση η Εύα στάθηκε σε μιαν ιδιαίτερη περιωπή με τον φωτογραφικό φακό αδιάψευστο μάρτυρα!

     Και, βεβαίως, στο τέλος η Εύα είχε πολλούς λόγους να σκορπάει χαμόγελα αφού προηγουμένως είχε κάνει εμάς να χαμογελάμε ευτυχείς με τις επιδόσεις της!

      Για τον Μάνο δεν είναι απαραίτητο να σημειώσουμε πολλά διότι η ...ασυγκράτητη ιδιοσυγκρασία του θα μας παρέσυρε σε ...σεντονιάδες! 

     Δυναμικότατος και παρορμητικότατος βλέπουμε και παθαίνουμε να τον ...καλμάρουμε ακόμη και επί εδάφους όταν εκτελεί ακόμη και υπερπηδητικές διαδρομές εμποδίων άνευ ...Ίππου!

Καλπάζοντας επάνω σε έναν ...ιπτάμενο Ίππο, ο Μάνος δεν χρειάστηκε καμία ιδιαίτερη προσπάθεια για να προσαρμοστεί στο πνεύμα της ημερίδος που ήταν η καλπαστική ταχύτητα.  

     Θα μπορούσαμε να πούμε πως, αντιθέτως, χρειάστηκε σε κάποια στιγμή να του θυμίσουμε το ..."χειρόφρενο" διότι ο ενθουσιασμός του πυροδοτεί, ενίοτε και επιταχύνσεις του Ίππου τον οποίον αποφεύγουμε να ...εξοντώσουμε!

     Με την Ιππασία να αποκαθιστά αρκετά την κακή "στάση γραφείου" του κορμού του ο δικηγόρος Μάνος φαίνεται να ...ανανήφει εντός του Ιππευτηρίου και να στέκει άψογος επί του Ίππου!

     Με την γνωστή δυναμική και οι τοξεύσεις του Μάνου ολοκληρώνουν έναν αρχάριο έφιππο τοξότη ο οποίος είναι στα πρόθυρα της διαπιστεύσεως την οποία μόνον η τελειομανής πρόθεση του Εκπαιδευτή του καθυστερεί. 

     Και όλα τούτα τα καλά του Μάνου με κορυφαία την ευγένεια και την αλληλεγγύη του προς όλους, τον κάνουν απαραίτητο των εκπαιδευτικών ημερίδων μας!

    Εκείνο το υπέροχο Γερμανικό εμβατήριο με τίτλο "Rot scheint die Sonne fertig gemacht!" (Ο Ήλιος λάμπει ολοπόρφυρος κι ολόγιομος) αναρωτιόταν αν θα εξακολουθούσε να χαμογελά για τους Ήρωες και την επόμενη ημέρα: 

«Rot scheint die Sonne, fertig gemacht

wer weiß ob sie morgen für uns auch noch lacht...»

Eμείς το παραφράσαμε, βέβαιοι όντες ότι για μας θα συνεχίζει να χαμογελά και αύριο και πάντα: 

«Rot scheint die Sonne, fertig gemacht

wir wissen daß morgen für uns auch noch lacht...»!

     "Οπτιμισμός;" θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς... Όχι, ρεαλισμός, διότι το χαμόγελο του ήλιου το κερδίζει εκείνος που επιμένει και κάνει σύμμαχο το διάβα του καιρού όπως ...καλή ώρα! Ενός "καιρού" που δικαιώνει αυτόν που διακατέχεται από Αξίες και, γιατί όχι και ...δεξιότητες Πολέμου αφού τα πάντα στη ζωή είναι Πόλεμος!