ΠΑΡΙΣΙ - CONCIERGERIE

 ΠΑΡΙΣΙ - CONCIERGERIE

     Και τι σχέση έχει η πολεμική τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας με εκείνο το παλιό Γαλλο-Ρωμαϊκο φρούριο του 1ου μ.χ.χ. αιώνος που εξελίχθηκε κατά τον 10ο αι. σε έδρα των Καπετιδών μοναρχών και τόπος δολοφονίας 2.780 φυλακισμένων κατά την διάρκεια της γαλλικής εξεγέρσεως (1789);

     Tι σχέση μπορεί να έχει μια πολεμική τέχνη με ένα πολιτιστικό μνημείο;

     Tο παραπάνω εύλογο ερώτημα παραμένει ανολοκλήρωτο όσο δεν το ολοκληρώνουμε: "Τι σχέση μπορεί να έχει μια πολεμική τέχνη με ένα πολιτιστικό μνημείο και για  π ο ι ο ν;" Διότι, εν προκειμένω, αυτός ο προσδιορισμός είναι και η απάντηση...

     Η διδασκαλία μιας οιασδήποτε πολεμικής τέχνης δεν είναι ενιαία παγκοσμίως, όπου αυτή μπορεί να διδαχθεί! Διότι, η διαφορετικότητα των λαών υπαγορεύει και την διαφοροποίηση των εκπαιδευτικών προσεγγίσεων της περί ης ο λόγος πολεμικής τέχνης, άλλως, η διδασκαλία επιβαρύνεται με δυσκολίες ή και αδυναμίες τέτοιες που την καθιστούν ίσως και άκυρη!

     Είναι εντελώς διαφορετικό να εκπαιδεύεις στην Έφιππη Τοξοβολία έναν Ούγγρο κι εντελώς διαφορετικό να εκπαιδεύεις στην ίδια τέχνη έναν Βαλκάνιο. 

     Το πολιτιστικό υπόβαθρο του Ούγγρου ο οποίος κληρονόμησε την αρχαιότερην ευρωπαϊκή γλώσσα (Rovasiras), είχε Σύνταγμα το 1222 όταν και η λέξη "Σύνταγμα" στην Ευρώπη ήταν άγνωστη, όταν, σήμερα επιδεικνύει υπερήφανος το υψηλότερο ποσοστό αποφοίτων ανωτάτης Παιδείας στη χώρα του, είναι εντελώς διαφορετικό από το "πολιτιστικό" επίπεδο του Βαλκάνιου και για λόγους που δεν χρειάζονται περαιτέρω ανάλυση... 

     Η σχέση μας, η συνοχή μας με τον Πολιτισμό, είναι και δείκτης αποτελεσματικότητος κάθε εκπαιδευτικού εγχειρήματος και τούτο δεν χρήζει περαιτέρω αναλύσεως!

     Έτσι, η συνοχή μας με τον Πολιτισμό, τον Πολιτισμό όχι μόνον μιας συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής ή χρονικής περιόδου, αλλά τον  α ν θ ρ ώ π ι ν ο, όπου και όποτε αυτός αναπτύσσεται, είναι "κλειδί" μεταδοτικότητος για τον Εκπαιδευτή μιας πολεμικής τέχνης διότι, μέσα από αυτή την "συνοχή" και τον δείκτη ισχύος της ο Εκπαιδευτής θα αποδώσει καλύτερα.

     Ομοίως και για τον εκπαιδευόμενο, ακριβώς η ίδια συνοχή θα τον διευκολύνει να καταλάβει την διδασκαλία και να ανταποκριθεί στις απιτήσεις μιας τέχνης η οποία, ως πολεμική, διαχειρίζεται την ζωή και τον θάνατο, με ό,τι αυτή η σοβαρότητα συνεπάγεται.

     Άλλωστε, επάνω σε αυτό το πνεύμα κινείται και ο εκπαιδευτικός αναπροσανατολισμός της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", όπως αυτός ανακοινώθηκε τον προηγούμενο χρόνο με την εξαγγελία και υλοποίηση ενός ειδικού επιμορφωτικού προγράμματος σειράς σεμιναρίων, όπως καμία άλλη ομότεχνη Σχολή, παγκοσμίως, δεν επιχειρεί!  

     Και το συγκεκριμένο πολιτιστικό μνημείο στην καρδιά του Παρισιού περισώζοντας την "εποχή του τρόμου" της γαλλικής ιστορίας, σε κάθε αίθουσά του συνεγείρει τον νου και την ψυχή του επισκέπτη του με ουσιώδη ερωτήματα για την αξία της ανθρώπινης ζωής, λόγος για τον οποίο σεβασθήκαμε και δεν φωτογραφήσαμε το δωμάτιο των 2.780 θυμάτων αυτης της περιόδου του "τρόμου", ακριβώς με τον ίδιο σεβασμό που δεν θα φωτογραφίζαμε το σημείο της μεταστάσεως του Γερμανού Καγκελλαρίου Αδόλφου Χίτλερ!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΣΤΑ ΙΠΠΙΚΑ "ΤΟΠΟΣΗΜΑ" ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΟΝΗΣ

 ΣΤΑ ΙΠΠΙΚΑ "ΤΟΠΟΣΗΜΑ" 

ΤΟΥ 

ΔΑΣΟΥΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΟΝΗΣ

     Μεταξύ των δυτικών ορίων του Παρισιού και του ποταμού Σηκουάνα εκτείνονται 865 εκτάρια κατάφυτου δάσους μοναδικής φυσικής καλλονής, εντελώς ανοικτά για κάθε περιπατητή αλλά όχι και για όλες τις ώρες του εικοσιτετραώρου διότι το Παρίσι δεν είναι μια ιδανική πόλη αλλά μια πόλη που εκφράζει πλήρως τις παρακμιακές δημοκρατικές χώρες. Έτσι, εδώ, κατά την διάρκεια της ημέρας μπορεί κανείς να απολαύσει μιαν υπέροχη φύση ενώ, μετά την δύση του ηλίου, η διάχυτη πορνεία αποκλείει την παρουσία σ΄ αυτό τον παραδεισένιο τόπο κάθε ομαλού και συνετού διαβάτη!

     Σ΄ αυτό το πανέμορφο αστικό δάσος "Ιανό", με τις δύο "φυσιογνωμίες" που εναλλάσσονται με το φως και το σκοτάδι, μια συναρπαστική χλωρίδα και πανίδα, ένα πλήθος λιμνών και "νερών", πολλές εγκαταστάσεις αλλά και αξιοθέατα, υποδέχονται τον επισκέπτη ο οποίος ποτέ δεν θα καταφέρει να εξαντλήσει όλη την έκταση αυθημερόν αλλά, τουλάχιστον θα καλύψει ένα μέρος στοχευμένων επιλογών που θα ήθελε να απολαύσει.

     Έτσι κι εμείς, αν και δεν "διεξήλθαμε" όλο το Δάσος της Βουλόνης, καταφέραμε να γνωρίσουμε από κοντά τα ιππικά του "τοπόσημα" αν και, στο μεταξύ, είδαμε και πολλά άλλα, όχι πάντα επιτυχημένα και αφομοιωμένα από το, κατά τα λοιπά, εξαίσιο φυσικό περιβάλλον, όπως επί παραδείγματι το κτηριακό έκτρωμα του "Ιδρύματος Louis Vuitton" που ορθώνεται απειλητικό και κακάσχημο νομίζοντας ότι έτσι προμοτάρει τον κακαίσθητο μουσαμά που αποτελεί και την πρώτη ύλη των κακόγουστων σχεδιασεών του οι οποίες ορίζουν και το "γούστο" των οψίπλουτων καταναλωτών τους.

     Το σημερινό Δάσος της Βουλόνης είναι ό,τι απέμεινε από το Δάσος του Rouvre μετά την ανασχεδίαση και αναδόμηση ολόκληρου του Παρισιού που επεχείρησε με επιτυχία στα μέσα του 19ου αιώνος ο Ναπολέων ΙΙΙ με τον διοικητικό Νομάρχη Georges - Eugene Haussmann καταλήγοντας σε ένα αστικό αποτέλεσμα για το οποίο, σήμερα, θαυμάζεται το Παρίσι.

     Και σε αυτό το εκτενέστατο φυσικό περιβάλλον με την ωραία χωροθεσία, οι κάτοικοι της γαλλικής πρωτεύουσας επιδίδονται σε αρκετές αθλητικές δραστηριότητες με κύρια την Ποδηλασία η οποία είναι και το εθνικό σπορ της Γαλλίας.

     Βεβαίως, πλην των φυσικών καλλονών, ο επισκέπτης του Δάσους της Βουλόνης μπορεί να απολαύσει και πολλά ανθρώπινα δημιουργήματα όπως τους γραφικούς παραδοσιακούς οικίσκους που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε όλη την περιοχή.

     Θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι αυτοί οι γραφικότατοι οικίσκοι μας κατανάλωσαν αρκετά καρέ φωτογραφικών λήψεων με την ομορφιά τους αλλά και με την ιστορία που είχε καθένας τους.

     Έτσι, λοιπόν, πρώτη μας "διασταύρωση" με τα ιππικά "τοπόσημα" του Δάσους της Βουλόνης ήταν το Ιππικό Κέντρο του Δάσους της Βουλόνης το οποίο έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ελληνικήν Ιππική, αλλά και για την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Με ένα μικρό Ιππευτήριο αλλά με μια μεγάλη "ιστορία", το Ιππικό Κέντρο της Βουλόνης στεγάζει και το Γαλλικό "Poney Club" το οποίο διοργάνωσε ο αείμνηστος  Έλληνας καθηγητής της Ιππιατρικής και Αρχαιολόγος Θεόδωρος Αντίκας, αλησμόνητος Δάσκαλος και ευεργέτης των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Μνήμης Δασκάλου ένεκεν, λοιπόν,  αυτή την γενέθλια ημέρα του ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" την αφιέρωσε στο Ιππικό Κέντρο της Βουλόνης, τιμώντας τον κορυφαίο των σύγχρονων Ελλήνων Ιππιατρών Θεόδωρο Αντίκα ο οποίος κατάφερε να είναι και ο επίσημος Ιππιατρός της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ιππασίας (F.E.I.), θέση την οποία κανένας άλλος Έλληνας Ιππιατρός δεν κατέκτησε.

     Έξι ώρες πεζοπορίας μέσα σε αυτή την πανέμορφη φυσικήν έκταση και δεν κουραστήκαμε καθόλου, απολαμβάνοντας μια μοναδικήν αίσθηση φυσικότητος και τα βήματά μας, μας έφεραν στον κυρίως Ιππόδρομο του Παρισιού, το "Longchamps Hippodrome". 

     Aν και επίκεντρο μεγάλων διοργανώσεων, αυτός ο Ιππόδρομος χαρακτηρίζεται από αχανείς εκτάσεις πολύ καλά συντηρημένες αλλά χωρίς κανένα εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό στοιχείο με κοινότυπες εγκαταστάσεις τις οποίες βλέπει κανείς σε κάθε ανάλογο μέρος.

     Πολύ πράσινο καλοφροντισμένο, μεν, κλασικές εγκαταστάσεις δε, χρηστικής και μόνον σημασίας χωρίς καμιάν ιδιαίτερην Αισθητική, σε όλον αυτό τον ιπποδρομιακό χώρο. 

     Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάτι μας συνεκίνησε ιδιαιτέρως στον "Longchamps Hippodrome" πλην της μεγάλης και προσεγμένης επιφανείας του στην οποία κυριαρχεί το γκαζόν.

     Γενικώς, όμως, ας μη φανταστεί κανείς ότι και το Δάσος της Βουλόνης έχει ξεφύγει από τον κανόνα της παρακμής που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες δημοκρατικές και αντιφασιστικές κοινωνίες στις οποίες "ευδοκιμεί" η ανέχεια με ό,τι αυτή συνεπάγεται κι έτσι βλέπουμε μέσα σ΄ αυτή την υπέροχη φυσικήν εικόνα και "σκηνές" περιβαλλοντικής αθλιότητος εξ αιτίας του προβλήματος των αμέτρητων αστέγων και επαιτών, όλων Γάλλων και όχι οικονομικών μεταναστών, που κατακλύζουν το Παρίσι. 

     Δυστυχώς, όπως σε όλες τις αντιφασιστικές δημοκρατίες της Δύσεως, έτσι κι εδώ, οι ιθαγενείς έχουν φτάσει στο έσχατο όριο εξευτελισμού υποκείμενη στην αιμοδιψή φορολόγηση του ανήθικου κράτους τους προκειμένου να υποστηρίζονται οι κατά κύματα εισρέοντες ξένοι οικονομικοί μετανάστες και οι "εικόνες" είναι φρικτές στην παρισινή καθημερινότητα!

     Ωστοσο, με βαθύτατην επίγνωση του συμπεράσματος της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων το οποίο δέχεται ότι "Ζούμε εν μέσω ηλιθίων!", κρατήσαμε την φυσικήν ομορφιά του Δάσους της Βουλόνης κατά τις ώρες της ημέρας γνωρίζοντας ότι τους ασώτους δεν τους σώζει κανείς αφού η ίδια η φύση τους καταδικάζει σε αφανισμό δια των ιδίων των επιλογών τους!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΠΑΡΙΣΙ: ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΙΠΠΟΥ MAISONS LAFFITTE

 ΠΑΡΙΣΙ: 

ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΙΠΠΟΥ 

MAISONS LAFFITTE

     Εδώ, το "Navigo" μας, η μακράς διαρκείας κάρτα κινήσεως στο μετρό, δεν μας βοήθησε καθόλου διότι ο προορισμός μας, το Μaisons Laffitte, ή, η "Πόλη του Ίππου" όπως και αποκαλείται, βρίσκεται εκτός του ορίου αποστάσεως που καλύπτεται από αυτό το μηνιαίο εισιτήριο του μετρό, ως παρισινό προάστιο που σε πάει το περιφερειακό τρένο.

     Η προαστιακή πολίχνη Maisons Laffitte  είναι “θρονιασμένη” στο βορειοδυτικό Παρίσι, ανάμεσα στο δάσος Saint Germain en Laye και στον Σηκουάνα, καταλαμβάνοντας μιαν ειδυλλιακή έκταση 675 εκταρίων, έχοντας  23.887 κατοίκους ενώ, από το 2017 φέρει τον τίτλο της "Πόλεως του Ιππου" λόγω των ιστορικών ιππικών εγκαταστάσεων που την κοσμούν αλλά και, εν γένει, του Ιππου ο οποίος πρωταγωνιστεί στην καθημερινότητα των κατοίκων της, είτε με την έννοια Ιππικών Ομίλων, είτε με την έννοια ιδιωτικών ιππικών εγκαταστάσεων, με αποτέλεσμα, σ' αυτή την πανέμορφη παρισινή "γωνία" ο Ίππος να είναι πανταχού ...παρών!

     Η γραφικότατη πολίχνη Maisons Laffitte εκτείνεται γύρω από έναν αστικό ιστό που  χρονολογείται από τον 17ο αιώνα και ο οποίος περιβάλλεται από μεγάλες λεωφόρους, πάρκα, ιππικές εγκαταστασεις, καθορισμένες και σημαινομενες χωματοδιαδρομες Ίππων παραλλήλως προς πεζόδρομους, ποδηλατοδρόμους και οδούς κινήσεως μηχανοκίνητων οχημάτων και πολλά ιδιωτικά και ιστορικά κτίσματα εμβληματικός αρχιτεκτονικής μεταξύ του 17ου και 19ου αιώνων.

     Δίπλα από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Maisons Laffitte, ο επισκέπτης που φτάνει θα πρωτοθαυμασει το Δημαρχείο της, βεβαίως στολισμένο με ένα άγαλμα καλπάζοντος Ιππου, προς ...επίρρωση της αλογαταρικης "ταυτότητας" αυτής της πανέμορφης πολίχνης.

     Κι απ' αυτό το σημείο "ξεδιπλώνεται" στην απόλαυση του επισκέπτη ένα αυθεντικα ευρωπαϊκό αστικό κομμάτι, πεντακάθαρο, κατάφυτο, φροντισμένο σε όλα ώστε να είναι όχι μόνον φιλικό προς τον άνθρωπο, αλλά, πρωτίστως, ιδανικό για την ευρωπαϊκή Αισθητική και Παιδεία του.

     Εν πλήρη αντιθέσει προς την κακαισθησία των ρυπαρογραφιών των γραικύλων που βρωμίζουν ακόμη και μνημεία με τα άθλια "γκράφιτι", εδώ πουθενά δεν θα προσβληθεί η Αισθητική μας με μουτζουρογραφιες, αλλά οι λιγοστές επίτοιχες εικαστικές παρεμβάσεις όπου εμφανίζονται αποτελούν πραγματικά έργα τέχνης τα οποία ως τέτοια θα απαθανατισει ο φακός.

     Κι αυτές τις επίτοιχες εικαστικές προσθήκες σε επιφάνειες που δεν χαρακτηρίζονται κρίσιμες ως αποτμήματα μνημειακών κτισμάτων, το "μάτι", εδώ, τις ...αποζητά με την λαχτάρα της απολαύσεως πινάκων ζωγραφικής σε κάποιο Μουσείο!

      Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της περιβαλλοντικής ευταξίας κι Αισθητικής, απορρίψαμε την ιδέα της χρήσεως συγκοινωνιακού μέσου (λεωφορείου) κι επιλέξαμε μια τετράωρη πεζοπορία για να εξερευνήσουμε και να "ρουφήξουμε" αυτή την πανέμορφη Maisons Laffitte.

      Κι ας μη φανταστεί κανείς ότι η χρήση συγκοινωνιακών μέσων εγκυμονεί δυσκολίες η ατέλειες. Και τα λεωφορεία είναι πεντακάθαρα και ...συνεπέστατα, όπως και οι στάσεις κοσμιότατες και φιλοξενότατες στους επιβάτες.

     Ο λόγος της επιλογής της πεζοπορίας έγκειται στο ότι τον παράδεισο τον απολαμβάνεις "αγγίζοντας" τον με όλες σου τις αισθήσεις, παντί τρόπω και όχι με βιασύνη... Κι εδώ, πράγματι πρόκειται για έναν ευρωπαϊκό παραδεισένιο τόπο...

     Σ' αυτή την διαδρομή μας μέσα στις φαρδειές και άνετες λεωφόρους της Maisons Laffitte προσέξαμε τα ελκυστικότητα αρχιτεκτονήματα που ήσαν διάσπαρτα παντού.

     Πνιγμένα στο πράσινο και όλα με μεγάλες ελεύθερες και κατάφυτες εκτάσεις γύρω τους, τα οικήματα αυτής της μικρής πόλεως έδειχναν αντάξια μιας φυσιοκεντρικης δομικής αντιλήψεως.

     Το ίδιο ευτακτοι και οι προβλεπόμενοι πίνακες αφισοκολλησεων ώστε να αποφεύγεται η ρύπανση, εδώ στην Maisons Laffitte. Τα πάντα προσεγμένα και καθαρά!

     Κι ενώ μιλάμε για "πολίχνη" θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η ρυμοτομία της περιλαμβάνει τρεις κομβικές πλατείες που από την κάθε μια ξεκινούν με αστεροειδή διαταξη 16 λεωφόροι και οδοί (Marine), 12 (Napoleon) και 13 (Charlemagne)

     Τέλος, σε μια χώρα με ποδηλατική παράδοση, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε και την μέριμνα της τοπικής δημοτικής αρχής προς τους ποδηλάτες με ανάλογους σταθμούς υποστηρίξεως ποδηλατικών αναγκών, όπου οι ποδηλάτες που αντιμετωπίζουν βλάβες των ποδηλάτων τους μπορούν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία και ταχύτητα εδώ στη Μaisons Laffitte.

     Μ' αυτά και μ' αυτά βρεθήκαμε μετά από αρκετή πεζοπορία στην κυρίως αλογαταρικη περιοχή της Μaisons Laffitte, με τις ιδιωτικές σταυλικες εγκαταστάσεις, τους Ιππικούς Ομίλους, τις σημαινομενες ιππικές διαδρομές, πριν καταληξουμε στον Ιππόδρομο.

     Και να το άγαλμα ενός τετράποδου πρωταθλητή ιπποδρομιών (Le cheval dollar) στη μεγάλη περιφραγμένη αρένα, στα δεξιά μας, να μας προειδοποιεί ότι ζυγώνουμε στον  Ιππόδρομο της ...πολίχνης.

     Προσέξαμε, όμως, ότι το κυρίως γλυπτό έχει μετατοπισθεί μερικά εκατοστόμετρα κι ελπίζουμε αυτή την μετατόπιση να την έχουν προσέξει κι οι αρμόδιοι ώστε να προληφθεί περαιτέρω φθορά.

     Κι όταν είσαι αλογαταρης, μια μόνιμη "όσμωση" σε φέρνει πάντα κοντά στην αγέλη κι αξαφνα βλέπεις κάτω απ' τα πόδια σου τις πατημασιές των ομοίων σου...

     Ναι, βρισκόμαστε πλέον στο "πλέγμα" των προκαθορισμένων διαδρομών Ίππων όπου όλες επισημαίνονται με ειδική σήμανση και ορίζονται αναλόγως, δίνοντας την προτεραιότητα κινήσεως στους έφιππους. Όλα ρυθμισμένα μέσα σε τούτη την πολίχνη.

     Σε λίγο, οι πρωινοί Ιππείςκαι Αμαζόνες επάνω στα καλοφροντισμενα τετράποδα τους θα μας κύκλωναν και θα μας εξιταριζαν κάνοντάς μας να τους ζηλεύουμε... Αλλά και πάλι, όλοι αντιμετωπίζουν με σεβασμό όλους κι όπου τα ίχνη διασταυρώνονταν όλοι παραχωρούσαν την προτεραιότητα στον ...άλλο.

     Κι αυτό δεν ισχύει μόνον όπου διασταυρώνονται μονοπάτια κινήσεως πεζών κι έφιππων, αλλά και στα οδοστρώματα όπου "συνυπάρχουν" έφιπποι και μηχανοκίνητα τροχοφόρα.

     Η κατάλληλη διαμόρφωση του αχανούς πάρκου της πολίχνης αυτής η οποία η ίδια είναι ένα μεγάλο ...πάρκο, επιτρέπει την εκγύμναση των 500 ιπποδρομιών Ίππων που είναι εγκατεστημένοι εδώ. 

     Παραλλήλως, πολλοί Ιππικοί Όμιλοι λειτουργούν προάγοντας, βεβαίως, την δυτική, ακαδημαϊκή, Ιππασία.

     Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, εκτός των αξιόλογων Ίππων που είδαμε να ιππεύονται, οι εγκαταστάσεις των Ιππικών Ομίλων, εδώ, είναι πολύ καλές και πολλοί διαθέτουν και ιδιωτική πίστα cross country.

     Δυστυχώς, όμως, η δράση Ιππευτηριου κι εδώ δεν είχε να επιδείξει κάτι συναρπαστικότερο της ακαδημαϊκής ιππευσεως που άφησαν πίσω τους οι "Μετρ" των βασιλικών αυλών της Ευρώπης, εν αντιθέσει με τα όσα μπορεί να απολαύσει κανείς με τα ιππικά δρώμενα των λαών της στεππας.

     Σε ένα από τα πολλά, προηγούμενα, ταξίδια μας στο Παρίσι (2000) είχαμε την τύχη να χαρούμε σ'  αυτή την πανέμορφη Maisons Laffitte το συμπαθεστατο Ιπποδρομιακο Μουσείο, το οποίο θα θέλαμε να επισκεφθούμε και παλι, δυστυχώς όμως, ενημερωθήκαμε από κατοίκους ότι το Μουσείο αυτό έκλεισε προ τριετίας για "οικονομικους" λόγους. Δυστυχώς, παντού οι αντιφασιστικές δημοκρατίες καταφέρουν συντριπτικα αποδομητικα πλήγματα στον Πολιτισμό και η συγκεκριμένη περίπτωση μας θύμισε το έγκλημα του γραικύλου κοινοβουλευτικού μητραλοία Παύλου Γερουλάνου ο οποίος έκλεισε, επικαλούμενος προσχηματικως τους ίδιους ψευδείς "λόγους", το Κέντρο Ιππασίας (ΚΕ.ΙΠΠ.) στο οποίο είχαμε την Τιμή, ως "Ελληνες Κένταυροι" να διδάξουμε Ιππασία στους μαθητές μας, αλλά και στους φοιτητές της Γυμναστικής Ακαδημίας του Πανεπιστημίου των Αθηνών. Στο Γραφείο Τουρισμού της Maisons Laffitte, στις δύο ευγενέστατες κυρίες που εργάζονται εκεί, αφήσαμε μήνυμα προς τον Δήμαρχο ώστε να επαναλειτουργήσει το Ιππικό Μουσείο της πόλεως και συνεχίσαμε την πεζοπορική μας περιπλάνηση προς επίσκεψη του Ιπποδρόμου.

Αν και η ώρα ήταν αρκετά πρωινή όταν φθάσαμε, ο Ιππόδρομος της Maisons Laffitte ήταν και κλειστός και με μια "αχλύ" εγκαταλείψεως. Βεβαίως πολύ μεγάλος, χωρίς τίποτε το παραδοσιακό να δείχνει προς τα έξω και χωρίς τίποτε το εντυπωσιακό, όπως άλλωστε, κατά κανόνα κι όλα τα ανάλογα ...αλογοχρηματιστήρια ενός αμαρτωλού κόσμου τον οποίο κάποτε τιμώρησαν οι Εθνικοσοσιαλιστές κλείνοντας τους Ιππόδρόμους για να "χρεωθούν" κι άλλες ...κατάρες ηλιθίων.

     Στην είσοδο του, ο Ιππόδρομος προειδοποιούσε για το ...αφεντικο-σκυλο που απέκλειε την είσοδο σε κάθε επισκέπτη, όμως, φάνηκε ότι έκανε εξαίρεση σε μας... κι έτσι βρεθήκαμε στο εσωτερικό του Ιπποδρόμου της Maisons Laffitte, καταγράφοντας την "εικόνα" του.

     Γενικώς, ο χώρος του Ιπποδρόμου, παγκοσμίως, είναι χώρος πολλαπλής και παντοειδούς κατάρας και κακουργίας, αν και πάντα διαθέτει λαμπρές εξαιρέσεις επαγγελματιών με συνείδηση και πραγματική ιπποφιλία. Κι αυτό σημαίνει ότι παντοτε θα πρέπει να έχουμε κατά νου αυτές τις ελάχιστες εξαιρέσεις εάν, όντως, θέλουμε να μας χαρακτηρίζει πνεύμα Δικαιου, όπως επιδιώκουμε στην πλατωνική μας Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων". Κι εδώ, στη Maisons Laffitte, ο Ιππόδρομος έχει τις ίδιες αναλογίες που σκιαγραφούν οι εσωτερικές "εικόνες" του. Και για να γίνουμε ακόμη πιο κατανοητοί στον αναγνώστη μας θα υπογραμμίσουμε ότι, με την οίκοθεν νοούμενη αυστηρότητα σε όσα αφορούν στον (γενικώς) Ιππόδρομο και εμείς, οι "Έλληνες Κένταυροι" με, αδιαπραγματευτσ, πρόταγμα μας την ευημερία του Ιππου, υπήρξαμε ευτυχείς και πολλαπλως ωφελημένοι, ανακαλύπτοντας στον Ελληνικόν Ιππόδρομο ένα πραγματικό "λίκνο" ιπποφιλιας και σεβασμού του Ιππου, στον Σταύλο του εξαιρετικού αλογαταρη κ. Ηλία Σιατουνη ο οποίος μας εγκολπωθηκε ως Ομάδα και μας μύησε στον ιδανικό Ιπποδρομιακο χώρο ο οποίος δεν εμπορεύεται τον Ίππο, αλλά τον αναδεικνύει ως Αθλητή με πλήρη σεβασμό της υπάρξεως του.

     Αναφορικως με τον εδώ Ιππόδρομο θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ένα "επαναλαμβανόμενο" θέμα, το οποίο, μας παραπέμπει στο δικό μας χρυσοπληρωμενο και πολυπροβεβλημενο "Ολυμπιακό" Μαρκοπούλου! Οι απανταχού δημοκρατίες έχουν ως κοινή συνισταμένη τους τον εκφυλισμό των πάντων, ακόμη κι εκείνων για την δημιουργία των οποίων οι πολίτες στερήθηκαν πολλά.

     Στον Ιππόδρομο αυτής της "πόλεως του Ιππου" όπως ονομάσθηκε το 2017, δυστυχως, ο επισκέπτης θα δει αχανείς εκτάσεις διαδρομών και κακοτεχνες μοντέρνες εγκαταστάσεις, αλλά κανένα ίχνος εμπνευσμένης αρχιτεκτονικής και σχεδιαστικής υψιπετειας, όπως καθιέρωσε από τον 17ο αιώνα ο Αυτοκράτωρ Λουδοβίκος ΧΙV, ο Βασιλέας Ήλιος! Όμως, αυτό αποτελεί γενικότερο κανόνα και όχι μόνον στην Γαλλία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη όπου σημαντικά μνημεία δημιούργησαν μόνον οι Βασιλείς και, δυστυχώς  όχι οι δημοκρατιες, κάτι εμφανέστατο και στη νεώτερη Ελλαδα.

     Εν συνάψει, για τον Ιππόδρομο της Maisons Laffitte θα μπορούσαμε να πούμε ότι πολύ μεγαλύτερη εντύπωση μας έκανε το περιλαλητο ...λεβριέ που απειλούσε να μας κατασπαράξει στην επτασφράγιστη είσοδο εντυπωσιάζοντας μας, εν τέλει, με την συμπεριφορά ...παριζιανας ρεσεψιονίστ, παρά ο ίδιος ο Ιππόδρομος με τις χορταριασμένες εγκαταστάσεις του! 

     Λυπηρό να το πούμε, αλλά πριν 23 χρόνια, όχι μόνον η Maisons Laffitte, αλλά και το Παρίσι κι ολόκληρη η Γαλλία ήσαν απειρως καλύτερα! Σήμερα, ολόκληρη η χώρα εμφανιζεται αλλοιωμένη, κατά πολύ λιγότερο ..."Γαλλία", πληρώνοντας το τίμημα εγκληματικών επιλογών, όπως ακριβώς και η Ελλάδα.

     Και μέσα σε αυτή την αυθεντική δημοκρατία, ο γαλλικός πολιτισμός που ανέπτυξαν οι Βασιλείς καταρρέει οσημεραι, ευτελιζομενος σε ένα πολυεθνικό γαϊτανάκι υπελισσομενης Παιδείας κι αποδομουμενης Τέχνης, με πρωταγωνίστριες την αμάθεια και την ασκήμια.

     Όμως, στην Maisons Laffitte ο Πολιτισμός λάμπει με την ηγεμονικήν έπαυλη του 17ου αιώνος Chateau de Maisons που αποτελεί ένα εμβληματικό αξιοθέατο της περιοχής.

     Θα ήταν περιττή η επανάληψη των ιστορικών πληροφοριών αναφορικως με το συγκεκριμένο μνημείο που θα μπορούσε εύκολα ο ενδιαφερόμενος να ανακαλύψει στο διαδίκτυο. 

     Εκείνο που πρέπει να υπογραμμίσουμε είναι ότι η προσεκτική αποκατάσταση αυτού του μνημείου, τόσο ως αρχιτεκτονήματος, όσο και ως περιβαλλόντων χώρων, είχε τέτοιαν επιτυχία ώστε ο επισκέπτης του "αγγίζει" τον χρόνο και νιώθει εδώ την "εποχή" της ανθισεως του Πολιτισμού, στη Γαλλία.

     Κάθε στοιχείο αυτής της ιστορικής επαύλεως παραπέμπει στην "αλήθεια" του Πολιτισμού ενός λαού ο οποίος, δυστυχώς, σήμερα δεν έχει και πολλούς λόγους να είναι υπερήφανος ζώντας σε μια αλλοιωμένη κοινωνία η οποία, πλέον "σφραγίζεται" από το αλλόφυλο στοιχείο.

     Συναρπαστικό το περιεχόμενο του Chateau de Maisons και ως προς τα μονίμως εκτιθέμενα αλλά και ως προς την περιοδική του έκθεση η οποία ήταν μία οπτικοποιημένη αλληγορία ψευδαισθήσεων με συνοδεία μπαρόκ μουσικής. 

     Όλα εδώ μέσα ήσαν εντυπωσιακά και "ομιλούντα" για μιαν εποχή που παρήλθε όχι μόνον για τη Γαλλία αλλά και για την Ευρώπη ολόκληρη, υπαγορεύοντάς μας το χρέος της επαναφοράς όχι, απαραιτήτως, της ρυθμολογίας της, αλλά του επιπέδου της Αισθητικής της.

     Διότι, μπορεί οι καλλιτεχνικοί ρυθμοί να μεταβάλλονται εξελισσόμενοι (υπελισσόμενοι ή ανελισσόμενοι) όμως το αισθητικό επίπεδο θα πρέπει να παραμένει πάντοτε υψηλό και να μην ευτελίζεται με ...κουρέλια που, δήθεν, ντύνουν και ...τέρπουν, σήμερα, ανθρώπους!

     Στα υπόγεια δώματα χαρήκαμε το εκτενές διόραμα μιας τολμηρής αλληγορίας ψευδαισθήσεων μπαρόκ με την ανάλογη, μάλιστα, μουσική υπόκρουση. 

     Μια μοναδική, αιφνιδιαστική, εμπειρία εικονοπλαστικής ομορφιάς και προκλήσεως των αισθήσεων.

     Αναγκασμένος να εμπορεύεται το παρελθόν του ο σύγχρονος άνθρωπος, στήνει την μουσειακή του "αγορά" εκλαμβάνοντας, όπως και είναι φυσικό, την Ιστορία ως εμπόρευμα, υποχρεωμένος να διατηρεί ανταγωνιστικό αυτό το "εμπόρευμα". Και η ανταγωνιστικότητα αυτού του "εμπορεύματος" έγκειται στην ποιότητά του και στην προβολή του. Και οι Γάλλοι, αυτό το "εμπόρευμα" δείχνουν να το αξιοποιούν σωστά και να το πλασάρουν σωστότερα, συντηρώντας αρκετά καλά τα μνημεία τους και προσφέροντάς τα κατά πως πρέπει στους επισκέπτες τους. Κι αυτό, ασφαλώς, συμβαίνει και στο Chateau de Maisons παρά τις μικρές ατέλειες συντηρήσεως που είναι ορατές. 

     Πάντως, στη Maisons Laffitte υπάρχουν και άλλα προβαλλόμενα πολιτιστικά σημεία, όλα με κατάλληλες ενημερωτικές επιγραφές, όπως και το σπίτι όπου γεννήθηκε ο ποιητής Jean Cocteau, βεβαίως, σε μια χώρα η οποία δολοφόνησε την Ποίηση στο πρόσωπο του Εθνικοσοσιαλιστή διανοούμενου και ποιητή Robert Brasillach! Και η "επίσημη" Γαλλία χρωστά στον Πολιτισμό μια βαθύτατη συγγνώμη γι αυτό το έγκλημα περί του οποίου κρατά ένοχη σιωπή, εν αντιθέσει με τον πνευματικό της κόσμο (κομμουνιστών συμπεριλαμβανομένων!) που το κατεδίκασαν!

     Αποχαιρετώντας την "αλογουπολη" Maisons Laffitte, μπορεί να μην πήραμε μαζυ μας εντυπωσιακές "εικόνες"  από τον υπερ-προβεβλημενο Ιππόδρομο της, ούτε καν από το Ιπποδρομιακο Μουσείο της που η γαλλική δημοκρατία το έκλεισε αδυνατώντας να το συντηρήσει. Μας ήσαν αρκετά πολλά τεκμηριωμένα συμπεράσματα τα οποία συναποκομίσαμε με κυρίαρχη την υποχρέωση προσηλώσεως στις ευρωπαϊκές μας Παραδόσεις οι οποίες συνιστούν παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά και "βακτηρία" στηρίξεως της ανελίξεως του κόσμου.

Επίμετρον

     H Μaisons Laffitte είναι ένας αστικός τόπος πολύ καλά οργανωμένος ώστε οι κάτοικοί του να είναι ευτυχείς στην καθημερινότητά τους, ενώ διαθέτει  μεγάλες φυσικές εκτάσεις καθώς και τον τίτλο της "αλογούπολης" με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι ένα γεωγραφικό σημείο με προδιαγραφές προσφοράς π ο ι ο τ ι κ ο ύ τουρισμού τόσο κοντά στο Παρίσι αλλά και τόσο μακράν των μειονεκτημάτων της πρωτεύουσας ώστε ο περιηγητής να μπορεί να χαρεί μια διαμονή ποιοτική μεν, κατά πολύ φθηνότερη δε εκείνης στο κέντρο της πρωτεύουσας με πολλά τοπικά κίνητρα καθημερινής απολαύσεως. Και αυτό θα πρέπει να το λάβουν υπ΄ όψη τους τα ελλαδικά τουριστικά γραφεία ώστε να προτιμούν ως τόπο διαμονής των πελατών τους παρόμοια προάστια του Παρισιού αντί να τους στρουγγάρουν στα ξενοδοχειακά ..."θερμοκήπια" με τα σφραγισμένα παράθυρα του κέντρου του Παρισιού ("Novotel") των οποίων η "φιλοξενία" είναι εργολαβική και είναι και κοστοβόρα! 

     Παραλλήλως, οι τοπικοί άρχοντες της Maisons Laffitte θα ήταν καλό να λάβουν υπ΄ όψη το "πείραμα" της Defense του Παρισιού και, αντιστοίχως, να κινηθούν σ΄ αυτό τον ιδανικό τόπο ώστε, αντί να ανεγείρουν ουρανοξύστες μιμούμενοι το ...Manhattan, να ανιδρύσουν λειτουργικά ιππικά κέντρα προάγοντας όλα τα είδη Ιππικής και αναδεικνύοντας τον τόπο όχι μόνον "τούνομα" αλλά και κατά την ουσία ...αλογατάρικο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζουν καθ΄ όλη την διάρκεια του χρόνου ιππικό τουρισμό ως πηγή εσόδων, αλλά και ουσιώδους ιππικής προσφοράς που θα υπηρετούσε την προαγωγή της Ιππασίας στη Γαλλία.

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ