"ΠΑΡΙΣΙ 2024" Η ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ

 "ΠΑΡΙΣΙ 2024"

Η ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ 

ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ

     Ήταν το πεπρωμένο του διεθνούς «εμποράκου» σιωνισμού, να έχει τον τάφο του στη πόλη του Παρισιού, όπου από την εποχή του Φιλίππου του Ωραίου είχε το κρυσφύγετό του! Κι αυτό κατάφεραν οι τελευταίοι «ολυμπιακοί» αγώνες (Παρίσι, 2024) που έβαλαν και την ταφόπλακα της "woke κουλτούρας", της αιχμής του δόρατος των εβραϊκών μεθοδεύσεων για διεθνή κυριαρχία, “ξυπνώντας” επιτέλους(!) την παγκόσμια κοινότητα!

     Το άθλιο "Παρίσι 2024", δακτυλοδεικτούμενο, πια, από ολόκληρη την ανθρωπότητα, κατάφερε να ξεσηκώσει ακόμη και τους πιο δύσπιστους απέναντι στη σιωνιστικήν εγκληματικότητα περισσότερο κι απ΄ όσο η συστηματική γενοκτονία των Παλαιστινίων από τους εβραίους, αφού το  θ έ α μ α  του σκατοβριθούς Σηκουάνα και των όσων διαδραματίσθηκαν στις όχθες του υπήρξε το αηδιαστικότερο "κέντρισμα" αφυπνίσεως ακόμη και πιο βαθιά ..."κοιμωμένων"!

     Μέσα στον παρισινό τάφο του, τώρα, το πτώμα του διεθνούς σιωνισμού και της "woke κουλτούρας" του προσδοκά ..."ανάσταση νεκρών" η οποία όμως είναι αδύνατη λόγω της βαρειάς ταφόπλακας την οποία ο ίδιος έβαλε, επηρμένος από την ανοχή μακρού χρόνου που, κάκιστα, του επέδειξε η Ανθρωπότητα της οποίας είναι και ο πλέον επικίνδυνος εχθρός! "Ολοκαυτώματα", "φούρνοι", "σαπούνια" από τώρα  ό λ α  αναθεωρούνται κάτω από αυτή την "ταφόπλακα" και δεν θα εκπλαγούμε διόλου αν δούμε μιαν Ανθρωπότητα να αναγνωρίζει ως Θεάνθρωπο τον Αδόλφο Χίτλερ! 

     Άλλωστε, προς αυτή την κατεύθυνση έκανε τα πάντα ο εβραίος Τομά Ζολί και τα κατάφερε μια χαρά! Παρά τα "μεθεόρτια" ψελλίσματά του απεδείχθη ότι δεν ήθελε να "θάψει"  τον πάτρωνά του, σιωνισμό, αλλά τον κατέθαψε! Διότι, όπως έχουμε πει από πολλών χρόνων, ο εγκληματίας είναι ηλίθιος άλλως δεν θα ήταν εγκληματίας και ο εγκληματίας σιωνισμός ως εκ της ηλιθιότητός του είναι και, επί του ασφαλούς, καταδικασμένος! 

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΝΑΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ

 ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΝΑΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ

     Από το 2005 αποκαθιστούμε τα "πλακίδια" μιας μεγάλης συνθέσεως (puzzle) με στόχο την αναζωπύρωση βασικών Αξιών οι οποίες άπτονται και ορίζουν τον βίον Ελλήνων. Και το επιχειρούμε όχι μόνον δημοσία αλλά και κατ΄ ιδίαν και αλληγορικώς ώστε να "κοινωνούμε" με υποψιασμένους, γεφυρώνοντας προσπάθειες οι οποίες κατατείνουν σε κοινό σκοπό. Έτσι, δεν απευθύνονται προς όλους οι αναρτήσεις μας οι οποίες, όμως, παραμένουν αντικειμενικώς απαραίτητες ακόμη και εάν, σε κάποιους, φαίνονται ακατανόητες. 

     Περί του "Ναού", λοιπόν, ο λόγος, του "Fanum" (Ναός, Ιερόν) εξ ου δε και "φανατικοί" για όσους μετά ιερής προσηλώσεως επιμένουν και πορεύονται!

     Ενός Ναού που μπορεί να εξακτινώνεται από τις Βάσσες της Φιγαλείας μέχρι την Rue du Temple του Παρισιού, περικλείοντας στην εξακτίνωσή του όλη την προσπάθεια του Ανθρώπου να περισώσει Αξίες και Ιδανικά. 

     Κι εδώ στο 3ο παρισινό διαμέρισμα, η ατμόσφαιρα διατηρεί ολοζώντανη την οργή του αδικημένου του οποίου η ύστατη κραυγή δεν χάθηκε στον αιθέρα αλλά πήρε μαζύ της και τους δυο ενόχους της αδικίας του! 

     Είναι σπουδαία η αναψηλάφιση της ειμαρμένης και των ιστορικών ιχνών της και μας υπενθυμίζει ότι, τοποθετώντας στη σωστή του θέση ακόμη ένα "πλακίδιο" αυτής της συνθέσεως συνεισφέραμε ακόμη περισσότερο (και ουσιαστικότερα) στο ολοκλήρωμα των παραμέτρων μιας πολεμικής τέχνης. Κι αν κάποιος δεν εννόησε δεν πειράζει, δεν είναι όλα για όλους...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

Μετά την δημοσίευση της παραπάνω αναρτήσεως ο επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας", Συνασκούμενος Χριστόφορος Κασφίκης, "αποκρυπτογράφησε" το περιεχόμενο και, ευστοχότατα, σχολίασε:   

ΠΑΡΙΣΙ - CONCIERGERIE

 ΠΑΡΙΣΙ - CONCIERGERIE

     Και τι σχέση έχει η πολεμική τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας με εκείνο το παλιό Γαλλο-Ρωμαϊκο φρούριο του 1ου μ.χ.χ. αιώνος που εξελίχθηκε κατά τον 10ο αι. σε έδρα των Καπετιδών μοναρχών και τόπος δολοφονίας 2.780 φυλακισμένων κατά την διάρκεια της γαλλικής εξεγέρσεως (1789);

     Tι σχέση μπορεί να έχει μια πολεμική τέχνη με ένα πολιτιστικό μνημείο;

     Tο παραπάνω εύλογο ερώτημα παραμένει ανολοκλήρωτο όσο δεν το ολοκληρώνουμε: "Τι σχέση μπορεί να έχει μια πολεμική τέχνη με ένα πολιτιστικό μνημείο και για  π ο ι ο ν;" Διότι, εν προκειμένω, αυτός ο προσδιορισμός είναι και η απάντηση...

     Η διδασκαλία μιας οιασδήποτε πολεμικής τέχνης δεν είναι ενιαία παγκοσμίως, όπου αυτή μπορεί να διδαχθεί! Διότι, η διαφορετικότητα των λαών υπαγορεύει και την διαφοροποίηση των εκπαιδευτικών προσεγγίσεων της περί ης ο λόγος πολεμικής τέχνης, άλλως, η διδασκαλία επιβαρύνεται με δυσκολίες ή και αδυναμίες τέτοιες που την καθιστούν ίσως και άκυρη!

     Είναι εντελώς διαφορετικό να εκπαιδεύεις στην Έφιππη Τοξοβολία έναν Ούγγρο κι εντελώς διαφορετικό να εκπαιδεύεις στην ίδια τέχνη έναν Βαλκάνιο. 

     Το πολιτιστικό υπόβαθρο του Ούγγρου ο οποίος κληρονόμησε την αρχαιότερην ευρωπαϊκή γλώσσα (Rovasiras), είχε Σύνταγμα το 1222 όταν και η λέξη "Σύνταγμα" στην Ευρώπη ήταν άγνωστη, όταν, σήμερα επιδεικνύει υπερήφανος το υψηλότερο ποσοστό αποφοίτων ανωτάτης Παιδείας στη χώρα του, είναι εντελώς διαφορετικό από το "πολιτιστικό" επίπεδο του Βαλκάνιου και για λόγους που δεν χρειάζονται περαιτέρω ανάλυση... 

     Η σχέση μας, η συνοχή μας με τον Πολιτισμό, είναι και δείκτης αποτελεσματικότητος κάθε εκπαιδευτικού εγχειρήματος και τούτο δεν χρήζει περαιτέρω αναλύσεως!

     Έτσι, η συνοχή μας με τον Πολιτισμό, τον Πολιτισμό όχι μόνον μιας συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής ή χρονικής περιόδου, αλλά τον  α ν θ ρ ώ π ι ν ο, όπου και όποτε αυτός αναπτύσσεται, είναι "κλειδί" μεταδοτικότητος για τον Εκπαιδευτή μιας πολεμικής τέχνης διότι, μέσα από αυτή την "συνοχή" και τον δείκτη ισχύος της ο Εκπαιδευτής θα αποδώσει καλύτερα.

     Ομοίως και για τον εκπαιδευόμενο, ακριβώς η ίδια συνοχή θα τον διευκολύνει να καταλάβει την διδασκαλία και να ανταποκριθεί στις απιτήσεις μιας τέχνης η οποία, ως πολεμική, διαχειρίζεται την ζωή και τον θάνατο, με ό,τι αυτή η σοβαρότητα συνεπάγεται.

     Άλλωστε, επάνω σε αυτό το πνεύμα κινείται και ο εκπαιδευτικός αναπροσανατολισμός της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", όπως αυτός ανακοινώθηκε τον προηγούμενο χρόνο με την εξαγγελία και υλοποίηση ενός ειδικού επιμορφωτικού προγράμματος σειράς σεμιναρίων, όπως καμία άλλη ομότεχνη Σχολή, παγκοσμίως, δεν επιχειρεί!  

     Και το συγκεκριμένο πολιτιστικό μνημείο στην καρδιά του Παρισιού περισώζοντας την "εποχή του τρόμου" της γαλλικής ιστορίας, σε κάθε αίθουσά του συνεγείρει τον νου και την ψυχή του επισκέπτη του με ουσιώδη ερωτήματα για την αξία της ανθρώπινης ζωής, λόγος για τον οποίο σεβασθήκαμε και δεν φωτογραφήσαμε το δωμάτιο των 2.780 θυμάτων αυτης της περιόδου του "τρόμου", ακριβώς με τον ίδιο σεβασμό που δεν θα φωτογραφίζαμε το σημείο της μεταστάσεως του Γερμανού Καγκελλαρίου Αδόλφου Χίτλερ!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ CERNUSCHI

 ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ CERNUSCHI

     H μυσταγωγία της επαφής με το περιεχόμενο ενός Μουσείου αρχίζει από την διαδικασία της εξωτερικής προσεγγίσεως της υποδομής.

     Στην περίπτωση του Μουσείου Cernuschi που στεγάζει την συλλογή της ύστερης Ανατολικο - Ασιατικής Τέχνης του πολιτικού και τραπεζίτη Enrico Cernuschi (1821-1896), η έξοδος του επισκέπτη από τον σταθμό του μετρό και η μέθεξή του με το πάρκο Monceau απ΄ όπου θα μπει στο Μουσείο, τον αποφορτίζει από το "άγος" κάθε ευρωπαϊκής μοντερνικότητος, εισάγοντάς τον στην χαλαρότητα που θα τον βοηθήσει να βιώσει τα περιεχόμενα αυτής της σημαντικής ασιατικής συλλογής. 

     Άλλωστε, η όλη διαμόρφωση του πάρκου Monceau, εκτάσεως εννέα εκταρίων, μας γυρίζει πίσω στον 18ο αιώνα όταν το 1778, ο Δούκας της Chartres (κατόπιν, της Ορλεάνης) έδωσε παραγγελία στον ζωγράφο, συγγραφέα και σχεδιαστή υπαιθρίων χώρων Louis Carmontelle να δημιουργήσει τον κήπο των ονείρων του...

     Αλλά, τι το ενδιαφέρον για μας τους ταπεινούς αλογατάρηδες, προσφέρει το Μουσείο Cernuschi και προς "τι" αυτή η επίσκεψη στο 7 της Λεωφόρου Velasquez;

     Πέραν της "κοινωνίας" με την ασιατική τέχνη, το Μουσείο αυτό παρέχει σπουδαία πληροφόρηση για την κινεζική Ιππική και Ιπποκομία κι ενώ αυτά ήσαν τα κύρια αντικείμενα των ενδιαφερόντων μας, απολαύσαμε και πολλά άλλα σημαντικά κι εξίσου ενδιαφέροντα.   

     H ακριβής χρονολογική διάταξη των περιεχομένων στις διάφορες αίθουσες και οι επεξηγηματικότατες πινακίδες που αναφέρονται σε κάθε έκθεμα, αλλά και στις ιστορικές περιόδους, όπως και στις δυναστείες, βοηθούν τον επισκέπτη να "χαρτογραφήσει" την εκτιθέμενη συλλογή εξάγοντας συμπεράσματα.

     Και, βεβαίως, μέσα σε έναν ιδανικό χώρο, τα εκθέματα αυτής της εντυπωσιακής συλλογής προσλαμβάνουν άλλο ιστορικό και καλλιτεχνικό "ειδικό βάρος". 

     Πολλά και ποικίλα τα ιππικού ενδιαφέροντος εκθέματα από πολλές ιστορικές περιόδους.

     Πραγματικά, η μελέτη αυτών των εκθεμάτων συναρπάζει τον ερευνητή των απω-ασιατικών ιππικών "πραγμάτων" και η λεπτομερής έκθεσή τους"σαστίζει" κάθε ενδιαφερόμενο.

     Πολύ καλά στοιχεία προσφέρονται και για την μελέτη των αμαξών οι οποίες υπήρξαν μέσα πολέμου αλλά και μετακινήσεων. 

      Βεβαίως, "πανδαισία" και τα γενικότερα εκθέματα ασιατικής τέχνης σε όλες τις αίθουσες, όπως τα αγγεία.

     Ομοίως και τα λατρευτικά, όσο και τα τελετουργικά εκθέματα "απλώνονται" ολόγυρα κατά τέτοιον τρόπο ώστε να αισθάνεται ο επισκέπτης ότι "συνομιλούν" μαζύ του κι όχι ότι αποτελούν ψυχρά μουσειακά αντικείμενα.

     Εδώ, η επίσκεψη διαρκεί πολύ περισσότερο απ΄ όσο μπορεί να υπολογίσει κανείς διότι ο όγκος και η ποικιλία πραγματικά αιφνιδιάζουν.

     Όπως, δε, είναι φυσικό, εδώ ο Βουδισμός κατέχει μιαν εξέχουσα θέση.

     Κι εκείνο το οποίο τελικώς θα "πάρει" μαζύ του ο επισκέπτης είναι μιαν άριστην εντύπωση, όχι απλώς για την ποιότητα των εκθεμάτων αλλά και για την όλη μουσειολογική προσέγγιση αυτού του εξαιρετικού Μουσείου.  

     Κι όταν βγει ξανά στο παρακείμενο πάρκο Monceau, πάλι οι αισθήσεις του θα πλημμυρίσουν ομορφιά από την χάρη ενός χώρου που χαρακτηρίζεται από φυσικότητα και καλαισθησία. 

     Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, στ΄ αλήθεια, ο Louis Charmontelle κατάφερε να δημιουργήσει ένα πραγματικό ονειρεμένο άλσος όπως το θέλησε ο εντολοδότης του Δούκας!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΣΤΑ ΙΠΠΙΚΑ "ΤΟΠΟΣΗΜΑ" ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΟΝΗΣ

 ΣΤΑ ΙΠΠΙΚΑ "ΤΟΠΟΣΗΜΑ" 

ΤΟΥ 

ΔΑΣΟΥΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΟΝΗΣ

     Μεταξύ των δυτικών ορίων του Παρισιού και του ποταμού Σηκουάνα εκτείνονται 865 εκτάρια κατάφυτου δάσους μοναδικής φυσικής καλλονής, εντελώς ανοικτά για κάθε περιπατητή αλλά όχι και για όλες τις ώρες του εικοσιτετραώρου διότι το Παρίσι δεν είναι μια ιδανική πόλη αλλά μια πόλη που εκφράζει πλήρως τις παρακμιακές δημοκρατικές χώρες. Έτσι, εδώ, κατά την διάρκεια της ημέρας μπορεί κανείς να απολαύσει μιαν υπέροχη φύση ενώ, μετά την δύση του ηλίου, η διάχυτη πορνεία αποκλείει την παρουσία σ΄ αυτό τον παραδεισένιο τόπο κάθε ομαλού και συνετού διαβάτη!

     Σ΄ αυτό το πανέμορφο αστικό δάσος "Ιανό", με τις δύο "φυσιογνωμίες" που εναλλάσσονται με το φως και το σκοτάδι, μια συναρπαστική χλωρίδα και πανίδα, ένα πλήθος λιμνών και "νερών", πολλές εγκαταστάσεις αλλά και αξιοθέατα, υποδέχονται τον επισκέπτη ο οποίος ποτέ δεν θα καταφέρει να εξαντλήσει όλη την έκταση αυθημερόν αλλά, τουλάχιστον θα καλύψει ένα μέρος στοχευμένων επιλογών που θα ήθελε να απολαύσει.

     Έτσι κι εμείς, αν και δεν "διεξήλθαμε" όλο το Δάσος της Βουλόνης, καταφέραμε να γνωρίσουμε από κοντά τα ιππικά του "τοπόσημα" αν και, στο μεταξύ, είδαμε και πολλά άλλα, όχι πάντα επιτυχημένα και αφομοιωμένα από το, κατά τα λοιπά, εξαίσιο φυσικό περιβάλλον, όπως επί παραδείγματι το κτηριακό έκτρωμα του "Ιδρύματος Louis Vuitton" που ορθώνεται απειλητικό και κακάσχημο νομίζοντας ότι έτσι προμοτάρει τον κακαίσθητο μουσαμά που αποτελεί και την πρώτη ύλη των κακόγουστων σχεδιασεών του οι οποίες ορίζουν και το "γούστο" των οψίπλουτων καταναλωτών τους.

     Το σημερινό Δάσος της Βουλόνης είναι ό,τι απέμεινε από το Δάσος του Rouvre μετά την ανασχεδίαση και αναδόμηση ολόκληρου του Παρισιού που επεχείρησε με επιτυχία στα μέσα του 19ου αιώνος ο Ναπολέων ΙΙΙ με τον διοικητικό Νομάρχη Georges - Eugene Haussmann καταλήγοντας σε ένα αστικό αποτέλεσμα για το οποίο, σήμερα, θαυμάζεται το Παρίσι.

     Και σε αυτό το εκτενέστατο φυσικό περιβάλλον με την ωραία χωροθεσία, οι κάτοικοι της γαλλικής πρωτεύουσας επιδίδονται σε αρκετές αθλητικές δραστηριότητες με κύρια την Ποδηλασία η οποία είναι και το εθνικό σπορ της Γαλλίας.

     Βεβαίως, πλην των φυσικών καλλονών, ο επισκέπτης του Δάσους της Βουλόνης μπορεί να απολαύσει και πολλά ανθρώπινα δημιουργήματα όπως τους γραφικούς παραδοσιακούς οικίσκους που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε όλη την περιοχή.

     Θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι αυτοί οι γραφικότατοι οικίσκοι μας κατανάλωσαν αρκετά καρέ φωτογραφικών λήψεων με την ομορφιά τους αλλά και με την ιστορία που είχε καθένας τους.

     Έτσι, λοιπόν, πρώτη μας "διασταύρωση" με τα ιππικά "τοπόσημα" του Δάσους της Βουλόνης ήταν το Ιππικό Κέντρο του Δάσους της Βουλόνης το οποίο έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ελληνικήν Ιππική, αλλά και για την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Με ένα μικρό Ιππευτήριο αλλά με μια μεγάλη "ιστορία", το Ιππικό Κέντρο της Βουλόνης στεγάζει και το Γαλλικό "Poney Club" το οποίο διοργάνωσε ο αείμνηστος  Έλληνας καθηγητής της Ιππιατρικής και Αρχαιολόγος Θεόδωρος Αντίκας, αλησμόνητος Δάσκαλος και ευεργέτης των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Μνήμης Δασκάλου ένεκεν, λοιπόν,  αυτή την γενέθλια ημέρα του ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" την αφιέρωσε στο Ιππικό Κέντρο της Βουλόνης, τιμώντας τον κορυφαίο των σύγχρονων Ελλήνων Ιππιατρών Θεόδωρο Αντίκα ο οποίος κατάφερε να είναι και ο επίσημος Ιππιατρός της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ιππασίας (F.E.I.), θέση την οποία κανένας άλλος Έλληνας Ιππιατρός δεν κατέκτησε.

     Έξι ώρες πεζοπορίας μέσα σε αυτή την πανέμορφη φυσικήν έκταση και δεν κουραστήκαμε καθόλου, απολαμβάνοντας μια μοναδικήν αίσθηση φυσικότητος και τα βήματά μας, μας έφεραν στον κυρίως Ιππόδρομο του Παρισιού, το "Longchamps Hippodrome". 

     Aν και επίκεντρο μεγάλων διοργανώσεων, αυτός ο Ιππόδρομος χαρακτηρίζεται από αχανείς εκτάσεις πολύ καλά συντηρημένες αλλά χωρίς κανένα εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό στοιχείο με κοινότυπες εγκαταστάσεις τις οποίες βλέπει κανείς σε κάθε ανάλογο μέρος.

     Πολύ πράσινο καλοφροντισμένο, μεν, κλασικές εγκαταστάσεις δε, χρηστικής και μόνον σημασίας χωρίς καμιάν ιδιαίτερην Αισθητική, σε όλον αυτό τον ιπποδρομιακό χώρο. 

     Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάτι μας συνεκίνησε ιδιαιτέρως στον "Longchamps Hippodrome" πλην της μεγάλης και προσεγμένης επιφανείας του στην οποία κυριαρχεί το γκαζόν.

     Γενικώς, όμως, ας μη φανταστεί κανείς ότι και το Δάσος της Βουλόνης έχει ξεφύγει από τον κανόνα της παρακμής που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες δημοκρατικές και αντιφασιστικές κοινωνίες στις οποίες "ευδοκιμεί" η ανέχεια με ό,τι αυτή συνεπάγεται κι έτσι βλέπουμε μέσα σ΄ αυτή την υπέροχη φυσικήν εικόνα και "σκηνές" περιβαλλοντικής αθλιότητος εξ αιτίας του προβλήματος των αμέτρητων αστέγων και επαιτών, όλων Γάλλων και όχι οικονομικών μεταναστών, που κατακλύζουν το Παρίσι. 

     Δυστυχώς, όπως σε όλες τις αντιφασιστικές δημοκρατίες της Δύσεως, έτσι κι εδώ, οι ιθαγενείς έχουν φτάσει στο έσχατο όριο εξευτελισμού υποκείμενη στην αιμοδιψή φορολόγηση του ανήθικου κράτους τους προκειμένου να υποστηρίζονται οι κατά κύματα εισρέοντες ξένοι οικονομικοί μετανάστες και οι "εικόνες" είναι φρικτές στην παρισινή καθημερινότητα!

     Ωστοσο, με βαθύτατην επίγνωση του συμπεράσματος της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων το οποίο δέχεται ότι "Ζούμε εν μέσω ηλιθίων!", κρατήσαμε την φυσικήν ομορφιά του Δάσους της Βουλόνης κατά τις ώρες της ημέρας γνωρίζοντας ότι τους ασώτους δεν τους σώζει κανείς αφού η ίδια η φύση τους καταδικάζει σε αφανισμό δια των ιδίων των επιλογών τους!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ