EUGEN HERRIGEL ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ 12ο και τελευταίο ΜΕΡΟΣ

  EUGEN HERRIGEL

ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

12ο και τελευταίο ΜΕΡΟΣ

Από τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων"

Εφιπποτοξότην Αριστοτέλην Ηρακλέους Καλέντζη

Το Περιεχόμενο του 12ου Μέρους

     To ζενικό «καμίνι» υπό τις σκληρότατες συνθήκες ασκήσεως σε μία από τις τέχνες μέσω των οποίων το απτό όσο και απροσδιόριστο «Ζεν» καλλιεργείται, αναδεικνύει σφυρηλατημένες οντότητες εκ των οποίων η κάθε μία αποτελεί μιαν αστραπή που ξεπηδά από το νέφος της παγκόσμιας Αλήθειας που απαρτίζεται από την ίδια την ζενική ουσία. 

     Αυτή η συλλογική Αλήθεια που αναλύεται στις ατομικότητες που τη συνθέτουν, σε όλους όσους ασκούμεθα στην ζενική ατραπό, μεταστοιχειώνεται στον καθένα από εμάς και παίρνει μύριες μορφές και σχήματα, παράγοντας αμέτρητες συμπεριφορές κι αντιδράσεις στην καθημερινότητά μας. 

     Ωστόσο, όλα τούτα δεν σημαίνουν «τελείωση» ώστε, πλέον, το Ζεν να θεωρείται ως «κατακτηθέν» προκειμένου να μας καθοδηγεί στην καθημερινότητά μας, ακριβώς, διότι η Αλήθεια δεν μας έχει γίνει επιτακτική ανάγκη! Αν, όντως, η παγκόσμια Αλήθεια ήδη μας έχει γίνει επιτακτική ανάγκη, τότε, θα πρέπει να ξαναπάρουμε εξ αρχής την ατραπό της ζενικής σφυρηλασίας και να συνεχίσουμε να ασκούμεθα στην «τέχνη χωρίς τέχνη», να ξαναβιώσουμε τον ρόλο μας ως αρχαρίων μαθητών χωρίς βιασύνη αφήνοντας την ζωή να μας οδηγεί σε μιαν Αλήθεια πέρα από κάθε Αλήθεια, στο ίδιο το μηδέν που είναι και το παν!

H ημερίδα

     Βιαστήκαμε και, βιαστήκαμε πολύ, να χαρακτηρίσουμε αυτό το 12ο μέρος ως ..."τελευταίο" και, αντιστοίχως, τούτη την 12ην ημερίδα ως "τελευταία". Πάντοτε τα ανθρωποκατασκεύαστα "μέτρα" αποδεικνύονται λανθασμένα και, εν προκειμένω, δεν υπήρξε εξαίρεση! Και τον λόγο θα τον δούμε εν συνεχεία... Όμως, αυτή δεν ήταν η μοναδική έκπληξη αυτής της ημερίδος και, μάλιστα, όσο η έκπληξη που προήλθε από την εν μέρει αμφισβήτηση του ίδιου του Ζεν ως προς την χρησιμότητα της διδασκαλίας του με την βοήθεια γραπτών κειμένων... Σήμερα απεδείχθη και, μάλιστα από δύο διαφορετικές ανθρώπινες πλευρές συμμετεχόντων, ότι και η προσεκτική μελέτη σωστών γραπτών πηγών αν δεν διδάσκει, τουλάχιστον, μπορεί να "υποψιάσει" κάθε ενδιαφερόμενο για την ουσία του ζενικού αντικειμένου! Κι αυτό το διαπιστώσαμε από την προσέλευση της Συνασκούμενης Νίκης η οποία μόλις επέστρεψε από την Αμερική, όπου μελετούσε και τις αναρτήσεις των προηγουμένων ημερίδων μας αλλά και τα δύο βιβλία του Eugen Herrigel, αλλά και από τον φίλτατο Δημήτρη ο οποίος διαμένει σε άλλη πόλη, δεν παρηκολούθησε δια ζώσης καμία ημερίδα μας κι όμως, μελετώντας, έφθασε σε σημείο, σήμερα, να προπορεύεται μία φράση "εμπρός". Λανθάνει, λοιπόν, το Ζεν; Το Ζεν είναι το μηδέν και το παν, όπως είδαμε και σήμερα και μέσα στο μηδέν και στο παν είναι φυσικό να υπάρχει και το ...λάθος!

     Υπό την σκέπη, λοιπόν, του Παρθενώνος διεξήχθη η σημερινή ημερίδα, στον χώρο των ρωμαϊκών ερειπίων του Ηρωδείου Θεάτρου, σε ένα ενεργειακότατο σημείο όπου, αρχικώς, διατρέξαμε όλη την διαδρομή της μέχρι τώρα διδασκαλίας του βιβλίου "Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας" του Eugen Herrigel, ξεκινώντας από την σημασία της αναπνοής στην επίτευξη θετικού διαλογισμού (dhyāna, Σανσκριτικά ध्यान), ή, Κινεζικά 禪) ο οποίος είναι και το θεμέλιο του Ζεν. 

     Επιμείναμε στην επανάληψη των εννέα "κλειδιών" της πρώτης ημερίδος και προχωρήσαμε σε μία περιληπτική σύναψη των βασικών μερών των περιεχομένων όλων των προηγηθεισών ημερίδων, ενώ η Νίκη μας επιβεβαίωνε τα εκ μελέτης κειμένων βιώματά της και ο Δημήτρης μας "υποβάσταζε" να "ανεβούμε" στο ...επόμενο "σκαλοπάτι"! Πράγματι, υπήρξε μια εκπληκτική συγκυρία... 

     Τέλος, φθάσαμε και στον ορισμό της μεγάλης Αλήθειας, της φωτίσεως (Satori 悟り) εκτιμώντας ότι, ακόμη, απέχουμε πολύ από την κατάκτησή της! Δυστυχώς, παρά την ...εξάμηνη σπουδή του βιβλίου του Eugen Herrigel "Ζεν στην Τέχνη της Τιοξοβολίας" με την συνακόλουθη παραστατικήν ανάλυσή του επί της Γραμμής Βολής, κανείς μας δεν αισθάνεται επαρκής ως προς την κατοχή της με επακόλουθο συμπέρασμα ότι όλοι θα θέλαμε σε κάποια στιγμή της ζωής μας να την κάνουμε κτήμα μας! Αλλά πώς;...

     Kαι κάπως έτσι φθάσαμε στο "δια ταύτα" αυτής της 12ης και διόλου ...καταληκτικής ημερίδος η οποία μας διδάσκει ότι εάν, πράγματι, θέλουμε να κατακτήσουμε την απόλυτην Αλήθεια και να φωτιστούμε, θα πρέπει να διατηρήσουμε ισόβια την άσκησή μας στο Ζεν, επαναλαμβάνοντας στα όσα εξ αρχής μας εμύησε ο Eugen Herrigel και εφαρμόζοντάς τα στο διηνεκές!

     Για τον λόγο αυτό, σήμερα, αποφασίσαμε να διατηρήσουμε εσαεί το αποθησαύρισμα της διδασκαλίας του μεγάλου Γερμανού Φιλοσόφου Eugen Herrigel σε όλη την, επέκεινα, εκπαίδευση της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", εισάγοντάς το στη καθημερινή ασκητική μας! 

     Πέραν όλων των παραπάνω και επειδή ο νόμος της αιτιοκρατίας ακυρώνει κάθε "σύμπτωση", δεν ήταν διόλου τυχαίο το γεγονός ότι σήμερα, ο εξαιρετικός φίλος και ευεργέτης των "Ελλήνων Κενταύρων" κ. Περικλής Τελειορίδης, παρουσίασε στον χώρο της ημερίδος μας και το πρώτο αρχαίο Ελληνικό Τόξο το οποίο ο ίδιος ανακατεσκεύασε, ξαναδίδοντάς του "πνοή" μετά από αιώνων αφανείας! 

     Ευρασιατικό σταυροδρόμι η Πατρίδα μας και για άλλη μια φορά η αρχαία Ελλάδα συναντήθηκε με το ασιατικό πνευματικό αγαθό του Ζεν, υπό την σκέπη του Παρθενώνος! Απέραντη ομορφιά η εναρμόνιση Πολιτισμών και η υπέρβαση ανθρωποκατασκεύαστων "συνόρων σκέψεως", μεγαλειώδης φυσική αρμονία η κατανίκηση δογματικών ψευδο-ορίων που ανυψώνονται από τους δειλούς προς ανάσχεση της αναπόφευκτης επελάσεως των θαρραλέων και του αγαθού που εκπροσωπούν μέσα στο διάβα της Ιστορίας!