ΜΕ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ

 ΜΕ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ

     Mία ειδοποιός διαφορά μεταξύ του Ανθρώπου με επίγνωση του προορισμού του και του συρμώδους υπανθρώπου είναι, ακόμη και ο τρόπος που ...εύχονται: Ο μεν πρώτος εύχεται "Χρόνια καλά!", ο δε δεύτερος "Χρόνια πολλά!". Η ποιότητα χαρακτηρίζει τον πρώτο, η ποσότητα τον δεύτερο! Βεβαίως, είναι ενδεικτικό το παράδειγμα, αλλά με βαθύτατην ουσία...

     Όσοι υπηρετούν με αφοσίωση μια πολεμική τέχνη έχουν συνειδητοποιήσει ότι όλες οι πολεμικές τέχνες δεν διαθέτουν, απλώς, φιλοσοφία, αλλά διαθέτουν και αντικειμενική όσο και μαθηματικώς τεκμηριούμενη Αισθητική η οποία αποτελεί και την κυρία συνιστώσα του "ευ ζειν", προπορευόμενη, κατά πολύ, της αμφιλεγόμενης και υποκειμενικότατης "ηθικής". Ασφαλώς δε, η Έφιππη Τοξοβολία δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, ειδικώς για  εμάς τους "Έλληνες Κενταύρους" που την διδαχθήκαμε από έναν κορυφαίο Δάσκαλο, τον Kassai Lajos, κεχρισμένο "Ιππότη Γραμμάτων και Τεχνών" σε μία χώρα στην οποία κυριαρχεί η ποιότητα και η Αισθητική και πρώτοι την μεταφέραμε εισάγοντάς την σε μια χώρα στην οποία, ούτε η ποιότητα ούτε η Αισθητική είναι λέξεις περιεχόμενες στο "λεξιλόγιο" τoυ μείζονος εσμού, πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, των κατοίκων της! 

     Μέσα στο πλαίσιο της 19χρονης συνεχούς λειτουργίας των "Ελλήνων Κενταύρων" η ποιότητα και η Αισθητική συνιστούν τις πρωταρχικές συνιστώσες του έργου μας και τούτο όχι ως ένα "ιδιαίτερο επίτευγμα" αλλ' ως οίκοθεν νοούμενο χρέος μας έναντι της Έφιππης Τοξοβολίας ως πολεμικής τέχνης. Ασφαλώς, όμως, κάτι τέτοιο γίνεται βαρύτατα "αισθητό" από όσους επιμένουν να συντάσσονται με το περιρρέον κοπάδι των κακαίσθητων αγελαίων που μας περιστοιχίζει, με όσους συμπαθέστατους νομίζουν ότι, "καβαλώντας αλόγατα" και/ή συμμετέχοντας σε παρέες ..."τοξοβολαίων", τσικνίζοντας παϊδάκια, καταπίνοντας ρετσίνα και διαγ(κ)ωνιζόμενοι μεταξύ τους αναβαθμίζουν τις ...σαγιονάρες τους σε ...λουστρίνια, αντελήφθησαν "τι εστί Έφιππη Τοξοβολία" ή "Τοξοβολία".

     Έτσι, τόσο η κύρια δραστηριότητά μας (Έφιππη Τοξοβολία) όσο και κάθε δευτερεύουσα σχεδιάζεται επί τη βάσει ποιότητος κι Αισθητικής. Το θεσμικό μας πλαίσιο, η εκπαίδευσή μας, οι σχέσεις μας, οι δράσεις μας, η εμφάνισή μας, ο προς τα έσω και έξω λόγος μας, όλα, επιχειρούνται υπό συντεταγμένες ποιότητος κι Αισθητικής και μεταφέρονται ως έχουν, χωρίς παραχαράξεις, "διαθλάσεις" και ..."trompe l' oeil" στο κυρίως Ιστολόγιό μας, στο παρόν Ιστολόγιο καθημερινών ενημερώσεων, στην Σελίδα Facebook της Ομάδος μας, στη Κλειστή Σελίδα Facebook των "Ελλήνων Κενταύρων" καθώς και στην Διεθνή Σελίδα Facebook που διαχειριζόμαστε, τηρώντας απαρεγκλίτως την αρχή της διαφανείας. Και  ανησυχούμε, μόνον, για τους νεοεισερχόμενους διότι αγωνιούμε αν η παρουσία τους θα τιμήσει την κοινότητα των ήδη υπαρχόντων, ενώ ανακουφιζόμαστε για όσους αποχωρούν διότι αυτοί, όντως, προστατεύουν την ποιότητα των "Ελλήνων Κενταύρων". Κι αυτός είναι ένας κανόνας, επαληθευόμενος μέσα στον χρόνο, ο οποίος επικυρώνει την διαμετρικήν αντίθεση μεταξύ ποιότητος και ποσότητος, υπαγορεύοντάς μας να επιδιώκουμε την διατήρηση των Αξιών μας περιφρονώντας, απεριφράστως, εσμούς και πλήθη! Και, επ΄ αυτών εφιστούμε την προσοχή των Συνασκουμένων μας!   

Aριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

EUGEN HERRIGEL ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ 12ο και τελευταίο ΜΕΡΟΣ

  EUGEN HERRIGEL

ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

12ο και τελευταίο ΜΕΡΟΣ

Από τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων"

Εφιπποτοξότην Αριστοτέλην Ηρακλέους Καλέντζη

Το Περιεχόμενο του 12ου Μέρους

     To ζενικό «καμίνι» υπό τις σκληρότατες συνθήκες ασκήσεως σε μία από τις τέχνες μέσω των οποίων το απτό όσο και απροσδιόριστο «Ζεν» καλλιεργείται, αναδεικνύει σφυρηλατημένες οντότητες εκ των οποίων η κάθε μία αποτελεί μιαν αστραπή που ξεπηδά από το νέφος της παγκόσμιας Αλήθειας που απαρτίζεται από την ίδια την ζενική ουσία. 

     Αυτή η συλλογική Αλήθεια που αναλύεται στις ατομικότητες που τη συνθέτουν, σε όλους όσους ασκούμεθα στην ζενική ατραπό, μεταστοιχειώνεται στον καθένα από εμάς και παίρνει μύριες μορφές και σχήματα, παράγοντας αμέτρητες συμπεριφορές κι αντιδράσεις στην καθημερινότητά μας. 

     Ωστόσο, όλα τούτα δεν σημαίνουν «τελείωση» ώστε, πλέον, το Ζεν να θεωρείται ως «κατακτηθέν» προκειμένου να μας καθοδηγεί στην καθημερινότητά μας, ακριβώς, διότι η Αλήθεια δεν μας έχει γίνει επιτακτική ανάγκη! Αν, όντως, η παγκόσμια Αλήθεια ήδη μας έχει γίνει επιτακτική ανάγκη, τότε, θα πρέπει να ξαναπάρουμε εξ αρχής την ατραπό της ζενικής σφυρηλασίας και να συνεχίσουμε να ασκούμεθα στην «τέχνη χωρίς τέχνη», να ξαναβιώσουμε τον ρόλο μας ως αρχαρίων μαθητών χωρίς βιασύνη αφήνοντας την ζωή να μας οδηγεί σε μιαν Αλήθεια πέρα από κάθε Αλήθεια, στο ίδιο το μηδέν που είναι και το παν!

H ημερίδα

     Βιαστήκαμε και, βιαστήκαμε πολύ, να χαρακτηρίσουμε αυτό το 12ο μέρος ως ..."τελευταίο" και, αντιστοίχως, τούτη την 12ην ημερίδα ως "τελευταία". Πάντοτε τα ανθρωποκατασκεύαστα "μέτρα" αποδεικνύονται λανθασμένα και, εν προκειμένω, δεν υπήρξε εξαίρεση! Και τον λόγο θα τον δούμε εν συνεχεία... Όμως, αυτή δεν ήταν η μοναδική έκπληξη αυτής της ημερίδος και, μάλιστα, όσο η έκπληξη που προήλθε από την εν μέρει αμφισβήτηση του ίδιου του Ζεν ως προς την χρησιμότητα της διδασκαλίας του με την βοήθεια γραπτών κειμένων... Σήμερα απεδείχθη και, μάλιστα από δύο διαφορετικές ανθρώπινες πλευρές συμμετεχόντων, ότι και η προσεκτική μελέτη σωστών γραπτών πηγών αν δεν διδάσκει, τουλάχιστον, μπορεί να "υποψιάσει" κάθε ενδιαφερόμενο για την ουσία του ζενικού αντικειμένου! Κι αυτό το διαπιστώσαμε από την προσέλευση της Συνασκούμενης Νίκης η οποία μόλις επέστρεψε από την Αμερική, όπου μελετούσε και τις αναρτήσεις των προηγουμένων ημερίδων μας αλλά και τα δύο βιβλία του Eugen Herrigel, αλλά και από τον φίλτατο Δημήτρη ο οποίος διαμένει σε άλλη πόλη, δεν παρηκολούθησε δια ζώσης καμία ημερίδα μας κι όμως, μελετώντας, έφθασε σε σημείο, σήμερα, να προπορεύεται μία φράση "εμπρός". Λανθάνει, λοιπόν, το Ζεν; Το Ζεν είναι το μηδέν και το παν, όπως είδαμε και σήμερα και μέσα στο μηδέν και στο παν είναι φυσικό να υπάρχει και το ...λάθος!

     Υπό την σκέπη, λοιπόν, του Παρθενώνος διεξήχθη η σημερινή ημερίδα, στον χώρο των ρωμαϊκών ερειπίων του Ηρωδείου Θεάτρου, σε ένα ενεργειακότατο σημείο όπου, αρχικώς, διατρέξαμε όλη την διαδρομή της μέχρι τώρα διδασκαλίας του βιβλίου "Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας" του Eugen Herrigel, ξεκινώντας από την σημασία της αναπνοής στην επίτευξη θετικού διαλογισμού (dhyāna, Σανσκριτικά ध्यान), ή, Κινεζικά 禪) ο οποίος είναι και το θεμέλιο του Ζεν. 

     Επιμείναμε στην επανάληψη των εννέα "κλειδιών" της πρώτης ημερίδος και προχωρήσαμε σε μία περιληπτική σύναψη των βασικών μερών των περιεχομένων όλων των προηγηθεισών ημερίδων, ενώ η Νίκη μας επιβεβαίωνε τα εκ μελέτης κειμένων βιώματά της και ο Δημήτρης μας "υποβάσταζε" να "ανεβούμε" στο ...επόμενο "σκαλοπάτι"! Πράγματι, υπήρξε μια εκπληκτική συγκυρία... 

     Τέλος, φθάσαμε και στον ορισμό της μεγάλης Αλήθειας, της φωτίσεως (Satori 悟り) εκτιμώντας ότι, ακόμη, απέχουμε πολύ από την κατάκτησή της! Δυστυχώς, παρά την ...εξάμηνη σπουδή του βιβλίου του Eugen Herrigel "Ζεν στην Τέχνη της Τιοξοβολίας" με την συνακόλουθη παραστατικήν ανάλυσή του επί της Γραμμής Βολής, κανείς μας δεν αισθάνεται επαρκής ως προς την κατοχή της με επακόλουθο συμπέρασμα ότι όλοι θα θέλαμε σε κάποια στιγμή της ζωής μας να την κάνουμε κτήμα μας! Αλλά πώς;...

     Kαι κάπως έτσι φθάσαμε στο "δια ταύτα" αυτής της 12ης και διόλου ...καταληκτικής ημερίδος η οποία μας διδάσκει ότι εάν, πράγματι, θέλουμε να κατακτήσουμε την απόλυτην Αλήθεια και να φωτιστούμε, θα πρέπει να διατηρήσουμε ισόβια την άσκησή μας στο Ζεν, επαναλαμβάνοντας στα όσα εξ αρχής μας εμύησε ο Eugen Herrigel και εφαρμόζοντάς τα στο διηνεκές!

     Για τον λόγο αυτό, σήμερα, αποφασίσαμε να διατηρήσουμε εσαεί το αποθησαύρισμα της διδασκαλίας του μεγάλου Γερμανού Φιλοσόφου Eugen Herrigel σε όλη την, επέκεινα, εκπαίδευση της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", εισάγοντάς το στη καθημερινή ασκητική μας! 

     Πέραν όλων των παραπάνω και επειδή ο νόμος της αιτιοκρατίας ακυρώνει κάθε "σύμπτωση", δεν ήταν διόλου τυχαίο το γεγονός ότι σήμερα, ο εξαιρετικός φίλος και ευεργέτης των "Ελλήνων Κενταύρων" κ. Περικλής Τελειορίδης, παρουσίασε στον χώρο της ημερίδος μας και το πρώτο αρχαίο Ελληνικό Τόξο το οποίο ο ίδιος ανακατεσκεύασε, ξαναδίδοντάς του "πνοή" μετά από αιώνων αφανείας! 

     Ευρασιατικό σταυροδρόμι η Πατρίδα μας και για άλλη μια φορά η αρχαία Ελλάδα συναντήθηκε με το ασιατικό πνευματικό αγαθό του Ζεν, υπό την σκέπη του Παρθενώνος! Απέραντη ομορφιά η εναρμόνιση Πολιτισμών και η υπέρβαση ανθρωποκατασκεύαστων "συνόρων σκέψεως", μεγαλειώδης φυσική αρμονία η κατανίκηση δογματικών ψευδο-ορίων που ανυψώνονται από τους δειλούς προς ανάσχεση της αναπόφευκτης επελάσεως των θαρραλέων και του αγαθού που εκπροσωπούν μέσα στο διάβα της Ιστορίας! 

ΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΨΗΛΑ, ΒΛΕΠΕΙΣ ΦΩΣ!

ΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΨΗΛΑ, 

ΒΛΕΠΕΙΣ ΦΩΣ!

 

     Η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» αποτολμώντας , το 2005, την εισαγωγή για πρώτη φορά στην Ελλάδα της Έφιππης και της Παραδοσιακής Τοξοβολίας, ήξερε ότι επιχειρούσε κάτι καινοτόμο και δύσκολο, όμως, σταθμίζοντας τις δυνατότητές της διαπιστώνει ότι επί πολλά χρόνια και οι δύο "αποκοτιές" της στέφονται με επιτυχία! Σήμερα, σταθμίζοντας και πάλι τις δυνατότητές μας, αποτολμούμε σε παγκόσμια, πλέον κλίμακα, την πρώτη παραστατικήν ανάλυση του έργου του Eugen Herrigel «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» και μετά από πρακτική σπουδή πολλών μηνών, ολοκληρώσαμε την άντληση βασικών συμπερασμάτων τα οποία θα παραδώσουμε ευθύς αμέσως και εντύπως, στο ενδιαφερόμενο Κοινό.

     Στην περιρρέουσα πολιτιστική "νύχτα" της παρακμάζουσας δημοκρατικής Δύσεως, οι "Έλληνες Κένταυροι" κοιτάζουμε ψηλά κι ανακαλύπτουμε φως! Ένα φως που αναδύεται και φέγγει από ήπειρο σε ήπειρο χωρίς να περιορίζεται από σύνορα ανθρωποκατασκεύαστων σκοπιμοτητων και υλιστικών διεκδικήσεων, ένα φως που είναι κοινό στους Ευρωπαίους αλλά και στους Ασιάτες σοφούς που οραματίζονται έναν αρμονικό κόσμο, εντεταγμένο στην φυσιολογία της ζωής! Και, κοινωνοί αυτού του "εν νυκτί αναβλύζοντος" φωτός, τούτη την Κυριακή, 23η Απριλίου 2023, θα αναπέμψουμε μιαν ευγενή "αποφώνηση" ευγνωμοσύνης προς τους Suzuki Daisetsu Teitarō, Karlfried Graf von Dürckheim και, βεβαίως, προς τον Eugen Herrigel για την διδασκαλία της μεγάλης παγκόσμιας Αλήθειας που συνοψίζει το μηδέν και το παν, την οποία μας προσέφεραν. Και για τον λόγο αυτό καλούμε κάθε ενδιαφερόμενο στην κυριακάτικη "αποφώνησή" μας να συνενώσει την φωνή του με την δική μας στην αναψηλάφιση ενός αποθησαυρίσματος που νοηματοδοτεί τις υπάρξεις μας χωρίς να συνεισφέρει υλικά αγαθά, αλλά αποσαφηνίζοντας την αχρηστία τους ως προς το αληθώς ζειν!

     Και η Ελλάδα, δια των αειζώων και όχι, απλώς, "μυθικών" Κενταύρων της, ως Ευρώπη και ως Ασία, κυρίως, ως διαχρονική γέφυρα Ευρασιατικού Πολιτισμού, μεταλαμπαδεύει την δεδιδαγμένη, μεγάλη, παγκόσμια Αλήθεια από την πόλη της Παλλάδος, διατηρώντας ζωντανή και στεντόρεια την φωνή του Eugen Herrigel. 

EUGEN HERRIGEL "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 11ο ΜΕΡΟΣ

 EUGEN HERRIGEL 

"ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 

11ο ΜΕΡΟΣ

     Την Κυριακή, 9η Απριλίου 2023, στις 16:00 μ.μ. και στην έδρα της Ομάδος, καλούνται τα Μέλη των «Ελλήνων Κενταύρων» στην ενδέκατην ημερίδα διδασκαλίας της αναλύσεως του έργου "Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας" του Eugen Herrigel, το οποίο εντάσσεται στον κύκλο των, υποχρεωτικής παρακολουθήσεως, μαθημάτων για όλους τους μαθητές μας, όπως έχει αναγγελθεί από 22ας Ιουνίου 2022.

     Την ανάλυση του έργου θα υλοποιήσει ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" Εφιπποτοξότης Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης.

     Όσοι ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν αυτή την ενδέκατη, δ ω ρ ε ά ν, ημερίδα θα πρέπει να έχουν μαζύ τους τρία ατομικά βέλη και, εάν διαθέτουν, Τόξο, διαφορετικά, Τόξο χορηγεί και η Σχολή μας, διότι δεν θα πρόκειται περί απλής διαλέξεως, αλλά θα συνοδεύεται με πρακτικήν εφαρμογή προκειμένου να κατανοηθεί πλήρως το περιεχόμενο της θεωρητικής εισηγήσεως. 

     Η διδασκαλία του σχετικού υποχρεωτικού μαθήματος δεν εξαντλείται κατ΄ αυτή την ημερίδα και όσοι ενδιαφέρονται να ιππεύσουν στην Σχολή των Αθηνών θα πρέπει να παρακολουθήσουν όχι μόνον αυτήν αλλά και τις υπόλοιπες (δωρεάν, όπως πάντοτε) με τις οποίες θα ολοκληρωθεί η διδασκαλία και θα υπάρξουν εγκαίρως ανακοινώσεις για την διεξαγωγή τους.

     Απαραίτητες προϋποθέσεις είναι η έγκαιρη αναγγελία προσελεύσεώς σας στο τ. 6977764737, τρία ατομικά βέλη και η ενδυμασία Ομάδος ή εντελώς μαύρη αμφίεση χωρίς διακοσμήσεις και επιγραφές.

Σελίδα Εκδηλώσεως Facebook ΕΔΩ

EUGEN HERRIGEL ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ 10ο ΜΕΡΟΣ

 EUGEN HERRIGEL

ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

10ο ΜΕΡΟΣ

Από τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων"

Εφιπποτοξότην Αριστοτέλην Ηρακλέους Καλέντζη

Το Περιεχόμενο του 10ου Μέρους

     Εδώ, γίνεται και η νύξη της πρώτης «εξωτερικεύσεως» (δημόσιας εμφανίσεως) του Τοξότη ο οποίος, μετά από μία μακροχρόνια και συστηματική (πενταετή, εν προκειμένω) εξάσκηση, προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει την πρόκληση να τοξεύσει ενώπιον κοινού, όχι, ακόμη, υπό την έννοια του αγωνιζομένου, αλλά υπό μορφήν «εξετάσεων». Και τι σημαίνει αυτό; Τίποτε άλλο από ένα ευφυές πρόσχημα - «πλαίσιο» το οποίο θα φέρει τον ασκούμενο ενώπιον – ενωπίω με τον ίδιο τον εαυτό του, παγιδεύοντάς τον σε μιαν εσωστρέφεια η οποία θα λειτουργήσει, εν τέλει, απεγκλωβιστικώς από το «εγώ» του, πάντοτε με την συνδρομή της σωστής αναπνοής.

     Ας θυμηθούμε το «τι» ισχύει στην αθλητική, «ολυμπιακή», Τοξοβολία όπου σε μηδενικό, σχεδόν, χρόνο οι αρχάριοι βιάζονται να συμμετάσχουν σε «Αγώνες» για να κρεμάσουν στο λαιμό τους ένα αστραφτερό μετάλλιο ανεβαίνοντας πάνω σε ένα βάθρο και να αναρτήσουν τις προσωπικές φωτογραφίες τους στα …social media

     Επιστρέφοντας στην διαλογιστική, τελετουργική, Τοξοβολία που αναλύουμε, είναι εμφανής η ουσία αυτής της «εξεταστικής» διαδικασίας όχι σαν μία κοινότυπη «αξιολόγηση δεξιοτήτων», αλλ’  ως μία κομβική άσκηση  α τ α ρ α ξ ί α ς προς επίτευξη της οποίας πρωταγωνιστεί η πνευματική κατάσταση του Τοξότη η οποία και αποτιμάται. Βεβαίως, δε, όλα τούτα είναι  ε σ ω τ ε ρ ι κ ά και μη … «αναρτώμενα» στα «κοινωνικά δίκτυα» της διαδικτυακής μαζικής …μοναξιάς, λόγος για τον οποίο οι μάζες δεν θέλγονται (και καλώς πράττουν!) από τούτη την Τοξοβολία αλλά κατευθύνονται μαζικώς στα πανηγυράκια της αυτοπροβολής, με όσα αυτό συνεπάγεται…   

     Όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο Eugen Herrigel, οι εξετάσεις του ήσαν επιτυχείς και η επιτυχία τους δεν κατέδειξε μόνον την πνευματική κατάσταση του εξεταζομένου, αλλά και την εκπαιδευτικήν επάρκεια του Δασκάλου, κάτι προφανέστατα αμφίδρομο. Και, προσέχοντας την περιγραφή του Eugen Herrigel με την επισήμανση της «υπερβολικώς μεγαλοπρεπούς στολής» του Δασκάλου κατά την ημέρα των εξετάσεων, αντιλαμβανόμεθα την υψηλή σοβαρότητα με την οποία ο Δάσκαλος αποτολμά την διδασκαλία του προς όφελος των μαθητών του και την σημασία που προσδίδει σε αυτήν, φέρνοντας κατά νου την σύγκριση με τα ισχύοντα στην αθλητική, «ολυμπιακή», Τοξοβολία όπου οι … «παράγοντες», κατά κανόνα, εμφανίζονται σε επίσημες εκδηλώσεις υπό την παρακμιακότερην εκδοχή σωματικής καταστάσεως και αμφιέσεως! 

     Κατόπιν τούτων, ο Δάσκαλος τροποποιεί την διδασκαλία του και περιορίζεται στην εισαγωγή μιας ολιγόλογης αλληγορίας δια της οποίας την κατευθύνει σε ένα επίπεδο «ακίνητης κινήσεως» και «αχόρευτου χορού». Εν ολίγοις, την κάνει περισσότερο «τέχνη χωρίς τέχνη», όπως εξ αρχής προορίζεται.   

     Το φάσμα του φυσικού αποχωρισμού από τον Δάσκαλο, μετά την ολοκλήρωση της διδασκαλίας μέχρι αυτό το σημείο, είναι φυσικό να αποσχολεί τον μαθητή ο οποίος και εξωτερικεύει την αγωνία του: «Και πως θα συνεχίσω, χωρίς εσένα;»

     Αναλυτικός, ο Δάσκαλος, απαντά ότι η «άφιξη» σε αυτό το σημείο σημαίνει ότι από πλευράς του ήδη έχουν τεθεί άρρηκτα θεμέλια σχέσεως του μαθητή με την Τοξοβολία οπότε, στο εξής, ο Δάσκαλος ακόμη και απών θα είναι ωσεί παρών, αθέατος, στο πλευρό του μαθητή ο οποίος, απλώς, θα πρέπει να συνεχίσει την επαφή του με την Τοξοβολία, τοξεύοντας καθημερινώς ή, έστω, ασκούμενος συνεχώς στις παραμέτρους της με κύρια την αναπνοή! Όπως ο Δάσκαλος πλαγίως επισημαίνει, όποιος πραγματικά προορίζεται να ασκήσει την Τοξοβολία έχοντας φθάσει σε αυτό το σημείο, ποτέ δεν θα την εγκαταλείψει κι έτσι δεν χρειάζεται, καν, να επιμείνει στο ότι ο μαθητής θα πρέπει να επιμένει στην συνεχή εξάσκησή του. 

Πράγματι, αν θα μπορούσαμε να αποδώσουμε με μιαν εικόνα 

την αναμορφωτικήν επίδραση των όσων διδαχθήκαμε από τον αείμνηστον Eugen Herrigel, 

η παραπάνω εικόνα θα ήταν η πλέον περιγραφική. 

Και το βίωμά της αναψύχει την σχέση μας με την ζωή.  

     Όμως, όλη αυτή η εμπειρία για τον μαθητή καταλήγει στη ριζικήν αναμόρφωσή του και την μεταβολή των μέχρι τώρα μέτρων του τα οποία αναβαθμίζει, άρδην ώστε, πλέον, να αναθεωρεί και την στάση του έναντι του ανθρωπίνου «κύκλου» που μέχρι τώρα τον περιέβαλλε. Κι αυτό συμβαίνει σε όλους ανεξαιρέτως!... 

Ανεκτίμητη η προσφορά του Δασκάλου προς τον μαθητή μέσα στην απλοτητά της 

και αυστηρώς προσωπική!

     Τέλος, αυτό που ο Δάσκαλος προσφέρει στον μαθητή του δεν είναι παρά κάτι το πολύ προσωπικό που δεν θα πρέπει να πέσει ποτέ σε ξένα χέρια, προοριζόμενο να καταλήξει …στάχτη! Κι ο συμβολισμός, ερμνηνεύσιμος!

H ημερίδα

     Από το "Αυγό του Κολόμβου" στις ... «Αυγοθήκες των Κενταύρων» μια …έμπνευση «δρόμος»! Και μπορεί η Άπω Ανατολή να συλλαμβάνει πάντα πρώτη το «αντικείμενο», αλλά ο συνδυασμός της φαντασίας της ευρηματικής Ευρασίας να το κάνει, εν τέλει, χρηστικό! Και η δική μας ευρηματικότητα, ανέδειξε τις …αυγοθήκες ως ένα αποτελεσματικό εποπτικό βοήθημα το οποίο υποβοηθά τον Τοξότη στον «απεγκλωβισμό από το εγώ» του.

     Τα μέχρι τώρα συμπεράσματα από την άσκηση μιας 17ετούς πειραματικής Τοξοβολίας, βοήθησαν ώστε να ανακαλύψουμε την αξία ενός απλού υλικού που υποβοηθά κατά πολύ τον ασκούμενο Τοξότη και δεν είναι άλλο από μία απλή, χάρτινη, αυγοθήκη της οποίας, η κατάλληλη (όσο και απλούστατη) διαμόρφωση σε συνδυασμό με την ορθή χρήση, μετά από μακρόχρονη δοκιμή, απεδείχθη εξαιρετικώς ωφέλιμη!

     Η κοινή αυγοθήκη από πεπιεσμένο χαρτί, ο χρωματισμός των σωστών σημείων της, η επικέντρωση στην ορθήν αναπνοή, η σωστή τόξευση από εγγύς απόσταση με βαθμιαία κλιμάκωση, όλα τούτα καταλήγουν στην αποφυγή του πανικού στόχου και, κυρίως, σε μία ζενική τόξευση όπως μας την περιγράφει ο Eugen Herrigel. Και αυτό το "εφεύρημα" με την συνειρμικήν αντιστοίχιση προκαθορισμένων "ζεύξεων", χρωμάτων και αποστάσεων κατάφερε να συνοψίσει ένα μεγάλο ασκησιολόγιο το οποίο εφαρμόζουμε επί χρόνια ώστε, σήμερα, να δώσουμς κι εμείς τις ...εξετάσεις μας, όπως ορίζεται στο προοίμιο αυτού του 10ου μέρους, εξετάσεις μπροστά σε όλους τους "αφανείς" αλλά πάντοτε παρόντες Δασκάλους μας, ώστε να βαθμολογηθεί και η δική τους συνεισφορά.

     Έτσι, ξεκινήσαμε από την Τοξοβολία εξ Επαφής για να καταλήξουμε στην τέχνη χωρίς τέχνη, φροντίζοντας να διατηρούμε ρυθμισμένη την αναπνοή μας.

     Και με ρυθμισμένη την αναπνοή μας, τελετουργώντας κι όχι, απλώς, "τοξεύοντας", επιβεβαιώσαμε την αποτελεσματικότητα του "ορθού δρόμου", ενώ αντιθέτως, με ατελή αναπνοή και παράκαμψη της τελετουργίας, ο στόχος έδειχνε τον "λάθος δρόμο".

     Ξέρουμε, πια, πως να διδαχθούμε και τι να διδάξουμε μεταφέροντας διδάγματα όχι δικά μας αλλά των Δασκάλων μας τα οποία βιώσαμε ότι μας ωφέλησαν κι έτσι μπορούν να ωφελήσουν κι άλλους!    

     Μετά από μία 17ετία συστηματικής ασκήσεως και ερευνητικής εντρυφήσεως σε ένα τόσο εσωτεριστικό ζήτημα, όσο η Τοξοβολία, μπορούμε, πλέον, να δηλώσουμε ...αρχάριοι με ακατασίγαστη την ανάγκη να νιώθουμε κοντά μας τους Δασκάλους μας όπως ακριβώς και την πρώτην ημέρα, όταν πρωτο-πιάσαμε το Τόξο στο χέρι μας.

     Διότι, έτσι και μόνον, μπορούμε να είμαστε χρήσιμοι και στους Συνασκουμένους μας οι οποίοι θα επενδύσουν προσδοκίες και θα αφιερώσουν χρόνο ώστε να χαρούν το κοινό "αντικείμενο" που, πραγματικά, αλλάζει επί τα βελτίω τoν ανθρώπινο ψυχισμό, κάτι που νιώθουμε αισθητότατα όσοι καταγινόμαστε με αυτό!

     Κι έχοντας επίγνωση ότι εκείνο που απομένει είναι η στάχτη, όχι εκείνη που προτιμούν οι πολλοί να έχουν στα μάτια, αλλά η άλλη, η οποία αποτελεί την κατάληξη της ύλης, βαδίζοντας τον εσωτεριστικό, πνευματικό δρόμο του Ζεν, ξέρουμε ότι, εν τέλει, θα πάρουμε μαζύ μας εκείνο που θα μας χρειασθεί όταν η αφθαρσία της ύλης δεν θα παρεμποδίσει την μετάλλαξή της σε στάχτη. 

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

Συνεχίζεται...

EUGEN HERRIGEL "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 10ο ΜΕΡΟΣ

  EUGEN HERRIGEL 

"ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 

10ο ΜΕΡΟΣ

     Την Κυριακή, 12η Μαρτίου 2023, στις 16:00 μ.μ. και στην έδρα της Ομάδος, καλούνται τα Μέλη των «Ελλήνων Κενταύρων» στην δέκατην ημερίδα διδασκαλίας της αναλύσεως του έργου "Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας" του Eugen Herrigel, το οποίο εντάσσεται στον κύκλο των, υποχρεωτικής παρακολουθήσεως, μαθημάτων για όλους τους μαθητές μας, όπως έχει αναγγελθεί από 22ας Ιουνίου 2022.

     Την ανάλυση του έργου θα υλοποιήσει ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" Εφιπποτοξότης Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης.

     Όσοι ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν αυτή την δέκατη, δ ω ρ ε ά ν, ημερίδα θα πρέπει να έχουν μαζύ τους τρία ατομικά βέλη και, εάν διαθέτουν, Τόξο, διαφορετικά, Τόξο χορηγεί και η Σχολή μας, διότι δεν θα πρόκειται περί απλής διαλέξεως, αλλά θα συνοδεύεται με πρακτικήν εφαρμογή προκειμένου να κατανοηθεί πλήρως το περιεχόμενο της θεωρητικής εισηγήσεως. 

     Η διδασκαλία του σχετικού υποχρεωτικού μαθήματος δεν εξαντλείται κατ΄ αυτή την ημερίδα και όσοι ενδιαφέρονται να ιππεύσουν στην Σχολή των Αθηνών θα πρέπει να παρακολουθήσουν όχι μόνον αυτήν αλλά και τις υπόλοιπες (δωρεάν, όπως πάντοτε) με τις οποίες θα ολοκληρωθεί η διδασκαλία και θα υπάρξουν εγκαίρως ανακοινώσεις για την διεξαγωγή τους.

     Απαραίτητες προϋποθέσεις είναι η έγκαιρη αναγγελία προσελεύσεώς σας στο τ. 6977764737, τρία ατομικά βέλη και η ενδυμασία Ομάδος ή εντελώς μαύρη αμφίεση χωρίς διακοσμήσεις και επιγραφές.

Σελίδα Εκδηλώσεως Facebook ΕΔΩ

EUGEN HERRIGEL: "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 9ο ΜΕΡΟΣ ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 EUGEN HERRIGEL: "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 9ο ΜΕΡΟΣ

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

     Προς όσους προτίθενται να παρευρεθούν στην ημερίδα της παραστατικής αναλύσεως του 9^ου Μέρους του βιβλίου «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» του Eugen Herrigel, την Κυριακή 26^η Φεβρουαρίου 2023, στην έδρα της Ομάδος στις 16.00 μ.μ.:

     Επειδή κατά την συγκεκριμένη ημερίδα ο χρόνος που θα είναι αφιερωμένος στο παραστατικό ασκησιολόγιο επί της Γραμμής Βολής θα είναι πολύ περιορισμένος ώστε να μην επιτρέπει και την, παράλληλη, προφορική εισήγηση, όπως συνηθίζουμε μέχρι τώρα, παραθέτουμε εδώ την εισαγωγικήν αναφορά στο περιεχόμενο της ημερίδος ώστε να το μελετήσετε κατ’ ιδίαν, πριν βρεθείτε στην Γραμμή Βολής.

Μ Ε Ρ Ο Σ  9^ο

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΟΞΕΥΣΕΩΣ

Η ΠΛΗΡΩΣ ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΖΕΝΙΚΗ ΤΟΞΕΥΣΗ

     Αθροίζοντας τα όσα μέχρι τώρα αποκομίσαμε θεωρούμε επιβεβλημένη μια διευκρινιστική σύναψη για ένα ζήτημα το οποίο παραμένει παρεξηγημένο ή, απλώς, "ομιχλώδες" για πολλούς: Ποια είναι η αξία της  ε υ σ τ ο χ ί α ς  της τοξεύσεως στην ζενική προσέγγιση; Ποια είναι η σημασία των τοξευτικών αποστάσεων (απόσταση στόχου) και, εν γένει, ποια η διαφορά μεταξύ της τελετουργικής Ενστικτώδους Τοξοβολίας (όπως η ζενική, ή, το Ιαπωνικό Kyudo) και της, κακώς και ανιστορήτως, αναφερομένης ως "Ολυμπιακής";

     Παρά τις κάποιες συγκεχυμένες ή και αντίθετες απόψεις, η στοχαστική ακρίβεια είναι ο σκοπός τόσον της τελετουργικής Ενστικτώδους Τοξοβολίας όσο και της "Ολυμπιακής". Η μεγάλη και αγεφύρωτη διαφορά τους έγκειται στο ότι κατά την τελετουργικήν Ενστικτώδη Τοξοβολία τοξεύει αποκλειστικώς ο Τοξότης ενώ, κατά την "Ολυμπιακή" τοξεύει η τεχνολογία δια χειρών Τοξότη. Η τεράστια κατασκευαστική διαφορά των Τόξων της τελετουργικής Ενστικτώδους Τοξοβολίας και της "Ολυμπιακής" ερμηνεύει τον λόγο. Εκ των κατασκευαστικών διαφορών των Τόξων, δικαιολογείται και η μεγαλύτερη απόσταση τοξεύσεως (μακρύτερη απόσταση τοποθετήσεως του στόχου) που ισχύει στην "Ολυμπιακή" Τοξοβολία. 

     Σε κάθε περίπτωση, όμως, η τεράστια διαφορά τους έγκειται στο ότι η τελετουργική Ενστικτώδης Τοξοβολία καλλιεργεί την πνευματικότητα και τον ψυχισμό του Τοξότη, ενώ η "Ολυμπιακή" Τοξοβολία αναπτύσσει μηχανικώς τις χειριστικές δεξιότητές του. Επιπλέον, η τελετουργική Ενστικτώδης Τοξοβολία, ως "εσωτεριστική", επιτρέπει στον Τοξότη τον απεγκλωβισμό από το "εγώ" του και την ομαλή ανέλιξή του στην συνένωσή του με την υπέρτατην Οντότητα (φωτισμός - σατόρι) πέραν της ευστοχίας της τοξεύσεως, ενώ η "Ολυμπιακή" Τοξοβολία περιορίζεται στο πρακτικό ζήτημα της ευστοχίας της τοξεύσεως και μόνον, χωρίς καμιάν άλλη προσδοκία για την βελτίωση της "εσωτερικότητος" του Τοξότη.

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" προάγοντας την Έφιππη Τοξοβολία, ασφαλώς κι επιλέγει την Ενστικτώδη Τοξοβολία, αλλά αυτό δεν σημαίνει την εκ μέρους μας οιανδήποτε "πολεμικήν" εναντίον της "Ολυμπιακής" Τοξοβολίας, πέραν του, ιστορικώς, αδόκιμου προσδιορισμού της αφού η Τοξοβολία, στην αρχαιότητα, ουδέποτε υπήρξε ολυμπιακό αγώνισμα.

     Η δική μας Σχολή θεωρεί δικαίωμα ενός εκάστου την ελεύθερην επιλογή του "δρόμου" που του ταιριάζει ενώ, ως Σχολή πολεμικής τέχνης με πλήρη άρνηση σε πελατειακές σχέσεις με μαθητές και προσφέροντας αφιλοκερδώς τα όσα επί χρόνια προσφέρουμε, ουδεμία πρόθεση ...αγρεύσεως "πελατείας" μας χαρακτηρίζει.

     Και με όλα τα προαναφερθέντα ως δεδομένα, "διασταυρωνόμαστε" πλέον, με το ένατο μέρος του υπό αναλυτική παρουσίαση βιβλίου του Eugen Herrigel που "αγγίζει" τεχνικές παραμέτρους της ζενικής Ιαπωνικής Τοξοβολίας Kyudo, η οποία, ενίοτε, αναφέρεται και ως "Ritsu Zen", δηλαδή, Ζεν σε όρθια (κάθετη) στάση και της οποίας τα πρώτα τεκμήρια (κυνηγετικές παραστάσεις) ανάγονται στην περίοδο Yayoi (300 π.χ.χ. - 250 μ.χ.χ.) πριν εξελιχθεί σε τελετουργία των αυτοκρατορικών αυλών κατά τον 4ο - 5ο αι. πάντοτε υπό την επίδραση της Κινεζικής κουλτούρας.  

     Πριν, όμως, υπεισέλθουμε στο κυρίως περιεχόμενο αυτού του ενάτου μέρους, θα πρέπει να τονίσουμε ότι αναφερόμαστε σε ένα αντικείμενο (Kyudo) καθοσιωμένο για τα δεδομένα της Ιαπωνικής Κοινωνίας όπου, σήμερα, ασκούνται σε αυτό περίπου 135.000 Τοξότες (έναντι 145.000 αθλητών του Judo και 96.000 αθλητών του Iaido) αριθμός που δείχνει και την σοβαρότητα του πλαισίου εξασκήσεώς του.

      Η τελετουργική Ζενική Τοξοβολία "εγγράφεται" σε ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο ιδιαίτερης εμβαθύνσεως, κατάλληλο για ανατολικούς χαρακτήρες προικισμένους με αφοσίωση και υπομονή στο γνωστικό αντικείμενο και στον Δάσκαλο. Χαρακτηριστικό είναι, ότι, κάθε αρχάριος, απλώς, για να κρατήσει σωστά το μακρύ και ασύμμετρο Τόξο (Yumi) του σταθερά διευθυνόμενο προς τον στόχο, θα πρέπει να αφιερώσει περίπου δυο μήνες εάν και εφ΄ όσον εξασκείται πέντε φορές την εβδομάδα, άλλως, στην περίπτωση που εξασκείται μόνον μία έως δύο φορές θα απαιτηθεί να αφιερώσει έξι μήνες εξασκήσεως. Αντιθέτως, ο αρχάριος ο οποίος θα ασχοληθεί με οποιοδήποτε άλλο είδος Τοξοβολίας (Ενστικτώδους ή "Ολυμπιακής") θα μπορέσει ήδη από την πρώτη μέρα όχι μόνον να κρατήσει το Τόξο του αλλά και νατοξεύσει! Επιπλέον, οι υψηλές δυσκολίες της τελετουργικής Ζενικής Τοξοβολίας προϋποθέτουν, επιπροσθέτως από τον ασκούμενο και υπομονή χρόνου προκειμένου να αισθανθεί ικανοποίηση ευστοχίας, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να επιτύχει ευστοχία 50% μετά από συστηματικήν εξάσκηση ενός ή και δύο ετών, ανεξαρτήτως δε χρονικής διαρκείας εξασκήσεως η ευστοχία του θα κυμανθεί τελικώς μεταξύ 50% - 75%. Τώρα, καθίσταται ευκολότερο να κατανοήσουμε και το πνεύμα του Eugen Herrigel στο παρόν μέρος του βιβλίου του.

     Εισαγόμενοι σε ένα πεδίο το οποίο χαρακτηρίζεται, κυρίως, από τεχνικές παραμέτρους, στην αρχή, ερχόμαστε σε επαφή με τον στόχο, όπως μας τον περιγράφει ο συγγραφέας. Και ο στόχος αυτός (Μakiwara), κατά την περίπτωση του αρχαρίου εξασκουμένου, δεν σχηματοποιείται ώστε να αποτελεί ένα "μέτρο" βαθμολογίας στοχαστικών τοξευτικών επιδόσεων, αλλ' ως ένας απλός "υποδοχέας" βελών, ως ένα "εργαλείο" περισυλλογής βελών ώστε αυτά να μπορούν να επανασυλλεγούν και να επανατοξευθούν προς βελτίωση της τοξευτικής τεχνικής του Τοξότη και όχι προς βαθμολόγηση των επιδόσεων ευστοχίας του. Διότι αυτός ο στόχος δεν φέρει "πρόσωπο" με βαθμονομήσεις ομοκέντρων κύκλων και τοποθετείται σε απόσταση ίση με το μήκος, μόλις, δύο ...βελών! Όλα τούτα σημαίνουν την πλήρη διάσταση προσεγγίσεων της εσωτεριστικής Ζενικής Τοξοβολίας από την καθαρώς μηχανιστική "Ολυμπιακή" Τοξοβολία, την περιφρόνηση της πρώτης προς τις "αγωνίες επιδόσεων" που ταλανίζουν την δεύτερη λόγω του ότι  η Ζενική Τοξοβολία κρίνεται από την υπέρβαση του "εγώ" το οποίο θεωρείται ως η αφετηρία που οδηγεί στον προορισμό του "παντός", εν αντιθέσει προς την "Ολυμπιακή" όπου το "εγώ" αποτελεί παγιδευτικό δόκανο αιχμαλωτίσεως του ασκουμένου σε μιαν απλή αφετηρία η οποία εκλαμβάνεται ψευδώς και ως "προορισμός".

     Όμως, επάνω σε έναν τέτοιο στόχο ποια θα πρέπει είναι η ποιότητα της τοξεύσεως; Ποια θα πρέπει να είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ώστε να είναι "σύννομη" κατά την ζενική προσέγγιση;

     Ο συγγραφέας, αρχικώς, επισημαίνει την αστοχία των τοξεύσεών του και, παραπάνω, είδαμε τις τεχνικές δυσκολίες της Ιαπωνικής Τοξοβολίας, όμως ήταν μόνον αυτές οι οποίες οδηγούσαν τα βέλη του σε αποτυχία; Σαφώς όχι, όπως άλλωστε φέρεται να διευκρινίζει ο Δάσκαλος ο οποίος και επικεντρώνεται στην πνευματικότητα κάθε ζενικής τοξεύσεως.

     Σύμφωνα με τον Kenzo Awa, κάθε βολή θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από  π ν ε υ μ α τ ι κ ό τ η τ α  τόσο "ευρεία" και μακρόθωρη λες κι ο στόχος δεν βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής αλλά μακριά, στο άπειρο. Επίσης, κάθε βολή θα πρέπει να "χρωματίζεται" με ζωντάνια και ετοιμότητα του αποτελούν και βασικές παραμέτρους της συμπεριφοράς του πολεμιστή και όχι, απλώς, του αθλητή ο οποίος περιορίζεται σε χειριστική δεξιότητα η οποία αρκείται στην σκεπτικιστική και συγκρατημένη επανάληψη συγκεκριμένων τυπικών κανόνων. Αντιθέτως, στην ζενική Τοξοβολία είναι απαραίτητος ο φυσικός  α υ θ ο ρ μ η τ ι σ μ ό ς  του Τοξότη με κατάληξη αυτός να λειτουργεί ως χορευτής ενός τελετουργικού χορού όπου ο ίδιος να ταυτίζεται και να εναρμονίζεται με τον χορό ο οποίος δεν εμφανίζεται σαν "γνωστικό αντικείμενο", σαν επίκτητη δραστηριότητα, αλλ΄ ως κάτι το  φ ύ σ ε ι   σ υ ν υ π ά ρ χ ο ν  με τον τελετουργό-χορευτή! 

     Έτσι, σ'  αυτή την Τοξοβολία, η ισχύς του ίδιου του Τόξου περνά σε ένα δεύτερο "επίπεδο" με την πνευματική ποιότητα της τοξεύσεως να επιδρά τόσο καταλυτικά ώστε εκεί που η αυτή η ποιότητα κυριαρχεί, ο Τοξότης με Τόξο μικρότερης ισχύος να επιτυγχάνει πολύ καλύτερες επιδόσεις από έναν άλλο με Τόξο μεγαλύτερης ισχύος αφού η εμπεριεχόμενη πνευματικότητα είναι εκείνη η οποία αντισταθμίζει το έλλειμμα ισχύος μετατρέποντάς το σε ποιοτικό πλεόνασμα. 

     Και, μόνον υπ΄ αυτές τις προϋποθέσεις, η τόξευση θα χαρακτηρίζεται από την πνευματικότητα η οποία συνιστά και επικύρωση της ζενικής ποιότητος αυτής της εσωτεριστικής, τελετουργικής, Τοξοβολίας!      

     Στόχος, ποιότητα τοξεύσεως και εκείνο που έπεται είναι η αποσαφήνιση της στοχαστικής προσεγγίσεως. Πώς, τελικώς στοχεύει ο Τοξότης και ποια είναι η σχέση του στόχου με την αιχμή του βέλους, δηλαδή, με την ρύθμιση της πορείας του ώστε να πλήξει τον στόχο;

     Ο Δάσκαλος Kenzo Awa δηλώνει, δια της γραφίδος του Eugen Herrigel, ότι αυτή η σχέση υπάρχει αλλά ο μεταφραστής της ελληνικής αποδόσεως του πρωτοτύπου Φοίβος Πιομπίνος και πάλι στέκεται ανίκανος να μας μεταφέρει από τα Γερμανικά το πνεύμα του συγγραφέως με αποτέλεσμα η σχετική αποστροφή να προκαλεί σύγχυση στον ελληνόγλωσσο μελετητή. Ας προσέξουμε ιδιαιτέρως αυτό το σημείο... Δυστυχώς, στο δημοκρατικό εμπόριο "ιδεών" δεν επικρατεί μόνον η σκοπούμενη διαστρέβλωση της αλήθειας αλλά και η τσαπατσουλιά ως συνέπεια ελλείψεως Παιδείας και ευσυνειδησίας, κάτι που είναι εμφανές και στην περίπτωση της παρούσης μεταφράσεως και εκδόσεως από έναν εκδοτικόν οίκο ο οποίος δεν φημίζεται και για την αθωότητα των "προθέσεών" του. Ας δούμε λοιπόν προσεκτικά το τι μας λέει ο Kenzo Awa για την στοχαστική προσέγγιση της ζενικής Τοξοβολίας.

     Για τον μη ζενικό Τοξότη, μας λέει ο Kenzo Awa, το "πρόσωπο" του στόχου δεν είναι παρά ένα χαρτί προοριζόμενο να ξεσκιστεί από τα βέλη που θα καρφωθούν επάνω του και αυτός ο ρηχός κι επιδειξιομανής Τοξότης επιδιώκει την ευστοχία ως μέσο ικανοποιήσεως μιας ατομικής φιλοδοξίας η οποία τον κρατά υπόδουλο στον μικρόκοσμο του "εγώ" του. Αντιθέτως, η ζενική Τοξοβολία θεωρεί μιαρό έναν τέτοιον τυποποιημένο στόχο, αναγνωρίζοντας εκείνον ο οποίος στέκεται σε ένα υπερβατικό ..."απυρόβλητο" ώστε να αποκλείει στον Τοξότη να τον ...πλήξει δια της τεχνικής κι αυτός ο στόχος γι αυτή την Τοξοβολία εκφράζει τον ίδιο τον Βούδα! Και εις επίρρωση της όλης υπερβατικής καταστάσεως κατά την στοχαστική προσέγγιση της διδασκαλίας του, ο Eugen Herrigel μας περιγράφει ότι, παρατηρώντας τον Δάσκαλό του Kenzo Awa την ώρα που στόχευε, τα μάτια του ήταν σχεδόν κλειστά δείχνοντας ότι ίσως και να αγνοούσε τον στόχο, ως υπέρτατο δείγμα μεθέξεως σε μιαν τελετουργία μακράν των "επιγείων". Κι αυτό σήμαινε  έ κ σ τ α σ η, κάτι που αναλύεται επιπροσθέτως, στο τέλος του βιβλίου!

     Μόνον τότε η Τοξοβολία γίνεται "τέχνη χωρίς τέχνη" όταν ο Τοξότης αποδεσμεύεται από το "εγώ" του και αφήνεται σ΄ "αυτό" να τοξεύει! Όταν, όχι εμείς, αλλά "αυτό" χειρίζεται το Τόξο και ο στόχος μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε ή και να μη βρίσκεται πουθενά! Όταν, ακόμη και η ευστοχία εκλαμβάνεται όχι σαν ατομικό επίτευγμα, αλλά ως ...ευτυχής σύμπτωση που δεν διαταράσσει διόλου την διαρκή νιρβάνα του Τοξότη.  

                                                                                                 

     Ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" και επιμελούμενος της παρούσης παραστατικής αναλύσεως, στην νεότητά του είχε την Τιμή να διωχθεί από την διεφθαρμένη δημοκρατία για τις αριστοκρατικές Ιδέες του και να βρεθεί ως πολιτικός κρατούμενος στα δημοκρατικά κάτεργα! Παραμένοντας στην ειδική πτέρυγα των πολιτικών κρατουμένων της τότε, Φυλακής Αιγίνης, είχε την ευκαιρία να διδαχθεί αντισφαίριση από τον Συνταγματάρχη των Καταδρομών και άριστο τενίστα Δημήτριο Παπαποστόλου ασκούμενος μαζύ του καθημερινώς και υπό πολύ απαιτητικές συνθήκες, αν και ποτέ του δεν συνεκινείτο από αθλήματα που περιείχαν σφαίρα. Έτσι, καθημερινώς, στο ειδικό γήπεδο του τένις, στο προαύλιο της φυλακής, ο ακούραστος Δάσκαλος-Συνταγματάρχης μάθαινε τένις στον μαθητή του ο οποίος, όπως ήταν φυσικό, εισέπραττε συνεχείς ήττες, ώσπου κάποιαν ημέρα κέρδισε για πρώτη φορά τον ...Δάσκαλό του και τον κέρδισε με την αξία του, οπότε σημειώθηκε η ακόλουθη παράδοξη σκηνή: Ο μεν ηττημένος Δάσκαλος να πανηγυρίζει, ο δε νικητής μαθητής να τον παρακολουθεί απαθής! Τότε, εκνευρισμένος ο Συνταγματάρχης στρέφεται και λέει προς τον μαθητή του: "Μα καλά δεν χαίρεσαι που με κέρδισες, δεν χαίρεσαι που νίκησες τον Δάσκαλό σου;" Kι ο μαθητής, που τότε δεν είχε μελετήσει το "Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας" του απήντησε: "Ήταν μια σύμπτωση, κύριε Συνταγματάρχα"... Τώρα, μετά από πολλά χρόνια ο μεγάλος Eugen Herrigel το επιβεβαιώνει κι ελπίζω ο σεβαστός μου Συνταγματάρχης να κατανοεί την, τότε, ενστικτώδη απάθειά μου και να μην θυμώνει γι αυτήν! 

     Ομοία και η "προσέγγιση" του ζητήματος των βραβείων και διακρίσεων που κατέκτησε η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" θεωρώντας  ότι, όχι εμείς, αλλά "αυτό" τα κατέκτησε ανθ' ημών! Κυρίως, ότι η επιδίωξή μας δεν είναι η ματαιοδοξία της επιβραβεύσεως όσο της επιτελέσεως ενός καθήκοντος το οποίο η συνείδησή μας υπαγορεύει και αυτή ίσταται ως ο μόνος κριτής αποτιμήσεως της ποιότητος αυτής της ολοκληρώσεως. Διότι, "αυτό" δεν εξαρτάται παρά μόνον από ..."αυτό" και από "αυτό" εξαρτώνται τα πάντα! Ευτυχή τω τρόπω, η Φύση ρυθμίζει σοφά τα πάντα και η ανθρώπινη ευδαιμονία κρίνεται από το "μέτρον" της κατανοήσεως της Φύσεως ζωτικόν νευρώνα της οποίας αποτελεί το Ζεν, ή, "αυτό"!

     Εν κατακλείδι, η στοχαστική προσέγγιση της ζενικής Τοξοβολίας δεν επιδέχεται ουδεμιάς εκλογικευμένης ερμηνείας! Δεν νομιμοποιεί "λογικές επεξηγήσεις" και "τετράγωνες θεωρητικολογίες". Το μόνο που μπορεί να την οροθετήσει και να την ερμηνεύσει είναι το ...ακατανόητο και η εφαρμογή της καταλήγει σε μη στόχευση, όπως ακριβώς και "η τέχνη χωρίς τέχνη"!  Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στην ζενική τόξευση ο στόχος εκλαμβάνεται μεν "ωσεί μη υπάρχων" αν και πλήττεται ωσεί υπάρχων! Και το πλήγμα του δεν τεκμηριώνει παρά μόνον την μη πρόθεση πλήγματος, με ό,τι και αν αυτό σημαίνει! 

     Ακατανόητα όλα τούτα σε μια "πρώτην ανάγνωση" αλλά κατανοητά μέσα στο φυσικό πεδίο όπου η σιγουριά του υπνοβάτη τον κάνει να κινείται με ασφάλεια που δεν θα εξασφάλιζε σε καμία περίπτωση η ενεργή όραση και εγρήγορσή του. Κι ας το προσέξουμε ιδιαιτέρως αυτό το σημείο, διότι αυτό ακριβώς χωρίς να μας εξηγεί μας ...ερμηνεύει το ακατανοήτως ...κατανοητό και το τελικό πλήγμα του στόχου ο οποίος μπορεί να παραμένει αθεάτως ανύπαρκτος στην εγρήγορσή μας. Και, όταν πια, όλα μα όλα, στόχος, Τόξο και Τοξότης "ανακατευτούν" και γίνουν "ένα", χωρίς διακριτά όρια και περιγράμματα, χωρίς διαχωρισμούς, τότε και μόνον "αυτό" τοξεύει και πλήττει τον στόχο χωρίς καμιάν διαμεσολάβηση του "υπνοβάτη" Ανθρώπου τον οποίον, εν τοιαύτη περιπτώσει "διαπερνά η ίδια η χορδή" σε μία πλήρως επιτυχημένη τόξευση!