EUGEN HERRIGEL: "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 8ο ΜΕΡΟΣ ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

  EUGEN HERRIGEL: "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 8ο ΜΕΡΟΣ

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 

Προς όσους προτίθενται να παρευρεθούν στην ημερίδα της παραστατικής αναλύσεως του 8^ου Μέρους του βιβλίου «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» του Eugen Herrigel, την Κυριακή 12^η Φεβρουαρίου 2023, στην έδρα της Ομάδος στις 16.00 μ.μ.:

     Επειδή κατά την συγκεκριμένη ημερίδα ο χρόνος που θα είναι αφιερωμένος στο παραστατικό ασκησιολόγιο επί της Γραμμής Βολής θα είναι πολύ περιορισμένος ώστε να μην επιτρέπει και την, παράλληλη, προφορική εισήγηση, όπως συνηθίζουμε μέχρι τώρα, παραθέτουμε εδώ την εισαγωγικήν αναφορά στο περιεχόμενο της ημερίδος ώστε να το μελετήσετε κατ’ ιδίαν, πριν βρεθείτε στην Γραμμή Βολής.

Μ Ε Ρ Ο Σ  8^ο

Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

ΚΑΙ

Η ΖΕΝΙΚΗ ΤΟΞΕΥΣΗ

     Επίμονος και βασανιστικός ο Eugen Herrigel, σ΄ αυτό το μέρος του συγγράματός του, μας κρατά καθηλωμένους στην ουσία της μεγάλης διδασκαλίας που δεν είναι άλλη από τις σταθερές παραμέτρους της επιμονής στην υπέρβαση του «εγώ» με διαρκή προσήλωση σε μιαν επαναλαμβανόμενη ασκητική τελετουργία η οποία απαιτεί πλήρην αυτοσυγκέντρωση, κενότητα νου και δεν γνωρίζει «χρονόμετρα». Και την επίδραση του χρόνου μας την δίνει με το καλύτερο παράδειγμα, μιλώντας μας για την αντίδραση ενός φύλλου μπαμπού που δέχεται πάνω του το χιόνι με απάθεια και αδράνεια μέχρις ότου το βάρος του χιονιού το κάνει να υποχωρεί αφήνοντας το χιόνι να γλιστρήσει από πάνω του χωρίς καμιά επενέργεια! Ναι αυτή είναι η υπέρβαση του «εγώ» κι ο απαιτούμενος χρόνος για την επίτευξή της, Η ίδια η επιπροστιθέμενη πίεση από την επαύξηση του βάρους του χιονιού θα αποτινάξει το χιόνι, η ίδια η επιπροστιθέμενη πίεση από την επαύξηση της προσπαθείας υπερβάσεως του «εγώ» θα τοξεύσει το βέλος χωρίς την επενέργεια του Τοξότη! Κάθε βιασύνη θα σκοτώσει την επιτυχία της υπερβάσεως του «εγώ» και της τοξεύσεως! Ο χρόνος, εν προκειμένω, είναι πλήρως αδιάφορος και στόχος είναι το ίδιο το «εγώ» το οποίο δεν θα πρέπει να εμφανίζεται πουθενά όταν «αυτό» (το βέλος) «τοξεύεται»! Κι αυτό μπορεί να οδηγήσει τον εξασκούμενο σε ανία, απώλεια διαθέσεως για επίτευξη επιτυχίας, όμως, εκεί όπου υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για το γνωστικό αντικείμενο, εκεί ο εξασκούμενος θα επιμείνει και θα κατακτήσει το γέρας της επιτυχίας, άλλως θα παραιτηθεί και θα αποσυρθεί επικυρώνοντας, πρωτίστως, την έλλειψη ουσιαστικού ενδιαφέροντος και, δευτερευόντως, ίσως και την έλλειψη ικανοτήτων.

     Αλλά, ποιο είναι το ακριβές ζητούμενο, το «δια ταύτα» όπως ο ανυπόμονος «δυτικός» αναγνώστης θα απαιτούσε να πληροφορηθεί; Ο Eugen Herrigel προέβλεψε και γι αυτόν… 

     …Η επιδιωκόμενη ζενική τόξευση είναι αυτή κατά την οποία, όπως την παρατηρεί ο εξωτερικός θεατής, η άφεση της χορδής δεν συνεπιφέρει κραδασμό του σώματος του Τοξότη! Ταυτοχρόνως, ο ίδιος ο Τοξότης εισπνέει και εκπνέει αβιάστως με αδιατάρκατην αυτοσυγκέντρωση και σταθερούς καρδιακούς παλμούς! Έτσι, ο Τοξότης περνά στην επόμενη βολή, έτοιμος και για κάθε περαιτέρω σωστή πράξη, ή το σημαντικότερο, κάθε περαιτέρω σωστή απραξία στην καθημερινότητά του. Μιαν απραξία η οποία συνεισφέρει τα μέγιστα στην ψυχικήν αταραξία η οποία είναι και η απώτατη επιδίωξη του Ζεν!      

     Επιμένει, όμως, ο συγγραφέας και μας "αιχμαλωτίζει" διδακτικότατα στον κόμβο, τον άρρηκτο δεσμό, της αξιοπρεπείας της σχέσεώς μας με τον Δάσκαλο και την διαγραφή κάθε προθέσεως εξαπατήσεώς του με τεχνάσματα που η αδυναμία μας μπορεί να επινοήσει. "Δίκης οφθαλμός ος τα πανθ΄ ορά" είναι το "μάτι" του Δασκάλου για τον Γερμανό Φιλόσοφο και αδύνατη η αποφυγή από την σαρωτική παρατήρησή του... Πίσω από το "βλέπειν" ένα διαπεραστικό "αντιλαμβάνεσθαι" ..."ψαύει" την απειρία του μαθητή, αποκαλύπτοντας κάθε πονηριά, κάθε τέχνασμα παρακάμψεως της ουσίας της διδασκαλίας.

     Σμίλη «αναγλύφων» αναμνήσεων το παραπάνω απότμημα μας επανέφερε ολοζώντανες εικόνες ατόμων στη δική μας Σχολή που διασταυρώθηκαν στο «δρόμο» μας με την μάσκα του «μαθητή» αλλά με πραγματικό πρόσωπο επιδειξία που, απλώς, επιδιώκει να αναδειχθεί ισότιμος του επαίοντος χωρίς όμως να κοπιάσει και να αντιμετωπίσει άξια την πρόκληση της πληρώσεως της αγνοίας με ιδρώτα. Σ΄ αυτή την Σχολή που δεν έχει Δάσκαλο αφού, αυτός, διδάσκει από μακριά, υπήρξαν επισκέπτες που θέλησαν να φτάσουν τον μακρινό Δάσκαλο εξαπατώντας εαυτούς και προσπαθώντας να στήσουν σκαμνάκι για ν΄ αψηλώσουν ώστε να  ε π ι δ ε ί ξ ο υ ν  και μόνον, δεξιότητες και Αξία! Και, όπως ήταν φυσικό, κατέρρευσαν όχι προ ημών, αλλά προ εαυτών των ιδίων, μη καταφέρνοντας να υπερβούν το αυτοκαταστροφικό «εγώ»! Διότι, το «μάτι» του Δασκάλου βλέπει κι από μακριά κι ελέγχει τα πάντα κι επισημαίνει κθι απορρίπτει κάθε λαθροχειρία… Κι ενώ οι παθόντες ούτε που το κατάλαβαν, εμείς πονέσαμε για το πάθημά τους κρατώντας αυτόν τον πόνο ως δικό μας μάθημα ζωής, σαν αμοιβή μας, μιας και καμιάν άλλη αμοιβή ποτέ δεν απαιτήσαμε διακονούντες μιαν πολεμική τέχνη όπως αυτή της Έφιππης Τοξοβολίας. Άλλωστε, είναι γεγονός η, αμφίπλευρη, φυσική πρόνοια ανταμοιβής και τιμωρίας των πάντων!