ΚΟΜΜΟΔΟΣ Ο ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ

  ΚΟΜΜΟΔΟΣ Ο ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ

 ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ

     Τι νόημα έχει, σε μιαν εποχή όπου οι δημοκρατικοί μονάρχες και "ηγέτες", δε είναι παρά εκφυλισμένα σκύβαλα, να στοχαζόμαστε ...ηρωικώς; Τι νόημα έχει να "ξανασυγγράφουμε" Ιστορία όταν οι δημοκρατίες έχουν επιβάλει την στυγνότερη δικτατορία αναλφαβητισμού, με συνέπεια οι υπήκοοί τους να μην είναι σε θέση, καν, να διαβάσουν; Αν η υπέρβαση της περιρρέουσας πολιτιστικής παρακμής δεν αποτελεί στόχο μιας Ομάδος όπως οι "Έλληνες Κένταυροι" τότε η Ομάδα αυτή δεν έχει λόγον υπάρξεως! Και αν σε κάτι υπερέχει η ρωμαϊκή αρένα του παρελθόντος από τα σύγχρονα τσίρκουλα, είναι η ποιότητα του, τότε, "ζωντανού" αίματος! Διότι σήμερα οι "Κ[ώ]μμ[ω]δοι" γράφονται με "ω" όπως τους βλέπουμε στην φωτογραφία του τέλους!

Ο Μάρκος Αυρήλιος Κόμμοδος Αντονίνος Αύγουστος (Marcus Aurelius Commodus Antoninus Augustus, (31 Αυγούστου 161 - 31 Δεκεμβρίου 192) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας με πατέρα του τον, Μάρκο Αυρήλιο, από το 177 έως τον θάνατο του πατέρα του το 180 και μόνος του έως τον θάνατό του το 192. Ήταν γόνος της δυναστείας των Αντωνίνων με γονείς, όπως προανεφέρθη, τον Μάρκο Αυρήλιο και την  Φαυστίνα την Νεότερη. Σύζυγός του, από το 178, ήταν η Βρουτία Κρισπίνα και παλλακίδα του η Μαρκία. Τα αδέλφια του ήσαν οι,   Μάρκος Άννιος Βήρος Καίσαρ, η Άννια Γαλερία Αυρηλία Φαυστίνα, η Βίβια Αυρηλία Σαβίνα, η Άννια Αυρηλία Φαδίλλα, η Λουκίλλα, η Άννια Κορνιφίκια Φαυστίνα η Νεότερη, ο δίδυμός του Τίτος Αυρήλιος Φούλβους Αντονίνος και η Δομιτία Φαυστίνα. Υπήρξε ηρωικός χαρακτήρας και κατά τη διάρκεια της βασιλείας του πατέρα του, συνόδευσε τον Μάρκο Αυρήλιο σε πολέμους το 172 και σε μία περιοδεία στις ανατολικές επαρχίες το 176 αποκτώντας σημαντική εμπειρία μάχης. Έγινε ο νεαρότερος ύπατος στη ρωμαϊκή ιστορία το 177 και αργότερα εκείνο το έτος έγινε συναυτοκράτορας με τον πατέρα του. Ήταν η πρώτη φορά που ένας γιος διαδέχθηκε τον βιολογικό του πατέρα από τότε που ο Τίτος διαδέχθηκε τον Βεσπασιανό το 79. Ήταν επίσης ο πρώτος αυτοκράτορας του οποίου ο πατέρας και ο παππούς (ο οποίος υιοθέτησε τον πατέρα του Κόμμοδου) ήταν οι δύο προηγούμενοι αυτοκράτορες. Όλα στη ζωή του συνέτειναν σε ένα πλαίσιο εξουσίας αλλά και ηρωισμού.  Ο Κόμμοδος ήταν ο μόνος εν ζωή γιος του Μάρκου Αυρήλιου όταν αυτός πέθανε και ο νεότερος αυτοκράτορας μετά τον Νέρωνα. Από την παιδική του ηλικία επέδειξε έναν χαρακτήρα ιδιατέρως πολεμικό αλλά και σκληραγωγημένο. Αν και με σαφώς μικρότερη μόρφωση από τον πατέρα του διδάχθηκε ρητορική αλλά και όσα ήσαν απαραίτητα για τον αυτοκρατορικό ρόλο του και ο Μάρκος Αυρήλιος τον έχρισε ως άμεσο διάδοχο του προετοιμάζοντάς τον όπως θα έπρεπε και τον Αύγουστο του 177 τον όρισε ως Συναυτοκράτορα. Αναλαμβάνοντας την αυτοκρατορία, πολύ σοφά, η πρώτη ενέργειά του ήταν να διαπραγματευτεί με τους βαρβάρους του Δουνάβεως ώστε να ξεκινήσει την βασίλεια του με ειρήνη. Ως αρχηγέτης επεδίωκε την διασφάλιση μιας εξωτερικής ειρήνης ως προτεραιότητα ευημερίας της αυτοκρατορίας του αλλά, δυστυχώς, η δυσπιστία που έτρεφε προς το συγγενικό περιβάλλον του ενέτεινε εσωτερικές αντιθέσεις οι οποίες γίνονταν ολοένα και πλέον εμφανείς, ποικιλοτρόπως και, βεβαίως, με τη συνωμοσία της αδελφής του Λουσίλας εναντίον του. Έτσι, ο Κόμμοδος, για την ασφάλειά του, είχε δημιουργήσει γύρω του μιαν αυλή ευνοούμενων, προερχομένων από ιππείς και απελεύθερους. Αν και κατάφερε να μειώσει τις εξωτερικές συγκρούσεις εν συγκρίσει με την εποχή της βασιλείας του Μάρκου Αυρηλίου, η αντιμετώπιση πολλών εσωτερικών συνωμοσιών με την συνεπακόλουθη αναγκαστική «περιχαράκωσή» του στο εσωτερικό ενός προστατευτικού περιγύρου τον απέκοπτε από την πλήρη αντίληψη της περιρρέουσας πραγματικότητος και τον κατηύθυνε να κυβερνά με σκληρά μέσα χωρίς να του επιτρέπει την έγκαιρη διάγνωση εκτροπών των ευνοουμένων του με παράδειγμα τον αρχηγό των Πραιτωριανών του Κλέανδρο ο οποίος πουλούσε …δημόσια αξιώματα! Έτσι, η εσωτερική διαφθορά ολοένα και διογκώνονταν! Ο Κόμμοδος, επέδειξε μοναδικόν ηρωισμό ως μονομάχος κάτι το οποίο θα αναπτυχθεί διεξοδικώς εν συνεχεία και κατά τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του, συγκινημένος από την Ελληνική Ιστορία, ταύτιζε τον εαυτό του με τον Ηρακλή, εκτελούσε τους άθλους του εμβληματικού ήρωος της αρχαίας Ελλάδας με μοναδική πιστότητα, ενδυόμενος λεοντή και φέροντας ρόπαλο, ενώ, τέλος έδωσε το όνομα του ακόμη και στη Ρώμη ως Colonia Commodiana, αισθανόμενος εαυτόν ως εγγυητή ενός νέου χρυσού αιώνος, με τους υπηκόους του να ευημερούν υπό την δύναμή του. Η τελευταία συνωμοσία που αντιμετώπισε ξέσπασε από την παλλακίδα του Μαρκία και τον οικονόμο του Εκλεκτό, πιθανότατα δε, σχεδιάστηκε από τον διάδοχό του Περτίνακα. Δολοφονήθηκε με στραγγαλισμό στο λουτρό του, στις 31 Δεκεμβρίου 192. Σε μία προσπάθεια απομειώσεως της προσωπικότητός η σύγκλητος ψήφισε την καταδίκη της μνήμης του (damnatio memoriae). Σημειωτέον ότι ο Κόμμοδος είχε κάποτε χλευάσει τη σύγκλητο περιφέροντας ένα κομμένο κεφάλι στρουθοκαμήλου πάνω από τα έδρανα των γερουσιαστών υπονοώντας ότι θα έχουν την ίδια κατάληξη ...στρουθοκαμηλίζοντας!

     Η αιματόβρεκτη αρένα των ρωμαϊκών αμφιθεάτρων συνεκίνησε και προκάλεσε την ενεργό συμμετοχή μερικών ρωμαίων Αυτοκρατόρων και κάποιοι από αυτούς υπήρξαν ικανότατοι μονομάχοι, όμως, ο Κόμμοδος υπήρξε ο, εξ όλων, διασημότερος και φανατικότερος, ερχόμενος σε ρήξη για τον λόγο αυτό με την σύγκλητο! Πολλές ιστορικές πηγές αποδίδουν λεπτομερή πληροφόρηση για την συμμετοχή του στις μονομαχίες και τις περίλαμπρες νίκες που του αναγνωρίσθηκαν.

     Χαρακτήρας ανηλεής και προικισμένος με φυσική ρώμη έμαθε να μάχεται αδίστακτα σκοτώνοντας το ίδιο αδιάφορα ανθρώπους και ζώα. Ειδικώς τα ζώα τα σκότωνε τόσο στην αρένα όσο και στον οίκο του ως εξάσκηση στα αποτελεσματικά θανατηφόρα χτυπήματα, καταφέρνοντας να σκοτώνει ακόμη και πολύ μεγάλα ζώα με ένα μόνον χτύπημα, όπως του πιστώθηκε στη περίπτωση του φόνου ενός ελέφαντος με έναν μόνον δορατισμό, ενώ του αποδίδεται και ο φόνος εκατό λιονταριών σε μια και μόνον ημέρα! Για τον λόγο αυτό είχε τον τίτλο του “Bestiarius”, δηλαδή, του “Θηριομάχου”.

     Ένα ειδικό αγώνισμα των αμφιθεάτρων ήταν και το “venatio”, δηλαδή, το κυνήγι αγρίων ζώων στο οποίο ο Κόμμοδος είχε επίσης ιδιαίτερη αδυναμία και ενεργό συμμετοχή ως “Venator”, δηλαδή, ως “Κυνηγός”. Σ΄ αυτό το αγώνισμα, όπλο ήταν το “Venabulum” ένα ειδικό κυνηγετικό δόρυ.

     Μονομαχώντας εναντίον άλλων μονομάχων στην αρένα, ο Κόμμοδος, κατέκτησε περίπου χίλιες λαμπρές νίκες, εκ των οποίων οι τριακόσιες εξήντα πέντε ενώ ζούσε ο Μάρκος Αυρήλιος και επτακόσιες τριάντα πέντε μετά τον θάνατό του.

     Του άρεσε να μονομαχεί ως “Secutor” (ή, “Contraretiarius”), δηλαδή, μονομάχος που επέλεγε την μάχη εκ του συστάδην, φέροντας myrmillo, ένα είδος περικεφαλαίας με ισχυρή προστασία προσώπου ώστε να προφυλάσσεται από νύσσοντα όπλα όπως οι τρίαινες των Retiarii (βλ. παρακάτω) εναντίον των οποίων μονομαχούσε, ένα μεγάλο τετράγωνο scutum (ασπίδα, περικνημίδα στο αριστερό πόδι για την περίπτωση δεξιοχείρων), δερμάτινη ή μεταλλική περιχειρίδα (manica) στο οπλοφόρο χέρι και ξίφος “gladius” από το οποίο πήραν το όνομά τους οι μονομάχοι (. Όλα αυτά, βεβαίως, τον έκαναν δυσκίνητο απέναντι στους αντιπάλους του. Η κάστα των αντιπάλων του μονομάχων, οι Retiarii, αποτελούσαν μια κατηγορία η οποία δεν έφερε περικεφαλαία, ασπίδα, αλλά μονομαχούσε με  τρίαινα, εγχειρίδιο και δίχτυ. Ο Κόμμοδος, εμφανίζονταν στην αρένα με ένα απλό πορφυρό ριχτάρι στους ώμους ως αναγνωριστικό του, ή με την λεοντή του Ηρακλέους κρατώντας και ρόπαλο ενώ, κάποια φορά, εμφανίσθηκε και εντελώς γυμνός, κρατώντας στο χέρι το όπλο τουμ όπως και δεν δίσταζε να εμφανίζεται στα θεωρεία του αμφιθεάτρου με ...γυναικεία αμφίεση!

     O Κόμμοδος ήταν αριστερόχειρας (scaeva, όπως απεκαλούντο οι αριστερόχειρες) και ένας αγώνας μεταξύ αριστεροχείρων λέγονταν “pugna scaevata”.

     Αντιμετωπίζοντας τους αντιπάλους του, ο Κόμμοδος σκότωνε "στεγνά" μη χρησιμοποιώντας μεταλλικό όπλο κι αποφεύγοντας να χύνει αίμα, ενώ είχε ανεγείρει άγαλμα στον εαυτό του με επίγραμμα την νίκη του επί δώδεκα χιλιάδων αντιπάλων. Η πληρωμή του ήταν ένα εκατομμύριο σηστέρσια για κάθε ημέρα του στην αρένα!

     Ένιωθε υπερήφανος ως πολυνίκης εναντίον των Retiarii και επέχαιρε ως «Αρχηγός των Secutores”, δηλαδή, της κάστας μονομάχων που εκπροσωπούσε, τίτλος που του είχε αναγνωρισθεί εξακόσιες είκοσι φορές. Αν και Αυτοκράτορας, είχε αδελφικές σχέσεις με τους ομοτέχνους του μονομάχους αρεσκόμενος να τους συναναστρέφεται συνεχώς και να συμποσιάζεται μαζύ τους, ενώ του ήταν ευχάριστη και η διαμονή, αντί του ανακτόρου, σε ταπεινά καταλύματα μονομάχων. 

     Mεταφερόμενοι στο "σήμερα" θα δούμε ότι, από τότε, δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα και το αμφιθέατρο επεκτάθηκε σε παγκόσμια αρένα, οι "αυτοκράτορες" έγιναν "δημοκρατικοί άρχοντες", η αιματοχυσία συνεχίσθηκε σε πολύ μεγαλύτερη και διαστροφικότερη έκταση ακόμη και με μαζικές γενοκτονίες υπό υγειονομικό πρόσχημα, η βία κυριάρχησε ακόμη περισσότερο και εκτός Ρώμης, σε όλο τον πλανήτη, με πολλαπλασίως περισσότερα θύματα απ΄ όσα άφησε πίσω του ο Κόμμοδος και οι Μονομάχοι του Κολοσσαίου! Απλώς ο Κλέανδρος μετονομάσθηκε σε Τσοχατζόπουλο και τα σηστέρσια σε ευρώ, ενώ το, πάλαι, "Προτιμητέος ο θάνατος από την ατίμωση" εξελίχθηκε σε "Προτιμητέος ο πλούτος από την αξιοπρέπεια"! Όπως και να το κάνουμε, η δημοκρατία εξαχρειώνει τα ήθη και ευτελίζει τον άνθρωπο μέχρι σημείου να εκθηλύνει τον εντελώς ανάξιο, πλέον, ...Κόμμοδο και να τον κάνει να φαίνεται, πια, μονίμως με γυναικεία ενδυμασία και πάντοτε υπό την προστασία πραιτώρων! Ας γελάσουμε...