ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ ΜΙΑΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ

 ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ ΜΙΑΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ

      Σε μία δημόσια αντιπαράθεση, σε ένα από τα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως, ο Αρχηγός της Ομάδος διαφωνεί με έναν Συνασκούμενο επί των όρων «σεμνότητα» και «ταπεινότητα» με τον Αρχηγό να κλίνει προς την υιοθέτηση της «σεμνότητος» ενώ ο Συνασκούμενος να προτιμά την «ταπεινότητα».Ευσχήμως ο Αρχηγός της Ομάδος προσπαθεί να πείσει τον συνομιλητή του επικαλούμενος επιχειρήματα από λεξικά και ο συνομιλητής του τον …λοιδορεί! Καλότατος ο Συνασκούμενος αλλά λίαν παρορμητικός, αποφεύγει να επικαλεσθεί επιχειρήματα και προτιμά την ειρωνεία προς το πρόσωπο του Αρχηγού! Εκτροπή, αλλά …προσπελάσιμη! Ο Αρχηγός αντιπαρέρχεται ευγενώς την εκτροπή του συνομιλητή του, επικαλούμενος πρόσθετα σημασιολογικά επιχειρήματα αλλά ο συνομιλητής του όχι μόνον επαναλαμβάνει την λοιδορία του αλλά αυτή τη φορά πολύ βαρύτερη! Και πάλι ο Αρχηγός παρακάμπτει την πρόκληση του …θερμόαιμου συνομιλητή του έτοιμος να συνεχίσει την επί της ουσίας επιχειρηματολογία του και, τότε, ο συνομιλητής του ξεστομίζει απροκλήτως, βαρύτατην ύβρη η οποία δεν θίγει απλώς το πρόσωπο του Αρχηγού της Ομάδος αλλά την ίδια την Αισθητική της ακοής που την υφίσταται!

     Μετά ταύτα, ο Αρχηγός της Ομάδος καταθέτει πρόταση διαγραφής του τρις εκτραπέντος, την οποία μελετούν, ο Ιδρυτής της Ομάδος, ο Αρχηγός του Παραρτήματος της Καλαμάτας και ο επικεφαλής του Παραρτήματος Κερκύρας. Και τα τρία Στελέχη της Ομάδος τοποθετούνται ως εξής: Ο Ιδρυτής της Ομάδος θεωρεί ότι η σεμνότητα και όχι η ταπεινότητα πρέπει να χαρακτηρίζει έναν πολεμιστή, αλλά απορρίπτει την πρόταση διαγραφής του παρεκτραπέντος. Ο Αρχηγός του Παραρτήματος της Καλαμάτας δεν παίρνει θέση επί της σημασιολογικής ουσίας, αλλά προτείνει την διαγραφή του παρεκτραπέντος! Και ο επικεφαλής του Παραρτήματος Κερκύρας επιλέγει την ταπεινότητα και απορρίπτει την διαγραφή του παρεκτραπέντος!

     Τελικώς, με αναλογία δύο προς δύο, αλλά με βαρύνουσα την γνώμη του Αρχηγού της Ομάδος η οποία αποτελεί προνόμιο του Αρχηγού της ο οποίος είναι υπεύθυνος και για την σύνθεσή της, ο παρεκτραπείς διαγράφεται και, «διαγραφή» από την Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» συνεπάγεται «δια βίου»!

     Σκληρός νόμος, αλλά νόμος κι ο νόμος όπως έχει στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» είναι απολύτως σεβαστός από όλους και, ειδικώς από τα Στελέχη της τα οποία έχουν επίγνωση της διαφορετικότητος του «σκέπτεσθαι», κάτι που σέβονται, ενθυμούμενοι τους σοφούς λόγους του Γερμανού φιλοσόφου Otto Dietrich «Δεν θέλουμε, απλώς, την ελευθερία της προσωπικότητος του άλλου, αλλά την απαιτούμε»!

 

     Γι αυτό και οι διαφοροποιημένες τοποθετήσεις των τεσσάρων Στελεχών της Ομάδος που ανέδειξε αυτό το περιστατικό δεν κλονίζουν καθόλου σχέσεις και απεριόριστες εκτιμήσεις προσώπων του ενός προς τον άλλο, διότι η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» πορεύεται επί του άξονος της αληθείας και της δικαιοσύνης, αποβάλλοντας ό,τι και όποιον δεν μπορεί να συμπορευθεί μαζύ της επ΄ αυτού του άξονος.

     Έτσι, ο ίδιος ο Ιδρυτής της Ομάδος ο οποίος αγαπά τον διαγραφέντα στο πρόσωπο του οποίου αναγνωρίζει έναν ικανό πολεμιστή, αποδέχεται, εν τέλει την απόφαση διαγραφής του στην οποία καταλήγει ο Αρχηγός της Ομάδος, αναγνωρίζοντας το σκεπτικό του Αρχηγού που ορίζει ότι εάν αφήσουμε να επιπολάζουν στην Ομάδα παρόμοια φαινόμενα, αργά ή γρήγορα, η διάλυσή της είναι βέβαιη και συγχαίρει τον Αρχηγό τόσο για την επίκληση του ορθού σκεπτικού του, όσο και για την γενναιότητά του να διαγράψει έναν Συνασκούμενο τον οποίο και αγαπά και του οποίου πολλά πλεονεκτήματα παραδέχεται ακόμη και μετά την διαγραφή του!

     Οι «Έλληνες Κένταυροι» επιλέξαμε εκ της ιδρύσεώς μας να αποτελούμε μιαν αριστοκρατική και, σφοδρότατα, αντιδημοκρατική κοινότητα ομοίων και ισοτίμων και αυτό το τηρούμε απαρεγκλίτως ανεξαρτήτως «κόστους» απωλείας Μελών, διότι εκείνο που μας ενδιαφέρει δεν είναι το «πόσοι;», ούτε καν το «που;», αλλά το  π ο ί ο ι;… Άλλωστε και προσφάτως αποχαιρετίσαμε, "δι ευχών", κάποιους ασύμβατους με τις Αξίες και τις αρχές της Ομάδος μας οι οποίοι θέλησαν να εισέλθουν, αλλά δεν πρόσεξαν τους πασιφανείς και δημοσιοποιημένους Κανόνες Λειτουργίας της, νομίζοντας ότι εισέρχονται στο ..."Συμβούλιο της Επικρατείας"!

     Και …αλλ' οἴμοι (αλλοίμονο!) εάν καταντήσουμε παρόδιο καλντερίμι της δυσώδους δημοκρατίας των γραικύλων διότι, τότε, δεν θα αισχυνόμεθα μόνον για τους, αναισχύντως  σοδομιζόμενους, πολιτειακούς ταγούς όπως τώρα, αλλά και για τους ίδιους τους εαυτούς μας!

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης