ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ

ΤΟΝ ΒΑΣΙΚΟ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΑΦΟΒΙΑΣ 

 

 

   

     Σε προηγούμενα δημοσιεύματά μας παρακολουθήσαμε τα τρία πρώτα μέρη του τετραμερούς βασικού "Κύκλου της Αφοβίας' ολοκληρώνοντας την "τετραλογία" του με το παρόν, τέταρτο και τελευταίο μέρος. Συγκεκριμένα, αναλύσαμε την αντιμετώπιση των γενικών περιβαλλοντικών φοβιών του Ίππου [ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΣ...ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ "ΘΥΡΕΣ"], τις διαδικασίες υπερβάσεως των επιφυλάξεών για βάδιση σε μη φυσικές επιφάνειες [ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΜΗΦΥΣΙΚΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ] καθώς και την διαχείριση της ταραχής του Ίππου εξ αιτίας κινήσεως αγνώστων υλικών αντικειμένων εμπρός του και γύρω του [O "XOΡΟΣ ΤΩΝ ΣΟΥΦΙ"]. Στο παρόν δημοσίευμα θα παρακολουθήσουμε τον Ίππο ανεχόμενο πολύ ενοχλητικά ξένα σώματα επάνω του και, μάλιστα, υπό συνθήκες πνοής εντόνου ανέμου. Και πάλι ο «μαθητής» μας θα είναι ο Θησέας, ένας νεαρός ιπποδρομιακός Ίππος ο οποίος μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα λίγων εβδομάδων, «επιστρέφει» στην αρχέγονη φυσική του κατάσταση μακρυά από τη στρεσογόνο βεβαρημένη «ψυχολογία» του Ιππποδρόμου.

 

 

     Η ολοκλήρωση του βασικού "Κύκλου της Αφοβίας" αποτελεί συνέχεια του "Χορού των Σούφι", διεξάγεται με το ίδιο διαφανές φύλλο χοντρού πλαστικού διαστάσεων 2μ επί 3μ και η  επιτυχία της επαυξάνεται εάν επιλεγεί για την εφαρμογή της μία ημέρα με πνέοντα άνεμο εντάσεως άνω των πέντε κόμβων.

 

 

     Απλώνουμε βαθμιαία και με ήρεμες και σταθερές κινήσεις το φύλλο του πλαστικού στη ράχη του Ίππου και, κατόπιν, το επεκτείνουμε από τη βάση του λαιμού μέχρι την έδρα, έχοντας ελεύθερες τις ηνίες (ή, αναλόγως, τον ρυτήρα) επί του εδάφους και παρατηρώντας τον Ίππο ώστε να παρέχει εχέγγυα ήρεμης ακινησίας. Για την οιανδήποτε περίπτωση ανησυχίας είμαστε έτοιμοι να επέμβουμε ήρεμα διατηρώντας τον έλεγχό του από τις ηνίες ή τον ρυτήρα χωρίς τη δημιουργία συνθηκών πανικού του. 

 

 

     Μετά το άπλωμα του φύλλου πλαστικού παραμένουμε απαθείς και ακίνητοι χωρίς να αισθανόμαστε ανησυχία η οποία θα γίνει αντιληπτή από τον Ίππο με κίνδυνο να τον επηρεάσει αρνητικά. Το βλέμμα μας θα "πλανάται" σε κάποιο σημείο του ορίζοντος σαν να μην υπάρχει το πλαστικό επάνω του και μάλιστα με όλους τους συνεπαγόμενους θροϊσμούς από τον άνεμο.

 

 

     Σε αυτή τη στάση της απαθούς ακινησίας Ίππου και Εκπαιδευτή θα παραμείνουμε μέχρι τη στιγμή που ο Ίππος θα μας δείξει ότι αποδέχεται τόσο το πλαστικό φύλλο όσο κι εμάς και μόνον τότε θα πρέπει να τον ρυταγωγήσουμε κατά τον συνήθη τρόπο περνώντας τον αρκετές φορές αμφιδρόμως από μία στενωπό φάρδους δέκα εκατοστών μεγαλύτερης του φάρδους του Ίππου στην οποία η μία πλευρά θα είναι το πλαστικό φύλλο ανοιγμένο όπως φαίνεται στη παρακάτω φωτογραφία και η άλλη πλευρά θα είναι ο φράκτης του Ιππευτηρίου μέσα στο οποίο γίνεται η συγκεκριμένη εκπαίδευση. Τώρα, μπορούμε να εμπιστευθούμε τον Ίππο για μία ασφαλή εξωτερική περιίππευση πολύ περισσότερο απ΄ ό,τι πριν!