ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΜΗ ΦΥΣΙΚΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ
"Πού" και με "ποιά κριτήρια" τοποθετεί τα πόδια του ο Ίππος; Πάνω σε "ποιές επιφάνεις" βαδίζει και σε "ποιές αποφεύγει" και "γιατί"; "Πώς" μπορούμε να τον εκπαιδεύσουμε ώστε να ξεπερνά τις φοβίες του για το που θα πατήσουν τα πόδια του ώστε ο Ίππος μας να κινείται απρόσκοπτα επί παντοειδούς εδάφους;
Είναι γεγονός ότι ο Ίππος έχει μία έμφυτη επιφυλακτικότητα να πατήσει σε "άγνωστες" επιφάνειες και δάπεδα, εκτός του φυσικού εδάφους. Αυτή η επιφυλακτικότητα τον καθιστά, συχνά, μη συνεργάσιμο σε ό,τι αφορά στη διάσχιση διαδρομών που αποτελούνται από τεχνητές επιφάνειες, διάσπαρτα υλικά (πλαστικά φύλλα κλπ) ή, ακόμη και νερό. Βεβαίως, όταν ο Ίππος μας αιφνιδιάζει με μία απρόβλεπτη άρνησή του να διασχίσει μιαν επιφάνεια με την οποία δε δείχνει εξοικειωμένος είναι κοινό μυστικό να τον κάνουμε να την διαβεί βάζοντάς τον μέσα σ΄ αυτήν με την ...όπισθεν, χωρίς να την βλέπει και όταν εισχωρήσει, έτσι, μέσα σ΄ αυτήν τότε τον ευθυγραμμίζουμε με την επιθυμητή πορεία (λίμνη, ποταμός ή και θάλασσα). Καλόν είναι, όμως, να τον εκπαιδεύουμε εγκαίρως και υπομονητικά ώστε, ανά πάσα στιγμή, να είναι έτοιμος να βαδίσει στην οποιανδήποτε μη φυσική επιφάνεια. Στο παράδειγμα που ακολουθεί, ένας νεαρός, πρώην Ιπποδρομιακός, Ίππος εκπαιδεύεται προοδευτικά ώστε να βαδίζει επάνω σε μη φυσικές επιφάνειες ελάχιστο καιρό μετά την έξοδό του από τον Ιππόδρομο.
Ένα επίσωτρο ποδηλάτου ορίζει μιαν ιδιατερότητα μη φυσικής επιφανείας επάνω στην οποία καλείται να βαδίσει ο Θησέας μας. Μπορεί το έδαφος μέσα σε αυτό το επίσωτρο να του είναι οικείο, όμως, αυτό καθαυτό το επίσωτρο ορίζει μιάν 'terra incognita' για τον νεαρό Ίππο ο οποίος, αρχικώς την αποφεύγει παρά τις προσπάθειες του Ιππαγωγού του να τον κάνει να πατήσει μέσα σ' αυτόν.
Παρά το ότι, αρχικώς, ο Ίππος αποφεύγει να πατήσει στην επιφάνεια που ορίζει το επίσωτρο, ο Ιππαγωγός του θα τον "κουράσει" με πολλές χαλαρές (και ποτέ "πιεστικές") ρυταγωγήσεις προς το κέντρο του επισώτρου και, κάποτε, ο Ίππος ακόμη και εκ λάθους, αν όχι μέσα, θα πατήσει το ίδιο το επίσωτρο. Σε μια τέτοια στιγμή μπορεί να αντιδράσει, μπορεί και να το ξεπεράσει, σε κάθε περίπτωση, όμως, ο Ιππαγωγός του δεν θα πρέπει να παρασυρθεί σε βίαιες διορθωτικές συμπεριφορές και εντάσεις.
Ακόμη κι εάν ο Ίππος πάτησε επάνω στο επίσωτρο, εν τούτοις θα εξακολουθεί να διατηρεί τις επιφυλάξεις του και τούτο είναι εύλογο και αναμενόμενο! Ο Ιππαγωγός του θα επιμείνει σε πολλές ήπιες ρυταγωγήσεις πάντοτε προς το κέντρο του επισώτρου, ώσπου, τουλάχιστον η μία οπλή να βρεθεί μέσα σ΄αυτό. Στατιστικώς, προηγείται σ' αυτή την κατάσταση η οπλή ενός εκ των οπισθίων ποδών του Ίππου και τούτο μάλλον εκ χαλαρώσεως της επιφυλακτικότητος και υποχωρήσεως στο "λάθος". Σ' αυτή την περίπτωση, ακινητοποιούμε τον Ίππο ώστε να αποκτήσει συνείδηση ότι, πλέον, πατά εντός του επισώτρου και σε περίπτωση αντιδράσεως ισχύει ό,τι μνημονεύσαμε παραπάνω.
Θα επαναλάβουμε τις ήπιες διελεύσεις επιδιώκοντας να δούμε τον Ίππο μας να πατά "συνειδητά" και άφοβα την επιφάνεια που ορίζει το επίσωτρο και με τα εμπρόσθια πόδια του χωρίς να αρκεστούμε σε μία και μόνον φορά, ενώ σε κάθε φορά που ο Ίππος μας πατά με το πόδι μέσα στο επίσωτρο τον ακινητοποιούμε ώστε να αποενοχοποιήσει το "πάτημα".
Ως πρώτο σημαντικό επίτευγμα αυτής της εκπαιδεύσεως θα θεωρήσουμε την στιγμή κατά την οποία ο Ίππος συνειδητά και άφοβα πατά και με τα δύο εμπρόσθια μέσα στην επιφάνεια εδάφους που ορίζει το επίσωτρο. Εδώ θα τον επιβραβεύσουμε με παρατεταμένη στάση και αγγίγματα πριν προχωρήσουμε...
Τώρα, θα δυσκολέψουμε ακόμη περισσότερο τα "πράγματα" για τον εκπαιδευόμενό μας προσθέτοντας ένα φύλλο χοντρού πλαστικού μέσα στο επίσωτρο κατά τρόπο που να το επικαλύπτει και να προεξέχει. Εάν πνέει και μέτριος έως ισχυρός άνεμος θα είναι ιδανικό. Εν συνεχεία, πάντοτε με ήπιες ρυταγωγήσεις θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τον Ίππο να πατήσει στο εσωτερικό του επισώτρου, επάνω στο πλαστικό.
Οι αντιδράσεις του Ίππου κατά τις διελεύσεις του από την εκπαιδευτική "εστία" (επίσωτρο και πλαστικό) θα μας θυμίσουν τις προηγούμενες μέχρι τώρα, πριν καταφέρει να πατήσει με το ένα, τουλάχιστον, πόδι μέσα στο επίσωτρο.
Στην αρχή, ιδιαιτέρως εάν πνέει πολύ ισχυρός άνεμος, ο Ίππος θα προσπαθεί να αποφεύγει την εκπαιδευτική "εστία" και θα χρειασθεί μεγάλη υπομονή από την πλευρά του Εκπαιδευτή ώστε ο Ίππος να μην υποστεί τον οιονδήποτε βιασμό που θα είναι απολύτως ζημιογόνος. Σε κάποια στιγμή ο Ίππος θα πατήσει μέσα στην εκπαιδευτική "εστία" κατά κανόνα με τα οπίσθια. Πάντα σε μια τέτοια περίπτωση τον ακινητοποιούμε ως έχει και τον επιβραβεύουμε με χάδια και ομιλίες.
Μετ' ου πολύ θα έρθει και η στιγμή που ο Ίππος θα πατήσει μέσα στην εκπαιδευτική "εστία" και με τα εμπρόσθια. Είναι θέμα επιμονής και υπομονής του Εκπαιδευτή ώστε να τον διευθύνει σωστά προς αυτή με μία ήπια ρυταγώγηση.
Και θα ακολουθήσει η στιγμή κατά την οποία ο Ίππος με άνεση και ταχύτητα θα περνά πατώντας μέσα στην εκπαιδευτική "εστία" χωρίς τη διευθυντική διαμεσολάβηση του Εκπαιδευτή του. Τότε, ο Ίππος δείχνει να έχει απενοχοποιήσει την "μη φυσική επιφάνεια" ως "έδαφος" κατάλληλο να κινηθεί επάνω του.
Σ' αυτή τη μοναδική Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας, τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ", με την αρωγή των σπουδαίων Δασκάλων μας, μαθαίνουμε να ερμηνεύουμε σε βάθος την Ιππική και την Τοξοβολία αποκωδικοποιώντας τα "μυστικά" τους. Και χαιρόμαστε ιδιαιτέρως όταν αυτά τα "μυστικά" τα κάνουμε προσιτά και στους άλλους ομοτέχνους μας, διότι θεωρούμε ότι η Γνώση είναι κοινό δικαίωμα όλων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.