Φ Ω Σ, ΟΠΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ...ΔΕΟΣ!

[ΜΕΡΟΣ Ζ΄]

ΤΟ «ΛΕΥΚΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ» ΤΟΥ ΕΝΣΤΙΚΤΟΥ

     Ο Άνθρωπος καθίσταται ευδαίμων, όχι όταν αποκτά ό,τι νομίζει ότι έχει ανάγκη, αλλά όταν δεν έχει ανάγκες. Επειδή δε κάποιες ανάγκες είναι αξεπέραστες  (π.χ., οξυγόνο) ο περιορισμός των αναγκών στις απολύτως απαραίτητες είναι καθημερινή υποχρέωσή του προς κατάκτηση της αυτοδυναμίας του ως βασικής συνισταμένης της υπάρξεώς του.

     Προς επίτευξη αυτού του περιορισμού των περιττών αναγκών απαιτείται ρηξικέλευθη διάθεση αμφισβητήσεως ακόμη και εκείνων τα οποία θεωρούνται ως δεδομένα, όπως, π.χ., μιας των αισθήσεων, όπως η όραση. Και στην σημερινή μας Προπόνηση, θέσαμε υπό αμφισβήτηση την όραση σε μία αμιγώς στοχαστική διαδικασία όπως η Τοξοβολία.

     Αρχικώς διαμορφώσαμε μία «γέφυρα» του «αυτό» (αορίστως, «αίσθηση») με το «όχημα» (μπαλάκι) σε μία διασυνδετική διαδικασία χαλαρής διαδράσεως (παιγνίου στα χέρια όπου γίνεται επαισθητή η παρουσία «οχήματος» και κινήσεως, δηλαδή, η ύπαρξη του «μέσου»). Κατά την φάση αυτή αρχίζει, σιγά-σιγά, να λαβαίνει διαστάσεις ένα «εσωτερικό», αθέατο μέχρι στιγμής, «λευκό μπαστούνι» που δεν είναι άλλο από το ένστικτο!

     Εντελώς ασαφές, αρχικώς, αυτό το «λευκό μπαστούνι» όσο οι Συνασκούμενοι έπαιζαν με ανοικτά μάτια με το μπαλάκι, άρχισε να διαγράφεται αχνά όταν συνέχισαν να παίζουν με αυτό κλείνοντας τα μάτια. Και όταν απλώς κλείνεις τα μάτια αισθάνεσαι ότι ανά πάσα στιγμή μπορείς να τα ανοίξεις και αυτό είναι ένα απαραίτητο προστάδιο διότι αποτρέπει κάθε  πανικό.

     Το «λευκό μπαστούνι» διαγράφεται, πλέον, εντονότερο εσωτερικώς κάθε Συνασκουμένου όταν τα μάτια ασφαλίζονται με επίδεσμο και, πλέον, γίνεται αισθητό ότι η όραση έχει χαθεί. Τώρα, αυτό το «λευκό μπαστούνι» που, μεθοδικά, εμφανίζεται άυλο αλλά υπαρκτό, γίνεται αντιληπτό ως «ένστικτο» το οποίο, ενώ υπάρχει, δεν γίνεται αντιληπτό από καμία των πέντε παραδεδεγμένων αισθήσεων. Όμως, το ένστικτο μπορεί να μην εντάσσεται στις πέντε παραδεδεγμένες αισθήσεις αλλά μπορεί να συνοψίζει και τις πέντε «μεταφραζόμενο» στην παροχή της δυνατότητος προς τον Άνθρωπο να ανταποκριθεί άριστα σε βασικές καθημερινές ανάγκες.

     Τι κάνει τον υπνοβάτη τόσο σίγουρο στις κινήσεις του, τι τον κάνει τόσο «σοφό» στους χειρισμούς του οι οποίοι εκτείνονται πολύ πέραν των ορίων της οράσεως;

     Εγκαταλείποντας την άνεση της στάσεως και ξεκινώντας μία βαδιστική διαδρομή σε φυσικό, επικλινές έδαφος, πάντοτε με τον επίδεσμο να αποκλείει την όραση, οι Συνασκούμενοι, αν και χωρίς προηγούμενη γνώση των ιδιαιτεροτήτων του εδάφους, παρά τις επιφυλάξεις προσοχής κατά την βάδιση, έδειξαν άνεση κινήσεως, αρχικώς, κατά την κατωφερή πορεία.

     Πολύ περισσότερην άνεση κινήσεως έδειξαν κατά την ανωφερή πορεία ασχέτως εάν μόνον ο ένας εξ αυτών αντελήφθη την διαφορά. Ο Άνθρωπος, μέσα στην αποπνικτική καθημερινότητα που έχει διαμορφώσει, δεν βρίσκει διόλου τον απαραίτητο χρόνο για να στοχασθεί επί ουσιωδών θεμάτων που τον αφορούν όπως, επί παραδείγματι, οι «συντεταγμένες» της σωματικής του ισορροπίας κατά την στάση και κίνηση, ή, τι σημαίνει η διατήρηση της ισορροπίας του σώματος όταν κατερχόμεθα ή όταν ανερχόμεθα ένα επικλινές έδαφος ή μία σκάλα…

     Εδώ, όμως, η παρατήρηση της επιδράσεως του «λευκού μπαστουνιού» όπως αποτυπώνεται και στον φωτογραφικό φακό μας δίνει κατευθύνσεις οι οποίες έχουν εφαρμογή ακόμη και στην ίππευση όπου η διατήρηση της έφιππης ισορροπίας είναι ο κρισιμότερος παράγων. Kι έχει τεράστια ατομική και κοινωνική σημασία η "ανακάλυψη" αυτού του  «λευκού μπαστουνιού» από τον καθένα μας ανεξαρτήτως της, όποιας, οπτικής μας οξύτητος η οποία, πάντως, συν τω χρόνω, παρέρχεται. Και, όσο πιο έγκαιρα "ανακαλύψουμε" αυτό το «λευκό μπαστούνι» του ενστίκτου, τόσο το καλύτερο!

     Όλο το προηγηθέν, κύριο, μέρος της σημερινής Προπονήσεως το οποίο απετέλεσε το έβδομο «κεφάλαιο» της ερευνητικής ενότητος «Φ Ω Σ, ΟΠΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ...ΔΕΟΣ!», όπως ήταν επόμενο, προκάλεσε ιδιαίτερην ένταση στους Συνασκουμένους τους οποίους θα έπρεπε να φροντίσουμε ...αποθεραπευτικώς, οπότε, ο πλέον ενδεδειγμένος αποθεραπευτικός επίλογος θα ήταν ασκήσεις που παραχωρούν την προτεραιότητα στον ενστικτώδη στοχασμό και παραμερίζουν την απευθείας όραση με την περιφερειακή, κάτι που εφαρμόσαμε.

     Εκτιμώμενα εμπηκτικά ..."πυρά", λοιπόν, με το βέλος υπό γωνία 45 μοιρών αλλά και κάποιες ενδιάμεσες δυσκολίες, όπως κλαδιά που αιχμαλώτιζαν βέλη και απέκρυπταν και τον επί γης -όχι "ειρήνη"... αλλά- στόχο!

     Εναλλαγές θέσεων και αποστάσεων προς άσκηση αλλά και ενίσχυση της διαδραστικότητός τους.

  Διόλου ευκαταφρόνητη και η συγκομιδή ευστόχων τοξεύσεων αλλά εμφανής η απουσία από την τοξευτική δράση λόγω κωλύματος της αγαπημένης μας Νίκης στην οποία ευχόμεθα περαστικά και γρήγορη επάνοδο στη Γραμμή Βολής!

     Μετά την ολοκλήρωση αυτού του αναπάντεχου (για τους προσελθόντες) «κεφαλαίου» οι Συνασκούμενοι δεν απεχώρησαν αλλά παρέμειναν στο προπονητικό σημείο για επιπλέον τοξεύσεις. Παρά ταύτα η συμβολή τόσο των σημερινών προσελθόντων όσων και όσων συνασκούνται στις Προπονήσεις και δράσεις των "Ελλήνων Κενταύρων" αποτελούν ανεκτίμητες «ψηφίδες» στο μεγάλο ερευνητικό «ψηφιδωτό» που παράγει εδώ και δέκα πέντε χρόνια η Ομάδα μας, λόγος για τον οποίο ευγνωμονούμε όλα τα Μέλη μας από της ιδρύσεώς της!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Από το νησί των Φαιάκων που όσο και συννεφιασμένο ή και βροχερό κι αν είναι παραμένει μια σκέτη γοητεία,  οι εκεί Συνασκούμενοί μας, κάθε εβδομάδα, μας φιλοδωρούν με τον δυναμισμό τους που αποπνέει το οπτικοακουστικό υλικό των εβδομαδιαίων, ομαδικών, Προπονήσεών τους.

     Αυτή η απαρέγκλιτη συχνότητα των ομαδικών ασκήσεών τους αλλά και η συμμετοχική συνέπειά τους έχουν οφέλη τα οποία δεν είναι μόνον εμφανή επί του στόχου αλλά και επί των προσώπων τους.

     Πληρέστατο, πάντοτε, το πρόγραμμά τους που εκπονεί ο επικεφαλής του Παραρτήματος, Συνασκούμενος Χριστόφορος Κασφίκης και άξιοι επαίνου όλοι τους για την συνεπή διεξαγωγή του. Στην τελευταία Προπόνησή τους βλέπουμε:

1. Προθέρμανση

2  Πλαγιές, πρόσθιες, πάρθιες, βολές

3.  Κυκλική αριστερόστροφα και δεξιόστροφα.

4. Ταχυβολία σε ζεύγη

5. Ταχυβολία κατά μόνας

6. Ιπτάμενοι στόχοι με ζευγάρι τοξοτών

7. Ζενικές βολές

8. Ντόμινο λοξή παράταξη.

9. Κυνηγητό. Εδώ σε ζευγάρι τοξοτών ο ένας τοξεύει επί του στόχου 

και ο έτερος προσπαθεί να πάει όσο πιο κοντά γίνεται.

10. Μακρινές βολές αποθεραπείας.

και δεν μπορούμε παρά να εκτιμήσουμε την πληρότητα του ασκησιολογίου!.

     Τα μέχρι σήμερα επιτεύγματα αυτού του φυτωρίου τοξευτικού πολιτισμού που λέγεται "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" αποτελούν πραγματική προσφορά όχι μόνον στην αρχαία τοξευτική τέχνη, αλλά και σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία! 

''2X2'' 

     Όσοι ενισχύσαμε το ανοσοποιητικό μας με τα ευεργετικά αντισώματα του …Σταύλου καταφέρνουμε να δίνουμε το «παρών!» στο Ιππευτήριο ευχόμενοι ολόψυχα «περαστικά!» στους υπολοίπους οι οποίοι, σε μεγάλο αριθμό, παραμένουν κρεβατωμένοι λόγω της εποχιακής επιδημίας γρίπης!

     Επιμένοντας στον αποδοτικό …συνδυασμό «2Χ2», ήτοι, δύο μαθητές επί δύο Ίππων, σήμερα ακολουθήσαμε την «πεπατημένη» που μέχρι τώρα ακολουθούμε σταθερά στα μαθήματά μας εναλλάσσοντας Ίππους στον κάθε μαθητή.

     Παραμονή αγώνων υπερπηδήσεως εμποδίων με τον ίδιο να τρέχει σε διαδρομή 1.10m(!), ο ενδεκάχρονος Χάρης δεν προτίμησε να ξεκουραστεί αλλά δήλωσε «παρών!» και στο σημερινό μάθημα Έφιππης Τοξοβολίας!

     Με τον κλασικώς επισεσαγμένο επιβήτορα Sepp οι κυρίως καλπαστικές του τοξευτικές διαδρομές, άψογες όπως πάντοτε και με το πρόγραμμα που εφαρμόσθηκε, συνέβαλαν ώστε, ο Χάρης, να αντιληφθεί καλύτερα την αξία των μικροδιορθώσεων στην στοχαστική τοξοβολία.

     Αντιθέτως, ο ανεπίσακτος Λάμπων βοήθησε τον Χάρη να εδραιώσει ένα βαθύ και καλύτερο «κάθισμα» και οι τοξεύσεις του σε τροχασμό τον χειραγώγησαν σε συγκριτικά συμπεράσματα βελτιώσεως τεχνικής.

     Ο Απόστολος είχε μιαν εισαγωγικήν εμπειρία στην ίππευση επισεσαγμένου Ίππου και έδραση επί σέλλας (χωρίς όμως αναβολείς και για συγκεκριμένη εκπαιδευτική σκοπιμότητα) σε μία επαφή «solo» διδασκαλίας με τον Εκπαιδευτή εκ του μακρόθεν επιβλέποντα διακριτικώς και μη παρεμβαίνοντα παρά μόνον ελάχιστα και για ουσιώδεις λεπτομέρειες.

     Ο μαθητής έδειξε άριστη συνεργασία με τον Ίππο και ο Ίππος ανταποκρίθηκε, επίσης, άριστα στις απαιτήσεις του αναβάτη του.

     Αν και καταπονημένος από προηγούμενες δραστηριότητες, ο Απόστολος, κατάφερε στο ίδιο μάθημα, εκτός αυτής της «εισαγωγικής» επαφής με τον Sepp να ιππεύσει και τον Λάμπωνα σε δύο διαφορετικές, επιπλέον, ιππεύσεις, αφ΄ ενός σε μία εξοικειωτική εκπαίδευση του Ίππου αυτού με αντικείμενο το οποίο του προξενούσε ανησυχία, αφ’  ετέρου, δε, σε ένα αυτοτελές μάθημα Έφιππης Τοξοβολίας υπό συνθήκες σωματικής καταπονήσεως.

     Ιδιαιτέρως χρήσιμο μάθημα με τρισυπόστατο σκοπό. Πρώτον, η διάγνωση ασθενών σημείων του μαθητή, δεύτερον η διάγνωση αντιδράσεων του Ίππου ο οποίος αντιλαμβάνονταν την αδυναμία του αναβάτη του και, τρίτον, η σύνθεση ενός επομένου προγράμματος επ΄ ωφελεία μαθητή και Ίππου με άξονα την σωματική κόπωση του αναβάτη.

     Εν προκειμένω, ο μαθητής, παρά την εμφανή εξουθένωσή του, διατήρησε την αυτοκυριαρχία του και την αυτοσυγκέντρωσή του χωρίς ούτε για μια στιγμή να παρασυρθεί σε εκδηλώσεις απογοητεύσεως που συχνά παρατηρούνται σε μαθήματα αρχαρίων. Η σθεναρή του εστίαση στην εκτέλεση του προγράμματός του απεθάρρυνε και τον Ίππο από το να εκμεταλλευθεί την διαισθανόμενη αδυναμία του αναβάτη του και να επιδοθεί σε συμπεριφορές «ελευθεριότητος» οι οποίες επιδεινώνουν την ιππευτική σχέση και διαδικασία.

     Κι ενώ ο Ίππος έδειξε να αντιλαμβάνεται την αδυναμία του αναβάτη του κι ενώ δεν απέφυγε κάποιες στιγμές «ελευθεριότητος» ο Απόστολος κατάφερε να εκτελέσει επιτυχείς τροχαστικές τοξεύσεις έστω και λιγότερες των προσδοκιών του. Αυτή όμως η περιορισμένη επιτυχία των τροχαστικών τοξεύσεών του βοήθησε τον Ίππο ώστε να εμπιστευθεί ακόμη περισσότερο την διαδικασία της Έφιππης Τοξοβολίας και να σεβασθεί ακόμη περισσότερο τον έστω και αδύναμο αναβάτη του.

     Οι αστρολογικές προβλέψεις της ημέρας «μιλούσαν» για πλήρη αποφυγή κάθε δραστηριότητος στο Ιππευτήριο και εμείς, όπως σπανιότατα κάνουμε, τις …παρακούσαμε! Αλλά η γνώση και η σύνεση όλων απέτρεψε κάθε δυσάρεστο. Έχει σημασία να είσαι ενήμερος για κάθε αρνητικό αλλά έχουμε χρέος να υπερβαίνουμε κάθε αντιξοότητα ακόμη και εκείνη η οποία εξαρτάται από την συμπαντική τάξη! 

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΕΩΣ

[ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΙΠΠΟΥ]

     «Μια ευτυχισμένη σύμπτωση…» όπως θα ξεκινούσε και ένα κοινωνικό «ευαγγέλιο» έφερε αυτόν τον πανέμορφο Ίππο στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» κι από την πρώτη στιγμή ο Λάμπων επέδειξε άριστη συνεργασιμότητα αλλά και γενναιότητα εμπιστευόμενος πλήρως τον Εκπαιδευτή αλλά και την όλη διαδικασία της Έφιππης Τοξοβολίας. Όμως κάθε πλάσμα δικαιούται να έχει τις επιφυλάξεις του σε ο,τιδήποτε, επιφυλάξεις οι οποίες μπορεί να αναφανούν σε οποιανδήποτε φάση της ζωής του χωρίς να συγχωρείται σε κανέναν να εκπλαγεί από αυτές. Και στις περιπτώσεις των επιφυλάξεων των ζώων που βρίσκονται κοντά στον Άνθρωπο διαχειριζόμενα από εμάς, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι, ώστε, με υπομονή, μεθοδικότητα και πραότητα να βοηθήσουμε τα ζώα μας να υπερβούν τις επιφυλάξεις τους και να συνεργασθούν καλύτερα μαζύ μας.

     Σήμερα, λοιπόν, ο γενναίος μας Λάμπων, έδειξε μεγάλην ανησυχία μπροστά σε μιαν …άκακην αλυσιδωτή coiffe η οποία είναι απαραίτητο εκπαιδευτικό σκεύος του Ιππικού Θεάτρου αλλά και πιθανό μέρος μιας παραστάσεως, οπότε, ανεφύη η υποχρέωσή μας να εξοικειώσουμε τον αγαπημένο μας Ίππο με την …παρουσία της.

     Με την διαδικασία της εξοικειώσεως «εγχάρακτη» στ μυαλό του Εκπαιδευτή, ο τελευταίος, προτίμησε να εμπλέξει σ΄ αυτή κι έναν μαθητή ώστε η όλη εξοικείωση να «περάσει» ως διδασκαλία και στον μαθητή ως ένα επιπλέον μάθημα εντός ενός προγραμματισμένου μαθήματος Ιππευτηρίου. Αυτή η ''οικονομία'' μαθημάτων προηγείται πάντοτε του προγραμματισμού στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» επ΄ ωφελεία των μαθητών μας και, κάπως έτσι, αρχίσαμε την εξοικειωτική διαδικασία ρίχνοντας κατά γης την coiffe και διευθύνοντας διακριτικά τον Ίππο προς αυτήν με –φυσικό!- αποτέλεσμα ο Ίππος να την αποφεύγει!

     Ο εφιππεύων μαθητής επελέγη για την ψυχραιμία του και για τους λεπτούς χειρισμούς του λόγω της αρίστης σχέσεώς του, γενικώς, με τον Ίππο, όπως αυτές οι αρετές αποτελούν βασικές προϋποθέσεις σε μια τέτοια ζωτική διαδικασία. Διαφορετικά, ο κίνδυνος οριστικού «καψίματος» του Ίππου θα ήταν βέβαιος. Και, πράγματι, ο Απόστολος, εξ αρχής και μέχρι τέλους, επέδειξε και την πρέπουσα ψυχραιμία αλλά και εφάρμοσε λεπτούς χειρισμούς ώστε να καταλήξουμε στο προσδόκιμο αποτέλεσμα.

     Πρώτη μας επιδίωξη ήταν ο Ίππος να μην φοβηθεί την επαφή με την coiffe και αφήσαμε στον ίδιο την πρωτοβουλία αυτής της επαφής διασφαλίζοντας, εκ προϊμίου, την ακεραιότητα της πολύτιμης coiffe από κακοποίηση διότι, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι τα υλικά αντικείμενα τα οποία εμπλέκονται σε παρόμοιες εκπαιδευτικές διαδικασίες είναι και …αναλώσιμα, άλλως η Ιππική θα κόστιζε ακόμη ακριβότερα!

     Θα μπορούσαμε από την πρώτη στιγμή να παρακάμψουμε αυτό το στάδιο της ιδιότυπης «επαφής» ακολουθώντας την δοκιμασμένην ατραπό ενός «tricky training» το οποίο κατατάξαμε ως ένα δεύτερο στάδιο προκειμένου η προτεραιότητα της «επαφής» να διασφαλίσει ένα ισχυρό θεμέλιο στην όλη διαδικασία, όπως κι έγινε. Έτσι, επιμείναμε σ΄ αυτή την «επαφή» η οποία κι επετεύχθη με την ακριβή εφαρμογή των οδηγιών του Εκπαιδευτή από τον έφιππο χειριστή Απόστολο.

     Το ενισχυτικό «tricky training» ακολούθησε με την coiffe, πλέον, να …σερβίρει …καραμέλες ενώ ο Λάμπων …υπέκυπτε στη γοητεία των …αρωμάτων τους. Και η επαφή, τώρα, ήταν συνειδητότερη με απευθείας προσέγγιση με την κεφαλή και τις αισθήσεις να αναζητούν αυτό το περίεργο αντικείμενο το οποίο, έως και λίγο πριν, ενέπνεε ανησυχία ή και τρόμο.

     Τώρα, ο Λάμπων αποζητούσε να πλησιάσει την coiffe, θα λέγαμε με αδήμονα χαρά, αφού το δόλωμα της …καραμέλας δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητο.

     Κι αφού ο Λάμπων χάρηκε μερικές καραμέλλες παίρνοντάς τις άφοβα πάνω από την coiffe, τώρα η παβλωφική «στροφορμή» τον οδηγούσε προς την coiffe η οποία, όμως, δεν είχε πια καραμέλες.

     Και ο Λάμπων, μη μπορώντας να δεχθεί την απουσία …καραμελών, ερευνούσε άφοβα την coiffe μέχρι σημείου να την τινάζει άφοβα για να βρει τις καραμέλες, διαπιστώνοντας έτσι ότι αυτό το σκεύος του πρώην φόβου του ήταν από …πολύφερνο έως εντελώς ακίνδυνο!

     Παρά ταύτα, για τον Εκπαιδευτή η διαδικασία δεν είχε ολοκληρωθεί και η coiffe άλλαξε θέση για να ελεγχθεί και πάλι ο βαθμός εξοικειώσεως του Ίππου μαζύ της και τοποθετήθηκε επί ενός ορθοστάτη ώστε ο Ίππος να την εντοπίσει ξαφνικά επί της πορείας του και να μελετηθούν οι αντιδράσεις του οι οποίες, τελικώς, ήσαν θετικές.

     Το ίδιο επανελήφθη και αργότερα με την coiffe σε διαφορετικό σημείο ενώ ο Λάμπων και πάλι την πλησίασε αυθόρμητα και χαλαρά, χωρίς καμιάν. 

     Και βλέποντας, ο Λάμπων, ότι η coiffe δεν απέδιδε …καραμέλες δεν δίστασε να ερευνήσει με την ίδια παβλωφική κεκτημένη ταχύτητα τον σάκο που ήταν «παρά πόδας» του ορθοστάτη με την coiffe. Τουτέστιν, ...με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια! Διότι σε κάθε μάθημα δεν θα πρέπει να ωφελούνται όσο τον δυνατόν περισσότεροι μαθητές, αλλά και όλοι επί όσων περισσοτέρων εκπαιδευτικών αντικειμένων είναι δυνατόν!

     Kι ενώ όλα πήγαν κατ΄ ευχήν κι ενώ ο Λάμπων, πια, έδειξε πλήρην εμπιστοσύνη προς την coiffe, ο Εκπαιδευτής δεν βιάστηκε να θεωρήσει ότι η διαδικασία της εξοικειώσεως παρά το επιτυχές τέλος αυτής της πρώτης εφαρμογής, ολοκληρώθηκε. Στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» η επί δεκαπενταετία διατήρηση μηδενικού του δείκτη ατυχημάτων σημαίνει φρόνηση η οποία είναι άμεσα συναρτημένη με την γνώση, την υπομονή, την επιμονή  και την μεθοδικότητα! Γι αυτό και …έπεται συνέχεια!   

ΠΡΟΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΑΚΡΥ ΞΙΦΟΣ

      Σταθερός μαθητής στην Σχολή "HEMA -Societas Milites Getae" ο Αρχηγός των Παραρτημάτων των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος και Σχηματαρίου", Εφιπποτοξότης Γ. Σταυριανόπουλος - Ιφικράτης, επιβεβαιώνει την προτροπή του Δασκάλου Kassai Lajos ''practise, and practice and practice...'' εμφανίζοντας ολοένα και στενότερη σχέση με αυτό το υπέροχο όπλο.

     H συστηματικότερη εμπλοκή του αγαπημένου μας Ιφικράτη με το μακρύ ξίφος μας δίνει, πλέον, συναρπαστικά στιγμιότυπα χειρισμών και εμπλοκών που προμηνύουν την σύντομη έξοδό του στο αγωνιστικό πεδίο.

     Σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον της Σχολής ενός πολεμικού λαού όπως οι Δάκες, όπου ασκείται ο Ιφικράτης λόγω της μόνιμης διαμονής του για επαγγελματικούς λόγους στο Βουκουρέστι, είναι φυσικό κάθε μαθητής να προοδεύει κι εμείς εξ αποστάσεως να απολαμβάνουμε "σκηνές" όπως αυτές που μας προσφέρει το οπτικοακουστικό υλικό από τα μαθήματα του Ιφικράτη.

     Στον απόδημο Συνασκούμενό μας ευχόμαστε πάντοτε να προοδεύει όπου και αν βρεθεί αφού αυτός είναι και ο κανόνας ζωής όλων των "Ελλήνων Κενταύρων"!