ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΗ "ΧΩΣΙΑ"

     Η Τοξοβολία ουδέποτε υπήρξε άθλημα των αρχαίων, αυθεντικών, Ολυμπιακών αγώνων! Και όπως η σημερινή τιτλοφόρηση ως, δήθεν, "ολυμπιακών" των πολυεθνικών συγχρόνων αγώνων είναι ψευδής και καταχρηστική, έτσι και ο χαρακτηρισμός "Ολυμπιακή Τοξοβολία" είναι ψευδέστατος και καταχρηστικότατος! Και όπως οι σύγχρονοι ψευδεπίγραφοι "ολυμπιακοί αγώνες" αποβλέπουν στην εμπορικοποίηση της αθλήσεως, έτσι και η "ολυμπιακή τοξοβολία" αποβλέπει στην εμπορικοποίηση της Τοξοβολίας η οποία δεν αποτελεί "άθλημα" (sport) ούτε "παιγνίδι" (game) αλλά Πολεμική Τέχνη διότι το Τόξο είναι  ό π λ ο  κι έτσι χρησιμοποιήθηκε διαχρονικώς από της εμφανίσεώς του, από τον Άνθρωπο, όχι για να διασκεδάζει τις ...ελεύθερες ώρες του, αλλά για να πολεμά, ή για να κυνηγά την τροφή του!

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", όπου όλοι σεβόμαστε την φύση και τις αλήθειες της, η Τοξοβολία αντιμετωπίζεται, όπως είναι σωστό, ως Πολεμική Τέχνη και για τον λόγο αυτό η διδασκαλία της και η εφαρμογή της ακολουθεί κανόνες ουδεμία σχέση έχοντες με "sport" ή με "game", όπως ακριβώς ουδεμία σχέση έχει με αυτά η παραδοσιακή ή Ενστικτώδης Τοξοβολία, οπουδήποτε στον κόσμο ασκείται. Έχοντας, δε, διδαχθεί το αντικείμενο κοντά στον παγκόσμιο πρωταθλητή Kassai Lajos και εφαρμόζοντας τους κανόνες που εκείνος μας δίδαξε, η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Έφιππης Τοξοβολίας (από 1/12/2013) έχει τιμηθεί με πρώτες αλλά και άλλες διακρίσεις διακρίσεις σε διεθνείς αγώνες, αρνούμενη να ενταχθεί (όπως της έχει φορτικώς προταθεί) στα αναξιόπιστα και παραγοντίστικα ντόπια "κυκλώματα"!

     Και το "μαχητικό" σκεπτικό της Πολεμικής Τέχνης κυριάρχησε και κατά την τελευταία Προπόνηση, όπου Συνασκούμενοι αξιολογήθηκαν για να προσδιορισθεί η ευστοχία τους σε μέσες αποστάσεις, με έμφαση στην τακτική της "χωσιάς" (χωσιάριων-Ουσάρων).

     Όχι, ο στόχος δεν είχε τις γνωστές, μεγάλες, διαστάσεις με τα πολύχρωμα ευδιάκριτα "πρόσωπα" και την ανοικτή και ανεμπόδιστη οπτική πρόσβαση στο "μάτι του ταύρου", όπως συμβαίνει στην "ολυμπιακή τοξοβολία". Στην περίπτωσή μας ήταν ένα απλό κουτάκι συσκευασίας διαστάσεως 25 επί 30 εκατοστομέτρων, αφημένο καταγής και κρυμμένο κάτω από πευκόκλαρα ή άλλα βλαστάρια, με μία υποψία "παρουσίας" στην άκρη της στοχαστικής ευθείας για τον Τοξότη ο οποίος θα έπρεπε, συχνά, να υπολογίσει την τροχιά του βέλους του να περνά μέσα από κλαριά και φυτά ώσπου να προσκρούσει στο επιθυμητό σημείο! Επίσης, στην περίπτωσή μας, η Γραμμή Βολής δεν ήταν το επίπεδο καλοφροντισμένο "ταρτάν" της "ολυμπιακής τοξοβολίας" μέσα στους προστατευόμενους χώρους όπου αυτή ασκείται, αλλά, σε επικλινέστατο ορεινό και ανώμαλο έδαφος το οποίο επενεργεί επιβαρυντικά με τις οπτικές "παραλλάξεις" του εξ αιτίας των κλίσεών του.

     Σε ένα ανοιξιάτικο ορεινό σημείο όπου η βλάστηση προμήνυε Άνοιξη αλλά η απειλή όμβρου παρέπεμπε σε Φθινόπωρο, το ασκησιολόγιο ήταν προσεκτικώς προσχεδιασμένο και τάχιστα εφαρμόσιμο ώστε να μην υπάρξουν καθυστερήσεις οι οποίες θα ήσαν εις βάρος της επιτυχούς ολοκληρώσεώς του.

     Οι Συνασκούμενοι εισήχθησαν αμέσως στο πνεύμα της "χωσιάς" και των συμπαρορτουμένων της ξεκινώντας από τα δύσκολα για να καταλήξουν στα εύκολα.

     Ένας στόχος τοποθετημένος "ούτω πως" ώστε να εκβιάζει την στοχαστική προσοχή του Τοξότη αφού εάν ...ξεστράτιζε το βέλος θα βρίσκονταν, στη καλύτερη περίπτωση, ή σε ένα τεχνητό ρέμα ή θα ...χάνονταν κι αυτό σήμαινε επιπλέον "τρέξιμο" και κόπωση για όποιον τα "κατάφερνε" να στείλει το βέλος του εκτός στόχου.

    Κατόπιν και όταν υπό τις εναρκτήριες συνθήκες οι Συνασκούμενοι κατάφεραν ένα 65%, άρχισε το σενάριο να ...χαλαρώνει ...φαινομενικώς, με παραμέτρους μη ...επαισθητές.

     Και πάντα μετά την επιτυχή ολοκλήρωση κάθε ασκήσεως ένας σύντομος "απολογισμός" συντελούσε στην ομαλή μετάβαση στην επόμενη άσκηση κ.ο.κ. ώσπου καταλήξαμε με μία επιτυχία 85-90% επί μέσων αποστάσεων! Δεν ήταν και άσχημα...

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν ακολουθούμε το ..."πνεύμα" των ευκαιριακών, δήθεν, "αγωνιστικών" διοργανώσεων που ενθαρρύνουν οι ομοσπονδίες που εμπορικοποιούν την άθληση ώστε να εισπράττουν κάθε εβδομάδα "συμμετοχές" από συμμετέχοντες στους οποίους ουδέποτε προσεφέρθη η παραμικρή γνώση (από εκείνους, άλλωστε, που δεν την διαθέτουν) ούτε διοργανώνουμε παρείστικα μπάρμπεκιου με άφθονη τσιπουροκατάνυξη! Εδώ, ασκούμεθα και όπως ανεκοίνωσε ο Ιδρυτής της Ομάδος τον περασμένο Σεπτέμβριο κατά την έναρξη της παρούσης Προπονητικής Περιόδου, στους "Έλληνες Κενταύρους" δεν θέλουμε να "περνάμε καλά" αλλά να περνάμε ωφέλιμα! Ευτυχώς αυτό το αντελήφθησαν όλοι και κάποιοι πέρασαν και την θύρα εξόδου συναισθανόμενοι το ασύμβατό τους με το "ωφέλιμον"! Οι παραμένοντες απολαμβάνουμε για πολλοστή συνεχή χρονιά τα οφέλη της Έφιππης Τοξοβολίας και όλων των υπό της Σχολής μας προσφερομένων, βέβαιοι όντες ότι αυτό το "περνάμε ωφέλιμα" θα παραμένει κανόνας της Ομάδος μας και πάντοτε θα έχουμε την χαρά να το μεταφέρουμε προς τα έξω από αυτό το Ιστολόγιο!

Υστερόγραφο:

     Ευχαριστούμε τον κ. Ν. Παπαδάκη για την αποκατάσταση της λάθος (;) τοποθετήσεως του τόρμου εγκαθιδρύσεως βέλους στην χορδή Συνασκουμένου που διέπραξε συνάδελφός του και διαπιστώσαμε και αναφέραμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας. Χαιρόμαστε, δε, διότι καθημερινώς επιβεβαιωνόμαστε για την αποστροφή μας προς τα αναξιόπιστα κα παραγοντίστικα, ντόπια, κυκλώματα τα οποία αντιμετωπίζουν την Τοξοβολία ως εμπόρευμα και, παρά την ασχετοσύνη τους με αυτήν, δεν εννοούν ούτε καν να βελτιώσουν τις στοιχειώδεις γνώσεις τους. 

ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

     Aν σε μία διδασκαλία ο διδάσκων δεν προηγείται ως διδασκόμενος τότε εκλείπει κάθε προσδοκία γονιμότητος της διδασκαλίας. Και, κατά την σημερινή πρόβα του Ιππικού Θεάτρου, καθηλωμένοι από τα καιρικά φαινόμενα για τέταρτο μήνα στο μελετητήριό μας και έδρα της Ομάδος, ο διδάσκων διδάχθηκε από τον διδασκόμενο και ανταπέδωσε στον διδασκόμενο την διδαχή ενός ρόλου που αν δεν αποτελέσει βίωμα με ό,τι δύσκολο και αν επισύρει, το αποτέλεσμα δεν θα είναι διόλου καρποφόρο.

     Πολλά απέδωσε η σημερινή πρόβα και, πρώτο απ΄ όλα, η σημαντικότητα της κατανοήσεως του όλου σκηνικού μέσα στο οποίο διαδραματίζεται το έργο.

     Μέσα από την μελέτη του κειμένου και την απόδοση ενός ρόλου, "ιχνογραφήθηκε" ο τόπος και η εποχή και αποσαφηνίστηκε στο νου του νεαρού Χρυσοβαλάντη η "εικόνα" μέσα στην οποία θα κληθεί να υποκριθεί, με όλα τα συνθέτοντα μέρη της.

     Ως ένας αεικίνητος ...ιμάντας παραγωγής αδιαλείπτου έργου, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", ανέγγιχτη από την όποιαν αντιξοότητα ακόμη και από την αρνητική καιρική συγκυρία η οποία επί τετράμηνο μας καθηλώνει κατά την Ιππικήν εκπαίδευση, καλπάζει προς την 20ή Ιουνίου για να τιμήσει τον Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη όπως χρέος Ελληνικό την καλεί!

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΘΡΟΪΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΘΡΟΪΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ

ΚΑΙ

ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗ

     Εν μέσω των ερειπίων της, άλλοτε, "κραταιάς" Ελλάδος που, σήμερα, προσμένει καρτερικά το τέλος της με σφαλιστά παραθυρόφυλλα, όπως τα αρχοντικά της παλιάς Αθήνας που στα δώματά τους φτερούγιζε ένας αδόκητος θάνατος, η οδός "Αγγελικής Χατζημιχάλη", αγλαός ανθός του άλλοτε κλεινού άστεως τούτη τη μέρα φιλοξένησε στην ομώνυμη οικία, μια χορογραφία της Ανώτερης Σχολής Χορού "Αλέξανδρος Χατζιάρας", στο πλαίσιο μιας πανεπιστημιακής εκδηλώσεως.

     Μπορεί η ερειπιώσα κοινωνία της οψίμου γραικίας, πλέον, να αναπαράγει την παρακμή που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της μεταπολεμικής Ευρώπης, αλλά...

     Στο εσωτερικό της οικίας Χατζημιχάλη, στον αριθμό 6 της φερωνύμου οδού της Πλάκας, εκεί όπου, άλλοτε, η φωτοδότις σκιά του απολλωνίου Αγγέλου Σικελιανού έμελπαν προς το ευρωπαϊκό πνεύμα, μια ομάδα συγχρόνων Ελλήνων χορευτών*, με κορυφαίους τον Έρικ Noor και την Όλια Aγγέλοβα, προσέφερε ένα μικρό αλλά οσφραντικότατο θυμίαμα στην Τερψιχόρη ενώπιον λίγων προνομιούχων θεατών.

     Σε χορογραφία του ιδίου του Αλεξάνδρου Χατζιάρα, οι μαθητές της Σχολής του μαγνήτισαν το ενδιαφέρον όλων με μία ορχηστρική δυναμική που μετέτρεψε το σημείο του παλιού αρχοντικού σε ομφαλό της ...γης!

     Στο σαλόνι της άλλοτε κλασικής αθηναϊκής κατοικίας, ξάφνου οι περιορισμένες διαστάσεις διανοίχτηκαν από μία μοντέρνα χορογραφία της οποίας η ...κλασικότητα υπήρξε η εφευρετικότερη αντίφαση, εναρμονίζοντας τελικώς το τολμηρό χορευτικό εγχείρημα με τον χώρο.

     Αν και με δωρικό "στήσιμο", το αποτέλεσμα αυτής της ορχηστρικής δημιουργίας υπήρξε εξαιρετικώς ...πολύφερνο σε αισθησιακούς καρπούς και γλυκύτατες, αρμονικές, ..."επιγεύσεις"!

     Στο μεγάλο σαλόνι της οικίας Χατζημιχάλη, οι θεατές στάθηκαν στη κουπαστή της ξύλινης σκάλας που οδηγεί στο επάνω επίπεδο κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι χορευτές να αισθάνονται τα βλέμματα να τους παρακολουθούν από ψηλά, αλλά και από πολύ κοντά, κάτι που μπορεί να συμβεί σπανίως.

     Η ιδιαιτερότητα αυτή προξένησε μία αθέλητην αγωνία στα πρόσωπα των χορευτών χωρίς καν οι ίδιοι να το αντιληφθούν με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στις εκφράσεις τους καθ΄ όλη την διάρκεια της αναπτύξεως του έργου, εν εξάρσει, η δραματικότητα της σεναριακής προθέσεως, κάτι συναρπαστικό για όσους παρατηρήσαμε το φαινόμενο.

     Με ιδιαίτερη χαρά ανταμώσαμε μέσα στον χώρο παλιούς αγαπημένους πρώτους χορευτές που τώρα διδάσκουν στη Σχολή του Αλεξάνδρου Χατζιάρα και, τιμητική η συν-παρουσία του Άλκη Ράπτη.

     Όχι, δεν παρακμάζουν όλα σ΄ ετούτο τον τόπο, δεν ερειπώνουν τα πάντα κι ένα από αυτά που παραμένουν φωτεινοί μετεωρίτες Πολιτισμού, η Επαγγελματική Ανωτέρα Σχολή Χορού "Αλέξανδρος Χατζιάρας" της οποίας την ευγενή αρωγή δέχεται με ευγνωμοσύνη η Σχολή Ιππικού Θεάτρου  των "Ελλήνων Κενταύρων".  

* 

Και οι σπουδαστές της Ανώτερης Επαγγελματικής και Ερασιτεχνικής Σχολής Χορού «Αλέξανδρος Χατζιάρας», Μαίη Καταγά, Ελεωνόρα Τέζια, Ελπίδα Ντινοπούλου, Μαρουσώ Παπαζαφειρίου, Λία Σκαρλάτου.

Κ Ε Κ Ρ Υ Μ Μ Ε Ν Α...

ΑΛΛΑ,  ΑΠΟ  ΠΟΙΟΝ  ΚΑΙ  ΓΙΑΤΙ;

     Ξεκινώντας το εγχείρημά μας για το ανέβασμα της παραστάσεως που είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη διαπιστώσαμε ότι αυτός, o ιδιαίτερος Έλληνας λόγιος και πολεμιστής ήταν άγνωστος στους πολλούς! Όπως, ακριβώς, παραμένει αγνοημένη η πραγματική έναρξη της επαναστάσεως και πρώτη απελευθέρωση ελληνικού εδάφους από τον οθωμανικό ζυγό την οποία επέτυχε ο προεστώς του Αλποχωρίου Καλέντζης ήδη από τον 18ο αιώνα, παρά το ότι το γεγονός είναι ιστορικώς τεκμηριωμένο με σωρεία αναφορών σε ιστορικές πηγές εγκρίτων ιστορικών επιστημόνων και κρατικών αρχείων.

     ΠΟΙΟΣ, λοιπόν, κρατά "κεκρυμμένη" την ιστορική πραγματικότητα στην μετα-οθωμανική Ελλάδα και γιατί; Ποιος καλλιεργεί το ψεύδος ή την ιστορικήν ανακρίβεια "ταίζοντας" έναν λαό (;) με μία ακατάσχετη παραμυθολογία φθάνοντας μέχρι σημείου να διαδίδεται ότι ο σφαγέας του Ελληνισμού Winston Churchill ..επήνεσε τους Έλληνες λέγοντας, δήθεν, ότι "πολεμούν σαν ήρωες" (κάτι που ουδέποτε είπε!) ή ότι, δήθεν, ο Ισοκράτης αγωνιούσε για την ...δημοκρατία ενώ στον "Αρεοπαγιτικό" του σημείωνε:

"οὐδέποτ’ ἐν δημοκρατίᾳ κάκιον ἐπολιτεύθημεν"

"ουδέποτε εκυβερνήθημεν χειρότερον όσο στη δημοκρατία"

     Μα, ο μόνος που θα μπορούσε είναι αυτός που, πραγματικά, κυβερνά τούτο τον τόπο, είτε σαν εγκάθετος εξουσιαστής από τον (οθωμανό) κατακτητή, είτε μετά από από αυτόν ως απόλυτος συγκυριακός μονοκράτωρ επί αδρανών συνειδήσεων: η αλλόδοξη Εκκλησία που αφού απεκήρυξε, δια συνοδικού αφορισμού, τους εξεγερμένους επαναστάτες του 1821, μετά την επικράτηση της επαναστάσεως, την ανάγκη ...φιλοτιμία ποιουμένη, τους "εγκολπώθηκε" και κατασκεύασε επί των θυσιών τους το δικό της "αφήγημα" προς εξαγνισμό του ανόμου παρελθόντος της! 

Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΤΟΥ 1821

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟ Ε' ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ

[Το πρωτότυπο εκτίθεται στο Μουσείο Φαλτάιτς]

     Ασκώντας την "φαναριώτικη" εξουσιαστικότητά της επί του "νεότευκτου" και μηδέποτε ενηλικιωθέντος νεο-ρωμαίικου κράτους  η εκκλησία φρόντισε να διατηρήσει υποτεταγμένη (όπως από την προ αλώσεως εποχή) τον λογισμό των ρωμιών και χρησιμοποιώντας την δεισιδαίμονες απειλές της ως μέσον επιβολής κράτησε την ηγεμονική κοσμική κυριαρχία της, αδιάλειπτα, μέχρι σήμερα μασκαρεύοντάς την υπό το ράσο δίκην δοράς αγαθού προβάτου!

     Επικεφαλής του πλέγματος της εκκλησιαστικής εξουσίας σε λαϊκό, πλέον, επίπεδο, μια ορδή παραεκκλησιαστικών στρατευμένων που, με τις συνοδικές "ευλογίες", ανελάμβανε και αναλαμβάνει ρόλο φερεφώνου του ρασοφόρου εσμού, αλείφοντας βούτυρο στο παντεσπάνι του κλήρου αρπάζοντάς το από το στόμα των αφελών πιστών. Και, ασκώντας τον μίσθαρνο ρόλο τους αυτά τα παραεκκλησιαστικά φερέφωνα όλων των ειδών (θεολόγοι, "ιστορικοί" κλπ κλπ) εκτοπίζουν μεθοδικώς τους πραγματικώς αξίους συναδέλφους τους οι οποίοι τλιθενται στο περιθώριο μη δυνάμενοι, πλέον, να συνεισφέρουν σε επιστημονικότητα και αλήθεια.

     Και κάπως έτσι δια της ευνοίας της ανελλήνιστης εκκλησίας ο παραεκκλησιαστικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος "εξετόπισε" τον πραγματικό ιστορικό και αντικληρικό Νικόλαο Σάθα με πρόσχημα ότι ο τελευταίος δεν κατείχε ...πανεπιστημιακό τίτλο, λες και κατείχε πανεπιστημιακό τίτλο ως "αρχαιολόγος" ο Ερρίκος Σλήμαν ή ο λαμπρός Στυλιανός Κουμούτσος! 

     Είναι δε χαρακτηριστική η πλαστογράφηση της ιστορικής πραγματικότητος από αυτούς του παραεκκλησιαστικούς αρτηριοσκληρυντικούς και ευνοουμένους των ρασοφόρων οι οποίοι, όπου λέρωσαν χαρτί με την πέννα τους αλλοίωσαν την αλήθεια προκειμένου να φέρουν την Ιστορία στα "μέτρα" των αλλοδόξων εντολοδοτών τους, εγκαταλείποντας στο σκοτάδι τον εύπιστο λαό.

     Ένας από αυτούς και ο Μαργαρίτης Δήμιτσας ο οποίος συνέγραψε, υπό το αλλοιωτικό "φίλτρο" της εκκλησιαστικής υπαγορεύσεως, κάτι που δεν δίστασε να διαπράξει και στην περίπτωση του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη παραμορφώνοντας και παραχαράσσοντας την προσωπικότητα αλλά και την θρησκευτική πίστη του διακεκριμένου, αυτού, Έλληνος λογίου και πολεμιστή.     

     Παρά το ότι ο Μ. Δήμιτσας πρόσκειται στην εκκλησία, εν τούτοις δεν μπορεί να μη παραδεχθεί ότι η εκκλησία δεν εκινδύνευσε επί τουρκοκρατίας, αντιθέτως ...ενισχύθηκε, όπως ακριβώς συνέβη! Κυνισμός, διαφυγή εκ του ...έρκους οδόντων, ο ίδιος το γνωρίζει. Εμείς, μην έχοντας επ΄ αυτού καμίαν αμφιβολία, εξ αυτού ερμηνεύουμε και τα κίνητρα των εν συνεχεία.  

     Άλλωστε, πως να το αποφύγει το φερέφωνο όταν ο υψηλός υποβολέας, ο ίδιος ο επικεφαλής της εβραιοχριστιανικής εκκλησίας έχει ομολογήσει δημόσια τον "έρωτα" του δόγματός του με τον οθωμανό κατακτητή:

                        

     Kαι γνωστής ούσης της υποχρεωτικής, από παλαιότατης εποχής, της  τ ο υ ρ κ ι κ ή ς  υπηκοότητος του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ο οποίος ορκίζεται πίστη στο  τ ο υ ρ κ ι κ ό σύνταγμα αναγνωρίζοντας ως έθνος του το  τ ο υ ρ κ ι κ ό  και ως πατρίδα του την  Τ ο υ ρ κ ί α  την οποία και υπηρετεί;

     Και πως ο προκαθήμενος αυτής της διεθνιστικής εκκλησίας εκπροσωπεί ένα δόγμα που αποτελεί παρέκταμα του σιωνισμού;

     Είναι εμφανές ότι όλα τούτα διαμορφώνουν ένα "πλαίσιο" απολύτως ξένο προς τον Ελληνισμό υπέρ του οποίου αγωνίσθηκαν οι Έλληνες Στρατιώτες στη Δύση, μεταξύ των οποίων και ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης!

     Ήδη, από την εποχή της καταρρεύσεως της αμαρτωλής και διεφθαρμένης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (την οποία ψευδώς οι νοθευτές της Ιστορίας αποκαλούν "Βυζάντιο") αλλά κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας, είχε καταστεί "συνείδηση" στους, απομένοντες, 'Ελληνες η ασυμβατότητα του Ελληνισμού με τον εβραιοχριστιανισμό.

     Αλησμόνητη και η προδοτική κατά του Ελληνισμού ομολογητική "ρήση" του μητραλοία πατριάρχη Γενναδίου Σχολαρίου ο οποίος ανέλαβε τον ρόλο του πρώτου τοποτηρητή κατόπιν εντολής του οθωμανού Πορθητή.

     Και αυτή η πλήρης διάσταση μεταξύ Ελληνισμού και εβραιοχριστιανισμού διατηρείται αδιαλείπτως μέχρι σήμερα, αλλά αυτό αφορά στους συγχρόνους συρομένους πίσω από το αλλόδοξο δόγμα η οποίοι αναμηρυκάζουν μιαν επιπολής πίστη στον Ελληνισμό, υπηρετώντας στην πράξη τον αλλότριο γιαχβέ!

     Τι, όμως, να σχολιάσεις για μία μονοθεϊστική δοξασία της οποίας η δογματική "ρίζα" προέρχεται και καταλήγει στον αλλόδοξο γιαχβέ; Και, δυστυχώς το "Δευτερονόμιο" παραμένει ιερό βιβλίο της εβραιοχριστιανικής εκκλησίας!

     Οι Έλληνες Στρατιώτες στην αναγεννησιακή Δύση, όμως, εμάχοντο υπέρ Ελλάδος και μόνον και ήταν φυσικό το παραεκκλησιαστικό "σκυλολόι" και εχθρούς να τους θεωρεί και να θέλει να παραχαράξει τον λαμπρό αγώνα τους, κάτι που τελικώς κατάφερε με τον εσμό των "ιστορικών" φερεφώνων του, όπως ο Παπαρρηγόπουλος, ο Δήμιτσας ή και ο  Ζαμπέλιος ο οποίος δεν δίστασε να αναθεματίσει υπέρ της εβραιοχριστιανοσύνης τον ίδιο τον Ελληνισμό, τα Ελληνικά γράμματα και τον Πλάτωνα!

     Αλλά, ας επιστρέψουμε στον προκείμενο παραχαράκτη Μ. Δήμιτσα ο οποίος επιχειρεί την αλλοίωση της προσωπικότητος του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη "βιογραφώντας" τον σε ...δύο, μόνον, σελίδες του, παραπάνω, βιβλίου του.

      Ο Μ. Δήμιτσας στο συγκεκριμένο βιβλίο του επιχειρεί να βιογραφήσει σημαντικούς Έλληνες της Αναγεννήσεως οι οποίοι διέδωσαν τις Αξίες του Ελληνισμού κατ΄ εκείνη την εποχή στην Ιταλία και Ευρώπη. Όμως, σκοπός απώτερος αυτής της συγγραφής, κάτι που εμφανίζεται σε πολλά σημεία της, είναι η παραχάραξη των παρουσιαζομένων προσωπικοτήτων ώστε να παρουσιασθούν ψιμυθιωμένες και ..."σύννομες" κατά πως θέλει η εκκλησία!

ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ

     Εξαντλώντας σε δύο, μόνον, ...σελίδες την προσωπικότητα του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, ο Μ. Δήμιτσας του αφαιρεί τον ηρωικό χαρακτήρα και, ούτε λίγο ούτε πολύ τον εμφανίζει να πνίγεται ενώ μετέβαινε σε ...επίσκεψη  φίλου του (!), σαν να επρόκειτο περί ενός ...απρόσεκτου ο οποίος κινούμενος άνευ σκοπού ασκόπως πλάι στο ποτάμι ...γλίστρησε και μη ξέροντας ...κολύμπι έχασε τη ζωή του! Αυτός, ο οποίος εν μέσω θυέλλης ξεκίνησε νύχτα έφιππος και φορώντας την πανοπλία του να διασχίσει ένα αγριεμένο ποτάμι για να μεταβεί να πολεμήσει και πνίγηκε όταν ο Ίππος του παραπάτησε και έπεσε μέσα στο ποτάμι με τον αναβάτη του ο οποίος παγιδεύθηκε από την βαρύτατη πανοπλία που φορούσε και εκ των συνθηκών δεν μπορούσε να αφαιρέσει ώστε να κολυμπήσει και να σωθεί!

     Αλλά το παραεκκλησιαστικό φερέφωνο δεν αρκείται σ΄ αυτό! Ασεβεί στη μνήμη του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη ο οποίος δια των ιδίων των γραπτών του όπου τιμά τους αρχαίους Θεούς υποδηλώνει και την πίστη του στην πατρώα Ελληνική θρησκεία, ενώ ο Μ. Δήμιτσας τον εμφανίζει και ως ...εβραιοχριστιανό:

     Ευτυχώς, για όσους η αλήθεια παραμένει Αξία βίου, η προσωπικότητα και το έργο του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη παραμένει ελληνοπρεπώς διαυγές και υπαρξιακώς πανάξιο! Τα υπέρ πατρώας Θρησκείας "scripta" του "manent" αενάως και οι Ύμνοι του στους Έλληνες Θεούς μας εμπνέουν ως αυθεντικές συνέχειες του Ελληνισμού παρά πάσαν ελπίδα των εχθρών του να τον αλλοιωσουν!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

Ο Ακάδημος ως αρχάριος Τοξότης

     Mπορεί οι "Έλληνες Κένταυροι", μαζύ με την Έφιππη Τοξοβολία, να δίδαξαν και την Παραδοσιακή Τοξοβολία στην Ελλάδα (2005) αλλά ο δικός μας Ακάδημος (Νικόλαος Καραίσκος), ο σημερινός Αντιπρόεδρος της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας, υπήρξε εκείνος ο οποίος ακόμη από απλό Μέλος (2009) είχε, σωστά, διαβλέψει την αξία των αλμάτων εφόδου κατά την τόξευση και είχε αναπτύξει την διδασκαλία τους μέσα στην Ομάδα μας! Και η ευεργετική επίδρασή του στους εξαιρετικούς Συνασκουμένους μας του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" ανέδειξε τους τελευταίους στους αρίστους, σήμερα, άλτες εφοδεύοντες, με θεαματικά αποτελέσματα αυτής της χρησιμότατης τοξευτικής ασκήσεως την οποία συνέχισε να διδάσκει ευστοχότατα ο επικεφαλής του Παραρτήματος Χριστόφορος Κασφίκης, μετά την επιστροφή του Ακάδημου  στην Αθήνα.

     Θεαματικοί, οι 'Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας"  κ α ι!  στην άσκηση των αλμάτων τοξευτικής εφόδου με την προβλεπόμενη υψηλή τεχνική, υψηλή ταχύτητα και ευστοχία και σε αυτή την άσκηση τους απολαμβάνουμε σε κάθε Προπόνησή τους διαπιστώνοντας ότι, ολοένα, γίνονται και καλύτεροι.

     Και με ιδιαίτερη χαρά τους παρακολουθούμε να αποκτούν, πλέον και την στάση του "Ιππέως" ενώ ίπτανται απογειωμένοι τοξεύοντας, όπως πρόσεξε και ο εκ Κρήτης καλότατος φίλος της Ομάδος μας Ευτύχης, ο οποίος μας έστειλε σχετικό σχόλιό του.

     Δυναμική και τούτη η Προπόνηση των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" παρά τον άστατο καιρό ο οποίος κράτησε εκτός δραστηριοτήτων τα υπόλοιπα Παραρτήματα και την κεντρική Ομάδα των Αθηνών.

     "Πυρήνας" αυτής της προπονητικής ημερίδος οι ασκήσεις επί δοκού (πλάτους 12 εκτμ.) που αναπτύσσουν την αίσθηση ισορροπίας και "γυμνάζουν" την αντίληψη του λαβυρίνθου για διαρκείς σερβο-διορθωτικές κινήσεις με την παράλληλη ανάπτυξη του στοχαστικού ενστίκτου.

     "Σοφό" ασκησιολόγιο και εμφανής η καταβολή αποτελεσματικής προσπαθείας από όλους τους Συνασκουμένους της Γραμμής Βολής.

     Και, πάντοτε, με ιδιαίτερη χαρά, χωρίς κανένα προϊδεασμό, είδαμε τα ίδια "κόλπα" ...οικονομίας στόχου που κάποτε χρησιμοποιήσαμε στο αρχικό στάδιο των Προπονήσεών μας στην Αθήνα να υιοθετούνται, σήμερα και στην Κέρκυρα.

     Ο όγκος των βελών επί του κέντρου του στόχου είναι το μεγάλο πρόβλημα κάθε Τοξότη όσο βελτιώνει τις επιδόσεις του διότι, η συγκέντρωση των βελών επί του κέντρου του στόχου προκαλεί την γρήγορη φθορά του με αποτέλεσμα την κατάρρευση  του 'οφθαλμού" του και την, ουσιαστική, αχρήστευση ολοκλήρου του στόχου.

     Το δικό μας "φάρμακο" στη περίπτωση ήταν η τεχνητή "μετατόπιση" και συνεχής εναλλαγή του θεωρητικού κέντρου του στόχου ώστε να "σώζεται" ο στόχος του οποίου το κόστος κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο είναι. Έτσι, συχνά τοποθετούσαμε μία λευκή χαρτοπετσέτα (!) διπλωμένη στα τέσσερα (στην απόσταση των δώδεκα μέτρων) ώστε να αποτελεί το στοχαστικό σημείο συγκεντρώσεως των βολών, πάντοτε, με συνεχή ανακύκληση. 

     Κάτι ανάλογο μας θύμισε και μία φωτογραφία από το οπτικοακουστικό υλικό της τελευταίας, αυτής, Προπονήσεως των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" με έναν επιπρόσθετο, έκκεντρο, "οφθαλμό" επί του στόχου και συγκινηθήκαμε με τις κοινές "προσεγγίσεις" των απανταχού "Ελλήνων Κενταύρων" που τεκμηριώνουν την κοινή "συχνότητα" σκέψεως και δράσεως!

     Διατηρώντας κορυφαίο το επίπεδο εκπαιδεύσεως στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" παραμένουμε σταθερά υπερήφανοι κατά τα 14 χρόνια της λειτουργίας της, τιμώντας την "καταγωγή" μας από τον Οργανισμό "KASSAI" του παγκόσμιου πρωταθλητή Kassai Lajos από τον οποίο λάβαμε τις βασικές κατευθύνσεις επί των οποίων και ασκούμεθα αδιαλείπτως απολαμβάνοντας τα οφέλη της επιμονής μας στην πίστη της αρχικής μας επιλογής! Και, όταν κανείς ασπάζεται ως κανόνα ζωής εκείνο το παμπάλαιο ρητό "Η Τιμή μου ονομάζεται Πίστη", τότε, σίγουρα παραμένει ο ωφελημένος της ζωής! Και, δυστυχώς, η χρεωκοπία του συγχρόνου ανθρώπου και των κοινωνιών του έγκειται στην έλλειψη Πίστεως προς σταθερές Αξίες, στην αδυναμία του να κρατά σφιχτά στο χέρι του το λάβαρο ευγενών προσδοκιών, αφήνοντας τον άνεμο να του το παίρνει...σαν από σύρμα φρεσκοπλυμένης μπουγάδας!