ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΞΗ 

ΤΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΡΙΑΣ

ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΗΛΙΑΔΗ

     Για πρώτη φορά στην 13χρονη λειτουργία της Ομάδος των «Ελλήνων Κενταύρων» διαπιστευόμενος Εφιπποτοξοτης και, εν προκειμένω, Εφιπποτοξότρια, όπως η  Χρυσούλα Ηλιάδη, καλείται να δώσει δημόσια διάλεξη ώστε να λάβει την διαπίστευσή της γνωστού όντος ότι η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας δεν επιθυμεί την ανάδειξη, απλώς, αρίστων Εφιπποτοξοτών αλλά, συνάμα και πνευματικώς προηγμένων Στελεχών – διακόνων του παγκοσμίου πολιτισμικού  αγαθού  όπως η Έφιππη Τοξοβολία θεωρείται από την “Unesco”.

                                                  

     Σε αυτό το πλαίσιο η προσφάτως  αναδειχθείσα ως Εφιπποτοξότρια και Αρχηγός Ομάδος, Χρυσούλα Ηλιάδη, παρέθεσε την, ως ακολουθεί, διάλεξή της δημοσία, στην αίθουσα της λατρευτικής Κοινότητος «Ιερά Φιλενθέων Ιστίη», την 2^α  Νοεμβρίου 2018 στις 19:30 μ.μ. εντός της οποίας έγινε και η απονομή της περγαμηνής της διαπιστεύσεώς της από τον Ιδρυτή της Ομάδος των «Ελλήνων Κενταύρων»  και επικεφαλής Ιππικής Εκπαιδεύσεως.

     Η για πρώτη φορά επιλογή του χώρου απονομής της διαπιστεύσεως  έγινε προκειμένου η «Ελληνική Εφιπποτοξοτική Εταιρεία» να αποτίσει φόρον Τιμής στον ‘ομφαλό’ δημιουργίας ελληνοκεντρικού έργου «Ιεράν Φιλενθέων Ιστίη» με την οποία οι «Έλληνες Κένταυροι» διατηρούμε ιδιαίτερη σχέση κοινών Ελληνικών Αξιών!

     Στην διαπιστευθείσα, το Δ.Σ. προσέφερε ένα χειροποίητο έργο νεώτερης Βενετσιάνικης μικρογλυπτικής επί φυσικού θαλασσινού οστράκου με δύο ανθρώπινες φιγούρες (γυναικεία και ανδρική) προκειμένου να τιμήσουμε την ιδιαίτερη μητρική σχέση της  με τον τετράχρονο γιο της τον οποίο φροντίζει επιμελέστατα παρά τον βαρύτατο φόρτο των καθηκόντων της ως Αρχηγού Ομάδος και Εκπαιδευτρίας.

     Ο επικεφαλής εκπαιδεύσεως,προσέφερε ως προσωπικό του συμβολικό δώρο προς την διαπιστευθείσα μία ξύστρα μετά αγκύλης και ένα κτένι χαίτης και ουράς εκ των αυθεντικών ιπποκομικών παρελκομένων του διαλυθέντος από τους νεοβαρβάρους γραικύλους Ελληνικού Ιππικού, προκειμένου να της διατηρεί άσβεστο το χρέος της υπηρετήσεως του Ίππου ως λατρευτού ζώου-συνοδοιπόρου του Ανθρώπου και φορέως του ανθρωπίνου Πολιτισμού!

     Στην νεο-διαπιστευθείσα, το Δ.Σ. της"Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" και η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" ευχόμεθα να ασκεί εσαεί το έργο της ψυχωφελώς για την ίδια και επιτυχώς για την πρόοδο όλων μας, μέσα στο πλαίσιο των Ελληνικών φυλετικών Αξιών και του παραδείγματος των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως των οποίων τις πολεμικές παρακαταθήκες τιμούμε! 

     Ολόκληρη η ομιλία της Αρχηγού των "Ελλήνων Κενταύρων" , 

Εφιπποτοξότριας Χρυσούλας Ηλιάδη 

βρίσκεται σε μορφή pdf εδώ.

ΣΧΟΛΉ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

"ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ" 

ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΕΠΙ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ...ΣΚΗΝΗΣ

     Χειραγωγώντας μεθοδικά τους ηθοποιούς του προς αναδίφηση των αθέατων εαυτών τους, ο σκηνοθέτης Γιάννης Δρίτσας μας έδωσε κι αυτή την εβδομάδα την δυνατότητα να εμβαθύνουμε στην εξερεύνηση "απυρόβλητων" υπαρξιακών πλευρών, "χτίζοντας" μιαν "αγία πύλη" που μυεί στην υποκριτική.

     Πολυμαθέστατος και πέραν της "τέχνης του θεάτρου"  ο Γιάννης Δρίτσας, αποκαλύπτει έναν αφοσιωμένο θεράποντα του "σανιδιού" που δεν κουράζεται να ανεβάζει ταυτοχρόνως τέσσερις παραστάσεις αλλά και να διδάσκει αφιλοκερδώς μιαν ομάδα αλογατάρηδων για το ανέβασμα και ενός πέμπτου θεατρικού έργου με αυξημένες σκηνοθετικές δυσκολίες.

     Αυτό το βράδυ ο Γιάννης Δρίτσας διδάσκοντας τους μαθητές της Σχολής Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν λειτούργησε ούτε ως Δάσκαλος, ούτε ως σκηνοθέτης αλλά ως ένας απλός ...ταξιθέτης που φώτισε με το φακό του το δρόμο των μαθητών του ως τα ..."καθίσματά" τους για να δουν από κει ψηλά την "εσωτερική" τους "σκηνή" και οι ίδιοι να την σκηνοθετήσουν.

     Μια διαδικασία τόσο ψυχωφελής που αν και όλοι ήμασταν κατάκοποι από τις προηγηθείσες υποχρεώσεις της ημέρας μας, όταν, ξεκινώντας στις οκτώ και τελειώνοντας μετά τα μεσάνυχτα, βγήκαμε όλοι από το θέατρο τόσο ξεκούραστοι, συμπεριλαμβανομένου και του...βρέφους της Χρυσούλας μας που από το πρωί ήταν μαζύ με την Μητέρα του και στο οποίο θα αναφερθούμε εν συνεχεία.

     Οι ασκήσεις που διδάχθηκαν απόψε δεν είχαν δασκαλίστικο χαρακτήρα αφού ο Γιάννης Δρίτσας δεν έχει παρόμοιο χαρακτήρα, κάτι που τον κάνει ιδιαιτέρως διεισδυτικό και προσφιλή στους μαθητές του.   

     Αυτές οι ασκήσεις ήσαν ένα απόσταγμα βιωματικών εμπειριών του σκηνοθέτη μας ο οποίος, όπως ο ίδιος ομολόγησε, κάποτε τις είχε απορρίψει ενώ αναθεώρησε αυτή του την άποψη διαπιστώνοντας εκ των υστέρων την μεγάλη ωφελιμότητά τους για τον ηθοποιό.

     Έτσι, απόψε, όλοι κλήθηκαν επί σκηνής να ασκηθούν και όλοι απεκάλυψαν έναν "ακόμη" ενδιαφέροντα εαυτό που παρέμενε αθέατος ακόμη και μεταξύ μας, παρά την καθημερινή επαφή μας στο Ιππευτήριο και εκτός αυτού.

     Ο σκηνοθέτης άρχισε να "χτίζει" τους ηθοποιούς του και φαίνεται ότι αυτή η "δομική" διαδικασία θα καταλήξει μάλλον σε ...ναοδομία παρά σε κάποιο κοινό ..."κτήριο"!

     Ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης  και η Αλεσάντρα Σκάλα αρχίζουν σιγά-σιγά να διαγράφονται απρόσμενα επί σκηνής, ίσως, χωρίς κι οι ίδιοι να το αντιλαμβάνονται...

     Επί αποψινής ...σκηνής, είδαμε κι έναν Ραφαέλο Μαφφέι κι έναν Τζάκοπο Αππιάνο αλλά ...ας μη βιαζόμαστε... Μπροστά μας υπάρχει πολύ δουλειά!

     Και η ικανοποίησή μας δεν περιγράφεται όταν απολαμβάνουμε τους "Έλληνες Κενταύρους" να προοδεύουν  γεωμετρικώς και ...συζυγώς, τόσο στην Έφιππη Τοξοβολία όσο και στην θεατρική διδασκαλία επιβεβαιώνοντας την αρχική μας σκέψη ότι ο συνδυασμός αυτών των δύο αλληλοσυπληρούμενων κατευθύνσεων άγει σε ένα τέλειο αποτέλεσμα! 

     Τα "προφίλ" των χαρακτήρων ανακύπτουν με πολύ αχνές "μολυβιές" του σκηνοθέτη που τα φιλοτεχνεί μεγεθύνοντας τις προσδοκίες μας για μία άρτια σκηνική αναφορά στην προσωπικότητα του μεγάλου Έλληνος αναγεννησιακού πολεμιστή και λογίου την μνήμη του οποίου θέλουμε να τιμήσουμε!

     Απόψε, όμως, ανεδείχθησαν και δύο επιπλέον "ήρωες" εκτός εκείνων που περιλαμβάνονται στο θεατρικό έργο: το ...ευτυχές βρέφος της Αρχηγού μας Χρυσούλας και ο αγαπημένος μας Παντελής!

     Ο πρώτος των σημερινών ηρώων, ο μικρός Χρήστος, στην αγκαλιά της Μητέρας του από το πρωί στο Σταύλο και εν συνεχεία στο ...Θέατρο και μέχρι μετά τα μεσάνυκτα, επιδεικνύει, σ΄ αυτή την τρυφερή ηλικία, έναν πραγματικό γενναίο μαχητή της καθημερινότητος!

     Με την Χρυσούλα μας υποχρεωμένη να κρατά μαζύ της τον γιο της, λόγω εργασιακών υποχρεώσεων του Συζύγου της στην επαρχία και μη εμπιστευόμενη το παιδί της σε άλλα χέρια εκτός από τα δικά της, αυτό το βρέφος εξελίσσεται σε μιαν επιτομή δυναμισμού αλλά και στωϊκότητος που θα μπορούσε να μας διδάξει όλους πολλά!

     Χωρίς να παύει να βιώνει μέσα του το παιδί και να συμπεριφέρεται ως κανόνας της ηλικίας του, εν τούτοις, αυτό το πλάσμα καταφέρνει να αφομοιώνεται ευγενικά και καλοθέλητα μέσα στο εκάστοτε -και συχνά αντιθετικό- περιβάλλον που καλείται αναγκαστικώς να περάσει πολλές ώρες με τόση διάθεση συνεργασίας ώστε, χθες, διαπιστώσαμε ότι η παρουσία του ακόμη και κατά την διάρκεια μιας τόσο ευαίσθητης διαδικασίας όπως μία πρόβα θεάτρου δεν ενόχλησε στο παραμικρό!

     Όλοι μας χθες "ζήσαμε" στη πρόβα την παρουσία ενός ιδιαιτέρως "δυναμικού" βρέφους το οποίο αφέθηκε να "συμπρωταγωνιστήσει" σε μία ιδιαιτέρως πνευματική διαδικασία και αυτό όχι μόνον δεν διετάραξε την αυτοσυγκέντρωσή μας αλλά και την ενίσχυσε ασχέτως εάν πετούσε μπαλλόνια κι εκσφενδόνιζε με παιδική ζωηράδα τα ...αυτοκινητάκια του.

     Κανείς, ποτέ δεν θα μπορούσε να διανοηθεί σε μία θεατρική πρόβα μια τέτοια κατάσταση, όμως, απόψε, ο σκηνοθέτης Γιάννης Δρίτσας δίδαξε με ένα βρέφος στην αγκαλιά του αφού κι ο ίδιος Πατέρας δύο εξαιρετικών παιδιών είναι!

     Αλλά, βεβαίως,γίνεται αντιληπτό ότι πέραν του βρέφους,ο πραγματικός ήρωας, ή μάλλον, η ηρωίδα της περιπτώσεως είναι η Μητέρα του και Αρχηγός της Ομάδος μας στην οποία πιστώνεται η υπέρτατη αφοσίωση στο παιδί της με όσους κόπους και θυσίες αυτό σημαίνει!

     Ο άλλος ήρωας της βραδυάς, ο αγαπημένος Παντελής ο οποίος επιστρέφοντας κατάκοπος από την εργασία του στο σπίτι αργά το απόγευμα δεν προτίμησε να απουσιάσει από την πρόβα αλλά αμέσως κατηφόρισε από τον Βύρωνα στο Φάληρο για να είναι συνεπής στη προκαθορισμένη συγκέντρωση και "από σεβασμό στον σκηνοθέτη", όπως μας διευκρίνισε!

     Πραγματικό "ανάχωμα" στη παρακμή των γραικύλων, οι "Έλληνες Κένταυροι" συνεισφέρουμε  με καθημερινό μόχθο και προσωπικές θυσίες στην ανοικοδόμηση της απωλεσθείσας αξιοσύνης και αξιοπρεπείας της φυλής μας, άλλοτε στο Ιππευτήριο ως θεράποντες του ιππικού Πολιτισμού του Ξενοφώντος, άλλοτε επί σκηνής θιεάτρου ως θεράποντες της Θάλειας, της Μελπομένης ...κλπ, όπως ακριβώς ο Ιδρυτής της Ομάδος κάποτε οραματίσθηκε, όσο γύρω μας οι ιταμοί γραικύλοι ταπεινώνουν  τον Ελληνισμό ως χαμαιτυπείο ομαδικής, απέλπιδος, παραφροσύνης!  

ΣΚΛΗΡΟ ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΕΙΝ...

     Μπορεί παιδαγωγική της γνώσεως και των δεξιοτήτων να είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση, όμως, η παιδαγωγική του Ήθους και, κυρίως, του…σθένους είναι ό,τι δυσκολότερο και υπευθυνότερο. Και αυτό είναι το κυριότερο μέλημα στην εκπαίδευση των «Ελλήνων Κενταύρων».

     Η νέα μας μαθήτρια έφτασε στο Ιππευτήριο πολύ φοβισμένη για τον Ίππο και την Ιππασία, χωρίς καν να το κρύβει. Ένα ακόμη εξαιρετικό παιδί που αναπτύσσεται μέσα σε μία φοβική κοινωνία η οποία μεταδίδει επιδημικώς τα κουσούρια της στα μέλη της αλλά και σε αυτό το επίμαχο σημείο, η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» επιμένει στον ρόλο του «αναχώματος»!

     Ο λατρευτός μας επιβήτορας-ΔάσκαλοςSepp περίμενε, όπως πάντα ελεύθερος «δεσμών» την μαθήτριά του για το εισαγωγικό της μάθημα και τον Κύκλο Προσεγγίσεως με την αίσθηση της πλήρους ελευθερίας που εδραιώνει σχέσεις αγαστής και ασφαλούς συνεργασίας!

     Την ίδια αίσθηση ένοιωσε και η μαθήτριά μας Κωνσταντίνα προσεγγίζοντας τον τετράποδο Δάσκαλό της και παρατηρώντας τον να την περιμένει υπομονητικά και ακίνητος στη θέση του με τις ηνίες …περιφρονητικώς ριγμένες ελεύθερες κατά γης. Μόνον οι ελεύθερες βουλήσεις συνεισφέρουν έργο Πολιτισμού και ο ιππικός Πολιτισμός όπως και κάθε Πολιτισμός το πρώτιστο που απαιτεί είναι την ελευθερία του ατόμου, είτε διπόδου είτε τετραπόδου διότι η διαφορετικότητα της Φύσεως δεν διαταράσσει την ισοτιμία των πλασμάτων της.

     Τόσο σφιγμένη τις πρώτες στιγμές της εφιππεύσεώς της, έδειχνε να σκέφτεται σοβαρά αν πρέπει να ακολουθεί τον Ίππο ή να …σαλτάρει προς…εξορκισμό των φόβων της, όμως παρέμεινε ρυταγωγούμενη ώσπου «έσπασε» τον πρώτο «πάγο» και κατάφερε να αφήσει το ένα χέρι της από την σελλίσκη.

     Σε ελάχιστο χρόνο είχε αφήσει και τα δύο χέρια της από τις χειρολαβές και ένα χαμόγελο έδειξε στο πρόσωπό της ότι το παραπέτασμα του φόβου είχε αρχίσει να παραμερίζει!  

     Απόφαση δύσκολη αλλά παιδαγωγικώς απαραίτητη η πρόκληση της πτώσεως του μαθητή και η Κωνσταντίνα μας οδηγήθηκε σε μία πρώτη, αναγκαστικήν, αφίππευση και σε μία μάλλον αιφνιδιαστική πτώση. Και στις δύο περιπτώσεις, όπως ήταν προβλεπόμενο, η μαθήτρια χωρίς καμία αντίρρηση επανεφίππευσε αμέσως και το μάθημα συνεχίστηκε κανονικά μέχρι την ολοκλήρωσή του, ενώ η μαθήτριά μας επιβεβαίωνε συνεχώς ότι πια δεν την βασάνιζε ο φόβος της πτώσεως.

     Όταν, τέλος, της ζητήσαμε να εκτελέσει το κλασικό καταληκτικό ορθοστάδην κάθε εισαγωγικού μαθήματος μας δήλωσε αδυναμία όχι ένεκεν φόβου αλλά συναισθανόμενη τις εκτελεστικές δυσκολίες της συγκεκριμένης ασκήσεως. Την καθησυχάσαμε λέγοντάς της ότι το ίδιο ακούμε συνεχώς από κάθε νέο μαθητή… Σε λίγο το ευγενέστατο κορίτσι στέκονταν όρθιο επάνω στον  γαλήνιo και ελεύθερο συγκρατήσεως Sepp με τα χέρια στην έκταση.

     Σκληρή η απόφαση του διακυβεύματος, ιδίως ενός τόσο ρισκαδόρικου διακυβεύματος, αλλά και τόσο καρποφόρου. Σκληρό να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου ιδίως όταν πρόκειται ανιδιοτελώς να συνεισφέρεις στην βελτίωση του άλλου αλλά αν αυτός δεν είναι ο ρόλος ενός Στελέχους των "Ελλήνων Κενταύρων" τότε, ποιος άλλος είναι; Εμείς, δεν αποτελούμε παράμετρο του περιρρέοντος συστήματος αλλά μέτρο της Φύσεως και της ζωής!

ΠΡΩΤΗ, ΕΠΙ ΑΝΑΒΟΛΕΩΝ...
...κι αρχίζουν τα πιο δύσκολα!

     Όταν γύρω σου μια κοινωνία καλπάζει με σκοτισμένη σκέψη επί ίχνους ομαδικής παραφροσύνης ανεξέλεγκτα προς την καταστροφή της, ενώ εσύ νηφάλιος χαίρεσαι το καθαρό οξυγόνο καλπάζοντας επί ψυχωφελούς ίχνους, τότε κάτι σημαντικό έχεις ώστε να αισθάνεσαι ικανοποιημένος από την ύπαρξή σου έστω και εν μέσω απελπισμένων όπως οι ίδιοι προτίμησαν!

     Σήμερα, λοιπόν, η ημερίδα προέβλεπε την πρώτη μύηση των δύο Γεωργίων στη χρήση των αναβολέων σε καλπασμό διότι, καίτοι εντελώς αρχάριοι μέσα σε ελάχιστα μαθήματα επέδειξαν τόση δεξιότητα, ώστε ο επικεφαλής εκπαιδεύσεως των "Ελλήνων Κενταύρων" απεφάσισε και διέταξε (...δημοκρατικότατα!) την έξοδό τους σε καλπαστική τόξευση επί αναβολέων αφού είναι γνωστό ότι η Σχολή της Ομάδος μας δεν πάσχει από τυπολατρικές αγκυλώσεις αλλά κήδεται της διαρκούς προόδου των μαθητών της παντί τρόπω, όπως ακριβώς πρέπει να αντιμετωπίζεται ακαριαία και κάθε ζήτημα της καθημερινότητός μας, πολλά εκ των οποίων δύνανται να έχουν και απειλητικό χαρακτήρα!

     Συμβολικό το τρακτέρ σ΄ αυτή την ημερίδα διότι δυό "τρακτέρ" της Ιππικής, αν και αρχάρια, θα ανελάμβαναν βαρύτερα καθήκοντα με την εκμάθηση της χρήσεως των αναβολέων για πρώτη φορά, ενώ, το τρίτο και βαρύτερο "τρακτέρ" απεδείχθη σήμερα η Αρχηγός Ομάδος και Εκπαιδεύτρια υπό επίβλεψη Χρυσή Ηλιάδη, η οποία ανέλαβε την διεξαγωγή των μαθημάτων της ημέρας έχοντας και την ευθύνη της φροντίδος του βρέφους της το οποίο, αναγκαστικώς, είχε μαζύ της!

     Το να προσφέρεις ανιδιοτελώς μαθήματα Ιππασίας στα Μέλη της Ομάδος σου είναι μία πράξη αλτρουιστική, όμως, το να τα προσφέρεις με ένα βρέφος στους ώμους σου είναι μία πράξη ηρωική και στην εποχή της παραγνωρίσεως των Αξιών κάτι τέτοιες λεπτομέρειες που, συνήθως, περνούν απαρατήρητες στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" παραμένουν αξιοπρόσεκτα σημάδια ευγνωμοσύνης προς τον Άνθρωπο ο οποίος εν μέσω "θυέλλης" εξακολουθεί να στέκεται ορθός! 

     Τα σημερινά, λοιπόν, μαθήματα ξεκίνησαν με την εφαρμογή των αναβολέων και την επεξήγηση της ορθής τοποθετήσεως των ποδιών επάνω τους. Και στην περίπτωση του πρώτου Γεωργίου, του και ..."εγκεφαλικού" αποκαλουμένου, η έκπληξή μας ήταν μεγάλη όταν ο ίδιος, από την πρώτη στιγμή και ενστικτωδώς, "ανεκάλυψε" την ιδανική θέση την οποία διετήρησε μέχρι το τέλος του μαθήματός του.

     Και η άψογη τοποθέτηση των ποδιών του Γεωργίου στους αναβολείς ήταν τόσο ...σκανδαλώδης που μας έδωσε την αφορμή αστεϊσμών ρωτώντας τον αν τα βράδια δραπετεύει από το κρεβάτι του για κρυφές ...Προπονήσεις!

     Ακόμη και στις καλπαστικές τοξεύσεις του ο Γεώργιος δεν "χάλασε" ούτε για μια στιγμή την ορθή χρήση των αναβολέων του.

     Ο έτερος Γεώργιος, με την υπερκινητικότητα και το αιματώδες ταμπεραμέντο του μπορεί να υστέρησε στην τελειότητα χρήσεως των αναβολέων αλλά κατάφερε να εκτελέσει ικανοποιητικότατα τις καλπαστικές εξόδους του αλλά και να προσομοιώσει τοξεύσεις.

     Όπως, άλλωστε ήδη έχουμε πει, κάθε ημέρα στο Ιππευτήριο είναι μια κερδισμένη ημέρα στη ζωή κάθε Ιππέως και Ιππαγωγού!

     Ο πιο τυχερός, όμως, απ΄ όλους σήμερα ήταν ο μικρούλης γιος της Αρχηγού μας ο οποίος έγινε και πάλι μασκότ της Σχολής και από τους ώμους της Μητέρας του βρέθηκε στην αγκαλιά όλων χαρίζοντας σε όλους το διάπλατο χαμόγελό του.

      Από αγκαλιά σε αγκαλιά ο μικρός και στο τέλος και πάνω στο αλογάκι για μία βόλτα! Τα δικά μας παιδιά δεν αρκούνται στα ξύλινα αλογάκια των παιδικών κέντρων αλλά τα αισθάνονται ζωντανά πλάι τους να τους χαρίζουν την ευεργετική τους παρουσία!

     Και κάπως έτσι έκλεισε για τους "Έλληνες Κενταύρους" ο πιο δραστήριος μήνας στην 13χρονη ιστορία της Ομάδος μας. Με 29 ημέρες μαθημάτων και Προπονήσεων συμπεριλαμβανομένων και των Παραρτημάτων μας, με την ανάδειξη ακόμη μιας Εφιπποτοξότριας, με πέντε νέα Μέλη, με 49 νέες αναρτήσεις στο Ιστολόγιό μας και, κυρίως, με χαρά και ικανοποίηση για ό,τι κάνουμε, βέβαιοι όντες ότι ομαδικώς συνεισφέρουμε στον ανθρώπινο Πολιτισμό υπηρετώντας ανιδιοτελώς τον Ίππο και το Τόξο! 

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΗΡΩΟΣ

ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΗΡΩΩΝ

     Με λύπη υποδεχτήκαμε χθες την θλιβερή είδηση του θανάτου ενός νεαρού συμπατριώτη μας μετά από συμπλοκή με την αλβανική αστυνομία. Το ερώτημα που προκύπτει μετά από αυτό το γεγονός είναι το κατά πόσο ο 35χρονος Κωνσταντίνος Κατσίφας διεκδικεί επάξια τον τίτλο του Ήρωος ή όχι.

     Ξεκινώντας την μελέτη του θέματος οφείλει ο καθένας να σταθεί στον ορισμό του Ήρωος και να εξάγει από εκεί τα πρώτα συμπεράσματα. Ο χαρακτήρας του Ήρωος αποτελεί συνδυασμό Πίστεως και Αγώνα. Μπορεί όλοι μας να πιστεύουμε και να αγωνιζόμαστε. Ο Ήρωας, όμως, πιστεύει και αγωνίζεται περισσότερο. Κατά γενική θεώρηση όλοι οι αγώνες έχουν κάποια αξία, δεν αναδεικνύουν όμως όλοι οι αγώνες Ήρωες. Οι Ήρωες αναδεικνύονται μόνον από τους αγώνες από τους οποίους απουσιάζει η ατομική ωφέλεια, είτε αυτή είναι πραγματική είτε είναι νομιζόμενη. Αλλά, κυρίως, οι Ήρωες αναδεικνύονται από αγώνες στους οποίους πέραν από σωματικές καταθέτουν και νοητικές ικανότητες καθώς και περισσεύματα ευφυίας. Και από αυτό, δυστυχώς για τον ίδιο, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί Ήρωας.

     Μόλις οι Αχαιοί κατέφθασαν στην Τροία, μας λένε οι παλιές ιστορίες, κανένας δεν τολμούσε να αποβιβαστεί από τα πλοία και να πατήσει στην παραλία της Τροίας. Κι αυτό γιατί η Θέτιδα τους είχε δώσει χρησμό σύμφωνα με τον οποίο ο πρώτος που θα πατούσε το χώμα της Τροίας θα έπεφτε νεκρός. Ο Πρωτεσίλαος, ωστόσο, χωρίς να λάβει καθόλου υπόψιν του τον χρησμό αυτό, πήδηξε από το πλοίο του στη στεριά και αμέσως βρήκε τον θάνατο από το κοντάρι του Έκτορα. Ο Λουκιανός, στους Νεκρικούς Διαλόγους, γράφει: «Για τον θάνατό σου, Πρωτεσίλαε, δεν φταίει κανείς άλλος παρά μονάχα εσύ, αφού τόσο απερίσκεπτα και με τέτοια αδιαφορία για τον κίνδυνο σκοτώθηκες μόνο και μόνο για να δοξαστείς!». Στον Πρωτεσίλαο, λοιπόν, ο αρχαίος κόσμος αρνήθηκε τον τίτλο του Ήρωος. Κι αυτό γιατί δεν συμπεριφέρθηκε με ευφυία αλλά απλώς έχασε τη ζωή εξαιτίας της ανόητης και απερίσκεπτης πράξης του.

     Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, οπλισμένος σαν αστακός μέσα σε εχθρικό έδαφος, έριξε 31 σφαίρες εναντίον των Αλβανών αστυνομικών οι οποίοι, αφού τον κάλεσαν δις να παραδοθεί, έκαναν ομολογουμένως συγκρατημένη χρήση των όπλων τους αφού στο σώμα του νεαρού Έλληνα βρέθηκαν μόνο δύο βολές. Επίσης, καταρρέει πλέον με πάταγο η αρχική είδηση ότι οι αστυνομικοί κινήθηκαν εναντίον του απλώς και μόνο επειδή ύψωσε την ελληνική σημαία. Στην περιοχή γινόταν τελετή μνήμης και οι υψωμένες ελληνικές σημαίες ήταν εκατοντάδες.

     Όσο και να πονάει πολλούς, η αλήθεια είναι πικρή και όπως φαίνεται ο Κωνσταντίνος Κατσίφας προκάλεσε ο ίδιος την μοίρα του ανοίγοντας πυρ απέναντι στους άνδρες της αλβανικής αστυνομίας άνευ λόγου και αιτίας. Το ότι μπορεί να είχε μια αγνή και άδολη αγάπη για τα βορειοηπειρωτικά ελληνικά χώματα, δεν τον κατατάσσει αυτομάτως στην κατηγορία των Ηρώων, τις τάξεις των οποίων κοσμούν τιτάνες όχι μόνον στην ικανότητα χειρισμού των όπλων αλλά, κυρίως, στην σκέψη και στη διάνοια.

     Εάν αύριο εγώ φέροντας πλήρη φόρτο μάχης και ολόκληρο οπλοστάσιο επ’ ώμου εισβάλω στα τουρκικά σύνορα για να απελευθερώσω την Μικρά Ασία, προφανώς δεν θα είμαι Ήρωας αλλά ένας κοινός μισότρελος.

     Η ελληνόφωνη κοινωνία σήμερα, όμως, έχοντας απωλέσει οποιοδήποτε συνδετικό κρίκο με το παρελθόν της έχει την ανάγκη δημιουργίας Ηρώων, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Οι κάτοικοι τούτης εδώ της γραικίας, οι περισσότεροι εξ' αυτών έχοντας βάλει βύσμα για να υπηρετήσουν την στρατιωτική τους θητεία στην πυλωτή της πολυκατοικίας τους, διψούν για την κατασκευή Ηρώων. Και αυτό είναι επικίνδυνο. Μια κοινωνία που επιθυμεί να κατασκευάσει ψεύτικους ήρωες είναι πολύ πιο επικίνδυνη από μια κοινωνία χωρίς καθόλου ήρωες...  

Β.Ο.

     Σε μία ανελλήνιστη κοινωνία στην οποία η απαιδευσία διαπλέκεται με την ομαδική παραφροσύνη για να καταλήξει σε φαλκιδεύσεις βασικών Αξιών όπως ο "Ηρωισμός", τεκμήρια παιδαγωγικής ήθους, όπως το παραπάνω, είναι απαραίτητα για την επανευθυγράμμιση εκτροπών που και αναμενόμενες είναι και ανεπίστρεπτα αυτοκαταστροφικές!